İspanyol İmparatorluğu

    İspanya, on beşinci ve on altıncı yüzyıllarda Avrupa'nın küresel keşiflerine ve sömürgeci genişlemesine öncülük etti. Atlantik ve Pasifik Okyanuslarında ticaret gelişti. Aztek ve İnka uygarlıklarını deviren İspanya, Kuzey ve Güney Amerika'da geniş topraklar üzerinde hak iddia etti. İspanyol İmparatorluğu, Avrupa savaş alanlarının yanı sıra okyanuslara da hakim olan en önde gelen küresel güç haline geldi. İspanya , on altıncı ve on yedinci yüzyıllarda Amerikan madenlerinden elde edilen gümüş ve altının uzun bir Avrupa ve Kuzey Afrika madenleri dizisini giderek daha fazla finanse ettiği kültürel bir altın çağ yaşadı. On sekizinci yüzyıla kadar, İspanyol imparatorluğu, dalgalı askeri ve ekonomik servetlere sahip olmasına rağmen, dünyanın en büyüğüydü. İmparatorluk inşasının yarattığı yeni deneyimler, zorluklar ve ıstıraplarla karşı karşıya kalan İspanyol düşünürler, doğal hukuk , egemenlik, uluslararası hukuk, savaş ve ekonomi üzerine ilk modern fikirlerin bazılarını formüle ettiler - hatta emperyalizmin meşruiyetini sorguladılar .

    Utrecht Barışında ( 1713 ), İspanya, İtalya Yarımadası, Sicilya ve Alçak Ülkelerin kalan bölgelerini elinden çıkardı. Bununla birlikte, İspanya geniş Amerikan imparatorluğunu on dokuzuncu yüzyılın başlarına kadar elinde tuttu ve hatta genişletti ve Asya - Pasifik bölgelerini İspanya'nın 1898'deki Afrika Kapışması'na katılmasına kadar elinde tuttu, ki bu önemsizdi: İspanyol Fas'ı 1956'da, İspanyol Ginesi ve İspanyol Sahra sırasıyla 1968 ve 1975'e kadar tutuldu. Kanarya Adaları, Ceuta, Melilla, İspanya'nın bir parçası olarak kalan idari bölümler ve Isla de Alborán, Isla Perejil, Islas Chafarinas, Peñón de Alhucemas ve Peñón de Vélez de la Gomera, İspanya'nın bir parçası olarak kalan bölgelerdir. Ayrıca, Birleşmiş Milletler'e göre 1976'da Fas'ın ilhak ettiği "İspanyol Sahra / Batı Sahra " , teknik olarak hâlâ İspanyol Yönetimi altında. Bir yandan, İspanyol imparatorluğu genellikle sömürücü ve kültürel olarak yıkıcıydı. Öte yandan, kültürel oluşturmak için de çok şey yaptı ve dünya çapındaki dilsel bağlantılar, sonunda tüm insanların sağlıklı ve sürdürülebilir tutulmadığı takdirde ortak mezarımız olacağı tek bir gezegen evi işgal ettiği bilincini beslemeye yardımcı olur. İspanyol kâşifler ve onun hizmetindeki kâşifler , denizlerin ve kıtaların haritasını çıkararak insanlığın dünyanın bir olduğunu anlamasına yardımcı oldu .

İmparatorluğun Kökenleri ( 1402 - 1521 )

    Reconquista döneminin son 250 yılı boyunca Kastilya monarşisi, güneydoğu Granada'daki küçük Mağribi taifa müvekkili krallığına altın haraçları, paryalar ve bunu yaparken de Nijer'den altın sağlayarak müsamaha gösterdi. Afrika bölgesi Avrupa'ya girdi. Kastilya, III. Henry'nin Kastilya'yı kolonileştirmesi Kuzey Afrika'da, kendisi de Kanarya Adaları'nda başladığında, Portekiz İmparatorluğu ile rekabete de müdahale etti. 1402'de Norman soyluları Jean de Béthencourt'a feodal anlaşma uyarınca yetki verdi. Guanche halkının yaşadığı Kanarya Adaları'nın fethi ancak Kastilya Krallığı'nın kendi ordularının Gran Canaria ( 1478 - 1483 ), La Palma ( 1492 - 1493 ), La Palma ve Tenerife ( 1494 - 1496 ) adaları üzerindeki uzun ve kanlı savaşları kazanmasıyla tamamlandı.

    Aragon Kralı II. Ferdinand ile Kastilya Kralı I. Isabella'nın evliliği, her biri kendi yönetimine sahip, ancak ortak bir monarşi tarafından yönetilen bir saltanat konfederasyonu yarattı. Henry Kamen'e göre, İspanya, İmparatorluğun İspanya tarafından yaratılmasından ziyade, İmparatorluk tarafından yaratılmıştır.

    1492'de İspanya, Granada'nın son Mağribi kralını sürdü. Zaferlerinden sonra İspanyol hükümdarları , batıya yelken açarak Cipangu'ya ulaşmaya çalışan Cenevizli bir denizci olan Kristof Kolomb ile müzakere ettiler. Kolomb Isabella'ya cesur teklifini yaptığında, Kastilya Portekiz ile deniz yoluyla Uzak Doğu'ya ulaşmak için bir keşif yarışına girmişti. Bunun yerine Columbus, Amerika'yı "yanlışlıkla" keşfetti ve kıtanın İspanyol kolonizasyonunu başlattı. Hint Adaları Kastilya için ayrıldı.

    İspanya'nın bu topraklar üzerindeki iddiası, 1493 tarihli Inter caetera papal boğası ve hemen ardından, dünyanın İspanyol ve Portekiz iddiaları arasında iki yarım küreye bölündüğü 1494 Tordesillas Antlaşması ile sağlamlaştırıldı. Bu eylemler, İspanya'ya Alaska'dan Cape Horn'a ( Brezilya hariç ) kadar Yeni Dünya'nın tamamında ve ayrıca Asya'nın en doğu bölgelerinde koloniler kurma konusunda münhasır haklar verdi. Kastilya İmparatorluğu, Filipinler ve Afrika'daki kolonilerin yanı sıra Yeni Dünya'ya hızlı bir sömürge genişleme döneminin sonucuydu : Melilla, 1497'de Kastilya ve 1509'da Oran tarafından ele geçirildi.

