Muhtemelen Asla Çözemeyeceğimiz 10 Ürkütücü Eski Gizem

    Neredeyse kesinlikle asla çözemeyeceğimiz pek çok eski gizem var. İstemediğimizden ya da başka bir şey değil; Sadece birçok durumda, dikkate değer eski gizemler ve ürkütücü, uzun zamandır unutulmuş açıklanamayan olaylar, düzgün bir şekilde araştırmamız için geçmişte çok uzakta gerçekleşti. Onlarca yıl veya asırlık olaylarla, tanıklarla röportaj yapamayız ve garip olayların dibine inemeyiz.

    Bu nedenle, tarihin gizemlerinin çoğu, herhangi bir cevabı gerçekten bilmeden merak etmeye ve hipotez kurmaya bırakılmalıdır. Bu şekilde biraz eğlenceli, değil mi? Elbette, geçmişin gizemlerinin gerçekte nasıl gerçekleştiğini bilmek isteriz, ancak olasılıkları merak etmek, arkadaşlarla eğlenceli tartışmalar ve tartışmalar sağlar.

    Ve bugün biz buyuz. Bu listede, neredeyse kesinlikle asla çözülemeyecek on gizeme bir göz atacağız. Paranormalden tuhaf ve rahatsız ediciden sadece ürkütücü olana kadar, bu gizemlerin bilinen bir cevabı yoktur. Ve muhtemelen asla yapmayacaklar! 

10. Circleville Mektupları ( 1977 )

    Her şey 1977 yazında, Ohio'nun küçük Circleville kasabasında bir kadının postayla isimsiz bir mektup almasıyla başladı. Açtı ve tuhaf, kabaca karalanmış el yazısı keşfetti. Mektup, isimsiz bir kişinin evini gözlemlediğini ve çocukları olduğunu bildiğini söyledi.

    Dahası, mektup yazarı kimsenin bilmediği bir şeyi biliyordu: yerel okul müfettişi ile bir ilişkisi vardı. Telaşa kapılan kadın, haklı olarak birinin onu izlediğinden ve ailesini yakından takip ettiğinden korktu. Ama işler oradan çok daha kötüye gidecekti.

    Birkaç hafta sonra, mektubu yazan kadının kocasına başka bir mektup gönderdi. Yazar onu ilişki hakkında bilgilendirdi ve kocasını hem karısını hem de aldattığı okul yöneticisini öldürmeye teşvik etti. İki hafta sonra ve hiçbir işlem yapılmadıktan sonra, mektup yazarı kocasına isimsiz bir posta daha gönderdi ve onu harekete geçmeye teşvik etti.

    Öfkelenen koca bir silah aldı ve arabasına atladı, tanıklara mektup yazarını öldüreceğini söyledi - kişinin kimliğini bildiğini ima etti. Ancak mektupları yazan kişiyle yüzleşmek için öfkeli bir acele içindeyken, adam korkunç bir araba kazasında öldü.

    Yıllar sonra mektuplar gelmeye devam etti. Ve sadece ilkini alan kadına da gelmediler. Düzinelerce ve düzinelerce Circleville sakini, neredeyse önümüzdeki yirmi yıl boyunca mektuplar aldı. Şaşırtıcı bir şekilde, mektuplar kendileri hakkında kişisel bilgiler içeriyordu ve insanların bu rastgele yabancının nasıl öğrendiği hakkında hiçbir fikri yoktu.

    Mektuplar ayrıca vahşi suçlamalar ve belirli şiddet tehditleri de içeriyordu. Bu polisleri de işin içine kattı. Ancak, neler olup bittiğini asla anlayamadılar. Bugüne kadar, mektup yazarı ve Circleville'i alt üst etme nedenleri tam bir sır olarak kalıyor.

