Napolyon Bonapart kimdi?

    Fransız General Napolyon Bonapart, 1804'ten 1815'e kadar Fransa'nın ilk imparatoru olan dünyanın en büyük askeri liderlerinden biriydi. Akdeniz'in Korsika adasında doğdu, Fransa'daki askeri okullara gitti ve sonunda evlatlık evini benimsedi. Bonaparte, 1799 darbesiyle iktidarı ele geçirmeden önce Fransız Devrimi'nin kargaşasında istikrarlı bir şekilde iktidara geldi. 1802'de ömür boyu konsül seçildi, ardından iki yıl sonra Fransız imparatoru ilan etti. Siyasi bir lider olarak Bonaparte, Fransız toplumunu geniş ölçüde dönüştürdü ve en önemlisi, bugün hala dünya çapında medeni kanunların temeli olarak hizmet eden Napolyon Kanunu'nu başlattı. Napolyon Savaşları sırasında, ünlü askeri taktikçi, bir dizi kritik kayıp onu sürgüne zorlamadan önce Fransa'nın ayak izini genişletti. Bonaparte, hayatının son yıllarını 1821'de 51 yaşında öldüğü uzak St. Helena adasında geçirdi.

 

Kısa Bilgiler

    TAM ADI: Napolyon Bonapart
    DOĞUM: 15 Ağustos 1769
    ÖLÜM: 5 Mayıs 1821
    DOĞUM YERİ: Ajaccio, Korsika
    EŞLERİ: Josephine de Beauharnais ( 1796 - 1809 ) ve Arşidüşes Marie-Louise ( 1810 - 1821 )
    ÇOCUKLAR: Charles, Alexandre ve II. Napolyon
    ASTROLOJİK İŞARET: Aslan
    BOY: 170.18 cm.  ( 5 ft. 7 inç. )

 

Gençliği ve Askeri Eğitim

    Napolyon Bonapart, 15 Ağustos 1769'da Fransa'nın Korsika adasındaki Ajaccio'da Napoleone Buonaparte olarak doğdu. Bir avukat olan Carlo Buonaparte ve karısı Letizia Ramolino'nun dördüncü ve hayatta kalan ikinci çocuğuydu. Napolyon'un sonunda hayatta kalan yedi kardeşi vardı.

    Napolyon'un doğduğu sıralarda, Fransızların Korsika'yı işgali önemli ölçüde yerel direniş çekmişti. Napolyon'un babası ilk başta milliyetçileri desteklemiş ve liderleri Pasquale Paoli'nin yanında yer almıştı. Ancak Paoli adadan kaçmak zorunda kaldıktan sonra, Carlo bağlılığını Fransızlara çevirdi. Bunu yaptıktan sonra, 1771'de Ajaccio yargı bölgesinin denetçisi olarak atandı ve sonunda iki oğlu Joseph ve Napolyon'u Fransa'nın College d'Autun'una kaydettirmesini sağlayan lüks bir iş.

    1779'da genç Napolyon, beş yıl okuduğu Brienne askeri kolejine gitmeye başladı. Bir öğrenci olarak mükemmeldi, ancak Fransız soylularının çocukları olan sınıf arkadaşlarına uyum sağlamakta zorlandı ve Napolyon'a yabancı olduğu için zorbalık yaptı. 

    Napolyon, 15 yaşında Paris'teki askeri akademiye geçti. Napolyon hala oradayken, babası 1785'te mide kanserinden öldü. Bu, Napolyon'u ailenin başı olarak dizginleri almaya itti. Askeri akademiden erken mezun olan, şimdi topçu teğmeni olan Napolyon, 1786'da Korsika'ya döndü.

    Eve döndüğünde Napolyon, babasının eski müttefiki Pasquale Paoli'nin yanında yer alarak Fransız işgaline karşı Korsika direnişinin arkasına geçti. Ancak ikisi kısa süre sonra araları açıldı ve Nisan 1793'te Korsika'da bir iç savaş başladığında, şimdi Paoli'nin düşmanı olan Napolyon ve ailesi, adlarının Fransızca versiyonunu aldıkları Fransa'ya taşındı: Bonaparte. 

 

Napolyon ne kadar uzundu?

    Napolyon yaklaşık 170.18 cm. ( 5 fit, 7 inç ) boyunda duruyordu ve bu da onu zamanının ortalama Fransızından biraz daha uzundu. 

