İslam Kervanı: Peygamber Efendimizin (S.A.V) Sürekli Parlayan Liderliği

   Peygamber (s.a.v.), durmadan zorlu mücadelelere rağmen İslam Kervanını nihai varış noktasına ve zafere götürdü. Ulusların kervanları normalde onlara açıkça meydan okuyan ve onlara zarar vermeye çalışan dış düşmanlara odaklanır. Ancak Kuran, kervanın dostları olarak katılan, onun güvenini ve güvenini kazanan, ancak daha sonra ona saldırmak ve maksimum hasara neden olmak için en savunmasız zamanı bekleyen iç düşmanlara çok daha fazla vurgu yapar.

   Dünya tarihine - ve ne yazık ki Müslüman tarihine - bakarsak, o zaman dışarıdaki düşmanların bir ulusa, içindeki gizli düşmanların entrikalarının ve entrikalarının verdiği zarar kadar zarar vermediğini görürüz. Peygamber (s.a.v.)'in önderlik ettiği İslam kervanının başlangıcında tam da bunu görüyoruz. Kur'an, mesajını tamamen ve açıkça kabul edenler ve mesajını tamamen ve açıkça reddedenler olmak üzere iki grubu tanımladıktan sonra, durumu şu şekilde olan üçüncü bir grubu tanımlar:

 وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِينَ 

( 2:8 ) - Bir de [gerçekten] inanmadıkları halde, "Allah'a ve ahiret gününe inandık" diyenler var.

   Müminler ve kafirler hakikati alenen kabul veya reddetmişken, münafıklar İlahi Kanun'un hakikatine inanmadan sözde hizmet ederler. Mümin olduklarını iddia ediyorlar ama aslında değiller. Müminlere kasten zarar vermek için katılanlar olduğu gibi kendi çıkarları için katılanlar da vardır. Kuran'da, kendilerinin Allah'ı ve müminleri aldatabileceklerini zannettiklerini, aslında kendilerini aldattıklarını ama gerçeği anlamadıklarını bildirmektedir:

 يُخَادِعُونَ اللَِّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ 

   ( 2: 9 ) - Onlar Allah'ı aldatmak olur ve iman etmiş olanlar - onlar hiçbiri ama kendilerini aldatmak ve bunu farkında değilken. 

   Allah'ın İlâhî Sistemine karşı ikiyüzlü bir taktik benimserler ve onu kuran mü'minleri aldattıklarını zannederler. Ama düşünseler, aslında sadece kendilerini aldattıklarını anlarlardı. 

Psikolojik hastalık

   Kendi davranışlarına yansıtmazlar. Bunun yerine, duygusal gelgitleriyle akmaya devam ederler. Duygu insanları ele geçirdiğinde akılları ve düşünceleri etkilenir ( 45:23 ). Kuran diyor ki:

 فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّـهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَوْكُمْ

   ( 2:10 ) – Kalplerinde hastalık vardır ve Allah onların hastalıklarını artırmasına izin verir; ve ısrarlı yalanlarından dolayı onları büyük bir azap beklemektedir.

   Böyle bir yaşam sürmek hastalıklı bir zihinle sonuçlanır. Psikolojik olarak hasta olurlar. Bu da onları kendilerini aldatmanın pençesinde tutar ve doğru yolda olduklarını zannederler. 

Kuran onların psikolojisini şöyle özetler:

 وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ; أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَمٰكِن لَّا يَشْعُرُونَ ; وإذا قيل لهم آمنوا كما آمن الناس قالوا أنؤمن كما آمن السفهاء ألا إنهم هم السفهاء ولكن لا يعلمون 

   ( 2:11-13 ) - Kendilerine, "Yeryüzünde fesat çıkarmayın" denildiğinde, "Biz ancak ıslah ediciyiz!" derler. Ah, gerçekten onlar mı, onlar mı bozgunculuk yapıyorlar da algılamıyorlar? Ve onlara, "İnsanların inandığı gibi inanın" denilince, "Biz de zavallıların inandığı gibi mi inanacağız?" diye cevap verirler. Ah, şüphesiz onlar, onlar, akılları zayıf olanlar - ama bilmiyorlar!

