Bilgisayarlar bilinçli olamaz

Bilginin doğası

   Klasik dünya ve dijital bilgisayarlar, ikili basamağı veya biti en küçük birimi olan Boolean bilgisi ile tanımlanabilir. Bit en basit soyut semboldür, sadece iki olasılığı veya durumu temsil eden bir semboldür: “evet” veya “hayır”; “1” veya “0”; "doğru ya da yanlış"; "açık veya kapalı"; "dır" veya "değildir". Bir bilgisayarın parçası bir kural ile temsil edilirtüm elektronik devrelerinde buna kesinlikle uyulmalıdır. Örneğin bir kural şu ​​olabilir: Bir devrenin düğümündeki voltaj 0,6 ile 1,0 volt arasındaysa, o düğümün durumu “1”e karşılık gelir. Voltaj 0,0 ile 0,3 volt arasında ise durum “0”a karşılık gelir. Voltaj 0,3 ile 0,6 volt arasındaysa durum belirsizdir ve hatalara neden olabilir. Bit, herhangi bir içsel anlamı olmayan soyut bir semboldür. Bu, ancak yukarıdaki gibi bir uzlaşımla insan yapımı bir fiziksel yapı üzerinde bir temsilini zorlayarak fiziksel olarak var olabilen bir insan fikridir .

   Benzer şekilde, kuantum dünyası, temel birimi kübit (kuantum biti) olan kuantum bilgisinden yapılmıştır. Kübit, Hilbert uzayı adı verilen karmaşık sayıların iki boyutlu soyut bir uzayında var olan , iki olası tamamlayıcı kuantum durumunun kuantum süperpozisyonundan elde edilen bitin genelleştirilmesidir : "1" ve "0". Bu süperpozisyon, Bloch küresi olarak adlandırılan 1 yarıçaplı bir kürenin yüzeyindeki tüm noktalar tarafından temsil edilebilen sonsuz sayıda durum üretir. Klasik bilgide olduğu gibi, kuantum bilgisi de temel parçacıklar gibi kuantum varlıklar tarafından taşınır. Örneğin bir kübit, bir elektronun manyetik dönüşü ile temsil edilebilir.

   Kübit, klasik dünyada var olamaz, çünkü o dünyada yalnızca bir Boole biti olarak, ya “1” ya da “0” klasik durumu olarak tezahür edebilir . Kübitler de dolanık olabilir, yani durumları birbiriyle ilişkilidir ve bu özelliğe yerel olmama denir, çünkü bu bilgiyi taşıyan parçacıkların fiziksel uzayda ne kadar uzakta olduğundan bağımsızdır. Dolanıklık, klasik dünyada var olamayacak fenomenlere yol açar. Örneğin, birbirine çok uzak olan iki dolaşık elektrondan biri ölçüldüğünde, ikinci elektronun dönüşü, birinci elektronda ölçülen dönüşün tamamlayıcı değerine anında ayarlanır. Bu fenomen mesafeden bağımsızdır ve hala şaşırtıcı olan bariz bir paradoks yaratır.

   Durumların üst üste binmesi ve dolaşıklık, klasik dünyada hiçbir karşılığı olmayan temsili ve bilgi işleme yetenekleri sağlayarak kuantum dünyasını ikincisinden çok daha zengin bir gerçeklik haline getirir. Bir önceki yazıda anlattığım, önerdiğim çerçevede bilinçli varlıklar ancak kuantum dünyasında var olabilirler ve bu varlıklar birbirleriyle iletişim kurmak için kuantum bilgisini kullanırlar. Kuantum bilgisini temsil etmek için, ister kuantum ister klasik olsun, var olan her şeyin kendisinden "yapıldığı" nousy adı verilen bir "madde"nin varlığını varsayıyorum. Bu madde, fiziğin enerjisi gibidir, ancak son iki makalede tartışıldığı gibi, kendi kendine deneyimleyebileceği ek özelliğe sahiptir.

