Hayali Arkadaşların 5 Ürkütücü Hikayesi

    Çocukların çok aktif hayal güçlerine sahip olmaya eğilimli oldukları yaygın bir bilgidir. Komşu çocuklarla hayali oynamak ve ebeveynlerine toplum içinde meraklı ( ve genellikle utanç verici ) sorular sormak arasında, çocukların yağmurlu öğleden sonraları onları eğlendirmek için hayali bir arkadaş geliştirdikleri bilinmektedir.

    Ancak aktif hayal gücüne sahip olmak gibi, çocuklar da çoğu yetişkinden daha duyarlı ve hayaletleri görmeye açıktır. Ve çocuğunuz yeni ‘hayali’ arkadaşının aslında bir hayalet olduğunu düşünürse ne olur?

Dolaptaki Kız

    "Kızım üç yaşındayken dolabında yaşayan Kelly adında hayali bir arkadaşı vardı. Kelly uyurken küçük bir sallanan sandalyeye oturdu, onunla oynadı vb. Tipik hayali arkadaş boku.

    Her neyse, iki yıl ileri saralım, eşim ve ben yeni Amityville'i ( Ryan Reynolds'ın olduğu ) izliyoruz ve ölü kız tamamen morarmış halde gittiğinde kızımız dışarı çıkıyor. Rahatsız edilmek şöyle dursun, 'Bu Kelly'ye benziyor' dedi. 'Kelly kim?' diyoruz, 'Dolabımda yaşayan ölü kızı biliyorsun.'" - Orijinal konu

Şifonyerdeki Adam

    "Gençken, bu devasa antika şifonyerin içinde yaşayan hayali bir arkadaşım vardı. Sakinleşirdik ve bana hikayeler anlattığını canlı bir şekilde hatırlıyorum, ancak gerçekte ne olduklarını hatırlamıyorum.

    Bir gün ailemle bunun hakkında konuştuğumu hatırlıyorum ve ona şifonyer arkadaşımdan bahsetmeye başladığımda adını bilmek istedi. Peter ya da Patrick gibi masum bir şeydi, ama yine de yüzünün bembeyaz olduğunu görebiliyorum.

    Peter/Patrick'i onun için dışarı çıkardım ve hemen ertesi gün o ve amcam o şifonyeri çıkardılar ve yaktılar. Birkaç yıl sonra, babamın küçük erkek kardeşinin ( amcam ) da aynı antika şifonyerde yaşayan aynı isimde aynı arkadaşı olduğunu öğrendim.

    Tipik hayali arkadaş bokundan birkaç ay sonra, amcam gece terörü yaşamaya başladı ve Peter/Patrick yüzünden uyuyamadı. O kadar kötüleşti ki, normale dönmeyi başaramadan onu odasından çıkarmak zorunda kaldılar." – Orijinal konu

Duvardaki Kadın

    "Oğlum yaklaşık 3 yaşındayken, odasında sürekli konuştuğu hayali bir arkadaşı vardı. Bize ona anlatacağı şeyler hakkında hikayeler anlatırdı ve yatmadan önce onunla sohbet ettiğini duyardık. Oldukça sevimli olduğunu düşündük.

    Birkaç ay sonra oğlum artık onunla arkadaş olmadığını söyledi. Onu 'görme' aşamasının bittiğini düşündük, bu yüzden geceleri hala onunla konuştuğunu duyduğumuza şaşırdık. Sonra yatmak istememeye ve gerçekten kötü rüyalar görmeye başladı.

    Bir noktada, onun hakkında birçok soru sormaya başladık. Küçük bir kız olduğunu varsaymıştık, ama görünüşe göre 47 yaşındaydı. Duvarda yaşıyordu ve onunla arkadaş olmayı bıraktı çünkü ona anne demesini istiyordu ( adı Margaret gibi bir şeydi ). Gelip onunla duvarda yaşamasını istedi.

    Ona artık onunla konuşmak istemediğini ve gitmeyeceğini söylemişti. Sonunda taşındık ve onun hakkında konuşmayı bıraktı." – Orijinal konu

Üst Kattaki Kız

    "Küçük bir çocukken evlere zorla girerdim. Şehrin çok sayıda hacizli ve boş evi olan gerçekten köhne bir bölgesinde yaşıyordum. Bu yüzden pencere ekranlarını kaldırırdım ve pencerelerin kilidi açıksa, içine girerdim. Belki 5 ya da 6 yaşındaydım.

    Terk edilmiş bir evde, her zaman üst kattaki banyoda takılan bu genç İspanyol kız vardı. Oraya giderdim ve o benimle konuşurdu ve etiket oynardık ve saklambaç ve doğruluk mu cesaret mi oynardık.

    Onu her zaman akşam yemeğine eve davet ederdim ama annesinin eve gelmesini beklemek zorunda olduğu için ayrılamayacağını söyledi. Sanırım o zamanlar bana mantıklı gelmişti ama geriye dönüp baktığımda o evde hiçbir şey yoktu. Mutfak çekmecelerinde gümüş eşyalar bile yok.

    Halıların hepsi küflenmişti ve cidden boştu. Gerçekten orada olabileceğini sanmıyorum." – Orijinal konu

Sonsuza kadar beraber

    "Annesi hastanedeyken baktığım bir yeğenim var. Babası o doğmadan önce öldü ve annesine kanser teşhisi kondu. Hayali arkadaşları var, bu benim için sorun değil. Ama ona oynamak için akşam yemeğini çabucak bitirmesini söylediklerinde ve bütün gece uyanık kalmasını istediklerinde bu beni endişelendiriyor.

    Oynarken ağlamaya başladı çünkü altı yaşına geldiğinde artık burada olmayacaklarını söylediler. Bu yüzden doğum gününden bir hafta önce, 'arkadaşları' onu yaşadığımız bu uçurumun yanına getirdi ve eğer atlarsa birlikte olabileceklerini söyledi. Reddetti.

    Bu arada akşam yemeği hazırlıyordum ve onun gittiğini fark ettiğimde panikledim ve her yerde onu aradım. Onu uçurumun kenarında otururken buldum.

    Dedi ki, 'Atlamak istemiyorum. Çok acıtacak. Görürsem annemi görebilir miyim? Peki ya teyze? Gidebilir mi?' İşte o zaman içeri girdim ve onu aldım ve akşam yemeği yememiz gerektiğini söyledim. Ayrılırken, uçuruma güle güle el sallandı." - Orijinal konu