Gece Yolculuğunun Mucizesi ve Hz.Muhammed'in İlahi Yükselişi
Kendisine ayetlerimizden bir kısmını gösterelim diye kulunu ( Muhammed'i ) bir gece Mescid-i Haram'dan çevresini bereketlendirdiğimiz Mescid-i Aksa'ya götüren Allah'ın şanı yücedir. Hiç şüphesiz O, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir. [ İsra 17: 1 ]
Her yıl 27 Receb'de, dünyanın dört bir yanındaki Müslümanlar, İslam tarihinin Al-İsra ve el-Mi olarak bilinen en önemli ve eşsiz olaylarından birini anıyorlar. Peygamber'in Mekke'den Kudüs'teki El Aksa Camii'ne gece yolculuğu, cennete doğru yolculuğun ikinci ayağına çıktığı yer. Müslümanlar genel olarak bu yolculuğu Allah'ın sadece Hz. Muhammed'e bahşettiği bir mucize olarak görürler. Nihai armağanla sonuçlanan, Yüce Allah'la tanışıp sohbet etmesiyle sonuçlanan manevi yolculuğunun zirvesini temsil ediyor.
Kendisinden önce gönderilen diğer tüm peygamberler gibi, Hz. Görevinin çoğunluğu boyunca büyük bir muhalefet ve düşmanlıkla karşılaştı, gururlu kâfirler tarafından karalandı ve saldırıya uğradı. Hz. Muhammed'in insanlara puta tapmayı bırakıp Tek Gerçek Tanrı'ya dönmeleri için acımasız vaaz vermesi ve zulme ve acımasız işkenceye rağmen ona inananların sayısının artması, Kureyş'in müşriklerini ve müttefiklerini alarma geçirdi. Müslümanlara zulmetmek için yeni bir strateji aradılar. Müslümanlar ve kendi geleneklerini koruma geleneklerini terk etmeyi reddeden Banu Haşim ve Banu Abdul Muttalib ile tüm sosyal ve ticari ilişkileri boykot etmek ve kesmek için bir anlaşma yaptılar.
Boykot kaldırıldıktan birkaç ay sonra, Muhammed'in dertlerini artıracak ve imanını ve sabrını daha da şiddetli bir şekilde sınayacak iki trajedi meydana geldi. Muhammed'in onu sevgisi, iyiliği ve güçlü imanıyla destekleyen sadık karısı Hatice vefat etti. Hz. Muhammed, onun ölümüyle davasının ağır yüklerine karşı yegane teselli ve güven kaynağını kaybetti. Bu üzücü olaydan kısa bir süre önce, onu çok sevgiyle büyüten ve görevi boyunca koruyan amcası Ebu Talib öldü. Bu kez "Kureyş bana Eb Talib'in ölümünden sonra olduğu kadar zarar vermedi" dediği aktarıldı. Ebu Talib'in gitmesiyle, Kureyşliler için Peygamber Efendimiz ve müritlerine yönelik saldırılarını yoğunlaştırmak için uygun bir zamandı. Ancak imanı sarsılmamıştı ve Allah'ın ona son zaferi vereceğine olan inancı asla sarsılmadı. Kızını Fatıma'yı her gördüğü zaman, uğradığı hakaret ve zulme ağlayarak ona, “Ağlama ey Fatıma! Babanızın koruyucusu için Allah var."
