İnanılmaz Kuran

    Kitabı çok yakından inceleyen gayrimüslimleri şaşırtan bir şey de, Kuran'ın onlara umdukları gibi görünmemesidir. On dört asır önce Arap çölünden gelmiş eski bir kitaba sahip olduklarını varsayıyorlar; ve kitabın böyle bir şeye benzemesini bekliyorlar - çölden eski bir kitap. Ve sonra hiç beklediklerine benzemediğini öğrenirler. Ek olarak, bazılarının varsaydığı ilk şeylerden biri, çölden gelen eski bir kitap olduğu için çölden bahsetmesi gerektiğidir. Kuran çölden bahseder - bazı tasvirleri çölü tanımlar; ama aynı zamanda denizden de bahsediyor - denizde fırtınada olmanın nasıl bir şey olduğunu.

Deniz Ticareti

    Birkaç yıl önce, Toronto'da ticaret denizinde çalışan ve hayatını denizde kazanan bir adamla ilgili hikaye bize geldi. Bir Müslüman ona okuması için Kuran'ın bir çevirisini verdi. Tüccar denizci İslam tarihi hakkında hiçbir şey bilmiyordu ama Kuran okumakla ilgileniyordu. Okuyup bitirince Müslüman'a geri getirdi ve "Bu Muhammed denizci miydi?" diye sordu. Kuran'ın denizdeki bir fırtınayı ne kadar doğru tarif ettiğine hayran kaldı. "Hayır, aslında Muhammed çölde yaşıyordu" denildiğinde bu onun için yeterliydi. İslam'ı oracıkta benimsedi.

    Kur'an'ın tarifinden çok etkilenmişti çünkü denizde fırtınaya yakalanmıştı ve bu tarifi yazanın denizde de fırtınada olduğunu biliyordu. "...dalga, üstünde dalga, üstünde bulut" (Nur Suresi, 24:40) tarifi, denizde fırtına zanneden birinin yazacağı gibi değildi; daha doğrusu, denizde fırtınanın nasıl olduğunu bilen biri tarafından yazılmıştır. Bu, Kuran'ın belirli bir yere ve zamana bağlı olmadığının bir örneğidir. Elbette, içinde ifade edilen bilimsel fikirler de on dört yüzyıl önce çölden gelmiyor gibi görünüyor.

En Küçük Şey

    Muhammed'in peygamberliğinin başlangıcından yüzyıllar önce, Yunan filozof Demokritos tarafından geliştirilen iyi bilinen bir atomizm teorisi vardı. O ve kendisinden sonra gelenler, maddenin atom denilen küçük, yok edilemez, bölünmez parçacıklardan oluştuğunu varsaydılar. Araplar da aynı kavramla uğraşırlardı; Aslında, Arapça zharrah kelimesi genellikle insanoğlunun bildiği en küçük parçacığa atıfta bulunur. Şimdi modern bilim, maddenin bu en küçük biriminin (yani elementiyle aynı özelliklerin tümüne sahip olan atomun) bileşenlerine ayrılabileceğini keşfetti. Bu yeni bir fikir, geçen yüzyılın bir gelişimi; henüz; İlginçtir ki, bu bilgi Kuran'da (Sebe Suresi, 34:3) zaten belgelenmiştir:

وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَرَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عَالِمِ الْغَيْبِ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِيالْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِن ذَلِكَ وَلَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ

    İnkar edenler, "Kıyamet bize asla gelmez" derler: De ki: "Hayır, şüphesiz Rabbime and olsun ki o size mutlaka gelecektir. Göklerde ve yerde atom: Bundan ne eksiği ne de fazlası vardır, ancak Kitapta apaçıktır.

    Kuşkusuz, on dört yüzyıl önce bu ifade bir Arap için bile olağandışı görünürdü. Onun için dharrah var olan en küçük şeydi. Aslında bu, Kuran'ın eski olmadığının kanıtıdır.

Bal

    Sağlık veya tıp konusuna değinen "eski bir kitap"ta bulmayı bekleyebileceğiniz bir başka örnek de, modası geçmiş ilaçlar veya tedavilerdir. Çeşitli tarihi kaynaklar Peygamberimiz (sav)'in sağlık ve hijyen konusunda bazı tavsiyelerde bulunduğunu, ancak bu tavsiyelerin çoğuna Kuran'da yer verilmediğini belirtmektedir. İlk bakışta, gayrimüslimler için bu ihmalkar bir ihmal gibi görünüyor. Allah'ın bu kadar faydalı bilgileri neden Kuran'a "yerleştirmediğini" anlayamıyorlar. Bazı Müslümanlar bu yokluğu şu argümanla açıklamaya çalışırlar: "Peygamberimiz'in nasihati, yaşadığı döneme uygun ve sağlam olduğu halde, Allah sonsuz hikmetiyle daha sonra tıbbî ve ilmî gelişmelerin geleceğini biliyordu. Peygamber'in tavsiyesi modası geçmiş görünüyor. Daha sonra keşifler gerçekleştiğinde, bu bilgilerin Peygamberimiz (sav)'in verdiği bilgilerle çeliştiği söylenebilir. Dolayısıyla Allah, Kuran'ın kendisiyle veya Peygamberimiz (sav)'in öğretileriyle çeliştiğini iddia etmelerine gayrimüslimlere asla fırsat vermeyeceğinden, Kuran'da sadece zamana dayanabilecek bilgi ve örneklere yer vermiştir." Kur'an'ın ilahi bir vahiy olarak varlığı açısından gerçek gerçekleri incelendiğinde, tüm mesele çabucak doğru bakış açısına getirilmekte ve bu tartışmadaki hata açık ve anlaşılır hale gelmektedir.

    Kuran'ın ilahi bir vahiy olduğu ve bu nedenle içindeki tüm bilgilerin ilahi kaynaklı olduğu anlaşılmalıdır. Allah Kuran'ı Kendi katından indirmiştir. Yaratılmadan önce de var olan Allah'ın sözleridir ve dolayısıyla hiçbir şey eklenemez, çıkarılamaz ve değiştirilemez. Esasen Kuran, Hz. Muhammed (sav)'in yaratılmasından önce vardı ve tamamlanmıştı, dolayısıyla Peygamber'in kendi sözlerini veya tavsiyelerini içermesi mümkün değildi. Böyle bir bilginin dahil edilmesi, Kuran'ın var olma amacı ile açıkça çelişecek, onun otoritesinden taviz verecek ve onu ilahi bir vahiy olarak asılsız hale getirecektir.

    Sonuç olarak, Kuran'da modası geçmiş olduğu iddia edilebilecek hiçbir "ev çaresi" yoktu; ne sağlığa faydalı olduğu, hangi yiyeceğin en iyi yeneceği veya şu ya da bu hastalığı neyin iyileştireceği konusunda herhangi bir insanın görüşünü içermemektedir. Aslında Kur'an-ı Kerim tıbbi tedavi ile ilgili sadece bir maddeden bahseder ve hiç kimse tarafından ihtilaflı değildir. Balda şifa olduğunu belirtir. Ve kesinlikle, bununla tartışacak kimsenin olduğunu düşünmüyorum!

Muhammed (sav) ve Kuran

    Kur'an'ın bir insan zihninin ürünü olduğu varsayılırsa, onun onu "oluşturan" adamın zihninde olup bitenlerin bir kısmını yansıtması beklenir. Hatta bazı ansiklopediler ve çeşitli kitaplar Kuran'ın Muhammed'in gördüğü halüsinasyonların ürünü olduğunu iddia etmektedir. Eğer bu iddialar doğruysa - gerçekten de Muhammed'in zihnindeki bazı psikolojik sorunlardan kaynaklanıyorsa - bunun kanıtı Kuran'da açık olacaktır. Böyle bir kanıt var mı? Var olup olmadığını tespit etmek için, önce o sırada kafasında neler olup bittiğini tespit etmek, ardından bu düşünce ve yansımaları Kuran'da aramak gerekir.

