Isaac Newton Kimdir?

    Isaac Newton, fizik yasalarıyla ünlü bir İngiliz fizikçi ve matematikçiydi. 17. yüzyılın Bilimsel Devrimi'nde kilit bir figürdü.

    Isaac Newton, hareket yasaları da dahil olmak üzere modern fiziğin ilkelerini geliştiren ve 17. yüzyıl Bilimsel Devrimi'nin en büyük zihinlerinden biri olarak kabul edilen bir fizikçi ve matematikçiydi.

    1687'de, fizik üzerine en etkili kitap olarak adlandırılan en beğenilen eseri Philosophiae Naturalis Principia Mathematica'yı ( Doğa Felsefesinin Matematiksel İlkeleri ) yayınladı. 1705'te İngiltere Kraliçesi Anne tarafından şövalye ilan edildi ve onu Sir Isaac Newton yaptı.

Erken Yaşam ve Aile

    Newton, 4 Ocak 1643'te Woolsthorpe, Lincolnshire, İngiltere'de doğdu. "Eski" Jülyen takvimini kullanarak, Newton'un doğum tarihi bazen 25 Aralık 1642 olarak görüntülenir.

    Newton, doğmadan üç ay önce ölen Isaac adında müreffeh bir yerel çiftçinin tek oğluydu. Küçük ve zayıf doğan prematüre bir bebek olan Newton'un hayatta kalması beklenmiyordu.

    3 yaşındayken, annesi Hannah Ayscough Newton, varlıklı bir bakan olan Barnabas Smith ile yeniden evlendi ve genç Newton'u anneannesiyle bırakarak onunla yaşamaya başladı.

    Deneyim, Newton üzerinde silinmez bir iz bıraktı ve daha sonra akut bir güvensizlik duygusu olarak kendini gösterdi. Yayınlanmış çalışmalarına endişeyle takıntılıydı ve irrasyonel davranışlarla değerlerini savundu.

    Newton, 12 yaşındayken, ikinci kocası öldükten sonra annesiyle yeniden bir araya geldi. İkinci evliliğinden üç küçük çocuğunu da beraberinde getirdi.

Isaac Newton'un Eğitim Bilgileri

    Newton, Lincolnshire'da bir kasaba olan Grantham'daki King's School'a kaydoldu ve burada yerel bir eczacının yanında kalarak kimyanın büyüleyici dünyasıyla tanıştı.

    Annesi onu 12 yaşındayken okuldan aldı. Annesinin planı onu bir çiftçi yapmak ve çiftliğe bakmasını sağlamaktı. Newton çiftçiliği monoton bulduğu için başarısız oldu. Newton kısa süre sonra temel eğitimini tamamlaması için King's School'a geri gönderildi.

    Belki de genç adamın doğuştan gelen entelektüel yeteneklerini sezen amcası, Newton'ın annesini üniversiteye girmesine izin vermeye ikna etti ve Cambridge Üniversitesi Trinity College'dan mezun oldu. Newton 1661'de iş etüdüne benzer bir programa kaydoldu ve daha sonra masalarda bekledi ve daha zengin öğrencilerin odalarıyla ilgilendi..

Bilimsel Devrim

    Newton Cambridge'e geldiğinde, 17. yüzyılın Bilimsel Devrimi zaten tam olarak yürürlükteydi. Gökbilimciler Nicolaus Copernicus ve Johannes Kepler tarafından teorize edilen ve daha sonra Galileo tarafından rafine edilen evrenin heliosentrik görüşü, çoğu Avrupa akademik çevrelerinde iyi biliniyordu.

    Filozof René Descartes, karmaşık, kişisel olmayan ve atıl bir makine olarak yeni bir doğa kavramı formüle etmeye başlamıştı. Yine de, Avrupa'daki çoğu üniversite gibi, Cambridge de Aristoteles felsefesine ve evrenin jeosentrik bir görüşüne dayanan, doğayı nicel terimlerden ziyade nitel olarak ele alan bir doğa görüşüne batmıştı.