   Bu insanların sözleriyle eylemleri arasındaki tutarsızlığın gerçek benliklerini nasıl ortaya koyduğunu anlayamamaları şaşırtıcı. Geçici kazançlar için kalıcı avantajlardan vazgeçmenin iyi bir ticaret olmadığını bile anlamadıkları için, çıkarlarının ne olduğunu bilmeyen bu ikiyüzlülerdir. 

İş zihniyeti

Soru şu: Bu insanlar kim ve neden böyle davranıyorlar? Kuran çok net bir cevap vermiştir:

 أُولَهُدَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَِا كَانُْوا بِالْهُدَىٰ 

   ( 2:16 ) – [çünkü] hidayet karşılığında sapıklığa düşenler onlardır; ve pazarlıkları onlara bir kazanç sağlamadı ve [başka bir yerde] hidayet de bulamadılar. 

   Bu insanlar, aldatıcı yolları kendilerine geçici getiriler sağladığı için çok zeki olduklarını sanırlar; ve karlı ticaretleri konusunda kendilerini beğenmiş hissediyorlar. Ama aslında kimse onlardan daha yanılmaz, çünkü onlar doğru yola karşılık yanlış yolu seçmişlerdir. Bu tür ticaret sonunda başarılı olamaz çünkü yanlış yol asla insanlık için öngörülen nihai hedefe götüremez.  

İslam kervanının amacı 

   İslam kervanı sadece Allah için hareket etmelidir. Demek ki bu kervana katılanların önlerinde tek bir amaç olmalı: kervanın başarısı; ve bu sayede kendi gelişimleri gerçekleşecektir. Bu kervana katılanlar şu karakter özelliğine sahip olmalıdır:

 قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ; لَا شَرِيكَ لَهُ  

   ( 6/162 ) - De ki: "Şüphesiz benim namazım, ibadetim, hayatım ve ölümüm (hepsi) âlemlerin Rabbi Allah içindir." 

لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ

   ( 6:163 ) - İlahlığında hiç kimsenin payı olmayan; çünkü bana böyle emredildi- ve [daima] O'na teslim olanlardan en önde olacağım.

   Ve müminlerin önünde bundan başka bir hedef olmamalıdır. Kalbine başka bir amaç girerse, o artık sadece Allah'a kalmaz, ticaret olur. Kendi çıkarları için (hak yolunda yürüyen) bir kervana katılanların zihniyeti budur. Kendilerine bir fayda olduğunu gördükleri müddetçe kervanda kalırlar. Menfaatlerine hizmet edilmediğini gördükleri an ayrılırlar. 

Bu tür bir zihniyetten insan ne kazanır?

   İnsanları çok çalışmaya iten yalnızca maddi faydalar değildir. Genellikle, bazı insanlar için somut faydalardan daha önemli olan başka maddi olmayan faydalar da vardır. Bu faydaların ardındaki amaç, Kuran'ın kalp hastalıkları olarak adlandırdığı oldukça belirsizdir. Böyle bir hayat sürmek akıl hastalığına yol açar ve Allah'ın kanunu böyle bir davranışın hastalıklarını daha da artırmasıdır ( 2:10 ). Bu durum onları ısrarla yalan söylemeye zorlar. 

Medineli Münafıklar

   Peygamber (s.a.v.)'in Mekke'deki hayatı boyunca Münafıklardan söz edilmemektedir. Mekkeliler ikiyüzlü değildi. İster muhalefet olsunlar, ister dostlukları, açık ve şeffaftı. Ama Medine'de bu münafıkların akın akın Müslümanlara katıldığı görülüyor. Allah'a ve Peygamber'e (s.a.v.) inandıklarını iddia ettiler. Gizli brifingler de dahil olmak üzere toplantı ve istişarelere katılırlardı - öyle ki samimi Müslümanlar ile Münafıklar arasında hiçbir fark yoktu. Müslümanlara o kadar güvenmişlerdi ki, Peygamber (s.a.v.) onları savaş meydanına bile götürürdü.  

