Gizemi Hala Çözülemeyen Nemrut Dağı

    Kommagene Krallığı'ndan Kral I. Antiochus Theos'un anıtsal dinlenme yeri Nemrut Dağı, Türkiye'nin en büyüleyici antik yerlerinden biridir. Ülke, antik döneme ait muhteşem kalıntılarla dolu olmasına rağmen, Nemrut Dağı, Küçük Asya'nın arkeolojik hitlerinin ilk on listesinde yer almayı kesinlikle hak ediyor. Dahası, hiyerotez Antiochus, küresel ölçekte sansasyonel bir manzara. Aynı zamanda hala birçok sır saklayan bir arkeolojik sit alanıdır. Şimdiye kadar, dağın tepesindeki yapay setin neyi gizlediğini kesin olarak belirlemek mümkün değildi. Dahası, astronomi meraklıları, dağı süsleyen kısma rölyeflerden birinin üzerine yerleştirilmiş ünlü ‘aslan burcu’ nun gizemini çözmeye çalışabilir. Son olarak, Nemrut Dağı'ndaki devasa heykeller, dini senkretizmin ve Antiochus'un Yunan, Pers ve Ermeni etkilerini birleştiren yeni bir devlet kültünü tanıtma girişiminin mükemmel bir örneğidir.

Geçmişe bakış

    Küçük Kommagene Krallığı, Küçük Asya'nın uzak köşesinde, bir tarafta Fırat'ın üst kesimiyle ve diğer tarafta Anti - Toros Dağları ile sınırlanmıştı. Mütevazı boyutuna rağmen Kommagene, Roma'nın doğuda Helenistik devletlerin kontrolünde olduğu alana yayılma döneminde batıdaki Seleukos İmparatorluğu ile Doğu'daki Partlar arasında tampon devlet olarak önemli bir rol oynadı. M.Ö. 70 - 38 yıllarında ( veya kaynağa bağlı olarak MÖ 69 - 36 ) hüküm süren Kral I. Antiochus, Kommagene'nin en güçlü hükümdarıydı. Orontid Ermeni hanedanından Kral I. Mithridates Callinicus ve Seleukos İmparatorluğu'nun Yunan - Suriye prensesi Prenses VII. Laodice Thea'nın oğlu ve muhtemelen tek çocuğu olarak, 30 yıldan fazla bir süredir bu çalkantılı dönemin siyasi zorluklarıyla karşı karşıya kaldı.

    Bu karışık kökenler, Antiochus'un Doğu ile Batı arasındaki dengeyi koruma politikasına ve kurduğu dinin varsayımlarına yansımıştır. Kommagene Krallığı'nın en yüksek dağ zirvesi olan Nemrut Dağı'ndaki Antiochus anıtı, tanrılara eşit olduğunu düşünen bu hükümdarın megalomanisinin ikna edici bir kanıtıdır. Bu inancını ifade etmek için Nemrut Dağı tepesine 50 metre yüksekliğinde yapay bir kırma kaya höyüğünün dikilmesini emretti. Bu zirvenin eteğine, onu tanrılarla çevrili olarak betimleyen 8 - 9 metre yüksekliğinde heykeller yerleştirildi.

Arkeolojik araştırma

    Nemrut Dağı'nda eski bir anıt kalıntılarının varlığı uzun zamandır bir sır değil. 1881'de Osmanlı İmparatorluğu'nda ulaşım yollarını belirleyen bir Alman mühendis olan Karl Sester, Nemrut'taki alışılmadık yapılar hakkında bilgi verdi. Doğal olarak, zirveye tamamen şans eseri getirilmedi. Sester, eski iletişim yollarından yola çıkarak Doğu Anadolu'daki rotayı işaretlemeyi planlamıştı. Ona yardım eden çevredeki yerleşim yerlileri ona herhangi bir antik yol gösterememişler, ancak onu Nemrut Dağı'ndaki olağanüstü anıtsal heykeller hakkında bilgilendirmekten mutluluk duymuşlardır. Bu dağın zirvesindeki yolu işaretlemenin gerçek olasılığından daha çok saf meraktan motive olan Sester, Bâko adlı bir Kürt eşliğinde zirveye tırmandı ve anıtsal heykelleri kendi gözleriyle gördü.

