Kuran Köleliği Destekliyor mu?

   Kuran'ın köleliği desteklediği ve Müslümanların köle kalmasını sağladığı yaygın bir şekilde dolaşıyor . İslam'ın kölelik hakkında gerçekten ne söylediğini bilmeden önce , önceki ilahi dinlerin tutumlarını inceleyelim.

    Yahudilere gelince, antik çağda İsrail toplumu köleliğe izin verdi. Köleler, bir İbrani ailesinin önemli bir parçası olarak görülüyordu. Bilim adamlarının eski İsrail toplumunda İbraniler tarafından sahip olunan kölelerin sayısını veya hanelerin yüzde kaçının köle olduğunu ölçmek imkansızdır, ancak köleliğin sosyal, yasal ve ekonomik etkilerini analiz etmek mümkündür.

   İbranice İncil, köleleri yöneten iki kurallar dizisi içerir. İbrani köleleri içeren ilk set hakkında Eski Ahit şöyle der: “İsrailli arkadaşlarınızdan herhangi biri fakirleşip kendilerini size satarsa, onları köle olarak çalıştırmayın. Sizin aranızda kiralık işçi veya geçici ikametgah olarak muamele görecekler; Jübile Yılına kadar sizin için çalışacaklar. Sonra onlar ve çocukları serbest bırakılacak ve kendi aşiretlerine ve atalarının mülkiyetine geri dönecekler. İsrailoğulları benim Mısır'dan çıkardığım kullarım olduğu için köle olarak satılmamalılar. Onları acımasızca yönetmeyin, Tanrınızdan korkun. " (Seviye 25: 39-43)

   İbranice olmayan (Kenanlı) köleleri içeren ikinci setle ilgili olarak Eski Ahit şöyle der: “Aranızda yaşayan bazı geçici sakinleri ve ülkenizde doğan klan üyelerini de satın alabilirsiniz ve bunlar sizin mülkünüz olurlar. Onları miras kalan mülk olarak çocuklarınıza miras bırakabilir ve onları ömür boyu köle yapabilirsiniz, ancak İsrailoğulları üzerinde acımasızca yönetmemelisiniz. " (Seviye 25: 45-46)

   İbrani olmayan kölelerin ana kaynağı savaş esirleri idi. İbrani köleler, İbrani olmayan kölelerin aksine, aşırı yoksulluktan (bu durumda kendilerini İsrailli bir mal sahibine satabildikleri için) ya da bir borcu ödeyemedikleri için köle oldular. İbranice İncil'e göre, İbrani olmayan köleler öncelikle komşu Kenanlı ülkelerden çekiliyordu ve bu komşuların köleleştirilmesi için dini gerekçelendirme sağlandı: Kenanlıları yöneten kurallar, Ham'ın oğlu Kenan'ı hedef alan bir lanete dayanıyordu, ancak Daha sonraki dönemlerde Kenanlı kölelik yasaları tüm İbrani olmayan kölelere uygulanacak şekilde genişletildi.

    Hristiyanlara gelince, Hıristiyanlığın ilk yıllarında kölelik, Roma İmparatorluğu'nda ve Orta Çağ ve sonrasında ekonominin ve toplumun normal bir özelliğiydi. O erken dönemdeki Aziz Augustine gibi çoğu Hıristiyan figür, devam eden köleliği desteklerken, Aziz Patrick gibi bazı şahsiyetler buna karşı çıktı.

   Birinci yüzyıl Yeni Ahit zamanlarında, Hıristiyanlığa geçen köleler, Mesih'in özgür erkek kardeşleri olarak kabul edildi ve Mesih'in krallık mirasına dahil edildi. Bu kölelere, efendilerine Mesih'e hizmet ediyormuş gibi, ahlak, sadakat ve saygıyla hizmet etmeleri söylendi.

