Fotoğrafçılık Teknolojisi

    En yaygın kullanılan fotoğrafik işlem siyah-beyaz negatif-pozitif sistemidir ( Şekil 1 ). Fotoğraf makinesinin objektifi, fotoğrafı çekilen görüntüyü gümüş bromür gibi gümüş tuzlarıyla kaplanmış ışığa duyarlı kaplamalı bir film üzerine yansıtır. Objektife yerleştirilmiş bir deklanşör filmi pozlandırarak, belirli bir süre boyunca sahneden yansıyan ışığın hassaslaştırılmış katman üzerinde görünmez ancak banyo edilebilir bir görüntü oluşturmasına izin verir.

Şekil 1: Orijinal görüntünün fotoğraflanmasından büyütülmüş baskıya kadar negatif-pozitif süreç dizisi

    Sırasında gelişme ( karanlık bir odada ) ışığın çarptığı gümüş tuz kristalleri metalik gümüşe dönüştürülerek görünür bir tortu veya yoğunluk oluşturur. Filmin belirli bir alanına ne kadar çok ışık ulaşırsa, o kadar fazla gümüş tuzu geliştirilebilir hale gelir ve orada oluşan gümüş tortu o kadar yoğun olur. Böylece, çeşitli parlaklık seviyelerine sahip bir görüntü, bu parlaklıkların ton olarak tersine çevrildiği negatif bir resim verir.. Parlak konu ayrıntıları, geliştirilen filmde karanlık veya yoğun alanlar olarak kaydedilir; konunun karanlık kısımları düşük yoğunluklu alanlar olarak kaydedilir; yani, çok az gümüşleri var. Geliştirildikten sonra film, tüm gelişmemiş gümüş tuzunu çözen ve böylece bu tür maruz kalmayan alanların daha sonra koyulaşmasını önleyen bir sabitleme banyosu ile muamele edilir. Son olarak, yıkama, film emülsiyonundan tüm çözünür tuzları uzaklaştırır ve jelatin tabakası içinde kalıcı bir negatif gümüş görüntüsü bırakır.

    Bu işlem tekrarlanarak olumlu bir tablo elde edilir. Olağan prosedür büyütme : Negatif, film için kullanılana benzer bir gümüş halojenür emülsiyonu taşıyan hassas bir kağıda yansıtılır. Tarafından maruz kalma büyütücü ışık kaynağı yine negatifin gizli görüntüsünü verir . Bir geliştirme ve işleme sürecinden sonra, kağıt pozitif bir gümüş görüntü taşır. Temaslı baskıda, negatif film ve kağıt yüz yüze yakın temas halinde yerleştirilir ve negatifin içinden gelen dağınık ışıkla parlatılır. Negatif görüntünün yoğun ( siyah ) kısımları, kağıdın çok az pozlanmasına neden olur ve bu nedenle, açık renkli görüntü alanları verir; Negatifin ince kısımları baskıda daha fazla ışığa izin verir ve baskıda koyu alanlar oluşturur, böylece orijinal sahnenin ışık değerlerini yeniden oluşturur.

Kameralar Ve Lensler

Temel kamera işlevleri

    Kamera, en basit haliyle, bir lens, bir deklanşör, bir diyafram, filmi doğru görüntü düzleminde tutmak ( ve değiştirmek ) için bir cihaz ve kameranın istenen sahneye doğrultulmasını sağlayan bir vizör taşıyan ışık geçirmez bir kaptır.

    Lens, kameranın önündeki sahnenin ters çevrilmiş bir görüntüsünü görüntü düzlemindeki filme yansıtır. Görüntü, yalnızca film lensin arkasında belirli bir mesafede bulunuyorsa keskindir. Bu mesafe, merceğin odak uzaklığına ve merceğin önündeki nesnenin mesafesine bağlıdır. Yakın ve uzak konuları fotoğraflamak için, en basit kameralardaSeçilen mesafedeki nesnelerin film üzerinde keskin bir görüntü oluşturmasını sağlamak için lens ile film düzlemi arasındaki mesafeyi değiştiren odaklanma ayarı. Bazı kameralarda, odak uzaklığı değiştirilerek, odaklanma ayarı yalnızca merceğin ön elemanının veya iç elemanlarının hareket ettirilmesiyle elde edilir.

