Leonardo da Vinci'nin Hayatı ve Sanatı

   Leonardo da Vinci (1452-1519) bir İtalyan Rönesans sanatçısı, mimar, mühendis ve bilim adamıydı. Doğayı, bilimsel fenomenleri ve insan duygularını tüm medyada gözlemleme ve yakalama yeteneği ile ünlüdür . Leonardo'nun yenilikçi başyapıtları, ışık, perspektif ve genel etki konusunda bir ustalık sergiliyor. En sevilen eserleri arasında Mona Lisa portresi ve Son Akşam Yemeği duvar resmi yer alıyor.

   Tarihin en büyük beyinlerinden biri olarak kabul edilen Leonardo'nun anatomiden mekaniğe kadar her şey hakkında bilgi edinme yaklaşımı, herhangi bir konunun hem teorisini hem de pratiğini anlamayı içeriyordu. Kısacası, Leonardo'nun vizyonu, zanaatkarın becerilerini bilim adamlarınınkilerle birleştirerek, mevcut dünyayı anlamak için tamamen yeni bir yaklaşımın faydalarını ve gelecek için yeni ve harika şeylerin en iyi nasıl yaratılacağını gösterdi.

Erken dönem

   Leonardo, 15 Nisan 1452'de Floransa yakınlarındaki Vinci kasabasından bir avukatın gayri meşru oğlu olarak doğdu. Özellikle müzikte ve resimde üstün yetenekli bir çocuk ,  1464 genç Leonardo, bir sanatçı olarak kariyer yapmak ve Andrea del Verrocchio'nun atölyesinde çırak olarak çalışmak üzere gönderildi (1435-1488). O zamanlar atölyedeki diğer önemli gelecek sanatçılar arasında Sandro Botticelli (1445-1510) ve Pietro Perugino (1450-1523) vardı. Burada Leonardo, eskiz ve boyama tekniklerinin yanı sıra resimlerde dekoratif detayların klasikleştirilmesi gibi en son trendlerde ustalaşmayı öğrenmiş olacaktı. Genç Leonardo'nun Rönesans sanatına ilk katkılarından biri, Verrocchio'nun tablosundaki diz çökmüş melek olabilir. İsa'nın Vaftizi tablosu (1470, Uffizi, Floransa). Çıraklığını MS 1472'de tamamlayan Leonardo, Verrocchio'nun ücretli asistanı oldu ve ressamın Floransa loncasına usta olarak kaydedildi.

LEONARDO DA VİNCİ, "BİR RESSAM EVRENSEL OLMADIĞI SÜRECE TAKDİRE ŞAYAN DEĞİLDİR."

   Leonardo'nun kariyerinin başlarında mükemmelleştirdiği diğer beceriler arasında chiaroscuro (ışık ve gölgenin zıt kullanımı) ve sfumato (açık renklerin daha koyu renklere geçişi) vardı. Eski teknik, özellikle belirgindir. 1503 renkli karakalem illüstrasyon Bakire ve Çocuk ile St. Anne (Ulusal Galeri, Londra) ve  1505 boyalı versiyonu (Louvre, Paris ). Sfumato tekniği Leonardo'nun  1483 , Kayaların Bakiresi (Louvre) panel resmi üzerine yağlı boya . Yine de Leonardo aynı zamanda bir yenilikçiydi. Müjde (Uffizi), sanatçının bazı Rönesans trendlerini takip ettiğini, örneğin Mary'nin kitap istirahatinin klasik ayrıntılarını takip ettiğini, ancak arka plandaki ağaçlardaki simetriyi açıkça reddetmesi gibi diğerlerini de görmezden geldiğini gösteriyor.

