Bosna'nın Antik Piramitlerinin Gizemi Devam Ediyor

    Osmanagich'in duyuruları, sürekli yeni gözlemlerle dolu bir medya heyecanı uyandırdı: yakındaki bir köyde 12.000 yıllık bir ‘mezar höyüğü’ ( iskeletsiz ); iyileştirici güçleri olduğu iddia edilen Visocica'da bir taş; Ejderha Piramidi olarak adlandırılan üçüncü bir piramit; ve Aşk Piramidi ve Dünya Tapınağı adını verdiği iki ‘şekilli tepe’. Osmanagich, iddialarını doğruladığını söylediği bir dizi uzmanı işe aldı. Örneğin, 2007 yılında Saraybosna Jeodezi Enstitüsü'nden bir araştırmacı olan Enver Buza, Güneş Piramidinin ‘mükemmel bir hassasiyetle kuzeye yöneldiğini’ belirten bir makale yayınladı.

    Birçok Boşnak, Osmanagiç'in teorilerini, özellikle Bosna nüfusunun yaklaşık yüzde 48'ini oluşturan ülkenin etnik Boşnaklarından ( veya Bosnalı Müslümanlar ) gelenleri benimsedi. Visoko, 1990'lı yıllardaki savaşı sırasında Boşnak liderliğindeki güçler tarafından tutuldu ve kasabayı defalarca bombalayan Bosnalı Sırp ( ve daha sonra Hırvat ) güçleri tarafından çevre köylerden sürülen mültecilerle boğuldu. Bugün, belediye başkanlığını kontrol eden Boşnakların milliyetçi partisine bir destek kalesi. Boşnak ulusal mitolojisinin temel ilkelerinden biri, Boşnaklar'ın Bosna'nın ortaçağ asaletinden gelmesidir. 14. yüzyıldan kalma Visoki Kalesi'nin kalıntıları Visocica Tepesi'nin zirvesinde - Güneş Piramidi'nin tepesinde - bulunabilir ve bu iki simge birlikte Boşnaklar için önemli bir sembolik rezonans yaratır. Visoko'nun Avrupa medeniyetinin beşiği olduğu ve Boşnakların atalarının eski Mısırlıları bile geride bırakan usta inşaatçılar olduğu inancı etnik bir gurur meselesi haline geldi. Bosna-Hersek Ulusal Anıtları Koruma Komisyonu'ndan tarihçi Dubravko Lovrenoviç, "Piramitler bir Boşnak kimlik yerine dönüştürüldü," diyor. "Piramitlerden yana değilseniz, Boşnakların düşmanı olmakla suçlanıyorsunuz."

    Osmanagich, kendi adına, arkeolojik çalışmalarını siyasi kazanç için kullananları onaylamadığı konusunda ısrar ediyor. "Bu piramitler herhangi bir milliyete ait değil" diyor. "Bunlar Boşnak ya da Müslüman ya da Sırp ya da Hırvat piramitleri değil, çünkü bunlar bu ulusların ve dinlerin var olmadığı bir zamanda inşa edildi." Projesinin "insanları birleştirmesi, bölmemesi" gerektiğini söylüyor.

    Yine de Bosna-Hersek, ülkedeki Sırpların ve daha sonra Hırvatlar'ın diğer etnik kökenlerden insanları öldürerek veya sınır dışı ederek etnik açıdan saf küçük devletler yaratmaya çalıştıkları bir savaşın derin yaralarını hala taşıyor. En acımasız olay 1995 yılında, Sırp güçlerinin Birleşmiş Milletler tarafından korunan bir "güvenli sığınak" olan Srebrenica kasabasının kontrolünü ele geçirip askerlik çağındaki yaklaşık 8.000 Boşnak erkeği idam etmesiyle meydana geldi. Bu, 2. Dünya Savaşından bu yana Avrupa'da yaşanan en kötü sivil katliamdı.

