İmam Mâtürîdî

    İmam Ebu Manşur'l-Mâtürîdî, menhac ehl-i sünnet velceminin savunulmasında büyük katkı sağlamıştır.

    İmam Ebû Manşûr el-Mâturîdî, kelam ilmi sayesinde menhac ehlussünnet velceminin savunulmasında büyük katkılarda bulunmuştur. Eşarîler gibi, onun düşüncesi de aşırı akımların mazeretlerini reddetti.

    Kanun Asasi'de Haşim Asy'ari, ehl-i sünnet velcem veya esvice hakkında bilgi verir. Ona göre, okulun takipçileri, ibadet pratiğinde ( 'ubudiyah ) dört imamdan birini, yani Ebu Hanife ( Hanefi ), Malik bin Enes, Muhammed eş-Şafii ve Ahmed bin Hanbel'i ( Hambali ) takip edenlerdir.

    Tasavvufta iki imamdan birine, yani Ebu Kasım el-Cüneydi el-Bağdadi ve Ebu Hamid Muhammed el-Gazali'ye atıfta bulunurlar. Bu arada, inanç meselesinde bu grup, iki mütekelimden biri olan Ebu Hasan el-Eş'ari ve Ebu Mansur el-Maturidi'nin görüşlerine dayanmaktadır.

    Ancak, aswaja'nın tarihi bu büyük şahsiyetlerle başlamaz. Çünkü düşünce tarzı ( menhac el-fikr ) asvâce aslında İslâmiyet'in doğuşundan bu yana büyümüş ve gelişmiştir. Bu manhac, Hz. Muhammed'in ( s.a.v. ) sahabeleri ve havarileri tarafından ana hatlarıyla belirtildi.

    Zekası yüksek ve zamanlarının siyasi durumuna cevap vermede nispeten tarafsız olan karakterlerdir. İki neslin övgüsü doğrudan Peygamber ( s.a.v. ) tarafından bile iletildi. Dedi ki: "Sizin en hayırlınız, benim zamanımda yaşayanlarsınız ( ashabınız ). Sonra onlardan sonra gelen kavimler ( tabiin ). Sonra onlardan sonra gelen insanlar ( tabiit tabiin )."

    Peygamber Efendimiz ( s.a.v. ) vefatından sonra Esvice zaman zaman çeşitli anlayışlarla karşı karşıya kaldı. Ali ibn Ebi Talib halife olarak görev yaptığında, Hariciler ve Şiiler Esvice ile anlaşmazlık içindeydi. Reşidîdîn Hulefarî döneminin sonundan Hicri yüzyılın ikinci asrına kadar bu menhâc, Kadiriye, Mürci'ah ve Cehmiye hareketleriyle karşı karşıya kalmıştır.

    Yüzyıllar boyunca, hukukçu bilginlerin - özellikle dördüncü rahibin - onu güçlendirmenin ön saflarında yer aldığı söylenebilir. Hicri dönemin üçüncü yüzyılında İslam alimleri veya ilahiyatçıları Esvâ Sevârlar arasından çıktılar. El-Eş'ari ve el-Maturidi bu konuda iki ana şahsiyetti. Biri Aşariyet geleneğini kurarken, diğeri Maturid'di.

    Hicri üçüncü yüzyılda, İslam alimleri veya ilahiyatçılar aswaja arasından çıktı. El-Eş'ari ve el-Maturidi bu konuda iki ana şahsiyetti.

    İkisi arasında, tam adı Ebu Manşur Muhammed bin Muhammed bin Mahmud el-Maturidi es-Semerkandi el-Hanefi daha yaşlıdır. Adından da anlaşılacağı gibi, el-Maturidi, şimdi Orta Asya'da Özbekistan'ın Semerkant, Transoxyana bölgesindeki Maturid köyünde doğdu.

    Mustafa Ceriç, Roots of Synthetic Theology in Islam: A Study of the Theology of Abu Mansur al-Maturidi adlı kitabında, mütekelimin ne zaman doğduğuna dair kesin bir bilgi olmadığını açıklamaktadır. Bazı kaynaklar bu rakamın 235 H / 850 M yılında doğduğunu söylemektedir.

    Wafayat al-Ayan ( Büyük Adamın Ölüm İlanı ) biyografisinin yazarı İbn Hallikan ( 1211 - 1282 ), el-Mâturidi'nin el-Eş'ari'den otuz yıl önce doğduğunu yazdı. Yani alim 230 H / 843 M.S. yılında doğmuştur. Ölüm Tarihi M 944 / H 333 Semerkanttır.