Yeni Ahit, hizmetkarlara efendilerine itaat etmelerini şöyle emreder:

   Hizmetkarlar, bedeninize göre efendiniz olan onlara, Mesih'e olduğu gibi, yüreğinizin tekliği içinde, korku ve titreyerek itaat edin. 
   Göz hizmetiyle değil, erkeklerin hoşuna gidenler gibi; ama Mesih'in hizmetkarları olarak, Tanrı'nın iradesini yürekten yapıyor; İyi niyetle, Rab'be göre ve insanlara değil de hizmet etmek: Herhangi bir insan ne iyi bir şey yaparsa yapsın, ister bağlı olsun ister özgür olsun, Rab'den aynı şeyi alacaktır. (Efesliler 6: 5-8 KJV)

   Birkaç Pauline mektupta ve Petrus'un İlk Mektubu'nda kölelere, efendilerine, insanlara değil, Rab'be olduğu gibi, itaat etmeleri tavsiye edilir. Efendilere de kölelerine aynı şekilde hizmet etmeleri söylendi.

Yeni Ahit, efendilere kölelerine şu şekilde eşit muamele görmelerini emreder:

   Ve efendiler, kölelerinize de aynı şekilde davranın. Onları tehdit etmeyin, çünkü hem onların efendisi olan hem de sizin efendiniz olan kişinin cennette olduğunu ve onunla iltimas olmadığını biliyorsunuz. (Efesliler 6: 9)

Köleliğe karşı İslami tavrı ele almadan önce, hem Yahudi hem de Hristiyan tutumlarını inceleyelim.

   Yahudi tutumu söz konusu olduğunda, köleliği desteklediğini ve Yahudilerin köle tutmasını sağladığını ve dahası, İbrani olmayan kölelere karşı ayrımcılık yaptığını fark ediyoruz.

   Hıristiyan tavrı ise Yahudi tavrından daha adil olmakla birlikte köleliği de destekler ve Hıristiyanların köle kalmasını sağlar. Hristiyanlık kölelere sempati duysa da, ortadan kaldırılması için kesin bir mekanizma öngörmedi.

   İslami tavır ise çok daha adil, daha pratik ve etkilidir. İslam'ın insan geleneğine köleliği getirmediğini söylemeye gerek yok. Kölelik, İslam'ın gelişinden yüzyıllar önce tüm dünyada yaygındı. İslam bununla, bir anda bir son verilemeyecek yerleşik bir uygulama olarak ele almak zorundaydı.

   Aslında, İslam'ın gelişi üzerine, o dönemde baskın olan birkaç kötü uygulama vardı. İnsanlar köleliğe, alkol tüketimine, ilgi göstermeye ve diğer yozlaşmış uygulamalara alışmıştı. Yaygınlaşması uzun süren yaygın bir uygulamanın ortadan kalkması için eşit derecede uzun bir süreye ihtiyaç duyar.

   İslam, bu tür uygulamalarla uğraşırken kademeli bir yaklaşım benimsedi. Örneğin alkol tüketimi ve faiz bir defada yasaklanmadı. İnsanlar isteyerek vazgeçmeye hazır olana kadar İslam onları yavaş yavaş sınırlandırmaya devam etti. Bu nedenle Hz. Muhammed vefatından kısa bir süre önce alkol tüketimi ve ilgi tamamen yasaklanmıştır .

   Köleliğe gelince, bir veya birkaç on yıl içinde yasaklanamayacak kadar yerleşik bir uygulamaydı. Bu, Hz.Muhammed'in ömrünün böylesine çirkin bir uygulamaya son vermek için yeterli olmadığı anlamına geliyordu. Bu nedenle genişletilmiş, uzun süreli bir yaklaşıma ihtiyacı vardı.

   Böylece İslam, biri kısa vadede diğeri uzun vadede olmak üzere iki olumlu sonuç vermesi beklenen böylesine pratik bir yaklaşımı benimsedi. Kısa vadede, o zamanki kölelerin yaşam koşullarının ve tedavilerinin iyileştirilmesi gerekiyordu. Uzun vadede, olabildiğince fazla sayıda köle serbest bırakılmalı ve köleliğin bir tedbir paketi kabul edilerek ortadan kaldırılması gerekiyordu. 

    Kısa vadeli hedefe gelince, Peygamber Efendimiz efendilere kölelerine eşit muamele etmelerini, onları yedikleri yiyeceklerle beslemelerini ve giydikleri kıyafetlerle giydirmelerini emretti.