   Leonardo'nun sanat tarihçisi ve çağdaşı Nocera Piskoposu Paolo Giovio, mini biyografisinde sanatçının kişiliğinin aşağıdaki özetini veriyor:

   Çok sevimli, etkileyici ve cömert bir karaktere sahipti ve en güzel görünüme sahipti. Özellikle tiyatro gösterilerinde zarif ve zevkli olan her şeyin muhteşem bir eleştirmeni ve mucidiydi. Lirde kendi eşliğinde şarkı söyledi ve zamanının tüm prensleriyle mükemmel bir zemindeydi.

Notlar ve Eskizler

   Leonardo sanatla sınırlı olmaktan uzaktı ve ilgi alanları gerçekten de genişti, neredeyse tüm fiziksel dünyayı kapsıyordu. mimarlık okudu, mühendislik, geometri, perspektif, mekanik ve hidrolik, işlerin nasıl çalıştığını ve neden insan gözüne göründüklerini tam olarak tatmin etmek için. Anatomi, botanik, zooloji ve jeoloji çalışmalarıyla doğal dünya ihmal edilmedi. Leonardo, hayatı boyunca, araştırmalarının sonuçlarını ve yeni icatlar için fikirlerini kaydettiği defterler tuttu. Sanatçının yarattığı makineler arasında vinçler, çarklı tekneler, tanklar, toplar, su altında nefes alma aparatları ve hatta uçan mekanizmalar yer alıyor. Bu tasarımların çoğunda eksik olan tek unsur, elbette yüzyıllar sonrasına kadar icat edilmeyecek olan içten yanmalı bir motordu. Bu kitaplardaki notlar, çoğu zaman kendi içinde minyatür şaheserler olan eskizlerle serpiştirilmiştir.

   Ayrıca Leonardo, resim üzerine düşüncelerini ve doğada görülen etkileri gözlemlemesini sanatçıya faydalı bulduğunu yazdı. Adamın kendisinin de dediği gibi, "bir ressam evrensel olmadıkça takdire şayan değildir", ancak herhangi bir konuda ustalaşmanın zaman aldığını takdir etmesine ve sabırsızlığın aptallığın anası olduğuna dikkat çekmesine rağmen. Bu notlar ve incelemeler, Leonardo'nun kendi atölyesinde genç sanatçılara öğretmenlik rolünde kuşkusuz yararlıydı. Bunların merakı, birçoğunun ayna yazısı olarak , yani normal el yazısının tersi yönünde yazılmış olmasıdır.

   Defter yığınlarının yanı sıra Leonardo, 1503'e kadar ortaçağ ve Rönesans tıbbı , din ve matematik gibi konuları kapsayan 116 kitap içeren etkileyici bir kişisel kütüphane kurdu . Toplama gibi seminal eserlerini dahil Natural History Pliny tarafından Coğrafya tarafından Batlamyus I ve Açık Warfare Roberto Valturio tarafından. Leonardo, ortaçağ elyazmalarını orijinal hallerinde okumak için kendi kendine öğretmeye çalıştığı dillerle, özellikle Latince ile de ilgileniyordu; Latince kelimelerin uzun listeleri onun defterlerinde bulunabilir.

Milano

   Leonardo'nun çok yönlülüğü, Milano Dükü Ludovico Sforza (1452-1508) tarafından istihdamında daha da gösterilmiştir. Leonardo MS 1482'de şehre taşınmıştı ve bir yandan Sforza'nın başlıca askeri ve deniz mühendisi, diğer yandan usta ressam ve heykeltıraş olarak görev yaptı. Leonardo ayrıca Ludovico'nun festivalleri için dahiyane otomatlar üretti ve bunlar arasında adaş tanrılarıyla birlikte hareket eden gezegenler de vardı. Usta elini devasa bir bronza çevirdiBu hanedanın kurucusu Francesco Sforza'nın (1401-1466) atlı heykeli, ancak proje asla pişmiş toprak model aşamasının ötesine geçmedi - Leonardo'nun asla bitirmediği tek iş değil. Eskizler, genel formu gösteren ve Leonardo'nun son montaj için devasa bronz parçaları nasıl yapacağını ve taşıyacağını anlamaya çalışırken hayatta kaldı.

