Antik Roma

    MÖ sekizinci yüzyıldan başlayarak, Antik Roma, orta İtalya'nın Tiber Nehri üzerindeki küçük bir kasabadan, doruk noktasında kıta Avrupası'nın çoğunu, Britanya'yı, Batı Asya'nın çoğunu, kuzey Afrika'yı ve Akdeniz adalarını kapsayan bir imparatorluğa dönüştü. Latince'den türetilen Roman dillerinin ( İtalyanca, Fransızca, İspanyolca, Portekizce ve Romence ) yaygın kullanımı, modern Batı alfabesi ve takvimi ve Hristiyanlığın büyük bir dünya dini olarak ortaya çıkışı, Roma egemenliğinin birçok mirası arasındadır. Bir cumhuriyet olarak 450 yıldan sonra Roma, Jül Sezar'ın MÖ 1. yüzyılda yükseliş ve düşüşünün ardından bir imparatorluk oldu İlk imparatoru Augustus'un uzun ve muzaffer hükümdarlığı altın bir barış ve refah çağı; aksine, Roma İmparatorluğu'nun MS 5. yüzyılda gerilemesi ve düşüşü başladı.

Roma'nın Kökenleri

    Efsaneye göre, Roma MÖ 753'te kuruldu. Savaş tanrısı Mars'ın ikiz oğulları Romulus ve Remus tarafından. Yakındaki Alba Longa'nın bir kralı tarafından Tiber'de bir sepette boğulmaya bırakılan ve bir dişi kurt tarafından kurtarılan ikizler, o kralı yenmek için yaşadılar ve MÖ 753'te nehir kıyısında kendi şehirlerini buldular. Roma'nın ilk kralı onun için seçildi. Sabine, Latin ve Etrüsk ( daha önceki İtalyan medeniyetleri ) krallarından oluşan bir soy, kalıtsal olmayan bir ardıllık izledi. Roma'nın yedi efsanevi kralı vardır: Romulus, Numa Pompilius, Tullus Hostilius, Ancus Martius, Lucius Tarquinius Priscus ( Yaşlı Tarquin ), Servius Tullius ve Tarquinius Superbus veya Gururlu Tarquin ( MÖ 534 - 510 ). Latince'de "Rex" veya "Kral" olarak anılırken, Romulus'tan sonraki tüm krallar senato tarafından seçildi. 

    Konstantin'in Hıristiyanlığı Roma'nın resmi dinini oluşturmasından kırk yıl sonra, Mürted olarak bilinen İmparator Julian geçmişin pagan kültlerini ve tapınaklarını canlandırmaya çalıştı, ancak süreç onun ölümünden sonra tersine döndü ve Julian Roma'nın son pagan imparatoruydu.

    Roma'nın bir monarşi olarak dönemi, MÖ 509'da, eski tarihçilerin yardımsever seleflerine kıyasla acımasız ve zalim olarak tasvir ettiği yedinci kralı Lucius Tarquinius Superbus'ın devrilmesiyle sona erdi. Erdemli bir soylu kadın olan Lucretia'nın kralın oğlu tarafından tecavüz edilmesi üzerine halk ayaklanmasının ortaya çıktığı söylenir. Sebep ne olursa olsun, Roma bir monarşiden cumhuriyete, res publica'dan türeyen bir dünyaya veya "halkın mülkiyetine" dönüştü .

    Roma, "Roma'nın yedi tepesi" olarak bilinen yedi tepe üzerine inşa edildi - Esquiline Tepesi, Palatine Tepesi, Aventine Tepesi, Capitoline Tepesi, Quirinal Tepesi, Viminal Tepesi ve Caelian Tepesi. 

Erken Cumhuriyet

    Hükümdarın gücü, konsül adı verilen, her yıl seçilmiş iki hakime geçti. Ayrıca ordu komutanlığında da görev yaptılar. Yargıçlar, halk tarafından seçilmesine rağmen, büyük ölçüde soyluların veya Romulus zamanındaki orijinal senatörlerin torunlarının hakim olduğu Senato'dan seçildi. Erken cumhuriyetteki siyaset, yasayı başlatabilen veya veto edebilen kendi siyasi organları, tribünler de dahil olmak üzere patricilerin yıllarca verdiği tavizler sayesinde nihayetinde bir miktar siyasi güce sahip olan patriciler ve plebler ( sıradan insanlar ) arasındaki uzun mücadeleyle işaretlendi.