   Kur'an'ın وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ ( es-Sabiqunal Awwalun ) ( 9:100 ) olarak bahsettiği ilk öncülerden oluştuğu için Bedir savaşında Müslüman toplumu arasında Münafıklardan bahsedilmez . Ama Uhad savaşında onlardan bahsedilir . Ve savaşlarda artmış entrika ve entrikalar A'hzaab ve Tabuk onların ikiyüzlülük nihayet maruz iken o kadar yaygın oldu - ve Suresi Taubaçoğunlukla bu konuyla ilgilenir – Müslümanlar iki kampa ayrıldı. Bir kamp, ​​yumuşak taktik kullanmaktan ve ikiyüzlüleri ıslah etmekten yanaydı; diğeri ise onlarla başa çıkmak için sert taktikler kullanmaktan ve onları Müslüman toplumdan koparacak kadar ileri gitmekten yanaydı.           

Kuran-ı Kerim durumu şu şekilde açıklamaktadır:

 فما لكم في المنافقين فئتين والله أركسهم بما كسبوا أتريدون أن تهدوا من أضل الله ومن يضلل الله فلن تجد له سبيلا 

   ( Nisa 4:88 ) - Öyleyse, Allah'ın [kendisinin] suçlarından dolayı onları inkâr ettiğine göre , münafıklar hakkında nasıl ikiyüzlü olabilirsiniz? Allah'ın saptırdığına bir yol bulamadığınız halde, Allah'ın saptırdığını siz mi hidayete erdirmek istiyorsunuz?

Savurma suçlaması

Münafıklar bu şekilde teşhir edilince, Müslümanlara karşı ithamlarda bulunmaya, onlara iftira atmaya başladılar:

الذين يلمزون المطوعين من المؤمنين في الصدقات والذين لا يجدون إلا جهدهم فيسخرون منهم سخر الله منهم ولهم عذاب أليم

   ( 9:79 ) - [Bu münafıklar] müminlerden Allah için vermekle yükümlü olduklarından fazlasını verenlere ve [verecek] hiçbir şey bulamayanlara kusur bulanlardır. emeklerinin [yetersiz meyvelerinin] ötesinde ve onlarla [hepsini] alay eden. Allah, onların alaylarını kendi içlerine çevirecektir ve onları acıklı bir azap beklemektedir. 

Ve:

 هم الذين يقولون لا تنفقوا على من عند رسول الله حتى ينفضوا ولله خزائن السماوات والأرض ولكن المنافقين لا يفقهون

   ( 63:7 ) - Onlar, [kendi yurttaşlarına]: "Allah'ın Elçisi'nin yanında bulunanlara hiçbir şey harcamayın ki, [kendilerini] terk etmeye zorlansınlar" diyenlerdir. Ancak göklerin ve yerin hazineleri Allah'ındır; fakat münafıklar bu gerçeği kavrayamazlar.

  Münafıklar, müminler arasında karışıklık ve kaos yaratmak için başka kirli taktikler de kullandılar. Kavimlerine, müminlere katılmalarını, bir süre sonra ayrılmalarını söylerler, ancak yanlarında müminlerden bir kısmını da çıkarırlardı:

 وقالت طائفة من أهل الكتاب آمنوا بالذي أنزل على الذين آمنوا وجه النهار واكفروا آخره لعلهم يرجعون

   ( 3:72 ) - Ve önceki vahyin tâbilerinden bazıları [birbirlerine] derler ki: "[Muhammed'e] inananlara indirilene, günün başlangıcında iman ettiğinizi açıklayın ve Allah'ın hakikatini inkar edin. [İnançlarından]  dönsünler diye daha sonra gelenleri

   Ayrıca müminlerle tek tek görüşme taktiğini de kullanarak onları memnun etmeye ve böylece Müslüman cemaatinden ayrılmak ve böylece onu zayıflatmaya çalışmak için beyinlerini yıkamaya çalıştılar:

 يَحْلِفُونَ بِاللَِّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللَِّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن مَانؤُا 

   ( 9:62 ) – [Münafıklar] sizi [ey müminler] hoşnut etmek için [iyi niyetle hareket ettiklerine] Allah adına yemin ederler; halbuki yukarıda rızasını aramaları gereken Allah ve Resulüdür. gerisi, eğer gerçekten mü'minlerse! 

