Ağlayan Çocuk Tabloları Laneti Hakkında 10 Rahatsız Edici Gerçek

    Ağlayan Çocuk resimleri olarak adlandırılan bir dizi portre, anında bir bağlantı kurmak için izleyicilerle buluşan iri gözlü genç bir ragamuffin'i içeriyor. Yüzünden akan taze gözyaşlarıyla tamamlanan, mükemmel bir şekilde yakalanan umutsuzluk ifadesi, güçlü bir duygusal tepki uyandırıyor. Görüntü, izleyicilerinin kalbini çekmek için tasarlandı ve tam da bunu yaptı.

    Ağlayan Çocuk serisi, Birleşik Krallık'ta ve dünyanın diğer bölgelerinde, evlerde ve işyerlerinde satın alınan ve sergilenen binlerce baskıyla ün kazandı. Bununla birlikte, korkunç olaylar resimlere eşlik ettiğinde, birçok kişi onlara bağlı uğursuz bir şey olup olmadığını sorgulamaya başladı. O kadar kötü bir lanetin söylentileri yayıldı ki, konusunu ve yaratıcısını yok etti ve baskılardan birini satın alan herkesin evlerine ve hayatlarına zarar verdi. Şüpheciler ise başka açıklamalar yaptılar. Şehir efsanesi ve lanetli bir efsaneden medya histerisine ve daha fazla gazete satma teklifine kadar birçok kişinin bu hikaye hakkında bir fikri var gibi görünüyor.

    Ağlayan Çocuk resimleriyle ilgili bu on rahatsız edici gerçeği duyduktan sonra lanet hakkında neye inandığınıza karar verin.

10. Sanatçı bir takma ad kullandı

    Ağlayan Çocuk resimleri, gerçekte var olmayan bir İtalyan ressam olan Giovanni Bragolin tarafından imzalandı. Gerçek sanatçı, Bruno Amadio adında İspanyol bir ressamdı, ancak zaman zaman Franchot Sevilla tarafından da bilindiği biliniyordu. Amadio, 1900'lerin ortalarının en gizemli sanatçılarından biriydi. 50'lerden 1980'e kadar Crying Boy koleksiyonunda 60'tan fazla portre çizdi, her biri basıldı, yeniden basıldı ve seri yapımlar yoluyla geniş çapta dağıtıldı. Baskılar çok popüler oldu ve yalnızca Birleşik Krallık'ta 50.000'den fazla kopya satın alındı.

    Ağlayan Çocuk serisi, Amadio'nun başarı elde eden tek sanat eseriydi. Bununla birlikte, masumların dehşetini, ıstırabını, umutsuzluğunu ve özlemini tasvir eden görüntüler aynı zamanda istismar spekülasyonlarını da beraberinde getirdiği için Amadio için iki ucu keskin bir kılıçtı. Birçoğu Amadio'nun "onları özellikle korkutup korkutmadığını, korkutup korkutmadığını ve sonra onları boyayıp boyamadığını" sorguladı, hatta bazıları Amadio'yu şeytanın kendisine benzetecek kadar ileri gitti.

9. Konu bir yetimdi

    Amadio'ya göre, resimlerinden birinin konusu 1960'larda Madrid'de rastladığı "küçük bir sokak kestanesi" idi. Genç çocuk, sanatçıyı anında büyüleyen kederli bir ifadeye sahip dilsiz bir yetimdi. Amadio, bir Katolik rahip onu sert bir şekilde uyarmak için geldiğinde çocuğu resmetmek için durmuştu. Don Bonillo adındaki çocuğun, ebeveynlerinin bir yangında öldüğünü gördükten sonra kaçtığını söyledi.