    Kapak, lensin içine veya arkasına monte edilmiş bir dizi metalik yapraktan veya filmin önüne yerleştirilmiş bir panjur sisteminden oluşur. Filmin lens tarafından oluşturulan görüntüye maruz bırakılması için önceden belirlenmiş bir süre boyunca açılması yapılabilir. Bunun zamanı poz , filme ulaşan ışık miktarını kontrol eden iki faktörden biridir. Diğer faktör, lens diyaframı veya ayarlanabilir bir çapa sahip bir açıklık olan açıklıktır. Diyafram açıklığı ve pozlama süresinin kombinasyonu, fotoğrafik pozlamadır. Nesnenin tüm ton geçişini aslına sadık kalarak kaydeden bir film görüntüsü elde etmek için, bu pozlama öznenin parlaklığı ve filmin hassasiyeti veya hızıyla eşleştirilmelidir. Çoğu modern kamerada yerleşik olarak bulunan ışık ölçerler, nesnenin parlaklığını ölçer ve deklanşörü veya lens diyaframını doğru pozlanmış bir görüntü elde edecek şekilde ayarlar.

Temel kamera türleri

    Sıradan amatörler tarafından en çok kullanılan en basit kamera türü, önceki bölümde listelenen özelliklerin çoğuna sahiptir - lens, deklanşör, vizör ve film tutma sistemi. Hafif olmayan kap geleneksel olarak bir kutu şekline sahipti. Günümüz eşdeğerleri, kolay yüklenen film kartuşlarını veya film disklerini alan cep kameralarıdır. Tipik olarak, sabit bir deklanşör ayarı yaklaşık 1 / 50 saniyelik poz verir; objektif, kameradan yaklaşık 1,5 metre uzaktaki tüm nesneleri net bir şekilde kaydetmek için kalıcı olarak ayarlanmıştır. Bir flaş için hazırlık yapılabilir. Kullanımı basit olsa da, bu tür kameralar gün ışığında sabit veya yavaş hareket eden nesnelerin resimleriyle sınırlıdır.

35 mm minyatür kamera

    Minyatür kameralarda, 24 × 36 mm nominal resim formatı ile 12 ila 36 poz tutan kartuşlarda delikli 35 milimetre ( mm ) film ( orijinal olarak standart sinema filmi ) kullanılır. 18 × 24 mm'ye ( yarım çerçeve ) kadar daha küçük resim formatları kullanılabilir. 35 mm kamera açıklık aralığında ve tipik bir saniye dan pozlama süreleri ile bir çekim ile bir lense sahip 1 / 1.000 saniye veya daha kısa ve aşağı beş ayak veya daha az sonsuzdan konusu mesafeler odaklanabilir. Bir sarma kolu veya yerleşik motor, filmi bir kareden diğerine ilerletir ve aynı zamanda her poz için deklanşörü gerer ( vurur ). Film yüklemesinin sonunda film, gün ışığında kameradan çıkarılmak üzere kartuşa geri sarılır.

    35 mm'lik bir kamera genellikle, doğru mesafe ayarları için genellikle bir telemetre veya otomatik odaklama sistemi ile birleştirilmiş doğrudan görüşlü bir vizöre sahiptir . Mevcut sürümlerin çoğu , kameradaki poz ayarlarıyla birleştirilmiş bir ışık ölçer içerir. Gelişmiş modellerde değiştirilebilir lensler ve genişletilmiş bir aksesuar sistemi olabilir. Çoğu 35 mm kamera, tek lensli refleks türleridir.

Ultraminiature veya minyatür

    Bu kamera, özel kartuşlarda veya film disklerinde dar rulo filmi ( 16 mm veya 9,5 mm ) alır. Resim boyutu 8 × 10 mm ile 13 × 17 mm arasında değişir. Bu formatlar, milyonlarca cep boyutunda anlık çekim yapan kamera yapmak için kullanılır; özel versiyonlar, göze batmayan kullanım için bir kibrit kutusu kadar küçük olabilir.

Kamera görünümü veya teknik

    Stüdyo ve ticari fotoğrafçılık için, görüntü veya teknik, kamera kağıt filmlerde tek pozlama alır ( daha önce plakalar ) genellikle 4 × 5 inç ile 8 × 10 inç arasındadır. Bir ön standart, değiştirilebilir lensler ve panjurlar taşır; bir arka standart bir buzlu cam ekran ( görüntüleme ve odaklama için ) ve levha alırfilm sahipleri. Standartlar, bir ray veya ray seti üzerinde bağımsız olarak hareket eder ve körüklerle bağlanır. Her iki standart da birbirlerinin merkezine göre yanal ve dikey olarak yer değiştirebilir ve yatay ve dikey eksenler etrafında sallanabilir veya eğilebilir. Bu özellikler , kullanım hızı sağlamamakla birlikte, görüntü kontrolünde çok yönlülük ( netlik dağılımı, özne mesafesi ve perspektif ) sağlar. Görüş kamerası neredeyse her zaman bir tripoda monte edilir.

