Sanal gerçeklik, bir hayal gücü teknolojisi

   Sanal dünyaların belirli yaratıcıları ve kullanıcıları arasında karmaşık bir mitoloji mevcuttur, çünkü sanal gerçeklik her şeyden önce bir hayal gücü teknolojisidir.

   Hayal gücü teknolojisi, sanal gerçekliğin kendisi, güçlü bir hayal gücü ve eşit derecede aşırı umutlar uygular. Sihirbaz figürü, dünyaları inşa eden demiurgos, 3D ekranın arkasında, her şeyden önce bilim kurgu edebiyatından, kesin olmak gerekirse William Gibson ve Neal Stephenson'ın romanlarından gelen bir teknoloji için şaşırtıcı değil.

Edebiyat ve sanal gerçeklik

   Mark Pesce (VRML'nin ortak mucidi ) , bir yazılım geliştirme platformu olarak roman hakkında bir makale yazdı . Şöyle yazıyor: "  Sefiller ya da Tom Amca'nın Kulübesi gibi romanlar toplumsal devrimleri ateşledi, ancak Neuromancer'dan [William Gibson, NDLR ] önce , bu tür hiçbir metin teknolojik bir devrim başlatmamıştı, estetikten yapaylığa geçiş yoktu.  ”.

   Çoklu kimlikler, yarı-büyülü güçler, ölümsüzlük, yapay evrenler ... Bugün sanal gerçekliğin aktardığı fanteziler menüsünde bulduklarımız bunlar. Burada, sanal gerçekliğin uzun vadede nasıl gelişeceğini merak etmeye gerek yok  : Bu tür bir alıştırma, yararsızlığını çoktan kanıtladı. Ancak bugün, bazılarının bu gelişmeyi nasıl umut ettiğini ve hayal ettiğini görmek önemlidir. Çünkü geleceğe dair bu vizyonlar sadece tahminler değildir. Bir topluluğu yaratmaya ve üstlenmeye iten bir yakıt ve araştırma yönlerini belirleyen zihinsel bir çerçeve oluştururlar.

Permutantlar Şehri , Greg Egan tarafından. 

   Takip etmesi William Gibson veya Neal Stephenson'dan daha zor olan Greg Egan, sanal gerçeklik meraklıları tarafından büyük beğeni toplayan Avustralyalı bir yazardır. La Cité des permutants adlı romanı  , bu teknolojinin gerçekliğin doğasına, kimliğine ve simüle edilmiş dünyaların geleceğine ilişkin sorularını yansıtıyor. Bu kitapta, Greg Egan özellikle bir gün beynini bir süre içinde simüle etmenin mümkün olacağını hayal ediyor. bilgisayar içinde simüle ederek onu sanal bir dünyada, belki de sonsuza kadar, her halükarda evrenin yok oluşuna kadar yaşamasının

   Bu çılgın fikir tamamen romantik değil. Gerçekten de bazı araştırmacıların gündeminin bir parçası ve en az değil, çünkü orada MIT'de yapay zeka papası Marvin Minsky veya Carnegie-Mellon Üniversitesi'nden Robotik enstitüsünde robotik profesörü Hans Moravec gibi insanlar buluyoruz.

İnsanlık 2.0 , Ray Kurzweil tarafından.

   Tanınmış fütürist aktivist Ray Kurzweil için (  The Singularity is Near adlı kitabı Humanity 2.0 by M21 Editions  başlığı altında tercüme edilmiştir  ), bu mümkün olabilirdi. İki indirme yöntemi olduğu varsayılır: biri yıkıcı, diğeri değil. İlk durumda, beyin dilimlenir - çeşitli yasallıklar nedeniyle, bu işlemin hastanın ölümünden sonra yapılması en iyisidir. Her nöronun konumu konumu ve aynı zamanda kendi türdeşleriyle korunan sinaptik bağlantılar kaydedilir. Dilimleri üst üste bindirerek, beynin tam bir 3B haritasını elde ederiz. Sadece taklit etmek için kalırbilgisayardaki beyin sistemi. Tahribatsız yöntem, örneğin nanorobotların beyni her yöne dolaşmasını ve keşiflerini haritalama ve analiz yazılımına iletmesini içerebilir. Böylece biyolojik orijinali canlı tutarken beynin dijital bir kopyasını oluşturabiliriz. Bu, akşam saatlerinde, kendinizle kopyanız arasında, perspektifte büyüleyici konuşmalar için iyiye işarettir!

   Elbette bu senaryolardan uzağız ama araştırmalar çoktan başladı bile. Bilgisayarda bir beyni simüle etmeye çalışıyoruz. Bu,  IBM'in Mavi Beyin projesinin ve daha sonra İnsan Beyni Projesi'ne genişletilen École polytechnique fédérale de Lausanne'ın (EPFL) konusudur . İndirmeyi bırakın, tam bir beyin simülasyonuna ulaşmadan önce hala uzun bir yol var. Ancak bu, bazılarının zanaatkar bir yükleme hayal etmesini engellemez  . Neden bir avatarı tüm kişisel verilerimizle beslemeyesiniz? MyCyberTwin gibi şirketlerin hedefi budur . 

Hızlanma , Charles Stross tarafından.

