Aristoteles zamanı

   Aristoteles için Zaman , Fiziğin aşırı derecede zor bir bölümünün güzel, kısa ve net bir çalışmasıdır : Aristoteles'in zaman tartışması ( FizikIV 10-14). Ursula Coope, yalnızca Aristoteles'in belirsiz ve çoğu kez eksiltili zaman hesabını açıklamakla kalmaz; aynı zamanda bu anlatımı, nihayetinde Aristoteles'in doğal dünyaya ilişkin kendine özgü kavrayışına nasıl bağlı olduğunu göstererek güçlü bir şekilde savunur. Aristoteles, modern bir filozofun araştırmasını motive edebilecek olanlardan farklı sorunlar ve sorularla ilgilenir. Ancak bu, Aristoteles'in zaman tartışmasından öğrenemeyeceğimiz anlamına gelmez. Tam tersine: Coope, Aristoteles'in metnine doğru bir zihin çerçevesiyle yaklaşırsak, zaman araştırmamızı motive eden teorik kaygılar hakkında çok şey öğrenebileceğimizi düşünüyor. Aristoteles'in felsefesinin olanaklarına açıksak ve bunu yapmıyorsak, gerçekten de zamanı gelmiştir.sorular.

   Aristoteles, doğal dünyayı değişim alanı olarak kavrar: doğal olan her şey değişime tabidir (değişim burada daha geniş anlamıyla anlaşılmalıdır, nitel ve nicel değişimi olduğu kadar yerdeki değişimi de içerir). Aristoteles değişim ve zamanın yakından ilişkili olduğunu düşünse de, zamanı değişim açısından açıklar, tersi değil . Açıklayıcı projesinde değişim kavramının daha temel olduğunu düşünüyor. Bu, Aristoteles'in Fizik'teki ilk ve en önemli kaygısının neden olduğunu anlamamıza yardımcı olur.genel bir değişim hesabını güvence altına almaktır; yani tüm tezahürlerinde değişim için geçerli olabilecek bir açıklama. Bu açıklama, örtük veya açık olarak zamana atıfta bulunmaz. Aristoteles, ancak bu açıklama sağlam bir şekilde yerine oturduğunda, zaman da dahil olmak üzere kendi doğa felsefesi için gerekli olan bir dizi kavramı geliştirir. Ancak Coope'un tercih ettiği yoruma göre Aristoteles, zaman olmadan değişimin olmayacağına inandığından, değişimin zamana bağlı bir şey olduğunu varsayabilirdi. Bunu varsaymaması bir açıklama gerektiriyor. Ancak Fizikte veya başka bir yerde böyle bir açıklama yoktur .

   Belki de zamanın değişime bağlı bir şey olduğu varsayımının tersinden kaynaklanan açıklayıcı faydalar, varsayımın kendisi için dolaylı bir argüman olarak alınabilir. Coope, bu stratejinin zamanın belirli yapısal özellikleriyle başa çıkmada ne kadar verimli olduğunu gösteriyor. Aristoteles, zihnin (ruh demeliyim) zamanın iki olduğunun farkında olduğu zaman olduğu görüşüne bağlıdır. Ayrıca, iki zaman anı arasında her zaman başka bir zaman anının olabileceğini iddia eder. Başka bir deyişle, Aristoteles zamanın sürekli olduğuna inanır. Ancak onun iddiası, zamanın bu yapıya sahip olduğu, çünkü değişim var. Üstelik değişim bu yapıya sahiptir, çünkü büyüklük vardır: bir doğru üzerindeki herhangi iki nokta arasında her zaman başka bir nokta olabilir. Bu durumda açıklamanın yönü açıkça büyüklükten değişime ve değişimden zamanadır. Aristoteles aynı çizgide zaman içinde önce ve sonranın zamansal olmayan bir açıklamasını sunar. Zamanda öncesi ve sonrasının, değişimde önce ve sonraya bağlı olduğunu ve bunun da önce ve sonraya bağlı olduğunu savunuyor. Aristoteles'in zamanın öncesi ve sonrası hakkındaki tartışmasını, zaman felsefesinin merkezinde yer alan bir konuyu ele alma girişimi olarak okumak bizim için çok caziptir: zamansal asimetri. 