9. Kurşun Maskeler Davası ( 1966 )

    20 Ağustos 1966'da, Brezilya'nın Rio de Janeiro kentinin dışındaki uzak ve ulaşılması zor bir tepede uçurtma uçuran genç bir çocuk, iki adamın cesedini buldu. Tepeden aşağı koştu ve bulguları polislere bildirdi. Ancak tehlikeli arazi nedeniyle, adli tabipler ve ilk müdahale ekipleri ertesi güne kadar cesetleri kurtarmak için tepeye çıkamadılar.

    Polis ve itfaiyeciler geldiğinde çok garip bir manzarayla karşılaştılar: İki adam yan yana yatıyordu ve kısmen otlarla kaplıydı. İşin garip yanı, ölen her erkeğin resmi bir takım elbise, su geçirmez bir palto ve kurşun bir göz maskesi giymesiydi. Tepede su geçirmez palto veya kurşun göz maskesi takmaları için makul bir neden yoktu ve polislerin kafası hızla karıştı.

    İki cesedin yanında boş bir su şişesi ve içinde iki ıslak havlu olan bir paket vardı. Sonra, en şifreli şekilde, içinde Portekizce yazılmış bir dizi zamanlanmış talimat bulunan küçük bir defter vardı. Talimatların İngilizce'ye kaba çevirisi şuydu: "16:30 belirtilen yerde olun. 18:30 kapsülleri yutun, etki metalleri koruduktan sonra sinyal maskesini bekleyin.

    Bu, elbette araştırmacıları daha da ürküttü. İki adam sonunda Manoel Pereira da Cruz ve Miguel José Viana adlı iki Brezilyalı elektronik teknisyeni olarak tanımlandı. Aileleri tarafından en son, çocuğun cesetlerini yamaçta bulmasından üç gün önce görülmüşlerdi.

    Ancak bir adli tabip raporu, yetkililerin davada bazı cevaplar bulmasına izin vermiş olsa da, hiçbir zaman gelmedi - en azından zamanında değil. Rio De Janeiro'daki adli tabip ofisi, o sırada vakalar ve tıbbi muayenelerle çok desteklendi. Bu yüzden cesetler günlerce oturdu ve otopsi yapılmayı bekledi. Adli tabip nihayet etrafta dolaşabildiğinde, organları, erkeklerin ölümlerinden önce kayda değer herhangi bir madde yutup yutmadıklarını anlayamayacak kadar kötü bir şekilde çürümüştü. O zamandan beri, keşif tuhaf ve kalıcı bir gizem oldu.

8. Woolpit'in Yeşil Çocukları ( 1100'ler )

    12. yüzyılın ortalarında uzun zamandır unutulmuş bir noktada, İngiltere'nin Suffolk kentindeki küçük Woolpit köyünde yeşil renkli tenli iki küçük çocuk aniden ortaya çıktı. İkili, benzerliklerine ve yaşlarına göre erkek ve kız kardeş olarak belirlendi. Woolpit sakinlerinin anlayamayacağı tuhaf, bilinmeyen bir dilde konuşuyorlardı.

    Yine de en sıra dışı olanı, derilerinin yeşile boyanması ve çok rahatsız edici bir görünüm vermesiydi. Ve sadece yiyecek almaları istendiğinde çiğ bakla yerlerdi. Daha da tuhafı, köye tamamen fark edilmeyen bir yerden girmişlerdi ve kimse nereden geldiklerini ya da ortaya çıkmadan önce hayatlarının nasıl olduğunu bilmiyordu.

    Zamanla, köylüler çiftin yeni bir hayata alışmasını sağlamaya çalıştı. Ne yazık ki, çocuk köye ulaştıktan kısa bir süre sonra öldü. Hastaydı ve köylüler ona ne teklif ederse etsin, bu dünya için uzun değildi. Kız sonunda tam sağlığına kavuştu ve iyileştikçe cildindeki yeşil tonu bile kaybetti.

    Zamanla vaftiz edildi ve hatta İngilizce konuşmayı bile öğrendi! Efsaneye göre, İngilizce öğrendikten sonra, köylülere güneşin hiç parlamadığı, dünyanın sürekli alacakaranlıkta olduğu ve oradaki her şeyin yeşil olduğu bir ülkeden geldiğini söylediği bildirildi. O zamanki bir rapora göre, yerin Saint Martin's Land olarak adlandırıldığını iddia etti.

