Sömürge Amerika'da Kölelik

   Afrikalıları köleleştiren beyaz İngiliz yerleşimcileri olarak tanımlanan Sömürge Amerika'daki kölelik, 1640'ta Virginia'daki Jamestown Kolonisi'nde başladı, ancak bu tarihten önce Yerli Amerikalıların köleleştirilmesi ve sınır dışı edilmesiyle politika olarak benimsenmişti. İlk Afrikalılar 1619'da Virginia'ya gelse de, o dönemde kölelik kurumsallaşmamıştı.

   1610 gibi erken bir tarihte Jamestown'dan gelen sömürge raporları, Yerli Amerikalıları köleleştirme uygulamasına dikkat çekiyor ve New England Kolonilerinin Pequot Savaşları (1636-1638), sömürge zaferiyle ve Pequot kabilesinin üyelerinin köleleştirilmesi ve sınır dışı edilmesiyle sonuçlandı. Kurumsallaşmış mal köleliği 1660'lara kadar Virginia'da bir politika haline gelmemiş olsa da, bu nedenle, kavram ve uygulama zaten iyi kurulmuştu, ilk olarak İspanyollar ve Portekizliler tarafından Amerika'ya İngilizler gelmeden önce tanıtıldı.

   Amerika'da kölelik, baskınlarda, savaşlarda yakalananları köleleştiren ya da çeşitli nedenlerle bir gruptan diğerine takas edilen yerli kabileler tarafından yaygın olarak uygulanıyordu, ancak kendi başına köle ticareti yoktu . Kurumsallaştırılmış mal köleliği ancak 1492'de Kristof Kolomb'un (l. 1451-1506) gelişinden sonra tanıtıldı , 1500'de İspanyollar ve Portekizliler tarafından geliştirildi ve 1519'da İspanyol ve Portekiz sömürge ekonomilerinin ayrılmaz bir parçasıydı.

Pamuk Toplayıcılar, Winslow Homer

   İngilizler 1607-1733 yılları arasında Kuzey Amerika'yı sömürgeleştirdikçe, kölelik kurumsallaştı ve ırk temelli hale geldi. Köle olarak alınan Yerli Amerikalılar genellikle Batı Hint Adaları'ndaki plantasyon sahiplerine satılırken, Afrika köleleri Avrupa , Batı Afrika ve Amerika arasındaki Üçgen Ticaret olarak bilinen şeye ithal edildi . İngiliz kolonilerinin her biri kölelere sahipti, ancak köleleştirilenlerin yaşamları, aralarında genellikle önemli ölçüde farklılık gösteriyordu.

   Pennsylvania gibi bazı koloniler uygulamaya itiraz etse de, vatandaşlar hala köle tutuyordu. Kölelik karşıtı hareket, Amerikan Bağımsızlık Savaşı'na (1775-1783) yol açan ve ondan uzaklaşan bir miktar ivme kazandı , ancak 19. yüzyıla kadar bu uygulamayı ortadan kaldırmak için ortak çabalar gösterilmedi. Köleliğe ilk büyük yasal darbe, Ocak 1863'te yayınlanan ve Konfederasyon Devletleri'ndeki köleleri serbest bırakan Kurtuluş Bildirgesi'ydi, ancak ABD'de kölelik, 1865'te Anayasanın 13. Değişikliğinin onaylanmasına kadar kaldırılmadı. ırk köleliği kurumu , günümüze kadar Amerikan kültürünü bilgilendirmeye devam edecekti .

Kolomb ve Köle Ticareti

   Kolomb "Amerika'yı keşfetmekten" çok, Karayipler'de, Güney'de ve Orta Amerika'da yaşayan insanları tam anlamıyla sömürmenin yollarını tasarladı. 1492'deki ilk yolculuğunda, büyük miktarlarda altınla geri döneceğini ummuş olan patronları Kral Ferdinand ve İspanya Kraliçesi Isabella'ya geri getirmek için birkaç yerliyi kaçırdı . Altın bulamayan Columbus, kraliyet çiftine yerlileri köle olarak teklif etti.

