İskenderiye, Mısır'da Bir Hafta Sonu

Joshua J. Mark

    Bir zamanlar antik dünyanın en büyük kültür merkezi olan Mısır'ın İskenderiye şehrini ziyaret etmek , Yunanistan'ın Atina şehrine rakip olmak unutulmaz bir deneyimdir. Yemekler, harika insanlar ve bir sokağın her köşesindeki tarih göz kamaştırıyor ama ne yaptığınızı bilmiyorsanız, orada bir yolculuk inişli çıkışlı bir başlangıç ​​yapabilir.

    Yeterince masum bir plan gibi görünüyordu: Herkes inene kadar feribotta bekleyecek ve sonra İskenderiye'yi keşfedecektik. Nihayetinde iniş kuyruğu oldukça uzundu ve üst güvertede oturup şehre bakarken diğer yolcularla birlikte ayakta durmaya özel bir ihtiyaç yok gibiydi.

    Karım Betsy ve ben Girit'te , Iraklion'un hemen dışındaki Gouves köyünde yaşıyorduk ve öğretim dönemleri arasında iki hafta izin vardı. Bir arkadaşımız bize, İtalya'dan inen , Iraklion'da durup Mısır'a giden ve İskenderiye'de bir hafta sonu için özel bir paket sunan Egypto Express'ten bahsetti . Yunanistan'a ilk geldiğimizden beri Mısır'a gitmek istiyordum ve bu bana mükemmel bir fırsat gibi göründü.

    İskenderiye sabah güneşinde bir rüya manzarası gibiydi: minareler ve uzak kuleler, Akdeniz'in kokusu ve esen ılık bir rüzgar. Limana yakın olduğunu duyduğum, bir zamanlar antik deniz fenerinin durduğu yeri bulmaya çalışmak ve Serapeum ve kütüphanenin yerini aramak istedim. Bu benim Mısır'a ilk seyahatimdi ve keşfetmeye başlamak için can atıyordum ama yine de teknenin güvertesinde oturup büyük şehre bakıp geçmişini düşünmekten yeterince mutlu hissediyordum.

Tarih

    2000 yılı aşkın bir süre önce İskenderiye, Büyük İskender MÖ 331'de gelip bölgeyi Perslerden alıp İskenderiye adını verene kadar Rhakotis adında küçük bir ticaret limanıydı. Şehrin planlarını kendisinin hazırladığı söyleniyor. Ölümünden sonra, generali I. Ptolemy ( MÖ 305 - 285 ) Mısır'ın kontrolünü ele geçirdi ve İskender'in antik dünyanın en güzel şehir merkezlerinden birini yaratma vizyonunu geliştirdi . Tarihçi Strabon ( MS 1. yüzyıl ), onu gördüğü en etkileyici eserlerden biri olarak tanımladı.

    Ptolemaios hanedanının yönetimi altında İskenderiye, Akdeniz'in mücevheri ve Atina'ya rakip bir entelektüel merkez haline gelmiştir. I. Batlamyus'un melezine adanan efsanevi Serapeum kütüphanesinin raflarında 500.000'den fazla kitap olduğu sanılıyordu ve yakındaki Serapeum - Mısır & Yunan tanrısı Serapis - o kadar nefes kesici bir sanat eseri olarak görülüyordu ki, başka hiçbir yerde başka büyük binalarla kıyaslanmıyordu. Antik Dünyanın Yedi Harikası'ndan biri olan deniz feneri, Akdeniz havzasının dört bir yanından gelen gemilerin ticaret için geldiği limanın yanına inşa edilmiş .

    Ptolemy Alexander'ın herkesin hoş karşılandığı çok kültürlü bir toplum hayalini gerçekleştirmek istedim. Hıristiyanlık öncesi İskenderiye'nin hikayesi, dini hoşgörü ve kültürler arası kabullenmeden ibarettir ve düşüşü tam tersi şekilde hızlanmıştır. Yeni Hıristiyanlık dininin şehrin eski dinleri olan Yahudiler ve putperestlere tahammülü yoktu ve bu inanç MS 4. yüzyılda güç kazandıkça bunu eski tanrılar için kutsal sayılan tapınakları ve yerleri yıkmak için kullandı. MS 415 yılında filozof ve bilim adamı İskenderiyeli Hypatia bir Hıristiyan çetesi tarafından sokak ortasında öldürüldü ve pek çok akademisyen bu olayı şehrin düşüşünün başlangıcı olarak işaretledi.

