Formula 1, Grand Prix, F1 Araba Yarışı

    Formula 1 küresel bir devdir. 2017 yılında, küresel izleyici kitlesi 352,3 milyon kişiydi. Üreticilerin sponsorluk gelirleri yılda yüz milyonlarca Euro'yu buluyor. Formula 1 aracının en yüksek hızı saatte 231 mildir. Basitçe söylemek gerekirse, Formula 1'deki her şey büyük ölçekte yapılır. Formula 1'in en güçlü yönlerinden biri, tüm mühendislik uzmanlığı ve teknolojisine rağmen basit bir spor olmasıdır.

    İnanılmaz derecede yetenekli sürücülerin bir yarış pistinde son derece hızlı arabaları savurmasını izlemenin doğal olarak içgüdüsel bir yanı var. Sürekli artan hıza rağmen Formula 1, tarihinde hiç olmadığı kadar güvenli bir spordur. Gerçekten de, yaklaşık 80 yıllık geçmişi boyunca Formula 1, her yıl hem daha hızlı hem de daha güvenli hale geldi. Bu, sporun gerçek mühendislik becerisidir.

 

KÖKENLER

 

GRAND PRİX NE ZAMAN BAŞLADI?

    Arabalar var olduğundan beri, araba yarışları var. Teknoloji geliştikçe ve arabaların sayısı arttıkça, 1894 gibi erken bir tarihte Fransa'daki Avrupalı ​​üreticiler, ürünlerini rekabet etmenin ve pazarlamanın bir yolu olarak yarışmaya başladılar.

    Savaşlar arası yıllarda, Avrupa çapında, araba ve sürücü becerilerini alıcı bir Avrupa nüfusuna göstermek için tasarlanmış bir dizi Grands Prix yarış günü gerçekleşti .

 

İKİNCİ DÜNYA SAVAŞI ÖNCESİ GRAND PRİX NASILDI?

    İkinci Dünya Savaşı müdahale etmemiş olsaydı, Formula 1 muhtemelen çok daha erken başlayacaktı. Elbette, iki savaş arası yıllarda, sporu tek seferlik olaylardan yola çıkarak kodlamaya yönelik artan bir hareket vardı.

    Nazizmin yükselişi ve Fransız ve Belçikalı ( ve diğer Avrupalı ) mühendislerin savaşa hazırlanmaya odaklanmasıyla birlikte, Formula 1 1946 yılına kadar askıya alındı.

 

FORMULA 1 YARIŞI NE ZAMAN BAŞLADI?

    'Formula One' adı, sürücülerin ve mühendislerin uyması gereken standartlaştırılmış bir dizi kurala atıfta bulunur. 1946'da Formula 1 Şampiyonası fikri başladı. 1946 - 1950 arası yarışlar genel bir takvimin parçası değildi ve yarışlar geçici olaylar olma eğilimindeydi.

    Ancak, geniş bir yarış yelpazesinde performansa dayalı tek bir rekabet yaratma arzusu giderek arttı. Sonuçta amaç, kimin en iyi sürücü ve kimin en iyi üretici olduğunu belirlemekti.

 

SÜRÜCÜLERDÜNYA ŞAMPİYONASI NE ZAMAN BAŞLADI?

    Sürücüler dünya şampiyonası ile ilgili son ayrıntılar 1950'ye kadar üzerinde anlaşmaya varılmadı ve ilk Dünya Şampiyonası Grand Prix'si 1950'de Birleşik Krallık'taki Silverstone'da gerçekleşti. O zaman bile, temel yapılar yerinde olmasına rağmen, toplam Grands Prix'nin sadece yedisi Dünya Şampiyonası için sayıldı. Şampiyona büyüdükçe bile, 1983'e kadar şampiyona dışı yarışlar kaldı.

    DÜNYA ŞAMPİYONASI'NIN ORTAYA ÇIKIŞINDAN BU YANA GEÇEN SÜREÇTE, BİR ŞİRKETİN VEYA DİĞERİNİN HAKİMİYET DÖNEMLERİ OLDU.

