Helenistik Dönem ve Helen Kültürü

   Hellenistik Dönem Avrupa ve Yakın Asya alanı için Antik Dönemin bir parçasıdır. Bu dönemin kullanımı, özellikle İskender'in fetihlerinden sonra Asya'daki Yunan siyasi varlığına ve aynı zamanda yeni bir Yunan kolonizasyonu dalgasına bağlı olarak, bu alanların çoğunda Helen kültürünün kapsamıyla doğrulanmaktadır . Sonuç olarak, Helenistik Dönemin genellikle MÖ 323'te İskender'in ölümüyle başladığı ve MÖ 31'de son Helenistik krallığın Mısır'ın Lagid krallığı olan Roma tarafından fethedilmesiyle sona erdiği kabul edilir.. Asya kısmı için, son Hint-Yunan krallığının Hint- Sakalar tarafından fethedildiği MÖ 10'a kadar uzatabiliriz . 

   Siyasi olarak, Helenistik Dönem, İskender'in eski imparatorluğundan bir bölünme ve bölünme ile karakterize edilir , Diadochi ve halefleri arasında sonsuz savaşlar vardır. Böylece Helenistik krallıklar kendilerini zayıflattılar ve böylece Pontus veya Bactria gibi rakip krallıklar için yavaş yavaş alan yarattılar . Aynı zamanda, Roma gücü üstel bir genişleme içindeydi, İtalya'daki diğer siyasi varlıkları ve ardından üç Pön Savaşında Akdeniz'deki Kartaca hakimiyetini yok ediyordu.. Helenistik Dönemin sonunda, genç Roma imparatorluğu Lusitania'dan ( modern Portekiz ) Suriye'ye ve Güney Britanya'dan Mısır'a kadar neredeyse maksimum genişlemesine ulaşmıştı .

HELENİSTİK DÖNEM, İSKENDER'İN ESKİ İMPARATORLUĞUNUN, DİADOCHİLER VE HALEFLERİ ARASINDA BİTMEYEN SAVAŞLARLA BÖLÜNMESİYLE KARAKTERİZE EDİLİR.

   Diğer genel siyasi evrim de görülebilir: Keltler bir kez daha büyük bir göç dalgasıyla sarsıldılar ( diğerlerinin yanı sıra Anadolu'daki ünlü Galatyalıların da ortaya çıktığı ). Bununla birlikte, özellikle Germen Kabileleri ve Romalılardan gelen Keltlerin komşularının artan baskısı, dönemin sonunda hakimiyetlerini büyük ölçüde azalttı. Asya'nın uçsuz bucaksız kuzey bozkırlarında, göçebe baskıları eskisi gibi devam etti, Sarmatyalılar Tırpanlara ve Yuezhei'nin Sakas'a baskı yapması, Baktriya ve ardından Hint-Yunan krallıklarına karşı saldırılarını artırdı.

   Genel olarak, bazı şeyler bu dönemi bir öncekinin aksine karakterize etti: Daha önce egemen olan şehir devleti modelinin yerini daha merkezi güce sahip farklı krallık türleri aldı. Dahası, değişen, yönetimin temel fikridir: Artık mesele, toplum adına yurttaşlık işlerini yönetmek değil, tek bir kişisel otorite adına delegasyon yapmaktı. Aynı zamanda, bir sivil ordunun donatılma maliyetini büyük ölçüde artıran askeri ve teknik evrimle yüzleşmek için Helenistik ordularda paralı askerler daha sık kullanıldı. En iyi örnek, Galatların Helenistik krallıklar tarafından ün ve kullanımıdır.

   Kültürel olarak bu dönem, geçmişte anlatıldığı gibi müreffeh Klasik ve İmparatorluk dönemleri arasında bir ara dönem değildir. Modern bilimlerin babası Aristoteles , büyük komedilerin yazarı Menander, ahlakçı Epicure, Eratosthenes , ayrıca Öklid , Arşimet ve Polybius Helenistik Dönem'de yaşadı ve çalıştı. Bu dönem, mimaride ilerleme , birçok büyük öergetizm ( topluma özgecil bağışlar ), bayram günlerinin ve kutlamaların çoğalması ( çok sayıda yaratılmış tiyatro ile gösterilir ), sanatın gelişimi ve kütüphanelerin yaratılmasını gösterdi. İskenderiye'deki en ünlü varlık .