    Katolik Hükümdarlar, 1494'te Ferdinand'ın mücadelesine dahil oldular. Aragon kralı olarak İtalyan Savaşları, İtalya'nın kontrolü için Fransa Kralı VIII. Charles bu çatışmalarda, kral olarak Ferdinand'ın dış politikasının merkezi haline geldi. İspanyol piyadelerinin Fransız şövalyelerine üstünlüğünü belirleyen bu savaşlarda Gonzalo Fernández de Córdoba, on altıncı ve on yedinci yüzyılın neredeyse yenilmez İspanyol ordusunu bir araya getirecekti.

    Kraliçe Isabella'nın ölümünden sonra, İspanya'nın tek hükümdarı olan Ferdinand, Isabella'nın kocası olarak sahip olduğundan daha agresif bir politika benimseyerek İspanya'nın İtalya'daki ve Fransa'ya karşı nüfuz alanını genişletti. Ferdinand'ın İspanyol kuvvetlerine yaptığı ilk yatırım, İspanyol askerlerinin Agnadello Muharebesi'nde ( 1509 ) Fransız müttefikleriyle birlikte sahada kendilerini ayırt ettikleri Cambrai Birliği'nin Venedik'e karşı Savaşı'nda geldi. Sadece bir yıl sonra, Ferdinand Fransa'ya karşı Kutsal Lig'in bir parçası oldu ve her iki Milan'ı da alma şansı gördü. - Hanedanlık iddiasında bulunduğu - ve Navarre. Savaş Venedik'e karşı olandan daha az başarılıydı ve 1516'da Fransa, Milan'ı kontrolünde bırakan ve İspanyolların Yukarı Navarre'nin kontrolünü tanıyan bir ateşkes yapmayı kabul etti.

    1500'lerin başlarında başarılı olan Hispanola yerleşimi üzerine, sömürgeciler yeni yerleşimler başlatmak için başka yerler aramaya başladılar. Daha az müreffeh Hispaniola'dan gelenler, yeni bir yerleşimde yeni başarılar aramaya hevesliydiler. Orada itibaren Juan Ponce de León fethetti Porto Riko, Diego Velázquez ve Küba'yı aldı. Ana karadaki ilk yerleşim Panama'daki Darién'di ve 1512'de Vasco Núñez de Balboa tarafından yerleştirildi .

    1513'te Balboa, Panama Kıstağı'nı geçti ve Yeni Dünya'nın batı kıyısından Pasifik Okyanusu'nu görmek için ilk Avrupa seferine öncülük etti . Balboa, kalıcı bir tarihsel öneme sahip bir eylemde, Pasifik Okyanusu'nu ve ona bitişik tüm toprakları İspanyol tacı için talep etti.

    İspanya, İtalya ve Akdeniz adalarının kıyı köyleri ve kasabaları sık sık Kuzey Afrika'dan Berberi korsanları tarafından saldırıya uğradı, Formentera nüfusu tarafından geçici olarak terk edildi ve İspanyol ve İtalyan kıyılarının uzun bölümleri sakinleri tarafından neredeyse tamamen terk edildi. En ünlü korsan Türk Barbarossa ( "Kızılsakal" ) idi. Robert Davis'e göre, 1 milyon ile 1,25 milyon arasında Avrupalı, Kuzey Afrikalı korsanlar tarafından ele geçirildi ve on altıncı ve on dokuzuncu yüzyıllar arasında Kuzey Afrika ve Osmanlı İmparatorluğu'nda köle olarak satıldı . 

Güneş Asla Batmaz ( 1521 - 1643 )

    On altıncı ve on yedinci yüzyıllara bazen "İspanya'nın Altın Çağı" ( Reyes Católicos'un evlilik politikalarının bir sonucu olarak, soyundan gelen Charles, Amerika'da Kastilya imparatorluğunu, Akdeniz'de Aragon İmparatorluğu'nu fethetti. Modern İtalya'nın çoğunu miras aldı. ) ve Kutsal Roma İmparatorluğu'nun ve Aşağı Ülkelerin ve Franche-Comté'nin tacını aldı. Böylece bu İmparatorluk fetihle değil, toprakların mirasıyla kuruldu. Charles, Avrupa'nın en güçlü adamı oldu, Avrupa'daki bir imparatorluğa yayılan hakimiyeti Napolyon dönemine kadar rakipsizdi. Bu dönemde, üzerine güneşin hiç batmadığı imparatorluk olduğu sık sık söylenirdi. İspanyol Altın Çağı'nın bu genişleyen imparatorluğu, uzaktaki Madrid'den değil Sevilla'dan kontrol ediliyordu.

    Yurtdışında ticari olarak, bu Kastilya İmparatorluğu başlangıçta bir hayal kırıklığıydı. Bazıları ticareti ve sanayiyi canlandırdı. 1520'de Meksika'nın Guanajuato zengin yataklarında büyük ölçekli gümüş madenciliği başladı, ancak 1546'da Meksika'nın Zacatecas ve Peru'daki gümüş madenlerinin Potosi'de açılmasına kadar büyük miktarda gümüş sevkiyatı efsanevi bir zenginlik kaynağı haline gelmedi. On altıncı yüzyılda İspanya, 1,5 trilyon ABD Doları ( 1990 terimleri ) eşdeğeri altın bulunduruyordu ve gümüş Yeni İspanya'dan alındı. Bununla birlikte, nihayetinde, bu ithalat, yatırımları diğer sanayi biçimlerinden uzaklaştırdı ve on altıncı yüzyılın son on yıllarında İspanya'da enflasyona katkıda bulundu. Bu durum, Yahudilerin ve Moriskoların kovulmasıyla birlikte ticaret ve zanaatkar sınıflarından birçoğunun kaybedilmesiyle daha da ağırlaştı ( ama popüler efsanenin iddia ettiği kadar değil ) . Büyük gümüş ithalatı nihayetinde İspanya'yı yabancı hammadde ve mamul mal kaynaklarına aşırı bağımlı hale getirdi.

