Hindistan'ın ilk ana dili, Sanskritçe

    Sanskritçe , çoğunlukla Hindistan'da konuşulan Asya'nın en büyük dillerinden biridir ( eskiden ) . Kökeni en eski çağlara kadar uzanır; kullanımı, düşüşte olmasına rağmen, Hıristiyanlık döneminde devam etti: bilginler tarafından ikinci bir dil olarak konuşulmaya devam etti. Bugün bile, bir ibadet ve öğretim dili olan Hint Birliği'nin 15 resmi dilinden biridir. Karşılaştırma yapmak gerekirse, Latince, Charlemagne'den bu yana 19. yüzyıla kadar Fransız eğitiminde bilimsel bir dil olarak kullanılmıştır; bugün hala üniversite eğitiminde modernize edilmiş bir kelime dağarcığıyla konuşulduğunu hayal edebiliriz.

Sanskritçe Tarihi

Keşif:

    Sanskritçe, çok eski olmasına rağmen, ancak Batılı filologlar tarafından 18. yüzyılın sonunda keşfedildi. 1786'da oryantalist William Jones şunları söyledi: “ Sanskritçe dili, ne kadar eski olursa olsun, şaşırtıcı bir yapıya sahiptir; Yunancadan daha eksiksiz, Latinceden daha zengin, mükemmel inceliğiyle bu dillerin her ikisini de aşar, ancak onlarla birlikte, kelimelerin köklerinde olduğu kadar gramer biçimlerinde de, ürün olamayacak kadar güçlü bir yakınlığa sahiptir. şans eseri . Gotik , Kelt ve Eski Farsça ile birlikte ortak bir kaynaktan geldikleri sonucuna varır .

    Jones'un sözleri daha sonra , 19. yüzyılda Franz Bopp tarafından geliştirilen karşılaştırmalı dilbilgisi tarafından büyük ölçüde doğrulandı. Sanskritçe'nin keşfi, Hint - Avrupa dilbiliminin , tarihsel dilbilgisinin gelişmesine izin verdi; bu dil, Hint - Avrupa proto - dili ile Yunanca veya Latince arasındaki eksik bağlantı olarak ortaya çıktı ( nitelikli olmalıdır: Sanskritçe, Yunanca'nın atası değildir veya Latince, ancak uzmanların hepsi bu noktada hemfikir olmasa da, şüphesiz proto - dile en yakın dildir ).

Menşei:

    Bilinen ilk belge MÖ 14. yüzyıla kadar uzanır: bu, dini ilahilerin bir antolojisi olan Veda'dır ( veya Rgveda ). Bazı işaretler, en eski özelliklerin en azından 2. binyılın ortasına ait olduğunu gösterirken, diğerleri daha yenidir.

    Bu metin koleksiyonu, çok başarılı bir dilde yazılmış bir edebi anıt olarak kabul edilmelidir. Bir sonuç açıktır: Bu bir "ilk deneme" olamaz. Bir dil birdenbire, böyle bir tamamlanma halinde ortaya çıkmaz. O zaman, dilin kendisi muhtemelen zaten eskidir. Edebiyat, yazılmadan önce pekala sözlü olabilirdi, ancak Chanson de Roland'dan Victor Hugo'nun Légende des Siècles'ına geçmek için Fransa'da neredeyse gerekli olan bin yılı düşünün ve Sanskrit edebiyatının iyi başlayıp başlamadığını merak edebiliriz. 2. binyılın ortasından önce Uzmanlar bunu düşünüyor

Evrim

    Sanskrit dili, şüphesiz insanlığın ilk ( bilinen ) gramercisi olan Panini tarafından tanımlanmış ve sabit olduğu söylenebilir: MÖ 4. ve 6. yüzyıllar arasında belirsiz bir konumda bulunan Panini Panini için , bu dil basitçe dil, yani insanlığın tek dili. O zamanlar ve bu yerlerde dünyanın diğer bölgelerinin varlığına dair hiçbir bilgimiz yok. Bu dil onun için sonsuz ve kutsaldır, çünkü tanrılar tarafından verilmiştir. Bu nedenle yolsuzluktan korunmalıdır. Panini ile klasik Sanskritçe dönemi başlar, bu sırada daha fazla dilbilgisi dönüşümü gerçekleşmez ( bu, sözlüğün zenginleşmesini engellemez ). Dilin bir başka çeşidi, Hindu destanlarının dili olan Epik Sanskritçe , klasik dilden daha geç ve daha arkaik olduğu kadar daha popüler ve esnek görünmektedir.