LEONARDO'NUN DEFTERLERİ HEM RESİM TEORİLERİ HEM DE PERSPEKTİF ÜZERİNE DİYAGRAMLARI AÇISINDAN ETKİLİ OLMUŞTUR.

   Leonardo, Ludovico Sforza'nın metresi Cecilia Gallerani'yi The Lady with an Ermine resmetti . 1490 (Ulusal Müze Krakow, Polonya). Yine de Milano'da geçirdiği 17 yıldaki en büyük eseri Son Akşam Yemeği duvar resmiydi. Bu dönemde, özellikle 1490'larda Leonardo, işlenmiş kağıt üzerinde yeni kırmızı tebeşir çizimleri ortamına öncülük etti. Bu çizimlerin günümüze ulaşan pek çok örneği, sanatçıyı yaşlı ve uzun sakallı gösteren ünlü bir otoportreyi içermektedir. Eskiz şimdi Torino Biblioteca Reale'de.

Diğer Seyahatler ve Fransa

   Leonardo, MS 1500'de Venedik'i ziyaret etti. Bu süre zarfında , eskizler hayatta kalmasına rağmen, şimdi kaybolan Yunan mitolojisindeki Leda ve Kuğu hikayesinin erotik versiyonunu çizdi . 1502'de Leonardo , devlet adamı Cesare Borgia (1475-1507) tarafından şehrin kanallarını düzenlemesi için görevlendirildiği Roma'da çalıştı . Ayrıca şehrin ve çevre bölgelerin haritasını çıkarmış ve limanlarda iyileştirmeler planlamıştır. En ünlü haritalarından biri, 1502'de yapılan ve her yapıyı kesin bir ölçekte yukarıdan gösteren Imola'nın haritasıdır, bu tür yapılmış ilk haritadır. 1503'te Leonardo, bir savaş teklifleri üzerinde çalışmak üzere Floransa'ya geri döndü.şehrin Konsey Salonu'nda sahne duvar resmi. Leonardo'nun şimdi kaybettiği 'çizgi film' çalışması, MS 1449'da Floransa ve Milano orduları arasındaki Anghiari Savaşı'nı gösterdi. MS 16. yüzyılın ilk yıllarında, Leonardo'nun muhtemelen ara sıra üzerinde çalıştığı bir resmi, Mona Lisa portresini tamamladığını da gördü .

    1517'de Leonardo, yeteneklerinin, Rönesans sanatçılarının ve mimarlarının büyük bir hamisi olan Fransa Kralı I. Francis (1515-1547) tarafından takdir edildiği Fransa'ya taşındı. Fransız kralı tarafından özel olarak davet edilen Leonardo, 1519'dan 1547'ye kadar inşa edilen Loire Nehri üzerindeki Francis' Chateau de Chambord'un ilk tasarım aşamasında yer almış olabilir . Şatonun dahiyane çift sarmal merdiveni, kesin kanıtlar olmasa bile, genellikle Leonardo'ya atfedilir.

    Leonardo'nun son sanat eseri onun oldu. Boyama 1515 CE Aziz John Baptist hayatının son dönemlerinde de bilimsel sorgulama hakkında daha fazla odaklanmış gibi görünüyor olsa da, (Louvre). Leonardo, 2 Mayıs 1519'da Fransız evi Chateau Cloux'da (aka Clos Lucé) öldü ve Chateau d'Amboise'nin hemen yanındaki Saint Hubert Şapeli'ne gömüldü.

İtibar ve Miras

   Leonardo'nun bıraktığı eserlerin çeşitliliği, ölümünden bu yana tarihçileri ve eleştirmenleri hayrete düşürdü . Rönesans tarihçisi Jacob Burckhardt'ın (1818-1887) ünlü bir şekilde belirttiği gibi, "Leonardo'nun doğasının devasa ana hatları asla belirsiz ve uzak bir şekilde düşünülemez". Leonardo'nun sanatsal çalışmaları, kompozisyon ve ışıktaki ustalıkları, figürlerinin kontrapposto duruşu (yani üst ve alt vücut arasındaki asimetri) ve kompozisyonlarının saf buluşu ve çeşitliliği nedeniyle Rönesans sanatçıları üzerinde etkiliydi .