Yanlış anlama

    O sabah orada teknede otururken, İskenderiye muhteşem görünüyordu ve herkesin ayrıldığını fark ederek keşfetmeye karar verdik. İskelenin betonuna doğru yürüdük. Bazı Mısırlı askerler, beyaz üniformaları içinde parlak siyah silahlarla yaklaşık 30 fit ( 9 m ) uzakta sessizce bir grup halinde duruyorlardı. Birçoğu daha önce uçağa binmişti ve hepimiz sıraya girip pasaportlarımızı ibraz etmek ve gümrükten geçmek zorundaydık, bu yüzden şimdi onlara hiç dikkat etmedim. Odak noktam ilerde gördüğüm, kısmen palmiye ağaçlarıyla gizlenmiş bir dikilitaştı ve onu acele ettirmek için Betsy'nin elini tuttum.

    Aniden, ağır botların asfalta vurduğunu duydum ve bir anda, silahlarını bize doğrultmuş askerler tarafından kuşatıldık. Ellerimi kaldırıp "Ne? Sorun ne?" diye sordum. Ve kaptan sert bir şekilde Mısır dilinde bir şeyler söyledi. Yunancaya geçtim, " provlima mı? " ve kaptan başka bir şey söyledi. Silahların tüm emniyetleri aynı anda kapatıldı ve kendisini takip etmemizi işaret etti.

    Önümüzde kaptan, askerler tarafından kuşatılmış olarak liman boyunca yürüdük. Betsy'nin elini tuttum ama ikimiz de birbirimize bakmaya korkmuştuk. İleride büyük bir uçak hangarı vardı ve hepimiz devasa kemerden içeri girdik. Geniş bir koridorun iki yanına masalar kurulmuştu ve çeşitli gümrük görevlileri formları dolduruyor ya da üzerlerine yazı yazıyorlardı . İleride, diğer uçta, her iki yanında birer açık kapı bulunan başka bir kemer daha vardı. Oraya doğru ilerlerken, sağ taraftaki kapının arkasından birinin dövüldüğünü duydum ve yardım için masalardaki katiplere seslenmeye başladım.

    "İngilizce konuşan herhangi biri?" ve sonra Yunanca " Milate Anglika? Milate Ellenika? "ya geçti ve ardından Almanca " Sprechen sie Deutche? " ve hatta dili pek bilmememe rağmen Fransızca'yı denedim. Kimse cevap vermedi ve kemere yaklaşıyorduk. Yine de bağırmaya devam ettim ve sonunda zeytin yeşili takım elbiseli küçük bir adam masasının arkasından aceleyle çıktı ve sonra duran kaptanla konuştu. Bu adam Yunanca ve İngilizce konuşuyordu ve ona Yunanistan'da yaşayan ve sadece hafta sonu tatili için gelen Amerikalı bir profesör olduğumu açıkladım. Teknede gümrükten çoktan geçmiştik, diye açıkladım ve neden tutuklu ve işkenceye gittiğimizi öğrenmek istedim.

    Adam kaptanla birkaç dakika konuştu, sonra kaptan bir emir verdi ve askerleri silahlarının emniyetini tekrar açıp rahatladılar. Adam daha sonra bana uyuşturucu satıcılarının Mısır Ekspresi ile İskenderiye'ye nasıl sık sık geldiklerini ve diğer herkes gemiden ayrılana kadar beklediklerini anlattı; sonra fark edilmeden şehre girerler. Kaptan bizim böyle iki uyuşturucu satıcısı olduğumuzu varsaymıştı. Artık her şey açıktı, dedi adam ve yanlış anlaşılma için üzgündüler. Ona tam olarak nasıl uyuşturucu satıcısı gibi göründüğümüzü ve bir uyuşturucu satıcısının tam olarak nasıl göründüğünü ama çok rahatladığını sormak istedim ve ayrıca oradan bir an önce çıkmak istedim.