Orta boy el kamerası

    Bu kamera levha filmi ( 2 tipik biçimleri alır 1 / 2 x 3 1 / 2 inç 4 x 5 inç ), rulo film ya da değiştirilebilir dergilerde 70 mm film; değiştirilebilir lenslere sahiptir ve birleştirilmiş bir telemetreye sahip olabilir. Özel tip geniş açı lensler ve geniş resim formatlarını ( örneğin 2 kullanın 1 / 4 × 4 1 / 2 2 -e doğru 1 / 4 × 6 3 / 4inç [ 6 × 12 ila 6 × 17 santimetre ] ). Orta boy el kamerası, 20. yüzyılın ilk yarısında basın fotoğrafçıları arasında popülerdi. Daha eski versiyonlarda katlanır körükler ve uzatılabilir bir süpürgelik veya dikme sisteminde standart bir lens vardı. Modern modüler tasarımlar, değiştirilebilir ön ve arka ünitelere sahip sert bir gövdeye sahiptir.

Katlanan rulo film kamerası

    Artık nadir bulunan katlanır rulo film kamera, deklanşör ve vizör ekipmanındaki 35 mm minyatür kameraya benziyor ancak kullanılmadığında cep boyutuna kadar körük ve katlanabilir. Genellikle sekiz ila 16 poz tutan rulo filmleri alır; Tipik resim boyutları 2 olan 1 / 4 x 2 1 / 4 , 2 1 / 4 x 3 1 / 4 veya 1 3 / 4 x 2 1 / 4 inç. Bazı 35 mm kameralar da körüklü olarak üretildi.

Tek lensli refleks

Şekil 2: Tek lens refleks prensibi.

    Stüdyonun ya da görüntünün arkasındaki buzlu cam ekran kamera resim çekmeyi yavaşlatır çünkü pozlama için ekranın filmle değiştirilmesi gerekir. Tek lensli refleks kamera ( Şekil 2 ) bir ekrana sahip, ancak film sürekli yerinde kalıyor. 45° 'lik bir ayna, mercekten gelen görüntü oluşturan ışınları kameranın üst kısmındaki ekrana yansıtır. Ayna, pozlama sırasında yoldan çekilir ve bir sonraki resmi görüntülemek ve odaklamak için daha sonra geri döner. Ekrandaki görüntü bu nedenle pozlama sırasında geçici olarak gözden kaybolur. Günümüzün tek lensli refleksleri ya 35 mm kameralar ya da gelişmiş rulo film modelleridir. Çoğu 35 mm refleks, göz seviyesinde ekran görüntüleme için optik prizma sistemlerine, yerleşik ışık ölçer ve elektronik poz kontrol sistemlerine, değiştirilebilir lenslere ve diğer birçok iyileştirmeye sahiptir. Çoğunlukla kamera, kapsamlı bir aksesuar sisteminin parçasıdır. Gelişmiş rulo film refleksleri, değiştirilebilir vizörler, odaklama ekranları ve lenslerle daha da modülerdir.

Çift ​​lensli refleks

Şekil 3: Çift lensli refleks kameranın ilkeleri.

    İkiz lens refleksi, sabit aynalı refleks muhafazası ve bir rulo film kutusu kameranın üzerine monte edilmiş üst ekranı olan nispeten büyük bir çift kameradır ( Şekil 3 ). İki lensi birlikte odaklanır, böylece üst ekran görüntüyü gösteriralt kısımdaki filme kaydedildiği şekliyle netlik ve çerçeveleme. Görüntüleme görüntüsü her zaman görünür kalır, ancak iki merceğin bakış açısı farkı ( paralaks ), üst ekrandaki çerçevenin filmdekiyle tam olarak aynı olmadığı anlamına gelir.

Panjur ve diyafram sistemleri

    Günümüzün başlıca panjurları, yaprak deklanşörü ve odak düzlemi deklanşörü.