    Cambridge'deki ilk üç yılında, Newton'a standart müfredat öğretildi, ancak daha gelişmiş bilimden etkilendi. Tüm boş zamanlarını modern filozoflardan okuyarak geçirdi. Sonuç, yıldızlardan daha az bir performanstı, ancak ikili çalışma süreci göz önüne alındığında anlaşılabilir bir şeydi.

    Bu süre zarfında Newton, "Quaestiones Quaedam Philosophicae" ( "Bazı Felsefi Sorular" ) başlıklı ikinci bir not seti tuttu. "Quaestiones", Newton'un Bilimsel Devrim'in çerçevesini oluşturan yeni doğa kavramını keşfettiğini ortaya koyuyor. Newton onur veya ayrım olmadan mezun olmasına rağmen, çabaları ona akademisyen unvanını ve gelecekteki eğitim için dört yıllık finansal destek kazandırdı.

    1665 yılında Avrupa'yı kasıp kavuran hıyarcıklı veba Cambridge'e geldi ve üniversiteyi kapanmaya zorladı. İki yıllık bir aradan sonra Newton 1667'de Cambridge'e geri döndü ve Trinity College'da genç bir fellow seçildi, çünkü hala önde gelen bir bilim adamı olarak tanınmıyordu.

    İlerleyen yıllarda serveti büyüdü. Newton 1669'da 27 yaşından önce yüksek lisans derecesini aldı. Bu süre zarfında Nicholas Mercator'un sonsuz serilerle başa çıkma yöntemleri üzerine yayınlanmış kitabıyla karşılaştı.

    Newton hızla kendi geniş kapsamlı sonuçlarını açıklayan De Analysi adlı bir tez yazdı. Bunu arkadaşı ve akıl hocası Isaac Barrow ile paylaştı, ancak adını yazar olarak eklemedi.

    Haziran 1669'da Barrow, akredite edilmemiş el yazmasını İngiliz matematikçi John Collins ile paylaştı. Ağustos 1669'da Barrow, yazarını Collins'e "Bay Newton... çok genç... ama bu konularda olağanüstü bir deha ve ustalık."

    Newton'un çalışmaları ilk kez matematik camiasının dikkatine sunuldu. Kısa bir süre sonra Barrow, Cambridge'deki Lucasian profesörlüğünden istifa etti ve Newton başkanlığı üstlendi.

Isaac Newton'un Keşifleri

    Newton optik, hareket ve matematikte keşifler yaptı. Newton, beyaz ışığın spektrumun tüm renklerinin bir bileşimi olduğunu ve ışığın parçacıklardan oluştuğunu teorileştirdi.

    Fizik üzerine yazdığı önemli kitabı Principia, enerji hariç fiziğin neredeyse tüm temel kavramları hakkında bilgi içerir ve sonuçta hareket yasalarını ve yerçekimi teorisini açıklamasına yardımcı olur. Matematikçi Gottfried Wilhelm von Leibniz ile birlikte Newton, temel kalkülüs teorilerini geliştirdiği için kredilendirilmiştir.

Isaac Newton Buluşları

    Newton'un ilk büyük kamu bilimsel başarısı, 1668'de yansıtıcı bir teleskop tasarlamak ve inşa etmekti. Cambridge'de profesör olarak, Newton'un yıllık bir ders vermesi gerekiyordu ve ilk konusu olarak optiği seçti. Teleskopunu optik incelemek ve ışık ve renk teorisini kanıtlamaya yardımcı olmak için kullandı.

    Royal Society, 1671'de yansıtıcı teleskopunun bir gösterimini istedi ve örgütün ilgisi, Newton'u 1672'de ışık, optik ve renk üzerine notlarını yayınlamaya teşvik etti. Bu notlar daha sonra Newton'un Opticks: Or A treatise of the Reflections, Refraksiyons, Inflections and Colours of Light'ın bir parçası olarak yayınlandı.