   Ancak, Leonardo'nun eserlerinin bazı unsurlarının o kadar incelikli ve yetenekli olduğunu söylemek de doğrudur ki, çok az sanatçının onları taklit etme umudu vardır. O zaman, tıpkı bugün olduğu gibi, sanatının çoğu büyük beğeni topladı ama herkes tarafından tam olarak anlaşılmadı. Yine de görebilenler gördü. Ustanın Anghiari Muharebesi için yaptığı ve birkaç kopyası yapılan çalışması, görünüşte zamanda donmuş bir anda yakalanmış gibi görünen insanlığın kıvranan kitlesine büyük hayranlık duyan Raphael (1483-1520) gibi yetenekli sanatçılar üzerinde etkili oldu . Bu, ustanın etkisinin sadece bir örneği, matematikçi ve sanatçıların sık sık işbirlikçisi olan Luca Pacioli'nin (1447-1517) zaten "ilahi sol el" dediği şeyin bir ürünüdür. Leonardo' Osmanlı İmparatorluğu Sultanı II. Bayezid'in (1481-1512) onu sarayına davet ettiği yer başarılı olamadı.

   Leonardo'nun 1570'den sonra basılmayan defterleri, hem resim teorileri hem de perspektif üzerine diyagramları için değil, aynı zamanda genel olarak bilgi arayışı üzerinde de etkiliydi. Basitçe, Leonardo'nun kesit, perspektif, ölçeklendirilmiş kesinlik kullanımı ve konuyu farklı bakış açılarından tekrar etmesiyle (bir embriyodan bir katedrale kadar) belirli konuları resmetme şekli, mimaride teknik ressamlığı ve diyagramların oluşturulmasını etkileyecektir. içinde bilim sonsuza dek. Her şeyden önce Leonardo, pratik ve teorinin birbirinden ayrılamayacağını ve ayrılmaması gerektiğini göstermişti. Büyük usta, herhangi bir konunun tam bilgisinin, zanaatkarın becerilerinin, sanatçının yetenek ve hayal gücünün ve bir bilim adamının titiz araştırma ve akıl yürütmesinin bir kombinasyonunu gerektirdiğini kendi şahsında gösterdi. Sonuç olarak, başta sanat, mimarlık, mühendislik ve bilim olmak üzere pek çok konuya yaklaşımlar kökten değişti.

Başyapıtlar

Mona Lisa

   Mona Lisa ( La Gioconda İtalyanca) Leonardo tarafından yapılan tanımlanamayan bir kadının ahşap panel portre üzerinde bir yağdır. 1503 ve 1506. 98 x 53 santimetre (38 x 21 inç) boyutlarındadır; bu, bu ikonik görüntüyü daha büyük baskılarda görmeye alışkın modern izleyicileri genellikle şaşırtan nispeten küçük bir boyuttur. Resim, bakıcının yalnızca fiziksel özelliklerini yakalamaktan ziyade, Leonardo'nun "zihnin hareketleri" olarak adlandırdığı şeyi, zaman içinde belirli bir anda konunun ruh halini ve düşüncelerini yakalamaya çalışır . Diğer etkiler arasında, rengin sulu görünen bir manzaranın en uzak arka planına çekilmesi ve resmin tepesinden altına renk tonlamasındaki fark gibi hava perspektifinin kullanımı yer alır.