    Kısa süre sonra Nemrut Dağı'na ilk bilimsel keşif seferleri başladı. 1882'de Alman Arkeoloji Enstitüsü, Mısır'da görevli arkeolog Otto Puchstein'ı Sester'in eşliğinde Nemrut'u ziyaret etmek üzere görevlendirdi. Bir yıl sonra Puchstein, Karl Humann ile dağa döndü. Aynı yıl arkeolog Osman Hamdi Bey ve heykeltıraş Osgan Efendi yönetimindeki ilk Türk araştırma heyeti Nemrut'a ulaştı. Bu kulağa ne kadar tuhaf gelse de, hiyerotez hakkında şu anda sahip olduğumuz bilginin büyük kısmı Nemrut Dağı, o öncü araştırma döneminden geliyor. Anıtın dikilmesinin amacı ve Antiochus'un niyetleri hakkında bilgi veren Yunanca çok uzun bir yazıt bulan Sester ve Puchstein'dı. Alman ve Osmanlı araştırmacılar, yer üstünde görülebilen tüm buluntuların ayrıntılı açıklamalarını yaptılar ve yazıyı tercüme ettiler. Bu ilk çalışmaların sonuçları, Humann ve Puchstein tarafından yazılan Nemrut Dağı'na adanmış kapsamlı bir yayının Berlin'de yayınlandığı 1890'da halkın beğenisine sunuldu. Buna karşılık Türk araştırmacılar, çalışmalarının sonuçlarını 1883 yılında Fransızca yayınlanan "Le Tumulus de Nemroud Dagh" adlı kitapta yayınladılar. Ancak bu öncü çalışmalar kazı çalışmalarını içermiyordu.

    Sansasyonel keşfe rağmen, Nemrut Dağı araştırmacıların ilgisini yeniden uyandırmak için yarım asırdan fazla beklemek zorunda kaldı. 1939'da Kommagene Krallığı üzerine doktora tezinin yazarı Friedrich Karl Dörner, Doğu Anadolu'ya geldi ve bu dağın sistematik araştırmalarına başladı. Dörner, İkinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesinin neden olduğu bir aradan sonra, sadece sırlarını ortaya çıkarmak için değil, Kommagene Krallığı döneminden kalan diğer arkeolojik alanları keşfetmek için Nemrut'a döndü. Karakuş Tümülüsünün keşfini kendisine borçluyuz ve bunun sonucunda gizli bir mezar odası, Kommagene'nin yazlık başkenti olan Nymphaios'taki Arsameia ve Fırat Nehri üzerindeki ikinci Arsameia'nın belirlenmesi.

    Friedrich Karl Dörner, hayatının çoğunu Nemrut Dağı'nı araştırmaya adamış bir araştırmacı olarak tanımlanırken, kelimenin tam anlamıyla her şeyi Nemrut'a adamış olan Theresa Goell, bu bağlamda nispeten nadiren bahsedilir. Biyografisi, Nemrut'un gizemlerini ortaya çıkarmak için yaptığı inanılmaz olaylar ve fedakarlıklarla doludur. "Dağın Kraliçesi" olarak anılan Goell, Ortadoğu'nun erkek egemen arkeoloji dünyasına girerek kırk yaşında boşanmış olarak Nemrut Dağı'na ulaştı. Goell'e göre Nemrut Dağı, kendine özgü tarihi ve coğrafi koşulları nedeniyle yeterince bilimsel ilgi görmemiştir. Dağ, antik Yunan ve Roma medeniyetlerini inceleyen klasik arkeologlar için "fazla doğulu" ve aynı zamanda oryantalistler için "fazla klasik" idi.

    Bu nedenle 1950'lerde Dörner ve Goell'in yönettiği iki araştırmacı ekibi Nemrut Dağı'nda çalışıyordu. Goell, yaptıkları anlaşma uyarınca Nemrut zirvesindeki eserleri epigrafi uzmanı olarak Dörner'in yardımıyla kaya yazıtlarını okuyarak yönetti. Dörner ise Arsameia'da Nymphaios'ta dağın eteğinde kazılar yaptı. Goell asistan olarak. Bu düzenlemede Dörner ve Goell, 1953'ten 1956'ya kadar aralıksız, kısa bir aradan sonra ise 1958'de son kez işbirliği yaptılar. Goell'in ilk hedefi, Nemrut'un tepesindeki terasları, tanınırlık sağlayacak şekilde molozlardan çıkarmaktı. Tümülüs çevresindeki heykellerin mekansal organizasyonunun bir parçası. Zamanla, çalışmaları, 1882'de ortaya çıkarılan yazıtta sözü edilen Antiochus'un mezarını bulmaya odaklandı. Goell'in takıntısı, tam olarak yaptığı şey olduğu için, "çevrilmemiş taş bırakmayın" sözüyle mükemmel bir şekilde tasvir edilmiştir: türbe arayışında Nemrut Dağı'ndaki tüm kayalar ve taşlar. Dahası, tümülüste sondajlar açmış ve dinamit patlamalarının izleri her iki ana terasta da heykellerin arkasında görülebilmektedir. Bütün bu çabalar boşa çıktı - Kral Antiochus'un mezarının yeri bir sır olarak kaldı. Dahası, Tom Utecht gibi birçok modern araştırmacı, mezarın tümülüsün içinde değil, daha çok altında ve hatta yakındaki başka bir yerde gizli olduğu teorisine meyillidir. Kral Mithridates'in türbesinin bulunduğu yerle ilgili belirsizlikler göz önüne alındığında Arsameia ve Karakuş Tümülüsü'ndeki sözde "mezar odası" nın boş çıkması, Kommagene hükümdarları tarafından anıt mezarların dikilmesinin potansiyel mezar soyguncuları veya kızgın iblislerin gerçek gömüldükleri yerden dikkatini başka yöne çekmek için tasarlanmış kasıtlı bir hile olduğundan şüphelenmeye başlayabiliriz..