    Muhammed (sav)'in çok zor bir hayat yaşadığı herkes tarafından bilinmektedir. Biri hariç tüm kızları ondan önce öldü ve onun için çok değerli ve önemli olan, sadece ölüme devam etmekle kalmayıp hayatının çok kritik bir döneminde ölen birkaç yıllık bir karısı vardı. Aslında tam bir kadın olmalıydı çünkü ona ilk vahiy geldiğinde korkmuş bir şekilde eve koştu. Elbette, bugün bile size "Çok korktum, karıma koştum" diyecek bir Arap bulmakta zorlanacaksınız. Sadece öyle değiller. Oysa Muhammed (sas), karısının yanında bunu yapabilecek kadar rahat hissediyordu. İşte bu kadar etkili ve güçlü bir kadındı. Bu örnekler Muhammed'in aklında olacak konulardan sadece birkaçı olsa da,

    Kuran, bunların hiçbirinden bahsetmez - ne çocuklarının ölümü, ne sevgili arkadaşının ve eşinin ölümü, ne ilk vahiy korkusu, ne de eşiyle çok güzel paylaştığı - hiçbir şey; ama bu konular, hayatının dönemleri boyunca onu incitmiş, rahatsız etmiş, ona acı ve keder vermiş olmalıdır. Gerçekten de eğer Kur'an onun psikolojik yansımalarının bir ürünü olsaydı, o zaman bu konular ve diğerleri, baştan sona hakim olacak veya en azından bahsedilecektir.

Kuran'a Bilimsel Yaklaşım

    Kuran'a gerçekten bilimsel bir yaklaşım mümkündür, çünkü Kuran, özellikle diğer dini yazılarda ve genel olarak diğer dinlerde sunulmayan bir şey sunar. Bilim adamlarının talep ettiği şey budur. Bugün evrenin nasıl çalıştığına dair fikirleri ve teorileri olan birçok insan var. Bu insanlar her yerdeler ama bilim camiası onları dinlemeye bile tenezzül etmiyor. Bunun nedeni, geçen yüzyılda bilim camiasının bir tahrifatın test edilmesini talep etmesidir. Derler ki, "Eğer bir teoriniz varsa, o teoriyle birlikte yanıldığınızı veya olmadığınızı kanıtlamamız için bir yol getirmedikçe, onunla bizi rahatsız etmeyin."

    Yüzyılın başlarına doğru bilim camiasının Einstein'ı dinlemesinin nedeni tam da böyle bir testti. Yeni bir teoriyle geldi ve "Evrenin böyle çalıştığına inanıyorum ve yanıldığımı kanıtlamanın üç yolu var!" dedi. Böylece bilim topluluğu teorisini testlere tabi tuttu ve altı yıl içinde üçünü de geçti. Elbette bu onun harika olduğunu kanıtlamaz, ancak "Bu benim fikrim; ve eğer beni yanıltmak istiyorsan, şunu yap ya da bunu dene" dediği için dinlenmeyi hak ettiğini kanıtlıyor.

    Bu tam olarak Kuran'ın sahip olduğu şeydir - tahrif testleri. Bazıları eskidir (doğru oldukları zaten kanıtlanmıştır) ve bazıları bugün hala mevcuttur. Temel olarak, "Bu kitap iddia ettiği gibi değilse, o zaman tek yapmanız gereken bunun yanlış olduğunu kanıtlamak için şu ya da bu ya da şudur" der. Elbette 1400 yıldır kimse "Şu ya da bu ya da bu" diyemedi ve bu yüzden hala doğru ve otantik kabul ediliyor.

Yanlışlama Testi

    Sana tavsiyem, bir dahaki sefere birisiyle İslam hakkında tartışmaya girdiğinde, kendisinin doğru olduğunu ve senin karanlıkta olduğunu iddia ettiğinde, önce diğer tüm argümanları bir kenara bırakıp bu telkini yapmanı öneririm. Ona sorun, "Dininizde herhangi bir tahrif imtihanı var mı? Eğer size onun var olduğunu ispatlayabilseydim, dininizde yanıldığınızı kanıtlayacak herhangi bir şey var mı - herhangi bir şey?" Pekala, şu anda insanların hiçbir şeye sahip olmayacağına söz verebilirim - test yok, kanıt yok, hiçbir şey! Bunun nedeni, yalnızca inandıklarını sunmakla kalmayıp aynı zamanda başkalarına yanıldıklarını kanıtlama şansı vermeleri gerektiği fikrini taşımamalarıdır. Ancak İslam bunu yapar.

    İslam'ın insana nasıl gerçekliğini doğrulama ve "yanlış olduğunu kanıtlama" şansı verdiğinin mükemmel bir örneği 4. bölümde yer almaktadır. Ve dürüst olmak gerekirse, bu zorluğu ilk keşfettiğimde çok şaşırdım. (Nisa Suresi, 4:82):

Kur'an'ı düşünmezler miydi, eğer o Allah'tan başkası tarafından gelmiş olsaydı, onda pek çok farklılık bulurlardı.

    Onlar Kuran'ı (dikkatle) dikkate almıyorlar mı? Eğer o, Allah'tan başkası tarafından gelmiş olsaydı, elbette onda pek çok çelişki bulurlardı.

    Bu, Müslüman olmayanlara açık bir meydan okumadır. Temel olarak, onu bir hata bulmaya davet ediyor. Nitekim, meydan okumanın ciddiyeti ve zorluğu bir yana, böyle bir meydan okumanın ilk etapta fiili sunumu insan doğasında bile değildir ve insanın kişiliğine aykırıdır. Okulda kimse sınava girmez ve sınavı bitirdikten sonra hocaya sonunda "Bu sınav mükemmel. Bunda hata yok. Yapabilirsen bir tane bul!" diye bir not yazar. Bir sadece bunu yapmaz. Öğretmen bir hata bulana kadar uyumaz! Oysa Kuran insanlara bu şekilde yaklaşır.

Bilgisi Olanlara Sorun

    Kur'an'da var olan bir başka ilginç tavır, okuyucuya tavsiyelerini tekrar tekrar ele alır. Kur'an, okuyucuyu farklı gerçekler hakkında bilgilendirir ve ardından şu tavsiyede bulunur: "Şunu veya bu konuda daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız veya söylenenlerden şüphe duyuyorsanız, bilginlere sormalısınız." Bu da şaşırtıcı bir tavırdır. Coğrafya, botanik, biyoloji vb. eğitimi almamış, bu konuları tartışan ve daha sonra okuyucuya herhangi bir şeyden şüphe edip etmediğini bilgili insanlara sormasını tavsiye eden birinden gelen bir kitaba sahip olmak olağan değildir. Oysa her çağda Kuran'ın tavsiyelerine uyan ve şaşırtıcı keşifler yapan Müslümanlar olmuştur. Yüzyıllar öncesinin Müslüman bilim adamlarının eserlerine bakıldığında, bunların Kuran'dan alıntılarla dolu olduğu görülecektir. Bu eserler öyle bir yerde araştırma yaptıklarını belirtiyorlar, bir şey aramak. Ve şöyle şöyle bir yere bakmalarının sebebinin, Kuran'ın onları o yöne yöneltmesi olduğunu tasdik ederler.

    Örneğin, Kuran insanın kökeninden bahseder ve ardından okuyucuya "Araştırın!" der. Okuyucuya nereye bakması gerektiğine dair bir ipucu verir ve daha sonra onun hakkında daha fazla şey öğrenmesi gerektiğini belirtir. Bu, bugün Müslümanların büyük ölçüde gözden kaçırdığı türden bir şeydir - ancak aşağıdaki örnekte gösterildiği gibi her zaman değil.

Embriyoloji

    Birkaç yıl önce, Suudi Arabistan'ın Riyad kentinde bir grup erkek, Kuran'da embriyolojiyi - insanın anne karnındaki büyümesini - tartışan tüm ayetleri topladı. "İşte Kur'an böyle diyor. Bu doğru mu?" dediler. Esasen Kuran'ın tavsiyesini aldılar: "Bilenlere sorun." Toronto Üniversitesi'nde embriyoloji profesörü olan gayrimüslim birini seçtiler. Adı Keith Moore ve embriyoloji üzerine ders kitaplarının yazarıdır - bu konuda bir dünya uzmanıdır. Onu Riyad'a davet ettiler ve "Kur'an senin konu hakkında böyle diyor. Doğru mu? Bize ne söyleyebilirsin?" dediler.

