Allah bizi neden yarattı?
‘Tanrı bizi neden yarattı?’ her insanın hayatının bir noktasında aklını kurcalayan bir konudur. Herkes zaman zaman kendine ‘Yaratılışın Amacı Nedir?’ sorusunu sorar. veya ‘Neden varım?’ ya da ‘Dünyada ne amaçla buradayım?’
Hem insanın hem de içinde bulunduğu dünyanın dokusunu oluşturan girift sistemlerin çeşitliliği ve karmaşıklığı, onları yaratan bir Yüce Varlık olması gerektiğini göstermektedir. Tasarım bir tasarımcıyı gösterir. İnsanlar bir kumsalda ayak izlerine rastladıklarında, hemen bir süre önce oradan bir insanın yürüdüğü sonucuna varırlar. Denizden gelen dalgaların kuma yerleşip tesadüfen insan ayak izlerine benzeyen bir çöküntü oluşturduğunu kimse hayal edemez. İnsanlar içgüdüsel olarak bir amaç olmaksızın var oldukları sonucuna varmazlar. Amaca yönelik eylem, insan zekasının doğal bir ürünü olduğundan, insanlar, onları yaratan Yüce Zekânın bunu belirli bir amaç için yapmış olması gerektiği sonucuna varır. Bu nedenle,
Ancak çağlar boyunca, insanlar arasında Tanrı'nın varlığını inkar eden bir azınlık olmuştur. Onlara göre madde ebedidir ve insanlık, elementlerinin tesadüfi kombinasyonlarının tesadüfi bir ürünüdür. Sonuç olarak, onlara “Tanrı bizi neden yarattı?” sorusu. vardı ve hala bir cevabı yok. Onlara göre varoluşun bir amacı yoktur. Ancak çağlar boyunca insanoğlunun büyük çoğunluğu bu dünyayı bir amaç için yaratan bir Yüce Varlığın varlığına inanmış ve inanmaya devam etmektedir. Onlar için Yaradan'ı ve O'nun insanları yaratma amacını bilmek önemliydi ve hâlâ da önemli.
CEVAP
“Tanrı bizi neden yarattı?” sorusuna cevap vermek için. öncelikle sorunun hangi açıdan sorulmakta olduğu belirlenmelidir. Tanrı açısından bu, "Tanrı'nın insanları yaratmasına ne sebep oldu?" anlamına gelirdi. insan açısından ise “Tanrı insanları ne amaçla yarattı?” anlamına gelir. her iki bakış açısı da merak uyandıran “Neden varım?” sorusunun yönlerini temsil eder. Sorunun her iki yönü, ilahi vahiy tarafından çizilen net tabloya dayanarak araştırılacaktır. Bu, insan spekülasyonu için bir konu değildir, çünkü insan tahminleri bu konudaki tüm gerçeği üretemez. Kendi beyninin veya onun daha yüksek varlığı olan zihnin nasıl işlediğini zar zor anlayan insanlar, varlıklarının gerçekliğini entelektüel olarak nasıl çıkarabilirler? Sonuç olarak, çağlar boyunca bu soru üzerine spekülasyon yapan birçok filozof, hepsi kanıtlanamayan varsayımlara dayanan sayısız cevap buldu. Hatta bu konudaki sorular bazı filozofların gerçekte var olmadığımızı ve tüm dünyanın hayali olduğunu iddia etmelerine yol açmıştır. Örneğin, Yunan filozofu Plato (MÖ 428-348), insanın duyularını kullanarak bildiği, değişen şeylerin gündelik dünyasının birincil gerçeklik olmadığını, görünüşlerin bir gölge dünyası olduğunu savundu. Daha birçokları, daha önce de belirtildiği gibi, insanın yaratılışının hiçbir amacının olmadığını iddia etti ve iddia etmeye devam ediyor. Onlara göre insan varoluşu sadece bir tesadüf ürünüdür. Yaşam, yalnızca şans eseri canlanan cansız maddeden evrimleşmişse, hiçbir amaç olamaz.
Çoğu insan neden yaratıldığımızı zaman zaman kısa bir tefekkürden sonra bir kenara koysa da, insanoğlunun bu sorunun cevabını bilmesi son derece kritiktir. Doğru cevabı bilmeden insan, çevresindeki diğer hayvanlardan ayırt edilemez hale gelir. Yeme, içme ve üremeyle ilgili hayvani ihtiyaçlar ve arzular, varsayılan olarak insan varoluşunun amacı haline gelir ve insan çabası bu sınırlı alana odaklanır. Maddi tatmin hayattaki en önemli amaç haline geldiğinde, insan varoluşu en aşağı hayvanlardan bile daha yozlaşır. İnsanlar, varoluş amaçlarının bilgisinden yoksun olduklarında, Tanrı vergisi zekasını sürekli olarak kötüye kullanacaklardır. Bozulmuş insan zihni yeteneklerini uyuşturucu ve bomba yaratmak için kullanır ve zina, pornografi, eşcinsellik, falcılık, intihar vb. Yaşamın amacını bilmeden insan varlığı anlamını yitirir ve sonuç olarak ziyan olur ve sonsuz mutluluğun ahiret hayatının ödülü tamamen yok olur. Bu nedenle insanın “Tanrı bizi neden yarattı?” sorusuna doğru cevap vermesi büyük önem taşımaktadır.
