İslam Öncesi Arapların Tanrıçaları Lat, Uzza, Manat

    Uzza, Lat ve Menat tanrıçaları İslam öncesi Arabistan'da bir üçlü oluşturuyordu. Onlara geniş çapta tapınılırdı: Kuzeyde Nebati Petra'sından güneyde efsanevi Arap Krallığı Felix'e kadar, İncil'deki ve Kuran'daki Saba da dahil olmak üzere; İran ve Palmira'ya kadar doğuda; ve üçü de Hz. Muhammed ( sav ) zamanında Mekke'de çok popüler Tanrıçalardı. Al-Uzza, Sabah Yıldızı Tanrıçası, adı 'Kudretli Olan' anlamına gelir; Al-Lat, Anne, adı basitçe 'Tanrıça' anlamına gelir, çünkü Al-Lah basitçe 'Tanrı' anlamına gelir; ve Manat, Crone-Kader ya da Zaman Tanrıçası. Bazen bu üçü Al-Lah'ın kızları olarak anılır; bazen de Manat ve Al-Lat Al-Uzza'nın kızları olarak kabul edilir.

    El-Uzza, El-Lat ve Menat'ın kökenleri Mezopotamya mitolojisine dayanıyordu.

    Kur'an'da Lat, Sure 53:19 - 23'te el-Uzza ve Manāt ile birlikte anılır.

أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى (19) وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى(20) أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى (21) تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَى (22) إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى (23)

    "19: Hiç düşündünüz mü niçin taptığınızı Lât ve Uzza’ya.
    20: Üçüncü olarak da öteki put Menât’a?
    21: Demek, erkek çocuklar sizin, dişiler de Allah’ın, öyle mi?
    22: Şu halde bu, gerçekten çok insafsızca bir bölüştürme!
    23: Aslında bu putlar, sizin ve atalarınızın uydurduğu bir takım kuru isimlerden, gerçekliği olmayan boş lafızlardan ibarettir. Allah onların ilâhlığı hakkında hiçbir delil indirmemiştir. Dolayısıyla bunlara tapanlar, başka şeye değil sadece kuruntuya ve nefislerinin arzularına uymuş olurlar. Halbuki onlara Rableri tarafından doğru yol rehberi olan Kur’an ve Peygamber de gelmiş bulunmaktadır." ( Necm 53:19 - 23 )

Lat

    Sütunların İram'ı ʿād kabilesinden Sure 89: 5 - 8'de de bahsedilir ve İram'dan elde edilen arkeolojik kanıtlar, bu isimdeki bir kabilenin korunması için ona adanmış çok sayıda yazıt gösterir.

    Al-lāt, İslam öncesi dönemi tartışan erken İslami kayıtlardan da açıkça doğrulanmıştır.   Putlar Kitabı'na göre ( Arapça: Kitab al-Asnam ), Arap bilgin Hisham Ibn Al-Kalbi ( 737 – 819 ) tarafından yazılmıştır ( İslamiyetten önceki Arap dininin tanrılarını ve ayinlerini tanımlar ), İslam öncesi Araplar, Al-lāt'ın Kabe'de ikamet ettiğine ve ayrıca mabedin içinde bir putu olduğuna inanıyorlardı.

    Arabistan'da İştar'ın savaş yönü El-Uzza'nın kız kardeşi El-Lat'a atfedilmiştir. İlginç bir şekilde, Al-Lat, İnanna'nın kız kardeşi Sümer tanrıçası Ereshkigal'e kadar izlenebilir. Bu açıdan bakıldığında, Al-Lat, Ereşkigal'in bir yankısıdır ve Al-Uzza, İnanna'nın bir yankısıdır, bu nedenle her iki Arap kız kardeş de her iki Sümer kız kardeşi de yankılamıştır.

    Adı "Tanrıça" anlamına gelen el-İllâhat'ın kısaltılmış hali olan Al-Lat, Herodot tarafından Afrodit ile özdeşleştirdiği Alilat olarak anılır. Bazen Athena ile de eşitlenir ve "Tanrıların Annesi" veya "Herkesin En Büyüğü" olarak adlandırılır. O, Bahar ve Bereket Tanrıçası, refah getiren Toprak Tanrıçasıdır. O ve Al-Uzza'nın bazen kafası karışıyordu ve görünüşe göre biri bir alanda popülerlik kazandıkça diğerinin popülaritesi azaldı. Arabistan'daki güneşe Şems adı verildi ve dişil olarak kabul edildi ve Al-Lat'ın bir yönünü temsil ediyor olabilir. Mekke'nin doğusundaki Taif kasabasında bir tapınağı vardı ve Arabistan'dan İran'a kadar biliniyordu. Sembolü hilaldir ( bazen hilalinde duran güneş diski ile gösterilir ) ve taktığı altın kolye O'na tanımlanan bir kolyedendir. Bir Bereket Tanrıçası olarak bir demet buğday taşır; ve amblemi birçok tütsülük üzerine oyulmuş olarak bulunduğundan, elinde küçük bir tütsü parçası tutar.