    Riyad'dayken ona çeviri konusunda ihtiyaç duyduğu tüm yardımı ve istediği tüm işbirliğini verdiler. Ve bulduğu şeye o kadar şaşırdı ki ders kitaplarını değiştirdi. Hatta kitaplarından birinin Biz Doğmadan Önce... adlı ikinci baskısında... embriyoloji tarihi ile ilgili bölümde, Kuran'da buldukları nedeniyle ilk baskıda olmayan bazı materyallere yer vermiştir. zamanın ilerisinde ve Kuran'a inananlar, diğer insanların bilmediklerini bilirler.

    Bir televizyon sunumu için Dr. Keith Moore ile röportaj yapma zevkini yaşadım ve bunun hakkında epey konuştuk - slaytlar vb. ile gösterildi. Kur'an'ın insanın büyümesiyle ilgili bildirdiği bazı şeylerin otuz yıl öncesine kadar bilinmediğinden bahsetmiştir. Aslında, özellikle bir maddenin - Kuran'ın insanı "sülük benzeri bir pıhtı" ('alaqah) [Mümin 40:67] olarak tanımlamasının - onun için yeni olduğunu söyledi; ama kontrol ettiğinde doğru olduğunu gördü ve kitabına ekledi. "Bunu daha önce hiç düşünmemiştim" dedi ve zooloji bölümüne gitti ve bir sülük resmi istedi. Tıpkı insan embriyosuna benzediğini keşfettiğinde, her iki resmi de ders kitaplarından birine dahil etmeye karar verdi.

    Kuran'da yer alan bilgiyi araştıran insan örneği, bir gayrimüslim ile ilgili olsa da, araştırılan konuda bilgili kişilerden biri olduğu için hala geçerlidir. Eğer sıradan bir kimse Kuran'ın embriyoloji hakkında söylediklerinin doğru olduğunu iddia etseydi, o zaman onun sözünü kabul etmek zorunda kalmazdı. Ancak, insanın âlimlere verdiği yüksek mevki, saygı ve itibardan dolayı, doğal olarak, eğer bir konuyu araştırırlarsa ve o araştırmadan yola çıkarak bir sonuca varırlarsa, o zaman sonucun geçerli olduğu varsayılır.

Şüphecinin Tepkisi

    Dr. Moore ayrıca klinik embriyoloji üzerine bir kitap yazdı ve bu bilgiyi Toronto'da sunduğunda, Kanada'da büyük bir heyecan yarattı. Kanada'daki bazı gazetelerin ön sayfalarında yer aldı ve bazı manşetler oldukça komikti. Örneğin, bir manşet şöyleydi: "ESKİ DUA KİTAPINDA ŞAŞIRTICI BİR ŞEY BULUNDU!" Bu örnekten, insanların bunun neyle ilgili olduğunu açıkça anlamadıkları açıkça görülüyor. Nitekim, bir gazete muhabiri Profesör Moore'a, "Arapların belki de bu şeyleri - embriyonun tanımı, görünüşü ve nasıl değişip büyüdüğü hakkında - bildiklerini düşünmüyor musunuz? Belki de bilim adamları değildiler. , belki de kendi başlarına bazı kaba diseksiyonlar yaptılar - insanları oyup incelediler." Profesör hemen ona [yani muhabirin] çok önemli bir noktayı kaçırdığını belirtti - filmde gösterilen ve yansıtılan embriyonun tüm slaytları mikroskopla çekilmiş resimlerden geliyordu. "Birisi on dört asır önce embriyolojiyi keşfetmeye çalışsa, fark etmez. Bunu görmüş olamazlar!" dedi.

    Kuran'da embriyonun görünümüyle ilgili tüm açıklamalar, henüz gözle görülemeyecek kadar küçük olduğu zaman eşyaya aittir; bu nedenle, onu görmek için bir mikroskop gerekir. Böyle bir cihaz sadece iki yüz yıldan biraz daha uzun bir süredir var olduğu için, Dr. Moore alay etti, "Belki on dört yüzyıl önce birisi gizlice bir mikroskoba sahipti ve bu araştırmayı hiçbir yerde hata yapmadan yaptı. Sonra bir şekilde Muhammed'e öğretti ve onu ikna etmeye ikna etti. Bu bilgiyi kitabına koydu. Sonra teçhizatını yok etti ve sonsuza dek bir sır olarak sakladı. Buna inanıyor musun? Kanıt getirmedikçe gerçekten yapmamalısın çünkü bu çok saçma bir teori." Hatta kendisine "Kur'an'daki bu bilgiyi nasıl açıklıyorsun?" diye sorulduğunda. Dr. Moore'un yanıtı şuydu: "Bu ancak ilahi bir şekilde ortaya çıkarılabilirdi!"

Jeoloji

    Profesör Moore'un meslektaşlarından biri olan Marshall Johnson, Toronto Üniversitesi'nde jeoloji ile yoğun bir şekilde ilgilenmektedir. Kuran'ın embriyoloji hakkındaki ifadelerinin doğru olduğu gerçeğiyle çok ilgilendi ve bu nedenle Müslümanlardan Kuran'da kendi uzmanlık alanıyla ilgili her şeyi toplamalarını istedi. Yine insanlar bulgulara çok şaşırdı. Kuran'da tartışılan çok sayıda konu olduğu için, her konuyu tüketmek için kesinlikle çok fazla zaman gerekir. Bu tartışmanın amacı için, Kur'an'ın çeşitli konular hakkında çok açık ve özlü açıklamalarda bulunurken aynı zamanda okuyucuya bu ifadelerin gerçekliğini bu konularda bilginler tarafından yapılan araştırmalarla doğrulamasını tavsiye ettiğini belirtmek yeterlidir. Ve önceki embriyoloji ve jeoloji örneklerinde gösterildiği gibi,

Bunu Daha Önce Bilmiyordunuz!

    Şüphesiz Kur'an'da başka hiçbir yerde bulunmayan bir tavır vardır. Kuran'ın bilgi sağladığında, okuyucuya genellikle "Bunu daha önce bilmiyordunuz" demesi ilginçtir. Gerçekten de, bu iddiayı ortaya koyan hiçbir kutsal kitap yoktur. İnsanların sahip olduğu diğer tüm eski yazılar ve kutsal yazılar çok fazla bilgi verir, ancak her zaman bilginin nereden geldiğini belirtirler.

    Örneğin, İncil antik tarihi tartışırken, bu kralın burada yaşadığını, bunun belirli bir savaşta savaştığını, diğerinin de oğulları olduğunu vb. belirtir. Yine de her zaman daha fazla bilgi istiyorsanız, o zaman okumanız gerektiğini şart koşar. filanın kitabı çünkü bilgi oradan geldi. Bu kavramın aksine Kuran, okuyucuya bilgi vermekte ve bu bilginin yeni olduğunu belirtmektedir. Tabii ki, sağlanan bilgileri araştırmak ve gerçekliğini doğrulamak için her zaman tavsiye vardır. Böyle bir kavrama on dört asır önce gayrimüslimler tarafından hiç karşı çıkılmamış olması ilginçtir. Gerçekten de Müslümanlardan nefret eden Mekkeliler, zaman zaman yeni bilgiler getirdiğini iddia eden bu tür vahiyleri işitmişler; yine de hiç sesini çıkarmadılar ve "Bu yeni değil. Muhammed'in bu bilgiyi nereden aldığını biliyoruz. Bunu okulda öğrendik." Gerçekliğine asla meydan okuyamadılar çünkü gerçekten yeniydi!

Orijinallik Kanıtı: Bir Yaklaşım

    Burada vurgulanmalıdır ki, Kuran pek çok konuda doğrudur, ancak doğruluk, bir kitabın mutlaka ilahi bir vahiy olduğu anlamına gelmez. Aslında doğruluk, ilahi vahiylerin kriterlerinden sadece biridir. Örneğin, telefon rehberi doğrudur, ancak bu onun ilahi olarak vahyedildiği anlamına gelmez. Asıl sorun, kişinin Kuran'ın bilgisinin kaynağına dair bir kanıt oluşturması gerektiğinde yatmaktadır. Vurgu diğer yönde, yani ispat külfeti okuyucuda. Yeterli kanıt olmadan Kuran'ın gerçekliğini inkar edemezsiniz. Gerçekten de, bir kişi bir hata bulursa, onu diskalifiye etme hakkına sahiptir. İşte Kuran'ın teşvik ettiği de budur.