    O zamandan beri, çocuğun gittiği her yerde kaynağı bilinmeyen yangınlar çıkacaktı. O kadar sık oldu ki, ona "şeytan" anlamına gelen "Diablo" takma adı verildi. Rahip, Amadio'yu çocukla herhangi bir ilgisi olmaması konusunda uyardı. Ancak ressam onu görmezden geldi ve çocuğu evlat edindi. Don Bonillo'yu onunla yaşaması için eve getirdi ve Ağlayan Çocuk serisini çizdi.

8. Amadio'nun Stüdyosu ve Dairesi Alev Aldı

    Ressam ve en sevdiği konu arasındaki benzersiz ilişki, Amadio'nun stüdyosu ve dairesi gizemli bir şekilde alev aldığında aniden ateşli bir şekilde sona erdi. Her şeyini kaybetti ve sonuç olarak Amadio mahvoldu. Rahibin uyarılarını hatırladı ve çocuğu yangını başlatmakla suçladı. Onu kovdu ve Don Bonillo'yu bir daha hiç görmedi.

    "Ağlayan Çocuk" resimlerinin lanetiyle ilgili raporlar Avrupa'ya yayılmaya başladığında Amadio için durum daha da kötüleşmeye devam etti. Şöhreti hızla şüpheye dönüştü ve bir uğursuzluk olarak tanındı. Kimse onun resimlerinden hiçbirine bakmak istemedi, onu yeni bir şey yapması için görevlendirmek şöyle dursun.

7. Denek trajik bir ölüm yaşadı mı?

    Ne yazık ki, Don Bonillo'nun hayatı başladığı gibi sona erdi: bir ateş alevi içinde. 1976'da polis, Barselona'nın eteklerinde bir araba kazası raporuna yanıt verdi. Araba duvara çarptıktan sonra patladı. Memurlar olay yerine vardıklarında, sürücünün tanınmayacak şekilde yandığını gördüler. Kaza anında arabada olan tek kişi oydu.

    Polis memurları, yangından kurtulan torpido gözünü aradı ve ehliyetin bir kısmını buldu. Ruhsattaki isim, kurbanın Don Bonillo olduğunu ortaya çıkardı. Birçokları için, ölümünün ateşli tavrı, Ağlayan Çocuk lanetine geçerlilik katmaya hizmet etti.

6. Baskılar 60'tan Fazla Ev Yangınından Kurtuldu

    Bildirilen ilk ev yangını 1985 yılında Rotherham'daki Ron ve Mary Hall'un evinde meydana geldi. Yangın, teraslı belediye evlerinin birinci katındaki her şeyi yok etti, tek bir eşya dışında: oturma odalarının duvarında asılı olan Ağlayan Çocuk'un bir baskısı. Yangın sırasında, resim duvardan düştü, yüzüstü düştü ve garip bir şekilde sadece hafifçe kömürleşti. Yangının nedeninin aşırı ısınan ve alevler içinde kalan bir talaş tavası ( derin kızartma tavası ) olduğu bulunsa da, çift resmin lanetli olduğuna ve evlerinin yıkılmasından tavanın değil onun sorumlu olduğuna ikna oldu.

    Salonlar, deneyimlerinde veya teorilerinde yalnız değildi. Bunu, evlerin ve hatta bir pizza salonunun lanete kurban gitmesiyle birçok benzer yangın izledi. Tipik nedenlerden yola çıkmasına rağmen, her yangın arkasında bir Ağlayan Çocuk tablosu bıraktı. Lanet, yaralanma ve ölüme neden olacak şekilde gelişti ve bazı insanlar baskıyı satın aldıktan sonra kazaları bildirdi. Diğerleri, denediklerinde yakamayacaklarını görünce dehşete düştüler.