Kureyş'in kendisine karşı kötü davranışları karşısında ezilen ve onları tersine çevirme ümidini yitiren Peygamber, diğer kabilelerin desteğini isteme ve inancını başka yerde tebliğ etmeye karar verdi. İlahi komisyon olmadan, İslam'ın kabul edileceğini umduğu Ta'if şehrine tek başına seyahat etti. Orada, onu sadece reddetmekle kalmayan, aynı zamanda halkı ve hizmetkarları onu taşlarla yere vurmaya ve onu şehirden dışarı atmaya teşvik eden kabile yaşlılarına yaklaştı. Rezil, bitkin ve kanayan Hz. Muhammed şehri terk etti ve bir duvarın yanına sığındı. Ellerini göğe kaldırdı ve Allah'a dua ederek, “Ey Allahım! Size zayıflığımdan, kaynak eksikliğimden ve aldığım aşağılanmadan şikayet ediyorum. Ey, Merhametli ve Merhametli! Sen mazlumların Rabbisin ve Sen benim Rabbimsin... Senin zevkin dışında hiçbir şeyi umursamıyorum. Tüm karanlığı aydınlatan ışığına sığınırım… Senin gazabına ve hoşnutsuzluğuna asla maruz kalmamam için dua ediyorum… Senin aracılığın dışında hiçbir güç ya da güç yok."
Görünüşe göre tüm kapılar onun önünde kapanmıştı. Fakat Peygamber Allah'a sarsılmaz bir iman, sabır ve küstahça taciz ve zulüm karşısında sebat gösterdi. Yüce Allah'ın, “Sabret; doğrusu Allah, doğruların kaybından zarar görmez” [ Kur'an 11:115 ] buyurduğunun farkındaydı. Ve kulunu ödüllendirmek için ona İsra ve Mi'rac mucizesini vermekten daha iyi bir yol olabilir miydi? Onu Allah'ın İlahi Huzuru'na, ondan önce hiçbir peygamberin götürülmediği bir yere götürmekten daha iyi bir ödül olabilir mi?
İsra ve Mi'rac
İsrail ve Mirac'ın büyük yolculuğu, Peygamber Efendimizin Medine'ye hicretinden yaklaşık bir yıl önce gerçekleşti. Kuran'da olaydan sadece kısaca bahsedilir. 17. bölümün ilk ayeti yolculuğun ilk aşamasına atıfta bulunur; Yüce Allah, “Kendisine ayetlerimizden bir kısmını gösterelim diye kulunu ( Muhammed'i ) bir gece Mescid-i Haram'dan çevresini bereketlendirdiğimiz Mescid-i Aksa'ya götüren Allah'ın şanı yücedir. Hiç şüphesiz O, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir” [ Kuran 17: 1 ]. Alimler, yolculuğun ikinci aşaması olan Mi'raj'ın, Necm Suresi'nin şu ayetlerine konu olduğu konusunda hemfikirdir: “Yıldız adına! Arkadaşınız sapmadı; kandırılmamış; kendi arzusuyla konuşmaz. Kuran, kendisine gönderilen bir vahyden başka bir şey değildir. Ona, en yüksek ufukta duran ve sonra yaklaşan - iki yay ötede, hatta daha yakın olana kadar inen - ve vahyettiğini Tanrı'nın hizmetkarına ifşa eden, güçlü güçlere ve büyük güce sahip [ bir melek ] tarafından öğretildi. [ Peygamber'in ] kendi kalbi gördüklerini bozmadı. Onun gördüklerini kendi gözleriyle tartışacak mısınız? Onu ikinci kez gördü: ağaç isimsiz [ ihtişam ] ile kaplıyken, ötesine hiç kimsenin Huzur Bahçesi'nin yakınından geçemeyeceği filiz ağacının yanında. Görüşü asla tereddüt etmedi, çok da cesur değildi ve Rabbinin en büyük alametlerinden bazılarını gördü” [ Kuran 53: 1 - 18 ].