    Bir keresinde Güney Afrika'da verdiğim bir dersten sonra bir adam yanıma geldi. Söylediklerime çok kızdı ve "Bu gece eve gideceğim ve Kuran'da bir hata bulacağım" dedi. Tabii ki, "Tebrikler. Bu söylediğin en akıllıca şey" dedim. Elbette bu, Müslümanların Kuran'ın gerçekliğinden şüphe edenlere karşı benimsemesi gereken yaklaşımdır, çünkü Kuran'ın kendisi de aynı zorluğu sunmaktadır. Ve kaçınılmaz olarak, meydan okumayı kabul ettikten ve bunun doğru olduğunu keşfettikten sonra, bu insanlar diskalifiye edemeyecekleri için buna inanacaklar. Özünde, Kuran onların saygısını kazanır çünkü onlar onun gerçekliğini doğrulamak zorunda kalmışlardır.

    Kur'an'ın sahihliği konusunda yeterince tekrar edilemeyen temel bir gerçek, bir kişinin bir olguyu kendisinin açıklayamamasının, olgunun varlığını kabul etmesini veya başka birinin açıklamasını gerektirmediğidir. Spesifik olarak, bir kişinin bir şeyi açıklayamaması, başka birinin açıklamasını kabul etmesi gerektiği anlamına gelmez. Ancak, kişinin diğer açıklamaları reddetmesi, uygulanabilir bir cevap bulmak için ispat yükünü kendisine geri yükler. Bu genel teori, hayattaki sayısız kavram için geçerlidir, ancak Kuran'ın meydan okumasına en mükemmel şekilde uyar, çünkü "İnanmıyorum" diyen biri için bir zorluk yaratır. Reddetmenin başlangıcında, diğerlerinin cevaplarının yetersiz olduğunu hissederse, kişi derhal bir açıklama bulma zorunluluğuna sahiptir.

    Aslında, her zaman İngilizce'ye yanlış çevrildiğini gördüğüm belirli bir Kuran ayetinde Allah, kendisine anlatılan gerçeği duyan bir adamdan bahseder. Haberi aldıktan sonra işittiklerinin doğruluğunu kontrol etmeden ayrıldığı için görevinden mahrum kaldığı belirtiliyor. Başka bir deyişle, kişi bir şey duyarsa, araştırmaz ve doğru olup olmadığını kontrol etmezse suçludur. Kişinin tüm bilgileri işlemesi ve neyin çöp olduğuna ve neyin hemen veya daha sonraki bir tarihte tutulması ve yararlanılması gerektiğine karar vermesi gerekir.

    İnsan kafasında çınlamasına izin veremez. Uygun kategorilere konulmalı ve bu açıdan yaklaşılmalıdır. Örneğin, bilgi hala spekülatifse, doğruya mı yanlışa mı daha yakın olduğunu ayırt etmek gerekir. Ancak tüm gerçekler sunulduysa, bu iki seçenek arasında kesinlikle karar verilmelidir. Ve bir kişi bilginin gerçekliği konusunda olumlu olmasa bile, yine de tüm bilgileri işlemesi ve kesin olarak bilmediğini kabul etmesi gerekir. Bu son nokta nafile gibi görünse de, gerçekte kişiyi en azından araştırmayı tanımaya ve gerçekleri gözden geçirmeye zorlaması bakımından daha sonra olumlu bir sonuca varılmasında faydalıdır.

    Bilgiye olan bu aşinalık, kişiye gelecekteki keşifler yapıldığında ve ek bilgiler sunulduğunda "önem" verecektir. Önemli olan, kişinin gerçeklerle ilgilenmesi ve onları empati ve ilgisizlik nedeniyle bir kenara atmamasıdır.

Alternatifleri Tüketmek

    Kuran'ın doğruluğuna ilişkin gerçek kesinlik, Kuran'da yaygın olan güvende açıkça görülmektedir; ve bu güven farklı bir yaklaşımdan geliyor - "Alternatifleri tüketmek." Özünde Kuran, "Bu kitap ilahi bir vahiydir; eğer buna inanmıyorsanız, o zaman nedir?" der. Başka bir deyişle, okuyucu başka bir açıklama bulmaya zorlanır. İşte kağıt ve mürekkepten yapılmış bir kitap. Nereden geldi? Bunun ilahi bir vahiy olduğunu söylüyor; değilse, kaynağı nedir? İlginç olan şu ki, henüz hiç kimse işe yarayan bir açıklama bulamadı. Aslında tüm alternatifler tükendi. Gayrimüslimler tarafından iyi tespit edildiği gibi, bu alternatifler temelde, biri ya da diğerinde ısrar eden, birbirini dışlayan iki düşünce okuluna indirgenmiştir.

    Bir yanda yüzlerce yıldır Kuran'ı araştıran ve "Kesin olarak bildiğimiz bir şey var ki o adam, Muhammed (sav) kendini peygamber sanıyordu. Deliymiş! " Muhammed'in bir şekilde kandırıldığına inanıyorlar. Öte yandan, "Bu delilden dolayı kesin olarak bildiğimiz bir şey var ki, o adam Muhammed (sav) yalancıdır!" diye iddia eden bir grup var. İronik olarak, bu iki grup asla çelişmeden bir araya gelmiyor gibi görünüyor.

    Aslında, İslam'a yapılan birçok referans genellikle her iki teoriyi de iddia eder. Muhammed'in deli olduğunu söyleyerek başlıyorlar ve sonra onun bir yalancı olduğunu söyleyerek bitiriyorlar. İkisinin de olamayacağını asla anlamış görünmüyorlar! Örneğin, insan aldanıp gerçekten peygamber olduğunu zannederse, gece geç saatlere kadar oturup, "Yarın insanları nasıl kandıracağım ki, beni peygamber zannetsinler?" diye planlamaz. Gerçekten peygamber olduğuna inanır ve cevabın kendisine vahiy yoluyla verileceğine güvenir.

Eleştirmenin İzi

    Nitekim Kuran-ı Kerim'in büyük bir kısmı sorulara cevap olarak geldi. Birisi Muhammed'e bir soru sorardı ve vahiy onun cevabıyla birlikte gelirdi. Elbette bir kimse delirir ve kulağına bir meleğin söz soktuğuna inanırsa, ona soru sorulduğunda, meleğin ona cevabı vereceğini zanneder. Deli olduğu için gerçekten böyle düşünüyor. Birine biraz bekle demiyor, sonra arkadaşlarına koşuyor ve "Cevabı bilen var mı?" diye sormuyor. Bu tür davranışlar, peygamber olduğuna inanmayan kişinin özelliğidir. Gayrimüslimlerin kabul etmeyi reddettiği şey, iki şekilde de olamayacağınızdır. Kişi aldatılabilir veya yalancı olabilir. Ya biri ya da hiçbiri olabilir, ama kesinlikle ikisi birden olamaz!

    Aşağıdaki senaryo, gayrimüslimlerin sürekli dolaştıkları çemberin güzel bir örneğidir. Onlardan birine "Kur'an'ın aslı nedir?" diye sorarsanız. Bunun deli bir adamın zihninden kaynaklandığını söylüyor. Sonra ona, "Eğer bu onun kafasından geldiyse, içindeki bilgileri nereden aldı? Elbette Kuran'da Arapların bilmediği pek çok şey zikrediliyor" diye soruyorsunuz. Bu yüzden, getirdiğiniz gerçeği açıklamak için pozisyonunu değiştirir ve "Belki deli değildi. Belki bir yabancı ona bilgi getirdi. Bu yüzden yalan söyledi ve insanlara peygamber olduğunu söyledi." bu noktada ona şunu sormalısınız, "Eğer Muhammed yalancıysa, o zaman bu güvenini nereden aldı? Neden gerçekten peygamber olduğunu sanıyormuş gibi davrandı?" Sonunda bir kedi gibi köşeye sıkıştı, aklına gelen ilk tepkiyle çabucak saldırdı. Bu olasılığı çoktan tükettiğini unutarak, "Şey, belki yalancı değildi. Muhtemelen deliydi ve gerçekten onun bir peygamber olduğunu sanıyordu" diyor. Ve böylece tekrar beyhude döngüye başlar.