Bilincin doğası

   Bir önceki makalede tanıtılan sanal gerçeklik metaforunda bir adım daha ileri gidersek, avatarın bedeninizi kontrol eden bilincin bir kısmıtarafından kontrol edildiği açıktır, çünkü aynı anda hem sanal gerçeklikte hem de avatar olarak var olduğunuzun farkındasınızdır. ve fiziksel dünyada bir beden olarak. Bu, avatarla tamamen özdeşleşmeniz dışında doğrudur, bu durumda beden olduğunuzu “unutursunuz”. Tümevarım yoluyla, fiziksel bedenimizle tamamen özdeşleşirsek, bedenimizi kontrol eden bilincin - normalde ego dediğimiz şey - aynı zamanda şu anda olmadığımız daha geniş bir “bedeni” kontrol eden daha geniş bir bilincin parçası olabileceğini tahmin edebiliriz. sahip olduğunun farkında.

   Eğer bu akıl yürütme doğruysa, gerçek siz olabilirsiniz, fiziksel hayata güçlü bağlılığınız ve ilginiz göz önüne alındığında, sizin sadece beden olduğunuz inancını uyandıran, kendinizi “unuttuğunuz” daha büyük benlik olabilir. O zaman, o engin benlik, şimdi olduğunuzu düşündüğünüz bedeni giymeye karar veren kişi olabilir, tıpkı kısa bir süre için tanımladığınız bir sanal gerçeklik oyununda bir avatar giymeye karar verdiğiniz gibi. Farkında olmadan, aynı kalıbı farklı “gerçeklik seviyelerinde” tekrar ediyor olabiliriz. Bildirilen birçok ölüme yakın deneyimde (NDE) ve diğer birçok olağanüstü bilinçli deneyimde bu görüş için gerçekten güçlü kanıtlar vardır.

   Bu fenomenin farkında olmayan okuyucular için NDE'nin kanıtı hakkında birkaç söz uygundur. Tipik bir NDE vakasında, bir kişi kalp krizi geçirir ve hastaneye ölü olarak gelir. Hem kalbi hem de beyni elektriksel aktivite göstermemesine rağmen kriyojenik reanimasyona alındı. Bir saat sonra hasta yeniden hayata döndürülür ve bir süre sonra klinik olarak ölürken olağanüstü bir deneyim yaşadığını bildirir. Doktorları ve hemşireleri vücudu üzerinde yoğun bir şekilde çalışırken görerek ameliyathanenin tavanına yakın bir yerde yüzdüğünü bildiriyor. Doktorların ve hemşirelerin uyguladığı prosedürleri doğru bir şekilde tanımlıyor ve hatta daha sonra sahip olduğunu doğruladığı bir doktor hakkında konuşulmamış bir düşünce bile yakalıyor.

   Daha sonra kişi, sonunda parlak beyaz bir ışık olan bir tür tünelden geçerek hastane sahnesini terk etmek için çekildiğini hisseder ve garip bir şekilde onu çeker. Kendisini hoş, fiziksel olmayan bir ışıkla çevrili bulur ve ölen kocası ve onu büyük bir sevgiyle karşılayan arkadaşlarıyla karşılaşır. Sevinç, sevgi ve özgürlük duyguları, hayatında sahip olduğu tüm deneyimlerin çok ötesindedir ve o kalmak ister. Ama şimdi bir ışık ona vücuduna dönmesi gerektiğini söyler, isteksizce yapar, hastanenin iyileşme odasında uyanır.

   Benzer yapıya sahip bu tür bir deneyim, canlandırmada kaydedilen büyük tıbbi ilerleme göz önüne alındığında, özellikle son zamanlarda binlerce kişi tarafından rapor edilmiştir. Sanki böyle bir deneyim yeterince dikkate değer değilmiş gibi, deneyimleyenin zihinsel ve duygusal yaşamı daha sonra bildirilen vakaların çoğunda daha iyiye doğru değişti. Çalışmayan bir beyin ve kalp ile klinik olarak ölü kişi var nasıl olur? İsteyebilir herhangi bir deneyim? Üstüne üstlük, o kişinin hayatını daha iyiye doğru geri dönülmez bir şekilde değiştirebilecek kadar güçlü ve tutarlı biri mi?