   Coope, Aristoteles'in amacının önemli ölçüde daha mütevazı olabileceğini öne sürüyor: o zamanın belirli bir düzen türü olduğunu kurmak. Zamanda öncesi ve sonrasının, değişimde önce ve sonraya bağlı olduğunu ve bunun da önce ve sonraya bağlı olduğunu savunuyor. Aristoteles'in zamanın öncesi ve sonrası hakkındaki tartışmasını, zaman felsefesinin merkezinde yer alan bir konuyu ele alma girişimi olarak okumak bizim için çok caziptir: zamansal asimetri. Coope, Aristoteles'in amacının önemli ölçüde daha mütevazı olabileceğini öne sürüyor: o zamanın belirli bir düzen türü olduğunu kurmak. Zamanda öncesi ve sonrasının, değişimde önce ve sonraya bağlı olduğunu ve bunun da önce ve sonraya bağlı olduğunu savunuyor. Aristoteles'in zamanın öncesi ve sonrası hakkındaki tartışmasını, zaman felsefesinin merkezinde yer alan bir konuyu ele alma girişimi olarak okumak bizim için çok caziptir: zamansal asimetri. Coope, Aristoteles'in amacının önemli ölçüde daha mütevazı olabileceğini öne sürüyor: o zamanın belirli bir düzen türü olduğunu kurmak.[1] Coope'un ne demek istediğini tam olarak anlamak için Aristoteles'in zaman tanımını nasıl okuduğunu görmemiz gerekiyor.

   Aristoteles zamanı bir tür sayı olarak tanımlar. Daha doğrusu zaman, "öncesine ve sonrasına göre bir değişim sayısıdır" (219 b 1-2). Coope, zamanı bir tür sayı olarak tanımlarken Aristoteles'in onu esasen sayılabilir bir şey olarak tanımladığını öne sürer . Okumasında zaman, zamanın anları sayılarak sayılır. Ayrıca, bir anı saydığımızda, o sırada meydana gelen tüm değişikliklerde potansiyel bir bölünmeyi işaretliyoruz. Zamanın anlarını saymak, meydana gelen tüm değişiklikleri tek bir öncesi ve sonrası dizisinde düzenlemenin bir yolu olarak ortaya çıkıyor. Coope, Aristoteles'in zaman tanımının alternatif bir okumasını tartışarak kendi yorumunu şekillendiriyor. Bu diğer yoruma göre zaman, özünde ölçülebilir bir şeydir.. Coope, zamanın ölçülebilir olduğunu inkar etmez, ancak ölçülebilirliğin zamanın tanımlayıcı özelliği olmadığını iddia eder. Coope "number" (Aristo'nun kullanımı savunuyor arithmos ziyade "ölçü" den) ( metron zaman onun tanımında) oldukça kasıtlı olduğunu. Coope, saymanın bir düzen biçimi olduğu gerçeğine odaklanarak, Aristoteles'in anladığı biçimiyle zamanın bir düzen türü olduğu fikrine varır.

   Aristoteles'in zaman tanımının biraz şaşırtıcı bir sonucu, zamanın sayabilen bir zihne (sayabilen bir ruh demeliyim) bağlı olduğu iddiasıdır. Aristoteles için zamanın zihne (ruh) bağımlılığı, sayabilen varlıklar olmadan zamanın olmayacağını ima eder. Ancak bu, zaman ve değişimin yakından bağlantılı olmasına rağmen, değişimi kapsamaz. Coope, zaman ve değişimin zihin (ruh) ile ilişkisinin farklı biçimine odaklanır. Zamanın tanımından, sayabilen varlıkların yokluğunda zamanın var olamayacağı sonucu çıkar, çünkü zaman sayılabilir bir şey olarak tanımlanır. Ancak değişimin tanımından, değişimin sayabilen varlıklara bağlı olduğu sonucu çıkmaz. Değişimin tanımının, referans verilmeyecek şekilde özenle yapıldığını unutmayın. zamana göre örtük veya açık. Başka bir deyişle, zaman esasen sayılabilir, oysa değişim sayılmaz. Ancak bu, zaman olmadan değişim olmaz ve değişim olmadan zaman olmaz iddiasıyla tutarlıdır.