Roma forumu, Senatolarına ev sahipliği yapmaktan daha fazlasıydı.

    MÖ 450'de, ilk Roma hukuku kodu, Oniki Tablo olarak bilinen 12 bronz tablete kazınmış ve Roma Forumu'nda halka açık olarak sergilenmiştir . Bu yasalar yasal prosedür, medeni haklar ve mülkiyet hakları konularını içeriyordu ve gelecekteki tüm Roma medeni hukukunun temelini oluşturuyordu. MÖ 300 civarında, Roma'daki gerçek siyasi güç, o zamanlar sadece aristokrat ve zengin pleb ailelerinin üyelerini içeren Senato'da merkezlendi.

Askeri Genişleme

    Erken Cumhuriyet döneminde, Roma devleti büyüklük ve güç olarak katlanarak büyüdü. Galyalılar MÖ 390'da yağmalandı ve öldürüldü. Roma'yı yakmasına rağmen, Romalılar sonunda daha sonra MÖ 264 olarak bilinen bir dizi savaşta yer aldı. Roma, Kuzey Afrika'da güçlü bir şehir devleti olan Kartaca ile Pön Savaşları'nda tüm İtalyan yarımadasının kontrolünü ele geçirerek askeri kahraman Camillus'un önderliğinde yeniden bir araya geldi. İlk iki Pön Savaşı, Roma'nın Sicilya'nın, Batı Akdeniz'in ve İspanya'nın büyük bölümünün tam kontrolünü ele geçirmesiyle sona erdi. Üçüncü Pön Savaşı sırasında ( MÖ 149 - 146 ), Romalılar Kartaca şehrini ele geçirip yok ettiler ve hayatta kalan sakinlerini köleliğe satarak Kuzey Afrika'nın bir bölümünü bir Roma eyaletine çevirdiler. Aynı zamanda Roma, Makedon Kralı V. Philip'i yenerek etkisini doğuya doğru genişletti. Makedonya Savaşları'ndaydı ve krallığını başka bir Roma eyaletine çeviriyordu.

    Roma'nın askeri fetihleri, Romalılar Yunanlılar gibi gelişmiş kültürlerle temastan büyük ölçüde yararlandıkları için, doğrudan bir toplum olarak kültürel büyümesine yol açtı. İlk Roma edebiyatı, Yunan klasiklerinin Latince'ye çevrilmesiyle MÖ 240 civarında ortaya çıktı; Romalılar sonunda Yunan sanatının, felsefesinin ve dininin çoğunu benimseyeceklerdi.

Geç Cumhuriyet Döneminde İç Mücadeleler

    Roma'nın karmaşık siyasi kurumları, büyüyen imparatorluğun ağırlığı altında çökmeye başladı ve bir iç kargaşa ve şiddet çağını başlattı. Zengin toprak sahipleri küçük çiftçileri kamusal araziden uzaklaştırırken, hükümete erişim giderek daha ayrıcalıklı sınıflarla sınırlı kaldıkça zengin ve yoksul arasındaki uçurum genişledi. Tiberius ve Gaius Gracchus'un ( sırasıyla MÖ 133 ve MÖ 123 - 22 ) reform hareketleri gibi bu sosyal sorunları ele alma girişimleri, reformcuların muhaliflerinin ellerinde ölümleriyle sonuçlandı.

    MÖ 107'de askeri hüneri onu konsolosluk pozisyonuna ( altı dönemin ilki için ) yükselten bir halk olan Gaius Marius, cumhuriyetin son döneminde Roma'ya hakim olacak bir dizi savaş ağasının ilkiydi. MÖ 91'de Marius, MÖ 82 civarında askeri diktatör olarak ortaya çıkan general Sulla da dahil olmak üzere rakiplerinin saldırılarına karşı mücadele ediyordu Sulla emekli olduktan sonra, eski destekçilerinden biri olan Pompey, korsanlara karşı başarılı askeri kampanyalar yürütmeden önce kısaca konsolos olarak görev yaptı. Akdeniz'de ve Asya'daki Mithridates kuvvetleri. Aynı dönemde, MÖ 63'te konsül seçilen Marcus Tullius Cicero , patrici Cataline'in komplosunu mağlup ederek Roma'nın en büyük hatiplerinden biri olarak ün kazandı.