Peygamberimizin yolculuğunun detayları, hadis ve sira literatürünün geniş bir bölümünde yer almaktadır. Bununla birlikte, kesin ayrıntılar bir metinden diğerine değişir. Hikâyenin çeşitli noktalarında alimler arasında fikir ayrılığı vardır, örneğin baş melek Cibril tarafından ziyaret edildiğinde Peygamber'in nerede kaldığı, bardaklara süt ve şarap ikram edildiği ve sandığın yarıldığı yerler gibi. gerçekleşti. Bununla birlikte, tüm anlatılar, Cibril'in Muhammed'i uykusundan uyandırdığı ve onu bir katırdan küçük ve eşekten daha büyük olan Burak'a götürdüğü konusunda hemfikirdir. Burak, Peygamberimizi Kudüs'teki 'En Uzak Cami'ye, El-Aksa Camii'ne taşır. Bir noktada Cibril, Peygamber'in göğsünü yararak açar, kalbini çıkarır ve Zemzem suyuyla yıkar. Sonra Hz. Peygamber'in kalbine boşaltıp göğsünü kapattığı bilgelik ve iman içeren altından bir kap getirir. Peygamberimize, biri süt ve diğeri şarap içeren iki bardak su içilir. Peygamber sütü içmeyi seçer. Cibril ona, "Sizi fitreye ( doğru yola ) hidayet veren Allah'a hamd olsun" [ Buhari ] der.
Peygamber, arkadaşı Cibril ile olağanüstü bir hızla Burak'ta, bir araya gelen ve kendisini bekleyen peygamberlerin birliği arasında İbrahim, Musa ve İsa'yı bulduğu El-Aksa Camii'ne doğru yola çıkar. Daha sonra ezan yapılır ve Peygamberimiz onları namaz kılmaya davet edilir. Yolculuğun bu kısmı, İsra, Peygamber'in görünür fiziksel dünya boyunca yatay yolculuğunu temsil ediyor. Mi'raj'dan farklıdır ve onun başlangıcı olarak hizmet eder.
İsra, başlatma özelliklerini içerir. Peygamberimizin göğsünün yarılmasıyla temsil edilen kutsal kılınması ve arınması, onun göğe yükselişi için gerekli bir başlangıçtır. Onu zamanın ve mekanın ötesinde başka bir boyuta yolculuğa hazırlar ve kalbini görmek ve deneyimlemek üzere olduğu şeye açar. Daha da önemlisi, onu yolculuğunun görkemli zirvesine, Rabbiyle buluşmaya hazırlar.
İsra, iki şeyin sembolik olması bakımından da çok önemlidir; önce Allah'ın Peygamberimize olan lütfunu ve lütfunu gösterir. Allah, diğer tüm peygamberleri ve peygamberleri namaz kılmak için kendisinden başkasını seçmez, böylece üstün konumunu pekiştirir. İkincisi, İslam'ın evrenselliğini ilan eder ve diğer tüm mesajların ve kanunların mührü olduğunu belirtir.
Yolculuğun bir sonraki bölümü, Hz. Muhammed'in göğe yükselişiyle işaretlenir. Burada tüm doğa kanunları ve bildiğimiz gibi zaman ve mekan kavramları geçerliliğini yitirir ve Peygamberimizin yaşadığı ve gördüğü her şey insan anlayışının ötesindedir. Yedi cennetin her birinde Peygamber Efendimiz, Cebrail'in yanında bir kapı ve bir nöbetçi ile karşılaşır. Cibril, en alçak cennetin kapısında, kapı bekçisinden kapıyı açmasını ister.
Kapı bekçisi "Kim o?" Diye sorar.
"Cibril," diye cevapladı.
Kapı görevlisi, "Size kim eşlik ediyor?"
Cibril, "Bu Muhammed'dir" der.
Kapı görevlisi daha sonra "Çağrıldı mı?"
Cibril, "Evet" diyor.
Kapı bekçisi, “Hoş karşılandı. Bu ne harika bir ziyaret! "
Peygamber ve arkadaşı cennetin diğer katlarına yukarı çıkmaya devam ederken, her cennetin kapıcısı tarafından aynı sorular sorulur ve aynı cevaplar verilir.