    İslamiyetten önceki Kureyşliler, Kâbe'yi tavaf edip şöyle derlerdi:

        "Al-Lat'a ve el-Uzza'ya andolsun ki,
        Ve üçüncü putun yanındaki Manah.
        Şüphesiz onlar, şefaati aranacak en yüce kadınlardır."

Uzza

    Al-Uzza, Sümer İnanna gibi esas olarak bir bereket tanrıçasıydı, İştar ise İnanna'nın Sami bir savaş tanrıçası ile Akadca kaynaşması nedeniyle savaş tanrıçası olarak saygı gördü ve bunun sonucu İştar oldu. İnanna ve İştar'ın doğurganlık yetkinliği elbette cinsel aktiviteyi ima ediyordu, bu yüzden ikisi de kültle yakından bağlantılıydı ... ritüeller, "Kutsal Evlilik" gibi, kralı tanrıçanın gücüyle meşrulaştırmak amacıyla kralın tanrıça ile ritüel bir evliliği.

    Al-'Uzzá, onu Yunan tanrıçası Afrodit Ourania ( Roma Venüsü Caelestis ) ile eşitleyen Nebatiler tarafından da ibadet edildi.

    Al-Uzza, "Güçlü Olan", en saygı duyulan Arap Tanrılarından biriydi ve sabah ve akşam yıldızı Venüs'ün Tanrıçasıydı. Petra'da bir tapınağı vardı ( hangisi olduğu belirlenmedi ) ve o şehrin koruyucu Tanrıçası olabilirdi. Antakyalı İshak ( MS 5. yüzyılda yaşamış bir yazar ) Her Beltis'i ( "Leydi", diğer birçok Sami Tanrıçası tarafından paylaşılan bir unvan ) ve Kaukabta'yı "Yıldız" olarak adlandırır. Ayrıca kadınların, bir Yıldız Tanrıçası'na uygun bir ibadet şekli olan Al-Uzza'yı çatılardan çağıracaklarını söylüyor. MS 4. yüzyılda yaşamış Aziz Epifanius, onu yerel dağ tanrısı Dusares'in annesi olarak adlandırır ve O'nu "genç kız veya bakire" anlamına gelen Chaamu veya Chalmous unvanıyla çağırır. Akasya ağacıyla bağlantıları var ve Nakhlah'taki tapınağında indiğine inanılan üç akasya vardı. Sabah ve Akşam Yıldız Tanrıçaları olarak Ishtar ve Astarte ile pek çok ortak noktası vardır - hepsinin hem Aşk hem de Savaş Tanrıçası yönleri vardır ve büyük kediler Onlar için kutsaldır. Burada, bir akasya ağacının önünde duran, bir karakulak veya çöl vaşağı ile donanmış bir bellatrix olarak gösterilmiştir. Yunanlılar tarafından Afrodit Urania, "Göksel Afrodit" ile ilişkilendirildi.

    Aṭ-Ṭā'if'te ( Mekke yakınlarında ) bir taş küp, kültünün bir parçası olarak kutsal tutuldu.

    Kur'an-ı Kerim Suresi 53:19'da insanların taptığı tanrıçalardan biri olarak bahsedilir.

    El-'Uzzá'ya adanmış tapınak ve heykelin kendisi MS 630'da Nakhla'da Halid bin Velid tarafından yıkıldı.

    Mekke'nin Fethi'nden kısa bir süre sonra Hz. Muhammed ( sav ), İslam öncesi uygulamaları anımsatan son putları ortadan kaldırmayı hedeflemeye başladı.

    MS 630 Ramazan'ında ( Hicri 8 ) Halid bin Velid'i, tanrıça al-'Uzzá'ya Kureyş ve Kinanah kabileleri tarafından ibadet edilen Nakhlah adlı bir yere gönderdi. Türbenin koruyucuları Banu Shaiban'dandı. Al-'Uzzá, bölgedeki en önemli tanrıça olarak kabul edildi.

    Halid, türbeyi yıkmak için 30 atlı ile yola çıktı. Görünüşe göre el-Uzza'nın biri gerçek diğeri sahte iki putu vardı. Halid önce sahtesini buldu ve yok etti, sonra görevini yerine getirdiğini bildirmek için Peygamber'e döndü. "Olağandışı bir şey gördün mü?" diye sordu Peygamber Efendimiz.

    "Hayır," diye yanıtladı Halid.

    "O halde el-Uzza'yı yok etmedin" dedi Peygamber. "Tekrar git."

    Yaptığı hataya kızan Halid, bir kez daha Nakhla'ya gitti ve bu sefer el-Uzza'nın gerçek tapınağını buldu.

    El-Uzza tapınağının bekçisi canını kurtarmak için kaçmıştı, ancak tanrıçasını terk etmeden önce, kendini savunabileceği umuduyla boynuna bir kılıç asmıştı.