    Açıkçası, bu hikayede şüpheci olunacak çok şey var. Birincisi, bu yaklaşık bin yıl önce oldu, bu yüzden uzun zaman önce ortaya çıkan raporlardan daha güvenilir bilgi elde etmemizin bir yolu yok. Ayrıca, tarihçiler bunun ne zaman olduğundan bile tam olarak emin değiller!

    Uzmanlar bunun şüphesiz 12. yüzyılda olduğunu biliyorlar ve Kral Stephen'ın 1135'ten 1154'e kadar süren saltanatı sırasında olduğunu düşünüyorlar, ancak bu kısımdan %100 bile emin değiller. Bu yüzden Woolpit'in Yeşil Çocukları'nın arkasındaki gerçek hikayeyi asla bilemeyeceğiz. Bu utanç verici çünkü inanılmaz derecede ürkütücü bir hikaye yaratıyor!

7. Meryem Celeste ( 1872 )

    4 Aralık 1872'de, Portekiz'in birkaç yüz mil batısındaki Azor Adaları kıyılarının hemen dışındaki Atlantik Okyanusu'ndaki gezginler Mary Celeste'ye rastladılar. Mary Celeste, bir Amerikan tüccar brigantine firmasına ait ve tescil edilmiş Kanada yapımı bir gemiydi. Değerli kargolarla doluydu ve o sırada Avrupa'ya doğru yola çıkması gerekiyordu.

    Yaklaşık bir ay önce, 7 Kasım'da gemi, İtalya'nın Cenova kentine gitme planıyla New York'tan ayrılmıştı. Cenova'ya bırakacağı dolu bir alkol stoğu vardı - Kanadalı brigantine Dei Gratia, Mary Celeste'yi Azor Adaları açıklarında yüzerken bulduğunda hala gemide olan pahalı erzaklar.

    İşin ürkütücü yanı, Dei Gratia ona geldiğinde, Mary Celeste'de kesinlikle hiçbir insan faaliyeti bulamadılar. Alkol stokları doluydu ve mürettebat erzakları da aynı derecede doluydu, bu da kimsenin açlıktan ölmediğini ya da buna benzer bir şey olmadığını gösteriyordu.

    Ayrıca, mürettebatın Mary Celeste'deki tüm kişisel eşyaları tamamen rahatsız edilmeden bırakıldı. Ancak gemide çalışması gereken mürettebat hiçbir yerde bulunamadı. Her biri kayıptı, iz bırakmadan ortadan kayboldu! Geminin günlüğü de daha fazla ipucu vermedi, son girişi on gün önce gelmişti.

    Geminin hala denize elverişli olması ve hala gayet iyi yüzmesi daha da garipti. Dei Gratia onu bulduğunda kısmi yelken altındaydı ve ilginç bir şekilde cankurtaran botu kayıptı. Ama başka hiçbir şey gitmemişken ve gemi bir fırtınada dövüldüğüne dair hiçbir işaret göstermemişken, ne olabilirdi?

    Mary Celeste'in o kader yolculuğunda çalışmak için New York'ta mürettebat toplayan adamlardan bir daha haber alınamadı ve kimse ne olduğunu bilmiyor. Bu bir isyan mıydı? Korsanlık? Geminin mallarını kurtarmak isteyen ve bunun gerçekleşmesi için mürettebatı öldürmesi gereken gemi sahipleri tarafından yapılan bir sigorta dolandırıcılığı mı? Gizem muhtemelen sonsuza kadar yaşayacak.

6. Flannan Adaları Deniz Feneri Gizemi ( 1900 )

    15 Aralık 1900'de, Philadelphia, Pennsylvania'dan Leith, İskoçya'ya giden Archtor adlı bir buharlı gemi, İskoçya'nın uzak Flannan Adaları'nda faaliyete geçmesi gereken bir deniz fenerinin sert bir fırtına sırasında iyi çalışır durumda olmadığını belirtti. Üç gün sonra, Baştor Leith'e yanaştığında, kötü deniz feneri durumunu Kuzey Deniz Feneri Kurulu'na bildirdiler.