Sanal gerçeklik olarak fiziksel dünya

   Kendinizi bir sanal gerçeklik (VR) oyununa o kadar kaptırdığınızı ve bir an için avatar olduğunuzu ve VR'nin gerçek olduğunu düşündüğünüzü hayal edin. İyi tasarlanmış bir sistemde bu, birkaç on yıl içinde kesinlikle mümkün olacaktır. Şimdi o oyunda “öldüğünüzü” hayal edin. Bu olduğunda, VR'den gelen tüm bilgiler size ulaşmayı durdurur. Daha önce dikkat etmediğiniz bilgileri hemen deneyimleyeceksiniz. Ve kendinizi fiziksel dünyada yaşayan tanıdık bedeniniz olarak algıladığınız anda VR dünyasının büyüsüne kapıldığınızı fark edeceksiniz.

   Gerçekten, söylediklerimi doğrulamak için daha iyi bir VR teknolojisini beklemenize bile gerek yok, çünkü az önce çoğumuzun yaşadığı bir deneyimi anlattım: inandığınız o canlı ve büyüleyici rüyalardan birinden uyanma deneyimi. rüyadayken gerçekti.

   Şimdi, vücudunuzun öldüğünü hayal edin. O zaman bedeninizden gelen tüm bilgiler bilincinize ulaşmayı bırakır ve şimdi daha önce dikkat etmediğiniz veya beden tarafından üretildiğini düşündüğünüz birçok başka bilginin farkına varırsınız. Daha sonra, fiziksel dünyadan vücudunuz aracılığıyla gelen bilgi seli tarafından tamamen “hipnotize edildiğinizi” anlarsınız. Ayrıca bedenden geldiğini düşündüğünüz bazı bilgilerin başka bir gerçeklik seviyesinden geldiğini de fark ediyorsunuz. Büyük bir şaşkınlıkla, “sizin” – şimdi farklı bir siz, ama yine de siz – hala hayatta olduğunuzu ve siz olduğuna inandığınız bedenin “siz” olmadığını keşfedersiniz. Bence bu, NDE'si olan insanlara esasen ne olabilir.

   Başka bir deyişle, bedenlerimiz öldüğünde, fiziksel dünyayı bedenin bakış açısından gözlemleme yeteneğimizi kaybederiz, ama artık kuantum dünyasında her zaman var olan ve onu hisseden daha geniş benliğimizin perspektifinden "görebiliriz". bizim için daha önce hissettiği gibi. Bu daha derin bakış açısı ve başka bir realiteyi algılama kapasitesi, hayatımız boyunca daha yüksek sesle beden perspektifi tarafından boğuldu , tekrar farkına varır. Bu nedenle, ölüm sonrası hayatta kalma, bu yeni kavramsal çerçevenin doğal bir sonucudur.

Dijital bilgisayarlar sadece makinelerdir

   Yukarıdaki modele dayanarak, bilinç ve özgür irade, tamamen kuantum dünyasında var olan ve benim “bilinçli varlıklar” olarak adlandırdığım belirli tutarlı kuantum organizasyonlarının özellikleridir. Klasik dünya içinde etkileşimde bulunmak için, bu varlıkların bir kuantum-klasik sisteme, bir uçta nesnel klasik dünyanın klasik bilgileriyle ve diğer uçta kuantum varlığının kuantum bilgileriyle arayüz oluşturabilen bir "beden" e ihtiyaçları vardır. Bildiğim kadarıyla, bu olağanüstü başarıyı gerçekleştirebilen tek kuantum-klasik sistemler, bilinci desteklediği bilinen canlı organizmalardır.