İnsanlar çoğu zaman cevaplar için kendileri gibi diğer insanlara yönelirler. Ancak bu soruların açık ve kesin cevaplarının bulunabileceği tek yer ilahi vahiy kitaplarıdır. Allah'ın insanlara peygamberleri aracılığıyla amacını bildirmesi gerekliydi, çünkü insanoğlu kendi başına doğru cevaplara ulaşamayacak durumda değildir. Allah'ın tüm peygamberleri, "Allah bizi neden yarattı?" sorusunun cevabını müritlerine öğretmiştir.
YAHUDİ-HIRİSTİYAN GÖRÜŞÜ
Mukaddes Kitabın bir incelemesi, dürüst gerçeği arayan kişiyi kaybeder. Eski Ahit, insanlığın yaratılışıyla ilgili hayati soruyu yanıtlamaktan çok yasalarla ve ilk insan ve Yahudi halkının tarihiyle ilgileniyor gibi görünüyor. Tekvin'de, Tanrı dünyayı ve Adem ile Havva'yı altı günde yaratır ve yedinci günkü çalışmasından "dinlenir". Adem ve Havva Tanrı'ya itaat etmezler ve cezalandırılırlar ve oğulları Kabil diğer oğulları Habil'i öldürür ve Nod ülkesinde yaşamaya başlar. Ve Tanrı insanı yarattığı için 'üzgündü'! Cevaplar neden açık ve net terimlerle orada değil? Okuyucuyu anlamlarını tahmin etmeye bırakan dilin çoğu neden semboliktir?
Örneğin, Yaratılış 6:6'da şöyle belirtilmektedir:
“İnsanlar yeryüzünde çoğalmaya başlayınca ve onlardan kızlar doğduğunda, Tanrı'nın oğulları, insan kızlarının güzel olduğunu gördüler; ve içlerinden dilediklerini eş aldılar.”
Kim bu 'Tanrı'nın oğulları'? Her Yahudi mezhebinin ve onları takip eden birçok Hıristiyan mezhebinin her birinin kendi açıklamaları vardır. Doğru yorum hangisidir? Gerçek şu ki, insanın yaratılış amacı eski peygamberler tarafından öğretiliyordu, ancak onların bazı takipçileri -şeytanlarla gizli anlaşma içinde- daha sonra kutsal yazıları değiştirdiler. Cevaplar belirsizleşti ve vahiylerin çoğu sembolik dilde saklandı. Tanrı, İsa Mesih'i Yahudilere gönderdiğinde, tapınağın içinde ticaret yapan tüccarların masalarını devirdi ve Yahudi hahamlarının uyguladığı yasanın ritüel yorumlarına karşı vaaz verdi. Musa'nın şeriatını yeniden tasdik etti ve ihya etti. Müritlerine hayatın amacını öğretti ve bu dünyadaki son anlarına kadar onu nasıl gerçekleştireceğini gösterdi. Ancak, Bu dünyadan ayrıldıktan sonra, talebeleri arasında olduğunu iddia edenler tarafından mesajı da tahrif edilmiştir. Getirdiği açık gerçek, kendisinden önceki peygamberlerin mesajları gibi belirsizleşti. Özellikle Yuhanna'nın “Vahiyleri” aracılığıyla sembolizm tanıtıldı ve İsa'ya vahyedilen İncil kayboldu. Dördüncü yüzyılda yaşamış bir piskopos olan Athanasius, kayıp İsa Mesih'in İncili'nin yerine erkekler tarafından bestelenen diğer dört İncil'i seçti. Pavlus'un ve Yeni Ahit'te yer alan diğerlerinin yazılarından oluşan 23 kitap, sevindirici haberin dört versiyonundan bile daha fazlaydı. Sonuç olarak, Yeni Ahit okuyucuları “Tanrı bizi neden yarattı?” sorusuna kesin cevaplar bulamıyor. Ve insan hangi mezhebe ait olursa olsun ya da benimsediği mezhebe ait uydurma dogmalara körü körüne uymak zorunda kalır.