    Arkeolojinin siyasi kullanımlarını inceleyen Wellesley Koleji antropoloğu Philip Kohl, Osmanagich'in piramitlerinin eski Doğu bloğunda ortak olan bir anlatıyı örneklediğini söylüyor. "Demir Perde çöktüğünde, tüm bu toprak ve toprak iddiaları gündeme geldi ve insanlar ideolojik bağlarını yeni kaybetmişlerdi" diye belirtiyor. "'Büyük atalarımız var, bin yıl öncesine gidiyoruz ve bu özel yerleri kendimiz için talep edebiliriz' diyebilmekte büyük bir çekim var. Bazı yerlerde nispeten iyi huylu, bazılarında ise habis olabilir. "

    Harvard Üniversitesi'nde bir Balkan uzmanı olan Andras Riedlmayer, "Piramitlerin hala gerçekten korkunç bir deneyimden kurtulmaya çalışan travma yaşamış bir toplumun semptomları olduğunu düşünüyorum" diyor. "Kendini onaylamak için çaresiz ve paraya ihtiyacı olan birçok insan var."

    Arkeolojik iddialar uzun zamandır siyasi amaçlara hizmet etmek için kullanılıyor. 1912'de İngiliz arkeologlar, insanların Afrika'da değil İngiltere'de ortaya çıktığı iddiasını desteklemek için "kayıp halka" üretmek için modern bir kafatasını orangutan çenesiyle birleştirdiler. ( Paleontolog Richard Leakey daha sonra İngiliz seçkinlerinin "ilk olmaktan öylesine gurur duyduklarını, [ aldatmacayı ] kancayı, ipi ve platini yuttuklarını" belirtti. )

    Daha yakın bir tarihte, 2000 yılında, buluntuları Japon uygarlığının 700.000 yaşında olduğunu öne süren tanınmış bir arkeolog olan Shinichi Fujimura'nın, sözde keşfettiği sahte eserleri gömdüğü ortaya çıktı. Michele Miller arkeoloji dergisi Athena Review'de "Fujimura'nın açık sözlü suçu, hem kuruluş hem de popüler basın tarafından kabul edildi, çünkü onlara zaten inanmak istedikleri şeyin kanıtını verdi - Japon halkının büyük antikası," diye yazdı Athena Review .

    Bazı Bosnalı akademisyenler, Osmanagiç'in projesine alenen karşı çıktı. Nisan 2006'da yirmi bir tarihçi, jeolog ve arkeolog, kazıları amatörce ve uygun bilimsel denetimden yoksun olarak nitelendiren çok sayıda Bosnalı gazetede yayınlanan bir mektubu imzaladılar. Bazıları Osmanagiç'i tartışmak için yerel televizyona çıktı. Boşnak milliyetçileri misilleme yaparak piramit muhaliflerini "yozlaşmış" olarak kınadılar ve e-postalarla taciz ettiler. Balkanlar'ın önde gelen arkeologlarından biri olan Ulusal Müze'den Zilka Kujundzic-Vejzagic, tehdit edici telefonlar aldığını söyledi. "Bir seferinde tramvaya biniyordum ve bir adam beni itti ve 'Sen Bosna'nın düşmanısın, bu tramvaya binmezsin' dedi. "Kendimi biraz tehlikede hissettim."

    Saraybosna Üniversitesi tarihçisi Salmedin Mesihoviç, "Saldırılar sürekli ve çok korkunç olduğu için sessizliğe giren meslektaşlarım var," diyor. "Her gün baskıyı hissediyorsun."

    Yakın zamana kadar Avrupa Arkeologlar Birliği başkanı olan bir piramit şüphecisi olan Anthony Harding, "Başını korkuluktan yukarı koyan herkes aynı kaderi paylaşıyor" diyor. İngiltere'deki Exeter Üniversitesi'ndeki ofisinde otururken, onu bir aptal ve Sırpların bir arkadaşı olarak suçlayan kalın bir mektup klasöründen okuyor. Dosyayı "Bosna — Taciz" olarak etiketledi.

