Vikingler Kimdir? Vikingler Hangi Ülkelerde Yaşamışlardır?

    MS 800'den 11. yüzyıla kadar çok sayıda İskandinav, servetlerini başka yerlerde aramak için anavatanlarını terk etti. Toplu olarak Vikingler veya Norsemen ( ‘Kuzeyliler’ ) olarak bilinen bu deniz savaşçıları, Britanya Adaları'ndaki kıyı bölgelerine, özellikle savunmasız manastırlara baskınlar yaparak işe başladılar. Önümüzdeki üç yüzyıl boyunca, İngiltere ve Avrupa kıtasının çoğu yerinde ve ayrıca günümüz Rusya'sı, İzlanda, Grönland ve Newfoundland'ın bazı bölgelerinde korsanlar, akıncılar, tüccarlar ve yerleşimciler olarak izlerini bırakacaklardı.

Vikingler Kimdi?

    Vikinglerin bazı popüler kavrayışlarının aksine, ortak atalar ya da vatanseverlik bağlarıyla bağlantılı bir "ırk" değillerdi ve herhangi bir özel "Vikinglik" duygusuyla tanımlanamazlardı. Faaliyetleri en iyi bilinen Vikinglerin çoğu, şu anda Danimarka, Norveç ve İsveç olarak bilinen bölgelerden geliyor, ancak Fin, Estonya ve Saami Vikinglerinin tarihi kayıtlarında da bahsediliyor. Ortak paydaları - ve onları karşılaştıkları Avrupa halklarından farklı kılan - yabancı bir ülkeden gelmeleri, kelimenin yerel anlayışında "medeni" olmamaları ve en önemlisi Hristiyan olmalarıydı.

    Biliyor musun? Viking adı İskandinavların kendisinden, "vikingr" ( korsan ) kelimesinin kökü olan Eski İskandinav "vik" ( koy veya dere ) kelimesinden gelmektedir.

    Vikinglerin anavatanlarından çıkmalarının kesin nedenleri belirsizdir; bazıları anavatanlarının aşırı nüfusundan kaynaklandığını öne sürdüler, ancak ilk Vikingler toprak değil, zenginlik arıyordu. MS sekizinci yüzyılda, Avrupa kıtadaki Dorestad ve Quentovic gibi ticaret merkezlerinin ve İngiltere'deki Hamwic ( şimdiki Southampton ), Londra, Ipswich ve York gibi ticaret merkezlerinin büyümesini körükleyerek daha da zenginleşiyordu. İskandinav kürkleri yeni ticaret pazarlarında oldukça değerliydi; İskandinavlar, Avrupalılarla yaptıkları ticaretten, yeni yelken teknolojisinin yanı sıra artan zenginlik ve Avrupa krallıkları arasındaki buna eşlik eden iç çatışmaları öğrendiler. Viking selefleri - Baltık Denizi'ndeki ticaret gemilerini avlayan korsanlar - bu bilgiyi, servet arama faaliyetlerini Kuzey Denizi ve ötesine genişletmek için kullanacaklardı.

Erken Viking Baskınları

    MS 793'te, kuzeydoğu İngiltere'deki Northumberland kıyıları açıklarında Lindisfarne manastırına yapılan bir saldırı Viking Çağı'nın başlangıcını işaret etti. Suçlular - muhtemelen doğrudan Kuzey Denizi'ni geçen Norveçliler - manastırı tamamen yok etmediler, ancak saldırı Avrupa din dünyasını özüne kadar sarstı. Diğer gruplardan farklı olarak, bu tuhaf yeni işgalcilerin, genellikle korumasız ve kıyıya yakın yerlerde savunmasız bırakılan manastırlar gibi dini kurumlara saygıları yoktu. İki yıl sonra Viking baskınları, Skye ve Iona'nın ( Hebridler'de ) savunmasız ada manastırlarını ve Rathlin'i ( İrlanda'nın kuzeydoğu kıyılarında ) vurdu. Kıta Avrupası'nda ilk kaydedilen baskın 799'da, Loire Nehri'nin halicinin yakınında, Noirmoutier'deki St Philibert's ada manastırında gerçekleşti.