    Daha önce de belirtildiği gibi, Kuran'da kaynağı Allah'tan başka kimseye atfedilemeyecek pek çok bilgi vardır. Örneğin, yüzlerce mil kuzeyde bir yer olan Zülkarneyn duvarını Muhammed'e kim anlattı? Ona embriyolojiden kim bahsetti? İnsanlar bunun gibi gerçekleri bir araya getirdiklerinde, varlıklarını ilahi bir kaynağa atfetmek istemezlerse, otomatik olarak birisinin Muhammed'e bu bilgiyi getirdiği ve onu insanları kandırmak için kullandığı varsayımına başvururlar.
Ancak bu teori tek bir basit soruyla kolayca çürütülebilir: "Eğer Muhammed (sav) bir yalancıysa, bu güveni nereden aldı? Neden bazılarının yüzüne söyleyemediklerini, diğerlerinin asla söyleyemeyeceklerini söyledi?" Bu güven, tamamen kişinin gerçek bir ilahi vahiy olduğuna ikna olmasına bağlıdır.

Bir Vahiy - Ebu Leheb

    Muhammed'in Ebu Leheb adında bir amcası vardı. Bu adam İslam'dan o kadar nefret ediyordu ki, onu itibarsızlaştırmak için Peygamber'in peşine takılırdı. Ebu Leheb, Peygamber (sav)'in bir yabancıyla konuştuğunu görse, ayrılıncaya kadar beklerdi ve o yabancıya gider ve ona sorardı: "Sana ne dedi? 'Kara' mı dedi? Beyaz mı? . 'Sabah' mı dedi? Eh, gece oldu." Muhammed (sav)'den ve Müslümanlardan işittiklerinin tam tersini sadakatle söyledi. Ancak Ebu Leheb vefatından yaklaşık on yıl önce, onun hakkında Kur'an'da küçük bir sûre (Leheb Suresi, 111) nazil olmuştur. Ateşe (yani Cehenneme) gideceğini açıkça bildirmiştir. Başka bir deyişle, onun asla Müslüman olmayacağını ve dolayısıyla sonsuza kadar mahkûm edileceğini teyit etti. On yıl boyunca Ebu Leheb'in tek yapması gereken, "Muhammed'e asla değişmeyeceğimin, asla Müslüman olmayacağım ve cehenneme gireceğimin vahyolunduğunu duydum. Şimdi Müslüman olmak istiyorum. Bunu nasıl beğendin? İlahi vahiy hakkında şimdi ne düşünüyorsun?" Ama bunu asla yapmadı. Yine de, her zaman İslam'la çelişmeye çalıştığı için, tam olarak ondan beklenecek türden bir davranıştı.

    Muhammed (sav) özünde, "Benden nefret ediyorsun ve beni bitirmek mi istiyorsun? İşte bu sözleri söyle, ben bitireyim. Hadi söyle!" dedi. Ama Ebu Leheb bunları hiç söylemedi. On yıl! Ve tüm bu süre boyunca hiçbir zaman İslam'ı kabul etmedi ve hatta İslami davaya sempati duymadı.

    Muhammed (sav) gerçekten Allah'ın elçisi olmasaydı, Ebu Leheb'in Kuran vahyini yerine getireceğinden nasıl emin olabilirdi? Peygamberlik iddiasını gözden düşürmesi için birine 10 yıl verecek kadar kendine nasıl güvenebilirdi? Tek cevap, onun Allah'ın elçisi olduğudur; çünkü böylesine riskli bir meydan okumayı ortaya koymak için, kişinin ilahi bir vahye sahip olduğuna tamamen ikna olması gerekir.

Uçuş

    Muhammed (sav)'in kendi peygamberliğine ve dolayısıyla kendisini ve mesajını ilahi olarak korumasına duyduğu güvenin bir başka örneği de, Mekke'den ayrılıp Medine'ye hicretleri sırasında Ebu Bekir ile birlikte bir mağarada saklanmasıdır. İkisi, insanların kendilerini öldürmeye geldiğini açıkça gördüler ve Ebu Bekir korktu. Muhammed (sav) yalancı, sahtekar ve insanları peygamber olduğuna inandırmaya çalışan bir kişi olsaydı, böyle bir durumda arkadaşına "Ey Ebu Bekir" demesi beklenirdi. , bak bakalım bu mağaradan çıkış yolu bulabilecek misin." Veya "Şu köşeye çömel ve sessiz ol." Ama aslında, Ebu Bekir'e söyledikleri onun güvenini açıkça gösteriyordu. Ona, "Sakin ol! Allah bizimle, Allah bizi kurtaracak!" dedi. Şimdi, eğer biri insanları kandırdığını biliyorsa, böyle bir tavır nereden alınır? Aslında, böyle bir ruh hali, bir yalancı ya da sahtekarın özelliği değildir.

    Bu nedenle, daha önce de belirtildiği gibi, gayrimüslimler bir daire içinde dolaşıp bir çıkış yolu ararlar - Kuran'daki bulguları uygun kaynaklara atfetmeden açıklamanın bir yolunu. Bir yandan Pazartesi, Çarşamba ve Cuma günleri "Adam yalancıydı" diyorlar, diğer yandan Salı, Perşembe ve Cumartesi günleri "Deliymiş" diyorlar. Kabul etmeyi reddettikleri şey, kişinin her iki şekilde de sahip olamayacağıdır; ancak Kuran'daki bilgileri açıklamak için her iki teoriye de, her iki bahaneye de ihtiyaçları vardır.

Bakanla Karşılaşma

    Yaklaşık yedi yıl önce evime bir bakan geldi. Oturduğumuz özel odada masanın üzerinde yüzü aşağı dönük bir Kuran vardı ve bu yüzden bakan hangi kitap olduğunu bilmiyordu. Bir tartışmanın ortasında Kuran'ı işaret ettim ve "Ben o kitaba güveniyorum" dedim. Kur'an'a bakıp hangi kitap olduğunu bilmeden, "Peki, o kitap İncil değilse, bir adam tarafından yazılmış diyorum size söylüyorum!" diye cevap verdi. Onun ifadesine cevaben, "Size o kitapta ne var bir şey anlatayım" dedim. Ve sadece üç dört dakika içinde ona Kuran'da yer alan birkaç şeyi anlattım. Sadece bu üç dört dakika sonra pozisyonunu tamamen değiştirdi ve "Haklısın. O kitabı bir adam yazmadı. Şeytan yazdı!" dedi. Aslında, böyle bir tutuma sahip olmak çok talihsizdir - birçok nedenden dolayı. Birincisi, çok hızlı ve ucuz bir bahane. Rahatsız edici bir durumdan anında çıkıştır.

    Nitekim İncil'de bir gün İsa (as)'ın ölümden bir adam dirilttiğinde Yahudilerden bazılarının şahit olduklarından bahseden ünlü bir hikaye vardır. Adam öleli dört gün olmuştu ve İsa geldiğinde, "Kalk!" dedi. ve adam kalkıp uzaklaştı. Bunu gören Yahudilerden bazıları inkar ederek, "Bu şeytandır. Şeytan ona yardım etti!" dediler. Şimdi bu hikaye dünyanın her yerindeki kiliselerde çok sık prova ediliyor ve insanlar bunun üzerine büyük gözyaşları dökerek, "Ah, orada olsaydım, Yahudiler kadar aptal olmazdım!" diyorlar. Ancak ironik bir şekilde, bu insanlar Yahudilerin yaptığının aynısını yapıyorlar, sadece üç dakika içinde onlara Kuran'ın sadece küçük bir bölümünü gösterdiğinizde ve tek söyleyebildikleri, "Ah, şeytan yaptı. O kitabı şeytan yazdı!"

