İslam'da aklın değeri nedir?
İslam'dan başka, aklı ve aklı onurlandıran, kalplerin ilkini ve sonunu öven, dikkate alınması ve tefekkür çağrısı yapan, akıl ve tefekkürü teşvik eden, kitabında insanları okuyan hiçbir din yoktur: ‘Akıl yürütmüyor musunuz’ (el-Bakara: 44), ‘Bakmıyor musunuz’ (el-Haşiyye: 17), "Akıl yürütebilirsiniz" (el-Bakara: 73), "Düşünebilirsin" (el-Bakara: 219), "Bakmıyorlar mı" (el-A'raf: 185) ve "Ah düşünmediler mi" (Romalılar: 8), "akıl yürüten insanlar için ayetler için" (el-Bakara: 164) ve "düşünenler için ayetler için" (Junus: 24).
Kuran'daki en güzel şeylerden biri, "Söyle, ama ben sana bir şey vaaz ediyorum, sen bir Muthanna ve bir birey olarak Allah'a yüksel ve sonra düşün" (Sheba: 46) demesidir. Bu demektir ki, onlara sadece bir özellik sorulur: Akılları ve kalpleriyle inandıkları Tanrı'ya, evrenin Yaratıcısına ve O'nun emrini yönetmesine, gerçeğe rehberlik arayışına sadık, "kolektif aklın" etkisinden ve insanlardan korkmaktan veya onlara nezaketten uzak durmaları, her bireyin kendisine güvenen, ona güven veren veya yalnız düşünen arkadaşıyla birlikte, söylemenin anlamı şudur: (Muthanna ve bireysel olarak), sonra kehanet üzerine düşünürler ve özgür düşünceleri onları gerçeğe yönlendirecektir.
Alimleri, aklın ödül ve cezanın emri ve odağı olduğunu düşündüler ve aynı zamanda aklın aktarımın temeli olduğuna karar verdiler, çünkü eğer Tanrı'nın varlığı akılla kanıtlanmazsa ve peygamberin doğruluğu akılla kanıtlanırsa, vahyi kanıtlayan şey, o zaman akıl, peygamberliği kanıtlayan ve peygamberin samimiyetini, samimiyetini gösteren mucize yoluyla kanıtlayan akıldır. zihinsel bir çağrışımdır ve daha sonra ondan daha yüksek bir otorite olan vahiyden almak için aklın kendisini izole eder. Bu nedenle İslam alimlerinin müfettişleri şu kararı aldılar: mutlak taklitçinin inancı kabul edilemez, çünkü delillere dayanmıyordu, açık bir argümana değil, saf bir geleneğe dayanıyordu: "Atalarımızı bir ulus üzerinde bulduk ve onların emanetlerinde taklit edildik" (el-Zehrif: 23).
Kur'an, iddiası olan herkesten iddiasını ispat etmesini gerektirir, aksi takdirde ileri sürülür ve reddedilir, bu yüzden müşriklerin diyaloğunda şöyle buyurmuştur: "Dürüstseniz ispatınıza gelin" (Karıncalar: 64), "Yoksa O'nun olmadan tanrı mı kabul edersiniz, kanıtınıza gelin" (Peygamberler: 24).
Kitap Ehli'nin savında şöyle buyurmuştur: "Ve dediler ki, sadece Yahudi veya Hıristiyan olanlar cennete girecek, bu onların dilekleridir, dürüst olursanız ispatınıza gelin deyin" (el-Bakara: 111).
Doktrinler şüpheler ve yanılsamalar üzerine değil, belirli kanıtlar üzerine kurulmalıdır. Bu yüzden Allah müşrikleri şöyle azarlamıştır: "Eğer Allah'ın vaadinin doğru olduğu ve saatin tartışılmaz olduğu söylenirse, sadece bir düşünce hakkında düşünürsek ve emin olduğumuz şeyi düşünürsek saatin ne olduğunu bildiğimizi söylersiniz" (el-Citiye: 32), (ve onlar sadece dünyevi hayatımızda ölüp yaşadığımızı ve bizi yok edenin sonsuzluk olduğunu ve eğer düşünmüyorlarsa onun hakkında bildiklerini söylediler) (el-Jathiya: 24).
Bu nedenle, İslam, diğer bazı dinlerde inancı akıl alanının ve düşünce çemberinin dışında bir şey olarak görmek için bilinenlere sahip değildir, bunun yerine, akıl onu tatmin etmese veya kanıtlarla desteklense bile, mutlak teslimiyetle alınmak zorundadır, ta ki böyle bir söz onlar için ortak olana kadar: "Düşünüyorum ve sen körsün!" veya "Gözlerini kapat ve sonra beni takip et!".