    Zenginler, servetlerini, manüfaktür üretimi ve tarımın iyileştirilmesi yerine, bu gümüş ithalatıyla desteklenen kamu borcuna ( juros ) yatırmayı tercih ettiler. Bu, diğer Batı Avrupa ülkelerinde bu tutum azalmaya başladıktan çok sonra, el emeğini onursuz olarak gören ortaçağ aristokrat önyargısının sürmesine yardımcı oldu. Dolaşımı, Aşağı Ülkelerde, Fransa ve İngiltere'de ve Avrupa'nın diğer bölgelerinde meydana gelen ekonomik ve sosyal devrimleri kolaylaştırmaya yardımcı olan gümüş ve altın, İspanya'da onları boğmaya yardımcı oldu. Enflasyonun neden olduğu sorunlar Salamanca Okulu'ndaki akademisyenler ve hakemler tarafından tartışıldı, ancak bunların Habsburg hükümeti üzerinde hiçbir etkisi olmadı .

    Habsburg hanedanı, Habsburg çıkarları için Avrupa çapındaki savaşlarda Amerikan ve Kastilya zenginliklerini çarçur etti, borçları defalarca temerrüde düştü ve İmparatorluk ile Kastilya halkı arasındaki gerilimin Kastilya Savaşı'nda ( İspanya'yı iflas etmiş Cemaatlerden ayrıldı ( 1520 - 1522 ) halk isyanıyla patlak vermesiyle ) Habsburg'un siyasi hedefleri birkaç taneydi:

• Amerikan ( altın , gümüş , şeker ) ve Asya ürünlerine ( porselen, baharat , ipek ) erişim
• Fransa'nın gücünü baltalamak ve onu doğu sınırlarına hapsetmek.
• Almanya'da Katolik Habsburg hegemonyasını sürdürmek, Reform'a karşı Katolikliği savunmak. Charles, Protestan Reformunu Solucan Diyetiyle bastırmaya çalıştı, ancak Luther sapkınlığından vazgeçmeyi reddetti. Ancak Charles'ın dindarlığı, isyancı askerlerinin Sacco di Roma'daki Holy See'yi yağmalamasına engel olamadı.
• Avrupa'yı İslam'a karşı , özellikle Osmanlı İmparatorluğu'na karşı savunmak .

Tenochtitlan Kuşatması, İnka İmparatorluğu'nun fethi ve Filipinler'in keşfi ( 1519 - 1541 )

    Kolomb'dan sonra, Amerika'nın sömürgeleştirilmesine Conquistadors adı verilen bir dizi savaşçı kaşif önderlik etti. İspanyol kuvvetleri, bazıları Aztekler veya İnkalar gibi daha güçlü düşmanlarını yenmek için İspanyollarla ittifak kurmaya çok istekli olan rakip yerel halklar ve devletler arasındaki rekabeti istismar etti - daha sonra Avrupalı ​​sömürgeci güçlerin uyguladığı bir taktik, yoğun olarak kullanacaktır. Avrupa'da yaygın olan, ancak Yeni Dünya'da bilinmeyen ve Amerikan yerlilerinin nüfusunu yok eden hastalıkların ( örneğin çiçek hastalığı ) yayılması da İspanyol fetihlerine yardımcı oldu.  Bu, işgücü sıkıntısına neden oldu, bu nedenle sömürgeciler Atlantik köle ticaretini başlattı.

    Burgos Kanunları, 1512 - 1513 , özellikle yerli Kızılderililerle ilgili olarak, Amerika'daki İspanyol yerleşimcilerin davranışlarını yöneten ilk kodlanmış kanunlar dizisiydi. Yerlilere kötü muameleyi yasakladılar ve Katolikliğe geçmelerini onayladılar . 

    En başarılı fatihlerden biri Hernán Cortés idi. Nispeten küçük bir İspanyol kuvvetiyle ama aynı zamanda yaklaşık iki yüz bin Kızılderili müttefiki tarafından da desteklenerek , 1519 - 1521 seferlerinde Aztek imparatorluğunu ele geçirdi ve Meksika'yı Yeni İspanya kolonisi olarak İspanyol yönetimi altına aldı. Francisco Pizarro'nun İnka imparatorluğunu fethetmesi de aynı derecede önemliydi. Bu Peru Valiliği oldu. Meksika'nın fethinden sonra, altın şehirler söylentileri ( Kuzey Amerika'da Quivira ve Cíbola, Güney Amerika'da El Dorado ) birkaç seferin daha gönderilmesine neden oldu. Pek çoğu, amacını bulamadan, umduğundan çok daha az değerli bularak geri döndü. Amerikan kolonileri, ancak Potosi ( 1546 ) gibi madenlerin kurulmasından sonra tacın gelirlerinin önemli bir bölümünü vermeye başladı . On altıncı yüzyılın sonlarında Amerikan gümüşü İspanya'nın toplam bütçesinin beşte birini oluşturuyordu. On altıncı yüzyılda belki de 240.000 Avrupalı ​​Amerikan limanlarına girdi. 

    Portekiz Ferdinand Magellan Filipinler'de etrafını bir Kastilya seferi komuta ederken ölen dünyayı 1522 Juan Sebastián Elcano başarısı için sefer açtı.

    Bu arada, Avrupa'da, Fransa Kralı I. Francis, kendisini Habsburg toprakları ile çevrili, 1521'de İtalya'daki İspanyol mülklerini işgal ederken ve ikinci bir Fransız-İspanyol çatışması başlatırken buldu. Savaş, Francis İspanya'ya gitmek üzere Milano'dan ayrılmadan önce Biccoca ( 1522 ), Pavia ( 1525, Francis'in yakalandığı yer ) ve Landriano'da ( 1529 ) mağlup olan Fransa için bir felaketti.

    Charles'ın 1525'teki Pavia Savaşı'ndaki zaferi, birçok İtalyan ve Alman'ı şaşırttı ve Charles'ın daha fazla güç kazanmaya çalışacağı endişelerini ortaya çıkardı. Taraf değiştiren Papa VII. Clement, Konyak Birliği Savaşı'nda Habsburg İmparatoruna karşı Fransa ve önde gelen İtalyan devletleriyle güçlerini birleştirdi. 1527'de, Papa'nın tamamen laik meseleler olarak gördüğü şeylere karışmasından bıkmış olan Charles, Roma'yı görevden aldı ve papalığı, Clement ve sonraki papaların laik otoritelerle ilişkilerinde çok daha ihtiyatlı davranacak kadar yeterince utandırdı. 1533'te  İngiltere Kralı VIII. Clement'in evliliği, imparatoru gücendirme konusundaki isteksizliğinin doğrudan bir sonucuydu. 1529'da Charles ve Papa arasında imzalanan Barselona Barışı, iki lider arasında daha samimi bir ilişki kurdu. İspanya etkin bir şekilde Katolik davasının koruyucusu olarak adlandırıldı ve Charles, İspanyolların isyankar Floransa Cumhuriyeti'ni devirmesine müdahale etmesi karşılığında İtalya Kralı ( Lombardiya ) olarak taç giydi .