   Efendilere, kölelerini aşağılamamaları ve hatta çok çalışmamaları gereken eşit kardeşler olarak görmeleri talimatını verdi. Efendilere, kölelerini çok çalışarak aşırı yüklerlerse, bu tür işleri yapmalarına yardım etmeleri gerektiğini emretti.

   Al-Ma'rur bin Süwaid şöyle bildirdi: “Ebu Dharr'ın güzel bir elbise giydiğini gördüm ve kölesi de benzer bir elbise giyiyordu. Ona bunu sordum. Reslullah'ın hayatı boyunca bir kimseyle sert sözler aldığını ve annesine (Arap olmayan bir kadına) atıfta bulunarak onu utandırdığını söyledi. O zat Reslullah'ın yanına gelerek ona bundan bahsetmiştir. Bunun üzerine Resl-i Ekrem, 'Sen cahillik günlerinden arta kalanlardansın. Onlar (köleler), Allah'ın sizin yetkiniz altına koyduğu kardeşlerinizdir. Kardeşini altına alan kişi, yediği her şeyden onu beslemeli, giydiği her şeyi giydirmeli ve kapasitelerinin ötesinde onları zorlamamalıdır (onlara ağır bir görev vermemelidir). Eğer onlara yük olursan yardım et. ”(Buhari ve Müslim)

   Eb Hüreyre, Reslullah'ın şöyle dediğini aktarır: “Kulunun kendisi için yemek hazırlayıp, sıcağa ve dumana yakın oturduktan (ve zorluğa maruz kaldıktan sonra) servis ettiğinde, onu (kulu) yanına oturtmalı ve (onunla birlikte) yemesini sağlayın ve eğer yemek azalırsa, ona bir porsiyon (payından) bir veya iki lokma ayırmalıdır. " (Müslüman)

   Peygamber, kölelere iftira atmayı yasakladı. Dedi ki: "Biri kölesine iftira atarsa ​​ve köle söylediği şeyden kurtulursa, köle gerçekten onu tarif ettiği gibi olmadıkça kıyamet gününde kırbaçlanır." (El-Buhari)

   Hz.Muhammed, köleleri veya hizmetçileri dövmek ve hatta taciz etmek için kullanmadı. Anas ibn Malik şöyle dedi: “Reslullah'a on yıl hizmet ettim. Allah adına bana sert sözler söylemedi ve bana hiç 'Bunu neden yaptın?' veya "Bunu neden yapmadınız?" "

 Aişe, Reslullah'ın bir kadına veya kuluna vurmadığını, Allah yolunda savaşırken veya Allah'ın kutsal kıldığı şeylere saygısızlık etmedikçe eliyle hiçbir şeye vurmadığını bildirir ve sonra intikam alacaktır. Allah rızası için. (Nasa'i)

   Sonuçta, kısa vadeli hedef açısından İslam, Hıristiyanlığa benzeyebilir. Her ikisi de daha iyi muamele ve köleler için daha uygun yaşam koşulları çağrısında bulundu.

    Uzun vadeli hedefe gelince, köleliğe son vermeyi amaçlayan mekanizmadır. Bu mekanizma, benzersiz ve İslam'a özgü bir şeydi. İslam'ı Hıristiyanlıktan ayıran şey budur.

   İslam, uzun vadede köleliğe son verme olasılığı daha yüksek olan bu tür prosedürleri benimsedi. Örneğin İslam, Mukatabah kurumunu tanıttı. Bu, bir efendi ile bir köle arasında imzalanacak bir sözleşmeydi ve kölenin onu özgür kılma karşılığında efendiye belirli bir miktar para ödeyeceği konusunda anlaştılar.

   Yukarıdaki sözleşme gereğince, efendi, kölesinin başka biri için çalışmasına veya serbest meslek sahibi bir işçi olarak özgürlüğünün bedelini ödemesine izin verecekti.