   Bayanın rahat duruşu ve ellerinin konumu, baş en üst nokta olarak, birçok Rönesans sanatçısının resimlerinde denediği klasik üçgen şeklini oluşturur. Açık ve koyu renkler, bayanın oval yüzünü ve yumuşak ellerini vurgulamak için ustalıkla kullanılırken, bunların konturları dışbükey ve içbükey çizgileri birleştirerek esnek bir hareket yanılsaması yaratır. Son olarak, kadının dörtte üçü bakış açısı, tam da o anı izleyiciye dönmüş gibi göründüğü için başka bir hareket önerisi yaratır. Leonardo'nun özellikle izleyiciyle yakın temas halinde olan canlı nefes alan bir bireyin bir görüntüsünü sunmakla ilgilendiği, herhangi bir tanımlayıcı başlığın olmaması ve o güne kadarki portrelerde tipik olan mücevher veya diğer zenginlik sembollerinin toplam eksikliği ile daha da kanıtlanmıştır. puan.Maddalena Strozzi ve Baldassare Castiglione . Leonardo , yaşamı boyunca ondan hiç ayrılmadığı için Mona Lisa'dan memnun kalmış olmalı ve resim bugün Paris'teki Louvre müzesindeki yıldız cazibe merkezlerinden biri.

Son Akşam Yemeği

   Son Akşam Yemeği ( İtalyanca Il Cenacolo ), Leonardo'nun Milano'daki Dominik düzeninin ikametgahı olan Santa Maria delle Grazie yemekhanesinin duvarına çizdiği İsa Mesih ve havarilerinin son yemeğinin bir tasviridir . Bu, manastır yemekhanelerini süslemek için geleneksel bir konuydu ve çalışma büyük olasılıkla kolları duvar resminin tepesinde görünen Ludovico Sforza tarafından görevlendirildi. İş tamamlandı 1498.

  Her büyük sanat eseri gibi, Son Akşam Yemeğiher türlü yoruma maruz kalmıştır. Örneğin bazıları, İsa'nın solunda oturan genç Evangelist Aziz John olması amaçlanan figürde Mecdelli Meryem'i görmüştür. Çevredeki figürlere ve anlamlarına olan yoğun ilgiye rağmen, sahnenin yıldızı, elbette, merkezi bir üçgen form olarak sunulan İsa'dır, ayrıca arka planın kesin perspektifiyle izleyicinin dikkatine sunulur. karşı konulmaz bir şekilde resmin tam merkezine bakın. Üçgen motif, İsa'nın giysisinin rengindeki belirgin bölünme ve Leonardo tarafından havarileri, her biri ortak bedenleriyle yaklaşık bir üçgen oluşturan dört ayrı grup halinde organize ederek daha da tekrarlanır. Son olarak, el kol hareketi yapan havarilerin tüm hareketliliği ve telaşı arasında, İsa,

   Eser, Marcantonio Raimondi (1480-1534) tarafından yapılan ve ilgili sanatçılara her yerde dağıtılan bir gravür sayesinde hemen ve büyük ölçüde etkili oldu. Ne yazık ki, tamamlanmasından sonraki on yıl içinde, boya parçalanmaya başladığında işler ters gitti. Bunun nedeni, Leonardo'nun, bilinen ve çok daha uzun ömürlü gerçek fresk yöntemi yerine, belgelenmemiş bir teknikle alçı üzerinde yağlı boya ve tempera kullanmayı denemesiydi . Bu şüpheli deney, o zamandan beri The Last Supper'ın restoratörlerine meydan okudu . Duvar resmi de daha yakın zamanlarda acı çekti. İlk olarak, duvar resminin dibine giren duvarda açıklanamaz bir şekilde bir kapı yapıldı. Daha sonra İkinci Dünya Savaşı sırasında, bina bombalandı. Neyse ki, duvar resmi bir kum torbası duvarı tarafından korunmuştu ve bombalamadan kurtulmuştu, ancak yeterli bina onarımları yapılana kadar havaya maruz kaldı. MS 21. yüzyılın başlarında kapsamlı bir restorasyon programı yürütülmüştür ve sayıları sınırlı ve ön rezervasyon zorunlu olmasına rağmen halk tarafından ziyaret edilebilmektedir.