    Tess Goell'e ve çabalarının sonuçlarına dönelim. 1973, Nemrut'ta saha çalışması yaptığı son yıl oldu. Bu yıl, Doğu Terası'ndaki sunağın yenilenmesini ve bu terastaki devasa tahtlara giden iki sıra basamağın yeniden inşasını denetledi. Nemrut Dağı'na diğer tüm araştırmacılardan daha fazla zaman ayırmasına rağmen, araştırmasının sonuçlarını monografi şeklinde bir araya getirmedi. Hayatı boyunca sadece kısa raporlar ve popüler bilim makaleleri yayınlandı. Başlangıçta Nemrut'tan yazıtlarla uğraşan Dörner'in ilerleme eksikliğinden kendisini açıkladı, ancak daha sonra kendisine belirlediği sürelere rağmen monografiyi tamamlayamadı. Sağlık durumu kötüyken, bu işi bitirmenin yeteneklerinin ötesinde olduğunu görünce, Goell, Donald Sanders'tan sonuçlarını 1983'te derlemesini istedi. Ancak, Sanders'ın görevi tamamlamak için 13 yıllık sıkı çalışmaya ihtiyacı olduğu için 1985'te nihai sonucu göremeden öldü. Son olarak, Goell'in dağınık notları ve eskizleri 1996 yılında "Nemrud Dağı: The Hierothesion of Antiochus I of Commagene" başlıklı iki ciltlik bir çalışmada yayınlandı.

    Bu arada Friedrich Dörner, 1976'da emekli oldu, ancak Nemrut Dağı'ndaki anıtları koruma altına almak için çaba göstermeye devam etti. 1984 yılı Nemrut ile ilgili çalışmalara aktif olarak katıldığı son yıl oldu. Bir yıl önce, önümüzdeki beş yıl boyunca devam etmeyi amaçladığı bir yenileme projesine başladı, ancak sağlık durumunun kötü olması onu bu planları terk etmeye zorladı. Hayatının bu dağa adanan eseri - "Der Thron der Götter auf dem Nemrud Dağ", yazarın ölümünden beş yıl önce 1987'de yayınlandı. Dörner'in çalışmaları, 1987'den 1989'a kadar öğrencisi Sencer Şahin tarafından Aachen Teknik Üniversitesi'nden Alman bilim adamlarının işbirliğiyle sürdürüldü. Çabaları, Antiochus'un mezar odasının bulunmasına yardımcı olmak için jeofizik araştırmalara odaklandı. Aynı zamanda yeniden yapılanma çalışmaları yapıldı, Nemrut turizme hazırlandı. 1989 yılında, finansman yetersizliği nedeniyle iş ivme kaybetti, ancak Şahin araştırmasına devam etti ve 1998 yılına kadar Nemrut ile ilgili makaleler yayınladı.

    1987 yılında Nemrut Dağı UNESCO Dünya Miras Listesi'ne alındı. Bu ayrımın nedeni öncelikle Kral Antiochus döneminde elde edilen eşsiz sanatsal başarıdır - doğal dağ manzarasının anıtsal bir mimari komplekse dönüştürülmesi. Ayrıca Nemrut Dağı üzerindeki hiyerotez, Kommagene Krallığı'nın medeniyetine ve Doğu ve Batı'nın güçlerinden bağımsızlığını korumaya çalışan yerel hanedanlığın hırslarına olağanüstü bir tanıklıktır. Ayrıca Nemrut, Nymphaios'taki Karakuş ve Arsameia arkeolojik sit alanları ile birlikte , Yunanistan, İran ve Ermenistan'ın dini ve sanatsal etkilerini yerel Anadolu kültleriyle birleştiren senkretik bir panteonun mükemmel bir örneğidir.