    Bazı bilim adamları onun çağdaşıydı ve aynı bölgeden geliyordu. Örneğin, Muhammed bin İsmail el-Buhari ( 256 H'de öldü ) ve Müslüman bin Haccac an-Naisabur ( 261 H'de öldü ). Eşarî'nin kurucusu bir sahabe olan Ebu Musa el-Âsy'ârî'nin soyundan geliyorsa, el-Mâturîdî de Hz. SAV'in arkadaşı Ebu Eyyûb el-Enşerî'ye ulaştı. Bu arkadaşın evi, Medine'deki ilk günlerde Hz. Sav tarafından işgal edildi.

    El-Mâtürîdî, Hz. Sav'in ashabına da ulaşmıştır.

    Bu iki mutakalim aswaja arasında çok az fark vardır. El-Eş'ari, o zamanlar entelektüel merkezlerden biri olan Irak'ın Basra kentinde doğdu. Bu arada, o dönemde el-Mâturidi'nin büyüdüğü bölge olan Semerkant, hala İslam dünyasının bir "çevresi" idi.

    Bu periferik statü nedeniyle, Abbasiler artık onları desteklemedikten sonra birçok önde gelen Mu'tezilî orada geri çekildi. Halife el-Mütevekkil iktidara geldiğinden beri, Mu'tezilîler yönetici seçkinler tarafından terk edilmeye başlandı. Aslında, 10. Abbasi lideri açıkça Esvâ'yı destekledi.

    Ancak sonunda Semerkant ve genel olarak Orta Asya, Mu'tezilîlerin etkisi altına girmedi. Parlak bir şekilde el-Maturidi, aswaja'nın parlak bir savunucusu olarak ortaya çıktı. Argümanları, herhangi bir mezhebin çarpık düşüncesini yenmeyi başardı.

    Büyük ünü, her zaman özenle dini inceleyen bir çocuk ve genç olarak alışkanlıkları tarafından desteklendi. İmam el-Mütekellimin, "kelam alimlerinin lideri" olarak adlandırılan bir adam olana kadar okuduğu birçok öğretmen vardı.

    Al-Maturidi, aswaja'nın parlak bir savunucusu olarak ortaya çıktı. Argümanları, herhangi bir mezhebin çarpık düşüncesini yenmeyi başardı.

   Ebu Nasr Ahmed el-İyad, Ebu Bekir Ahmed el-Cüzcani, Nushair bin Yahya el-Belhi ( 268 H / 881 M ) ve Muhammed bin Mukatil er-Razi'den ( 248 / 862'de öldü ) öğrendiği kaydedilmiştir. Hocalarının İmam Ebû Hanife'ye ulaşan ilmî bir sendâmı vardı.

   Çünkü her ikisi de El-Kadi Ebu Yunus ( 182 H'de öldü ) ve Muhammed bin el-Hasan'da ( 189 H'de öldü ) okuyan Ebu Süleyman bin Musa el-Cüzcani'den öğrenmişlerdi. Her ikisi de Hanefi Hukuk Okulu'nun kurucusunun en iyi öğrencileriydi.

   Hanefi imamları, gerekçeli görüşlerin geçerliliği konusunda herkesin bildiği gibi katıdır. Bu fıkıh ekolünün bir takipçisi olarak el-Mâtürîdî, ona uygun bir düşünce tarzı ortaya koymuştur. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, yaydığı teolojinin Hanefi görüşleriyle birçok benzerliği vardı.

   Örneğin, çeşitli dini problemlerin çözümünde akıl yürütme hususlarına öncelik vermek. Hanefi fıkıh okuluna mensup birçok âlimin teolojik açıdan Mâtürîdiyye'yi takip etmesi şaşırtıcı değildir.

   El-Maturidi'nin zekasının işaretleri gençliğinden beri belirgindir. Bir hikaye bu gerçeği yansıtır. El-Mâtürîdî olmasaydı, Şeyh Ebu Nasr Ahmed'in bir ilim meclisinde dersine başlamayacağı söylenir.

   Öğretmen, çok sevdiği öğrencisinin geldiğini görünce, çevresindekilerden Kur'an-ı Kerim'in 68. ayetini okumaları istendi. "Ve Rabbin dilediğini yarattı ve seçti" anlamına gelir. Bu, bir şeyhten kesinlikle keyfi olarak elde edilemeyecek bir tanıma şeklidir.

   Mütesabib 'Akaid el-Müslimin ( Müslümanların inancının kurtarıcısı ) unvanıyla popüler olan şahsiyet, hayatının sonuna kadar Semerkant'ta vaaz verdi ve bilgi yaydı. Kaç kişi onun öğrencisi oldu ya da ondan dersler ve bilgelik öğrendi. Bunlar arasında daha sonra büyük etkisi olan dört bilim adamı vardı. Dördü de manhaj aswaja'yı savunmak ve desteklemek için ustanın ayak izlerini takip etti.

