Rusya'nın Büyük Katerina'sının hayatını ve hükümdarlığını keşfedin

Catherine II'nin erken yaşamına ve hükümdarlığına genel bakış.

   Catherine II'nin (Büyük) uzun saltanatı, Rus tarihinde bir dönüm noktasıydı. Büyük Petro’nun reformlarından bu yana yarım asırlık evrimin meyvesini aldı . Bir üretken bir yazar kendisi Catherine dahil yaşına önde gelen erkekler, düzenli denk Voltaire , Diderot , Jean Le Rond d'Alembert , Baron Friedrich Melchior de Grimm değil gibi dost hükümdarlar konuşmak için, ve diğerleri Frederick II , Maria Theresa , ve Joseph II . Saltanatını parlak ve kendisini ideal bir aydınlanmış hükümdar yapmak istedi . Reformlarına derleyerek başladı.Montesquieu ve Cesare Bonesana, marş di Beccaria , birTemelinde yeni bir kanun kodunun oluşturulacağı talimat ( Nakaz ). Bunu tartışmak için, din adamları ve serfler dışındaki tüm sınıflardan ve imparatorluğun her yerinden seçilen 564 milletvekilinden oluşan seçmeli bir meclis topladı . Bununla birlikte, seçkinlerin serfler üzerindeki güçlerini belirli sınırlar içinde sabitleme planlarına karşı muhalefetle karşılaştı. Egemen sınıfla bir mücadeleye girmek bir yana, onların arzularına teslim oldu; güçleri artırıldı ve bir dizi kraliyet mülkleri favorilerinin safları arasında dağıtıldı, böylece köylü nüfusu serflere dönüştürüldü.

Catherine II

Catherine II, Richard Brompton tarafından tuval üzerine yağlıboya, 1782; Devlet Ermitaj Müzesi koleksiyonunda, St.Petersburg. 83 × 69 cm.

   Catherine daha sonra dış politikada zafer aramaya başladı. Cesur bir plan tasarladı: (1) Beyaz Rusya veya Ukrayna nüfusu olan bölgeleri Polonya'danilhak etmek ; ve (2) Karadeniz kıyısını ele geçirmek , Türkleri Avrupa'dan sürmek ve onların yerine Moldavya ve Walaçya , Balkanlar ve Yunanistan'da bir dizi yeni devlet kurmak . Konstantinopolis'i alıp oraya ikinci torununu yerleştirmek istedi,Konstantin , yeni bir Yunan imparatorluğunun imparatoru olarak. Adı bu projeyi simgelemek için seçildi.

Encyclopædia Britannica : ilk baskı, Avrupa haritası  1768–71.

   Catherine, bu tasarımların en azından bir kısmını uyumsuzluklarlagerçekleştirmede tercih edildi. iki Alman eyaleti, Prusya (II. Frederick ve II. Frederick altında ) ve Avusturya ( Joseph II , Leopold II ve Francis II ) arasındaki . Onun içinde ilk Türk savaş (1768-1774) o ona karşı onun yanında ve Avusturya ile Prusya vardı. Sonra Pyotr Rumyantsev ‘ın zaferler o sonucuna KÜÇÜK Kainarji huzur tevcih Rusya Türk Hıristiyanları koruma hakkını. Bu yerleşim,Doğu Sorunu , bir asırdan fazla bir süredir Avrupalı ​​güçler arasındaki ilişkileri istikrarsızlaştıracak eski Osmanlı topraklarının kontrolü için yapılan yarışma. Dahası, 1772'de , II. Frederick'in topraklarını sağlamlaştırmak ve Rusya'nın savaş harcamalarını telafi etmek için önerdiği bir plan olan Polonya'nın ilk bölünmesine katıldı .