Elma Efsanesi

    1665 ve 1667 yılları arasında Newton, Büyük Veba nedeniyle okul kapatıldığı için özel çalışmasına devam etmek için Trinity Koleji'nden eve döndü. Efsaneye göre, Newton şu anda ünlü yerçekimi ilhamını düşen elma ile yaşadı. Bu yaygın efsaneye göre, Newton bir elma ağacının altında otururken bir meyve düştü ve kafasına çarptı ve aniden yerçekimi teorisini ortaya atması için ona ilham verdi.

    Elmanın Newton'un kafasına gerçekten çarptığına dair hiçbir kanıt olmasa da, bir ağaçtan düşen bir elma gördü ve neden bir açıyla değil de dümdüz düştüğünü merak etmesine neden oldu. Sonuç olarak, hareket ve yerçekimi teorilerini araştırmaya başladı.

    Newton, bir öğrenci olarak bu 18 aylık ara sırasında, sonsuz küçük hesap yöntemi, ışık ve renk teorisinin temelleri ve gezegensel hareket yasaları da dahil olmak üzere en önemli içgörülerinin çoğunu tasarladı ve sonunda fizik kitabı Principia'nın ve yerçekimi teorisinin yayınlanmasına yol açtı.

Isaac Newton'un Hareket Yasaları

    1687'de, 18 aylık yoğun ve etkili bir şekilde aralıksız çalışmanın ardından Newton, çoğunlukla Principia olarak bilinen Philosophiae Naturalis Principia Mathematica'yı ( Doğa Felsefesinin Matematiksel İlkeleri ) yayınladı.

    Principia'nın fizik ve muhtemelen tüm bilim üzerine en etkili kitap olduğu söylenir. Yayınlanması Newton'u derhal uluslararası üne kavuşturdu.

    Principia, üç temel ama önemli hareket yasası ile hareket halindeki cisimlerin kesin bir nicel tanımını sunar:

Birinci Yasa

    Durağan bir cisim, kendisine bir dış kuvvet uygulanmadığı sürece sabit kalacaktır.

İkinci Yasa

    Kuvvet, kütle çarpı ivmesine eşittir ve hareketteki bir değişiklik ( yani hızdaki değişim ) uygulanan kuvvetle orantılıdır.

Üçüncü Yasa

    Her eylem için, eşit ve zıt bir tepki vardır.

Newton ve Yerçekimi Teorisi

    Newton'un Principia'da özetlenen üç temel hareket yasası, yerçekimi teorisine ulaşmasına yardımcı oldu. Newton'un evrensel yerçekimi yasası, iki nesnenin, kütleleriyle orantılı ve merkezleri arasındaki mesafenin karesiyle ters orantılı olan bir yerçekimi çekim kuvveti ile birbirlerini çektiğini belirtir.

    Bu yasalar sadece eliptik gezegen yörüngelerini değil, evrendeki hemen hemen her hareketi açıklamaya yardımcı oldu: gezegenlerin güneşin yerçekiminin çekilmesiyle yörüngede nasıl tutulduğu; ayın Dünya'nın etrafında nasıl döndüğü ve Jüpiter'in uydularının onun etrafında nasıl döndüğü; ve kuyruklu yıldızların güneş etrafındaki eliptik yörüngelerde nasıl döndükleri.

    Ayrıca, her gezegenin kütlesini hesaplamasına, Dünya'nın kutuplardaki düzleşmesini ve ekvatordaki çıkıntıyı hesaplamasına ve güneşin ve ayın yerçekimi çekiminin Dünya'nın gelgitlerini nasıl yarattığını hesaplamasına izin verdiler. Newton'un hesabına göre, yerçekimi evreni dengede tuttu, çalışmasını sağladı ve cennet ile Dünya'yı büyük bir denklemde bir araya getirdi.