FERDİNAND VE ISABELLA, İSPANYA'DA KÖLELİĞİ YASAKLADI, ANCAK YENİ DÜNYA KOLONİLERİNDE KÖLELİĞİ VE ENCOMİENDASİSTEMİNİ YASALLAŞTIRDI .

   1493'teki ikinci yolculuğunda daha fazla yerliyi kaçırdı, ancak Ferdinand ve Isabella, kendilerine hiçbir suç teklif etmeyen insanları köleleştirmenin ahlakı ve yasallığı konusunda huzursuz oldukları için buna rıza göstermediler. Kolomb'a, mesele teologları ve hukuk danışmanları tarafından çözülene kadar durmasını emrettiler, ancak Columbus onları görmezden geldi ve 1495'te Batı Hint Adaları'ndan 500'den fazla köleleştirilmiş yerliyi İspanya'ya gönderdi.

   1493-1496 arasında, İspanyol yerleşimcilere yiyecek, barınak ve İspanyollardan korunma karşılığında yerliler tarafından çalıştırılan geniş araziler verildiği İspanya için iddia ettiği topraklarda encomienda sistemini kurdu . Ferdinand ve Isabella, İspanya'da köleliği yasakladı ve serbest bırakılanlara köleliği ve Yeni Dünya kolonilerinde yasallaştırılmış köleliği ve encomienda sistemini emretti . Orada kölelik kurulduktan sonra, Kolomb'un zaten başlattığı köle ticareti, köleleştirilmiş yerlileri çeşitli noktalara taşıyan İspanyol, Hollandalı, Portekizli ve Fransız gemileri ve İspanyol sömürgecilerinin kalanları köleleştirmesiyle hızla gelişti.

   Batı Hint Adaları, Güney ve Orta Amerika'nın yerli halklarının köleleştirilmesi 16. yüzyıl boyunca devam ederken, kuzeyde Fransızlar ve Hollandalılar yerlilerle ittifaklar kurmaya çalışırken aynı zamanda Köle ticaretinden de kazanç sağladılar. ticaret noktaları arasında köle göndererek güneye. İngilizler, Virginia Kolonisi'nde Amerika'ya köleliği getiren son kişilerdi, ilk önce Yerli Amerikalıları 1610 gibi erken bir tarihte ve Afrikalıları 1640 ile 1660 arasında köleleştirdiler.

Jamestown ve Virginia Köle Kanunları

   İngilizler 1585'te Kuzey Amerika'da sömürgeleştirme çabalarına başladığında , köle ticareti basitçe başka bir ithalat-ihracat işi olarak görülüyordu ve Jamestown'un ilk sömürgecileri Powhatan Konfederasyonu'nun yerlilerini sömürülecek başka bir kaynak olarak gördüler . Kaptan John Smith (l. 1580-1631), kolonistlerin düzenli olarak yerlilerden çaldığını ve başka bir kolonistten bir rapor yazar. 1610, yerlilerin o zamana kadar zaten köle olarak alındığını iddia ediyor.

   1619'da, 20 veya 21 köle Afrikalıyı taşıyan bir Hollanda gemisi, erzak ve erzak aramak için Jamestown'a geldi. Vali Yeardley (l. 1587-1627) bunları Afrikalılarla takas etti, ancak görünüşe göre onlar köle olarak değil sözleşmeli hizmetkarlar olarak görüyorlardı. Hollanda gemisi kargosu ile Jamestown'a bağlı değildi, ancak gemideki kıtlık nedeniyle limana koymak zorunda kaldı. İngiliz kolonilerinde kölelik her halükarda gelişmiş olabilir ve muhtemelen de olacaktı, ancak bu olay ilk isteksiz Afrikalıların İngiliz toprak sahiplerine hizmetçi olarak gelişine işaret ediyor.