Allah, Müslümanları Mukatabah yapmaya teşvik etti. Kuran'da şöyle der:

   Ve aralarından sağ ellerinizin sahip olduğu bir sözleşme [nihai kurtuluş için] arayanlar - o zaman içlerinde iyilik olduğunu biliyorsanız, onlarla bir sözleşme yapın. ( En-Nur 24:33)

    İslam, doğuştan gelen özgürlük alıcılarına zorunlu sadaka sahiplerini geri kazanmak isteyen köleleri kıldı. Kuran, kölelere zorunlu sadakları layık yararlanıcılar olarak alma yetkisi verdi. Allah diyor:

   Zekat harcamaları sadece yoksullar ve muhtaçlar için ve [zekat] toplamak ve kalpleri bir araya getirmek [İslam için] ve köleleri kurtarmak için ve borçlu olanlar için ve Allah yolunda ve [mahsur kalmış] için istihdam edilenler içindir. yolcu - Allah'ın [koyduğu] bir yükümlülük. Allah bilendir ve hikmet sahibidir. ( Tevbe 9:60)

Ayrıca şöyle diyor:

   Doğruluk, yüzünüzü doğuya veya batıya çevirmeniz değil, Allah'a, ahiret gününe, meleklere, kitaba ve peygamberlere iman edip, her şeye rağmen mal veren kimsede gerçek doğruluktur. ona, akrabalara, yetimlere, muhtaçlara, gezginlere, [yardım isteyen] kişilere ve köleleri özgürleştirmeye sevgiler ; [ve kim] namaz kılar ve zekat verir; [söz verdiklerinde] sözlerini yerine getirenler; ve [kimler] yoksulluk ve zorluk içinde ve savaş sırasında sabırlı olanlar. Bunlar doğru olanlardır ve doğru olanlardır. ( Bakara 2: 177)

Efendileriyle Mukatabah sözleşmesi yapan köleler, zorunlu sadaka payına da hak kazandılar. Allah diyor:

   Ve aralarından sağ ellerinizin sahip olduğu bir sözleşme [nihai kurtuluş için] arayanlar - eğer içlerinde iyilik olduğunu biliyorsanız, onlarla bir sözleşme yapın ve Allah'ın size verdiği maldan verin . ( En-Nur 24:33)

   İslam'da Allah, kölelerin kurtuluşunu, kasıtsız adam öldürme, yalancı şahitlik ve Dhihar (örneğin, annesinin sırtına benzeterek karısıyla cinsel ilişkiyi yasaklayan İslam öncesi bir uygulama) dahil olmak üzere çeşitli suçların kefareti olarak buyurmuştur. Bir kölenin kurtuluşu için Müslüman olmak şart değildi.

Allah Kuran'da şöyle buyurmaktadır:

 Yanlışlık olmadıkça, bir müminin bir mümini öldürmesi asla değildir. Ve kim yanlışlıkla bir mümini öldürürse - o zaman mümin bir kölenin serbest bırakılması ve merhumun ailesine bağış [haklarından] vazgeçmedikçe bir tazminat ödenmesi [gereklidir]. Ama ölen kişi sizinle savaşan bir halktan ise ve o bir mümin ise - o zaman [yalnızca] inanan bir kölenin özgürlüğü; ve eğer kendisi bir antlaşma yaptığınız bir halktan ise - o zaman ailesine bir tazminat ödenmesi ve inanan bir kölenin serbest bırakılması. Ve kim [birini bulamazsa veya satın almaya gücü yetmiyorsa] - o zaman [bunun yerine] arka arkaya iki ay oruç, Allah'tan tövbeyi kabul [arayarak]. Allah her şeyi bilendir ve hikmet sahibidir. ( An- Nisaa ' 4:92)

Ayrıca şöyle diyor:

 Allah, yeminlerinizde anlamsız olanı size yüklemeyecek, ama yemin etmek istediğinizi [bozduğunuz için] sizi suçlayacaktır. Öyleyse kefareti, [kendi] ailelerinizi beslediğiniz veya onları giydirdiğiniz veya bir kölenin özgürlüğüne kavuşturduğunuz ortalama on kişiyi doyurmaktır. Ama kim bulamazsa [veya karşılayamazsa] - o zaman üç günlük bir oruç [gereklidir]. Yemin ettiğiniz zaman yeminlerinizin kefareti budur. Ama yeminlerinizi koruyun. İşte Allah, şükredesiniz diye ayetlerini size böyle açıklıyor. ( Al-Ma'idah 5:89)

   Kadın kölelere gelince, İslam'ın kölelere gösterdiği ilgide aslan payına sahiptiler. Örneğin efendisine çocuk veren köle kadın, satılamaz hale getirilecek ve efendisinin ölümünden sonra özgürlüğüne kavuşacaktı.