Kuran'ın Kaynağı

    İnsanların bu zayıf duruşu kullanmalarının bir başka örneği de Mekkelilerin Muhammed'in mesajının kaynağına ilişkin açıklamalarında bulunabilir. "Şeytanlar o Kuran'ı Muhammed'e getiriyor" derlerdi. Ama her öneride olduğu gibi Kuran da cevabını veriyor. Bir ayette (Kalem Suresi 68:51-52) özellikle şöyle denilmektedir:

Ve kâfirler, zikri işittikleri zaman, neredeyse seni gözleriyle kaçıracak olsalar da, deli olduklarını söyleselerdi.

Ve o, alemlere bir hatırlatmadan başka bir şey değildir.

Ve kâfirler, Mesaj'ı işittikleri zaman, adeta gözleriyle sana çelme takacaklardı; ve derler ki: "Şüphesiz o cinlendi!"

Ama o, tüm dünyalara bir Mesajdan başka bir şey değildir.

Peki şeytanlar ona ne musallat etti?

ne yapmaları gerektiğini ve ne yapabileceklerini

duymaktan izole edilmişler

Bunu (vahiy):

Ne onlara yakışırdı, ne de (onu üretebilirlerdi).

Doğrusu onlar, onu duymaktan (bir ihtimalden) bile uzak tutulmuşlardır.

Ve Kuran'ın bir başka yerinde (Nahl Suresi, 16/98) Allah bize şöyle buyurmaktadır:

Ve Kur'an okuduğun zaman kovulmuş şeytandan Allah'a sığın.

"Öyleyse Kur'an okuduğun zaman, kovulmuş şeytandan Allah'a sığın."

    Şimdi Şeytan böyle mi kitap yazıyor? Birine, "Kitabımı okumadan önce Tanrı'dan seni benden kurtarmasını iste?" der. Bu çok, çok zor. Gerçekten de bir insan böyle bir şey yazabilir ama Şeytan bunu yapar mı? Pek çok insan bu konuda bir sonuca varamadıklarını açıkça göstermektedir. Bir yandan Şeytan'ın böyle bir şey yapmayacağını, yapsa bile Allah'ın ona izin vermeyeceğini iddia ederler; ama öte yandan Şeytan'ın Tanrı'dan ancak bu kadar az olduğuna da inanırlar. Özünde, Şeytan'ın muhtemelen Tanrı'nın yapabileceği her şeyi yapabileceğini iddia ediyorlar. Ve sonuç olarak, Kuran'a baktıklarında, ne kadar şaşırtıcı olduğuna ne kadar şaşırsalar da, "Bunu şeytan yaptı!" diye ısrar ediyorlar. Allah'a hamd olsun, Müslümanların böyle bir tavrı yoktur. Şeytan'ın bazı yetenekleri olsa da, onlar Allah'ın yeteneklerinden çok uzaktadırlar. Ve buna inanmadığı sürece hiçbir Müslüman Müslüman değildir. İblis'in çok kolay hata yapabileceği gayrimüslimler arasında bile yaygın bir bilgidir ve kitap yazarsa kendi kendisiyle çelişmesi beklenir. Zira Kur'an-ı Kerim'de (Nisa 4:82) şöyle buyurulmuştur:

Kur'an'ı düşünmezler miydi, eğer o Allah'tan başkası tarafından gelmiş olsaydı, onda pek çok çelişki bulurlardı.

    Onlar Kuran'ı (dikkatle) dikkate almıyorlar mı? Eğer o, Allah'tan başkası tarafından gelmiş olsaydı, elbette onda pek çok çelişki bulurlardı.

Mitomani

    Gayrimüslimlerin Kuran'daki açıklanamayan ayetleri haklı çıkarmak için beyhude girişimlerde bulundukları bahaneleriyle bağlantılı olarak, Muhammed (sav)'in deli ve yalancı olduğu teorilerinin bir bileşimi gibi görünen, sıklıkla yapılan başka bir saldırı daha vardır. Esasen bu kişiler, Muhammed'in bir deli olduğunu ve onun vesvesesinin bir sonucu olarak yalan söylediğini ve insanları yanılttığını öne sürerler. Bunun psikolojide bir adı var. Mitomani olarak adlandırılır. Basitçe, kişinin yalan söylediği ve sonra onlara inandığı anlamına gelir. Gayrimüslimlerin dediğine göre Muhammed (sav) bundan muzdariptir. Ancak bu öneriyle ilgili tek sorun, mitomaniye yakalanmış birinin kesinlikle hiçbir gerçekle başa çıkamaması ve buna rağmen Kuran'ın tamamının tamamen gerçeklere dayanmasıdır. İçinde bulunan her şey araştırılabilir ve doğru olarak tespit edilebilir. Gerçekler bir mitomanyak için böyle bir sorun olduğundan,

    Örneğin, biri akıl hastasıysa ve "Ben İngiltere kralıyım" diyorsa, psikolog ona "Hayır değilsin. Sen delisin!" demez. Sadece bunu yapmıyor. Bunun yerine gerçeklerle yüzleşir ve "Tamam, İngiltere'nin kralı olduğunu söylüyorsun. Öyleyse bana kraliçenin bugün nerede olduğunu söyle. Peki başbakanın nerede? Ve korumaların nerede?" diyor. Şimdi, adam bu sorularla uğraşmakta zorlanınca, bahaneler üretmeye çalışıyor, "Ah... kraliçe... annesine gitmiş. Ah... başbakan... ölü." Ve sonunda gerçeklerle baş edemediği için iyileşir. Psikolog onu yeterince gerçekle yüzleştirmeye devam ederse, sonunda gerçekle yüzleşir ve "Sanırım İngiltere kralı değilim" der.

    Kuran, okuyan herkese, bir psikoloğun mitomanili hastasını tedavi ettiği şekilde yaklaşır. Kuran'da bir ayet vardır (Yunus 10/57):

Ey insanlar, size Rabbinizden bir öğüt, sinelerde olana bir şifa ve mü'min için bir hidayet ve rahmet gelmiştir.

    Ey insanlık! Size Rabbinizden bir hidayet ve kalblerinizdeki (hastalıklara) bir şifa ve inananlar için bir hidayet ve bir rahmet gelmiştir.

    İlk bakışta bu ifade belirsiz gibi görünse de, bahsi geçen örnek ışığında bakıldığında bu ayetin anlamı açıktır. Esasen kişi Kur'an okumakla vesveselerinden kurtulur. Özünde, bu terapidir. Aldatılmış insanları gerçeklerle yüzleştirerek tam anlamıyla iyileştirir. Kuran'da yaygın olan bir tavır, "Ey insanlar, bu konuda şöyle şöyle diyorsun, peki ya şöyle şöyle diyorsun? Bunu bildiğin halde bunu nasıl söylersin?" şeklindedir. Ve diğerleri. İnsanı neyin önemli neyin önemli olduğunu düşünmeye zorlarken, aynı zamanda Allah'ın insanlara sunduğu gerçeklerin çürük teoriler ve bahanelerle kolayca açıklanabileceği yanılgılarından birini iyileştiriyor.

Yeni Katolik Ansiklopedisi

    Pek çok gayrimüslim'in dikkatini çeken şey tam da bu tür bir şey -insanları gerçeklerle yüzleştirmek-. Aslında New Catholic Encyclopedia'da bu konuyla ilgili çok ilginç bir referans var. Katolik Kilisesi, Kuran konusuyla ilgili bir makalede şöyle diyor:

    Yüzyıllar boyunca, Kuran'ın kökeni hakkında birçok teori ileri sürülmüştür...
Bugün aklı başında hiçbir insan bu teorilerin hiçbirini kabul etmemektedir!!

    Şimdi burada yüzyıllardır var olan ve Kuran'ı açıklamaya yönelik bu beyhude girişimleri reddeden asırlık Katolik Kilisesi var.