    Daha sonra, MÖ 150 civarında, Panini üzerine bir yorumcu olan başka bir gramerci olan Patanjali , büyük ölçüde aynı durumda olan bir dili tanımlar. Hâlâ yaşayan bir dildir, konuşulan ( Ganj ovasında ), nüfusun büyük bir bölümünün ana dilidir. Bununla birlikte, diyalektik formlardan alıntı yapar ve bu nedenle "yolsuzlukları" ima eder. Sözü edilen yozlaşmalardan korunmak onun için her zaman dildir , ebedidir, kutsaldır.

    Hıristiyanlık döneminin başlangıcında, tarihi gerçekleri ve popüler efsaneleri karıştıran ve Mahabharata , Ramayana veya Puranas gibi Hindu kültürünün temel değerlerini içeren büyük destanlar hazırlandı ( ikincisi, onuncu yüzyıla kadar detaylandırıldı ).

    Samskrita terimi aslında bu dili belirtmek için MS birkaç yüzyıl boyunca ortaya çıkıyor. Zaten var olan, "inşa edilmiş, hazırlanmış, mükemmel" anlamına gelen bir terimdir. Şimdiye kadar, bir tarife göre doğru şekilde pişirilmiş bir yemeği tanımlamak için kullanıldı. Dil, gramer kurallarına göre inşa edildiğinde samskrita'dır . Sanskritçe , Sanskritçe'den türetilmiş ortak bir dil olan ( x ) prakrit'in ( s ) karşıtıdır ve "doğal halde, çok az özenle" anlamına gelen bir terimle belirtilir.

Sanskritçe dili

    Sanskritçe'nin temelleri Hint - Avrupa'dır, yeniden oluşturulmuş proto - dilinkilere yakındır ve bazen diğer dillerde kaybolan belirli özelliklerin vurgulanmasıyla birlikte. Sanskritçeyi Hint - Avrupa sayfasında açıklanan bu ön - dil ile karşılaştıracağız .

Yapı :

• 7 durumda konum ve enstrümantal çekimler, ancak vokative, adayın bir varyantı olarak kabul edilir;
• 3 sayı ( tekil, çoğul, ikili ) ve 3 cinsiyet ( eril, dişil, nötr );
• çekimde, hepsi Latince'de olduğu gibi sonlandırmaların yardımıyla modlar, zamanlar, pasif ses ile 10 fiil sınıfı; dilek kipi Vedik dilde mevcuttur, ancak klasik dilde kaybolmuştur.

    Morfolojinin önemi ve karmaşıklığı, sözdiziminin görece basitliğine tekabül eder: Edatların ve hatta bağlaçların kullanımı, Vedik dil ile klasik dil arasında büyük ölçüde sınırlandırılmıştır.

Sözlük:

    Sözlüksel oluşumların büyük zenginliği, sözdizimsel yoksulluğu da telafi eder:

• herhangi bir isim bir fiilin temeli olabilir; türetme olanakları, çoğu tam bir sözdizimi kaydetmenize izin veren bir dizi sonek sayesinde neredeyse sınırsızdır;
• bileşim, eklenebilen birkaç işlem kullanır, bir bileşik daha sonra başka bir bileşik için bir baz görevi görür, bu bazen sonsuz bileşik adları verir;
• 1939'da başlanan, 2000 metinden oluşan ve en fazla iki veya üç terimden oluşan basit kelimeleri ve bileşikleri listeleyen bir sözlük, 20. yüzyılın sonunda henüz tamamlanamadı ve en az 100.000 2 sütun genişliğinde olması bekleniyor. sayfaları veya milyonlarca terimi biçimlendirin.

Edebiyat:

    Sanskritçe, dünyadaki en bol literatüre sahip dildir: din ve mitoloji, felsefe, şiir, tiyatro, dilbilgisi, hukuk, tıp, matematik ve diğer bilimler... Yeni bir bilimsel, teknik ve politik kelime dağarcığı oluşturuldu ve modern edebi üretim önemsiz değildir.