    Haziran 2006'da, o zamanki Bosna'nın üç üyeli cumhurbaşkanlığı başkanı Süleyman Tihiç, vakfın çalışmalarını onayladı. Balkan cumhurbaşkanları zirvesinde gazetecilere verdiği demeçte, "Bunların üç piramidin kalıntıları olduğunu görmek için büyük bir uzman olmaya gerek yok." Dedi. Tihiç, o zamanlar Unesco genel müdürü olan Koichiro Matsuura'yı piramitlerin Dünya Mirası alanı olarak nitelendirilip nitelendirilmediğini belirlemek için uzmanlar göndermeye davet etti. Harding'in de aralarında bulunduğu yabancı bilim adamları hareketi engellemek için toplandılar: Altı ülkeyi temsil eden 25'i Matsuura'ya açık bir mektup imzaladı ve "Osmanagich utanç verici bir şekilde Bosna'nın gerçek mirasının bazı kısımlarını yok etmekle tehdit eden sahte bir arkeolojik proje yürütüyor. "

    Ancak Piramit Vakfı'nın siyasi nüfuzu kayda değer görünüyor. Boşnak-Hırvat Federasyonu Kültür Bakanı Gavrilo Grahovac, projede çalışanların güvenilirliğinin "güvenilmez" olduğu gerekçesiyle 2007 yılında vakıf izinlerinin yenilenmesini engellediğinde, eylem Nedzad Brankoviç tarafından reddedildi. federasyon başbakanı. "Neden tüm dünyanın ilgilendiği bir şeyi reddetmeliyiz?" Brankoviç, siteyi ziyareti sonrasında düzenlediği basın toplantısında gazetecilere verdiği demeçte. "Hükümet bu projeye karşı olumsuz davranmayacaktır." Ulusal cumhurbaşkanlığının bir başka üyesi olan Haris Silayciç de ekonomiye yardım ettiği gerekçesiyle Osmanagiç'in projesine destek verdi.

    Eleştirmenler, projenin yalnızca Bosna bilimini değil, aynı zamanda kıt kaynakları da ıslattığını iddia ediyorlar. Osmanagich, vakfının 220.000 doları Malezyalı işadamı Vincent Tan'tan olmak üzere 1 milyon dolardan fazla para aldığını söylüyor; Visoko kasabasından 240.000 $; Federal hükümetten 40.000 $; ve Osmanagiç'in cebinden 350.000 dolar. Bu arada Saraybosna'daki Ulusal Müze, iki milyondan fazla arkeolojik eser ve yüz binlerce kitaptan oluşan koleksiyonunu korumak ve savaş dönemindeki hasarları onarmak için yeterli kaynak bulmakta zorlandı.

    Eleştirmenler ayrıca Bosna'nın arkeolojik mirasına verilebilecek olası zarardan da bahsediyor. Saraybosna Üniversitesi antik tarih öğrencisi Adnan Kaljanac, "Bosna'da, eser bulmadan arka bahçenizi kazamazsınız" diyor. Osmanagiç'in kazıları Visocica Tepesi'ndeki ortaçağ kalıntılarından uzak dursa da Kaljanac, projenin vadideki belgelenmemiş Neolitik, Roma veya ortaçağ alanlarını yok edebileceğinden endişe ediyor. Benzer şekilde, Science dergisine 2006 yılında yazdığı bir mektupta Schoch, Visoko'daki tepelerin "bilimsel olarak değerli karasal omurgalı örnekleri verebileceğini söyledi. Şu anda, fosiller" kazılar "sırasında göz ardı ediliyor ve yok ediliyor.