    1528'de, amiral Andrea Doria, Fransızları devirmek ve Cenova'nın bağımsızlığını yeniden sağlamak için İmparator ile ittifak kurdu ve finansal yenilenme olasılığını açtı: 1528, Ceneviz bankalarından Charles'a ilk krediyi işaret ediyor.

    Yeni Dünya'da kademeli olarak başka İspanyol yerleşimleri kuruldu: 1530'larda Yeni Granada ( modern Kolombiya ), 1535'te Peru Valiliğinin başkenti Lima , 1536'da Buenos Aires ve 1541'de Santiago.

Augsburg Barışı İçin Yeni Kanunlar ( 1542 - 1555 )

    İspanya, Amerikan kolonilerinin yerli halklarının korunması için bazı yasalar çıkardı, ilki 1542'de; arkalarındaki yasal düşünce, modern uluslararası hukukun temeliydi. Aşırı uzaklıklarından yararlanan Avrupalı ​​sömürgeciler, güçlerinin azaldığını gördüklerinde isyan ettiler ve bu Yeni Kanunların kısmen iptal edilmesini zorunlu kıldı. Daha sonra, yerli halkları korumak için daha zayıf yasalar getirildi, ancak kayıtlar etkilerinin sınırlı olduğunu gösteriyor. Geri yüklenen Encomenderos, yerli Hint işgücünü giderek daha fazla kullandı.

    1543'te Fransa Kralı I. François, Osmanlı kuvvetleriyle birlikte İspanyol kontrolündeki Nice şehrini işgal ederek Osmanlı padişahı Kanuni Sultan Süleyman ile benzeri görülmemiş ittifakını ilan etti. İngiltere Kralı, Fransa'yı işgalinde VIII. Charles'a katıldı. İspanyol ordusu Savoy'daki Ceresole Muharebesi'nde mağlup olmasına rağmen, Fransızlar İspanyol kontrolündeki Milan'ı ciddi şekilde tehdit edemediler, kuzeyde Henry'nin elinde yenilgiye uğradılar ve bu nedenle olumsuz şartları kabul etmek zorunda kaldılar. Charles'ın küçük kardeşi Ferdinand liderliğindeki Avusturyalılar, doğuda Osmanlılarla savaşmaya devam ettiler. Charles daha eski bir sorunla ilgilenmeye gitti: Schmalkaldic Ligi.

    Birlik Fransızlarla müttefikti ve Almanya'da onu baltalama çabaları reddedilmişti. Francis'in 1544'teki yenilgisi, Protestanlarla ittifakın feshedilmesine yol açtı ve Charles bu fırsattan yararlandı. İlk önce Trent Konseyi'nde müzakere yolunu denedi. Ancak, Katoliklerin konseydeki tutumunun ihanete uğradığını hisseden Protestan liderlik, Sakson seçmen Maurice liderliğindeki savaşa girdi. Buna karşılık, Charles, İmparatorluk otoritesini yeniden kurmayı umarak karışık bir Hollanda-İspanyol ordusunun başında Almanya'yı işgal etti. İmparator, 1547'de Mühlberg Muharebesi'nde Protestanları kişisel olarak kesin bir yenilgiye uğrattı. 1555'te Charles, Protestan devletlerle Augsburg Barışı'nı imzaladı ve Almanya'da istikrarı cuius regio, eius religio  , a İspanyol ve İtalyan din adamları arasında popüler olmayan bir konum. Charles'ın Almanya'ya katılımı, İspanya için Kutsal Roma İmparatorluğu'ndaki Katolik, Habsburg davasının koruyucusu olarak bir rol kurdu.; emsal, yetmiş yıl sonra, İspanya'nın Avrupa'nın lider gücü olma rolüne son veren bir savaşa yol açtı.

    Charles, daha çok denizcilik stratejisiyle Osmanlıları bastırmayı tercih ederek Doğu Akdeniz'deki Osmanlı hareketlerini engelledi. Charles, yalnızca Barbary korsanlarının İspanya'nın doğu kıyılarındaki baskınlarına yanıt olarak, Cezayir'e yönelik saldırılara bizzat öncülük etti ( 1541 ).

St. Quentin'den İnebahtı'ya ( 1556 - 1571 )

    V. Charles'ın tek meşru oğlu, İspanya Kralı II. Philip ( taht. 1556 – 1598 ), Avusturya mallarını amcası Ferdinand ile paylaştı. Philip, Kastilya'yı imparatorluğunun temeli olarak gördü, ancak Kastilya'nın nüfusu ( Fransa'nın yaklaşık üçte biri ), İmparatorluğu desteklemek için gereken askerleri sağlayacak kadar büyük değildi. Mary Tudor ile olan evliliği, İngiltere ile İspanya'yı müttefik yaptı.

    İspanya ile çatışmayı hemen yenileyen Fransa'nın saldırgan II. Henry'si 1547'de tahta çıktığında İspanya henüz barış içinde değildi. Charles'ın halefi II. Philip, Fransa'ya karşı savaşı sürdürdü, 1558'de Picardy'deki St. Quentin Savaşı'nda bir Fransız ordusunu ezdi ve Gravelines Savaşı'nda Henry'yi tekrar yendi. 1559'da imzalanan Cateau-Cambrésis Barışı, İtalya'daki İspanyol iddialarını kalıcı olarak tanıdı. Anlaşmayı izleyen kutlamalarda Henry, bir mızraktan çıkan başıboş bir kıymık tarafından öldürüldü. Önümüzdeki otuz yıl boyunca, kronik iç savaşla meşgul olan Fransa, Avrupa güç oyunlarında İspanya ve Habsburg ailesi ile rekabet etmekten etkili bir şekilde çıkarıldı. Fransız muhalefetinden kurtulan İspanya, 1559-1643 döneminde gücünün ve bölgesel erişiminin zirvesine ulaştı.