    Gerçekten de Kuran, Katolik Kilisesi için bir sorundur. Onun vahiy olduğunu belirtiyor, bu yüzden onu inceliyorlar. Elbette öyle olmadığına dair kanıt bulmayı çok isterler ama bulamazlar. Geçerli bir açıklama bulamıyorlar. Ama en azından araştırmalarında dürüstler ve ortaya çıkan ilk asılsız yorumu kabul etmiyorlar. Kilise, on dört yüzyıldır buna henüz mantıklı bir açıklama getirilmediğini belirtiyor. En azından Kuran'ın gözden çıkarılması kolay bir konu olmadığını kabul ediyor. Elbette, diğer insanlar çok daha az dürüst. Hemen derler ki, "Ah, Kuran buradan geldi. Kuran oradan geldi." Ve çoğu zaman anlattıklarının inandırıcılığını sorgulamıyorlar bile.

    Tabii ki, Katolik Kilisesi tarafından yapılan böyle bir açıklama, sıradan Hıristiyanları biraz zor durumda bırakıyor. Kuran'ın kökeni hakkında kendi fikirleri olabilir, ancak Kilise'nin tek bir üyesi olarak gerçekten kendi teorisine göre hareket edemez. Böyle bir davranış, Kilise'nin talep ettiği itaat, bağlılık ve sadakate aykırı olacaktır. Üyeliği nedeniyle, Katolik Kilisesi'nin beyanlarını sorgusuz sualsiz kabul etmeli ve öğretilerini günlük rutininin bir parçası haline getirmelidir. Yani, özünde, Katolik Kilisesi bir bütün olarak, "Kur'an hakkındaki bu doğrulanmamış haberlere kulak asmayın" diyorsa, peki İslami bakış açısı hakkında ne söylenebilir? Eğer gayrimüslimler bile Kuran'da bir şey olduğunu kabul ediyorsa - kabul edilmesi gereken bir şey - o zaman Müslümanlar aynı teoriyi öne sürerken neden insanlar bu kadar inatçı, savunmacı ve düşmanca davranıyorlar? Bu kesinlikle düşünmesi gereken bir zihin - anlayışlı olanlar için üzerinde düşünülmesi gereken bir şey!

Bir Entelektüelin Tanıklığı

    Son zamanlarda, Katolik Kilisesi'nin önde gelen entelektüeli - Hans adında bir adam - Kuran'ı inceledi ve okuduklarıyla ilgili fikrini verdi. Bu adam bir süredir ortalıkta dolaşıyor ve Katolik Kilisesi'nde büyük saygı görüyor ve dikkatli bir incelemeden sonra bulgularını bildirdi ve şu sonuca vardı: "Tanrı insanla Muhammed aracılığıyla konuştu." Yine bu, Müslüman olmayan bir kaynağın -Katolik Kilisesi'nin en önde gelen entelektüelinin- vardığı bir sonuçtur!

    Papa'nın onunla aynı fikirde olduğunu düşünmüyorum, ancak yine de böylesine tanınmış, tanınmış bir kamu şahsiyetinin görüşü, Müslüman pozisyonunun savunmasında bir miktar ağırlık taşımalıdır. Kuran'ın kolay kolay kenara atılacak bir şey olmadığı ve bu sözlerin kaynağının aslında Allah olduğu gerçeğiyle yüzleştiği için alkışlanmalıdır.

    Yukarıdaki bilgilerden de anlaşılacağı gibi, tüm imkanlar tüketilmiş olduğundan, Kuran'ı reddetmek için başka bir olasılık bulma şansı yoktur.

Eleştirmenin Üzerindeki İspat Yükü

    Kitap bir vahiy değilse, o zaman bir aldatmacadır; ve eğer bu bir aldatmaysa, "Kökeni nedir? Ve bizi nerede aldatıyor?" diye sorulmalıdır. Nitekim bu soruların doğru cevapları, Kuran'ın sıhhatine ışık tutmakta ve inkarcıların asılsız acı iddialarını susturmaktadır.

    Elbette insanlar Kuran'ın bir aldatmaca olduğu konusunda ısrar edeceklerse, böyle bir iddiayı destekleyecek deliller getirmeleri gerekir. İspat yükü bizde değil onlarda! Yeterli doğrulayıcı gerçekler olmadan asla bir teori geliştirilemez; Ben de onlara derim ki: "Bana bir hile gösterin! Bana Kuran'ın beni nerede aldattığını gösterin! Bana gösterin, yoksa bunun bir aldatma olduğunu söylemeyin!"

Evrenin ve Yaşamın Kökeni

    Kuran'ın ilginç bir özelliği, sadece geçmişle değil, aynı zamanda modern zamanlarla da ilgili olan şaşırtıcı fenomenleri nasıl ele aldığıdır. Özünde, Kuran eski bir sorun değildir. Bu, bugün bile hala bir sorundur - yani gayrimüslimler için bir sorundur. Çünkü her gün, her hafta, her yıl Kuran'ın mücadele edilmesi gereken bir güç olduğuna ve gerçekliğinin artık sorgulanmayacağına dair giderek daha fazla kanıt getiriyor! Örneğin, Kuran'da bir ayet (Enbiya Suresi 21:30) şöyledir:

İnkar edenler görmediler mi ki, gökler ve yer bitişikken biz de onları ayırdık ve sudan su yaptık?

    Kâfirler, biz onları ayırmadan önce, göklerin ve yerin (bir bütün olarak) bitişik olduğunu görmediler mi? Her canlıyı sudan yarattık. O zaman inanmayacaklar mı?

İronik olarak, bu bilgi tam olarak 1973 Noble Ödülü'nü - birkaç inanmayan için - verdikleri şeydir.

    Kuran, evrenin kökenini -tek parçadan nasıl başladığını- haber verir ve insanlık bu vahyi doğrulamaya bugüne kadar devam eder. Ayrıca, tüm yaşamın sudan kaynaklandığı gerçeği, on dört yüzyıl öncesinin insanlarını ikna etmek kolay olmayacaktı. Gerçekten de 1400 yıl önce çölde durup birine, "Görüyorsun (kendini göstererek) bunların çoğu sudan oluşuyor" deseydin, sana kimse inanmazdı. Bunun kanıtı, mikroskobun icadına kadar mevcut değildi. Hücrenin temel maddesi olan sitoplazmanın %80'inin sudan oluştuğunu öğrenmek için beklemek zorunda kaldılar. Bununla birlikte, kanıtlar geldi ve Kuran bir kez daha zamanın sınavına girdi.

Yanlışlama Testi hakkında daha fazlası

    Daha önce bahsedilen tahrif testlerine atıfta bulunarak, onların da hem geçmişle hem de bugünle ilgili olduğunu belirtmek ilginçtir. Bunların bir kısmı Allah'ın kudret ve ilminin birer örneği olarak kullanılmış, bir kısmı ise günümüze meydan okuma olarak varlığını sürdürmektedir. Kur'an-ı Kerim'de Ebu Leheb hakkında yapılan açıklama bunlardan birincisine bir örnektir. Gaybı bilen Allah'ın, Ebu Leheb'in yolunu asla değiştirmeyeceğini ve İslam'ı kabul etmeyeceğini bildiğini açıkça göstermektedir. Böylece Allah, onun ebedî olarak Cehennem ateşine mahkûm edileceğini yazdırdı. Böyle bir sûre, hem Allah'ın ilâhî hikmetinin bir örneğiydi, hem de Ebû Leheb gibilere bir uyarıydı.

Kitap İnsanları

    Kuran'da yer alan ikinci tür tahrif testlerinin ilginç bir örneği, Müslümanlar ve Yahudiler arasındaki ilişkiden bahseden ayettir. Ayet, kapsamını her dinin bireysel üyeleri arasındaki ilişkiyle daraltmamaya özen göstermekte, aksine iki grup insan arasındaki ilişkiyi bir bütün olarak özetlemektedir. Özünde Kuran, Hıristiyanların Müslümanlara her zaman Yahudilerin Müslümanlara davranacağından daha iyi davranacağını belirtir. Gerçekten de, böyle bir ifadenin tam etkisi, ancak böyle bir ayetin gerçek anlamının dikkatli bir şekilde değerlendirilmesinden sonra hissedilebilir. Pek çok Hıristiyan ve Yahudi'nin Müslüman olduğu doğrudur, ancak bir bütün olarak Yahudi toplumu, İslam'ın ateşli bir düşmanı olarak görülmelidir. Ayrıca Kuran'da böylesine açık bir beyanın neye davetiye çıkardığını çok az insan fark eder. Özünde, Yahudilerin Kuran'ın yanlış olduğunu - ilahi bir vahiy olmadığını kanıtlamaları kolay bir şanstır. Tek yapmaları gereken kendilerini organize etmek, birkaç yıl Müslümanlara iyi davranmak ve sonra, "Şimdi kutsal kitabınız dünyadaki en iyi dostlarınızın kimler olduğu hakkında ne diyor - Yahudiler mi, yoksa Hıristiyanlar mı? Bakın biz Yahudilere ne var? senin için yapıldı!"