Peygamber her cennette bir peygamberle karşılaşır. İlk cennette insanlığın babası Adem ile tanışır. Peygamberimiz, Adem'i selamla selamlamaktadır. Torunlarının en büyüğünü görmekten mutluluk duyan Adem, "Hoş geldin oğlum, hoşgeldin ey Allah'ın Peygamberi!" Cebrail daha sonra Peygamber'i, ikinci gökte İsa ve Yehya ile karşılaştığı diğer göklere çıkarır; Üçüncü cennetteki Yusuf; Dördüncü cennetteki İdris; Beşinci cennetteki Harun; Altıncı cennetteki Musa; ve nihayet yedinci cennetteki peygamberlerin babası İbrahim. Her cennette Hz. Muhammed, içinde yaşayan peygamberi selamlarla selamlayarak, “Hoş geldin kardeşim, hoşgeldin ey Allah'ın Peygamberi!” İle karşılanır.
Peygamber bu cennet yolculuğu sırasında Allah'ın birçok alametini görür. Kabe'nin üzerinde oturan Beyt el-Ma'moor ( meleklerin kıblesi ) ve cennet ve cehennemden sahneler gösterilir. Cehennemde, zina, tefecilik, gıybet, yetimlerin mallarını zimmetine geçirme gibi günahlardan dolayı işkence gören insanları görüyor. Peygamber cennette, Allah'ın kendilerine vaat ettiği harikulade mükâfatlardan, iman ve sevaplarının karşılığı olarak yararlanırken, cennette gördüğü harikalar, “gözün gördüklerinin, kulağın duyduklarının ve zihin şimdiye kadar gebe kaldı."
Cibril daha sonra Peygamberimize, yedinci cennetten en üst sınırına, meyveleri testiler kadar büyük ve yaprakları fil kulakları kadar büyük olan Sidrat al-Muntaha'ya ( Lote-ağacı ) kadar eşlik eder. Ağacın altından iki görünür ve iki gizli olmak üzere dört nehir akıyor. Peygamber sorar: "Bunlar nedir ey Cibril?" Diye cevap verir, "Gizli olanlar ise cennetin iki nehridir. Görünenler Nil ve Fırat'tır."
Sidrat al-Muntaha'da Cibril, Muhammed'den tek başına ilerlemesini ister. Allah'ın tüm yaratışlarından hiç kimse Sidrat al-Muntaha'nın ötesine geçmemiştir çünkü onun ötesinde Yüce Allah'ın tahtı yatmaktadır. Hz. Muhammed tek başına yol alır ve yolculuğunun doruk noktasına ulaşır. O, Yüce Allah'ın huzurunda, “iki yay kadar uzakta, hatta daha yakın” durur.
Allah ile sevgili Peygamber arasında yaşanan mübadelenin detaylarına sahip değiliz. Ancak bildiğimiz şey, Allah'ın bu görüşme sırasında, İslam'ın tektanrıcılıktan sonraki temel taşı olan dua ile Hz. Muhammed ve cemaatini görevlendirdiğidir. Allah ona, “Size ve toplumunuza her gün ve her gece elli namazdan ibadet ettim” diyor.
Hz. Muhammed göklere inerken Musa ile bir kez daha karşılaşır ve kendisine Rabbinden aldığı komisyonu sorar. Musa, Muhammed cemaatine emredilen dua sayısını öğrendiğinde, ona geri dönmesini ve sayıyı azaltması için Allah'a yalvarmasını tavsiye eder. Peygamber, Ağaca ulaşana kadar aceleyle geri döner ve Allah'tan topluluğunun yükünü hafifletmesini ister. Allah kabul eder ve namaz sayısını azaltır. Peygamber Musa'ya dönüp olup biteni ona haber verdiğinde, yine Rabbine dönmesi ve daha fazla indirim istemesi tavsiye edilir. Peygamber Musa ile Rabbi arasında gidip gelmeye devam eder, ta ki Allah, her biri on olarak sayılan beş vakit namazın sayısını beşe indirinceye kadar.