    Ceneviz bankacılık konsorsiyumunun açılışı, II. Philip'in 1557'de, Alman bankalarını kaosa sürükleyen ve İspanyol finansörler olarak Fugger'ların saltanatını sona erdiren devlet iflasıydı. Cenevizli bankerler, hantal Habsburg sistemine akıcı kredi ve güvenilir bir düzenli gelir sağladı. Karşılığında, daha az güvenilir olan Amerikan gümüşü sevkiyatları, daha sonraki girişimler için sermaye sağlamak üzere Sevilla'dan Cenova'ya hızla transfer edildi.

    Florida, 1565 yılında Saint Augustine, Florida'yı kurduğunda Pedro Menéndez de Avilés tarafından sömürgeleştirildi ve ardından Fransız Kaptan Jean Ribault ve 150 vatandaşının İspanyol Florida topraklarında bir Fransız dayanağı kurma girişimini yendi. Aziz Augustine, İspanya'ya giden altın ve gümüş dolu İspanyol gemileri için stratejik bir savunma üssü haline geldi. 27 Nisan 1565'te Miguel López de Legazpi, Filipinler'de ilk kalıcı İspanyol yerleşimini kurdu ve Manilla Galleons'un hizmetine başladı. Manilla Galleons, Asya'dan Pasifik boyunca malları Meksika kıyılarındaki Acapulco'ya gönderdi . Oradan mallar, İspanya'ya gönderilmek üzere Meksika üzerinden İspanyol hazine filolarına taşındı. Manila'nın İspanyol ticaret merkezi 1572 yılında bu ticareti kolaylaştırmak için kurulmuştur. Filipinler, Guam Pasifik adaları , Mariana Adaları ve Caroline Adaları , 1898 İspanyol Amerikan Savaşı'na kadar İspanyol kontrolünde kalmıştır.

    İspanya'nın Fransa'ya karşı kazandığı zaferden ve Fransa'nın din savaşlarının başlamasından sonra, II. Philip'in hırsları büyüdü. 1565'te İspanyollar, St. John Şövalyeleri tarafından savunulan stratejik Malta adasındaki bir Osmanlı çıkarmasını yendi. Kanuni Sultan Süleyman ertesi yıl öldü. Daha az yetenekli oğlu Selim'in halefiyeti, Philip'i savaşı padişahın kendisine taşıması için cesaretlendirdi. 1571'de Charles'ın gayri meşru oğlu Avusturyalı Don John, denizcilik tarihinin en belirleyici savaşlarından biri olan İnebahtı Savaşı'nda Osmanlı donanmasını yok eden Avrupa'nın dört bir yanındaki gönüllülerin katıldığı İspanyol ve Venedik savaş gemilerine liderlik etti . Savaş, Osmanlı deniz gücünün Akdeniz'deki tehdidini sona erdirdi ve İspanya'nın Avrupa'daki statüsünü yükseltti.

Avrupa Çatışmaları ( 1571 – 1598 )

    Madrid'de sevinme zamanı kısa sürdü. 1566'da, Hollanda'daki Kalvinistlerin önderliğindeki ayaklanmalar, Alva Dükü'nü düzeni yeniden sağlamak amacıyla ülkeye yürümeye teşvik etti. 1568'de, daha iyi William the Silent olarak bilinen Orange of William, Alva'yı Hollanda'dan sürmek için başarısız bir girişimde bulundu. Bu muharebelerin, Birleşik Eyaletlerin bağımsızlığına yol açan Seksen Yıl Savaşlarının başlangıcını işaret ettiği kabul edilir. Hollanda'dan, özellikle Antwerp limanından büyük bir servet elde eden İspanyollar, eyaletler üzerindeki düzeni ve hakimiyetlerini yeniden sağlamaya kendilerini adamışlardı. 1572'de, watergeuzen olarak bilinen bir grup asi Hollandalı korsan ( "Deniz Dilencileri" ) bir dizi Hollanda sahil kasabasını ele geçirdi, William'a desteklerini ilan etti ve İspanyol liderliğini kınadı.

    İspanya için savaş, bazen kelimenin tam anlamıyla sonsuz bir bataklığa dönüştü. 1574'te, Luis de Requeséns komutasındaki İspanyol ordusu, Hollandalıların setleri kırıp geniş çaplı sele neden olduktan sonra Leiden Kuşatması'ndan püskürtüldü. 1576'da, Hollanda'daki 80.000 kişilik işgal ordusunun faturaları ile karşı karşıya kalan Philip, İnebahtı'da kazandığı filosunun maliyeti ve açık denizlerde artan korsanlık tehdidiyle birlikte Amerikan kolonilerinden elde ettiği geliri azaltan bir tehditle karşı karşıya kaldı. iflası kabul etmek zorunda kaldı . Kısa bir süre sonra, Hollanda'daki ordu isyan etti; Anvers'i ele geçirmek, güney Hollanda'yı yağmaladılar ve daha önce barışçıl güney illerinde bulunan birkaç şehri isyana katılmaya teşvik ettiler. Müzakereyi seçen İspanyollar, güney illerinin çoğunu 1579 Arras Birliği ile pasifleştirdi. Buna karşılık Hollanda, kuzey eyaletleri arasında bir ittifak olarak Utrecht Birliği'ni kurdu. 1581'de Fetih Yemini'ni imzaladıklarında Philip'i resmen görevden aldılar.

