Nepal'in Ücra Köşelerinde Yaşam ve Geçim

    ‘ Jai grihasthi ’ Nepal'in Uzak Batı ve Karnali bölgelerinde sıkça duyulan bir selamdır ve birbirlerine hayatta, geçimde, evde ve ailede başarılar dilemenin bir yoludur. 

    Burada, Kawadi Khola'nın yukarısındaki Maspur köyünde, Humla ve Bajura mahalleleri arasındaki sınırda, en yakın yoldan iki günlük yorucu bir yürüyüş, insanların temel ihtiyaçlarını karşılamak için günlük bir mücadele.

    Tarihsel olarak, buradaki insanlar, düzlüklerden Tibet'e kadar tahıl taşımak için keçi ve koyunları paket hayvanlar olarak kullanarak ve platoda tuzla takas ederek tüccar olarak gelişti. Ancak bölge şu anda gıda güvensizliği , sağlık sorunları ve geçim kaynağı seçeneklerinin eksikliğinden muzdarip.

    Bunun nedenleri arasında Tibet ticaretinin sona ermesi, yolların ve pazarların ortaya çıkması, yeni otlatma kısıtlamalarının neden olduğu hayvan sayısında azalma, Maocu isyan sırasında yerel altyapının tahrip edilmesi  ve nüfus artışı sayılabilir.

    Çoğu artık yaşamak için çiftçilik yapıyor, ancak dik arazi, sulama eksikliği, ekinlerin haşereler tarafından tahrip edilmesi ve eski teknoloji nedeniyle tarımsal verim düşük. Çoğu aile, yılın yalnızca dört veya beş ayı yetecek kadar yiyecek yetiştirebilir. Kalan için yiyecek satın almalı veya ödünç almalıdırlar. Ancak nakit kıt, bu nedenle insanlar büyük ölçüde sübvanse edilen yiyecek ve kredilere güveniyor.

    En yakın sağlık noktası, özellikle yoğun hasat mevsimlerinde çiftçilerin karşılayamayacağı iki günlük bir yürüme mesafesindedir. Tüberküloz  ve gastrointestinal hastalıklar yaygındır ve yetersiz beslenme semptomlarını şiddetlendirir  . Birçok evde  tuvalet yoktur ve hijyen kötüdür.

    Kadınlar ve "alt" kastlar özellikle dezavantajlıdır. Kadınlar sınırlı hareketliliğe ve ev kaynakları üzerinde kontrole sahiptir ve Dalitlerin çok az toprakları veya eğitimi vardır ve ayrımcılığa maruz kalırlar. 

    “Nepal vatandaşı olup olmadığımızı bile bilmiyorum… biz Dalitler ihmal ediliyor ve eziliyoruz. Çok az mülkümüz var, kimse bize bakmıyor, ne hükümet, ne örgütler, ne tanrılar, "diyor Romalal Lwaar.

    Katmandu, Nepal'in bu bölümünü ihmal ederek halkını terk etti. Seçilen köy meclisi başkanı Bağdal Malla, “Bütçemiz az ama yapılacak çok iş var. Yollarımız yok ve ulaşım işleri pahalı hale getiriyor."

    Burada herkesin önceliği, çiftçilerin hizmetlere ve pazarlara erişimi olması için daha fazla yol. Yollar ayrıca hükümet ve STK personelinin daha etkili olmasını kolaylaştıracaktır. 

    Yerel Rajbahadur Budha, “Tarlalarımızdan ve doğal kaynaklarımızdan çok sayıda kaynağımız var. Yol olsaydı satabilirdik. Buraya seyahat eden daha çok insan ve daha çok iş olacaktı. Yol olmadan gelişme olmaz."

    Yollar ve pazarlar daha erişilebilir hale geldikçe, buradaki toplulukların pazarlanabilir olmaları için ürünlerine değer katmaları gerekiyor. Bazı olasılıklar arasında tıbbi ve aromatik bitkilerin ve yüksek değerli mantar veya otların yetiştirilmesi ve işlenmesi, yün el sanatları, peynir, bal ve orman ürünlerinin sürdürülebilir bir şekilde hasat edilmesi ve işlenmesi yer alır. Bu faaliyetler minimum dış girdiye ihtiyaç duyar ve beceri eğitimleri, mentorluk ve mikro hibelerle gerçekleştirilebilir.

    Geçimlik çiftçilerin iş verimliliğini artırmak ve işgücü yükünü azaltmak için yardıma ihtiyacı var. Hasatlar sulama,  dağları yeniden dolduran biyo-pestisitler , seralar ve topluluk tohum bankaları ile artırılabilir  . Daha iyi su değirmenleri, elektrik, güvenilir mobil ağ ve yakıt tasarruflu sobalar gibi gelişmiş teknoloji, çalışmayı kolaylaştıracak.

    Daha iyi sağlık bakımı  ve eğitime acil ihtiyaç vardır  . Mevcut sağlık evleri bakıma ve ilaçlara ihtiyaç duyuyor ve uzak bölgelerde ek sağlık evleri gerekiyor. Hijyen eğitimi ve kadınların doğumlar ve kontroller için sağlık hizmetlerini kullanmaya teşvik edilmesi de önemlidir.

    Bu faaliyetlerde ve teknolojilere, mikro kredilere ve diğer kaynaklara erişimde kadınlara ve 'alt' kastların üyelerine öncelik verilmelidir.

    Şu anda, hizmet sunumu ve diğer geliştirme faaliyetleri düzensiz ve anlıktır. Toplulukla uzun vadeli, tutarlı bir etkileşim sağlamak için yeterli kaynaklar tahsis edilmelidir. Sonuçlar düzenli olarak izlenmeli ve kalıcı iyileştirmeler için değerlendirilmelidir.

    Nepal kentleştikçe, ülkenin geri kalanında giderek daha az insan Maspur köyü gibi yerlerdeki mücadeleleri anlıyor. Bunu düzeltmenin ilk adımı eğitim ve Nepal kırsalının yaşam koşullarına ilişkin farkındalık ve onların da güvenli ve sağlıklı bir yaşam hakkına sahip olduğunun kabul edilmesidir. 

    Ancak tarihsel ve sistematik olarak güçsüzleştirilmiş Nepallilerin ihtiyaçları ve umutları ulusal politikalara ve kalkınma planlarına gerektiği şekilde dahil edildiğinde Kawadi Khola vadisi gibi yerlerdeki insanlar 'Jai grihasti' olacaktır.