    Örneğin, İngilizler 1960'ların başında ve 1970'lerin başında, Ferrari 1970'lerin ortalarını domine etmeden önce hakimdi.

   1990'ların ikinci yarısında ve 2000'lerin başında, daha yakın zamanlarda Williams ve Mercedes lider üreticiler olmasına rağmen, Ferrari yine bir hakimiyet dönemi yaşadı.

    Bernie Ecclestone, 1971'de Formula 1'in ticari haklarının yönetimini devraldı ve gerçek anlamda küresel bir finansal güç çağını başlattı. O zamandan beri Formula 1'in popülaritesi arttı ve sürücüler şampiyonası için verilen para ödülü de arttı.

 

YARIŞ NASIL GELİŞTİ?

    İKİNCİ DÜNYA SAVAŞI'NDAN SONRA FORMULA 1, BÜYÜK BİR POPÜLARİTEYE SAHİP YERLEŞİK BİR SPORDU.

 

 Yavaş yavaş, savaş sonrası yıllarda F1 bir dizi evrimsel değişiklik geçirdi. Örneğin 1958'de Grands Prix 300 milden 200 mile kısaltıldı ve sürücülerin kullandığı yakıt Avgas'a standartlaştırıldı.

 

 1958, aynı zamanda, sürücünün arkasına monte edilmiş bir motora sahip bir otomobilin şampiyonluğu kazandığı ilk yıl olduğu için önemli bir yıldı. Stirling Moss'tan Cooper, kısa sürede tüm üreticiler arasında standart haline gelen yeni tasarlanmış arabasıyla Arjantin Grand Prix'sini kazandı.

 

 Daha önce her takım metanol ve diğer bileşikleri kullanarak kendi yakıtını yapıyordu. 1958 ayrıca bir inşaatçılar dünya şampiyonasının tanıtımını gördü.

    1965'te bir Japon takımı, enine bir motorla Meksika Grand Prix'sini kazandı. Bununla birlikte, Stirling Moss'un arabasının aksine, başka hiçbir üretici Japon arabasının tasarımını kopyalamadı; bu, bu tür bir motorla bunu yapan tek araba olmaya devam ediyor.

    Bu Grand Prix aynı zamanda yükler 3,0 litreye yükseltilmeden önce 1,5 litrelik bir motorun kullanıldığını son kez gördü. Bu, doğal olarak otomobillerin ulaşabileceği hızları artırdı ve şimdi düzenli olarak 200 mil / saat'in üzerine çıkıyorlar - en eski yarış arabalarının en yüksek hızının iki katından fazla bir hız.

    İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana meydana gelen en büyük gelişme, Formula 1'in uluslararası alanda yaygınlaşması oldu. Yarışlar artık neredeyse her kıtadaki yarışlarla birlikte gerçek anlamda tüm dünyaya yayılmıştır.

    Bu, Formula 1'in artık dünyanın her yerinden hayranları, yapımcıları ve sürücüleri olduğu anlamına geliyor. Bahreyn, Çin, Brezilya ve Abu Dabi'deki yarışlarla Formula 1, hızla ulusal sınırları aşan bir spor haline geliyor. Gerçekten de, taraftarların sadakati yarış sürücülerinden çok otomobil üreticilerine gitgide daha fazla oluyor.

 

YARIŞ ARABASI TEKNOLOJİSİNDE NE GİBİ GELİŞMELER OLDU?

    Formula 1'deki araba teknolojisi, her takımın sürekli olarak rekabet avantajı elde etmek için çabalamasının bir sonucu olmuştur.

   Formula 1 tarihinde meydana gelen en büyük iki gelişme, motorun yerleşimi ve şasi malzemesi oldu. Yukarıda bahsedildiği gibi, 1958'de Stirling Moss'un arabasında arkadan tahrikli bir motor bulunuyordu.

    Atların değiştirilmesinden bu yana ilk kez, arabalar artık çekilmek yerine itiliyordu ve bu da direksiyon üzerinde daha fazla kontrol sağlıyordu. Modern güvenlik yenilikleri, motorun artık sürücünün arkasında olmasına rağmen, artık otomobilin merkezine yerleştirildiği anlamına geliyor.