Hz. Muhammed'in göklerdeki yolculuğu sona erer. Göklerden Kudüs'e iner, Burak'tan vazgeçer, eyere atlar ve Mekke'ye geri döner. Peygamberimiz, müşriklerin gönlünü Allah'a kavuşturmak umuduyla insanlara yolculuğunu haber vermek ve Allah'la karşılaşmak için vakit kaybetmez. Hemen ertesi sabah Mekke halkına yolculuğunu anlatıyor. Hemen alay konusu oluyor ve yalan söylemekle suçlanıyor. Harikulade iddialarının doğruluğunu test etmek için insanlar ondan yaptığı El Aksa Camii'ni detaylı bir şekilde anlatmasını istiyor. Yolda gördüğü kervanları tarif etmesini isterler ve “Falan kervanını gördüm. Develerinden birini kaybetmişler ve arıyorlardı. " Doğruluğunu kanıtlayan tüm detaylara rağmen.
Peygamber İsra ve Mi'rac gerçekten harikaydı. Mekke'den Kudüs'e ve oradan da cennete geçiş, doğal ve manevi düzen arasındaki iletişim ve İlahi olanın huzuruna çıkılması, Peygamberimizin misyonunda ve tüm İslam tarihinde en büyük ve tekil olaydı. Hayal kırıklıklarına boğulduğu bir dönemde kendisine destek olmak ve ona yüce statüsünü göstermek, Allah'ın sevgili Peygamberine özel bir armağandı. Allah'ın kendisini terk etmediğini, göksel ve ilahi sırları kendisine açıklamak için tüm yaratılışlar arasından onu tek başına seçtiğini hatırlatmaya hizmet etti.
İsra ve Mi'rac, Hz. Muhammed için özel bir fiziksel deneyim olsa da, İslam'ın birçok yönünü önceden temsil etmektedir. Dolayısıyla Müslümanların yolculuğu deneyimlemesi ve manevi nimetlerinden ve nimetlerinden yararlanmaları mümkündür. Yolculuk, bu dünyadaki diriliş yolculuğumuzu temsil etmek için sembolik olarak görülebilir.
Bu dünyadaki manevi yolculuğumuz, Peygamberimizin İsra ve Mirac'ının bir yansıması olarak görülebilir. Ancak Allah'ın ilahi huzuruna ulaşmak veya O'nun ayetlerini görmek için uzay ve zamanda yolculuk etmemize gerek yoktur. Onun ayetleri, düşünenler için her yerdedir. "Ve sana ( her zaman ) ayetlerini gösterir" diyor [ Kuran 40: 81 ] ve "Ve de ki," Size ayetlerini yakında gösterecek olan Allah'a hamd olsun "[ Kuran 27: 93 ]. Kuran'ın birçok yerinde Allah bizi ayetlerini düşünmeye davet ediyor. Evrenin tamamen Allah'ın ayetlerinden oluştuğunu ancak gören ve düşünenler görebilir ve O'nun hakikatini ispat edebilir. Allah'ın her gün tecrübe ettiğimiz ayetlerinden bazıları Allah'ın şu sözleriyle sıralanmıştır: “Gökten yağmur yağdıran O'dur; ondan içersiniz ve ondan sığırlarınızı beslediğiniz bitki örtüsü ( büyür ). . Onunla sizin için mısır, zeytin, hurma, üzüm ve her türlü meyveyi üretir. Şüphesiz bunda düşünenlere bir ibret vardır. Geceyi ve gündüzü size tabi kıldı; Güneş ve Ay; Yıldızlar, O'nun emriyle boyun eğmektedir. Şüphesiz bunda hikmet sahibi insanlar için âyetler vardır. Ve bu yeryüzünde çeşitli renklerde ( ve niteliklerde ) çoğalttığı şeyler: Şüphesiz bunda, Allah'ın hamdini ( şükranla ) kutlayanlar için bir ibret vardır. O, denizi, onun taze ve yumuşak etini yiyip, süslemek için ondan süs eşyaları çıkarmanız için konu haline getirmiştir. Allah'ın lütfundan ( böylece ) arayasınız ve minnettar olasınız diye dalgaları döven gemileri görüyorsunuz. Ve O, sizinle sallanmasın diye yeryüzünde sağlam dağlar oluşturdu. nehirler ve yollar; kendinize rehberlik edebilmeniz için; Ve işaretler ve işaret direkleri; ve yıldızlar ( adamlar ) aracılığıyla kendilerine rehberlik ederler. Öyleyse yaratan, yaratmayan gibi midir? İkaz almayacak mısın? Allah'ın nimetlerini saysanız, onları asla sayamazsınız. Allah çok bağışlayandır, esirgeyendir. " [ Kuran 16: 10 - 18 ].