13 Koloninin Köleleştirilmiş Nüfusu

   Bu ilk Afrikalıların köle değil, sözleşmeli hizmetçi oldukları iddiası, İngiliz sömürgecilerin kendilerinin onları böyle kabul ettiğine dair kanıtlarla destekleniyor. Afrikalılar gerekli erzak için Hollanda gemisinden satın alınsalar da Yeardley tarafından köleleştirilmediler, 4-7 yıl çalıştılar ve sözleşmeli esaret politikasına uygun olarak kendi toprakları tarıma verildi. Bunlardan biri, daha sonra Anthony Johnson olarak bilinir, 1640'tan önceki nüfus sayımında özgür bir adam olarak listelenir ve John Casar adında bir köle satın almıştır.

   Bu politika 1640 yılında John Punch adında siyah bir sözleşmeli hizmetçinin efendisinden gördüğü muameleye itiraz etmesi ve iki beyaz hizmetçinin yanında hizmetten ayrılmasıyla değişti. Üçü yakalanıp efendilerine geri döndüğünde, iki beyazın kölelik süreleri dört yıl uzatılırken Punch ömür boyu köleliğe mahkum edildi. Pek çok bilim adamı, Punch olayını İngiliz kolonilerinde kurumsallaşmış köleliğin başlangıcı olarak gösteriyor. Virginia Kolonisi, 1640'tan sonra ve özellikle köleliğin tamamen kurumsallaştığı 1660'larda Afrikalıların haklarını kısıtlayan yasalar çıkardı.

New England ve Orta Koloniler

   Güneyde Jamestown ve Virginia kolonileri gelişirken, New England Kolonileri kuruldu. Plymouth Kolonisi 1620'de, Massachusetts Körfezi Kolonisi ise 1630'da diğer New England Kolonileri ile birlikte ikincisinden türeyerek kuruldu. Yerli Amerikan köleliğinin ilk kaydı, Pequot Savaşı'ndan sonra , mağlup edilen yerlilerin çoğunun Batı Hint Adaları'ndaki plantasyonlara köle olarak satıldığı zaman ortaya çıktı. Massachusetts Körfezi Kolonisi 1641'de kölelikle ilgili ilk yasaları kabul etti ve haklı köleliği savaşta esir alınan, bir suçtan hüküm giymiş ve ceza olarak köleleştirilmiş veya topluluğa yabancı, zaten başkaları tarafından köleleştirilmiş, satılmış kişilere uygulananlar olarak tanımladı. New England'daki sömürgecilere.

NEW ENGLAND KOLONİLERİ VE ORTA KOLONİLER GENELLİKLE KÖLELİKLE İLİŞKİLENDİRİLMESE DE, HEPSİ KÖLELERİ AZ YA DA ÇOK DERECEDE TUTTU.

   New England Kolonileri ve Orta Koloniler genellikle kölelikle ilişkilendirilmese de, hepsi köleleri az veya çok derecede tuttu. 1703 yılına gelindiğinde, New York şehrinin köle nüfusu bütünün %42'sini oluşturuyordu ve East River'da Wall Street'te bir köle pazarı işletiliyordu . New York ayrıca efendilerine karşı ayaklanan veya onları öldüren köleler için ölüm cezasını belirleyen ilk yasalardan birini de çıkardı. Köleliği kınayan tek İngiliz kolonisi olan Pennsylvania, hala uyguluyordu. Quakers tarafından 1688'de hazırlanan ve sömürge hükümetine sunulan köleliğe karşı bir dilekçe dosyalandı ve 19. yüzyılın ortalarına kadar unutuldu.

   Massachusetts Körfezi, başlangıçta tuzlanmış balıkları kölelerini beslemek için Batı Hint Adaları'ndaki plantasyonlara göndererek ve ardından Afrikalıları başka yerlerden New England köle pazarlarında satılmak üzere köle olarak ithal ederek köle ticaretinden kâr elde etmede başı çekti. Bu insanlar zaten başkaları tarafından köleleştirildikleri ve yalnızca New England'lılar tarafından satın alındıkları için bu uygulama yasal kabul edildi; Bununla birlikte, kolonilerin yarattığı pazarın, diğerlerini, Üçgen Ticaret olarak bilinen rota üzerinden daha fazla Afrikalıyı köleleştirmeye ve taşımaya teşvik ettiği gerçeğini görmezden geldi.