5. İtfaiyeciler Tabloların Neden Yanmadığını Açıklayamıyor

    İtfaiye soruşturmaları, atılan sigaralara, aşırı ısınmış talaş tavalarına ve hatalı kablolamaya işaret ederek, itfaiyecilerin ev yangınlarının doğaüstü bir lanetten ziyade insan dikkatsizliğinden kaynaklandığına inanmalarına neden oldu. Rotherham itfaiye memuru Alan Wilkinson, Ağlayan Çocuk resimlerinin hayatta kaldığı 50 yangını kişisel olarak kaydetti. Wilkinson şüpheciydi ama sanat eserlerinin alevlerden nasıl kurtulduğunu açıklayamadı. Karısının ise kendi teorisi vardı: "Her zaman ateşi söndürenin gözyaşları olduğunu söylerim."

    Wilkinson'ın lanete olan inançsızlığı onu bazı batıl inançlardan kurtarmadı. Emekli olduktan sonra Ağlayan Çocuk'un çerçeveli bir baskısı sunulduğunda, hediyeyi kibarca reddetti. Yaygın panik sonunda Yorkshire İtfaiye Teşkilatı'ndan Baş Bölüm Görevlisi Mick Riley'nin laneti çürütmek için bir açıklama yapmasına yol açtı. "Bu resmin yangında her zaman yok olmamasının nedeni, tutuşması çok zor olan yüksek yoğunluklu sunta üzerine basılmış olmasıdır." Yaptığı açıklama halkı ikna etmek için çok az şey yaptı. Resimlerin genellikle farklı çocuklara ve hatta farklı sanatçılara ait olduğu gerçeği de öyle.

4. Bir İngiliz Tabloidinden Bir Makale Tüm Yaygarayı Başlattı

    4 Eylül 1985'te, Ağlayan Çocuk resimleri, "Ağlayan Çocuğun Yanan Laneti" başlıklı bir makaleyle altı haftalık haber kapsamının ilkini aldı. The Sun adlı bir İngiliz tabloid gazetesinin 13. sayfasında yayınlanan makale, bir ev yangınının son kurbanları Ron ve Mary Hall'un üzücü deneyimini detaylandırdı. 5 Eylül'deki bir takip makalesi, lanetin kurbanı olduğunu iddia eden okuyuculardan yeni korkunç hikayeler getirdi.

    Yangınlara, yaralanmalara ve ölümlere ek olarak, bazı hesaplar doğaüstü olayları içeriyordu ve okuyucular, baskının duvarda bir yandan diğer yana sallandığını gördüklerini veya yok edildikten sonra yerine geri döndüğünü iddia ettiler. The Sun ayrıca, itfaiyenin çelişkili açıklamalarına rağmen itfaiyecilerin lanete inandığını iddia etti. Okuyucular büyülendi. Geniş bir izleyici kitlesi nedeniyle, "Ağlayan Çocuk" lanetinin farkındalığı çok hızlı bir şekilde yayıldı. Sun, her biri ilkinden daha sansasyonel olan ek makalelerle alevleri körükledi - kelime oyunu amaçlanmadı. Ekim ayının sonunda, panik tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaştı ve birçok kişi bir cevap için The Sun'a baktı.

3. Resimler toplu bir şenlik ateşinde yakıldı

    "Ağlayan Çocuk" lanetinin babası olarak kabul edilen The Sun'ın editörü Kelvin MacKenzie, "Yeter artık millet. Evinizde asılı bir Ağlayan Çocuk resmi için endişeleniyorsanız, hemen bize gönderin. Onu sizin için yok edeceğiz ve bu herhangi bir lanetin arkasını görmeli." Kısa süre sonra, The Sun'ın Bouverie Caddesi ofisi, "haber odasında on iki metre yüksekliğinde istiflenmiş, dolaplardan dökülen ve az kullanılmış bir röportaj odasını tamamen dolduran" Ağlayan Çocuk resimleriyle dolup taştı. Okuyucular toplamda baskının yaklaşık 2.500 kopyasını göndermişti.