Peygamber'e (s.a.v.) şahsi saldırılar

   Münafıklar, Hz. Peygamber (asm)'i diktatörlük ve Müslümanların yenilgisinin sebebi olarak suçlayarak, şahsi saldırılar yapacak kadar ileri gittiler:

 ثم أنزل عليكم من بعد الغم أمنة نعاسا يغشى طائفة منكم وطائفة قد أهمتهم أنفسهم يظنون بالله غير الحق ظن الجاهلية يقولون هل لنا من الأمر من شيء قل إن الأمر كله لله يخفون في أنفسهم ما لا يبدون لك يقولون لو كان لنا من الأمر شيء ما قتلنا هاهنا قل لو كنتم في بيوتكم لبرز الذين كتب عليهم القتل إلى مضاجعهم وليبتلي الله ما في صدوركم وليمحص ما في قلوبكم والله عليم بذات الصدور

   (3:154) – Sonra, bu vaydan sonra, içinizden bir kısmınızı saran bir güven duygusu, bir iç sükûnet indirdi. “Öyleyse [bu konuda] herhangi bir karar verme yetkimiz var mıydı?” De ki: "Şüphesiz tüm hüküm Allah'a aittir" - [ama onlara gelince,] sana açıklamayacakları [iman zayıflığını] içlerinde gizlemeye çalışıyorlar, [ey Peygamber,] “Eğer bir karar verme gücümüz olsaydı, bu kadar çok ölüyü geride bırakmazdık.” [Onlara] de ki: "Evlerinizde kalsaydınız bile, [içinizden] ölümleri takdir edilenler, mutlaka yatmaları gereken yerlere giderlerdi. "Ve [başınıza gelenlerin hepsi] Allah'ın göğüslerinizde barındırdığınız her şeyi denemesi ve en derindeki kalplerinizi pisliklerden arındırması içindir: çünkü Allah [insanların] kalplerinde olanı bilir. 

Bazen şöyle derlerdi:

 ومنهم الذين يؤذون النبي ويقولون هو أذن قل أذن خير لكم يؤمن بالله ويؤمن للمؤمنين ورحمة للذين آمنوا منكم والذين يؤذون رسول الله لهم عذاب أليم 

   ( 9:61 ) - VE [hak düşmanları] arasında, "O " diyerek Peygamber'i kötüleyenler vardır. De ki: "[Evet,] o kulaktır, sizin için hayırlı olanı [dinler]! Allah'a inanır, müminlere güvenir ve içinizden [gerçekten] iman edenlere [Allah'ın bir lütfunun bir tecellisidir]. Allah'ın Elçisine sövenleri ise [öteki dünyada] acıklı bir azap beklemektedir!" 

Peygamber (asm)'e Allah'tan bir vahiy gelmediğini söyleyecek kadar ileri gittiler; birinin ona öğrettiği:

 ولقد نعلم أنهم يقولون إنما يعلمه بشر لسان الذي يلحدون إليه أعجمي وهذا لسان عربي مبين 

   ( 16:103 ) - Andolsun, biz onların, "[bütün] bunları ona ancak bir insan anlatır! - [buna rağmen] kötü niyetle işaret ettikleri kişinin dilini [buna rağmen] dediklerini çok iyi biliyoruz. tamamen tuhaftır, oysa bu, [kendinde] açık ve [kaynağının] gerçeğini açıkça gösteren Arapça bir konuşmadır.