Polonya Bölümleri, 1772–95

İkinci Türk savaşında (1787-91) Catherine yanında Avusturya ve ona karşı Prusya vardı. Aleksandr Vasilievich Suvorov ve Nikolay Vasilyevich'inzaferlerinin ardından ,Rusya'ya Ochakov kalesini ve Dinyester ile Böcekarasındaki bozkırları veren Jassy Antlaşması . Prusya ve Avusturya , Fransız Devrimi'ne karşı savaşmakla meşgulken, Polonya'dan yeni ilhaklarla (ikinci bölüm, 1793 ve üçüncü bölüm, 1795) kendini teselli etti . Catherine ayrıca Courland'ı da ilhak etti (1795).

Aleksandr Suvorov

Aleksandr Vasilyevich Suvorov, J. Schmidt'in portresinden detay, 1800; Devlet Ermitaj Müzesi, St.Petersburg'da.

   Catherine'in sayısız sevgilisi, imparatorluk hırslarını gururlandırdı: Grigory Orlov , ilk yıllarında (1759-71), dahiyane PrensSaltanatının ortasında (1776-91) Grigory Potemkin ve gerileme yıllarında (1791-96) yakışıklı ama önemsiz genç Platon Zubov.

Grigory Potemkin

Grigory Potemkin, Johann Baptist Lampi'nin portresinden sonra James Walker'ın 1789 gravürü.

   Catherine, iki Türk savaşı arasında ilk yıllarının yasama çılgınlığına geri döndü. 1767 kod komisyonu ile onu deneyim bilge Made o döndü Montesquieu için William Blackstone ve Jakob Sievers, Alman Baltık kökenli yetenekli bir danışman idari bilginin yararlanıyorlardı. Daha sonra 1775 yılında güzel bir organik mevzuat olan iller tüzüğünü yayınladı. Rus tarihinde ilk kez yerel bir idare, yargı ve özyönetim birimi oluşturuldu. Yasa, düzenli bir adaletmahkemeleri sistemi getirdi ve ayrı mali ve idari ofisler. Sistem, II . İskender'inreformlarına kadar sürdü. 1775 reformu, 1785'te soylulara ve hırsızlara verilen iki tüzük ile tamamlandı. Asalet tüzüğü, her üç yılda bir yerel üst sınıf şirketlerini işlerini tartışmak ve mareşallerini seçmek için bir araya getiriyordu. Hırsızların tüzüğü gerçek belediye özerk yönetiminin temelini oluştururken, 1861'de serflerin kurtuluşuna kadar yönetici sınıfın iktidarını sürdürmeye hizmet etti.

   Seçkinlere sağlanan koruma, kaçınılmaz olarak serfler arasında giderek büyüyen bir hoşnutsuzluk yarattı; Peter III'ün seçkinleri zorunlu askerlik hizmetindenkurtaran manifestosu , sabırsızlıkla kurtuluş sırasını beklemişti. 1773'te Yaik (Ural) Kazakları ,Kendisine Peter III diyen Yemelyan Pugachov . O roused Başkırlar ve saldırıya Urallar'da fabrikalar, tahsis serf Kazan'ı üzerinde Volgave onu görevden almıştı. Tüm imparatorluk boyunca köylüler onun yükselişini beklediler, ama o bu göreve kendini eşit hissetmedi ve çeteleri normal birliklere karşı duramadı. Bu nedenle birdenbire , ordusunu kaybettiği Kazak ülkesine döndü ; ortakları tarafından iade edildi, yargılandı ve başı kesildi Moskova'da .

Yemelyan Pugachov

Yemelyan Pugachov, bilinmeyen bir ressamın portresinden detay; Moskova Devlet Tarih Müzesi'nde.

   Catherine definitely turned her back on the liberal ideas of her youth after the beginning of the French Revolution. She began to persecute representatives of the opinion which she herself had helped to create. St Petersburg'dan Moskova'ya Bir Yolculuk adlı ruhlu kitabın yazarı Aleksandr Radishchev , ölüm cezasına çarptırıldı.Jacobin in 1790, but the sentence was commuted to 10 years’ exile in Siberia. Nikolay Novikov, a Freemason who accomplished admirable educational and editorial work, was sent to Shlisselburg prison in 1792.