    Kurul, neler olup bittiğini anlamak için hemen uzak İskoç adasına bir yardım gemisi gönderdi. Ancak olumsuz hava koşulları nedeniyle, yardım gemisi yaklaşık on gün sonra, 26 Aralık'a kadar deniz fenerine ulaşamadı. Oraya vardıklarında, o sırada yapmakla görevlendirildikleri gibi, deniz fenerinde çalışan üç adam ( James Ducat, Thomas Marshall ve Donald McArthur ) bulmayı umuyorlardı. Ancak yardım gemisinin adamları 26 Aralık günü öğlen saatlerinde deniz fenerine geldiklerinde, adanın hiçbir yerinde üç adamdan hiçbirini bulamadılar.

    Gizem yıldızdan rahatsız ediciydi. Birincisi, deniz fenerinin bayrak direğinin bayrağı yoktu. Deniz fenerinin erzak kutularının hiçbiri, olması gerektiği gibi yeniden stoklanmak üzere iniş aşamasında bırakılmadı. Ve yardım gemisinin adamları, deniz fenerinin üç kişilik mürettebatından hiçbir iz bulamadılar.

    Yardım görevlileri yerleşkeye ulaştıklarında, giriş kapısının kapalı, içerideki yatakların yapılmamış ve dinlenme odasının saatinin çözülmemiş olduğunu gördüler. Ayrıca temizlenmiş ve yeniden doldurulmuş ancak içinde zararsız bir şekilde duran lambalar buldular. Deniz fenerinin kaybolan görevlileri nereye giderlerse gitsinler, lambaları yanlarında götürmeyi düşünmemişlerdi.

    Bu keşfin ötesinde üç bekçiden hiçbir iz bulunamadı. Ve cesetleri hiçbir zaman kıyıya vurmadı ya da başka bir şekilde keşfedilmedi. Adamlara ne olduğu belli değil. Bugüne kadar, yeni bir hayat yaşamak için kendi başlarına yola çıkabilecekleri veya muhtemelen onları okyanusa sürükleyen öngörülemeyen bir trajediyle karşılaşabilecekleri görüşleri de dahil olmak üzere birkaç farklı teoriye rağmen, nerede oldukları tamamen bilinmiyor.

5. Patomskiy Krateri ( 1949 )

    1949'da Vadim Kolpakov adlı bir Rus jeolog, güneydoğu Sibirya'nın Baykal Gölü'nden çok uzak olmayan kırsal bir kesiminde bulunan devasa ve son derece tuhaf bir krater keşfetti. Bu kaya oluşumu Patomskiy Krateri olarak bilinir hale geldi ve bölgeye özgü olmasına rağmen, jeologlar ve diğer bilim adamları oraya nasıl geldiği hakkında hiçbir fikre sahip değiller.

    Krater temelde parçalanmış kireçtaşı bloklarından oluşan çok büyük bir höyüktür. Rusya'nın Patom Yaylaları'nın yamaçlarında, o ülkenin Irkutsk nedeni içinde oturuyor. Tabanında, kraterin çapı yaklaşık 520 fit ( 158.5 metre ) ve sürgünleri 40 fitten ( 12 metre ) daha yüksektir. Kraterin merkezinde halka şeklinde bir tacı olan bir koni var ve bu küçük höyüğün yüksekliği neredeyse arabacının dış duvarları kadar uzun.