Isaac Newton ve Robert Hooke

    Kraliyet Akademisi'ndeki herkes, Newton'un optik alanındaki keşifleri ve 1672'de yayınlanan Opticks: Or, A treatise of the Reflections, Refraksiyons, Inflections and Colours of Light ( Optikler: Veya, Işığın Yansımaları, Kırılmaları, Yansımaları ve Renkleri Üzerine Bir İnceleme ) adlı kitabı hakkında hevesli değildi. Muhalifler arasında, Kraliyet Akademisi'nin orijinal üyelerinden biri olan Robert Hooke ve mekanik ve optik de dahil olmak üzere bir dizi alanda başarılı olan bir bilim adamı vardı.

    Newton, ışığın parçacıklardan oluştuğunu teorize ederken, Hooke dalgalardan oluştuğuna inanıyordu. Hooke, Newton'un makalesini küçümseyici ifadelerle hızla kınadı ve Newton'un metodolojisine ve sonuçlarına saldırdı.

    Newton'un optik alanındaki çalışmalarını sorgulayan tek kişi Hooke değildi. Ünlü Hollandalı bilim adamı Christiaan Huygens ve bir dizi Fransız Cizvit de itirazlarda bulundu. Ancak Hooke'un Kraliyet Cemiyeti ile olan ilişkisi ve optik alanındaki kendi çalışmaları nedeniyle, eleştirisi Newton'u en kötü şekilde soktu.

    Eleştiriyle başa çıkamadığı için öfkeye kapıldı – hayatı boyunca devam edecek olan eleştirilere karşı bir tepki. Newton, Hooke'un teorilerinin herhangi bir eksikliği olduğu suçlamasını reddetti ve keşiflerinin tüm bilim için önemini savundu.

    Takip eden aylarda, iki adam arasındaki değişim daha da sertleşti ve kısa süre sonra Newton, Kraliyet Cemiyeti'ni tamamen terk etmekle tehdit etti. Sadece diğer birkaç üye ona Yoldaşların ona büyük saygı duyduklarına dair güvence verdiğinde kaldı.

    Newton ve Hooke arasındaki rekabet bundan sonra birkaç yıl devam edecekti. Daha sonra, 1678'de Newton tam bir sinir krizi geçirdi ve yazışmalar aniden sona erdi. Ertesi yıl annesinin ölümü onun daha da yalnızlaşmasına neden oldu ve altı yıl boyunca, başkalarının her zaman kısa tuttuğu yazışmaları başlattığı durumlar dışında, entelektüel alışverişten çekildi.

    Kamusal yaşama ara verdiği süre boyunca Newton, yerçekimi ve gezegenlerin yörüngeleri üzerindeki etkileri üzerine yaptığı çalışmaya geri döndü. İronik olarak, Newton'u bu çalışmada doğru yöne götüren itici güç Robert Hooke'dan geldi.

    1679'da Royal Society üyelerine katkıları için yapılan genel yazışma mektubunda Hooke, Newton'a yazdı ve gezegensel hareket sorununu gündeme getirdi ve ters kareleri içeren bir formülün gezegenler arasındaki çekimi ve yörüngelerinin şeklini açıklayabileceğini öne sürdü.

    Newton yazışmaları bir kez daha hızla kesmeden önce sonraki değişimler gerçekleşti. Ancak Hooke'un fikri kısa sürede Newton'un gezegensel hareket üzerine çalışmalarına dahil edildi ve notlarından, keşiflerini kendine saklamasına rağmen, 1680 yılına kadar hızla kendi sonuçlarını çıkardığı anlaşılıyor.

    1684'ün başlarında, Royal Society üyeleri Christopher Wren ve Edmond Halley ile yaptığı bir konuşmada Hooke, gezegensel hareketin kanıtı üzerine iddiasını ortaya koydu. Hem Wren hem de Halley onun bir şeyler üzerinde olduğunu düşündüler, ancak matematiksel bir gösterime ihtiyaç duyulduğuna dikkat çektiler.