    Arras anlaşmasına göre, İspanya Hollandası'nın güney eyaletleri, bugün Wallonia'da ve Fransa'daki Nord-Pas-de-Calais ( ve Picardy ) bölgelerinde , Genel Valisi Don Juan'ı tanıyarak İspanyol kralı II. Philip'e bağlılıklarını ifade ettiler. 1580'de Kral Philip, Portekiz kraliyet ailesinin son üyesi Portekizli Kardinal Henry öldüğünde konumunu güçlendirme fırsatını yakaladı ve Portekiz tahtına hak iddia etti. Haziran ayında Alba Dükü'nü bir orduyla birlikte Lizbon'a verasetini güvence altına almak için gönderdi. Alba Dükü ve İspanyol işgali Lizbon'da biraz daha popüler olmasına rağmen Rotterdam'dakinden çok, birleşik İspanyol ve Portekiz imparatorlukları, Afrika ve Asya'da geniş bir ticaret imparatorluğu ile birlikte, keşfedilen neredeyse tüm Yeni Dünya'yı Philip'in eline geçirdi. 1582'de, II. Philip, yeni Portekiz krallığını pasifize etmek için geçici olarak yerleştiği Lizbon'un Atlantik limanından mahkemesini Madrid'e geri taşıdığında, her gözlemci yorumcunun özel olarak belirttiğine rağmen, model mühürlendi: "Deniz gücü daha fazladır. İspanya hükümdarı için diğer herhangi bir prensten daha önemli" diye yazdı bir yorumcu, "çünkü bu kadar çok ayrı topluluktan tek bir topluluk ancak deniz gücüyle yaratılabilir." 1638'de taktikler üzerine bir yazar, "İspanya'nın silahlarına en uygun kuvvet, denizlere yerleştirilen kuvvettir, ancak bu devlet meselesi o kadar iyi biliniyor ki, onu tartışmamalıyım.

    Portekiz, onu kontrol altında tutmak için geniş bir işgal gücüne ihtiyaç duyuyordu ve İspanya hala 1576 iflasından sarsılmıştı. 1584'te, yarı dengesiz bir Katolik, Sessiz William'ı öldürdü. Ölümünün savaşı sona erdireceği umuluyordu. 1586'da İngiltere Kraliçesi I. Elizabeth , Hollanda ve Fransa'daki Protestan davalarına destek gönderdi ve Sir Francis Drake , Karayipler ve Pasifik'teki İspanyol tüccarlara, özellikle Cadiz limanına yönelik saldırgan bir saldırı başlattı. 1588'de Elizabeth'in müdahalesine bir son vermeyi planlayan Philip, İspanyol Armada'yı gönderdi. İngiltere'ye saldırmak için. Elverişli hava koşulları, daha küçük, daha manevra kabiliyetine sahip İngiliz gemileri ve İngiltere'nin Hollanda'daki casusları tarafından uyarılması ve saldırıya hazır olması, sayıca az ama daha ağır zırhlı İspanyol filosunun yenilgisiyle sonuçlandı. Bununla birlikte, askeri saldırının yenilgisi, Drake-Norris Seferi, 1589, 1585 - 1604 Anglo - İspanyol Savaşı'nda İspanya'nın lehine bir dönüm noktası oldu ve çok az kişi, Hollanda filosunun başına gelene kadar İspanyol filosunun Avrupa'nın en güçlüsü olduğundan şüphe duyabilir. 1639'da, giderek bitkin düşen İspanya'nın gözle görülür biçimde zayıflamaya başladığı Downs Savaşı'nda yenilgiye uğradı.

    II. Henry'nin ölümü, İspanya Fransa'daki din savaşına yatırım yaptı. 1589'da Valois soyunun sonuncusu III. Henry, Paris surlarında öldü. Halefi, Fransa'nın ilk Bourbon kralı olan Navarre'lı IV. Navarre'lı Henry'nin Fransa Kralı olmasını engellemeye kararlı olan İspanyollar, ordularını Hollanda'da böldüler ve 1590'da Fransa'yı işgal ettiler.

"Tanrı İspanyoldur" ( 1596 - 1626 )

    Her biri yetenekli liderler tarafından yönetilen İngiltere , Fransa ve Hollanda'ya karşı savaşlarla karşı karşıya kalan iflas eden imparatorluk, kendisini güçlü düşmanlara karşı rekabet ederken buldu. Atlantik'teki nakliyesine karşı devam eden korsanlık ve maliyetli sömürge teşebbüsleri, İspanya'yı 1596'da borçlarını yeniden müzakere etmeye zorladı. Veba, 1596 - 1602 yılları arasında Kastilya topraklarını harap etti ve 500.000 kişinin ölümüne neden oldu.Taç, önceki Cateau - Cambresis ilk olarak 1598'de Fransa ile Vervins Antlaşması'nı imzalayarak, IV. Henry'yi ( 1593'ten beri bir Katolik ) Fransa kralı olarak tanıdı. Denizde bir dizi yenilgiden ve İspanya tarafından desteklenen İrlanda'daki Katolikler tarafından bitmeyen bir gerilla savaşından muzdarip olan İngiltere, daha uysal I. Stuart King James'in tahta çıkmasından sonra 1604 Londra Antlaşması'nı kabul etti.

    İngiltere ve Fransa barışı, İspanya'ya enerjilerini Hollanda üzerindeki egemenliğini yeniden kurmaya odaklama fırsatı verdi. Sessiz William'ın oğlu ve belki de zamanının en büyük stratejisti olan Nassau'lu Maurice liderliğindeki Hollandalılar, Breda kalesi de dahil olmak üzere 1590'dan beri bir dizi sınır kentini almayı başardılar. İngiltere ile yapılan barışın ardından, Maurice ile boy ölçüşebilecek bir general olan yeni İspanyol komutan Ambrogio Spinola, Hollandalılara karşı sert bir baskı yaptı ve Hollanda'yı fethetmesi ancak İspanya'nın 1607'deki son iflası ile engellendi. 1609'da On İki Yıllık Ateşkes İspanya ile Birleşik Eyaletler arasında imzalandı. Sonunda İspanya barış içindeydi - Pax Hispanica.

    İspanya, ateşkes sırasında adil bir iyileşme sağladı, mali durumunu düzene soktu ve lider rol oynayacağı son gerçekten büyük savaşa kadar prestijini ve istikrarını geri kazanmak için çok şey yaptı. II.Philip'in halefi III. Philip, sınırlı yetenekli, siyasetle ilgilenmeyen ve imparatorluğun yönetimini başkalarına devretmeyi tercih eden bir adamdı. Baş bakanı yetenekli Lerma Dükü idi.