    Napolyon'un boyu hakkında çok şey yapıldı ve efsaneler onun alışılmadık derecede kısa olduğunu iddia ediyor ve bazen kısa boylu insanlarla ilişkilendirilen bir aşağılık kompleksi olan "Napolyon kompleksi" terimine yol açıyor. Bazı tarihçiler, Napolyon'un boyu hakkındaki mitleri İngiliz propagandasına bağlar. 

 

Napolyon'un İktidara Yükselişi

    Napolyon'un Fransa'ya dönüşü, Haziran 1793'te Nice'deki alayına yeniden katıldığı Fransız ordusunda bir hizmetle başladı. Dört yıl önce başlayan Fransız Devrimi'nin kargaşası, Napolyon gibi hırslı askeri liderler için fırsatlar yarattı. Genç lider, aşırı sol bir siyasi hareket ve Fransız Devrimi'nin en tanınmış ve popüler siyasi kulübü olan Jacobins'e desteğini hızla gösterdi.

    Fransa'nın cumhuriyet ilan edilmesinden bir yıl sonra, Kral XVI. Louis Ocak 1793'te idam edildi. Nihayetinde, bu eylemler Maximilien de Robespierre'in yükselişine ve esasen Kamu Güvenliği Komitesi'nin diktatörlüğüne dönüşen şeye yol açtı. 1793 ve 1794 yılları, 40.000 kadar insanın öldürüldüğü Terör Saltanatı olarak bilinmeye başladı. Sonunda, Jakobenler iktidardan düştü ve Robespierre idam edildi.

 

Güvenilir Askeri Lider

    1795'te Rehber olarak bilinen Fransız devrimci hükümeti ülkenin kontrolünü ele geçirdi. Daha önce Robespierre'in gözünden düşmüş olan Napolyon, hükümeti karşı - devrimci güçlerden kurtardıktan sonra aynı yıl Rehber'in lütfuna girdi. Çabaları için Napolyon kısa süre sonra İçişleri Ordusu komutanı seçildi. Ayrıca, askeri konularda Rehber'in güvenilir bir danışmanıydı.

    1796'da Napolyon, imrendiği bir görev olan İtalya Ordusu'nun başına geçti. Sadece 30.000 kişilik güçlü, hoşnutsuz ve yetersiz beslenen ordu, kısa süre sonra genç askeri komutan tarafından geri çevrildi. Onun yönetimi altında, yeniden canlanan ordu Avusturyalılara karşı çok sayıda önemli zafer kazandı, Fransız imparatorluğunu büyük ölçüde genişletti ve Fransa'yı monarşiye döndürmek isteyen kralcıların iç tehdidini bastırdı. Tüm bu başarılar, Napolyon'un ordunun en parlak yıldızı olmasına yardımcı oldu.

 

Başarısız Mısır İşgali

    1 Temmuz 1798'de Napolyon ve ordusu, Mısır'ı işgal ederek ve Hindistan'a giden İngiliz ticaret yollarını bozarak Büyük Britanya'nın imparatorluğunu baltalamak için Orta Doğu'ya gitti. Ancak askeri kampanyası felaketle sonuçlandı: 1 Ağustos'ta Amiral Horatio Nelson'ın filosu, Nil Savaşı'nda Napolyon'un güçlerini yok etti. 

    Napolyon'un ve Fransa'nın imajı bu kayıptan büyük zarar gördü ve komutana karşı yeni bir güven gösterisinde İngiltere, Avusturya, Rusya ve Türkiye Fransa'ya karşı yeni bir koalisyon kurdu. 1799 baharında, Fransız orduları İtalya'da yenildi ve Fransa'yı yarımadanın çoğundan vazgeçmeye zorladı. O Ekim ayında Napolyon, birlikleri savaşmaya devam ederken Fransa'ya döndü.

 

18 Brumaire Darbesi

18 Brumaire Darbesi'nden dört buçuk yıl sonra Napolyon, Fransa imparatoru oldu

 

    Fransa'ya döndükten kısa bir süre sonra Napolyon, 18 Brumaire Darbesi olarak bilinen bir etkinliğe katıldı. Emmanuel Joseph Sieyès tarafından yoğun bir şekilde düzenlenen kansız darbe, 9 Kasım 1799'da yeni Jakoben kontrolündeki Rehberi devirdi. Napolyon ve Sieyès, kendileri ve Pierre-Roger Ducos olmak üzere üç üye tarafından yönetilecek Konsolosluk adlı yeni bir hükümet kurdular. Napolyon'un kardeşi Lucien Bonaparte da davaya yardım etti.