    Nemrut Dağı araştırma tarihinde ilginç bir olay, 2001 yılında Amsterdam Üniversitesi'ne bağlı bir arkeolog ekibine araştırma çalışması yapma izni verilmesiyle başladı. Uzun yıllar süren ve bu anıtı korumak ve yeniden inşasını gerçekleştirmek için 1998 yılında kurulan Uluslararası Nemrud Vakfı tarafından yürütülen bir kampanyanın sonucuydu. Vakıf, faaliyetleri dünyanın en önemli tarihi mimarisini ve kültürel mirasını korumayı amaçlayan, kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Dünya Anıtlar Fonu'ndan destek aldı. 2000 yılında Nemrut Dağı, bu kuruluş tarafından dünyanın en çok tehlike altında olan 100 kültürel miras alanı listesine girdi. Bu işbirliği sonucunda Türk yetkililer, Nemrut'ta araştırma yapmak için izin verdi, Temmuz 2001'de Herman Brijder ve Maurice Crijns liderliğindeki bir ekip saha çalışmasına başladı. Başlangıçta bu çalışmalar Nemrut Dağı eyaletinin ayrıntılı dokümantasyonunun hazırlanmasına odaklandı. Bu dokümantasyon, daha fazla yeniden yapılanma ve yenileme çalışmaları için temel oluşturacaktı. Hollandalı araştırmacıların çalışmalarının bir parçası olarak, Geçici Yenileme Laboratuvarı Kuzey Terası yakınında inşa edildi. Ancak 2002 yılında "Nemrud Dağı Projesi: ilk ara rapor" da açıklanan umut verici başlangıcın ardından WMF projeden çekildi ve 2003 sezonunun ardından Türk Kültür ve Turizm Bakanlığı Hollandalı bilim adamlarının araştırma devam etme iznini geri çekti. Bu karar, 'Nemrut'a daha bütünsel bir yaklaşım' ihtiyacından kaynaklanıyordu. Brijder ve Crijns'e yönelik en ciddi suçlama, Doğu Terası'ndaki heykel başlarının 19. yüzyılda keşfedilmelerinden bu yana bulundukları yerlerden keyfi olarak nakledilmesiydi. Ayrıca araştırmacılar bu terasta Antiochus heykelini söküp yeniden inşa ettiler. Nihai amaç - her iki ana terastaki devasa heykellerin tamamen yeniden inşası - gerçekleştirilemedi.

    Nemrut Dağı'ndaki arkeolojik ve koruma çalışmalarının son turu, Ankara'dan Orta Doğu Teknik Üniversitesi'nin ( ODTÜ ) sadece Nemrut'u değil yakın çevresini, yani Nemrut Milli Parkı'nı da kapsayan geniş bir araştırma planı hazırladığı 2006 yılında başladı. Kommagene Nemrut Korumayı Geliştirme Programı ( KNKGP ) koordinatörü Prof. Dr. Neriman Şahin Güçhan'dır. İşbirliğine davet edilen bilim dünyasından pek çok ünlü şahsiyet, Theresa Goell'in eserlerinin derlemesinin yazarı doktor Donald Sanders, 20. yüzyılın 80'lerinde Nemrut üzerine çalışmaların yöneticisi profesör Sencer Şahin ve üyelerin de aralarında bulunduğu işbirliğine davet edildi. Theresa Goell ailesinin. Bu projenin en son başarıları ve sonuçları resmi web sitesinden takip edilebilir .

Gezi

    Kral Antiochus'un hiyerotezinin en etkileyici unsuru, dağın tepesine inşa edilmiş, yaklaşık 50 metre yüksekliğinde ve 150 metre çapında yapay bir taş yonga yığınıdır. Üç terasla çevrilidir - Doğu, Kuzey ve Batı. Kuzey Terası en az muhteşem olanıdır ve muhtemelen hiç bitmemişti. Doğu ve Batı terasları, Kral Antiochus döneminde her ikisinde de hemen hemen aynı olan anıtsal heykellerle süslenmiştir. Ana heykel grubu, yeni kurulan dini kültün panteonunu temsil eden beş tanrı figürüydü. Bu figürler, iki yanında duran bir aslan ve bir kartal heykelleriyle korunuyordu. Tüm kompozisyon kireçtaşı levhalarla tamamlandı, el sıkışmayı temsil eden kabartmalarla süslendi ( örn. ) kral ve tanrılar arasında değiş tokuş edildi. Ayrıca levhalardan biri, gök cisimlerinin eşlik ettiği bir aslanın siluetini gösteriyordu - sözde "Aslan Horoskopu". Anıt, Antiochus'un hem Yunan, hem İran hem de Ermeni taraflarında atalarının iki seri portresiyle tamamlandı, ancak bunlar tamamlanmamış kaldı. Doğu Terası'nda, bazen basamaklı piramit olarak adlandırılan taş bir sunak da vardır ve varlığı, bu yerde önemli dini ritüellerin yapıldığını göstermektedir.

    Antiochus, tanrıların devasa tahtlarının arkasında bir yazıt kazmayı emretti - nomos - Nemrut Dağı üzerindeki hiyerotezin yaratılmasının yasal ve tarihi yönleri ve yeni bir dini kültün kurulmasıyla ilgili ayrıntılı bilgiler içerir. Yazıt hem Doğu hem de Batı Terası'nda yer almaktadır ve küçük yazım farklılıklarının yanı sıra aynı ifadelere sahiptir. Antiochus'un yazıtının üslubu ve mesajı hakkında genel bir fikir edinmek için yapmanız gereken tek şey şu alıntıyı okumak: "Kim bu yönetmeliğin ya da kahramanlık kuralını feshetmeye, yaralamaya ya da kurnazca yanlış yorumlamaya cüret ederse ölümsüz bir yargının onayladığı şerefler, ona cinlerin ve tüm tanrıların gazabını, hem kendisi hem de soyundan gelenler, her türlü cezayla uzlaşmaz bir şekilde kovalayacaktır. "