    Her şey kesinlikle çok büyük, iç hacminin 8 milyon fit küpün ( 226.534 metreküp ) üzerinde olduğu tahmin ediliyor ve ağırlığı yaklaşık bir milyon ton. Yine de, çevresinin geri kalanına göre çok büyük ve inanılmaz derecede yersiz olmasına rağmen, oraya nasıl geldiğini veya nereden geldiğini kimse bilmiyor. Elbette, önde gelen teoriler, Dünya'ya güzel bir şekilde inen bir göktaşı olduğudur. Diğerleri, volkanik aktiviteden kaynaklandığını, hatta olağandışı doğal gaz akışının derin bir cebinden kaynaklandığını iddia ediyor.

    En vokal teorisyenleri, Patoskiy kraterinin 20. yüzyılın başlarında yakındaki Tunguska'ya inen aynı göktaşından bir parça olduğuna inanıyor. Ancak durum böyle olsaydı, kraterin belirlenen yaşı eşleşmezdi - bilim, Patomskiy'nin keşfedildiği sırada Tunguska gibi kabaca 40 değil, yaklaşık 300 yaşında olduğunu buldu.

    Ne olursa olsun, Patomskiy kraterine neden olan olay ne olursa olsun, bugüne kadar tamamen bilinmemektedir. Bilim adamları, bu konuda daha fazla şey öğrenip öğrenemeyeceklerini görmek için gözlemlemeye devam ediyorlar, ancak şu ana kadar zar yok.

4. 19 Sefer Sayılı Uçuşun Kaybolması ( 1945 )

    5 Aralık 1945'te, Florida kıyılarının hemen dışındaki bir görevde Flight 19 olarak ABD Donanması için uçan beş Avenger torpido bombardıman uçağı tamamen ortadan kayboldu ve bir daha haber alınamadı. Beş bombardıman uçağı, Florida'nın güneyindeki Donanma Hava Üssü Fort Lauderdale'den bir eğitim uçuşuna gönderilmişti. Ancak uçuşun bir noktasında, ilk uçaktaki ana navigatör grubun nereye gittiği konusunda yönünü şaşırdı ve anakaraya geri dönerken yönlerini kaybettiler.

    Trajik bir şekilde, uçaklar bir daha hiç görülmedi ve o gün bu beş uçakta mürettebatın bir parçası olarak uçan 14 adamın tamamı sonsuza dek kayboldu. İşleri daha da kötüleştirmek için, bir kurtarma görevindeki adamları aramak için bir Martin PBM Mariner uçan teknesi gönderildi ve o da Uçuş 19'u ararken 13 mürettebat üyesiyle birlikte kayboldu.

    Uçuş 19'a ne olduğu hakkında birçok teori var. Bazıları, Bermuda Şeytan Üçgeni'ndeki zor durumun bu uçakların kaybolmasına neden olan şey olduğunu söylüyor. Diğerleri, uzaylılar veya daha da hayali ( ve açıkçası saçma ) teoriler tarafından saldırıya uğradıklarını ve saldırıya uğradıklarını söylüyor.

    En yaygın ve mantıklı hakim teori, uçuş lideri Teğmen Charles C. Taylor'ın pusulaları çalışmayı bıraktıktan sonra gezinmek için mücadele ettiğidir. Sonra, yanlışlıkla karanın doğusundaki bir dizi küçük açık deniz adasının güneydeki Florida Keys olduğunu düşündü. Bu yüzden açık denizde ve karadan uzaklaşmaya devam etti. PBM arama uçağına gelince, Donanma resmen arama sırasında meydana gelen havada bir patlamada kaybolduğuna inanıyor.

    Tabii ki, tüm bunlarla ilgili garip olan şey, uçak enkazının hiçbir parçasının veya başka bir şeyin bulunmamış olmasıdır. Kıyıya vuran hiçbir şey yok, hiçbir enkaz ya da kalıntı ortaya çıkarılmadı ve hiç kimse uçakların ve içlerinde ölen adamların okyanusun dibinde bir yerde olup olmadığı hakkında hiçbir fikre sahip değil. İlgili mürettebatın gerçek kaderi ve o gün olanlarla ilgili olayların belirli zaman çizelgesi, muhtemelen sonsuza kadar bir sır olarak kalacaktır.