    Aynı yıl, Dayton barış antlaşması ile tarihi eserleri milliyetçi çatışmalardan korumak için oluşturulan bağımsız bir kuruluş olan Ulusal Anıtları Koruma Komisyonu, Osmanagich'in sitesinde bulunan bildirilen eserleri incelemesini istedi. Komisyon başkanı Lovrenoviç'e göre, komisyon üyelerinin girişine izin verilmedi. Komisyon daha sonra korunan bölgeyi Visoki çevresinde genişletti ve Osmanagich'i dağdan etkili bir şekilde itti. Bosna'nın cumhurbaşkanı, bakanları ve parlamentosunun şu anda komisyonun kararlarını geçersiz kılma yetkisi yok.

    Ancak Osmanagich anavatanında engellerle karşılaşmaya başladıysa, yurtdışında da başarılarını sürdürüyor. Geçtiğimiz Haziran ayında, Osmanagich'in Ağustos 2008'de Saraybosna'da toplandığı Piramitler Vadisi Birinci Uluslararası Bilimsel Konferansı'nın "bilim başkanı" akademisyenlerinden biri olan Rus Doğa Bilimleri Akademisi'ne yabancı üye oldu. Konferans organizatörleri arasında Rusya Teknik Bilimler Akademisi, Kahire'deki Ain Shams Üniversitesi ve İskenderiye Arkeoloji Topluluğu yer aldı. Geçtiğimiz Temmuz ayında, Sırbistan'ın Boljevac kasabasındaki yetkililer, Osmanagiç tarafından gönderilen bir ekibin yerel bir dağ olan Rtanj'ın altındaki bir piramidi doğruladığını iddia etti. Osmanagich, Rtanj'ı kendisi ziyaret etmediğini ve sitede herhangi bir araştırma başlatmadığını bana e-posta ile gönderdi. Ancak Sırp gazetesine Danas gelecekteki çalışmayı onayladı. "Burası Sırbistan 'da piramidal yapı olasılığının olduğu tek yer değil," dedi.

    Şimdilik Osmanagich, Visoko'da üç piramidi birbirine bağlayan bir ağın parçası olduğuna inandığı bir dizi eski tüneller olduğunu söylediği bir dizi şeyi kazmak için yeraltına indi. Beni bunlardan birine götürüyor, huzursuz bir şekilde konsolide olmayan kum ve çakıl taşları arasından sıkışık, üç fit yüksekliğindeki bir geçitten, turistler için yedi fit yüksekliğindeki bir ana caddeye ( tünelin orijinal yüksekliğine ) doğru genişlediğini söylüyor. ( Buzul çağının sonunda deniz seviyesi 1.500 fit ( 457,2 m ) yükseldiğinde tünelin kısmen dolduğunu söylüyor. ) 15.000 yıl önce bölgeye nakledildiğini söylediği çeşitli kayaların bazılarının üzerinde oymalar olduğunu söylüyor. Bosnalı haftalık BH Dani dergisine verdiği röportajda, Osmanagich'in bir zamanlar çalıştığı jeolog Nadija Nukiç, kayalar üzerinde ilk gördüğünde yazı olmadığını iddia etti. Daha sonra, kendisine yeni kesik izler gibi görünen şeyleri gördü. Vakıf çalışanlarından birinin kendisine ve çocuklarının adlarının ilk harflerini kazıdığını söylediğini de sözlerine ekledi. ( Röportaj yayınlandıktan sonra Osmanagich, web sitesinde işçinin reddini yayınladı. Nukic'e ulaşma çabaları sonuçsuz kaldı. )

    Yaklaşık 200 metre ileride, tünelin kazılan kısmının sonuna ulaşıyoruz. İleride, çakıllı, konsolide olmayan toprakta ince görünümlü bir gezinme alanı uzanıyor. Osmanagich, 2,2 mil ( 3.54 km ) uzaklıktaki Visocica Tepesi'ne kadar kazmayı planladığını ve ek bağışlarla buraya üç yıl gibi kısa bir sürede ulaşabileceğini sözlerine ekledi. Işığa geri dönmeye başladığımızda, "Bundan on yıl sonra kimse eleştirmenlerimi hatırlamayacak," diyor ve "sahip olduklarımıza bakmaya bir milyon insan gelecek."