   Aristoteles'in zaman tartışmasının biraz şaşırtıcı bir başka sonucu da, sonsuza kadar süren şeylerin zamanda olmadığı iddiasıdır. Bu iddia, Aristoteles'in aklındaki şeylerin gök cisimleri olduğunu fark ettiğimizde özellikle kafa karıştırıcıdır. Aristoteles'e göre bu cisimler, dünyanın çevresinde sonsuza kadar hareket halinde oldukları gerçeği nedeniyle sürekli olarak bir yerden başka bir yere değişmektedir. Bu organlar sürekli yerinde değişiyor iddia ederek ve onlar zamanında olmadıklarını ileri sürerek Aristo kendisinin zaman ve değişim arasında kurulan ettiğini samimi ilişkiyi inkar görünüyor. Coope, gök cisimlerinin zamanında var olamadıkları iddiasının, onların zamansal düzenin bir parçası olmadıkları anlamına gelmediğini açıklamakta çok iyi bir iş çıkarıyor. Tam tersine: bir anı saymak , göklerde meydana gelen değişiklikler de dahil olmak üzere, meydana gelen tüm değişikliklerde potansiyel bir bölünmeyi işaretlemektir . Bu nedenle gök cisimleri, ay altı dünyanın şeyleriyle belirli zamansal ilişkiler içindedir. Örneğin, diğer şeyler ile eşzamanlılık bir ilişkiye: onların karakteristik dairesel hareket gerçekleştirmek ederken sublunary dünyada başka şeyler diğer değişikliklere uğrarlar. Ancak gök cisimleri zamanla çevrelenmedikleri için zamanın içinde değildirler; yani karakteristik hareketlerinden önce ve sonra bir zaman yoktur. Ayrıca, toplam hareketleri zamanla ölçülemediğinden, zamanda değillerdir. Aristoteles'in zaman tartışmasında geliştirilen kavramsal kaynakları iki varlık kipini ayırt etmek için kullandığı izlenimi edinilir. Coope'un tercih ettiği yorumda, Aristoteles'in zamanda var olmanın, zamanda var olmakla eşdeğer olmadığını söyleyerek yapmaya çalıştığı şey budur . Eğer bu doğruysa, Aristoteles, yalnızca var olan ve yok olan şeylerin tam anlamıyla zamanda olduğunu düşünür. Bu şeyler zamanın içindedir çünkü var olmadan önce bir zaman vardır ve yok olduktan sonra bir zaman vardır. Sınırlı bir süre boyunca sürdükleri için, bu süre ölçülebilir. Buna karşılık, gök cisimleri zamanda değildir; bunlar, zamanın, zamansal düzenin parçası oldukları ve doğal dünyanın diğer şeyleriyle belirli zamansal ilişkiler içinde bulundukları anlamındadır.

   Coope, Aristoteles'in zaman tartışmasının önemli, anlayışlı, güçlü bir şekilde karakterize edilmiş bir yorumunu geliştirir. Bu yorumun büyük içsel değeri, bu tartışmanın Aristoteles'in Fizik'te yürüttüğü açıklayıcı projeye nasıl uyduğunu gösterme girişiminde yatmaktadır . Coope, Aristoteles'in zaman tartışmasının sadece zaman konusundaki gevşek bağlantılı notların bir koleksiyonu olmadığını, aynı zamanda zaman olgusunun kapsamlı ve tutarlı bir açıklaması olduğunu gösterebiliyor. Tüm bu nedenlerden dolayı, Coope'un Aristoteles'in doğa felsefesi üzerine büyüyen çalışma alanına kalıcı bir katkı sağladığını düşünüyorum.

Ursula Coope, Time for Aristotle , Oxford University Press, 2005, 208pp, $55.00 (hbk), ISBN 0199247900

[1] Ancak Coope, Aristoteles'e zamansal asimetri konusunda söyleyecek bir şey veren metnin alternatif (ve kendi kabulüyle spekülatif) bir yorumunu sunmaya devam ediyor. Bu alternatif yorum için bkz. s. 72-81.