İsra, belirli başlangıç özellikleri ile Mescid-i Haram'dan başladı. Hz. Muhammed'in kalbi yıkanır, arındırılır ve Yüce Allah'la ilahi buluşmasına hazırlık olarak bilgelik ve imanla doldurulur. Aynı şekilde Allah'ın ilahi huzuruna kavuşmak isteyen Müslümanlar da kalplerini arındırmalı, tüm ayartmalara karşı Allah yolunda cihat etmeli, acılara karşı sağlam durmalı ve imanda sebat göstermelidir. Yüce Allah diyor ki, “Ve Rableri onları kabul etti ve onlara cevap verdi:“ Erkek olsun kadın olsun, hiçbirinizin işini kaybetmeye asla acı vermeyeceğim: Siz üyelersiniz, Evlerini terk etti, oradan sürüldü veya Benim Davamda zarar gördü, savaşıldı veya öldürüldü, - şüphesiz, onların suçlarını onlardan sileceğim. "Peygamberimiz bir dolunay gecesi bize geldi ve" Kıyamet gününde Rabbini bu ( dolunayı ) gördüğün gibi göreceksin "dedi. [ Buhari ]. Kalbin saflığı ve imanın sabrı, bu nedenle Yaradan olan Rabbimize karşı kendi Mi'raj'ımızı temsil eder.
Ancak bu, gerçekten Rabbinin huzuruna gelmek ve O'nunla iletişim kurmak isteyen bir Müslümanın bu muhteşem mükafatı ahirette beklemesi gerektiği anlamına gelmez. Her Müslüman dua aracılığıyla ilahi mevcudiyete erişebilir. Yüce Allah diyor ki, “Kullarım sana benim hakkımda sorduğunda, onlara yakın olduğumu söyle” [ Kuran 2: 186 ]. Ve Peygamber dedi ki, "Herhangi biriniz namaz kılarken, Rabbi ile iletişim halindedir, öyleyse O'nunla nasıl konuştuğuna dikkat etsin" [ Buhari ].
Hz. Muhammed'in namazda Allah'ın peygamberlerine ve elçilerine önderlik etmesi iki şeyi göstermektedir. Birincisi, tüm peygamberler ve peygamberler Allah'tan gönderilmiştir. Bu nedenle hepsine inanmalı ve saygı duymalıyız. İkincisi, Peygamber'in geldiği mesaj olan İslam, tüm göksel dinlerin sonuncusudur ve bu nedenle, tüm insanların Kıyamet Gününe kadar boyun eğmeleri gereken evrensel dindir.
İsra ve Mi'raj pek çok büyük ve asil anlam taşır. Bu anlamlar sadece Peygamberimiz için değil, tüm Müslümanlar ve müminler için geçerlidir. Peygamber zamanında yolculuk müminleri müjdelemiş ve imanlarını güçlendirmiştir. Benzer şekilde, bu vesileyle anarken, Müslümanlara, bizim için İsra ve Mi'rac'ın, Yüce Allah'ı arayarak, kalbimizin derinliklerine doğru içsel bir yolculuğu temsil ettiğini ve bunun sayesinde bizim O'nun huzuruna gelmenin ebedi mutluluğuna doğru nihai yolculuk.