Rus İmparatorluğu Paul

Catherine'in oğlu ve halefi Paul, 17 Kasım (6 Kasım, Eski Tarz) 1796'da, 42 yaşındayken ve annesi tarafından suikasta kurban gitme hakkından mahrum kaldığına dair acı bir hisle tahta çıktı. baba Peter III . Catherine'in favorilerinden ve hem iç hem de dış politikasından nefret ediyordu. Paul, imparatorluk aile statüsüyle (1797; 1917'ye kadar yürürlükte) Rus tahtının ardıllığını sağlamlaştırdı. Suvorov'u Fransız Devrimi'ne karşı savaşmak için İtalya'ya gönderdi , ancak Napolyon ile Hindistan'a İngiltere'ye karşı bir sefer hazırlarken saltanatını sona erdirdi .

Paul

Paul, J. Voille'e atfedilen bir portrenin detayı, c. 1800; Bayan Merriweather Post koleksiyonunda, Hillwood, Washington, DC

   Toplumsal sorunlarda Paul'un politikası da tutarsızdı: Bir serfin zorunlu çalışmasının yükünü haftada üç güne indirerek hafifletti , ancak kraliyet köylülerini, Catherine'in sahip olduğundan daha fazla sayıda serf olarak soylu mülk sahiplerine verdi ( 120.000 yıllık). Ancak, imparatorun ilahi hakkınailişkin yüce fikri, onlara tamamen küçümseyici bir şekilde davranmasına neden olduğundan, bu onu soylular arasında popüler yapmadı . Bir kişinin ancak majesteleri ile sohbet etmesine izin verildiği sürece önemli sayılabileceğini iddia etti. Zalimce eğilimleriarkadaşlarında korku uyandırdı ve saltanatının altıncı yılında 23 Mart (11 Mart, Eski Tarz) 1801'de Leonty Leontyevichliderliğindeki mahkeme komplocuları kont von Bennigsen tarafından öldürüldü .

İskender

   Paul'un oğlu ve halefi Alexander, (taklit ettiğini iddia ettiği) Catherine gibi, yerini aktif dış politika ve savaşlara bırakan liberal yasama girişimleriyle başladı . Bunu , Finlandiya ve Besarabya'nın ilhakını teşvik eden ve onaylayan milliyetçi muhalefet tarafından engellenen yeni bir anayasa reformu girişimini izledi . Napolyon'un işgali (1812) aşırı gerilim milli duygu getirdi. Sonraki yıllar, Rusya’nın Avrupa’daki etkisinin ileri sürülmesine ayrıldı . Hükümdarlığın son yıllarına, Rusya'daki ilk devrimci hareketi kışkırtan gerici bir politika damgasını vurdu.

İskender ben

Alexander I.

   İskender, babasının yerine tahta geçmesini dileyen büyükannesinin elinden dikkatli bir eğitim aldı. İsviçreli cumhuriyetçi Frédéric-César de La Harpe , ilk yıllarında (1784-95) onun üzerinde güçlü bir etkiye sahipti. Bu eğitim, İskender'in 16 yaşında evlenmesiyle kesintiye uğradı ve ona kesin bilgi ile sürdürülemeyen bazı genel fikirler vermenin ötesine geçmedi. Duygusal duyguları, saray entrikaları, büyükannesi ve babası arasındaki gizli düşmanlık ve nihayet, İskender'in onaylaması ve paylaşmak zorunda olduğu Pavlus'un saltanatının sert sistemi tarafından soğutuldu . taklit ve kendini kısıtlamada geçmiş usta. Başkalarının güçlü fikirlerine karşı kaçamak davranışı çoğu zaman zayıflık olarak algılanıyordu, ancak kendi görüşlerini nasıl destekleyeceğini biliyordu ve tasarımlarında engellenirse şiddetli öfke patlamaları yapabiliyordu.