    Napolyon ilk konsül seçildiğinde, diktatörlükten başka bir şey olmayan bir pozisyonda Fransa'nın önde gelen siyasi figürü oldu. Yeni yönergelere göre, ilk konsolosun bakanları, generalleri, memurları, sulh hakimlerini ve hatta yasama meclislerinin üyelerini atamasına izin verildi. Sieyès ve Ducos figürlere indirgendi. Şubat 1800'de yeni anayasa kolayca kabul edildi.

    Haziran 1800'deki Marengo Muharebesi'nde Napolyon'un kuvvetleri Avusturyalıları yendi ve onları İtalyan yarımadasından sürdü. Bu askeri zafer, Napolyon'un ilk konsül olarak otoritesini pekiştirdi. 

   Napolyon, 1801 Konkordatosu ile Roma Katolikliğini devlet dini olarak eski haline getirirken Fransa'nın ekonomisini, hukuk ve eğitim sistemlerini ve hatta Kilise'yi dönüştürmeye devam etti. Ayrıca, kısmen savaş yorgunu İngilizlerle ( kısa ömürlü ) bir ateşkes yapan 1802 Amiens Antlaşması aracılığıyla bir Avrupa barışı müzakere etti. 

   Reformları popüler oldu: 1802'de ömür boyu konsül seçildi ve iki yıl sonra 18 Mayıs 1804'te Fransa imparatoru ilan edildi. O yılın 2 Aralık'ında Notre Dame Katedrali'ndeki taç giyme töreni sırasında resmen I. Napolyon olarak taç giydi. 

 

Eşleri: İmparatoriçe Josephine ve Marie-Louise

Napolyon, Josephine de Beauharnais ile 13 yıl evli kaldı

 

    Napolyon saflarda yükselirken, kişisel hayatı da şekilleniyordu. General Alexandre de Beauharnais'in dul eşi ve iki çocuk annesi Josephine de Beauharnais ile 1795'te bir partide tanıştı. Çabucak vuruldu ve ilk çekincelerine rağmen - Josephine, Napolyon'u "tüm kişiliğinde tamamen garip" olarak nitelendirdi - 9 Mart 1796'da sivil bir törenle evlendiler. 

    Birliktelikleri en başından beri fırtınalıydı, Napolyon'un askeri kampanyaları onu uzun süre evden uzaklaştırmaya zorladı. Savaş alanından gelen mektuplarda Josephine'e sık sık iltifat etmesine rağmen, ikisi de evlilik dışı ilişkilere girdi. Napolyon'un evlilik dışı en az iki çocuğu vardı: 1806'da Charles Léon Denuelle ve 1810'da Alexandre Walewski.

    Josephine, 1799'da Paris yakınlarındaki Malmaison malikanesi de dahil olmak üzere cömert partiler düzenlemesi ve giyim ve mülk için para harcamasıyla biliniyordu. Tartışmalarına rağmen, Josephine halk arasında olumlu bir algı sürdürdüğü için ikisi birlikte kaldı. Napolyon 1804'te kendisini imparator olarak taçlandırdığında, İmparatoriçe Josephine'e de bir taç koymakta ısrar etti.

    Yeni unvanına rağmen, Napolyon için her şey planlanmayacaktı. Bu noktada 40'lı yaşlarında olan Josephine'den ayrılması için ailesinden artan bir baskıyla karşı karşıya kaldı, çünkü ona meşru bir oğul ve dolayısıyla bir varis veremiyordu. Böylece Aralık 1809'da Napolyon evliliklerinin iptalini ayarladı. 

Bir çizim, Napolyon'u ikinci karısı Marie-Louise ve oğulları II. Napolyon ile birlikte tasvir ediyor

 

    İptalin ardından Napolyon aceleyle yeni bir gelin aradı. İlk tercihi, Rus Çarı I. Aleksandr'ın 15 yaşındaki kız kardeşi Anna Pavlovna'ydı. Ancak gecikmeler ve mazeretlerden sonra, büyük ölçüde siyasi motivasyonlar nedeniyle 18 yaşındaki Avusturya Arşidüşesi Marie-Louise'i seçti. Marie-Louise, Marie Antoinette'in büyük yeğeniydi. Günlüğüne sadece Napolyon'a bakmanın "en kötü işkence şekli" olacağını yazarak bu fikirden korktu. Ancak, Mart 1810'da sivil bir törenle Napolyon'a vekaleten itaat etti ve evlendi.