    Şasi ile gerçekleşen en radikal değişiklik, 1962'de otomobilin tek bir uzun gövde paneli olduğu anlamına gelen alüminyum levha monokokun geliştirilmesiydi.

   Bu, ağırlığı önemli ölçüde azalttı ve arabaları daha sert hale getirdi, bu da daha yüksek hızların mümkün olduğu anlamına geliyordu. 1981'de McLaren, karbon fiber şasinin geliştirilmesiyle bunun yerini aldı.

    Aktif süspansiyon, turboşarjlar ve çekiş kontrolü gibi diğer gelişmeler, Formula 1 tarihi boyunca ara sıra yasaklanmış olan tüm yeniliklerdi ve bu, Formula 1'in aynı adı taşıyan düzenlemelerinin de tarih boyunca yenilik yapmaya zorlandığını gösteriyor.

 

GÜVENLİK NASIL GELİŞTİ?

    Formula 1 araçlarının hız ve aerodinamiğindeki gelişme ile eş zamanlı olarak güvenlikte de yenilik olmuştur. 1963 - 1967 döneminde, yarış koşullarında tahmini 256.000 kilometre katedildi ve üç sürücü ölümüyle sonuçlandı.

    1997'den bu yana, yarış koşullarında sıfır ölümle tahminen 348.000 kilometre yapıldı.

    İlginç bir şekilde, arabaların kullandığı artan hız nedeniyle, o dönemde kilometre başına kaza sayısı aslında arttı. Bu nedenle güvenlik yenilikleri, çarpışmaların sürücüler için ölüm veya ciddi yaralanma ile sonuçlanma olasılığının daha düşük olmasını sağlamıştır. Şimdi meydana gelen kazalar geçmişte ölümcül olurdu. Sürekli yenilik sayesinde, Formula 1 artık her noktadan daha güvenli.

1960'lar

    1960'larda gerçekleşen ilk yenilikler seti, kaza sonrası dönemde yangınların yol açtığı tehlikelere odaklandı. Örneğin, 1963-1965 döneminde arabalara yangın koruması, daha güvenli yakıt depoları ( ve gaz hatları ) takılması ve tüm sürücüler için yanmaz giysiler zorunlu hale getirildi.

   Kokpitler ve emniyet kemerleri, herhangi bir kaza anında kolayca inip çıkılabilecek şekilde tasarlanmaya başlandı. Bu dönemde ayrıca, ilk çarpışma tehlikesini önlemek için modern kasklar ( yani kırılmaz ) ve takla çubukları takıldı.

    Bu dönemde güvenlik giderek daha fazla öncelik haline geliyordu. FIA, FIA yetkilileri tarafından yürütülen standart bir denetim sistemi başlattı. Bundan önce, teftişler ulusal makamlar tarafından üstlenilmişti. 1963'te, diğer sürücüleri öndeki bir çarpışma konusunda uyarmak ( ve güvenlikle ilgili diğer mesajları iletmek ) için modern bayraklı sinyalizasyon sistemi tanıtıldı.

1970'LER

 

 1970'lerde seyirci güvenliği giderek daha önemli hale geldi ve bu etkinliklere katılanları korumak için tasarlanmış bir dizi düzenleme getirildi. Örneğin, 1970'de pistlerde herhangi bir eskrimin üç metre arkasında seyirci olması zorunlu hale geldi ( ve eskrim giderek daha fazla düzenleniyordu ).

    1973'te arabaların seyircileri tehlikeye atmasını önlemek için 'tutucu çitler' getirildi. Daha önce saman balyalarının çarpma bariyeri olarak kullanıldığı yerlerde, bu, mevcut yangın tehlikesi nedeniyle artık yasa dışı hale getirildi.

 

 1970'de yakıt tanklarındaki güvenlik balonları ve 1972'de tanklarda güvenlik köpüğü zorunlu hale geldiğinden, yangın tehlikeleri sürücüler için sürekli olarak ele alındı. 1973'te FIA, yakıt tanklarının etrafında ezilebilir yapıların kullanılmasını zorunlu kıldı ( yine, kırılmaya ve sızıntıya neden olan bir çarpma tehlikesini önlemek için ).