İnsanlığın yaratılış amacına ilişkin çoğu Hıristiyan mezhep için belki de tek ortak kavram, Tanrı'nın insan olması ve böylece onları Adem'den ve onun soyundan miras kalan günahlardan arındırmak için insanların ellerinde ölebilmesidir. Onlara göre, bu günah o kadar büyüktü ki, hiçbir insanın kefareti veya tövbesi onu silemezdi. Tanrı o kadar iyidir ki, günahkâr insan O'nun önünde duramaz. Sonuç olarak, yalnızca Tanrı'nın Kendisini kurban etmesi insanlığı günahtan kurtarabilirdi.
Kiliseye göre, bu insan yapımı efsaneye olan inanç kurtuluşun tek kaynağı oldu. Sonuç olarak, yaratılışın Hıristiyan amacı, 'ilahi kurbanın' tanınması ve İsa Mesih'in Rab Tanrı olarak kabul edilmesi haline geldi. Bu, Yuhanna'ya göre İncil'de İsa'ya atfedilen şu sözlerden çıkarılabilir:
“Çünkü Tanrı dünyayı o kadar sevdi ki, biricik Oğlunu verdi, ona iman eden kimse yok olmasın, sonsuz yaşama kavuşsun.”
Ancak, yaratılışın amacı ve sonsuz yaşamın ön koşulu buysa, neden tüm peygamberler tarafından öğretilmedi? Tanrı neden Âdem ve onun zürriyeti döneminde insan olmadı ki, tüm insanlık varoluş amaçlarını gerçekleştirmek ve sonsuz yaşamı elde etmek için eşit şansa sahip olacak. Yoksa İsa'nın zamanından öncekilerin başka bir varoluş amacı mı vardı? Bugün Tanrı'nın İsa'yı asla duymamayı belirlediği tüm insanların da, sözde yaratılış amaçlarını gerçekleştirme şansları yoktur. Böyle bir amaç, açıkçası, insanoğlunun ihtiyacına cevap veremeyecek kadar sınırlıdır.
HİNDİ GELENEĞİ
Hindu kutsal metinleri birçok tanrı, tanrıların enkarnasyonları, Tanrı'nın kişileri olduğunu ve her şeyin Tanrı, Brahman olduğunu öğretir. Tüm canlı varlıkların özünün (atman) aslında Brahman olduğu inancına rağmen, rahip kastı olan Brahmanların doğuştan manevi üstünlüğe sahip olduğu baskıcı bir kast sistemi gelişti. Onlar Vedaların öğretmenleridir ve ritüel saflık ve sosyal prestij idealini temsil ederler. Öte yandan, Sudra kastı dini statüden dışlanır ve hayattaki tek görevleri diğer üç kasta ve onların binlerce alt kastına “uysallıkla hizmet etmektir”.
Hindu monist filozoflara göre, insanlığın amacı, tanrısallıklarının gerçekleştirilmesi ve -yeniden doğuş çarkından kurtuluşa (moksha) giden bir yolu (marga) takip ederek- insan ruhunun (atman) nihai gerçekliğe, Brahman'a yeniden emilmesidir. Bhakti yolunu izleyenler için amaç Tanrı'yı sevmektir, çünkü Tanrı insanlığı "bir babanın çocuklarından hoşlanması gibi bir ilişkiden zevk alması için" yaratmıştır (Srimad Bhagwatam). Sıradan Hindu için, dünyevi yaşamın ana amacı, sosyal ve ritüel görevlere, kişinin kastının geleneksel davranış kurallarına - karma yoluna - uymaktır.
Ateş kurbanı ritüelleri etrafında dönen Vedik metinlerin dininin çoğu, diğer metinlerde bulunan Hindu doktrinleri ve uygulamaları tarafından gölgede bırakılmış olsa da, Veda'nın mutlak otoritesi ve kutsallığı neredeyse tüm Hindu mezheplerinin ve geleneklerinin merkezi bir ilkesi olmaya devam etmektedir. . Veda, en eskisi Rigveda ("Ayetlerin Bilgeliği") olan dört koleksiyondan oluşur. Bu metinlerde, Tanrı en kafa karıştırıcı terimlerle tanımlanır. Rigveda'da yansıtılan din, en önemlileri Indra (göklerin ve yağmurun tanrısı), Baruna (kozmik düzenin koruyucusu), Agni (dünya düzeninin koruyucusu) olan gökyüzü ve atmosferle ilişkili yatıştırıcı tanrılarla ilgili bir çoktanrıcılıktır. kurban ateşi) ve Surya (Güneş). Daha sonraki Vedik metinlerde, erken Rigvedik tanrılara olan ilgi azalır, ve çoktanrıcılığın yerini, Her Şey olan Prajapati'ye ("Yaratıkların Efendisi") kurban edilen bir panteizm almaya başlar. Upanişadlarda (kozmik denklemlerle ilgili gizli öğretiler), Prajapati, evrenin en yüksek gerçekliği ve özü olan Brahman kavramıyla birleşir, herhangi bir özel kişileştirmenin yerini alır, böylece mitolojiyi soyut felsefeye dönüştürür. Bu kutsal yazıların içeriği, insanların rehberlik için seçebilecekleri tek şey olsaydı, Tanrı'nın hem Kendisini hem de yaratılış amacını insanlardan gizlediği sonucuna varmak gerekirdi. böylece mitolojiyi soyut felsefeye dönüştürür. Bu kutsal yazıların içeriği, insanların rehberlik için seçebilecekleri tek şey olsaydı, Tanrı'nın hem Kendisini hem de yaratılış amacını insanlardan gizlediği sonucuna varmak gerekirdi. böylece mitolojiyi soyut felsefeye dönüştürür. Bu kutsal yazıların içeriği, insanların rehberlik için seçebilecekleri tek şey olsaydı, Tanrı'nın hem Kendisini hem de yaratılış amacını insanlardan gizlediği sonucuna varmak gerekirdi.