    Nomos'un tüm metni tercüme edildiğinde, türbenin kralın "uzun yılların hayatını" yaşarken inşa edildiği ortaya çıktı. Nomos ayrıca yeni kültün Krallık genelinde, özellikle de Nemrut Dağı'nda kutlanması gerektiğine dair bir talimat içeriyor. Yazıtın metni ayrıca Antiochus'un kendisi de dahil olmak üzere tanrıların onuruna festivallerin nasıl kutlanacağına dair talimatlar da veriyor. Özel olarak belirlenmiş günler "kralın cesedi" nin doğum günü ve taç giyme törenidir. Antiochus bu iki günü ( iblislerin ifşalarına adadı. ), krallığın başarılı hükümdarlığı sırasında onu yönlendirdi. Bu noktada, eski zamanlarda "iblis" teriminin ikircikli olduğunu ve hem olumlu hem de olumsuz insanüstü varlıkları tanımladığını belirtmekte fayda var - bu anlamda, iblisler genellikle koruyucu ruhlar olarak hizmet ettiler ve Antiochus'un açıkça atıfta bulunduğu rol.

    Antakya hangi doğaüstü varlıklardan bahsetti? Nemrut Dağı'nda anıtsal heykeller şeklinde sergilenmişlerdir. Oturan figür grubuna soldan sağa bakıldığında bunlar şunlardı: Kommagene tanrıçası Antiochus, Zeus - Orosmasdes - Ahura Mazda, Apollo - Mithras - Helios - Hermes ve Artagnes - Bahram - Herakles - Ares. Bu tanrıların karmaşık isimlendirmesi, Zerdüştlük ve klasik Yunan panteonunun unsurlarını birleştiren Antiochus tarafından desteklenen dinin senkretik karakterinden kaynaklanmaktadır. Araştırmacılar için en büyük sorun, bu krallığın bereketli topraklarını temsil eden Kommagene tanrıçası figürüdür. Nemrut Dağı ziyareti sırasında bu karakteri tanrıça Tyche ile özdeşleştiren bilgiler - şansın, iyi ve kötü şansın kişileştirilmesi - görülebilir. Ancak, Romalılar tarafından Dea Suriye ve Jüpiter'in karısının doğu versiyonu olan Juno Dolichena ile özdeşleştirildi. Takma adı - Dolichena - Doliche'nin ana şehirlerden biri olduğu Kommagene Krallığı ile güçlü bir bağ olduğunu gösterir.

    Şimdi Doğu Terası'na daha yakından bakalım ve arkeologların sağladığı hayal gücü ve bilgileri kullanarak orijinal görünümünü yeniden yaratmaya çalışalım. Tahtlarında oturan tanrıların anıtsal figürleri, tüm topluluğun en önemli unsuruydu. Kayaya oyulmuş bir podyum üzerine yerleştirilen sıralarının arka planı, molozdan yapılmış bir tümülüs höyüğüydü. Beş merkezi figür, yukarıda açıklanan tanrıları temsil ediyordu. Podyumun her iki yanında, ortak bir üssü işgal eden bir aslan ve bir kartal olan hayvan koruyucu çiftleri vardı. Şu anda, güneydeki hayvan çifti tamamen çökmüş ve podyumun dibine düşmüştür ve kuzey çiftinden sadece bir kartal parçası doğru yerde korunmuştur. Kartallar, Aslanlar tüylenme belirtisi olmadan basitleştirilmiş, düzleştirilmiş bir biçimde sunuldu.

    Tanrıların heykelleri oturur pozisyonda, devasa tahtlar üzerinde sunuldu ve ayakları, tahtların bacakları arasındaki ayaklıklara yaslandı. En büyük, merkezi heykel Zeus'u temsil ediyordu ve diğerlerinin biraz önüne yerleştirilmişti. Heykellerin vücutlarının görece beceriksiz performansı ile kafalarını karakterize eden hassasiyet ve özen arasındaki zıtlığı belirtmekte fayda var. Tanrıların figürleri, yatay olarak düzenlenmiş kireçtaşı blok katmanlarından oluşur. Aşağıdan yukarıya bakıldığında, bu katmanlar temsil edilir: ayaklıklar, ayaklar ve bacaklar tuniğin kenarına kadar, bacaklar dizler, karın ve önkollar, göğüs, kollar ve boyun, başlıklar ve son olarak başlık. Beş alt katman hala yerinde. İlginç bir şekilde, Theresa Goell'in verdiği bilgiler, tanrıça Kommagene'yi tasvir eden heykelin, aşağıda bulunan başlık dışında neredeyse tamamen 1960'lara kadar korunduğunu gösteriyor. Bu araştırmacıya göre tanrıça yıldırım çarptığında başını kaybetmiştir. En sık tekrarlanan hipotezler doğal nedenlerden bahsetse de, diğer heykellerin kafasını kaybetmesinin nedeni açık bir soru olmaya devam ediyor: depremler ve kuvvetli rüzgarlar. Öte yandan, kırık burunları kasıtlı bir insan eylemine işaret ediyor olabilir - ilk Hıristiyanlar veya Müslümanlar tarafından ifade edilen sahte tanrılara karşı bir protesto biçimi.