    Marie-Louise, çiftin 20 Mart 1811'de Roma Kralı II. Napolyon adında bir oğlu olduğu için Napolyon'a istediği varisi verdi. 

    Marie-Louise ile evliliğine rağmen, Napolyon Josephine ile yazışmalarına devam etti ve Malmaison'a habersiz kişisel ziyaretler yaptı. 1813'te, bir varis üretme mücadeleleri "çok fazla gözyaşına mal olduğu" için küçük oğlunu onunla tanışmaya bile getirdi. Bu, ölümüne kadar Napolyon ile evli kalan Marie-Louise'de kıskançlığı körükledi. 

 

Napolyon Yasası

    Yaptığı toplumsal reformları sürdüren Napolyon, 21 Mart 1804'te Fransız Medeni Kanunu olarak da bilinen Napolyon Kanunu'nu kurdu. Kapsamlı yasalar dizisi feodal sistemi sona erdirdi ve mülkiyet haklarını, aile hukukunu ve bireysel özgürlükleri ele aldı. Doğuma dayalı ayrıcalıkları yasakladı, tüm erkeklerin eşit olduğunu ilan etti ve devlet işlerinin en nitelikli kişilere verilmesi gerektiğini belirtti. Erkekler din özgürlüğüne sahipti ve ailelerindeki kadın ve çocuklardan sorumluydu. Kadınlar büyük ölçüde haklarından mahrum bırakıldı, ancak boşanma davalarında sınırlı özgürlükleri vardı.

    Napolyon Yasası Fransa'da ve artan sayıda bölgesinde uygulandı. Napolyon, kodunun, birçok askeri zaferinden daha fazla, kalıcı bir mirasa sahip olacağını doğru bir şekilde tahmin etti. Bir kısmı bugün hala dünya çapında kullanılmaktadır. Kodun şartları, Avrupa ve Kuzey Amerika'daki diğer birçok ülkenin medeni kanunlarının ana temelidir.

 

Napolyon Savaşları

Napolyon Savaşları, Napolyon Bonapart'ın askeri cesareti bocalayana ve sürgüne gönderilene kadar Fransız imparatorluğunu büyük ölçüde genişletti

 

    Napolyon Savaşları, 1803'ten Napolyon'un 1815'te iktidardan kalıcı olarak çekilmesine kadar süren bir dizi Avrupa savaşıydı. 

    1803'te, kısmen savaş için para toplamak amacıyla Fransa, Kuzey Amerika Louisiana Bölgesi'ni Amerika Birleşik Devletleri'ne 15 milyon dolara sattı. Napolyon daha sonra İngiltere, Rusya ve Avusturya ile savaşa geri döndü. 

    1805'te İngilizler, Trafalgar Savaşı'nda Fransa'ya karşı önemli bir deniz zaferi kaydetti ve bu da Napolyon'un İngiltere'yi işgal etme planlarını rafa kaldırmasına neden oldu. Bunun yerine, gözünü Avusturya ve Rusya'ya dikti ve Austerlitz Savaşı'nda her iki orduyu da geri püskürttü. 

    Kısa süre sonra, Napolyon'un Fransız imparatorluğunu büyük ölçüde genişletmesine izin veren ve kardeşleri ve diğer aile üyeleri de dahil olmak üzere hükümetine sadık olanların Hollanda, İtalya, Napoli, İsveç, İspanya ve Vestfalya'ya yerleştirilmesinin önünü açan diğer zaferler izledi. 

 

Rusya'nın İşgali

    1812'de Napolyon'un Rusya'yı işgali muazzam bir başarısızlık ve Napolyon için sonun başlangıcı olduğunda Fransa harap oldu. Napolyon'un Büyük Ordusu'ndaki yüz binlerce asker öldürüldü veya ağır yaralandı: Yaklaşık 600.000 kişilik orijinal bir savaş gücünden sadece 10.000 asker hala savaşa uygundu. 

    Yenilgi haberi, Napolyon'un Fransa'nın hem içinde hem de dışında düşmanlarını canlandırdı. Napolyon Rusya'ya karşı hücumunu yönetirken ve İngilizler Fransız topraklarında ilerlemeye başlarken bazıları başarısız bir darbe girişiminde bulundu. Uluslararası baskının artması ve hükümetinin düşmanlarına karşı savaşacak kaynaklardan yoksun olmasıyla Napolyon, 30 Mart 1814'te müttefik kuvvetlere teslim oldu. 