Julius Caesar'ın Yükselişi

    Muzaffer Pompey Roma'ya döndüğünde, zengin Marcus Licinius Crassus ( MÖ 71'de Spartacus'un önderliğindeki köle isyanını bastıran ) ve Roma siyasetinde bir başka yükselen yıldız olan Gaius Julius Caesar ile Birinci Triumvirlik olarak bilinen huzursuz bir ittifak kurdu . İspanya'da askeri zafer kazandıktan sonra Sezar, MÖ 59'da konsüllük için yarışmak üzere Roma'ya döndü. Pompey ve Crassus ile yaptığı ittifaktan sonra Caesar, MÖ 58'den itibaren Galya'daki üç zengin vilayetin valiliğini aldı; daha sonra Roma için bölgenin geri kalanını fethetmeye başladı.

    Pompey'nin karısı Julia ( Sezar'ın kızı ) MÖ 54'te öldükten ve Crassus, ertesi yıl Partia'ya ( bugünkü İran ) karşı savaşta öldürüldükten sonra, üçlü hükümdarlık bozuldu. Eski tarz Roma siyaseti düzensizken Pompey, M.Ö. 53'te Sezar'ın Galya'daki askeri ihtişamında tek konsolos olarak devreye girdi ve artan serveti Pompey'i gölgede bıraktı ve ikincisi, Sezar'ı sürekli olarak baltalamak için Senato müttefikleriyle birlikte çalıştı. MÖ 49'da Sezar ve lejyonlarından biri, Cisalpine Galya'dan İtalya arasındaki sınırda bir nehir olan Rubicon'u geçti. Sezar'ın İtalya'yı işgali, MÖ 45'te ömür boyu Roma diktatörü olarak ortaya çıktığı bir iç savaşı ateşledi.

Sezar'dan Augustus'a

    Az bir yıl sonra daha Julius Sezar öldürüldü üzerinde Mart ides ( cumhuriyetçi asiller Marcus Junius Brutus ve Gaius Cassius tarafından yönetilen ) düşmanlarını bir grup tarafından ( 15 Mart 44 ). Konsül Mark Antony ve Sezar'ın büyük yeğeni ve evlatlık varisi Octavian, Brutus ve Cassius'u ezmek için güçlerini birleştirdi ve Roma'da iktidarı, İkinci Triumvirlik olarak bilinen eski konsolos Lepidus ile paylaştı. Octavianus'un batı eyaletleri, doğuda Antonius ve Lepidus Africa'nın liderliğiyle, gerginlikler MÖ 36'da gelişti ve üçlü hükümdarlık kısa sürede çözüldü. MÖ 31'de Octavianus, Antonius ve Kraliçe Kleopatra'nın güçlerini yenmişti. Mısır ( aynı zamanda Jül Sezar'ın bir zamanlar sevgilisi olduğu söyleniyor ) Actium Savaşı'nda. Bu yıkıcı yenilginin ardından Antonius ve Kleopatra intihar etti.

    MÖ 29'a gelindiğinde Octavianus, Roma'nın ve tüm eyaletlerinin tek lideriydi. Sezar'ın kaderiyle karşılaşmaktan kaçınmak için, gerçekte tüm gerçek gücü kendisi için korurken, görünüşe göre Roma cumhuriyetinin siyasi kurumlarını eski haline getirerek, mutlak hükümdar olarak konumunu halk tarafından kabul edilebilir kıldığından emin oldu. MÖ 27'de Octavianus Augustus unvanını alarak Roma'nın ilk imparatoru oldu.