    Lerma Dükü ( ve büyük ölçüde II. Philip ) müttefikleri Avusturya'nın işlerine ilgisizdi . 1618'de kral onu Viyana'nın kıdemli büyükelçisi Don Balthasar de Zúñiga ile değiştirdi . Don Balthasar, yeniden dirilen Fransızları dizginlemenin ve Hollandalıları ortadan kaldırmanın anahtarının Habsburg Avusturya ile daha yakın bir ittifak olduğuna inanıyordu . 1618 yılında Prag'da, Avusturya ve Kutsal Roma İmparatoru II. Ferdinand Defenestration ile başlayan, Protestan Birliği ve karşı bir kampanya başlattı Bohemya. Don Balthasar, Philip'i savaşta Avusturyalı Habsburglara katılmaya teşvik etti ve Hollanda'daki İspanyol ordusunun yükselen yıldızı Spinola, müdahale etmesi için Flanders Ordusu'nun başında gönderildi. Böylece İspanya Otuz Yıl Savaşına girdi.

    1621'de III. Philip'in yerine, çok daha dindar IV. Philip geçti. Ertesi yıl, Don Balthasar'ın yerini, İspanya'nın tüm dertlerinin merkezinin Hollanda'da olduğuna inanan, oldukça dürüst ve yetenekli bir adam olan Olivares Kont - Dükü Gaspar de Guzman aldı. İlk gerilemelerden sonra, Bohemyalılar 1621'de Beyaz Dağ'da ve 1623'te tekrar Stadtlohn'da yenildiler. Hollanda ile savaş 1621'de Spinola'nın Breda kalesini almasıyla yenilendi. Danimarkalı IV. Christian'ın savaşa müdahalesi bazılarını endişelendirdi ( Christian, Avrupa'nın mali sorunu olmayan birkaç hükümdarından biriydi ), ancak İmparatorluk generali Wallenstein'lı Albert'in Dessau Köprüsü'nde ve tekrar Lutter'da ( her ikisi de 1626'da ) Danimarkalılar üzerindeki zaferi bu tehdidi ortadan kaldırdı.

    Madrid'de Hollanda'nın nihayet İmparatorluğa yeniden dahil edilebileceği umudu vardı ve Danimarka'nın yenilgisinden sonra Almanya'daki Protestanlar ezilmiş görünüyordu. Fransa bir kez daha kendi istikrarsızlıklarına karıştı ( ünlü La Rochelle Kuşatması 1627'de başladı ) ve İspanya'nın üstünlüğü açık görünüyordu. Kont - Dük Olivares sert bir şekilde onayladı,

" Tanrı İspanyol ve bu günlerde ulusumuz için savaşıyor. "

Rocroi'ye giden yol ( 1626 - 1643 )

    Olivares zamanı geçmiş bir adamdı: İspanya'nın reform yapması gerektiğini ve reform için barışa ihtiyacı olduğunu fark etti. Hollanda Birleşik Eyaletlerinin yok edilmesi, onun ihtiyaçlar listesine eklendi, çünkü her Habsburg karşıtı koalisyonun temelinde Hollanda parası vardı. Hollandalı bankacılar Sevilla'nın Doğu Hindistanlı tüccarlarını finanse etti ve dünyanın her yerinde Hollanda girişimciliği ve sömürgecileri İspanyol ve Portekiz hegemonyasının altını oydu.

   Spinola ve İspanyol ordusu Hollanda'ya odaklanırken, savaş İspanya'nın lehine gidiyor gibiydi. Sonra 1627 Kastilya ekonomisinin çöküşünü gördü. İspanyollar, savaşın bedelini ödemek için para birimlerinin değerini düşürmüştü ve iç enflasyon patladı. 1631 yılına kadar, Kastilya'nın bazı bölgeleri , döviz krizi nedeniyle takas ekonomisine dayalıydı; hükümet köylülükten anlamlı herhangi bir vergi toplayamadı ve sömürgelerinden elde edilen gelire bağımlı olmak zorunda kaldı. Almanya'daki İspanyol orduları, tarlalardan yiyecek bulmak için kendilerine yardım etmeye başvurdular.

    Olivares, savaş sona erene kadar İspanya'da bazı vergi reformlarını desteklemişti, ancak İtalya'daki bir başka utanç verici ve sonuçsuz savaştan sorumlu tutuldu. On İki Yıllık Ateşkes sırasında donanmasını giderek daha fazla öncelik haline getiren Hollandalılar ( 1607 Cebelitarık Savaşı'nda olgunlaşma gücünü gösterdi ), hazine filosunun kaptan Piet Hein tarafından ele geçirilmesiyle İspanyol deniz ticaretine darbe vurdu. İspanya ekonomik çöküşten sonra bağımlı hale geldiği .

    İspanyol askeri kaynakları Avrupa'da ve denizde tamamen gerildi. Büyük ölçüde gelişmiş Hollanda ve Fransız filolarına karşı deniz ticaretini korumaya çalıştılar. Ayrıca Akdeniz'deki Osmanlı ve Berberi korsan tehdidiyle hala meşguldüler. Hollanda'nın Brezilya'nın büyük bir kısmını ele geçirmesi, amiral Fradique de Toledo'nun 1625'teki seferiyle başlayan İspanyol-Portekiz seferleri ile tersine çevrildi. önemli ticaret noktaları olarak atlandı.

    1630'da, tarihin en tanınmış komutanlarından biri olan İsveçli Gustavus Adolphus, Almanya'ya indi ve İmparator'a karşı savaşan Alman kuvvetlerinin kıtadaki son kalesi olan Stralsund limanını rahatlattı. Güneye yürüyen Gustavus güneye yürüdü ve Breitenfeld ve Lützen'de kayda değer zaferler kazandı ve attığı her adımda daha fazla Protestan desteğini çekti. Katoliklerin durumu, Gustavus'un 1632'de Lutzen'de ölümü ve ardından 1634'te Nordlingen'de önemli bir zaferle iyileşti. Güçlü bir konumda, İmparator, savaş yorgunu Alman devletlerine 1635'te barış şartlarını en güçlüleri Brandenburg ve Saksonya'ya teklif etti: ikisi de dahil olmak üzere birçok kişi kabul etti. Sonra Fransa denkleme girdi ve diplomatik hesaplar karıştı.