    1978'den başlayarak, sürücülerin sürücü ehliyetine sahip olmaları için zorunlu kılınması, FIA'nın sürücü eğitimi konusunda daha katı standartlar getirmesine izin verdi.

1980'LER

    1980'lerde teknoloji o kadar ilerlemişti ki, artık en ciddi çarpışmalar dışında sürücüyü korumak mümkün hale gelmişti.

    Çarpışma bölgelerinin bilinmesi ve sürücünün etrafına bir "hayatta kalma hücresinin" eklenmesi, çarpışmaların giderek daha az ölümcül hale gelmesi anlamına geliyordu. Bu, yangınla ilgili artan yenilikle ve yarışlarda hazır bulunan tıbbi personelin artan varlığıyla eş zamanlı olarak gerçekleşti.

    Yangınla ilgili en büyük değişiklik, 1984 yılında sürücülerin yarışlarda yakıt ikmali yapmasının yasaklanmasıydı. Yakıt deposu da otomobilin ortasına yerleştirildi, bu da çarpmaya karşı daha fazla korunduğu anlamına geliyordu.

1990'LAR

    1990'larda, arabalar daha hızlı olacak şekilde giderek daha fazla modifiye edildi ve güvenlik yenilikleri giderek daha kesin ayrıntılara dayanıyordu.

   

Örneğin, tasarım özellikleri daha da titiz hale geldi. 1993 yılında zorunlu koltuk başlığı alanı dört metreye çıkarıldı, ön çıkıntı bir metreden 90 santimetreye düşürüldü ve ek düzenlemeler tekerlek genişliği, arka kanat yüksekliğinin mesafesi, ön kanat uç plakasının mesafesi ve ön kanat uç plakasının mesafesi hakkında çok özel ayrıntılar verdi..

    Giderek daha fazla teknoloji sürücülerden alındı, bu da onları sürüşleriyle tam olarak meşgul olmaya zorladı. Örneğin, 1994'te çekiş kontrolü, otomatik vites ve kilitlenme önleyici frenler yasaklandı.

2000 YILINDAN İTİBAREN

    2000'den bu yana meydana gelen güvenlik değişikliklerinin neredeyse tamamı, otomobillerin tepki verebildiği farklı güçleri artırmaya odaklandı, bu da sürücülerin daha da geniş bir dizi durumda korunduğu anlamına geliyor.

    Örneğin, 2000 yılında 'hayatta kalan hücre paneli dış kaplama laminatları' ilave penetrasyon direnci ile donatıldı ve sürücünün bacak bölgelerindeki statik yük tarafı testi %20 arttı. 2001 yılında yandan darbe test hızı 10 m/sn'ye çıkarıldı.

    Bu, otomobilin temel yapılarının sağlam olduğunu ve temel yeniliklerin büyük radikal değişikliklerden ziyade ayarlamalarda yer aldığını gösteriyor.

    Formula 1, iki savaş arası dönemde Avrupa yarışlarındaki köklerinden çok uzakta, küresel bir fenomen haline geldi.

    Teknoloji, hız ve güvenlik alanındaki gelişmeler dikkat çekici; Ancak temelde Formula 1'in amacı, dünyanın en iyi sürücülerini ve dünyanın en iyi mühendislerini almak ve onları bir otomobilin yapabileceklerinin zirvesine çıkarmaktır. Bu açıdan Formula 1'in ruhu her zaman olduğu gibi.

    Elbette, sporda daha fazla para var ve arabalar şimdi 1920'lerde sürücülerin hayal bile edemeyecekleri hızlarda seyahat ediyor. Bununla birlikte, sürücülerin parıltısı, çekiciliği ve saf kabadayılarının tümü, yarışın temel güzelliğine dair masum ve geniş gözlü bir görüşü hala koruyan bir sporu göstermektedir.

    Formula 1 tarihi boyunca pek çok gelişme oldu, ancak hiçbir aşamada ortalama bir seyirci araçlara ve sürücülere hayranlıkla bakmadı. Ve bu asla değişmeyecek.