   Bilgisayarların bilinçli olamayacağına dair iddiam, bilincin klasik bilginin ulaşamayacağı bir kuantum bilgi olgusu olduğu fikrine dayanıyor. Bu nedenle, bilinç bilgisayarlarla doğrudan etkileşim kuramaz, ancak bunu şu an için bilinmeyen ancak teorik olarak mümkün olan ve bildiğim kadarıyla daha önce hiç araştırılmamış yöntemler kullanarak canlı organizmalar aracılığıyla yapabilir . Şuna da dikkat edin ki şuurlu bir varlık, kendi idrak ve hür iradesi sayesinde, kendi algoritmalarının belirlemesi imkansız olan işlemleri bir beden aracılığıyla bir bilgisayarı yönlendirebilir. Bu kapasite, insan-bilgisayar kombinasyonunun klasik ve Her sınıfın yalnızca kendi türüyle etkileşime gireceğini varsayarsak, kuantum dünyaları, bilinçli kuantum sistemleriyle veya yalnızca bilgisayarlarla elde edilmesi imkansız şekillerde.

   Buradaki tipik bir itiraz, bilgisayarın prensipte bir kuantum sistemi ile arayüz oluşturabilmesi ve bu nedenle bilgisayar donanımından beri bilinçli olması gerektiğidir.kuantum-klasik maddeden yapılmıştır. Bunun mümkün olduğunu düşünmüyorum çünkü bilgisayar donanımının kuantum-klasik atomları ve molekülleri, tamamen klasik bir makine üretmek için kuantum özelliklerinin ortalaması alınacak şekilde organize edildi. Bilgisayar gerçekten de donanımın tamamen klasik davrandığı ve aynı zamanda üzerinde çalışan yazılımdan ayrıldığı indirgemeci bir sistemdir. Bilgisayar bitleri, aslında, yalnızca belirli kalıplarda var olmaya zorlanan atomların kuantum özelliklerinin ortalamaları olarak var olabilen istatistiksel özelliklerle temsil edilir. Aynı şekilde, kristallerin kuantum özelliklerinin ustaca kullanılmasıyla gerçekleştirilen transistörler, ideal açma-kapama anahtarlarına mümkün olduğunca yakın davranır. Diğer bir deyişle,

   Bir robotta, bilgisayar beyninin klasik bilgileri gerçekten de onun klasik vücut kısımlarını kontrol edebilir ve klasik vücut kısımları beynine klasik bilgiler gönderebilir. Ancak burada her şey klasiktir ve klasik bilginin tutarlı bir kuantum sistemiyle doğrudan arayüz oluşturmasının bir yolu yoktur. Bilinçli bir varlık ile canlı bir organizma arasındaki etkileşim, bunun yerine, bilinçli varlık, örneğin bir kuantum-klasik canlı hücre içinde, tek bir parçacığın veya bir atomun konumunu veya momentumunu kontrol edebildiği için meydana gelebilir ve bu etkiler, hücre içindeki klasik makroskopik olaylara. Başka bir deyişle, kuantumdan klasiğe (ve tam tersi) bir yol vardır, klasik bitler kuantum maddenin istatistiksel özellikleriyle temsil edildiği sürece bilgisayarlarda veya robotlarda bulunmayan bir yol. Bu sonucun klasik sistemin karmaşıklığından bağımsız olduğuna dikkat edin. Bilinç, klasik bir sistemin algoritmik karmaşıklığından - bilincin mevcut "bilimsel açıklaması"ndan ortaya çıkamaz.