    Kuran'ın gerçekliğini çürütmek için yapmaları gereken tek şey bu, ancak 1400 yıldır bunu yapmadılar. Ancak, her zaman olduğu gibi, teklif hala açık!

Matematiksel Bir Yaklaşım

    Kur'an'a hangi açılardan yaklaşılabileceğine dair şimdiye kadar verilen örneklerin tümü kuşkusuz öznel niteliktedir; ancak, diğerleri arasında nesnel ve temeli matematiksel olan başka bir açı daha vardır.

    Bir kişi iyi tahminler listesi olarak adlandırılabilecek şeyleri bir araya getirdiğinde Kuran'ın bu kadar gerçek olması şaşırtıcıdır. Matematiksel olarak tahmin ve tahmin örnekleri kullanılarak açıklanabilir. Örneğin, bir kişinin iki seçeneği varsa (yani biri doğru, diğeri yanlış) ve gözlerini kapatıp bir seçim yapıyorsa, zamanın yarısında (yani ikiden biri) haklı olacaktır. . Temel olarak, ikide bir şansı vardır, çünkü yanlış seçimi seçebilir veya doğru seçimi yapabilir.

    Şimdi, aynı kişinin buna benzer iki durumu varsa (yani, bir numaralı durum hakkında doğru veya yanlış olabilir ve iki numaralı durum hakkında doğru veya yanlış olabilir) ve gözlerini kapatır ve tahminde bulunursa, o zaman sadece olacaktır. doğru zamanın dörtte biri (yani, dörtte bir). Şimdi dörtte bir şansı var çünkü artık yanılmasının üç yolu ve haklı olmasının tek yolu var. Basit bir ifadeyle, bir numaralı durumda yanlış seçim yapabilir ve ardından iki numaralı durumda yanlış seçim yapabilir; ya da bir numaralı durumda yanlış seçim yapabilir ve ardından iki numaralı durumda doğru seçimi yapabilir; ya da bir numaralı durumda doğru seçimi yapabilir ve sonra iki numaralı durumda yanlış seçim yapabilir;

    Tabii ki (tamamen haklı olabileceği tek durum, her iki durumda da doğru tahminde bulunabileceği son senaryodur. Tahmin edebileceği durumların sayısı arttığı için tamamen doğru tahmin etme şansı daha da arttı; ve böyle bir senaryoyu temsil eden matematiksel denklem x'tir (yani, birinci durum için ikide bir zaman, ikinci durum için ikide bir ile çarpılır).

    Örnekle devam edersek, aynı kişinin şimdi kör tahminlerde bulunabileceği üç durumu varsa, o zaman yalnızca sekizde birinde haklı olacaktır (yani, sekizde bir veya xx ). Yine, her üç durumda da doğru seçimi yapma olasılığı, tamamen doğru olma şansını sekizde bire indirdi. Durumların sayısı arttıkça doğru olma şansının azaldığı anlaşılmalıdır, çünkü iki olgu ters orantılıdır.

    Şimdi bu örneği Kuran'daki durumlara uygularsak, Kuran'ın doğru ifadelerde bulunduğu tüm konuların bir listesini çıkarırsak, bunların hepsinin sadece doğru kör tahminler olmasının pek olası olmadığı çok açık hale gelir. Gerçekten de, Kuran'da tartışılan konular sayısızdır ve bu nedenle, hepsi hakkında sadece şanslı tahminler yapan birinin şansı neredeyse sıfır olur. Kuran'ın yanlış olması için milyonlarca yol varsa, ancak her seferinde doğruysa, o zaman birinin tahmin etmesi olası değildir.

    Kuran'ın hakkında doğru açıklamalarda bulunduğu aşağıdaki üç konu örneği toplu olarak Kuran'ın olasılıkları yenmeye devam ettiğini göstermektedir.

Dişi Arı

    Kuran-ı Kerim 16. surede (Nahl Suresi 16:68-69) dişi arının yiyecek toplamak için evinden ayrıldığından bahseder. Şimdi, bir kişi şunu tahmin edebilir:

Ve Rabbin, bal arılarına dağlardan, ağaçlardan ve onların kurdukları şeylerden barınmalarını ilham etti.

    O halde bütün meyveler benim Rabbimdir, Rabbinin yolları, midesinden çıkmaması için başka bir içkidir, onda insanlara şifa vardır, bunda bulunanlara da şifa vardır.

Ve senin Rabbin Arıya, tepelerde, ağaçlarda ve (insanların) barınaklarında hücrelerini kurmayı öğretti;

    Sonra (yeryüzündeki) mahsulün hepsinden yiyin ve Rabbinin geniş yollarını ustalıkla bulun: onların bedenlerinden çeşitli renklerde bir içecek çıkar, onda insanlar için şifa vardır: şüphesiz bunda onlar için bir ibret vardır. kim fikir verir.

    "Etrafta uçtuğunu gördüğün arı - erkek veya dişi olabilir. Sanırım dişi tahmin edeceğim."
Elbette, haklı olma şansı ikide birdir. Demek ki Kuran haktır. Ancak Kuran'ın indirildiği dönemde insanların çoğunun inandığı şeyin bu olmadığı da oluyor. Erkek ve dişi arı arasındaki farkı söyleyebilir misiniz? Bunu yapmak için bir uzman gerekir, ancak erkek arının yiyecek toplamak için asla evinden çıkmadığı keşfedildi. Ancak Shakespeare'in Dördüncü Henry adlı oyununda bazı karakterler arıları tartışır ve arıların asker olduğundan ve bir kralı olduğundan bahseder. Shakespeare'in zamanında insanlar böyle düşünüyordu - etrafta uçuşan arıların erkek arılar olduğu ve eve gidip bir krala hesap verdikleri. Ancak, bu hiç de doğru değil. Gerçek şu ki, onlar dişi ve bir kraliçeye cevap veriyorlar.

    Dolayısıyla, arılar konusuyla ilgili iyi tahminler listesine dönersek, Kuran'ın %50/50 haklı olma şansı vardı ve ihtimal ikide birdi.

Güneş

    Kuran'da arılar konusunun yanı sıra güneş ve uzayda nasıl hareket ettiği de ele alınmaktadır. Yine, bir kişi bu konuda tahminde bulunabilir. Güneş uzayda hareket ederken iki seçenek vardır: Bir taşın fırlatıldığında gideceği gibi hareket edebilir veya kendi kendine hareket edebilir. Kuran, ikincisini - kendi hareketinin bir sonucu olarak hareket ettiğini belirtir (Enbiya Suresi 21:33). Bunu yapmak için Kuran, güneşin uzaydaki hareketini tanımlamak için sabaha kelimesinin bir biçimini kullanır. Okuyucuya bu Arapça fiilin anlamlarını kapsamlı bir şekilde anlamak için aşağıdaki örnek verilmiştir.

    Bir kimse suda ise ve sabaha fiili hareketine istinaden kullanılıyorsa, yüzdüğü, kendisine uygulanan doğrudan bir kuvvetin sonucu olarak değil, kendi isteğiyle hareket ettiği anlaşılır. Dolayısıyla bu fiil, güneşin uzaydaki hareketine atıfta bulunularak kullanıldığında, hiçbir şekilde güneşin fırlatılma veya benzeri bir nedenle uzayda kontrolsüz bir şekilde uçtuğunu ima etmez. Bu sadece güneşin hareket ederken döndüğü ve döndüğü anlamına gelir. Şimdi, Kuran'ın onayladığı şey bu, peki keşfedilmesi kolay bir şey miydi? Sıradan bir adam güneşin döndüğünü söyleyebilir mi? Gü