Bir baz istasyonunun hayata geçmeden önce güvenliğinin sağlanması

   Telekom endüstrisi, elektrik direkleri gibi kamu geçiş haklarına 5G (beşinci nesil mobil erişim ağları) için hücre siteleri kurarken, her hücresel anten sitesinin potansiyel tehlikeleri olduğunu kabul edelim:

• baz istasyonu tırmanıcıları rutin bakım yaparken düşebilir, şoka uğrayabilir veya elektrik çarpabilir;
• yaban hayatı ve insanlar, antenler tarafından 7/24 yayılan elektromanyetik radyasyona (EMR) maruz kalır;
• bir hücre bölgesi alev alabilir;
• çökebilir.

   İşçileri, halkı ve vahşi yaşamı bu tehlikelerden korumak için yeterli düzenlemelerimiz var mı? ABD'de, çok sayıda ölümcül kazadan sonra (düşmeler ve elektrik çarpması), kule tırmanıcılarını korumaya yardımcı olmak için düzenlemeler yapıldı .

   Bununla birlikte, ABD (ve çoğu ülke) belediyelerin (bir hücre sitesine izin vermekle karşı karşıya kalan) sitenin EMR emisyonlarının sağlık veya çevre üzerindeki etkilerini dikkate almalarını yasaklar (bkz. 1996 Telekomünikasyon Yasası, Bölüm 704).

   Telekom şirketlerinin yakınlarda bir antenin (kılık değiştirmiş veya bacada olabilir) olduğuna dair işaretler asması zorunlu değildir. Çatı işçileri (elektrikçiler, ağaç budayıcılar, çatı ustaları, ısıtma ve klima tesisatçıları) bu nedenle antenin EMR emisyonları hakkında hiçbir uyarıya sahip değildir ve kendilerini koruma şansları yoktur. Telekom Yasası'nın 704. Bölümü nedeniyle, telekom şirketlerinin bir baz istasyonunun yakınında yaşayan, oynayan veya okula giden çocukları kulenin EMR emisyonları hakkında uyarması veya koruması gerekmemektedir. Bu, yaklaşık her üç ila on evde bir kurulacak olan 5G hücre siteleri için de geçerlidir. (Bu durumlara aklı başında bir cevap düşünen herkes, tüm dünya ile paylaşmakla yükümlüdür.)

   Toplumumuz mühendislik ihtiyaçlarına ve kurumsal çıkarlara sağlık, vahşi yaşam ve güvenlikten daha fazla öncelik verme eğilimindedir.

   Telekom şirketlerinin yerleşim bölgelerinde 5G hücre sitelerini konuşlandırması, baz istasyonu yangınları ve çökmeleri ve diğer tehlikeler riskini artıracaktır. Bu riskleri nasıl/azaltabiliriz?

  ABD'de, herhangi bir altyapı tasarlanmadan veya devreye alınmadan önce çoğu belediye, projeyi değerlendirmek ve güvenliğini onaylamak için profesyonel mühendislere (PE'ler) ihtiyaç duyar. (Başka ülkelerdeki belediyelerin de benzer yasaları olduğunu varsayıyorum.) Örneğin, herhangi biri bir köprüden araba sürmeden önce, bağımsız bir PE'nin güvenliğini değerlendirmesi ve onaylaması gerekir. Aynısı su arıtma tesisleri, elektrik hatları, “akıllı” sayaçlar ve telekomünikasyon erişim ağları için de geçerlidir.

Yeni hücre sitelerini dağıtmadan önce, şehir yöneticilerimize ve arazi kullanım departmanlarımıza soralım:

• Bu projenin mühendislik belgelerini bağımsız, profesyonel bir mühendis mi hazırladı? Başka bir bağımsız PE projeyi gözden geçirdi mi, değerlendirdi ve güvenliğini onayladı mı? (Eğer değilse, neden olmasın?)
• Alanın vahşi yaşamı veya herhangi bir vahşi yaşam habitatını tehlikeye atmamasını sağlamak için bağımsız bir biyolog bir çevresel etki değerlendirmesi yaptı mı? (Eğer değilse, neden olmasın?)
• Hücre sahasında çatı ustalarını, elektrikçileri ve ağaç budayıcılarını (örneğin) antenlerden güvenli bir mesafede durmaları konusunda uyaran (uzaktan okunabilecek kadar büyük harflerle) işaretler bulunacak mı? İşaret, çalışanların elektromanyetik radyasyona tehlikeli bir şekilde maruz kalmadan güvenli bir şekilde çalışabilmeleri için antenleri hızla kapatabilecek bir kurumun numarasını sağlayacak mı? (Eğer değilse, neden olmasın?)
• Hücre sahasının zarar görmesi durumunda arsa sahibi, telekom şirketi ve/veya belediye sorumluluk sigortası yaptırıyor mu? (Eğer değilse, neden olmasın?)