Likya Medeniyeti

    Likya, güneybatı Anadolu'da dağlık bir bölgedir ( aynı zamanda Küçük Asya, günümüz Türkiye'si olarak da bilinir ). Likya'ya yapılan en eski atıflar, Hitit metinleri aracılığıyla, Lukka Toprakları olarak bilinen MÖ 1200'den bir zamana kadar izlenebilir. Şehirden hem Hitit hem de Mısır metinlerinde bahsedilir ve burada Likyalılar Deniz Kavimleri olarak bilinen bir grupla ilişkilendirilir. Likya'nın hem Yunan hem de Roma uygarlıklarıyla temas halinde olduğu ve bölgeye 2.000 yıldan fazla kayıtlı bir yaşam süresi sağladığı kaydedildi.

Mitolojik Kökenler

    Likya, Yunan mitolojisinde önemli bir figür olarak karşımıza çıkar ve sıklıkla atıfta bulunulur. Tarihçi Herodot, Likya sakinlerinin aslen Giritli olduğunu iddia ederek Likya kökenli bir versiyonunu kaydeder. Kökenlerini, Europa'nın iki oğlu, yani Sarpedon ve Minos arasındaki bir kraliyet anlaşmazlığıyla ilişkilendirir. Yenilen kardeş Sarpedon kovuldu ama Likya'yı kurmaya devam etti. Bu dönemde Herodot, yerleşimin Termilae olarak bilindiğini iddia eder. Atina'dan sürgün edilen Lycus adında bir adam Termilae'ye gelene kadar bölge o zamanlar Likya olarak bilinmiyordu.

    Likya, İobates'ten sonra kral olan Bellerophon'un hikayesinde de karşımıza çıkarken, Troialıların yanında Truva Savaşı'na da katılmıştır. Sarpedon ve Glaucus, savaştaki en önemli iki Likyalı liderdi ve Homeros'un İlyada'sındaki çabaları için geniş topraklar verildi.

Coğrafya

    Likya, modern Türkiye'nin güneybatı kıyısında yer alan dağlık bir bölgedir. Antik dünyada, sitenin 100 yüzden az yerleşim yeri olduğu görülüyor. Bu yerleşimlerden bazıları Xanthos, Patara ve Olympos gibi Yunan ve Latin edebiyatında sıkça geçmektedir. Bölge genellikle Likya'nın kuzey sınırında yer alan Karya yerleşimi ile ilişkilendirilir. Likyalılara yapılan eski referanslar, geleneklerinin Karyalılara benzediğini iddia ediyor ve bu da sitelerin bir etnik grup tarafından işgal edildiğini gösteriyor. Homeros'un İlyada'sında her iki şehre de atıfta bulunulduğundan, Likya ve Karya'nın bir tür etnik ilişkisi olabilir.

    Likya bölgesi, hem Hitit hem de Mısır edebiyatında atıfta bulunulan bir yer olan Lukka Toprakları adıyla da ilişkilidir. Lukka Toprakları adı verilen bir bölgeye yapılan bu atıflar, tarihçilere Likya mirasının alternatif bir versiyonunu sağlamıştır. Tarihçiler arasında, Hitit metinlerindeki bu yerin gerçekten de Likya'nın daha sonraki yeri olduğuna inanılmaktadır.

Tarihsel Genel Bakış

    Likya'ya yapılan ilk atıflar, Geç Tunç Çağı'ndaki Lukka Toprakları'na atıfta bulunur. Likyalıların kendileri edebi bir kayıt oluşturmamış olsalar da, bu dönemde hem Hitit hem de Mısır edebiyatında yer alırlar. Her iki krallık da Likyalıları nispeten düşman ve asi halklar olarak kaydeder. M.Ö. 14. yüzyılda Suppiluliumas'ın hükümdarlığı altında, Lukka Toprakları sürekli bir isyan halinde kaldı. Lukka Toprakları, Hititlerin egemenliğine karşı koyabildikleri için güçlü bir yerleşim ve askeri etkiye sahip oldukları düşünülmektedir.

    Mısır kaynaklarında Lukka halkları 'Deniz Kavimleri' adı verilen bir konfederasyonda kayıtlıdır. Deniz Kavimleri, MÖ 1276 - 1178 yılları arasında aktif olan deniz akıncılarıydı. Lukka, Mısır'daki Tel-el-Amarna'dan tabletlere yapılan bu deniz baskınlarına karıştıkları için diğer bazı yerleşim yerleriyle birlikte listelenmiştir. Bu baskınlar, II. Ramses ( Büyük, MÖ 1279 - 1213 ), oğlu Merenptah ( MÖ 1213 - 1203 ) ve III. Ramses ( MÖ 1186 - 1155 ) dönemleri boyunca kanıtlanmıştır. Yine Mısır'la olan bu düşmanca temas, Lukka Toprakları'nın bölgede güçlü bir askeri etkiye sahip olduğunu gösteriyor.