    Ağustos 1684'te Halley, inzivadan çıkan Newton'u ziyaret etmek için Cambridge'e gitti. Halley ona boş boş bir şekilde, bir gezegenin güneşe olan çekiminin aralarındaki mesafenin ters karesini takip etmesi durumunda yörüngesinin nasıl bir şekil alacağını sordu ( Hooke'un teorisi ).

    Newton, son altı yıldır yoğun çalışması nedeniyle cevabı biliyordu ve "Bir elips" diye yanıtladı. Newton, sorunu yaklaşık 18 yıl önce, Cambridge'den ve vebadan ara verdiği sırada çözdüğünü iddia etti, ancak notlarını bulamadı. Halley onu problemi matematiksel olarak çözmeye ikna etti ve fikirlerin Newton'un Principia'sında yayınlanabilmesi için tüm masrafları ödemeyi teklif etti.

    1687'de Principia'nın ilk baskısının yayınlanması üzerine, Robert Hooke derhal Newton'u intihal yapmakla suçladı ve ters kareler teorisini keşfettiğini ve Newton'un çalışmalarını çaldığını iddia etti. Çoğu bilim adamının bildiği gibi, suçlama temelsizdi, çünkü Hooke sadece fikir üzerinde teori kurmuştu ve hiçbir zaman herhangi bir kanıt seviyesine getirmemişti.

    Ancak Newton öfkeliydi ve keşiflerini güçlü bir şekilde savundu. Notlarında Hooke'a yapılan tüm referansları geri çekti ve Principia'nın sonraki baskısını yayınlamaktan tamamen vazgeçmekle tehdit etti.

    Newton'un çalışmalarına büyük ölçüde yatırım yapmış olan Halley, iki adam arasında barış yapmaya çalıştı. Newton, ters kareler yasası hakkındaki tartışmasına Hooke'un çalışmasının ( Wren ve Halley ile paylaşılan ) ortak bir kabulünü gönülsüzce eklemeyi kabul ederken, Hooke'u yatıştırmak için hiçbir şey yapmadı.

    Yıllar geçtikçe, Hooke'un hayatı çözülmeye başladı. Sevgili yeğeni ve arkadaşı, Principia'nın yayınlandığı yıl, 1687'de öldü. Newton'un ünü ve şöhreti arttıkça, Hooke'un düşüşü azaldı ve rakibine karşı daha da acı ve olmasına neden oldu.

    Hooke, Newton'u gücendirmek için elinden gelen her fırsatı sonuna kadar kullandı. Rakibinin yakında Kraliyet Cemiyeti'nin başkanı seçileceğini bilen Hooke, 1703'te öldüğü yıla kadar emekli olmayı reddetti.

Newton ve Simya

    Principia'nın yayınlanmasının ardından, Newton yaşamda yeni bir yön için hazırdı. Cambridge'deki pozisyonunda artık memnuniyet bulamıyordu ve diğer konulara daha fazla dahil oluyordu.

    Kral II. James'in Cambridge'de Katolik öğretisini yeniden kurma girişimlerine karşı direnişe öncülük etti ve 1689'da Cambridge'i Parlamento'da temsil etmek üzere seçildi.

    Londra'dayken Newton kendisini daha geniş bir entelektüel grubuyla tanıştı ve siyaset filozofu John Locke ile tanıştı. Kıtadaki bilim adamlarının birçoğu Aristoteles'e göre mekanik dünyayı öğretmeye devam etse de, genç bir İngiliz bilim adamı kuşağı Newton'un fiziksel dünyaya yeni bakış açısıyla büyülendi ve onu liderleri olarak tanıdı.

    Bu hayranlardan biri, Newton'un Londra'dayken arkadaş olduğu İsviçreli matematikçi Nicolas Fatio de Duillier'di.

