Bir kara deliğe düşerseniz olabilecekler

    Bir fizik ve astronomi profesörü olarak Janna Levin, kara delikler hakkındaki artan anlayışımıza katkıda bulundu . Kara Delik Hayatta Kalma Rehberi adlı yeni kitabında okuyucuyu uzayda ve bir kara deliğin merkezine doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Düşüş, olay ufkunu geçmeyi içerir: bir kara deliğin kenarı, 'geri dönüşü olmayan nokta'.

Bu alıntıda okuyucu olay ufkuna yaklaşmıştır – onu geçmek bir kesinliktir, deneyim bir muammadır…

   Bir kara delik, dışarıdan gelen katı bir karanlık diskidir. Ancak olay ufkunun iç kısmına geçtiğinizde, hala dışarıyı görebileceğinizi keşfedersiniz. Karanlığa gömülmüyorsun. Olay ufku, yağan galaktik parlaklığın önünde hiçbir engel teşkil etmez. Işık ufka doğru düşer, çarpık görüntülerin habercisidir.

Kara deliğin dışı karanlık ama içi parlak olabilir.

   Ufkun tek yönlü penceresinden ötedeki Evreni görürsünüz. Slaytınızı durdurmak için yapabileceğiniz hiçbir şey yokken, bu kısa anlar için bölmeye bakıp Evrenin gelişimini izleyebilirsiniz. Olay ufkundan geçen galaksiden gelen ışık, binlerce, milyonlarca veya milyarlarca Dünya yılının radikal biçimde hızlandırılmış bir versiyonunu tasvir ediyor.

   Gözlerinize sızan ışık, medeniyetlerin çöküşünü ya da çağlar boyunca patlayan yıldızların paparazzi parıltılarını canlandırıyor. Düştüğünüzde, deliğin boğazı daralır ve iletilen tüm ışıltıyı odaklanmış parlak bir beyazlığa hapseder. Ölüme yakın bir deneyimde olduğu gibi, tünelin sonundaki ışığı görürsünüz. Sadece bu tam bir ölüm deneyimi.

   Matematiği acımasız sona kadar takip edersek, genel görelilik teorisi , kara deliğin iç cinches, uzay-zamanın felaketle ve katıksız bir şekilde kıvrılarak, tüm yolların sona erdiği bir tekillik oluşturduğunu tahmin eder. Bir tekillik, uzay-zamanda bir kesinti de olabilir. Orijinal yıldızın malzemesi bu yarığa uçar ve varoluştan silinir. Olay ufkunun arkasındaki asıl içe çöken madde, kara deliğin yapısıyla ilgisiz olmakla kalmıyor, aynı zamanda yok oluyor.

   Kaçınılmaz olarak bu tekilliğe düşüyorsunuz. Konunuz çevreyi rahatsız ettiğinden ve uzay-zaman dalgalandığından, kayalık bir yolculuk olacak.

   Tekilliğe doğru düşerken fena halde kırılırsın. Vücudunuzun tekilliğe en yakın kısmı, vücudunuzun tekillikten en uzak kısmından çok daha hızlı hızlanır ve sizi sefil bir şekilde gerer. Aynı zamanda, genel anatominiz o noktaya doğru birleşmeye zorlanır ve sizi ezer. Bir mikrosaniyede, gözünüzü kırpmak için gereken süreden daha kısa sürede, aynı anda derinizi yüzer, parçalanır ve toz haline getirilerek ölürsünüz.

   Organik maddeniz daha sonra dövülür, parçalanır ve kaçınılmaz olarak temel bileşenlere ayrılır. Nihayetinde, temel bitleriniz uzay-zamandaki kesiğe doğru püskürtülür ve ortadan kalkar.

   Yırtılma hiçbir yere götürmez. Tekillik, uzay ve zamanın sonu, varoluşun sonudur. Bir şey ezilip tekilliğe itildiğinde ileride bir gelecek yok. Tekillikle ölüm, en önemli varoluşsal ölümdür - temel parçacıklarınızın ölümü, sizin ve kurucu öğelerinizin gerçekliğinden uzaklaştırılması. Gerçek yokluk.