    Anıtsal heykellerin kıyafetleri zorlukla işaretlenmiştir ve detaylardan yoksundur. Erkek figürler oryantal tarzda kostümler giyerler: ayakkabılar, pantolonlar, uzun kollu tunikler ve paltolar; Kommagene tanrıçası ise Chiton ve himation ile Yunan tarzında giyinmiştir. Tanrıçanın saçı bir ayrılıklıdır ve geriye taranır ve başı örgülü haşhaş ve meyve çelengi ile süslenmiştir. Antiochus, Zeus ve Apollon , Zerdüştlükte ritüel amaçlara hizmet eden barom adı verilen dal demetlerini sol ellerinde tutarlar . Herakles, omzunda bir sopayı destekliyor ve Kommagene berekete sahip.

    Anıtsal heykellerin önünde muhtemelen kült amaçlı bir teras vardı. Boyutları, önemli bir toplantı yapabileceğini gösteriyor. Kenarları, her birinin önünde sunaklar bulunan taş kaidelere yerleştirilmiş blok dizileriyle işaretlenmiştir. Doğu Terası'nın kuzey sınırını sınırlayan sıra, Kral Antiochus'un Pers, Urartu ve Kommagene atalarını tasvir eden alçak kabartmalarla süslenmiş 15 bloktan oluşuyordu. Öte yandan, güney sırası, atalarının Yunan kökenli tasvirlerinin yer aldığı 17 stelden oluşuyordu.

    Batı Terası'nın görünümü aslında Doğu Terası'nı neredeyse yansıtıyordu. Ayrıca en önemli unsur, her iki tarafta bir kartal ve bir aslandan oluşan bir çift tarafından korunan, oturmuş tanrıların anıtsal figürleri grubuydu. Heykellere yakından bakıldığında, görünümlerinde ve kıyafetlerinde birkaç küçük farklılık görmek mümkündür. Zeus ve Herakles alınlarını kırıştırır ve etkileyici sakalları ile onlara genç bir şekilde tasvir edilen ve özenle traş edilen Apollon ve Antiochus'tan çok daha yaşlı ve asil bir görünüm verir. Ermeni tarzı tüylü bir başlığı olan Antiochus dışında erkek figürler Pers tacı şeklinde başlıklar takarlar.

    Batı Terası'ndaki heykel grubu, kuzey tarafına ( yani önden sola bakan ) yerleştirilmiş bir dizi kısma ile Doğu Terası'ndan ayrılır. Şu anda, bu seriden sadece sağdaki muhafızlar - bir aslan ve bir başsız kartal - görülebilir. 21. yüzyılın başında, sağda duran, anıtsal tahtlarda tasvir edilenlerin aynısı olan tanrılar ile el sıkışan, solda Fars kıyafeti içinde kralı tasvir eden dört stel vardı. İlginç bir şekilde, Zeus figürü kraldan çok daha büyük gösterildi, Herakles biraz daha büyüktü, ancak Apollon - biraz daha küçüktü. Kommagene tanrıçasına gelince, söylemek zor çünkü onu gösteren kabartma neredeyse hiç görülmüyor. Bu kabartmadan bir figürün bazı parçaları 19. yüzyılda Humann ve Puchstein tarafından Berlin'e kaldırıldı.

    Ayrıca Batı Terası'nda, Kral Antiochus'un atalarının resimlerinin bulunduğu iki sıra stel bulunmaktadır. 15 bloktan oluşan güney sırası, Antiochos'un doğu atalarını gösteriyordu. Terasın batı sınırını belirleyen ikinci sıra, kralın atalarını Batı'dan tasvir ediyordu. Terasın kuzey tarafı, Kuzey ve Doğu teraslarına erişim sağlamak için açık kaldı. Ek olarak, Batı Terası'nda, Arsameia yönünden ana geçit yolundan gelen konuklar için hiyerotezin alanına ana giriş vardı. İkincil tören yolu doğrudan Doğu Terası'na gidiyordu. Hiyeroteze giden orijinal tören rotalarının her ikisi de bugün Nemrut Dağı ziyaretçileri tarafından kullanılmaktadır.

    Ancak Nemrut Dağı'ndaki tümülüsün keşfedilmesinden bu yana araştırmacıları ve amatör astrologları en çok büyüleyenler, Antiokhos'un, atalarının ve tanrıların figürleri değildir. Vücudu on dokuz yıldızla süslenmiş bir aslanı tasvir eden ve büyük olasılıkla Aslan takımyıldızını yansıtan rölyef, dikkatlerini çekti. Aslanın boynuna asılı bir orak, büyük olasılıkla ayı simgelemektedir. Dahası, hayvanın arka tarafında üç yıldız daha görülebiliyor ve bunlar çoğunlukla soldan bakıldığında üç gezegenin bir örneği olarak yorumlanıyor: Mars, Merkür ve Jüpiter. Rölyefte tasvir edilen diyagramın, gökyüzündeki gerçek durumu yansıtabileceği düşüncesi, uzun zamandır ölçülemez bir heyecana neden olmuş ve birçok spekülasyon, tahmin ve yoruma konu olmuştur.