    Bununla birlikte, birkaç yıl içinde, Newton 1693'te başka bir sinir krizi geçirdi. Sebep spekülasyonlara açıktır: İngiltere'nin yeni hükümdarları III. William ve II. Mary tarafından daha yüksek bir pozisyona atanmamasından duyduğu hayal kırıklığı veya Duillier ile olan dostluğunu kaybetmesi; aşırı çalışmaktan kaynaklanan yorgunluk; ya da belki de onlarca yıllık simya araştırmasından sonra kronik cıva zehirlenmesi.

    Kesin nedeni bilmek zor, ancak kanıtlar Newton'un Duillier de dahil olmak üzere Londra'daki tanıdıklarının ve arkadaşlarının birçoğuna yazdığı mektupların dengesiz ve paranoyak göründüğünü ve onları ihanet ve komplo ile suçladığını gösteriyor.

    İşin garibi, Newton çabucak iyileşti, arkadaşlarına özür mektupları yazdı ve birkaç ay içinde işe geri döndü. Tüm entelektüel olanakları bozulmadan ortaya çıktı, ancak bilimsel sorunlara olan ilgisini kaybetmiş gibi görünüyordu ve şimdi kehanet ve kutsal yazıların ve simya çalışmalarının peşinden gitmeyi tercih ediyordu.

    Bazıları bunu bilimde devrim yaratan adamın altında bir çalışma olarak görse de, çalkantılı 17. yüzyıl İngiltere'sinde zamanın sorunlarına cevap veren Newton'a daha uygun bir şekilde atfedilebilir.

    Birçok entelektüel, özellikle din, politika ve yaşamın amacı olmak üzere birçok farklı konunun anlamı ile uğraşıyordu. Modern bilim hala o kadar yeniydi ki, hiç kimse eski felsefelere karşı nasıl ölçüldüğünü kesin olarak bilmiyordu.

Altın Standart

    1696'da Newton, uzun zamandır aradığı hükümet pozisyonuna ulaşmayı başardı: Darphane muhafızı; Bu yeni unvanı aldıktan sonra kalıcı olarak Londra'ya taşındı ve yeğeni Catherine Barton ile birlikte yaşadı.

    Barton, Newton'un 1699'da Darphane ustalığına terfi ettirilmesinde etkili olan yüksek rütbeli bir hükümet yetkilisi olan Lord Halifax'ın metresiydi - ölümüne kadar tutacağı bir pozisyon.

    Sadece onursal bir pozisyon olarak görülmesini istemeyen Newton, işe ciddiyetle yaklaştı, para birimini reforme etti ve sahtecileri ciddi şekilde cezalandırdı. Darphane'nin efendisi olarak Newton, İngiliz para birimi İngiliz sterlinini gümüşten altın standardına taşıdı.

Kraliyet Cemiyeti

    1703'te Newton, Robert Hooke'un ölümü üzerine Royal Society'nin başkanı seçildi. Bununla birlikte, Newton, bilim kavramını hiçbir zaman işbirlikçi bir girişim olarak anlamamış gibi görünüyordu ve kendi keşiflerinin hırsı ve şiddetli savunması, onu diğer bilim insanlarıyla bir çatışmadan diğerine götürmeye devam etti.

    Çoğu hesaba göre, Newton'un toplumdaki görev süresi zorba ve otokratikti; Genç bilim adamlarının yaşamlarını ve kariyerlerini mutlak güçle kontrol edebildi.

    1705'te, birkaç yıldır demlenen bir tartışmada, Alman matematikçi Gottfried Leibniz, Newton'u, Principia'nın yayınlanmasından birkaç yıl önce sonsuz küçük bir hesap keşfettiğini iddia ederek, araştırmasını intihal etmekle suçladı.

    1712'de Kraliyet Cemiyeti, konuyu araştırmak için bir komite atadı. Tabii ki, Newton derneğin başkanı olduğu için, komitenin üyelerini atayabildi ve soruşturmasını denetleyebildi. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, komite Newton'un keşif üzerindeki önceliğine karar verdi.