Roma İmparatorlarının Çağı

    Augustus'un yönetimi, bir asırlık uyumsuzluk ve yozlaşmanın ardından Roma'da morali yeniden sağladı ve ünlü pax Romana'yı - iki asırlık tam barış ve refahı - başlattı . Çeşitli sosyal reformlar başlattı, çok sayıda askeri zafer kazandı ve Roma edebiyatının, sanatının, mimarisinin ve dininin gelişmesine izin verdi. Augustus, büyük ordusu ve imparatora artan bağlılığı ile desteklenen 56 yıl hüküm sürdü. O öldüğünde, Senato Augustus'u tanrı statüsüne yükseltti ve popüler imparatorlar için uzun süredir tanrılaştırma geleneğini başlattı.

    Augustus'un hanedanı arasında popüler olmayan Tiberius ( MS 14 - 37 ), kana susamış ve dengesiz Caligula ( 37 - 41 ) ve ordusunun Britanya'yı fethi ile hatırlanan Claudius ( 41 - 54 ) vardı. Hat , aşırılıkları Roma hazinesini kurutan ve düşüşüne ve sonunda intiharına yol açan Nero ( 54 - 68 ) ile sona erdi . Nero'nun ölümünden sonraki çalkantılı yılda dört imparator tahta geçti; dördüncü Vespasian ( 69 - 79 ) ve halefleri Titus ve Domitian Flaviuslar olarak biliniyordu; Roma mahkemesinin aşırılıklarını hafifletmeye, Senato yetkisini yeniden sağlamaya ve kamu refahını artırmaya çalıştılar. Titus ( 79 - 81 ), Herculaneum ve Pompeii kasabalarını yok eden Vesuvius'un kötü şöhretli patlamasından sonra kurtarma çabalarını yönetmesiyle halkının bağlılığını kazandı..

    Senato tarafından Domitian'ın yerini almak üzere seçilen Nerva'nın hükümdarlığı ( 96 - 98 ), Roma tarihinde bir başka altın çağı başlattı ve bu sırada dört imparator - Trajan, Hadrian, Antoninus Pius ve Marcus Aurelius - barışçıl bir şekilde tahta çıktı ve başarılı oldu - kalıtımsal mirasın aksine, birbirini evlat edinme yoluyla - . Trajan ( 98 - 117 ), Dacia ( şimdi kuzeybatı Romanya ) ve Part krallıklarına karşı kazandığı zaferle Roma'nın sınırlarını tarihte büyük ölçüde genişletti. Halefi Hadrian ( 117 - 138 ) imparatorluğun sınırlarını sağlamlaştırdı ( günümüz İngiltere'sinde ünlü bir şekilde Hadrian Duvarı'nı inşa ediyordu ) ve selefinin iç istikrar sağlama ve idari reformlar başlatma çalışmalarını sürdürdü.

    Antoninus Pius ( 138 - 161 ) yönetiminde, Roma barış ve refah içinde devam etti, ancak Marcus Aurelius'un ( 161 - 180 ) hükümdarlığı, Part ve Ermenistan'a karşı savaş ve kuzeyden Cermen kabilelerinin işgali dahil olmak üzere çatışmalar tarafından yönetildi. Marcus hastalanıp Vindobona'daki ( Viyana ) savaş alanının yakınında öldüğünde, kalıtsal olmayan veraset geleneğini bozdu ve 19 yaşındaki oğlunu halefi olarak Commodus'u seçti.

Gerileme ve Parçalanma

    Commodus'un ( 180 - 192 ) çöküşü ve beceriksizliği, Roma imparatorlarının altın çağını hayal kırıklığına uğratan bir sona getirdi. Kendi bakanlarının elindeki ölümü, Lucius Septimius Severus'un ( 193 - 211 ) galip geldiği başka bir iç savaş dönemini ateşledi. Üçüncü yüzyılda Roma, neredeyse sürekli bir çatışma döngüsünden muzdaripti. Toplam 22 imparator tahta geçti, çoğu onları iktidara getiren aynı askerlerin elinde şiddetli sonlarla karşılaştı. Bu arada, dışarıdan gelen tehditler imparatorluğu rahatsız etti ve Almanların ve Partların devam eden saldırganlığı ve Gotların Ege Denizi üzerindeki baskınları da dahil olmak üzere zenginliklerini tüketti.