    Birkaç on yıl boyunca Vikingler, Britanya Adaları'ndaki ( özellikle İrlanda ) ve Avrupa'daki ( Dorestad ticaret merkezi, Kuzey Denizi'nden 80 kilometre uzakta, 830'dan sonra sık sık hedef haline geldi ) kıyı hedeflerine yönelik vur-kaç baskınlarıyla kendilerini sınırladılar. Daha sonra faaliyetlerini iç bölgelere daha da genişletmek için Avrupa'daki iç çatışmalardan yararlandılar: Frankia'nın ( günümüz Fransa ve Almanya ) imparatoru Louis the Dindar Louis'in 840'ta ölümünden sonra, oğlu Lothar aslında bir Viking filosunun desteğini davet etti. kardeşlerle bir güç mücadelesinde. Çok geçmeden diğer Vikingler, Frenk yöneticilerin, tebaalarına saldırmalarını önlemek için onlara zengin meblağlar ödemeye istekli olduklarını fark etti ve bu da Frankia'yı Viking faaliyetleri için karşı konulamaz bir hedef haline getirdi.

Britanya Adaları'ndaki fetihler

    Dokuzuncu yüzyılın ortalarına gelindiğinde, İrlanda, İskoçya ve İngiltere, Viking yerleşimi ve baskınlar için ana hedefler haline geldi. Vikingler, Kuzey İskoçya Adalarının ( Shetland ve Orkneys ), Hebridlerin ve İskoçya ana karasının çoğunun kontrolünü ele geçirdi. İrlanda'nın ilk ticaret şehirleri olan Dublin, Waterford, Wexford, Wicklow ve Limerick'i kurdular ve İrlanda kıyılarındaki üslerini İrlanda'da ve İrlanda Denizi üzerinden İngiltere'ye saldırılar başlatmak için kullandılar. Kral Charles the Bald 862'de Batı Frankia'yı daha enerjik bir şekilde savunmaya başladığında, kasabaları, manastırları, nehirleri ve kıyı bölgelerini güçlendirdiğinde, Viking güçleri İngiltere'ye Frankia'dan daha fazla konsantre olmaya başladı.

    851'den sonra İngiltere'deki Viking saldırıları dalgasında, yalnızca bir krallık - Wessex - başarılı bir şekilde direnebildi. Viking orduları ( çoğunlukla Danimarkalı ) Doğu Anglia ve Northumberland'ı fethedip Mercia'yı dağıttı; 871'de Wessex Kralı Alfred, İngiltere'deki bir Danimarka ordusunu kararlı bir şekilde yenen tek kral oldu. Danimarkalılar, Wessex'ten ayrıldıktan sonra kuzeye, "Danelaw" olarak bilinen bir bölgeye yerleştiler. Birçoğu çiftçi ve tüccar oldu ve York'u önde gelen bir ticaret şehri olarak kurdu. 10. yüzyılın ilk yarısında, Wessex'li Alfred'in soyundan gelen İngiliz orduları İngiltere'nin İskandinav bölgelerini yeniden ele geçirmeye başladı; Son İskandinav kralı Erik Bloodaxe, 952 civarında kovuldu ve öldürüldü ve İngilizceyi kalıcı olarak tek bir krallıkta birleştirdi.

Viking Yerleşimleri: Avrupa ve Ötesi

    Bu arada, Viking orduları dokuzuncu yüzyıl boyunca Avrupa kıtasında aktif kaldılar, 842'de Nantes'i ( Fransa kıyılarında ) acımasızca yağmaladılar ve Paris, Limoges, Orleans, Tours ve Nimes gibi iç kesimlerdeki kasabalara saldırdılar. 844'te Vikingler Sevilla'ya saldırdı ( daha sonra Araplar tarafından kontrol edildi ); 859'da Pisa'yı yağmaladılar, ancak bir Arap filosu kuzeye dönerken onları yendi. 911'de Batı Frank kralı, Rouen ve çevresindeki bölgeyi, Rollo adlı bir Viking şefine, Seine nehrinden diğer akıncılara geçişi reddetmesi karşılığında, anlaşma ile verdi. Kuzey Fransa'nın bu bölgesi artık Normandiya veya "Kuzeyliler ülkesi" olarak biliniyor.