3. Maksimum Headroom Yayın Sinyali İzinsiz Girişi ( 1987 )

    22 Kasım 1987 gecesi, Chicago, Illinois'deki televizyon izleyicileri oldukça büyük bir gösteriye maruz kaldılar. Bilinmeyen bir kişi, büyük orta batı şehrinde iki farklı yayın sinyalini ele geçirdi ve kimlikleri hiçbir zaman keşfedilmedi. İlk olarak, büyük bir ağın kısa sürede ele geçirilmesi geldi. WGN-TV'nin haber yayın saati 21:00'di.

    İstasyon bir spor bölümünün ortasındayken, aniden Max Headroom maskesi takan ve metal bir panelin önünde düzensiz bir şekilde sallanan bir kişi ekranda belirdi. Video hacklemeye eşlik eden yüksek bir uğultu sesi vardı. Kesinti sadece 17 saniye sürdü, çünkü WGN'nin o gece aktif olarak çalışan mühendisleri vardı ve bu çalışanlar kanallarının kontrolünü yeniden ele geçirebildiler ve ekranları haber yayınlarına geri döndürebildiler.

    İki saat sonra, ikinci ve çok daha büyük izinsiz giriş meydana geldi. Olay, PBS'e bağlı WTTW'de Doctor Who'nun "Horror of Fang Rock" adlı bölümünün yayını sırasında meydana geldi. PBS'nin o sırada görevli herhangi bir mühendisi yoktu, çünkü sadece konserve şovlar yapıyorlardı. Böylece sinyal devralma daha uzun sürdü ve toplamda 90 saniyeden fazla sürdü.

    Max Headroom maskeli figür ekranda göründüğünde, New Coke, çizgi film TV şovu Clutch Cargo, yerel bir Chicago bölgesi spor spikeri ve diğer rastgele konular gibi şeylere tuhaf göndermeler yaptı. Sonra bir kadının eli, maskeli figürün çıplak poposuna sineklikle şaplak atarken, "Beni almaya geliyorlar!" diye bağırdı. Hava korsanları daha sonra korsan iletimi kendi başlarına sonlandırdılar ve gecenin karanlığında ortadan kayboldular.

    Max Headroom dublörünün arkasında kim varsa asla bulunamadı. Federal İletişim Komisyonu dublörü araştırdı, ancak bunu kimin yapmış olabileceğini veya amaçlarının ne olduğunu anlayamadılar.

    Şimdi, yaklaşık 40 yıl sonra, şok edici ve son derece rastgele bilgisayar korsanlığının arkasında kimin olduğunu bilmemiz pek olası değil. Zararsız bir şaka olsa bile, FCC ve büyük televizyon ağları, diğer bilgisayar korsanlarının bu tür kitlesel yayınları hain amaçlar için kullanabileceğinden haklı olarak endişe duyuyorlardı. ( Ve sonra sosyal medya geldi ve şimdi, işte buradayız... )

2. Grönland'ın Kayıp Kolonisi ( 1400'ler )

    İskandinavlar Grönland'a yaklaşık onuncu yüzyılda veya daha önce yerleştiler. Sonraki beş yüz yıl boyunca, affetmeyen arazide aktif bir koloni tuttular. Ama sonra, 15. yüzyılın sonlarında, bu koloni tamamen ortadan kayboldu.

    İçindeki tüm insanlar, sanki ortadan kaybolmuş gibi, erzaklarının ve diğer şeylerin büyük bir kısmını geride bıraktılar ve bıraktılar. Şimdi, koloninin tamamen kaybedilmesinden 500 yıldan fazla bir süre sonra, tarihçiler ve arkeologlar bunun neden olduğu ve orada yaşayan insanlara ne olduğu konusunda hala bir çıkmaz durumdalar.

    Grönland'ın kayıp kolonisinin neden kaybedildiğine dair birçok rakip teori var. Bazıları çevresel değişikliklerin oradaki hayatı zorlaştırdığına ve insanları kaçmaya zorladığına inanıyor. Diğerleri, yerel Inuit ve diğer yerli halkların koloniye o kadar büyük ölçüde baskın düzenlediğini ve insanların öldürüldüğünü ve esir alındığını düşünüyor.

