Arecibo Teleskopu

    007 serisini ve klasik bilim kurgu filmi ‘Gelecekle İletişime Geçin’ filmini izlediyseniz, bu sahneye aşina olmalısınız: vadide araziyle kaplı büyük bir çanak şeklindeki anten, yukarıda asılı büyük bir alıcı o. Evet, bu ünlü ‘Arecibo Gözlemevi.’

Arecibo Bilimi

    Tabii ki, sadece film sahnesi kesinlikle amacı olmadığında. Orta Amerika'nın Karayip Denizi'nde bulunan ve Amerika Birleşik Devletleri'ne ait Porto Riko Arecibo, 1963 yılında tamamlandı ve Çin 2016'da FAST radyo teleskopunu inşa edene kadar dünyanın en büyük tek aynalı teleskopuydu. Araziye göre inşa edilen "çanak şeklindeki" anten ile Arecibo, gökyüzünü yalnızca sınırlı bir açıyla tarayabiliyor, ancak 305 metre çapındaki anteniyle de bilime birçok önemli katkı sağladı.

Astronomi ve SETI

    Gökbilimciler için Arecibo şüphesiz çok kullanışlı bir radyo teleskopudur. Uzaydaki birçok gök cismi radyo dalgaları yayar.Güneş sistemindeki en yakın güneş, gezegen, kuyruklu yıldız ve asteroitlerden uzak yıldızlara, galaksilere ve galaksiler arası toza kadar, farklı fiziksel mekanizmalar tarafından yayılan radyo dalgalarının tüm örnekleri vardır.

    1974'te Arecibo, birbirlerinin etrafında dönen nispeten yakın iki nötron yıldızının bir sistemi olan "İkili pulsar" ı bile keşfetti. Nispeten güçlü radyo dalgası sinyaline ek olarak, güçlü yerçekimi alanı aynı zamanda yerçekimini inceleyen fizikçiler için çığır açan bir ilerleme sağlar. Bu keşif nedeniyle, çift dalga moment araştırması 1993 Nobel Fizik Ödülü'nü kazandı.

    Arecibo'nun en bilinen projelerinden bir diğeri de muhtemelen "Dünya Dışı Medeniyet Arayışı Projesi" ( SETI ). SETI projesi, çeşitli teleskoplar ve çeşitli bilimsel yöntemlerden oluşan büyük ölçekli bir bilimsel projedir ve uzaylılar tarafından yayılan medeniyet sinyallerini analiz etmeyi ve araştırmayı amaçlamaktadır. Arecibo'nun geniş anteni, 200 ışıkyılı uzaklığa kadar sinyal almasına izin veriyor. Aynı zamanda, Arecibo bir radyo dalgası vericisi ( Verici ) ile donatılmıştır, bu nedenle uzay medeniyet sinyallerini uzaylı medeniyetleri bulma şansını artırmak için uzaya iletebilir.

    SETI henüz bir uzaylı bulamamış olsa da, astronomların evrenden daha fazla sinyal almasına ve daha derin gökyüzü astrofiziğinin anlaşılmasına yardımcı oluyor. Arecibo, kuşkusuz SETI'nin baş kahramanı  ve dünya için uzaya giden kapıyı açmaya devam ediyor.

Uzay radarı

    Aşina olduğumuz radarlar genellikle askeri tesislere, hava alanlarına ve hava bürolarına kurulur ve tespit hedefleri çok uzakta değildir. Radarın yaydığı sinyalin uzaya çarpabileceğini hiç düşündünüz mü? Arecibo, bilim adamlarının Dünya'ya yıllarca zarar verebilecek "Dünyaya Yakın nesneleri" ( NEO'lar ) tespit etmelerine izin veren bu yeteneğe sahiptir.

    Çanak antenin üzerinde asılı duran "dev top", Arecibo'nun kalbi olduğu söylenebilecek Arecibo'nun alıcı platformudur. 900 tonluk platform üç yönden halatlarla sabitlenmiştir ve büyük bir asma köprü olduğu söylenebilir. Havada asılı bir laboratuvar burası Çanak anteninden gelen radyo dalgaları platformun altına yansıtıldıktan sonra, bir dizi yansımadan sonra farklı enstrümanlara odaklanıyor.

    ▲ Arecibo alıcı platformuna bakarken. Ortadaki küresel kubbe, çeşitli bilimsel aletlerin yerleştirildiği yerdir ve çanak antenden gelen sinyal de burada odaklanmıştır. Üst braket, kubbeyi hareket ettirmek için kullanılan makine ve destek yapısıdır.

    Arecibo bir radar olarak kullanıldığında, platformun altındaki verici radyo dalgalarını uzaydaki gök cisimlerine iletir ve yansıyan dalgaları alır. Arecibo, Dünya'ya yakın nesneleri gözlemlerken, Dünya'ya yakın nesnelerin şeklini, dönüşünü ve yörüngesini hesaplamak için Doppler efektini doğru bir şekilde kullanabilir ve en önemlisi, bunların dünyayı ne kadar tehdit ettiğini hesaplayabilir. Arecibo'nun dünyanın koruyucu ağı olduğu söylenebilir.