    Adama teşekkür ettik, kaptana teşekkür ettik, askerlere teşekkür ettik ve aceleyle gemiye döndük. Gemiye bindikten sonra, bir daha asla terk etmeyeceğimize yemin ettik. Üst güvertenin güvenliğinden şehrin tadını çıkaracaktık. Ne de olsa şehri gezmek zorunda değildik. Ona uzaktan bakmak kadar iyi vakit geçirebileceğimizden emindik. Birkaç içki ve yaklaşık bir saat sonra, bütün gün teknede oturmanın aptalca olduğunu fark ettik ve tekrar dışarı çıktık.

Şehri Keşfetmek

    Tahtadan indiğimizde ilk harika başarı işareti, silahlı askerlerin olmamasıydı. Hızlı bir yürüyüşle limanı olaysız geçtik ama hangara doğru yürümenin hatırası ikimizin de zihnine ağır geldi. Tek kelime etmeden yürüyüş bir tırısa ve ardından koşuya dönüştü. Teknedeyken, bir kahyaya deniz fenerinin yerini sormuştum ve tahminimde tamamen yanılmış olduğumu gördüm.

    Batı liman tarafında demirlediğimiz yere yakın olduğunu düşünmüştüm. 15. yüzyıldan kalma Qaitbey Kalesi'nin , antik pharos'un ( Pharos Adası'nda bulunduğu için gerçekten bilmem gerekirdi ) tam yeri olduğu ortaya çıktı ve onu bulmak için limanın doğu tarafına doğru yola çıktık. Az önce gördüğüm dikilitaşı tamamen unutmuştum. Ne olduğunu asla öğrenemedim.

    Qaitbey Kalesi antik Yedi Harikadan biri olmayabilir ama oldukça etkileyici. Memluk hükümdarı Quait-bey ( 1468 - 1496 ) tarafından MS 1477 - 1480 yılları arasında limanı savunmak için yaptırılmıştır. Quait-bey, halktan çok fazla vergi alan sert bir diktatör olarak kabul edildi, ancak saltanatı hala en iyiler arasında kabul edildi ve halkı önemseyen büyük bir hükümdar olarak hatırlandı.

    Denize ve gökyüzüne karşı yükselen kalesi ile geniş bir caddeden yürüyerek limandan kapılara yaklaşıyorsunuz. Rehberli bir tura katılabilir veya kendi kendine rehberli olabilir ve bir rehberle gidebiliriz. Yabancılar için giriş Mısırlılardan daha pahalıdır. Rehberimiz, kalenin yıllar içinde birçok kez depremlerden zarar gören deniz fenerinin temelleri üzerine kurulduğunu yinelemiş; nihayet 1303'de tamamen düştü. İnşaat projeleri için taşınmayanlar hala İskenderiye limanında.

    Kaleye doğru yürürken dikkat çekici olduğunu düşündüm, ancak iç kısım daha da büyüleyici. En alt seviyeden en üst seviyeye geçiyorsunuz ve her kat mimarinin başka bir ilginç yönünü ortaya çıkarıyor . Binanın duvarları kalker ve bazen bir mağaranın içinden geçiyormuşsunuz hissine kapılıyorsunuz. İçerisinde bulunan cami şehrin en eski camisidir. En tepede denize baktık ve bu, ünlü İskenderiye Feneri'nde ayakta durmak için en yakın olanı .

    Rehber bizi burada bıraktı ama gitmeden önce ona Serapeum kalıntılarını nerede bulabileceğimi sordum. Bizi Pompey Sütunu'na yönlendirdi, şehre yürüyerek 20 dakikadan daha az olduğunu söyledi. O yanılıyordu ama bize keşfetmemiz için harika bir fırsat verdiği için ona karşı asla tutmadım. Yakındaki bir kafede mükemmel kalamar ve deniz ürünleri salatası yedik ve sonra devam ettik.

    Pompey Sütunu bir yanlış isimdir. Sütun aslında Roma imparatoru Diocletian'ın ( MS 284 - 305 ) saltanatı sırasında dikilmiştir. Mısır o sırada Roma egemenliğindeydi ve İskenderiye isyan etti. Sekiz ay sonra düşen şehrin kuşatmasını bizzat Diocletianus yönetti. Diocletian, vatandaşları cezalandırmak yerine yeniden inşa etmelerine yardımcı oldu ve şehirde yiyecek olmadığı için, Roma'dan gelen tahıl sevkiyatının büyük bir bölümünün halka dağıtılmasını emretti . Ayrıca, tamamen iyileşene kadar şehri vergilerden muaf tuttu. Şükran olarak, halk bu kırmızı granit sütunu 91 fit ( 28 m ) yüksekliğe ve 6 fit ( 2 m ) çapında imparatorun onuruna bir yazıt ile kaldırdı.