Bir Müslümanın inanç ve yanılsamalara uyması haram olup, Allah'ın kendisine doğru ilmi, yani işitme, görme ve kalp elde etmek için verdiği araçları bozması haramdır, Yüce Allah şöyle buyurmuştur: "Kendisinden sorumlu olan herkesin işitme, görme ve kalpleri hakkında hiçbir bilginiz olmayan şeye tahammül etmeyin" (El-İsrâm: 36) âlimler bu âyetin tefsirinde şöyle demişlerdir: Cenâb-ı Hakk, ilimum ve hayal gücü olan düşünerek ve iki doğru olan bilgiyle söylemeyi yasaklamıştır: (Şüphenin hadis yalanı olduğunu düşünmeyin) (Ebu Hureyre üzerinde mutabık kalındı) ve Ebu Dawood ve diğerlerinin Sünen'inde: (Adamın Yolculuğunun Sefaleti: İddia Ettiler) (Ahmed ve Ebu Dawood tarafından Huzaifa hakkında rivayet edilmiştir – Sahih al-Jami al-Sagheer (2846).
İşitme, görme ve kalplerin bozulması, insanı akılcı insanlığın ufkundan habersiz vahşiliğin nadirliğine indirir ve hatta insanı yoldan çıkarır, çünkü bunlar ayırt etme ve algılama güçlerini ortaya çıkarmadılar, bu yüzden cehennemin yakacak odunundan olmaya layıktı: (Ve cehenneme, anlamadıkları kalpleri olan birçok cin ve insan ektik, görmedikleri gözleri var ve onları duymayanların devekuşları gibi kulakları var, ama onlar farkında olmayanların yanlış yönlendirilmişleridir) (Gelenekler: 179).
Kur'an, müşrikleri, sadece içgörü ve delil üzerine kurulu kesinliğin zenginleştiği doktrinlerin oluşumunu düşünmek için onları takip ettikleri için kınamıştır. Bu bağlamda, konuşmalarında tanrıları hakkında şöyle der: "Onlar sizin ve atalarınızın isimlendirdiği, Allah'ın onlara sadece şüpheyi ve ruhların arzuladığı şeyi takip etme yetkisi bahşettiği isimlerden başka bir şey değildir" (Necm: 23) ve aynı bağlamda şöyle der: "Ve bildikleri şey, sadece şüpheyi takip ettikleri ve inancın hakikatten hiçbir şey zenginleştirmediğidir" (El-Necm: 28).
Mesih'in öldürülmesi durumunda Kitap Ehli'ni putperestlere yaptıklarından dolayı kınadı ve şöyle dedi: "Bundan öğrendikleri şey, şüpheyi ve öldürdüklerini kesin olarak takip etmektir * ama Tanrı onu ona yükseltti" (en-Nisaa: 157-158). Bir Müslümanın varoluş fikrini, yani ilkesini ve sonunu, sebebini ve sırlarını, varlığın Rabbi hariç, Allah'taki görünmeyen ve doktrinle ilgili her şeyi, meleklerini, kitaplarını, havarilerini, son gününü, hayatın sonlarını ve evrenin gizemlerini kabul etmesi, Allah'ın, mesajının geçerliliğini kesin kılan peygamberliğinin samimiyetini gösteren delil ayetleriyle desteklenen, elçisine ev sahipliği yapan vahiyinden başka bir kaynağı yoktur.
Bir cihazın tutanakları ve yaratılış amacı hakkında tam ve doğru bir fikir edinmek isteyen kimse, onu kendi yaratıcısından almalıdır ve Yüce Allah bu kâinatın yaratıcısıdır, onun üst ve alt dünyasının, içinde ve içinde ne olduğu, gördüklerimizin ve görmediklerimizin de içinde bulunduğunu, gördüklerimizi ve görmediklerimizi bize ancak O sağlayabilir: (Onu kimin yarattığını ve kimin nazik bir uzman olduğunu bilmiyor mu) (Kral: 14). Varoluşu ve sırlarını, hayatı ve gizemlerini açıkladığını iddia eden tüm teori ve felsefeler, birbirine çarpan varsayımsal varsayımlardır: (ve şüphe gerçeklerden hiçbir şeyi zenginleştirmez) (Yıldız: 28).