 

İlk Sürgün

    Yaklaşık bir hafta sonra, 6 Nisan'da Napolyon iktidardan çekilmek zorunda kaldı ve Akdeniz'deki İtalyan kıyılarındaki Elba adasına sürgüne gitti. Sürgünü uzun sürmedi, çünkü Fransa'nın onsuz tökezlediğini izledi. 

    Mart 1815'te Napolyon adadan kaçtı ve hızla Paris'e geri döndü. Kral XVIII. Louis kaçtı ve Napolyon muzaffer bir şekilde iktidara döndü. Ancak Napolyon'u hükümetin kontrolünü yeniden ele geçirdiğinde karşılayan coşku, kısa süre sonra liderliğiyle ilgili eski hayal kırıklıklarına ve korkulara yol açtı. 

 

Waterloo

Bir çizim, Napolyon Bonapart'ın 1815'te Waterloo Savaşı'ndaki yenilgisinden sonra geri çekildiğini gösteriyor

 

    16 Haziran 1815'te Napolyon, Fransız birliklerini Belçika'ya götürdü ve Prusyalıları yendi; iki gün sonra, Waterloo Muharebesi'nde Prusyalı savaşçılar tarafından takviye edilen İngilizler tarafından yenildi. 

    Bu küçük düşürücü bir kayıptı ve 22 Haziran 1815'te Napolyon yetkilerinden tamamen vazgeçti. Hanedanlığını uzatmak için küçük oğlu II. Napolyon'un imparator seçilmesi için bastırdı, ancak koalisyon teklifi reddetti. 

 

St. Helena'da Sürgün

    Napolyon'un 1815'te iktidardan çekilmesinden sonra, Elba'daki sürgünden daha önceki dönüşünün tekrarlanmasından korkan İngiliz hükümeti, Napolyon'u güney Atlantik Okyanusu'ndaki uzak St. Helena adasına gönderdi. Hayatının geri kalanında orada yaşadı.

    Çoğunlukla, Napolyon yeni evinde istediği gibi yapmakta özgürdü. Sabahları rahat geçerdi, sık sık yazardı ve çok okurdu. Ancak hayatın sıkıcı rutini kısa sürede ona ulaştı ve sık sık kendini eve kapattı. 

    Tarihçi Kate Williams'ın 2014 tarihli Hırs ve Arzu: Josephine Bonaparte'ın Tehlikeli Yaşamı adlı kitabına göre Napolyon, Mayıs 1814'te Malmaison malikanesinde zatürreden ölen eski karısına büyük sevgi göstermeye devam etti. Evinin her yerine Josephine'in portrelerini yerleştirdi ve hatta üzerlerinde onun benzerliği olan tabaklarda yedi.

    1817'den itibaren Napolyon'un sağlığı bozulmaya başladı. 1821'in başlarında yatalaktı ve gün geçtikçe zayıflıyordu. O Nisan ayında son vasiyetini dikte etti: "Küllerimin Seine kıyısında, çok sevdiğim Fransız halkının ortasında dinlenmesini diliyorum. Zamanımdan önce ölüyorum, İngiliz oligarşisi ve onun kiralık katilleri tarafından öldürülüyorum." 

 

Ölüm ve Mezar

    Napolyon, 5 Mayıs 1821'de St. Helena adasında 51 yaşında öldü. İddiaya göre, son sözü olarak eski karısı Josephine'in adını söyledi. 

    Son haftalarında kusma, sürekli hıçkırık ve kan pıhtılaşması gibi semptomlar yaşadı. Otopsisini yapan doktorlar, Napolyon'un ölümünün nedeni olarak mide ülseri kanamasıyla şiddetlenen mide kanserine karar verdiler. PBS News Hour'a göre, Napolyon'un kanseri ilerlemiş bir durumdaydı ve ailesinde mide karsinomu öyküsü otopsi sonuçlarını destekledi.

    Bununla birlikte, araştırmacılar onun ölümüyle ilgili alternatif teoriler öne sürdüler. 1961'de İsveçli diş hekimi Sten Forshufvud ve Dr. Hamilton Smith ve Anders Wassen, saçının bir örneğini analiz ettiler ve arsenik zehirlenmesinden ölmüş olabileceğini öne süren bir makale yayınladılar. Diğer uzmanlar bu teoriyi reddetse de, Napolyon'un ölümünü çevreleyen komplolara yol açtı. 