Üçgen Ticaret ve Orta Geçit

   Üçgen Ticareti, Avrupa, Batı Afrika ve Amerika arasında döngüsel bir mal ve insan alışverişiydi ve Transatlantik Köle Ticaretini mümkün kıldı. Kolonistler , işlenmiş mallara dönüştürülecekleri ve daha sonra İngiliz kolonilerine köle gönderecek olan Batı Afrika ile ticaret yaptıkları İngiltere'ye ham mallar ihraç ettiler. Afrika'da köle olarak alınanlar Orta Geçit'e -Afrika'dan Kuzey Amerika'ya yolculuk- katlanmak zorunda kaldılar - özellikle yarısından fazlasının kendilerine ulaşmadan önce ölmesi beklendiğinden, kargo olarak güverte altına yüklendi ve maksimum kâr için mümkün olduğunca sıkı bir şekilde paketlendi. hedef. Akademisyen Oscar Reiss detaylandırıyor:

   18 milyon "ticaret dönemi" sırasında Afrika'yı terk ettiyse, o zaman belki 6 milyon öldü. Köle ticaretine karşı çıkan Lord Palmerston, iç bölgelerden alınan her üç siyahtan birinin Amerika'ya ulaştığına inanıyordu. 1680 ve 1688 yılları arasında Ticaret Kurulu tarafından tutulan tablolara göre, Afrika Şirketi 60.783 "mal parçası" sevk etti ve yüzde 23 kayıpla 46.394 teslim etti. İş açısından, bu bir anapara kaybıydı. Bu kölelerin parası Afrika'da ödendi ve onları varış yerlerinde satılık olarak teslim etmemek ciddi bir kayıptı. (34)

   Bu kaybı telafi etmek için, kaptanlar gemilerinin ambarlarına mümkün olduğunca çok insan topladılar. Reis devam ediyor:

   Yerden tasarruf etmek için yanlarına "kaşık modası" yatmak zorunda kaldılar. Tamamen yetişkin bir erkeğe on sekiz inç genişlik ve altı fit uzunluk verildi; kadınlar beş fit on inç uzunluğunda on altı inç aldı; erkekler beş fit on dört inç; ve kızlar dört fit, altı inç on iki inç. Lord Palmerston, tabutta bir cesetten daha az yerlerinin olduğunu söyledi. Kalabalık o kadar yoğundu ki, İngiliz Parlamentosu köle sayısını 200 tonluk bir gemide üç üç tonluk kapasite başına en fazla beş köleyle sınırlayan bir yasa çıkardı. Pek popüler olmayan mevzuat gibi, gemi kaptanları buna uymuyordu. (34)

   Kölelerin tümü, erkekler, kadınlar ve oğlanlar ayrılmış ve yalnızca erkekler kelepçelenmiş olarak yarı veya tam karanlıkta güvertenin altında hapsedildi. İyi havalarda, köleler güverteye çıkarıldı - kimsenin kendilerini denize atmasını önlemek için zincirlendi - ve bazen bütün gün az suyla ve tıpkı ambarda olduğu gibi, kendilerini boşaltmak için çok küçük olan küçük kovalarla orada bırakıldılar. ve hizmet etmeleri gereken amaç için çok az.

Atlantik Üçgen Ticareti

   Orta Geçit, Avrupa'da başlayıp biten üç parçalı bir ticaret yolunun ikincisi (veya “ortası”) olduğu için sözde idi. İlk geçiş, köleler için takas edilen tekstil, metal, alkol, silah ve diğer değerli eşyaları taşıyan Avrupa'dan Afrika'ya oldu ve daha sonra üçüncü geçitte gönderilen diğer değerli eşyalar ve emtialar için alındıkları Amerika'ya orta geçiş yaptı. Avrupa'ya geri dön. Üçgen Ticaret, 16. yüzyılın başlarından 19. yüzyılın ortalarına kadar tam olarak faaliyetteydi ve Kuzey Amerika'ya getirilen kölelerin çoğunluğu Güney Kolonilerine gitti .