    Diğerleri, Avrupalı İskandinavlardan zaman içinde destek eksikliğinin, daha sonra başka bir yerde yeni bir yaşam aramaya başlayan sömürgecileri hayal kırıklığına uğrattığını düşünüyor. İzlanda ve Norveç'i kasıp kavuran 15. yüzyılın sonlarında meydana gelen bir vebanın bile bir neden olduğu düşünülüyor, çünkü birçok çiftlik ve çiftlik evini almaya hazır hale getirdi ve sömürgecilere eve dönüp yerleşmeleri için ilham vermiş olabilir.

    Tüm gizemin en tuhaf kısmı, insanların koloniyi çok düzenli ve ölçülü bir şekilde terk etmiş gibi görünmeleridir. Kayboluştan Inuit baskınları sorumlu olsaydı, Viking denizcileri daha sonra terk edildiğini keşfetmek için koloniye geldiklerinde koloninin kendisi çöpe atılmış ve dağınık bir felaket olarak kalırdı. Yine de çöpe atılmadı ve bu antik çiftlik alanlarından günümüze kadar gelen hiçbir arkeolojik kanıt herhangi bir saldırı belirtisi göstermiyor.

    Açlığın da olası olmadığı düşünülüyor. Sömürgeciler, daha güneyde daha iyi topraklar için kaçmak isteyecek kadar yoksullaşmışlar mıydı? Grönland'da yaşamanın zor dünyasından bıktılar mı? Aradan yüzyıllar geçti ve cevabı neredeyse hiçbir zaman bilemeyeceğiz.

1. Dans Eden Veba ( 1518 )

    Temmuz 1518'de, Frau Troffea adında bir kadının, günümüz Fransa'sında bulunan Alsace, Strazburg şehrinde kontrolsüz bir şekilde dans etmeye başladığı bildirildi. Sokaklara döküldü ve günlerce dans etmeyi hiç bırakmadı. Dansının arkasında belirgin bir neden yoktu - en azından insanların kolayca anlayabileceği bir şey yoktu.

    Çok geçmeden, diğer insanlar da sokaklarda danslarını yaparak ona katılmaya başladı. Toplamda, dans durumu çok dikkate değer ve çok garip bir kitlesel histeri olayına dönüştü. Durumu belgeleyen kayıtlara dayanarak, tarihçiler bugün 50 ila 400 kişinin dans vebasına katıldığını tahmin ediyor. Ve haftalarca sürdü!

    Açıkçası bu "veba"nın neden meydana geldiği ve Bayan Troffea'nın neden bu kadar uzun süre bu şekilde dans etmek zorunda kaldığı konusunda çok fazla kafa karışıklığı var. En yaygın teori, bunun bir tür stres kaynaklı kitlesel histerinin tezahürü olduğudur.

    Diğer rakip teoriler, çiftçilik yaptıkları ve geçim için kullandıkları çavdarda bulunan mantarların neden olduğu ergotizmden muzdarip nüfus gibi şeyleri içerir. Hatta bazıları tüm dansların dini bir açıklaması olup olmadığını sorguluyor. Sonunda, bazı tarihçiler, haftalarca süren bitmek bilmeyen danslardan sonra düzinelerce ( hatta yüzlerce! ) insanın yorgunluktan ölmüş olabileceğini iddia eden belgeler bile buldular.

    Durum ne olursa olsun, 1518 Dans Vebası, şimdiye kadar kaydedilen en tuhaf insan merkezli fenomenlerden biri olmaya devam ediyor. Neredeyse kesinlikle bir tür kitlesel histeri veya kitlesel psikoz olsa da ( ve onları dans etmeye zorlayan uzaylılar gibi değil ), bu "veba" nın ve başlangıcının kesin nedenleri ve nedenleri muhtemelen asla bilinmeyecek.