Allah kafa karışıklığının yaratıcısı değildir ve insanlar için zorluk da istemez. Sonuç olarak, son bildirisini bin dört yüz yıl önce insanlığa vahyettiğinde, onun gelecek tüm nesiller için mükemmel bir şekilde korunmasını sağlamıştır. Bu son kitap olan Kuran'da Allah, insanı yaratma amacını bildirmiş ve son peygamberi aracılığıyla insanın anlayabileceği tüm detayları açıklamıştır. “Tanrı bizi neden yarattı?” sorusunun kesin yanıtlarını bu vahiy ve peygamberlik açıklamaları temelinde analiz etmeliyiz.
İSLAMİ GÖRÜNÜM
Müslümanlar bir ve tek Yaratıcı olan Allah'a inanırlar. İbadete lâyık olan tek O'dur ve gerçekten bizi bir amaç için yaratmıştır. Muhammed (sav)'in Son Elçi ve Kuran'ın Son Vahiy olduğu, bizi neden yarattığını açıkça belirttiği birçok Elçi ve Peygamber göndermiştir.
Allah Kuran'da bizlerin oyun ve eğlencenin ötesinde bir amaç için yaratıldığımızı bildirmektedir.
"Sizi boş yere yarattığımızı ve Bize döndürülmeyeceğinizi mi sandınız?" - Kuran 23:115
Allah, bu hayatın gerçeğinin bir aldatmaca olduğunu ve onun geçici zevklerine kapılmamamız gerektiğini bildirmektedir.
“Bilin ki, dünya hayatı bir eğlence, bir oyalanma, bir süs ve birbirinizle övünme ve mal ve evlat edinme yarışından başka bir şey değildir. sonra kurur ve sarardığını görürsünüz; sonra [dağınık] enkaz haline gelir. Ahirette ise çetin bir azap, Allah'tan mağfiret ve rıza vardır. Ve dünya hayatı, aldanma zevkinden başka nedir?" - Kuran 57:20
Allah, bu hayatın gerçeğinin, her birimizin imtihan edildiği ve yaptığımız her iyilik ve şerden dolayı Rabbimize döndürüleceğimize dair güvence veriyor. Buna göre ya Cennette sonsuz bir sevinç hayatıyla ödüllendirileceğiz ya da Cehennemde cezalandırılacağız.
"Hanginizin daha güzel amel işleyeceği konusunda sizi imtihan etmek için ölümü ve hayatı yaratan O'dur ve O, üstün ve güçlüdür, çok bağışlayandır." - Kuran 67:2
Allah bize hayatın gayesinin de O'na ortak koşmadan sadece O'na ibadet etmek olduğunu öğretir. Bu, ille de 24 saat yüzümüz yere gömerek namaz kılmak değil, Allah'a itaat ederek Kuran'da belirtilen ahlaka uygun bir yaşam sürmek demektir. Bu, ana-babamıza, akrabalarımıza, komşularımıza, yoksullara ve muhtaçlara karşı nazik olmayı içerir. Beş vakit namazı kılmak, zekatı vermek, Ramazan orucunu tutmak ve Hac ibadetini yapmak da Allah'ın emirlerini yerine getirmek demektir.
"Ve ben cinleri ve insanları ancak bana kulluk etmeleri için yaratmadım." - Kuran 51:5
SONUÇ
İnsanoğlu, Yaratılış Amacını bilmeden, denizde dümensiz gemiler gibi amaçsızca hayatın içinde dolaşmaktadır. Amaçları ya yanlış dini öğretilerden dolayı yanlıştır ya da materyalisttir ve dolayısıyla bu dünya ile sınırlıdır. Bu nedenle, Tanrı'nın bizi neden yarattığını bilmemiz kendi iyiliğimiz için çok önemlidir.