    Diocletian'ın hükümdarlığı ( 284 - 305 ), Roma'da geçici olarak barış ve refahı yeniden sağladı, ancak imparatorluğun birliği için yüksek bir bedel ödedi. Diocletian, Augustus ( imparator ) unvanını Maximian ile paylaşarak iktidarı tetrarşi ( dörtlü kural ) olarak ikiye böldü. Diocletian ve Maximian'ın yardımcıları ve seçilmiş halefleri olarak bir çift general, Galerius ve Constantius atandı; Diocletian ve Galerius doğu Roma İmparatorluğu'nu yönetirken, Maximian ve Constantius batıda iktidara geldi.

    Bu sistemin istikrarı, Diocletian ve Maximian'ın görevden çekilmesinden sonra büyük ölçüde zarar gördü. Konstantin ( Constantius'un oğlu ), 324'te yeniden birleşmiş bir Roma'nın tek imparatoru olarak ortaya çıkan güç mücadelelerinden çıktı. Roma başkentini, adını Konstantinopolis olarak değiştirdiği Yunan şehri Bizans'a taşıdı . 325'te İznik Konseyi'nde Konstantin, Hıristiyanlığı ( bir zamanlar belirsiz bir Yahudi mezhebi ) Roma'nın resmi dini yaptı.

    Konstantin yönetimindeki Roma birliği yanıltıcıydı ve ölümünden 30 yıl sonra doğu ve batı imparatorlukları yeniden bölündü. Pers kuvvetlerine karşı devam eden savaşına rağmen, daha sonra Bizans İmparatorluğuolarak bilinen doğu Roma İmparatorluğu , önümüzdeki yüzyıllar boyunca büyük ölçüde bozulmadan kalacaktır. Batıda, imparatorluğun hem iç çatışmalar hem de yurtdışından gelen tehditlerle harap edildiği, özellikle Vandallar gibi artık imparatorluğun sınırları içinde kurulan Germen kabilelerinden ( Roma'yı yağmalamaları "vandalizm" ifadesinden kaynaklandı ) - ve sürekli savaş nedeniyle sürekli olarak para kaybediyordu.

    Roma sonunda, kendi şişirilmiş imparatorluğunun ağırlığı altında, eyaletlerini birer birer kaybederek çöktü: İngiltere 410 civarında; 430'da İspanya ve Kuzey Afrika. Attila ve acımasız Hunları, 450 civarında Galya ve İtalya'yı işgal ederek imparatorluğun temellerini daha da sarsdı. Eylül 476'da Odovacar adlı bir Cermen prensi İtalya'daki Roma ordusunun kontrolünü ele geçirdi. Son batı imparatoru Romulus Augustus'u tahttan indirdikten sonra, Odovacar'ın birlikleri onu İtalya Kralı ilan ederek, antik Roma'nın uzun ve çalkantılı tarihine alçakça bir son getirdi. Roma İmparatorluğu'nun düşüşü tamamlandı.

Roma Mimarisi

    Roma mimarisi ve mühendislik yeniliklerinin modern dünya üzerinde kalıcı bir etkisi oldu. İlk olarak MÖ 312'de geliştirilen Roma su kemerleri, suyu kentsel alanlara taşıyarak, halk sağlığını ve sanitasyonu iyileştirerek şehirlerin yükselmesini sağladı. Bazı Roma su kemerleri, suyu kaynağından 60 mil uzakta taşıdı ve Roma'daki Trevi Çeşmesi hala orijinal bir Roma su kemerinin güncellenmiş bir versiyonuna güveniyor.

    Roma çimentosu ve betonu, Kolezyum ve Roma Forumu gibi eski binaların bugün hala güçlü olmasının nedenlerinden biridir . Roma kemerleri veya parçalı kemerler, güçlü köprüler ve binalar inşa etmek için önceki kemerler üzerinde geliştirilmiş ve ağırlığı yapı boyunca eşit olarak dağıtmıştır.

    Antik dünyanın en gelişmiş yolları olan Roma yolları, gücünün zirvesinde 1,7 milyon mil kareyi aşan Roma İmparatorluğu'nun bağlantıda kalmasını sağladı. Kilometre işaretleri ve drenaj gibi modern görünen yenilikleri içeriyorlardı. MÖ 200 yılına kadar 50.000 milin üzerinde yol inşa edildi ve birçoğu bugün hala kullanılıyor.