Güney Eyaletleri Kölelik Kanunları

   New England Kolonileri ve Orta Kolonileri köle tutuyordu, ancak Güney Kolonileri kadar değil ve köleleştirilenler için gereken iş güneyde kuzeydekinden daha fazla emek yoğundu. Güneydeki büyük tütün, pirinç ve pamuk tarlaları büyük ölçüde köle emeğine dayanırken, kuzeydeki tipik olarak bir çiftçi ve ailesi tarafından çalıştırılan daha küçük çiftlikler, en azından o kadar büyük ölçüde köle emeğine ihtiyaç duymuyordu. New England ve Orta Koloniler'deki köleler öncelikle limanlarda, gemileri yükleme ve boşaltmada çalışırken, güneydekiler büyük ölçüde plantasyonların tarlalarında çalıştı. 
Güney Kolonilerindeki kölelik, İngiliz Barbados kolonisi tarafından kurulan modeli izledi. Bilgin Alan Taylor şunları söylüyor:

   İngiliz hukuku bir ırksal kölelik sistemini yönetmek için emsal teşkil etmediğinden, Barbadoslular kendi köle kanunlarını geliştirmek zorunda kaldılar ve bunu 1661'de sistematize ettiler. Barbados kanunu, İngiliz kolonilerinin başka yerlerinde, özellikle Jamaika'da (1664) kabul edilenler için model oldu. ve Carolina (1696), her ikisi de Barbados'tan gelen sürgünler olarak ortaya çıktı. (213)

Zorunlu kod:

• Hiçbir köle, sahibinin yazılı izni olmadan tarlasını terk edemezdi.
• Köleler müzik aletleri çalamaz, davul çalamaz, korna çalamaz veya isyan sinyali verebilecek yüksek sesler çıkaramazlardı.
• Beyazlar, herhangi bir siyah kişiden sokakta geçiş izni istemeye ve onları sebepsiz yere silah veya kaçak mal için aramaya teşvik edildi.
• Siyahlar, diğer siyahlar hakkında bilgi vermeye, kaçışları önlemeye ve kaçakları teslim etmeye teşvik edildi; yeni giysilerle, daha iyi muameleyle ödüllendirildiler ve "sağ kolunda, tüm iyi insanlar tarafından tanınabileceği ve sevileceği bir kırmızı haç rozeti" verildi (Taylor, 213).

Tütün Tarlası

   Batı Hint Adaları'nın köle yasaları, beyazların kölelerinin isyan edip onları öldüreceği konusundaki derin korkularından dolayı kuruldu. 1660'a gelindiğinde, Barbados'ta beyaz olmayan kölelerin sayısı özgür beyazlardan 27.000 ila 26.000 arasındaydı ve Virginia, Maryland, Carolina (daha sonra Kuzey ve Güney Carolina) ve Georgia'nın Güney Kolonilerindeki sayılar sonunda benzer yüzdeler gösterdi. Taylor'ın yorumları:

   Yetiştiriciler farkında olmadan Batı Hint köle sistemini benimsemenin psikolojik, sosyal ve demografik maliyetlerini ödediler. Ve bu masrafları köleleri olmayan yoksul beyazlarla özgürce paylaştılar… Batı Hint Adaları'nda olduğu gibi, çiftçiler Afrikalı çoğunluklarının ölümcül, yakıcı bir isyanda ayaklanacağına dair akıldan çıkmayan bir korkudan mustaripti. Çaresiz bir güvenlik arayışı içinde, Carolina yetiştiricileri, köleleri korkutup çalışmaya devam ettirmek için Batı Hindistan'ın katı gözetim ve sert ceza sistemini benimsedi. Yeni sistem, daha önce hoş görülen davranışları suç haline getirerek, sınır çağında çoğu köleye daha önce izin verilen güven ve özerklik derecesini iptal etti. (239)