   Hz.Muhammed dedi ki: "Kölesi kadın kendisine çocuk veren her erkek, öldükten sonra özgür olacaktır." (Beyhakı)

   İslam, köle kadın bile olsa bir annenin çocuğunun bakımından mahrum kaldığı her durumu yasakladı. Muhammed Peygamber şöyle demişti: "Bir anne çocuğundan ayrılmamalıdır." (Beyhakı)

   Hz.Muhammed, Müslümanları köle kızlarını iyi eğitip onlara iyi davranmaya ve sonra onları azarlayıp evlenmeye teşvik etti. Dedi ki: "Köle kızı olan ve ona iyi davranan, sonra onu azarlayan ve onunla evlenen kişi çifte ödül alır." (El-Buhari)

   Kuran, insanları cennete kabul etme ihtimali daha yüksek olan iyiliklere kölelerin azat edilmesini de içeriyordu. Allah Kuran'da şöyle buyurmaktadır:

   Ve ona iki yolu gösterdin mi? Ama o zor geçişi kırmadı ... Bu, bir kölenin serbest bırakılması veya şiddetli açlıktan bir günde yakın ilişki içinde bir yetimi beslemektir. ( Balad 20: 11-16)

   Hz.Muhammed'in Müslümanlara köleleri hayır işi olarak azat etmelerini tavsiye eden pek çok hadis olduğunu görüyoruz. Örneğin, Muhammed Peygamber şöyle demiştir: "Kim Müslüman bir köleyi serbest bırakırsa, Allah, kölenin vücudunun parçalarını kurtardığı için vücudunun tüm parçalarını Cehennem ateşinden kurtaracaktır." (El-Buhari)

   Kölelerin kurtuluşunun şiddetle tavsiye edildiği bazı durumlar vardır. Esma bint Ebu Bekir, güneş tutulması sırasında Hz.Muhammed'in kendilerine köleleri serbest bırakmalarını emrettiğini aktarır. (El-Buhari)

   İslam'da özgürleşme, bir efendi ile bir köle arasında yakın bir ilişkiye yol açar ve bu sayede bir efendi, eğer kölesini geride mirasçı bırakmadan ölürse, özgürleştirilmiş kölesini miras alabilir. Böyle bir ilişkinin kurulmasının kendisi, kölelerin kurtuluşu için bir teşvik görevi görür.

   Böylece İslam, köleleri özgürleştirmek için hiçbir çabadan kaçınmadı, makul ve tedrici bir şekilde. Köleliği teşvik etmedi veya desteklemedi. Mümkün olduğu ölçüde onunla mücadele etmeye çalıştı ve köleliği tamamen ortadan kaldırmak için uygun olana kadar köleler için daha iyi yaşamlar sağlamaya çalıştı.

   İslam'ı köleliği desteklemekle suçlamak, hatta köleliğe son verme çabalarını görmezden gelmek haksızlıktır. İslam, tarihte kölelerin ilk ve en samimi savunucusudur. Kaldırmanın İslam'ın gelişinden yüzyıllar sonra belli baskılar altında gerçekleştiğini görüyoruz.

   Yine de, hiçbir baskı altında, İslam, kölelerin davalarını savunacak ve hatta insanlıklarına saygı duyacak kimsenin olmadığı bir zamanda kölelere baktı ve onlarla ilgilendi. Her neyse, çabaları modern insan hakları savunucuları tarafından reddedilse bile İslam, kaldırılmanın öncüsü olmaya devam edecektir. 
_____________________________