Kiralık Küçük Bir Evde Şeytani Bir Musallat

    On altı yaşımdayken, ailem küçük bir ev kiraladı. Ben orada yaşadığımda burası eskiydi. Ev 1890'larda inşa edildi ve orada yaşamak için ihtiyacınız olan her şeye sahipti.

    Her neyse, taşındıktan yaklaşık bir ay sonra, gerçekten hiçbir şey olmayan şeylerin yanlış yerleştirildiğini fark ettim ve pek düşünmedim, ama belki de gerçekten yapmadığım halde bir yere bir eşya koyduğumu düşündüm.

    Çok sonraya kadar gerçekten bir şey olmadı, yavaş bir ilerleme ve takip edecek olanın birikmesiydi. Bazen evin altında bir yerde kötü bir kanalizasyon varmış gibi kokuyordu.

    Babam sıhhi tesisatımızı kontrol etti ve her şey yolundaydı. Koku zaman zaman devam etti, bu yüzden onunla yaşamayı öğrendik. Korkunç kabuslar görmeye başladım ve sonunda uyuyamadım bile.

    Bu yüzden okulda başarısız olmaya başladım. Gerçekten iyi bir gece uykusu aldığım tek zaman, hafta sonu bir arkadaşımın evinde kaldığım zamandı. Bir gece uyanıktım ve uykuya dalmamak için oturma odasına gittim, sırtımda keskin bir yanma ağrısı vardı.

    Acı içinde çığlık attığımı hatırladım çünkü acı ve yanma çok yoğundu. Çığlık atmaktan başka çarem yoktu. Annem ve babam yatak odalarından oturma odasına koştular ve bu noktada yerde hala çığlık atıyordum, ama gönüllü olarak yere inmedim, yere zorla indiriliyordum. Ailemin gözleri büyüktü ve çok güçlü ve uzun boylu bir adam olan babam beni almaya gitti ve kanepeye atıldı. Annem şoktaydı; Yüzünde katıksız bir dehşet ifadesiyle orada öylece durdu.

    Beni zorlayan şey bitene kadar çığlık atmaya devam ettim. Babam kalktı ve beni aldı. Ağlıyordum ve çığlık atıyordum, babam beni anlayamadı. Konuşabildiğimde, keskin ve yakıcı bir acı hissettiğimi ve gerçekten çok acıttığımı söyledim. Beni yere yatırdı ve gömleğimin arkasını kaldırdı.

    Tek duyabildiğim, annemin defalarca "aman tanrım, aman tanrım" demesiydi. Arkamı döndüm ve annem omurgamın olduğu yerde çizikler ve gerçekten büyük bir çizik olduğunu söyledi. Kollarımın ve karnımın da çizildiğini fark ettim.

    Tekrar ağlamaya başladım ve beni yalnız bırakın diye bağırdığımda, oturma odasında bir yerden büyük bir köpek saklanıyormuş gibi en ürkütücü hırıltıyı duyduk. Annem ve babam şimdi ayrılmanın ve sabah eşyalarımızı almanın iyi bir fikir olacağını düşündüler. Biz de o gece yola çıktık ve bir otelde kaldık.

    Ertesi gün tüm eşyalarımızı aldığımızı hatırladım ve evin sahibi uğradı ve neden gerçekten ayrıldığımızı sordu ve babam açıkladı ve ev sahibinin gözleri kocaman oldu, bir saniye konuşamadı, ama yapabildiğinde, bize evin bir noktada kilise olduğunu söyledi. Ama burası Şeytan'a tapınmak için bir kiliseydi ve burada birkaç kişi kurban edildiği için ölmüştü.

    Sahibi, ayrıldığımız için üzgün değildi, tamamen anladı. Bugüne kadar insanlara bu hikayeyi anlattığımda ürküyorlar ve diğer insanlar şeytani bir musallat olduğu için neden ele geçirilmediğimi soruyorlar.

    Onlara daha fazla bir şey yapamadan kaçtığımı söylüyorum. Bir daha hiç böyle bir şey yaşamadım. Hikayemi anlatmama izin verdiğiniz için teşekkürler, umarım şeytani bir musallat olan diğer insanlara yardımcı olur ve yalnız olmadıkları için teselli bulurlar.

Lizzy Sordino