    Hitit İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra Likya, bağımsız bir "Geç Hitit" krallığı olarak ortaya çıktı. Homeros'un İlyada'sı ve Herodot'un Historia'sı, bu bağımsızlık döneminde Anadolu'dan gelen Yunanlılar tarafından bestelenmiştir. Anadolu'ya bakış açıları, Likya toplumunu anlamak için paha biçilmezdir. Homeros'un İlyada'sı, Likya halkının Priamos'un müttefiki olarak kaydedildiği ve Truva'da savaştığı Yunan edebiyatında Likyalıların en erken görünümünü sağlar.

    Likyalılar, MÖ 5. yüzyıldaki Pers Savaşları sırasında da yer aldılar. Ancak, MÖ 480'de Pers filosuna 50 gemi katkıda bulundukları için Perslerle müttefik görünüyorlar. Persler, merkezi Ksantus kentini istila ettikten sonra MÖ 546'dan itibaren Likya'nın kontrolünü ellerinde tuttular. Pers Savaşları'nın ardından Likya, Delos Birliği'nin bir konusu olarak görünür, ancak kısa bir süre sonra Pers kontrolüne geri döner. MÖ 4. yüzyılda, hanedanlar, özellikle de Perikles figürü tarafından yönetildiler. Ancak bu yönetim, Büyük İskender'in bölgeye genişlemesi sırasında ( MÖ 334 - 323 ) kolayca boyun eğdi.

    Büyük İskender'in ölümünden ( MÖ 323 ) sonra Likya, I. Ptolemaios'a verildi. Daha sonra MÖ 197'de İskender'in ölümünü takip eden türbülans döneminde ( Diadochi Savaşları veya Halef Savaşları olarak da bilinir ) III. Antiochus tarafından fethedildi. M.Ö. 189'daki Magnesia Savaşı'ndan sonra III. Antiokhos yenildi ve böylece Likya Romalılar tarafından Rodos'a verildi. Likyalılar, Rodos'un kontrolüne direndiler ve MÖ 177'de Likyalılar, Rodos'un sert muamelesinden şikayet ederek Roma'ya bir elçi gönderdiler. Sorun çözülmedi ve Likyalılar silaha sarıldılar ve Senato'nun Likya'yı ve komşusu Karya'yı serbest bırakmaya karar verdiği MÖ 167'ye kadar çatışma içinde kaldılar.

    Roma iç savaşları sırasında ( MÖ 1. yüzyıl ), Likyalılar, Sezar'a suikast düzenleyen Brutus ve Cassius'un yağmalarından muzdaripti. Çiftin yenilgisinden sonra, Marcus Antonius'a Likya da dahil olmak üzere Doğu'nun kontrolü verildi. Bu dönemde Likya sadece Küçük Asya'ya dahil edildi. Ancak bu durum, MS 43'te Likya ve komşu Pamfilya'ya katılan Roma imparatoru Claudius'un ( MS 41 - 54 ) hükümdarlığı altında değişti. İki yerleşim yeri bir Roma valisini paylaştı, ancak pratikte oldukça farklı işlev gördü.

Likya Topluluğu

    Herodot, Likya kültürü hakkında oldukça sıra dışı bir şeye dikkat çekiyor. Likyalıların anasoylu soydan geldiklerini ve "isimlerini babalarından değil, annelerinden aldıklarını" iddia eder ( 1.173.4 - 5 ). Bu uygulama, soyun erkek soyu boyunca izlendiği Yunanlıların tam tersidir.

    Daha önce tartışıldığı gibi, Herodot, Giritliler ve Karyalılar gibi Likyalı komşular da dahil olmak üzere Anadolu bölgesinin tarihi hakkında iyi bir bilgiye sahipti. Herodot, kadın soyundan gelen yoruma ek olarak, Likyalı bir kadın bir köleyle evlendiğinde çocuklarına tam haklar verileceğini iddia eder. Ancak, bir erkek vatandaş bir kadın köleyle evlenirse, çocukları vatandaşlık haklarından mahrum bırakılacaktır. Bu, Likya'da kadınların toplumun merkezinde olduğu ve hem hukuka hem de soy takibine yansıdığı fikrini bir kez daha pekiştiriyor. Hindistan tarihinde de benzer toplumlar kaydedilmiştir, örneğin, toplumun bazı bölümlerinin anaerkillik ve anasoylu ardıllık ile karakterize edildiği Dravid sosyal düzeni. Bu uygulama, tarih boyunca, hatta MS 19. yüzyıla kadar iyi bir şekilde kanıtlanmıştır.