    Halid tapınağa girerken, yoluna çıkan ve ağlayan alışılmadık çıplak, karanlık bir kadınla karşı karşıya kaldı. Halid, bu kadının onu baştan çıkarmak için mi yoksa putu korumak için mi orada olabileceğine karar vermekten vazgeçmedi, bu yüzden kılıcını Allah adına çekti ve güçlü bir vuruşla kadın ikiye bölündü. Daha sonra putu parçaladı ve Mekke'ye dönerek Peygamber'e gördüklerini ve yaptıklarını anlattı.

    Bunun üzerine Hz. Peygamber ( s.a.v. ) şöyle buyurdu: "Evet, o el-Uzza'ydı; ve bir daha asla ülkenizde ona tapınılmayacak."

Manat

    Manat veya Manawayat, adını Arapça maniya, "kader, yıkım, kıyamet, ölüm" veya menata, "parça, kısım, tahsis edilen" kelimesinden türetmiştir. O çok eski bir Tanrıdır ve kültü hem Al-Uzza'nın hem de Al-Lat'ınkinden önce gelebilir. Kültü yaygındı, ancak özellikle Mekke yakınlarındaki Quidaid'de siyah bir taş olarak tapılıyordu. Kutsal alanı birkaç kabilenin başlangıç noktası olduğu için büyük hac yolculuğuyla bağlantılıdır. Nebati yazıtlarından bilinir ve mezarlar O'nun koruması altına alınır ve O'ndan ihlal edenleri lanetlemesi istenir. Buna göre bir Ölüm Tanrıçasıdır ve şiirde Maniya'dan ( Ölüm kişileştirilmiş ) bir kişiyi aktif olarak mezarına getirip ölüm kadehini uzatması olarak bahsedilir. Elinde fincan olan yaşlı bir kadın olarak gösterilir ve elbisesinin altındaki semboller Adını Sabaic'te ( sesli harf kullanmayan ve sağdan sola yazılır ), M-n-t. Azalan ay, başının üzerinde Ölüm Arşığı Tanrıçası'nın sembolü olarak gösterilir.

    İslam öncesi Araplar, Manāt'ın kader tanrıçası olduğuna inanıyorlardı.

    Onu Greko-Romen tanrıçası Nemesis ile eşitleyen Petra'nın Nebatiler tarafından akraba adı Manawat olarak biliniyordu ve Hubal'ın karısı olarak kabul edildi.

    "Bütün bu putların en eskisi Manāt'tı. Araplar çocuklarına 'Abd-Manāt ve Zeyd-Manāt' isimlerini verirlerdi. Manāt, Medine ile Mekke arasında, Kudayd'daki el-Mushallal civarında deniz kıyısında inşa edildi. Bütün Araplar ona hürmet eder ve onun önünde kurban keserlerdi. Evs ve Hazrec'in yanı sıra Medine, Mekke ve civarı sakinleri Manāt'a hürmet eder, onun önünde kurban keser ve ona adaklarını getirirlerdi... Evsliler ve Hazrec'in yanı sıra Yesrib halkı ve diğer yerler arasında kendi yaşam tarzlarını benimseyen Araplar, hacca gitmeye ve belirlenen tüm yerlerde nöbeti yerine getirmeye alışkındılar, ancak başlarını tıraş etmediler. Ancak hac yolculuğunun sonunda eve dönmek üzereyken Manāt'ın durduğu yere doğru yola çıkar, başlarını tıraş eder ve orada bir süre kalırlardı. Manāt'ı ziyaret edinceye kadar hac yolculuklarını tamamlamış saymadılar." — Putlar Kitabı, s. 12 – 14 .

    Hz. Muhammed ( sav )'in emriyle Sa'd ibn Zeyd el-Eşhali'nin baskınında MS 630 yılının Ocak ayında ( İslami Takvime göre Hicri 8, 9. ay ), el-Müslüla civarında Manat tapınağına baskın yapıldı ve put yıkıldı.

    Bazı bilim adamları, Hindistan'daki Somnath Tapınağı'nın daha sonra Muhammed Gazni tarafından gizlice söz konusu tapınağa nakledilen bir Manat putu için saldırıya uğradığını saydılar.

    Bu üç İslam Öncesi Tanrıça, Vedik Tanrıçalar Lakshmi, Parvati, Saraswati'ye benziyor.

    Üçlü bir tanrı ( bazen üçlü, üçlü, üçlü, üçlü, üçlü veya üçlü veya üçlü olarak anılır ) üç sayısı ile ilişkili bir tanrıdır.

    Bu tür tanrılar dünya mitolojisinde yaygındır; Üç rakamının uzun bir efsanevi çağrışım geçmişi vardır.

    Üçlü Tanrıça, birçok neopagan tarafından birincil tanrılarından biri olarak benimsenmiştir.

    Yaygın Neopagan kullanımında, üç kadın figürü sıklıkla Bakire, Anne ve Kocakarı olarak tanımlanır ve bunların her biri hem kadın yaşam döngüsünde ayrı bir aşamayı hem de Ay'ın bir evresini sembolize eder ve genellikle dünya, yeraltı dünyası ve gökler alemlerinden birini yönetir.