    ▲ Arecibo, bu yıl Temmuz ayında Dünya'ya yakın asteroit 2020 NK1'i gözlemlemek için gezegen radarı kullandı. Uzun ve dar şekli görülebilir.

Atmosfer Bilimi

    Arecibo yalnızca gökbilimciler için değil, aynı zamanda atmosfer bilimine de büyük katkılar sağlıyor. Aslında, Arecibo inşa edildiğinde, bilim adamları başlangıçta çanak anteni dünyanın iyonosferine odaklayarak dünyanın atmosferini ölçmeyi planladılar. Ancak tamamlandıktan sonra, Arecibo orijinal tasarımdan çok daha büyüktü ve odak noktası, elbette araştırma için gökbilimcilere bırakılan alıcı platform haline geldi.

    Bununla birlikte, Arecibo'nun atmosfer bilimlerini incelemek için hala birçok enstrümanı var. Bilim insanları, platform vericileriyle iyonosfere radyo dalgaları göndererek bileşimi, sıcaklığı ve yoğunluğu inceleyebilir ve dünyanın atmosferi ile uzay arasındaki sınırı belirleyebilir. Yani Arecibo'nun bir başka adı da "Ulusal Astronomi ve İyonosfer Merkezi" ( NAIC ).

Kalsın mı kalmasın mı?

    Arecibo bilim camiasına birçok katkı yaptığında, aynı zamanda yavaş yavaş yaşlandı. Henüz Ağustos ayında, 57 yaşındaki yardımcı bir kablo kopması yaşadı.Aslında alıcı platformu desteklemek için kullanılan kablo, aşağıdaki çanak antene çarparak gözlem faaliyetinin kesintiye uğramasına neden oldu. Başlangıçta, bilim adamları Arecibo'nun "kablo değişikliğinden" sonra bilimsel gözlemlere devam edebileceğini umuyorlardı, ancak Kasım ayının başlarında bir ana kablo yerinden çıktı ve gevşedi ve alıcı platformu destekleyen tüm yapıda büyük bir krize neden oldu.

    Şu anda, bilim ve astronomik topluluk Arecibo'nun kaderini tartışmaya başladı. Gözlemlemeye devam edebileceğini ümit eden gökbilimciler, geçmişte parlak araştırma sonuçlarını ortaya çıkaracaklar ve Dünya'ya yakın nesnelerin gözlemlenmesi daha da önemli bir veri. Ancak gerçekte Arecibo'nun onarımı ve kabloların değiştirilmesi gerçekten zaman alıcı ve maliyetlidir. ABD hükümeti 57 yaşındaki orta yaşlı teleskopa olan ilgisini de kaybetti ve bunun yerine yeni ve daha fazlasına daha fazla fon yatırdı. gelecek vaat eden ekipman.

Arecibo'nun imhası

    Son olarak, 19 Kasım'da Ulusal Bilim Vakfı, Arecibo'nun hizmet dışı bırakılacağını ve yapısal sorunları olan destek kabloları ve alıcı platformların aşamalı olarak kaldırılacağını resmen duyurdu.

    Ancak hiç kimse 1 Aralık sabahı saat 7'de yüksek bir patlamanın sabahın huzurunu bozduğunu düşünmedi. Platformu destekleyen kalan kablolar koptu ve tüm alıcı platform, 900 tonluk kalp ve bir kablo kulesi aşağıdaki çanak antene çarptı. Verilen hasar halen değerlendiriliyor olsa da fotoğraflar ve videolar yine de herkesi şok ediyor.

Arecibo'yu kaybettikten sonra?

    Tabii ki, bu hasarın boyutunu değerlendirdikten sonra, bazı yardımcı ekipman ve aletlerin hayatta kalacağını ve başka teleskoplara aktarılacağını içtenlikle umuyorum. Neyse ki, çanak antenin yanındaki kontrol odası, ziyaretçi merkezi ve müze zarar görmemişti ve çökme anında can kaybı olmadı.

    Neyse ki, Arecibo Dünya'ya yakın nesneleri izleyebilen tek teleskop değil. Yüzeydeki büyük astronomik teleskoplar ve çeşitli ülkelerin yapay uyduları, dünyayı tehdit eden herhangi bir gök cisimlerini mümkün olan en kısa sürede tespit etmeyi umarak hala gökyüzünün ve dünyanın ağını atıyorlar. Çin’in FAST projesi ve diğer ülkelerin gelecekteki gelişmiş astronomik teleskopları şüphesiz Arecibo’da çeşitli bilimsel görevleri yerine getirme yeteneğine sahiptir.

    Ancak, "yaşlılık" bilimsel projeleri ve ekipmanları için, mümkün olan en kısa sürede hizmet dışı bırakılmalı mı, yoksa mümkün olan en kısa sürede "yükseltilmeli" mi? Bilimsel araştırma projesinin finansmanı sabitse, ne kadarı "yaşlanmaya" ve ne kadarı "gençliğe yardım etmeye" ne kadar ayrılmalıdır? Her türlü sorun, devlet kurumlarını fonlarla ve araştırma tecrübesi olan bilim adamlarını sınamaktadır.