    Fransa'dan Kardinal Richelieu , savaşın başlangıcından bu yana Hollandalıları ve Protestanları güçlü bir şekilde destekledi ve Avrupa'daki Habsburg gücünü durdurmak için fon ve ekipman gönderdi. Yakın zamanda imzalanan Prag Barışının Fransız planlarına aykırı olduğuna karar vererek, barışın imzalanmasından sonraki aylar içinde Kutsal Roma İmparatoru ve İspanya'ya savaş ilan etti. Takip eden savaşta, daha deneyimli İspanyol kuvvetleri ilk başarıları elde etti. Olivares, Kral XIII. Louis'in bakanlarının kararlılığını kırmayı ve Richelieu'yu devirmeyi umarak İspanyol Hollanda'sından kuzey Fransa'ya bir yıldırım harekatı emri verdi. In "année de Corbie'yi", 1636'da, İspanyol kuvvetleri Corbie'yi kadar güneye gelişmiş ve böyle tehdit etmesiydi Paris Savaşın İspanyol şartlarına göre bir sonuca yaklaştığını söyledi.

    1636'dan sonra Olivares, tacı iflas etmekten korkarak ilerlemeyi durdurdu. Ev sahibi avantajını bastırmakta tereddüt etmek kader oldu; Fransız kuvvetleri yeniden toplandı ve İspanyolları sınıra doğru geri itti. İspanyol ordusu şimdiye kadar bir daha asla nüfuz etmedi. 1639'daki Downs Muharebesi'nde, birlikleri taşıyan bir İspanyol filosu Hollanda donanması tarafından imha edildi ve İspanyollar, güçlerini Hollanda'da yeterince tedarik ve takviye edemediler. İspanyol askerlerinin ve liderliğinin en iyilerini temsil eden Flandre Ordusu, 1643'te kuzey Fransa'daki Prince de Condé Louis II de Bourbon liderliğindeki bir Fransız saldırısıyla Rocroi'da karşı karşıya kaldı. Francisco de Melo liderliğindeki İspanyollar, harap oldular. piyadelerinin çoğu katledildi veya Fransız süvarileri tarafından ele geçirildi. Bununla birlikte, Flanders Ordusunun yüksek itibarı Rocroi'da kırıldı.

Son İspanyol Habsburg İmparatorluğu ( 1643 - 1713 )

    Geleneksel olarak, tarihçiler Rocroi Savaşı'nı ( 1643 ) Avrupa'daki İspanyol egemenliğinin sonu olarak işaretlerler, ancak savaş bitmemiştir. Fransızlar tarafından desteklenen Katalanlar, Napolililer ve Portekizliler 1640'larda İspanyollara karşı ayaklandılar. Hollanda'nın 1648'deki Lens Savaşı'ndan sonra etkin bir şekilde kaybetmesiyle İspanyollar, hem Seksen Yıl Savaşlarını sona erdiren hem de Vestfalya Barışı'nda bağımsız Birleşik Eyaletleri tanıyarak Hollandalılarla barış yaptı. Fransa ile savaş on bir yıl daha devam etti. Fransa, 1648 - 52 yılları arasında bir iç savaştan muzdarip olmasına rağmen, İspanyol ekonomisi o kadar bitkindi ki, pek çok cephede savaşla başa çıkamadı. Yine de bu dönemde İspanyol gücünün düşüşü genellikle abartıldı. İspanya 1648'de Napoli'yi ve 1652'de Katalonya'yı geri aldı , ancak savaş, Vikont Turenne komutasındaki Fransız ordusunun Hollanda'nın İspanyol ordusunun kalıntılarını yendiği Kum Tepeleri Savaşı'nda ( 1658 ) sona erdi. İspanya, 1659'da Fransa Roussillon ve Artois'e devredilen Pireneler Barışını kabul etti.

    Portekiz, 1640'ta tahtta hak iddia eden John of Braganza'nın önderliğinde isyan etmişti. Portekiz halkından yaygın bir destek almıştı ve Fransa'ya karşı savaşla birlikte başka yerlerdeki isyanlarla uğraşmak zorunda kalan İspanya yeterince yanıt veremedi. John, Portekiz Kralı IV. John olarak tahta çıktı ve İspanyol ve Portekizliler 1644'ten 1657'ye kadar fiili bir barış durumunda bir arada yaşadılar. John 1657'de öldüğünde, İspanyollar Portekiz'i oğlu Portekiz'in VI. Ameixial ( 1663 ) ve Montes Claros'ta ( 1665 ) yenildiler ve İspanya'nın 1668'de Portekiz'in bağımsızlığını tanımasına yol açtı.

    İspanya hala büyük bir denizaşırı imparatorluğuna sahipti, ancak Fransa artık Avrupa'nın süper gücüydü ve Birleşik Eyaletler Atlantik'teydi .

    Sevilla Büyük Vebası ( 1647 - 1652 ), Sevilla nüfusunun yüzde 25'ini öldürdü. Sevilla ve gerçekten de Endülüs ekonomisi bu kadar büyük bir yıkımdan asla kurtulamayacaktı. Toplamda İspanya'nın 10.000.000'dan biraz daha az olan bir nüfustan veya tüm nüfusunun yaklaşık yüzde 5'inden 500.000 kişiyi kaybettiği düşünülüyordu. Tarihçiler, tüm 17. yüzyıl boyunca İspanya'daki bu vebalar nedeniyle insan yaşamındaki toplam maliyetin en az yaklaşık 1,25 milyon olduğunu tahmin ediyorlar.

    Saltanat genç İspanyol kral II. Charles'a devredilmesi şavaşlarda önemli prestij ve toprak kaybederek 1667 - 68'de İspanyol Hollandasına karşı kovuşturma yapıldı. 1672 - 1678 Fransız - Hollanda Savaşı'nda, İspanya eski Hollanda düşmanlarının, özellikle de Franche Comté'nin yardımına geldiğinde daha da fazla toprak kaybetti. Dokuz Yıl Savaşında ( 1688 - 1697 ) Louis bir kez daha İspanyol Hollandasını işgal etti. Lüksemburg Dükü liderliğindeki Fransız kuvvetleri, Fleurus'ta ( 1690 ) İspanyolları yendi ve ardından İspanya'nın yanında savaşan Orange'lı III. William komutasındaki Hollanda kuvvetlerini yendi. Savaş, önemli Ghent ve Lüksemburg şehirleri de dahil olmak üzere, İspanyol Hollanda'sının çoğunun Fransız işgali altında kalmasıyla sona erdi.. Savaş, Avrupa'ya İspanyol savunmasının ve bürokrasisinin ne kadar savunmasız ve geri olduğunu gösterdi, ancak etkisiz İspanyol Habsburg hükümeti onları iyileştirmek için hiçbir eylemde bulunmadı.