    Dokuzuncu yüzyılda İskandinavlar ( çoğunlukla Norveçliler ), Kuzey Atlantik'te kimsenin henüz çok sayıda yerleşmemiş olduğu bir ada olan İzlanda'yı kolonileştirmeye başladılar. 10. yüzyılın sonlarında, bazı Vikingler ( ünlü Kızıl Erik dahil ) daha da batıya, Grönland'a taşındı. Daha sonraki İzlanda tarihlerine göre, Grönland'daki ilk Viking yerleşimcilerinden bazıları ( sözde Kızıl Erik'in oğlu Viking kahramanı Leif Eriksson tarafından yönetiliyordu ) Kuzey Amerika'yı keşfeden ilk Avrupalılar olabilirdi. İniş yerlerini Vinland ( Şarap diyarı ) olarak adlandırarak, günümüz Newfoundland'deki L'Anse aux Meadows'ta geçici bir yerleşim yeri inşa ettiler. Bunun ötesinde, Yeni Dünya'da Viking varlığına dair çok az kanıt var ve kalıcı yerleşim yerleri oluşturmadılar.

Danimarka Hakimiyeti

    Yeni birleşmiş, güçlü ve Hıristiyanlaşmış Danimarka'nın kralı olarak 10. yüzyılın ortalarında Harald Bluetooth hükümdarlığı, ikinci bir Viking çağının başlangıcı oldu. Genellikle kraliyet liderleri tarafından organize edilen büyük ölçekli baskınlar, Avrupa kıyılarını ve özellikle Büyük Alfred'den gelen kralların soyu tükenmekte olan İngiltere'yi vurdu. Harald'ın asi oğlu Sven Forkbeard, 991'de İngiltere'ye yapılan Viking baskınlarına öncülük etti ve 1013'te tüm krallığı fethederek Kral Ethelred'i sürgüne gönderdi. Sven ertesi yıl öldü ve oğlu Knut'u ( veya Canute'yi ) Kuzey Denizi'nde bir İskandinav imparatorluğunu ( İngiltere, Danimarka ve Norveç'ten oluşan ) yönetmeye bıraktı.

    Knut'un ölümünden sonra, iki oğlu onun yerine geçti, ancak ikisi de 1042'de öldü ve önceki ( Danimarkalı olmayan ) kralın oğlu Edward Confessor, sürgünden döndü ve İngiliz tahtını Danimarkalılardan geri aldı. Edward'ın en güçlü asilinin oğlu Harold Godwinesson, 1066'da ( mirasçıları olmadan ) ölümü üzerine tahtta hak iddia etti. Harold'ın ordusu, son büyük Viking kralı - Norveçli Harald Hardrada'nın - York yakınlarındaki Stamford Köprüsü'nde önderlik ettiği bir istilayı yenmeyi başardı, ancak sadece haftalar sonra Normandiya Dükü William'ın ( kendisi de kuzey Fransa'daki İskandinav yerleşimcilerin soyundan geliyordu ) güçlerinin eline geçti.. 1066'da Noel Günü'nde İngiltere kralı olan William, tacı daha fazla Danimarka mücadelesine karşı korumayı başardı.

Viking Çağının Sonu

    İngiltere'deki 1066 olayları, Viking Çağı'nın sonunu etkili bir şekilde işaret etti. O zamana kadar, tüm İskandinav krallıkları Hristiyandı ve Viking “kültürü” nden geriye kalanlar, Hristiyan Avrupa kültürünün içine çekiliyordu. Bugün, Viking mirasının işaretleri, çoğunlukla Kuzey İngiltere, İskoçya ve Rusya da dahil olmak üzere yerleştikleri bölgelerdeki bazı kelime dağarcığı ve yer adlarının İskandinav kökenlerinde bulunabilir. İzlanda'da Vikingler, görkemli geçmişlerinin en büyük zaferlerini kutladıkları İzlanda destanlarını, geniş bir edebiyat yığınını bıraktılar.