   Öte yandan, bir insan gerçekten de bir robot tarafından üretilen klasik bilgiler konusunda bilinçli bir deneyime sahip olabilir ve ayrıca durumu bilinçli olarak kavramasıyla bilgilendirilen özgür iradesini kullanarak robotun hareketlerini kontrol edebilir. Bu duruma iyi bir örnek, sofistike bir askeri drone'u uzaktan kontrol eden bir kişi olabilir. Bu mümkündür, çünkü insan vücudu hem kuantum hem de klasik dünya ile arayüz oluşturarak makinelerden bilince bir köprü görevi görebilir. Bir robot klasik olarak kendi davranışını kontrol ettiğinde, bilinçli bir deneyimi ve durumu kavrayışı yoktur. Sadece kendi programı tarafından komuta edildiği şekilde veya yapay sinir ağları aracılığıyla mekanik olarak öğrendiği şekilde verilere mekanik olarak tepki verir. Bu eksiklik gerçek aslında robotu, öğrendiği durumdan biraz daha farklı bir duruma tepki olarak tamamen uygunsuz bir davranışa yönlendirebilir.

   Başka bir deyişle, tamamen klasik bir sistemin bilinçli deneyimi ve özgür irade kontrolü klasik bir sistem "içinde" gerçekleşemez, çünkü klasik sistemler herhangi bir iç gerçekliğe sahip değildir. İç gerçeklik yalnızca tutarlı kuantum sistemlerinde var olur. Bu nedenle klasik robotlar, yalnızca bilinçli algılama ve kavrayışla gelen gerçek zekadan yoksun oldukları için kısıtlamasız ve düşmanca ortamlarda uzun süre özerk olarak çalışamazlar .

Biz makine değiliz!

   Her birimiz dünyayı benzersiz bir bakış açısıyla ve iki farklı şekilde gözlemleriz. Beden tarafından üretilen klasik bilgileri ve henüz anlamadığımız başka bir kanaldan gelen kuantum bilgilerini deneyimliyoruz. Klasik dünyanın var olan her şey olduğuna inandığımız için her iki tür bilgiyi de bedene atfederiz. Birinci kanal aracılığıyla, fiziksel dünyadan gelen klasik bilgiler, duyularımız ve beyinlerimiz tarafından bilincimizde fiziksel dünyanın olağan deneyimine yol açan sembollere dönüştürülür. Bunun yerine kuantum kanalı aracılığıyla sezgiler, hayal gücü, orijinal içgörüler, canlı rüyalar, düşünceler ve vücuda atfedildikleri halde kökenleri bilinmeyen derin duygular gibi bilgiler alıyoruz.

   Klasik beden ve rasyonel zihinle ne kadar çok özdeşleşirsek ve böylece yalnızca beden tarafından üretilen sembollere dikkat edersek, daha derin kuantum gerçekliğimizle o kadar çok teması kaybederiz. Bu yeni çerçevede, daha geniş benlik, maddeden yapılmış benzer "kıyafetler" giyen diğer benliklerle etkileşimlerde kendisini derinden deneyimlemek için bir beden "giyiyor". Bu anlamda madde, bilinçli benliğin kendisini daha tam olarak tanımasını sağlayan bir ayna gibi çalışır. Maddenin şuurlu benliğin kendi idrakini ve dünyanın idrakini yazdığı mürekkep gibi olduğunu düşünmekten hoşlanıyorum . Yine de, deneyim -gerçekten önemli olan- bir kitabın anlamının mürekkebin içinde olduğundan daha fazla değildir .fiziksel kitap. Fiziksel maddeye anlam veren bilincimizdir.

   Bu çerçeveye dayanarak, bilgisayarlar sadece mekanik zekaya sahip olabilirken , insanlar klasik bilginin algoritmik özelliklerinin çok ötesine geçen bilinçli kavramaya dayanan gerçek zekaya sahip olabilirler . Aslında, bilgisayarları kontrol eden insanlar, bilgisayarların, bir bilgisayarın tamamen kendi başına yapması imkansız olan eylemleri gerçekleştirmesini sağlayabilir. İşte yaratıcı işbirliği için harika bir fırsat, ancak ancak insanlar kendi bilinçlerinin gerçek doğasını anlar ve değer verirlerse. Bilgisayarların insanları alt edebileceği fikrinin, bilincin gerçek doğasının ve fiziksel gerçekliğin doğasının yanlış yorumlanmasına dayanan tehlikeli bir fantezi olduğunu düşünüyorum.