İlk liberalizm

   Saltanatının ilk yılında, İskender etrafını gençliğinin birkaç arkadaşıyla çevreledi: Prens Adam Czartoryski, Kont Pavel Stroganov, Kont Viktor Kochubey ve Nikolay Novosiltsev - büyük planlar tasarlamasına yardım etmek istediği "özel bir komite" reformlar. O, Pavlus'un bir dizi gerici önlemini derhal iptal etti ve keyfiliği ortadan kaldırma ve bir hukuk saltanatı başlatma arzusunu ilan etti. Kamuoyu İskender'i coşkuyla karşıladı. Ancak 1801'den 1803'ün sonuna kadar düzenli olarak toplanan özel komite tehlikeli ve zamansız bir şekilde hem otokratın gücünü sınırlayan resmi bir bildiri hem de serfliğinkaldırılmasını buldu . Bu iyi niyetlerin en önemli meyvesi , Büyük Petro'nunkolejleri yerine bakanlıkların başlatılmasıydı.Catherine tarafından fiilen kaldırılmıştı. Yeni bir senato tüzüğü, bu kurumu en yüksek yasal otorite yapmak için tasarlandı (1802).

   1803 tarihli çok ihtiyatlı bir ukaz ("kararname"), asil toprak sahiplerinin serflerini özgürleştirmelerine ve onlara toprak parselleri vermelerine izin verdi. Bu şekilde yalnızca 47.000 serf kurtarılacaktı. Livonia ve Estonya'da (1804-05) , biraz daha büyük önlemler toprak sahiplerinin serfler üzerindeki gücünü sınırladı. Tüm önemli reformların ön koşulu olarak kabul edilen halk eğitimineyeni ve önemli bir dürtü verildi . Üç yeni üniversite oluşturuldu.

   İskender, saltanatının ilk günlerinden itibaren, Napolyon'un hırsının sonuçlarından korkmuştu ve 1804'te İngiltere tarafından kurulan Fransa'ya karşı yeni bir koalisyona katıldı . Austerlitz ve Friedland'da ezici yenilgilerle sonuçlanan savaşlarda yer aldı . Daha sonra politikasını değiştirdi ve Napolyon ile bu Kıta Sistemine bağlı tüm ülkelerde Avrupa ile ticareti yasak olan İngiltere'ye yönelik bir anlaşma imzaladı . Napolyon'u ile onun kişisel toplantıda Tilsit 7 Temmuz (25 Haziran Old Style), 1807, Alexander Napolyon bir “kuzey onu aramak yapılmış bir rol oynadı Talma”(Ünlü bir Fransız aktör) ve bir“ Bizans Yunanlı ”. Gerçekte, Alexander gerçekten Napolyon'un etkisiyle kısmen oldu, ama aynı zamanda diğer savaşlarda dolaşmış edildi: ile İsveç Finlandiya Rus ilhak (1809) ile bitmiş, ve ile Türkiye'de altı tam yıl sürdü, (1806-1812) ve Rusya'nın Besarabya'yı ilhak etmesi ile sona erdi. Tilsit toplantısından bir yıldan fazla bir süre sonra (12 Ekim 1808) İskender, Erfurt'ta Napolyon ile tekrar karşılaştı , ancak Napolyon'un Polonya sorununu gündeme getirme niyeti İskender'i memnun etmedi. İlişkiler 1810'un sonunda çok gergindi.