Aşırı gaddarlık

   Böyle gaddar insanların son silahı, lideri hediye dağıtımında adaletsizlikle suçlamaktır. Nübüvvetten önce kendilerinin doğru ve güvenilir olarak adlandırdıkları otoriteye karşı kötü niyetli saldırılarında ne kadar ileri gittiklerini bir düşünün - o kadar ki Habeş kralının mahkemesinde onun sadık düşmanı Ebu Süfyan bile Peygamber'in dürüstlüğüne ve doğruluğuna kefil oldu. Ama münafıklar ona karşı böyle haince bir saldırı mı yapıyorlardı?

 وَمِنْهُم مَّن يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْهَا رَضُوا وَإِن لَّمْ يُعْطَْوْا وَمِنْهُم 

   ( 9:58 ) - Ve onlardan ki, [ey Peygamber] Allah için verilen takdimelerin [dağıtılmasında] sana karşı kusur bulurlar; eğer kendilerine ondan bir şey verilirse, hoşnut olurlar; ama onlara ondan bir şey verilmezse, işte! öfkeyle tüketilirler. 

وَلِلَِّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَـٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُون 

   ( 63:8 ) - Ancak, bütün şeref Allah'a ve [böylece] O'nun Elçisine ve [Allah'a] inananlara aittir: fakat münafıklar bundan haberdar değillerdir.

Suçlamalar savurmanın sonuçları

   İnsanın şahsiyetini ve bütünlüğünü kötülemek için suçlamalar savurması Kur'an'ın nazarında o kadar ciddidir ki, ona özel bir önem vermiştir. Ahlaklı bir insanı suçlamak, onu şerefli yerinden indirmek ve ona zihnen eziyet etmek için en etkili silahtır. Kuran'da böyle bir taktiği kullanarak Peygamber'e (asm) bile zarar vermek isteyenlerin olduğu bildirilmektedir: İçlerinden kimisi de iftira ile Peygamber'i incitmek ister ( 9:61 ). O kadar ileri gittiler ki -tarihin bize anlattığı gibi- Peygamberimiz (asm)'i savunmak zorunda olduğu serveti dağıtırken adaletsiz davranmakla itham ettiler. 

   Peygamber'in kalbi, şahsiyetine yönelik bu tür saldırılarla parçalandı - o kadar ki Allah, Peygamber (s.a.v)'e şöyle buyurdu: 

فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ

   ( 36:76 ) - Ancak [hakikati inkar edenlerin] şu sözlerine üzülmeyin: Şüphesiz Biz onların gizli tuttuklarını da açığa çıkardıklarını da biliyoruz. 

   Fakat bütün bu kişisel saldırılara rağmen Peygamber (s.a.v.) İslam kervanını kararlılıkla ve sarsılmaz bir inançla nihai varış noktasına ve nihai zafere götürmeye kararlı bir şekilde devam etti. Bu nedenle Allah, Peygamberimiz (sav)'in örnek kişiliğinin tüm insanlığa örnek olduğunu bildirmiştir:

لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَِّّّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَكُمْ وَهََِّالَوْ

   ( 33:21 ) - GERÇEKTEN, Allah'ın Elçisinde, Allah'ı ve ahiret gününü [umut ve korkuyla] bekleyen ve Allah'ı her zaman anan herkes için güzel bir örnek vardır. 

   Peygamber (asm)'in yüksek insan karakterinin zirvesinde olduğuna ve bu nedenle tüm insanlık için gelecek için bir rol model olduğuna Kuran'da şahitlik edilir:

وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ

 ( 94:4 ) – Ve senin (olduğun) itibarını yükseltti 

   Peygamber (s.a.v.)'in tarihi coğrafyada ebediyen parlayan örnek ve yüce ayak izlerini takip ederek dua edelim ve ona olan derin bağlılığımızı gösterelim: 

إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَذِينَ آمَنُوا صَلَُّوا

   ( 33:56 ) – Muhakkak ki Allah ve melekleri Peygambere salât ederler: [bu nedenle] ey iman edenler, onu mübarek kılın ve tam bir teslimiyetle [onun rehberliğine] teslim olun!