   Yine de bu gülünç duruma ya da tekilliklerin kaçınılmazlığına boyun eğmek zorunda değiliz. Tekillikler, zararlı sonsuzluklar içerdiklerinden, büyük bir şüpheyle ele alınmayı hak ederler. Bunlar, gerçekliğin bilimsel arayışının tüm paradigması için öyle bir lanettir ki, esasen tüm fizikçiler, genel göreliliğin, böyle dramatik ölçeklerde yerçekiminin tam fiziksel tanımı olmaktan, tekil çekirdeğin yanlış bir kehanet olmaktan çıktığından şüphelenirler.

   Yeniden ifade edildi: matematik bize göreliliğin sunduğu fiziksel tanımlamanın burada bozulduğunu söylüyor. Genel görelilik, tekilliği öngördüğü için tam olarak hikayenin tamamı olamaz. Göreliliğe olan inancı terk etmenin alternatifi çok daha kötüdür: Tekilliklerin varlığı, fiziksel Evrenin derinden ve patolojik olarak yanlış davrandığı anlamına gelir.

   Belki kara delik uçurumunda, bir tekillik yerine, içeri giren tüm bu malzemeden bir tür artık, deliğin tam merkezindeki feci derecede yüksek enerjilerde ve eğriliklerde bir kuantum kalıntısı vardır. Deliği oluşturan ve daha sonra deliğe düşen tüm maddenin henüz bilinmeyen bir kuantum madde durumunda hapsolmuş olması, atom altı parçacıkların tümünün - daha önce bir yıldızın sağlıklı bileşenleri olan, oldukça iyi anladığımızı düşündüğümüz bir maddedir. - bunun yerine bir hidrojen çekirdeğinden trilyon trilyon kat daha küçük bir alana sıkıştırın.

   Bunun saçmalık olduğu da düşünülebilir. Kalan hipotezin o kadar çok destekçisi yok. Spekülasyonlara yenik düştüğümüz sürece, işte bir favori: kara deliğin içinde bir kez, belki her şey bir beyaz deliğe dönüşür, Evrenin başka bir parçasına yeni bir büyük patlama gibi bir şey, çünkü kara delikler daha büyük olabilir. dışarıda olduklarından içerideler. TARDIS'li Doktor gibi. O deliğin içinde başka bir Evren olabilir.

   Kara delik bir yer, uzay-zamanda bir konumdur, ürkütücü derecede karanlık, çıplak ve boştur. Yine de bilim adamları, görünüşte basit olan 'Düşersek nereye gideriz?' sorusuna cevap veremediler.

   Olay ufku tarafından dayatılan karadeliğin iç gizemi, kara deliklere çoğu astrofiziksel fenomene izin verilmeyen özel bir kültürel aura verir.

   Ne olursa olsun, bir kalıntı oluşmadan veya büyük bir patlama meydana gelmeden çok önce ezilerek ölürsünüz. Tekilliği daha mantıklı bir şeye dönüştürmek sizi kurtarmaz. Parçalanacak ve parçalanacaksınız, ancak artıklarınız daha büyük bir ekosistemin parçası olabilir.

  Eğer kıymıklarınız bir tekillikle yok edilmezse, artıklarınız kara deliğin merkezinde titreyen bir kuantum kalıntısı şeklinde bekleyebilirse, tesadüfi moloz sizinle birlikte dökülecek, daha hatalı uzay çöpleri, herhangi bir şeyle karışacak. diğer döküntüler tahakkuk etti. Kalıntı süresiz olarak varlığını sürdürüyor, olası bir geleceğe dair zayıf bir umut. Veya öğeleriniz yeni bir Evren ile paylaşılacak, büyük bir patlamaya yol açacak, yıldız nesillerine yeniden sıralanacak, bazıları nihayet başka bir kara deliğe düşmek üzere yeni bir kir parçası üzerinde mikrobiyal bir yaşam formuna dönüştürülecek.