   Muhafazakâr görüş, İskender'in "Korsikalı gaspçı" ile ittifakına karşı çok öfkeliydi, özellikle de o sırada Rusya'da anayasal hükümet kurmak için başka ve daha ciddi bir girişimde bulunulduğu için .O dönemde imparator tarafından görüşleri tercih edilen önde gelen devlet adamı Kont Speransky Mikhail Mikhaylovich, kantonlarda seçim meclisleri (dumalar) ile başlayıp sonunda sona eren dört aşamada özyönetim kurulmasına dayanan ılımlı bir plan hazırladı. devletin duma ile zirvesi. Her alt duma bir üst duma milletvekillerini seçti: kantondan ilçeye, ilçe iline; son organlar, tüm üyelerini, yasama inisiyatifindenyoksun, ancak devletin çıkarları, görevlilerin sorumluluğu ve temel yasaların ihlali ile ilgili öneri yapma hakkına sahip bir yasama meclisi olan devlet duma'ya gönderdiler . Senato yalnızca yargı yetkisini elinde tutarken, yeni yenilenen bakanlıklar,yönetici . İmparatorun başkanlık ettiği yüksek rütbeli kişilerden oluşan devlet konseyi, kanun taslaklarını hazırlayacaktı. Aslında, devlet konseyi ve ıslah edilmiş bakanlıklar dışında hiçbir şey gerçekleşmedi. Asalet ve bürokrasinin temsil ettiği muhafazakar görüş, Speransky'ye öfkeliydi ve imparator onu savunmayı seçmedi. Bir Açık nafile bahanesiyle Speransky emperyal sekreter ofisinden görevden alındı ve sürgün (1812) içine gönderdi. Halefi aşırı milliyetçi ve muhafazakâr Aleksandr Shishkov'du .

Mikhail Mikhaylovich, Kont Speransky

Mikhail Mikhaylovich, Kont Speransky, bilinmeyen bir sanatçının portresinin detayı.

Milliyetçilik ve tepki

Ne zaman 1812 Savaşı başladı vatansever duygu onun adım ulaşmıştır. Bir İskitsavaşı olacaktı - bir geri çekilme savaşı. Zaman ve uzay , askeri güçleri Rusya'nın en büyük müttefikleri olacaktı .Napolyon'un . Nitekim, Napolyon Rusya'nın geniş alanlarına ne kadar derin girerse, şans o kadar eşit hale geldi. İskender, Mikhail Kutuzov'un komutanı ( Mikhail Bogdanovich, Prens Barclay de Tolly'nin yerine ) ve Napolyon'un stratejisinin nihai amacı olan Moskova valisi Kont Rostopchin'i Fyodor Vasilyevich'i seçti .

Napolyon I

Napolyon Moskova yanarken bakıyorum, illüstrasyon, Vasily V. Vereshchagin, c. 1890.

Napolyon'un 1812 Rus seferinin istatistiksel haritası

   1812 Rus seferi sırasında Napolyon'un ordusunun büyüklüğü, ilerleme (yeşil) ve geri çekilme (altın) hatlarının azalan genişliğiyle gösteriliyor. Geri çekilme bilgisi, istatistiksel haritanın alt kısmında gösterilen bir sıcaklık ölçeği ile ilişkilendirilir. Charles Minard tarafından 1869'da yayınlandı.

   Borodino'daki kanlı ama kararsız savaşın ardından Moskova, sakinleri tarafından terk edildi. Napolyon kentte kaldığı beş hafta boyunca bir barış teklifi için boşuna bekledi. Moskova, sakinleri ve Grand Armée'nin yağmacıları tarafından yakıldı. O ordu dağılma sürecindeydi ve kış yaklaşıyordu. Ardından, Grand Armée'nin neredeyse yok olduğu Napolyon'un meşhur inzivasını takip etti . Rusya, Fransa'ya karşı Dörtlü İttifak'a taraf oldu ve 1813 ve 1814'teki kurtuluş savaşları İskender ve ordusunu Paris'e getirdi.

Dörtlü İttifak

Dörtlü İttifak Üyeleri (1813–15).

   Tüm bu olaylar, İskender'in hassas mizacında muazzam bir etki yarattı. Daha sonra Alman papaz Rulemann Friedrich Eylert'e "Moskova ateşi ruhumu aydınlattı," dedi ve "Daha sonra Tanrı'yı ​​tanıdım ve başka bir adam oldum." İskender şimdi İncil'de görevinin kanıtlarını buldu ve müttefiklerine KutsalYazıların ilkelerine dayanan bir hükümdarlar birliği olan Kutsal İttifak kurmayı teklif etti . At Viyana Kongresi'nde (1815) Alexander Avrupa'nın bir kurtarıcı olarak düşündüm ve o bir lider rol oynamaya devam Aix-la-Chapelle (1818), Troppau (1820), Laibach (1821) ve Verona (1822).