   İsyanı kışkırtmakla suçlanan köleler, çoğu zaman suçlu olduklarına dair çok az veya hiç kanıt olmadan, kazığa bağlanarak asıldı veya yakıldı. Korku, yalnızca beyaz nüfusun bölgedeki siyah nüfusu köleleştirdiği ve insanlıktan çıkardığı bilgisiyle değil, aynı zamanda Virginia'daki hizmetçi sınıfının iki erken isyanının hatırasıyla da alevlendi. 1663 Gloucester County Komplosu, başka bir hizmetçi tarafından ihanete uğradığında başlamadan sona erdi, ancak 1676 Bacon İsyanı , siyah ve beyaz sözleşmeli hizmetkarları ve köleleri birleştirdi ve Jamestown'un yanmasına neden oldu.

   Güney Kolonilerinin siyah nüfusa yönelik baskıcı önlemlerine rağmen isyanlar patlak verdi. Güney Carolina'daki 1739 Stono İsyanı, On Üç Koloni'de başlatılan en büyük köle isyanıdır. Jemmy adında bir köle tarafından yönetilen, 9 Eylül 1739 Pazar günü Stono Nehri'nde toplanan yaklaşık 20 köle, silah için bir depoya baskın düzenledi ve ardından özgür olacakları İspanyol St. Augustine , Florida'ya doğru yürüdüler . Köleler beyaz efendilere saldırdı ve onları öldürdü ve milisler karşı saldırıya geçmeden önce grupları en az 100'e yükseldi. Ayaklanmada 25 beyaz kolonist ve milislerle bir hafta süren çatışmalarda en az 30 siyah öldürüldü; daha sonra, daha fazla köle asıldı ve takip eden yıl boyunca herhangi bir yasal kovuşturmaya çok az başvurmadan infazlar devam etti.

   1775'te Amerikan Bağımsızlık Savaşı patlak verdiğinde, beyaz efendilerden 'özgürlük' ve 'adalet' gibi sözler ve 'zulmün sona ermesi' ile ilgili sözler sık ​​sık duyulduğu için birçok köle özgürlüğüne kavuşacağını umuyordu. Bazı siyah köleler, özgürlükleri karşılığında efendilerinin yerine Kıta Ordusunda hizmet ettiler, ancak savaş sona erdiğinde, sömürgelerde kölelik hala yürürlükteydi.

   New England ve Orta koloniler, kısmen büyüyen kölelik karşıtı hareketin baskısı nedeniyle 1850'ye kadar köleliği kaldırdılar, ama aynı zamanda, belirtildiği gibi, kuzey ekonomisinin köle emeğine bağımlı olmadığı için bunu karşılayabildiler . güney ve sanayileşme yoluyla daha da az oldu. Güney Kolonileri, 1865'te Amerikan İç Savaşı'nın yenilgisiyle sona erdikten sonra onu terk etmek zorunda kalana kadar, kendi deyimiyle "tuhaf kurum"u sürdürdüler.

   On Üçüncü Değişiklik, Amerika Birleşik Devletleri'nde köleliği kaldırdı ve köleleri serbest bıraktı, ancak kurumun doğurduğu sistemik ırkçılık öylece ortadan kaybolmadı. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Afrikalı Amerikalılar, şarkılarda "özgürlerin ülkesi ve cesurların yurdu" olarak övülen Amerika'dan çok farklı bir Amerika deneyimlediler ve ırksallaştırılmış kölelik hayaletinin eşitsiz koşullarda kendini gösterdiği günümüzde de bunu yapmaya devam ediyor. Herkes için özgürlük kavramına dayalı bir toprak kurduklarını iddia eden insanlar tarafından kolonilere köle olarak getirilenlerin soyundan gelenler için tıbbi bakım, fırsatlar ve hukuk önünde adalet.