Napolyon Bonapart'ın Paris, Fransa'daki Dôme des Invalides'deki mezarı

 

    Son vasiyetinde talep ettiğine rağmen, Napolyon ilk olarak 9 Mayıs 1821'de St. Helena'ya, şimdi Mezar Vadisi olarak bilinen Sardunya Vadisi'ne gömüldü. 1840'ta Fransız Kralı Louis-Phillippe'nin emriyle mezardan çıkarıldı ve Bonaparte'ın kalıntıları 15 Aralık'ta Fransa anakarasına geri gönderildi.

    Napolyon'un mezarı Paris'te Dôme des Invalides'de bulunmaktadır. Aslen 1677 ve 1706 yılları arasında inşa edilmiş bir kraliyet şapeli olan Invalides, Napolyon'un saltanatı altında askeri bir panteona dönüştürüldü. Napolyon Bonapart'a ek olarak, Roma Kralı ve Napolyon'un oğlu II. Napolyon da dahil olmak üzere diğer birçok Fransız ileri geleni oraya gömülüdür; Napolyon'un kardeşleri Joseph ve Jérôme Bonaparte; Generaller Henri-Gratien Bertrand ve Géraud-Christophe-Michel Duroc; ve Fransız Mareşalleri Ferdinand Foch ve Hubert Lyautey.

 

Napolyon Filmleri

    Dünya tarihindeki yeri göz önüne alındığında şaşırtıcı olmayan Napolyon, kasıtlı olarak mizahtan gerçekçiliğe kadar değişen tasvirlerle birçok kez beyaz perdede göründü. 

    Marlon Brando ve Dennis Hopper, sırasıyla 1950'lerin Désirée ( 1954 ) ve The Story of Mankind ( 1957 ) filmlerinde Bonaparte olarak rol aldı. General ayrıca Waterloo ( 1970 ), Time Bandits ( 1981 ) ve The Count of Monte Cristo ( 2002 ) gibi filmlerde de rol alıyor.

    Daha fantastik tasvirler açısından, Napolyon, Alex Winter ve Keanu Reeves'in oynadığı baş karakterlerin zaman yolculuğunu kullanarak lise projeleri için tarihi şahsiyetleri kaçırmaya karar verdikleri 1989 kült komedi Bill ve Ted'in Mükemmel Macerası'ndaki bir karakterdir. Ayrıca 2009 devam filmi Night at the Museum: Battle of the Smithsonian'da bir düşman olarak görünür.

    2023'te yönetmen Ridley Scott, 22 Kasım'da sinemalarda gösterime giren Napoleon adlı yeni bir biyografik filmi yönetti. Filmde Joaquin Phoenix, Fransız imparatoru ve Vanessa Kirby Josephine olarak rol alıyor ve ağırlıklı olarak çalkantılı ilişkilerine odaklanıyor. Napolyon, Russell Crowe'un da oynadığı 2000 klasiği Gladyatör'de çalışan Phoenix ve Scott için yeniden bir araya geldi.

 

Napolyon Bonapart'ın Sözleri

• Çeliştiğimde asla kızmam; Aydınlanmaya çalışıyorum. 
• Küllerimin Seine Nehri kıyısında, çok sevdiğim Fransız halkının ortasında dinlenmesini diliyorum. Zamanımdan önce ölüyorum, İngiliz oligarşisi ve onun kiralık katilleri tarafından öldürülüyorum. 
• Devrim, süngüsünü bulmuş bir fikirdir. 
• Büyük bir halk öldürülebilir, ama korkutulamaz. 
• Fethedilmekten korkan, yenilgiden emindir. 
• Aşk yarardan çok zarar verir. 
• Bir insan, ölümden korkmadığı zaman diğer yaratığa bağımlı değildir. 
• Şehit yapan ölüm değil, sebeptir. 
• Gittiğimde bile insanların zihninde haklarının yıldızı olarak kalacağım, adım çabalarının savaş çığlığı, umutlarının sloganı olacak. 
• Dahi adamlar, yüzyıllarını aydınlatmak için yanması amaçlanan meteorlardır. 
• Zafer geçicidir, ancak belirsizlik sonsuzdur. 
• Bir erkek bir eş seçerken annesinden vazgeçmez ve onun kalbini kırmakta daha da haklı değildir.