    Juan Antonio Belmonte ve César González-García tarafından yapılan son analizlerden birinin ışığında aslan kabartması, tümülüsün Nemrut Dağı'na kurulma tarihini belirlemek için eşsiz bir fırsat sunuyor. Bu araştırmacılar, ölçümler ve gözlemlere dayanarak, Antakya'nın tahta çıkışının yıl dönümü kutlandığı 23 Temmuz'da Doğu Terası'ndaki heykellerin tam olarak yükselen güneşin yönüne baktığını gösterdi. Dahası, Batı Terası'ndaki heykeller, her iki etkinliğin de MÖ 49'da kutlandığı varsayılarak, 23 Aralık'ta Antiochus'un doğum gününde tam olarak batan güneşe yönlendirildi. Araştırmacılar, bu gözlemden yola çıkarak, MÖ 49 yılının, Antiochos hiyerotezinin Nemrut Dağı üzerine kurulduğu tarih olduğunu varsaydılar. Bu, literatürde sıklıkla alıntılanan MÖ 62 yılından sonraki bir tarihtir. Bununla birlikte, astronomiye dayanan kanıtlara ek olarak, MÖ 49, Antiochus'un bu dönemdeki yaşı nedeniyle daha olası görünüyor. Zaten kırklı yaşlarında olan kral, kendisine bir anıt inşa etmesi için ona ilham verebilecek güç ve siyasi etkinin zirvesindeydi. Üstelik Nemrut çalışmalarının başlamasından kralın ölümüne kadar 13 yıllık bir dönem olan M.Ö. 36 ( veya M.Ö.38 ) yılında kralın ölümüne kadar çalışmanın tamamlanmadığı bilindiğinden, daha iyi anıtın bitmemiş halini, başlangıç ​​yılı MÖ 62 ise durumdan daha haklı çıkarır.

    Meşhur "Aslan Horoskobu" nu şimdi nerede görebilirsiniz? Hikayesi , Indiana Jones tarafından kurtarılan, bulunması zor Ahit Sandığı'nın büyük bir depoda saklandığı The Raiders of the Lost Ark filminin son sahnesine benziyor. Osman Hamdi Bey'in 1882'de aslan kabartmasını keşfetmesinden sonra uzun süre bulunduğu yerde kalmıştır. Dörner, 1984 yılında Nemrut'a yaptığı son ziyarette , beton ve epoksi reçineyle takviye ettikten sonra Batı Terası'ndaki dexiosis sahnelerini tasvir eden bloklarla birlikte dik bir şekilde dikti . Ancak bu kabartmalar, tümülüsün zirvesinden aşağıya doğru kayan karların baskısı altında 2002 yılında altüst edildi. Kısa bir süre sonra, 2003'te, deksiyozu tasvir eden dört stel ve aslan rölyefi kötü durumları nedeniyle Geçici Restorasyon Laboratuvarı'na nakledilmiş ve günümüze kadar orada kalmıştır.

    Batı Terası'ndan Doğu Terası'na giden yol boyunca ek bir Kuzey Terası vardır. Ziyaretçiler yamaçta yatan 42 bitmemiş bloğu görebilirler. Onlara muhtemelen orijinal olarak sabitlendikleri 57 üs eşlik ediyor. Bu bloklar tamamen pürüzsüz olduğundan ve herhangi bir dekorasyona sahip olmadığından, araştırmacılar, hacılar için sadece bir rüzgar siperi görevi gördüklerini varsayıyorlar.

    Son olarak Nemrut Dağı'ndaki anıtın inşa edildiği malzemelere bakalım. İki ana tip kaya malzemesi kullanılmıştır. Bunlardan ilki, önemli miktarda tortul malzeme karışımı içeren piroklastik bir malzemeden oluşan tufit adı verilen gri - yeşil bir kayaydı. Bu malzemeden yapılan kalitesiz elemanlar daha kötü durumda korunmuştur. Bunlar arasında iki ana terasta ataların resimlerinin bulunduğu steller, birkaç küçük heykel ve küçük mimari öğeler yer alıyor. Tufit, Doğu Terası'nın aşağısındaki bir vadide yerel olarak elde edildi. Nemrut'taki ana yapı malzemesi ise, devasa heykellerin ve sunakların oyulduğu çok daha dayanıklı beyaz ve sarı renkli kireçtaşı kayaydı. Bu yapı malzemesinin elde edildiği yer bilinmemektedir. Ancak biliniyor,

Ziyaretçi ipuçları

    Nemrut Dağı'na ulaşmanın en kolay yolu, yerel bir seyahat acentesinden tur paketi satın almaktır. Kahta, Malatya, Şanlıurfa hatta Kapadokya'da yapılabilir. Tipik bir Nemrut gezisi, ulaşım, rehberlik hizmetleri ve Karadut köyünde bulunan bir otelde konaklamayı içerir. Ana cazibe, gün batımının hayranlığı ve ardından programın zorunlu noktaları olarak değerlendirilen Nemrut zirvesinden güneşin doğuşu. Sıcak giysileri hatırlamalısınız çünkü zirvede gün doğumundan önce, yazın bile oldukça soğuktur. Kalabalığa katılmadan heykelleri görmek istiyorsanız güneşin doğuşundan birkaç saat sonra veya gün batımından birkaç saat önce dağı tek başınıza ziyaret etmenizi şiddetle tavsiye ederiz. Bu zamanlarda muhtemelen tüm Nemrut size özel olacaktır.

