Tibet Rahipleri ve Ölümsüzlük Kaynakları

    'Birkaç yüzyıl süren bir trans', araştırmacıların 'ölüm sonrası meditasyon' olgusunu nasıl adlandırdığıdır. Tibet pratiği, vücudun olağandışı davranışı nedeniyle bilim adamlarına musallat oluyor. 

    Örneğin, Budist rahiplerin bedenleri, sonsuza dek lotus pozisyonunda donmuş, ayrışmaz. Ve görünüşe göre beynin ölmesi sıradan insanlardan çok daha uzun sürüyor. 

'Her şey bir yaşam gibi'

    Buryatia'da on milyonlarca Budist için özel öneme sahip bir türbe bulunmaktadır. Her yıl, dünyanın dört bir yanından inananlar, ana mucizeyi görmek için Ulan-Ude yakınlarındaki Ivolginsky datsan'a akın ediyor: duganlardan ( tapınaklardan ) birinde bir keşişin bozulmaz bedeni.

    "Bu, yüz yıl önce burada yaşayan Dashi-Dorzho Itigilov. 1927'de ölümünün yaklaştığını hissederek öğrencilerini topladı ve her 25 yılda bir mezarını kontrol etmelerini vasiyet etti. Sonra lotus pozisyonuna oturdu ve meditasyon yapmaya başladı" diyor yerleşik datsan.

    Bu pozisyonda bir sedir tabutuna yerleştirildi. Ceset sadece 2002 yılında keşfedildi. "Birkaç gün önce ölmüş gibi hissediyor: en ufak bir çürüme belirtisi yok!" diyor yerel bir keşiş. "Saçlar bile değişmedi."

    Bu aynı zamanda Rusya Adli Tıp Muayene Merkezi'nden uzmanlar tarafından da doğrulandı. Onlara göre, saç çizgisi canlı olanla aynı özelliklere sahiptir. Vücudun kendisi ölü olarak kabul edilse de: vücut ısısı sadece yirmi derecedir.

    Neredeyse 20 yıllık bir araştırma boyunca, bilim adamları bunun nasıl mümkün olduğunu açıklamadılar. Dahası, Itigelov'un fenomeni tek değil. Diğer ülkelerde de benzer "manastır mumyaları" var.

"Biz başka türlü düşünüyorduk"

    Yedi yıl önce, 1852'de ölen bir keşişin cesedi bir Moğol manastırında bulundu. "Görünüşe göre meditasyon yaparken öldü. Bu sözde tukdam'dır: öğrenciler lamanın etrafında toplanır ve sanki onun enerjisini emer neredeyse hiç nem kalmaz. Ancak beyin çalışır ve bilinç korunur" diyor antropolog Gankhugiin Purevbata.

    Tartışma patlak verdi. Bazı uzmanlar, keşişin hala hayatta olduğunu söylüyor – vücut ısısı, normalin altında olmasına rağmen, önemli değil. Diğerleri ellerini silkiyor – bu olamaz.

    Budist fikirlere göre, tukdam'da kişi bilinci kendisi kontrol eder. Bu durumda, bazı lamalar son ölümü geciktiriyormuş gibi bir hafta, bir ay veya birkaç yıl kalırlar.

    Bazı bilim adamlarına göre bu, \u200b\u200bdeath fikrini tamamen değiştiriyor. "Batı tıbbı ikili bir durumu ele alır: ya canlı ya da ölü. Ancak, gördüğümüz gibi, biyolojik süreçler bir açma - kapama sistemi değildir" diyor Amerikalı psikolog Richard Davinson.

"Bilinç gitmiyor"

    Dolayısıyla hipotez: insan bilinci, tüm biyolojik mekanizmaların durmasından sonra bir süre "yaşar". Tibetli rahiplerin bunu yüzyıllar önce öğrenmiş ve "ölümü kontrol etmeyi" öğrenmiş olmaları oldukça olasıdır.

    Davinson'un ekibi tukdam'daki düzinelerce Budist'i araştırdı. Vücudun ana göstergeleri hem meditasyon sırasında hem de ölümden sonra ölçüldü. Bu durumdaki vücudun gerçekten çok daha yavaş ayrıştığı ortaya çıktı.

    Başka bir şey beyindir. 13 ölünün elektroensefalografisinde herhangi bir dürtü saptanmadı.

    Doğru, bilim camiası önemli bir ayrıntıya dikkat çekti: keşişler ölümlerinden 26 saat sonra incelendi.

    Antropolog Dylan Lott, "Ne yazık ki, Hindistan'daki çoğu Budist manastırı ulaşılması zor yerlerde bulunuyor" diyor. "Bununla birlikte, dolaylı kanıtlar, hayati organlar çalışmayı bıraktıktan sonra beynin birkaç saat daha sinyal gönderdiğini gösteriyor. Ve bu süre zarfında, bilinç, görünüşe göre, ayrılmıyor.

Farklı versiyonlar

    Bilim adamlarının ilgilendiği kalp durmasından sonraki ilk dakikalardır. Bunun nedeni, bilimin bilincin doğası hakkındaki sorularla boğuşmasıdır: o nedir ve nerede bulunur? Böylece uzmanlar asırlık dini uygulamalara yöneldiler.

    Rus bilim adamları bunu ilk yapanlar arasındaydı. İki yıl önce, Rusya Bilimler Akademisi Beyin Enstitüsü, Tibet Budizmi'nin ruhani lideri 14. Dalai Lama ile güney Hindistan'daki manastırlarda iki araştırma merkezi kurmak için anlaştı. Lamalar ayrıca derin meditasyonda da incelendi.

    "Daldırma" sırasında vücudun dış dünyadan gelen sinyallere çok daha az tepki verdiği bulundu. Ve bu, bilincin katılımı olmadan otomatik olarak gerçekleşir.

    Bu fenomen tukdam'da en belirgindir. Ölen kişinin vücudu uykuya dalmış gibi görünüyor: ayrışma belirtisi yok, cilt elastik.

    "Herhangi bir normal insan, ölü bir kişiyle bir odaya girdiğinde, belirli bir kopukluk, yaklaşma isteksizliği, rahatsızlık yaşar. Ancak tukdam ile ilgili hiçbir şey yok - hatta bir tür sakinlik hissi bile var" diyor Rusya Bilimler Akademisi Beyin Enstitüsü başkanı Akademisyen Svyatoslav Medvedev. 

    Bunun neden böyle olduğu kesin olarak bilinmemektedir. Belki de ölümden sonra vücudun tonu, bir tür aktivitenin korunduğu beyin tarafından korunur.

    Bilim adamı, "Başka bir versiyon: meditasyonun etkisi altında, ölürken, hücreleri ayrışmaya karşı koruyan bazı maddeler salınır" diye ekliyor. Ancak şu ana kadar bu soruların cevabı yok. "Ölüm sonrası meditasyon" olgusu ile ilgili araştırmalar devam edecek.