    Sütun ziyareti neredeyse gerçeküstü çünkü Serapeum tam altında ve her yerde binalar, arabalar, otobüsler ve modern şehrin gürültüsü yakından kucaklanıyor. Serapeum, bir zamanlar şehirdeki en görkemli yapıydı ve antik yazarlar tarafından uluslararası olarak alıntılandı ve şimdi onu herhangi bir büyük şehirdeki boş bir araziden ayırt edecek çok az şey var, ancak yine de harabelerde durmak canlandırıcıydı. Belediye yetkilileri, alanın çevresine bir bahçe kurarak ve kazılar sırasında bulunan çeşitli eserleri sergileyerek bu deneyimi geliştirmek için ellerinden geleni yaptılar.

    Oradan şehrin diğer tarafına yürüyerek Kom el Shoqafa Yeraltı Mezarları'na gittik. Sokakta Nefertiti, Tutankhamun ve diğerleri gibi eski Mısır figürlerinin papirüs kağıtlarında tablolar satan bir adamla tanıştık ; üç tane aldım. En istisnai olay Tutankhamun ve karısı Ankhsenamun'un Tutankhamun'un ünlü tahtından kopyalandığı sahneydi . Adamın adı Sama'ydı ve bizi yer altı mezarlarına götüreceğini söyledi. Yeterince hoş görünüyordu ve biz de bir ücret için anlaştık ve yola çıktık.

    Yeraltı mezarları MS 2. yüzyılda kazılmış ve gömmek için kullanılmıştır . Sonsuza kadar devam ediyormuş gibi görünen sarmal basamaklara iniyorsunuz. Merdivenlerin dibine ulaştığınızda, deneyim tarif edilemez. Işık loş ve her yerde heykeller var. Sama, eski zamanlarda insanların ölülerini merdivenlerden aşağı taşıdıklarını, onları duvarlardaki kriptalara nasıl koyduklarını ve sonra ölenlerin yaşamı için bir kutlama yaptıklarını anlattı. Ancak boş şarap ve bira sürahilerini ya da tabak ve kaselerini dışarı çıkaramadılar , çünkü bunlar ölülerin huzurunda kullanıldı ve onları yere çarparak bıraktılar. Site, "parça yığını" anlamına gelen Kom el Shoqafa adını bu şekilde alıyor.

    Yeraltı mezarlarından ayrılarak, arkadaşının dükkânını hediyelik eşya bakmak için ziyaret etmek isteyip istemediğimizi sordu ve biz de öyle yaptık. Oradaki ilginç ve unutulmaz bir deneyimden sonra feribota geri döndük ve daha sonra akşam yemeği için şehre gittik.

    Ertesi gün Kahire'ye giden bir gruba katıldık ve müzeyi, Memphis harabelerini ve Giza'daki piramitleri ziyaret ettik. Büyük Piramit'in Büyük Galerisi'ne gittik, çölde deve gezintisi yaptık ve Büyük Sfenks ile bir şeyler içtik. Gün batımına doğru çöle çıktık ve şehirde yemek yemek için İskenderiye'ye döndüğümüzde gece çöktü ve sonra tekrar tekneye bindik. Ertesi sabah gemi yavaşça limana girerken ve Girit'e dönerken ılık bir esintiyle üst güvertede durduk.

    Bu bizim Mısır ile ilk deneyimimizdi. İkinci kez geri gittik ve şimdi biraz daha deneyimli olarak ilk seyahatimizin tuzaklarından kaçındık. İkincisinde, herkesle birlikte tekneden inecek kadar şey biliyorduk, iki gün için güzel bir otelde düzenlemeler yaptık ve sonra Nil'den Luksor ve Philae'ye gittik. Eskilerin dediği gibi, "Nasıl olduğunu öğrendikten sonra kolaydır" ve bu kesinlikle İskenderiye'de gezinmek için geçerlidir, ancak nasıl olduğunu bilmiyorsanız bile, seyahatinizi misafirlerini nezaketle ödüllendiren bir şehir olduğu için yapmalısınız. İnsan hayal etmeye bile başlayamıyor.