    MacKenzie, tüm tabloları yok etmek için bir çözüm bulmak için çabalamak zorunda kaldı. Sonunda onları Thames Nehri yakınlarındaki toplu bir şenlik ateşinde yakmaya karar verdi. Cadılar Bayramı'nda çok konuşulan bir etkinlikte, tablolar itfaiyenin gözetiminde yandı. The Sun, lanetin kesin olarak çözüldüğünü iddia eden "Ağlayan Alev!" başlıklı bir makale yayınladı. Okuyuculara, polis memuru refakatçilerinden birinden güven verici bir alıntı yaptı: "Sanırım şimdi biraz daha rahat nefes alabilen birçok insan olacak."

2. Malzemelerin bununla bir ilgisi olabilir

    Kitlesel şenlik ateşinden sonra, lanet konuşması öldü ama asla gerçekten ortadan kalkmadı. İngiliz yazar ve komedyen Steve Punt, birkaç yıl sonra "Punt Pi" adlı bir "BBC Radio 4" yapımında Crying Boy serisini araştırdı. Punt, bir Ağlayan Çocuk resmi satın aldı, ardından inşaat araştırmacısı Martin Shipp ile baskıyı yakmaya çalışmadan önce "varış noktasında birkaç kez açıklanamaz bir şekilde ertelendi".

İki adam, ipin ötesinde, sanat eserinin gerçekten yanmadığını fark etti. Punt ve Shipp, yangın geciktirici bir vernik kullanıldığını tahmin ettiler. Testte ayrıca duvardaki tabloyu tutan ipin nasıl yanacağı ve yüzüstü yere düşmesine neden olacağı da açıklandı. Başka bir araştırma, Amadio'nun bir sıkıştırma levhası kullanmasının da yakmanın neden bu kadar zor olduğunu açıklayabileceğini öne sürdü.

1. Lanet bir şehir efsanesi haline geldi

    Laneti çürütmek için yapılan çeşitli girişimlere rağmen, insanlar inanmaya devam etti ve bu da onun tam teşekküllü bir şehir efsanesi haline gelmesine yol açtı. Farklı sanatçıların resimlerini içerecek şekilde genişleyen biri. Örneğin, İskoç sanatçı Anna Zinkeisen'in portreleri benzer şekilde ağlayan kız ve erkekleri içeriyor ve genellikle "Ağlayan Çocuk" lanetine bağlanıyor. William Shatner'ın yer aldığı "Weird or What?" dizisinin 3. sezon 4. bölümü, 2012 yılına kadar tabloların efsanesini inceledi. Hollandalı "Crying Boy Fan Club" gibi farklı çevrimiçi gruplar da ortaya çıktı, ancak çoğu o zamandan beri ortadan kayboldu. Ancak, Açıklanamayan Gizemler web sitesindeki bir forum hala görüntülenmeye açık. Lanetten bahsetmeyi sosyal medyada da bulabilirsiniz. 2 Şubat 2022'de Hanbury Arms Haunted Hotel & Museum, şu anda sergilenen birkaç Ağlayan Çocuk tablosuna sahip olduklarını ve bu şehir efsanesinin yakın zamanda ortadan kalkmayacağını kanıtladığını yayınladı.

    Ezoterikçiler, bir sanatçı bir kişinin portresini çizdiğinde, ruhunun bir kısmının kağıda mühürlendiğini savunurlar. İnsanlar lanetli tablolar hakkında pek çok efsane ve irfan yarattılar, bunlardan bazıları kara büyücülerin kişiyi kendisi bile mühürleyebileceği veya hayatını portreye bağlayabileceği anlamına geliyor. Bu resimler söz konusu olduğunda, bu çocukların yüzleri onları yansıtıyor: korku, kızgınlık, umutsuzluk, yanlış anlama dolu geniş açık gözler. İzleyicinin kalbi onlara bakarken kırılıyor, bu yüzden resmin tamamlandıktan sonra bu enerjiyi koruması oldukça olası. Ve resim aracılığıyla, bu küçük bakıcılar, resimlerini evde asanlardan intikam aldılar. Ama bu sadece efsane, değil mi?