    Aynı yıl, Newton'un daha bariz tiranlık olaylarından bir diğerinde, gökbilimci John Flamsteed'in notlarını izinsiz olarak yayınladı. Görünüşe göre gökbilimci, Greenwich, İngiltere'deki Kraliyet Gözlemevi'ndeki yıllarından büyük miktarda veri toplamıştı.

    Newton, Principia'ya yaptığı revizyonlar için Flamsteed'in notlarından büyük miktarda istemişti. Flamsteed'in ona istediği kadar çabuk bilgi vermemesinden rahatsız olan Newton, Kraliyet Gözlemevi'nden sorumlu "ziyaretçiler" organının başkanı olarak adlandırılmak için Kraliyet Cemiyeti'nin başkanı olarak etkisini kullandı.

    Daha sonra Flamsteed'in yıldızlar kataloğunun yanı sıra Flamsteed'in tüm notlarının düzenlenmiş ve düzenlenmemiş olarak derhal yayınlanmasını zorlamaya çalıştı. Newton, yaralanmaya hakaret eklemek için, Flamsteed'in ölümcül düşmanı Edmund Halley'in notları baskı için hazırlamasını sağladı.

    Flamsteed sonunda Newton'u yayın planlarını durdurmaya ve notları iade etmeye zorlayan bir mahkeme emri almayı başardı - Newton'un rakiplerinden biri tarafından en iyi şekilde değerlendirildiği birkaç seferden biri.

Isaac Newton'nun Son Yılları

    Bu yaşamın sonlarına doğru Newton, Winchester, İngiltere yakınlarındaki Cranbury Park'ta, yeğeni Catherine ( Barton ) Conduitt ve kocası John Conduitt ile birlikte yaşadı.

    Bu zamana kadar, Newton Avrupa'nın en ünlü adamlarından biri haline gelmişti. Bilimsel keşifleri tartışmasızdı. Ayrıca zengin olmuş, büyük gelirini akıllıca yatırmış ve hayır kurumlarına büyük hediyeler vermişti.

    Şöhretine rağmen, Newton'un hayatı mükemmel olmaktan uzaktı: Hiç evlenmedi ya da pek çok arkadaş edinmedi ve son yıllarında, gurur, güvensizlik ve tuhaf bilimsel araştırmalardaki yan gezilerin bir kombinasyonu, birkaç arkadaşından bazılarının bile zihinsel istikrarı hakkında endişelenmesine neden oldu.

Isaac Newton'nun Ölümü

    80 yaşına geldiğinde, Newton sindirim problemleri yaşıyordu ve diyetini ve hareketliliğini büyük ölçüde değiştirmek zorunda kaldı.

    Mart 1727'de Newton karnında şiddetli bir ağrı yaşadı ve bilincini bir daha asla geri kazanamaması için karardı. Ertesi gün, 31 Mart 1727'de 84 yaşında öldü.

Isaac Newton'dan Sonra

    Newton'un şöhreti ölümünden sonra daha da büyüdü, çünkü çağdaşlarının çoğu onu şimdiye kadar yaşamış en büyük dahi ilan etti. Belki biraz abartılı olabilir, ancak keşiflerinin Batı düşüncesi üzerinde büyük bir etkisi oldu ve Platon, Aristoteles ve Galileo gibi isimlerle karşılaştırmalara yol açtı.

    Keşifleri Bilimsel Devrim sırasında yapılan birçok şey arasında olmasına rağmen, Newton'un evrensel yerçekimi ilkeleri o zamanlar bilimde hiçbir paralellik bulamadı.

    Tabii ki, Newton'un bazı temel varsayımlarında yanıldığı kanıtlandı. 20. yüzyılda Albert Einstein, Newton'un evren kavramını tersine çevirerek, uzay, mesafe ve hareketin mutlak değil, göreceli olduğunu ve evrenin Newton'un düşündüğünden daha fantastik olduğunu belirtti.