    Nemrut Dağı'nı ilk kez 2005 yılında ziyaret ettiğimizden beri önemli değişiklikler oldu. Her şeyden önce, zirveye kendi ulaşım aracınızla çıkmanız artık mümkün değil. Arabayı Ziyaretçi Merkezinin bulunduğu modern binanın önündeki otoparka bırakın. Bina, Nemrut'u betimleyen fotoğraflardan oluşan bir sergiye ev sahipliği yapıyor; tuvaletler ve içecek ve atıştırmalıkların bulunduğu bir mağaza da vardır. Merkezden Nemrut Dağı'nın zirvesine giden rota ( yaklaşık 1 km ), misafirleri cüzi bir ücret karşılığında taşıyan resmi bir minibüsle seyahat edilmelidir. Gezinin son ayağını yürümek zorundasın. Maalesef minibüslerin son durağı, bir zamanlar bilet gişesi olarak hizmet veren, ancak şimdi manzara üzerinde iğrenç bir yara izi olan yıkık bir binanın yanında bulunuyor. Bu yerden Oldukça dik yokuşlara çıkan iki patikadan birini kullanarak Nemrut'un zirvesine çıkabilirsiniz. Her durumda kapsanacak mesafe yaklaşık 600 metredir. Sol kolu seçerek önce Batı Terası'na ulaşırsınız ve sağ bacak Doğu Terası'na çıkar. Gün boyunca, bir grup ziyaretçi toplandığında minibüsler çalışır, gün doğumundan ve gün batımından önce neredeyse hiç durmadan gidip gelirler.

    Nemrut Dağı'nda son yıllarda meydana gelen ikinci önemli değişiklik, Malatya'dan karayolu yönünden zirvenin altındaki otel altyapısının çökmesidir. Birkaç yıl önce orada bir otel büyüyordu ve aynı zamanda bir çadır kurma imkanı da sunuyordu. Şu anda binalar boş ve bakıma muhtaç hale geliyor. Üstelik Malatya'dan Nemrut'a yapılan geziler popülerliğini yitirmiş görünüyor. Kahta'dan gelen yol, turist trafiğini Nemrut'a doğru keşfetmek ve yönlendirmek için teşvik edilmiş bir yöndür. Nemrut'un tepesine Malatya yönünden yaklaşsanız bile Kahta'ya inmenin basit bir olasılığının olmadığı gerçeğini de hesaba katmakta fayda var. Bu durumda, dağın kuzey yamacında uzun bir yol yapmanız gerekir, ancak oradaki yol korkunç kalitede, ve neredeyse hiç var olmadığı yerlerde. Belki bu durum düzelecektir çünkü yolculuğumuz sırasında bazı hafif yol inşaatı faaliyeti izleri gözlemledik.

    Nemrut Dağı Milli Parkı'nı keşfetmek için önerilen rota Kahta kasabasından başlamaktadır. Oradan kuzeye doğru D360 rotasını takip edin, ancak doğuya döndüğü noktada düz kuzeye devam edin. Kahta'dan yaklaşık 8.5 km sonra Milli Park'a girdikten sonra gezinin ilk noktası Karakuş Tümülüsü . Kuzeye doğru daha fazla yolculuk ( yaklaşık 7,5 km ) Septimius Severus Köprüsü'ne götürür . Köprüden yol doğuya dönüyor ve 3,5 km sonra Şeytan Köprüsü'ne ( Kahta Çayı Şeytan Köprüsü ) hayranlıkla bakmak için bir durak var . Orada, yolculuğun ilerleyişi hakkında bir karar verilmelidir. Genişletilmiş versiyon, yolun sol kolu boyunca Yeni Kale kalesi ile Eski Kahta köyüne gitmeyi varsayar üzerinde yükselin ve ardından Arsameia yoluna geri dönün. Daha hızlı versiyon, yolun sağ kolunu, doğrudan Nymphaios'taki Arsameia arkeolojik sit alanı yakınındaki otoparka götürmektir. Rotanın Nemrut zirvesine giden son bölümü, daha önce bahsedilen Ziyaretçi Merkezi'ne giden mükemmel kalitede yeni bir yoldur. Nemrut gezinizi bitirdikten sonra güneydoğu yönünde uygun konaklama yerlerinin rahatlıkla bulunabileceği Karadut köyüne inebilirsiniz.

    GPS koordinatları: 37.980756, 38.740726