Viyana Kongresi

Viyana Kongresi, August Friedrich Andreas Campe'nin Moskova Devlet Borodino Savaşı ve Tarih Müzesi koleksiyonunda suluboya gravürü.

Devrimci hareket

   Napolyon Savaşlarına katılan genç kuşak subayların Rusya'ya getirdiği izlenimler oldukça farklıydı . Yurtdışındayken birçoğu siyasi gazeteler okumuştu ve temsili meclislerin tartışmalarına katılmıştı. Jean-Louis de Lolme, Kont A. Destutt de Tracy , Benjamin Constant , Gaetano Filangieri ve Baron Louis Bignon'un kitaplarından alıntı yapmayı öğrendiler . Rusya'ya döndükten sonra keyfi yönetim karşıtlığı, bürokrasinin suistimalleri karşısında şok oldular., mahkemelerin yetkisizliği ve gizliliği, serflerin acıları ve popüler eğitime kayıtsızlık. Gizli Kurtuluş Birliği (daha sonra Anavatanın Gerçek ve Sadık Oğulları Derneği olarak anılacaktır) 1816'da kuruldu, ancak kısa süre sonra kapatıldı. 1818 yılında kurulan Refah Birliği, 1821 yılında dağılmasından fakat onun güney Kurulu Ukrayna , liderliğindekiPavel Ivanovich Pestel , fesih emrini görmezden geldi ve Güney Cemiyeti olarak görev yapmaya devam etti. Refah Birliği'nin dağılmasının ardından Kuzey Topluluğu, St. Petersburg'da Nikita Muravyov ve Nikolay Turgenev tarafından düzenlendi . Daha sonra, Pestel cumhuriyetçi ve güçlü bir şekilde merkezileştirilmiş bir anayasa taslağı hazırlarken, Muravyov İspanya (1812) ve Birleşik Devletler'e dayalı monarşik ve federal bir anayasa oluşturdu .

Aralıkçı ayaklanması

St.Petersburg'daki Decembrist ayaklanmasını tasvir eden Karl Ivanovich Kollmann'ın suluboya, 1825.

   Pestel'in taktikleri devrimciydi, oysa St. Petersburg grubu hükümete eğitim, hayırseverlik, ekonomi ve adaletin iyileştirilmesi konularında açık bir şekilde yardım etmeyi amaçladı ve böylece Rusya'yı anayasal bir rejime hazırladı . İskender'in kendilerine sempati duymasını bekliyorlardı, çünkü 1815'te Polonya'ya bir anayasa vermişti ve sejm'in açılışında Rusya için bir anayasa hazırladığından bahsetmişti. Finlandiya'nın eski kurumlarını da kabul etti . Ancak İskender kısa süre sonra “liberal kurumların kutsal ilkeleri” ile “toplumsal düzene karşı felaket getiren bir saldırıyı tehdit eden yıkıcı öğreti” arasında ayrım yapmayı bıraktı. Klemens, Fürst von Metternich ile tamamen aynı fikirde(1820'de) liberal ilkelerin kendilerinin yıkıcı olduğunu söyledi.

   Böylece Rusya'da bir gerileme dönemi başladı. Buna geçiş, Rusya İskender'in dinsel aydınlanmasını sağlama girişimi ile işaretlendi. Halk Eğitimi Bakanlığı, bu amaçla, Rus Ortodoksları da dahil olmak üzere tüm dinlerin eşit muamele gördüğü yeni bir Manevi İşler Bakanlığı ile birleştirildi (1817). Kutsal Yönetim Sinodunun vekili ve İncil Cemiyeti'nin Rusya şubesinin başkanı Prens Aleksandr Golitsyn , birleşik bakanlıkların başına getirildi. Sonuç olarak, 1819 ile 1821 arasında yakın zamanda açılan genç üniversiteler, özellikle Kazan ve St. Petersburg turlarının küratörleri Mikhail Magnitsky ve Dmitry Runich tarafından tamamen yok edildi. Doğa hukuku üzerine en iyi profesörleri ve yasaklanmış ders kitaplarını kaldırdılar., ahlak ve mantık, öğretinin yalnızca Kutsal Yazılara dayanması gerektiği gerekçesiyle. Hatta Golitsyn mistik Rus kilise ileri gelenleri için dindarlık oldu sapkınlık : o edildikten sonra o onun ofisi terk etmek zorunda kaldı aforoz archimandrite Fotiyus, İskender'in sevdiği tarafından korunan bir fanatik tarafından Aleksey Andreyeviç'le Graf Arakcheyev . Saltanatın son bölümünde acımasız bir adam olan Arakcheyev, başbakanın gücünden yararlandı .