   Aslında, çevrimiçi kimliği o kadar çok ajandan, avatardan, yaşam günlüğünden elde edilen verilerden oluşan bir bireyle artık nöral düzeyde değil, işlevsel düzeyde bulunan bir indirme biçimi hayal  edilebilir . biyolojik bilinç neredeyse önemsiz hale gelir. Başka bir bilimkurgu yazarı olan Charles Stross'un (  biyografisine bakınız) Accelerando  (çevrimiçi olarak mevcut) adlı romanında hayal ettiği  şey budur. Kahramanı bilgisayarlı ve bağlantılı gözlüklerini kaybeder ve kendini engelli, neredeyse hafızasını kaybetmiş halde bulur.

   Bilim kurgu? bir kez daha sanat icat eder ve doğa kopyalar. Microsoft'ta yaşam günlüğü araştırmacısı olan gazeteci Clive Thompson, 2004'te  bir sabit disk kazası geçirdiğini açıklıyor . İkincisinin içeriği birkaç aydır yedeklenmemişti. “  Hafızam çalınmış gibi,” diye açıklıyor. Yedek beyninin artık bir yenilik değil de psikolojik ortamının bir parçası olmasına şaşırmıştı . Başka bir araştırmacı, Gordon Bell, Stross'un kahramanı ile aynı sorunlardan muzdarip görünüyor. Yine de Clive Thompson'a göre,  "gerçekten Mylifebits'in  [  yaşam günlüğü programı] olduğundan şüpheleniyor.]Gerçek beyninin, karbon bazlı olanın net bir şekilde hatırlama  yeteneğini nazikçe bozabilir.  ”.

   İnsanı simüle ettikten sonra geriye kalan tek şey onun için eksiksiz bir ortam yaratmaktır. Bu dosyada süslemelerin yaratılmasını otomatikleştirmenin yollarını zaten ele aldık, ama artık orada değiliz: bu bedensiz bilinçler için yaratılması gereken gerçek bir evren. Daha şimdiden araştırmacılar, evrenimizin yapısının sonunda bir bilgisayar programına yakın olduğunu kanıtladılar. Ve bu iddiayı kanıtlamayı amaçlayan Mathematica yazılımının yaratıcısı ve A New Kind of Science'ın yazarı  dahi fizikçi , milyarder  Stephen Wolfram'a göre de oldukça basit bir program olurdu .

Ataların simülasyonu

   Wolfram'ın teorisi, bazı çok temel programların (en fazla on kod satırı) evrensel bilgisayarlar olabileceği, yani tüm evren de dahil olmak üzere herhangi bir şeyi taklit edebileceği fikrine dayanmaktadır.

   Bu nedenle, muazzam bilgi işlem kaynaklarına sahip bir toplum, 3B görüntüleri kullanarak günlük evreni adım adım simüle ederek değil, tüm bir kozmosun Büyük Patlama'dan , minimum bir programın sonsuz yinelemelerinden ortaya çıkmasını sağlayarak eksiksiz sanal gerçeklikler yaratabilir. Vizyon sahibi fizikçi Frank Tipler , zamanın sonunda, kaynakların, evrenin tüm geçmişinin bir simülasyonunu yürütmek, kısacası simülasyonlarından ölüleri diriltmek mümkün olacak şekilde olacağını hayal ediyor! Buna ata simülasyonları denir.

   Oxford'daki İnsanlığın Geleceği Enstitüsü'nden Nick Bostrom, aşağıdaki düşünce deneyini hayal ediyor: Kendi geçmişlerinin tarihsel simülasyonlarını geliştirmeyi başaran süper medeniyetlerin varlığını varsayalım. Bu uygarlıkların bilgisayar kaynaklarının bolluğu göz önüne alındığında, bu simülasyonlardan sadece bir tanesiyle yetinmeleri için hiçbir neden yoktur. Parametreleri, geliştirme kurallarını değiştirerek yüzlercesini çalıştırmayı tercih ederlerdi... Bu nedenle, makul sayıda uygarlığın bu sanal dünyaların yaratılmasıyla ilgilendiğini kabul edersek, simüle edilmiş evrenlerin sayısının, gerçek uygarlıkların sayısından çok daha fazla olduğu sonucu çıkar; Rus oyuncakları oynamadan ya da orada olduğunu hayal etmeden. onlar da kendi simülasyonlarını yaratacak olan simüle edilmiş süper medeniyetlerdir...

   Tabii ki, bu hipotez, kurulmamış iki aksiyoma dayanır : bu tür süper medeniyetler vardır, hatta olabilir ve şu veya bu nedenle, dünyalar, sanal dünyalar inşa etmekle ilgilenirler.

   Simülasyon argümanı, denildiği gibi, spekülasyondan başka bir şey değildir. Bununla birlikte, sanalın işleme sürecinde olduğu düşünce kategorilerimizin tersine çevrildiğini iyi tercüme eder. Basit bir teknolojiden çok daha fazlası olan yeni bir ortam, mükemmel bir felsefi araç olma yolundadır. Gerçekliğin basit bir yeniden üretiminden, gerçekliği sorgulamanın, kimliğimiz, ölümümüz, gerçek ile yanılsama arasındaki ilişki ve kozmosun kendisinin doğası hakkında ebedi soruları yeni terimlerle ortaya koymanın bir yolu haline gelir.