Yaprak panjur

    Yaprak veya diyafram panjur, merceğin içine veya hemen arkasına yerleştirilmiş bir dizi bıçak veya yapraktan oluşur. Obtüratör, mercek açıklığını ortaya çıkarmak için yaprakları aynı anda dışa doğru sallayarak açılır. Yapraklar belli bir süre ( maruz kalma süresi ) açık kalır ve sonra tekrar kapanır. Elektromıknatıslar ve yayların bir kombinasyonu mekanizmayı çalıştırırken, elektronik bir devre - genellikle bir ışık ölçüm sistemi ile birleştirilir - veya mekanik panjurlardaki ayarlanabilir eşapman, açık zamanı kontrol eder. Bu, tipik olarak bir saniye arasında ve 1 / 500 saniye.

Odak düzlemi deklanşör

    Odak düzlemi panjuru, iki ışık geçirmez kumaş perdeden veya görüntü düzleminin hemen önünde film boyunca art arda hareket eden bir metal panjur kombinasyonundan oluşur. İlk perde filmi açar ve ikinci perde onu tekrar kapatır, iki perde genişliği pozlama süresini belirleyen hareketli bir yarık oluşturur: yarık ne kadar dar olursa, süre o kadar kısa olur. Gerçek seyahat süresi, tüm maruz kalma süreleri için oldukça sabittir. Bir mekanizma veya elektromıknatıs ve kontrol devresi, ikinci perdenin açılmasını tetikler. Odak düzlemi panjurları genellikle bir saniye ( veya daha uzun ) ile 1/ 1.000 ila 1 / 4.000 saniye arasındaki pozlama süreleri için ayarlanabilir .

Diyafram ve deklanşör ayarları

    Lens diyaframında bir dizi yaprak, lensten filme geçen ışığı kontrol etmek için açıklığı artırır veya azaltır. Diyafram kontrol halkası, f - numaraları olarak adlandırılan bir ölçek taşır veya 1.4, 2, 2.8, 4, 5.6, 8, 11, 16, 22 ve 32 gibi bir serideki durma numaraları . f- sayılarının kareleri, kabul edilen ışık miktarıyla ters orantılıdır. Yukarıdaki uluslararası standart serisinde, her bir ayar, bir sonraki yüksek f sayısının iki katı kadar ışık kabul eder veya durdurur ( iki kat fazla pozlama sağlar ).

    Mevcut günlük kameralarda Panjur ayarları da standart çift ya yarım aşağıdaki dizi - örneğin 1, 1 / 2 , 1 / 4 , 1 / 8 , 1 / 15 , 1 / 30 , 1 / 60 , 1 / 125 , 1 / 250 , 1 / 500 , 1 / 1.000 benzeri ikinci, vb. Pozlama süresi ne kadar kısa olursa, enstantane hızı o kadar "hızlı" olur .

Poz değerleri

    F sayısı ve deklanşör hızı kontrol fonksiyonlarının matematiğini basitleştirme girişimi , pozlama değerlerinin ( EV ) formülasyonuna yol açtı. Bunlar, her adımda ( EV aralığı ) etkili pozlamayı ikiye katlayan veya yarıya indiren basit bir tam sayı dizisi halinde çalışır. EV numarası ne kadar düşükse, pozlama o kadar büyük olur. Bu nedenle, EV 10, EV 11'in iki katı veya EV 9'un yarısı kadar pozlama verir. Her bir EV değeri, aynı eşdeğer pozlamanın bir dizi açıklık / hız kombinasyonunu kapsar; Örneğin, ön ile /2.8 1/ 250 saniye, f ile / 4 1 / 125 saniye, ve f ile /5.6 1 / 60 ikinci. Bir süre için bazı kameralar bir EV ölçeği taşıdı ve diyafram ve hız ayarlarını birleştirdi; Bu tür kameralarda belirli bir EV ayarında, çeşitli hızları seçerek, diyaframı telafi etmek için otomatik olarak ayarladı ve tersi. Poz değeri ayarlama ölçekleri, pozlama otomasyonu ile eski hale geldi, ancak gösterim, ya poz seviyelerini ya da belirli bir pozlamayı gerektiren - belirli film hızlarında - aydınlatma seviyelerini belirtmek için kullanımda kalır.

Otomatik diyafram sistemleri

   Görüntüleme ekranı olan bir kamerada ( görüş kamerası veya tek mercek refleksi ) görüntüleme ve odaklanma, mercek diyaframı tamamen açıkken gerçekleştirilir, ancak pozlama genellikle daha küçük bir diyafram açıklığında yapılır. Refleks kameralar ( ve giderek artan şekilde kameraları da görüntüler ) bu nedenle, lensi pozlamadan hemen önce çalışma açıklığına otomatik veya yarı otomatik olarak durduran ( azaltan ) bir mekanizma içerir.