Aleksey Andreyevich, Graf Arakcheyev

Aleksey Andreyevich, Graf Arakcheyev, G. Wagner'in portresinden sonra NI Utkin'in bir gravürünün detayı, 1818.

   Bu koşullar altında gizli toplumlar karakterlerini değiştirdiler. İskender'in önlemleri onları hükümdarların vaatlerine güvenilmemesi gerektiğine ikna etti. İspanya ve Napoli'deki (1820) pronunciamentolardan (askeri darbeler) de etkilendiler . Turgenev 1820'de günlüğüne şunları kaydetti: “Eskiden, kulüpte gazete okurlarıyla her tanıştığımızda yeni bir anayasa olup olmadığını sorduk. Şimdi yeni bir devrim olup olmadığını soruyoruz. " Laibach Kongresi'nin emriyle Napoliten isyanını bastırmak zorunda kaldıklarını öğrendiklerinde nöbetçi subaylar üzerinde yaratılan izlenim hakkında yargılanabilir .

   Anayasacılar zemini kaybediyorlardı; Aralarında (şair Kondraty Fyodorovich Ryleyev gibi ) radikal unsurlar hüküm sürmeye başladı. Pyotr Kakhovsky ve Aleksandr Yakubovich'ten cinayet önerileri duyuldu, ancak reddedildi veya süresiz olarak ertelendi. Her halükarda, devrimci taktikler kaçınılmaz olarak kabul edildi, ancak kesin bir plan hazırlık aşamasında değildi. İmparatoru, hükümetin şekline karar vermesi gereken bir Büyük Konseyi (daha sonra Rus devrimcileri bir Kurucu Meclis olarak adlandırdı ) toplayacak olan Speransky ve Nikolay Mordvinov yönetimindeki liberal bir bakanlığı aday göstermeye uygun bir fırsatta zorlamak için önerilerde bulunuldu. .

   Elverişli bir fırsat, beklenmedik bir şekilde kendini gösterdi. Alexander , 1 Aralık 1825'te (19 Kasım, Eski Tarz) Taganrog'da öldü. Veraset sırasına karar verilmedi. İskender'in hayatta kalan kardeşlerinin büyüğü olan Konstantin , 1822'de tahttan vazgeçmişti, ancak daha genç olan Nicholas, görünüşe göre bundan habersiz , kardeşine bağlılık yemini etti. Konstantin tahtı kabul etmeyecekti. Nicholas, Rusya'yı terk etmekle tehdit etti. Varşova (Konstantin'in Polonya Kongre Krallığı'nın fiilen hükümdarı olduğu ) ile St. Petersburg arasındaki yazışma böylece yaklaşık iki hafta uzatıldı. Decembrists , daha sonra çağrıldıkları gibi, nihayet Konstantin için koruma alaylarını Nicholas'a karşı yükseltmeye ve Nicholas'ı - o gün hayatta kalması durumunda - gerisini yapacak liberal bir bakanlık atamaya zorlamaya karar verdiler. Ayaklanma bir başarısızlıktı. Decembrist hareketi liderlerinin kitlelere açmak cesaret edemedi çünkü yendi ve komplocuların olarak onlar çözünürlük yoksun edildi. Ayaklanma, yaklaşmakta olan demokratik devrimci hareketin uğursuz bir öngörüsü olacaktı.