    Herodot'un ifadesini doğrulayacak kesin bir kanıt bulunmamakla birlikte, başka yerlerde Likya'da anasoylu soyun varlığını ortaya koyan öneriler vardır. Benzer bir iddia M.Ö. 1. yüzyıl yazarı Nikolaos Damaskenos tarafından da dile getirilmiştir. Ayrıca, bazı bilim adamları tarafından anasoylu soyun kanıtı olarak yorumlanan bir mezar yazıtları koleksiyonu da bulunmuştur. Ancak, bu bilim adamları tarafından çok tartışılmaktadır.

Likya Dili

    Likya, Anadolu dillerinin Luvice alt grubunda yer alan bir Hint - Avrupa dilidir. Likya dili, 200'den az yazıtta belgelenmiştir, bunların birçoğu sadece sikkelerden isimler içermektedir. Alfabelerinde soldan sağa yatay çizgilerle yazılmış 23 ünsüz ve altı sesli harf bulunur. Likya'nın edebi kayıtları, MÖ 500 - MÖ 300 Pers işgali ile aynı zamanda ortaya çıkar. Pers egemenliğinden sonra Likya, Yunancayı ana dili olarak kabul etti ve bu nedenle daha sonraki Likya yazıtları yoktur.

    Bu yazıtların çoğu, örneğin Payava Türbesi gibi mezar anıtlarından gelmektedir. Yazıt oldukça kısa olmasına rağmen, Likya toplumunun en sık mezar bağlamında ortaya çıkan dillerini nasıl kullandığını göstermektedir. Likya yazıtlarının daha iyi bilinen örneklerinden biri, dini bir külte atıfta bulunan üç dilli bir metin içeren Ksanthian Dikilitaşı'dır. Yazıt, Xanthos'taki bir mezarın üzerinde yer alır ve bazen Xanthos'un Yazıtlı Sütunu olarak anılır.

Likya Yönetimi ve Din

    Yazılı belgelerin eksikliği göz önüne alındığında, Likya'nın kesin yönetimi hakkında çok az şey bilinmektedir. Ancak, MÖ 4. yüzyılda Likya Birliği kuruldu. Birlik, tarihten bilinen ilk demokratik birlikti ve seçilmiş temsilcilerden oluşuyordu. Antik yazarlar, Likya şehir devletlerini siyasi bir örgütlenme içinde birbirine bağlayan Birlik'e hayranlık duyuyor gibi görünmektedir. Temsilciler, ticaret hakları ve evlilik yasaları gibi çeşitli konuları görüşmek üzere bir araya geleceklerdi. Bölge sakini veya toprak sahibi olan erkek Likya vatandaşları, çeşitli konularda Meclis'teki temsilcileri için oy kullanabiliyordu.

    Likya Birliği'nin başkenti, meclis binasının kalıntılarını hala görmek mümkün olan Patara'daydı. Romalı tarihçi Livy de Patara'da Apollon Tapınağı'nda birlikle ilgili arşivlerin tutulduğunu kaydeder.

    Apollon, kökeninin Anadolu olduğuna inanıldığı için Likyalılar için özellikle önemli bir tanrıydı. Artemis, Apollon'un Anadolu'daki kız kardeşi olarak kabul edildiği için Likya için de önemliydi. Hem Apollon hem de Artemis'in Likya'da kült merkezleri vardı, ancak ikisi de tanrıça Leto kadar iyi kanıtlanmadı. Ksanthos'ta, Letoon olarak bilinen dini kutsal alan, Likyalılar için en önemli kutsal alan gibi görünüyor. Ulusal festivallerin yapıldığı bu bölgede Leto'ya adanmış üç tapınak var. Bölgede Leto'ya ait başka türbeler de vardır ve bu da onu Likya'daki en etkili dini figür yapar.

Likya Arkeolojisi

    Likya'da, özellikle Likya mezarları olmak üzere çeşitli etkileyici kalıntılar vardır. Günümüz Likya'sında 1.000'den fazla kaya mezarı hala görülebilir. Bu fenomen, nicelik ve nitelik açısından değil, aynı zamanda benzersiz inanç sistemleri için de dikkate değerdir. Likyalılar, ölülerinin ruhlarının mezarlardan öbür dünyaya kanatlı siren benzeri bir yaratık tarafından taşınacağına inanıyorlardı, bu nedenle uçurum kenarlarına ve sahile yerleştirmek önemliydi.

    Mezarlar çıkıntılı kirişlerle oyulmuştur ve genellikle birkaç kat yüksekliğindedir ve genellikle evleri andırır. Likya mezarlarındaki mezar sanatı ve mimarisi hem Yunan hem de Pers etkileriyle ilgilidir. Yine de, kaya mezarları Likya'ya özgü değildir, çünkü Akdeniz'in başka yerlerinde, örneğin Etruria'da bulunmuştur. Kaya mezarının en ünlü Likya örneği, Telmessos'taki Amyntas'ın Mezarı'dır. Bu mezar, türünün en büyüğüdür ve MÖ 350 yıllarına tarihlenen tapınak benzeri bir yapıya benzemektedir.