    Bunlar, "Semerkant'ın filozofu" olarak da hatırlanan Ebu Kasım İshak ibn İsmail ( ö. 340 H / 951 M ); Ebu Muhammed 'Abd al-Karim ibn Musa al-Bazdawi ( ö. 390 H / 990 M ), halk arasında "Buharalı el-Maturidi" olarak bilinir; Ebu Hasan Ali b. Sa'id el-Kastaqhfani; ve Ebu'l-Haris el-Buhari.

    Çalışmaları sayesinde, daha geniş bir topluluk, el-Maturidi'nin öğretilerini, özellikle de kelam bilimiyle ilgili olanları kabul edebildi. Sonunda Maturidiyye ekolünün gelecek nesilleri de ortaya çıktı. Bu sadece Orta Asya'da değil, Türkiye ve Hint Yarımadası gibi diğer bölgelerde de geçerlidir.

    El-Mâtürîdî hayatı boyunca birçok yazılı eser vermiştir. Kitapları sadece kelam ilmini değil, aynı zamanda fıkıh, fıkıh ve Kur'an tefsiri gibi birçok ilmi kapsamaktadır. Fıkıh ve fıkıh alanında Maakhiz al-Shar'i ve Al-Jadli'yi yazdı. İmam Hanefi'nin bir müridi olarak elbette bu iki eser Manafi Okulu'nun çeşitli konulardaki tartışmalarından ayrı düşünülemez.

    Eserleri - El-Maturidi, Tefsir, Kelam ve Usul üzerine bir dizi önemli kitap yazmıştır ve bunların bir listesi aşağıda verilmiştir:

1. Kitab Tawilat al-Qur'an veya Tawilat Ehl-i Sünnet.
2. Kitab Ma'khadh al-Shari'ah.
3. Kitab el-Cedal.
4. Kitab al-Usul ( Usul al-Din ).
5. Kitab al-Maqalat.
6. Kitâbü'l-Tevhid.
7. Kitâbüb Beyan Vehm el-Mu'tezile.
8. Kitab Radd Awa'il al-Adillah li al-Ka'bi.
9. Kitâb Radd Tahdhib al-Jadal li al-Ka'bi.
10. Kitâb Radd Ve'id el-Fussâk li el-Ka'bi.
11. Radd al Usul al-Khamsah li abi Muhammed al-Bahili.
12. Radd Kitâbü'l-İmame li ba'd el-Rawafid.
13. Kitab al-Radd 'ala al-Qaramitah.

    Bu arada, Kur'an tefsiri ilmi üzerine yaptığı eserin "tek" olduğu bilinmektedir: Et-Ta'vilâtü'l-Mâturiyeh fî Bâvânî Uşul Ehl es-Sünnet ve'l-Tevhîd. Başlıktan da anlaşılacağı gibi, bu kitapta gündeme getirilen konu, tefsir çalışması kadar geniş değil, hurafedir. El-Mâturîdî, Kur'ân-ı Kerîm'in âyetlerini akıl, ima ve türetme yaklaşımıyla açıklamaya çalışır.

    Bir mutakalim olarak bilim konusunda birçok kitap üretmesi doğaldır. Kayıtlara göre, bilimsel disiplinle ilgili yazdığı 10 kitap var. Bunlar arasında onun kelam ilmiyle ilgili en temel eseri sayılabilecek et-Tevhid de vardır.

    Bir de Raddu al-Ushul al-Khamsah'ın kitabı var. El-Mâturîdî bu kitapta, özellikle Mu'tezilî âlim Ebî Muhammed el-Bahili tarafından yürütülen ushul el-hamsah kavramının zayıf noktalarını açıklar. Ushul al-khamsah, Allah'ın Birliğinden, adaletinden, vaatlerinden ve tehditlerinden, el-manzilah beyne el-manzilataini ( ne müminlerin ne de kafirlerin durumu ) ve Amar Ma'ruf Nahi Munkar'dan bahseder.

    Mutezilîler'in zihninde Allah'ın birliği meselesi, Esvâ'nın anladığı tevhid ile bir tutulamaz. Mutezilîler, Tanrı'nın doğasının Kendi Maddesi olduğunu savunurlar. El-Mâtürîdî, Allah'ın sıfatlarının maddeden bağımsız olarak var olmadığına işaret ederek bu görüşü çürütmektedir. Sonuç olarak, özelliklerin sayısı kadim sayısı anlamına gelmez.

    Ancak Mâturîdî, "adaleti" vurgularken Mu'tezile'nin irade özgürlüğü görüşüne daha yakın olma eğilimindeyken Eşşarî'ye meyletmeye devam etmiştir. Buna karşılık, Eşarî görüşün nihai sonucu, cebriye veya kaderciliğe karşı önyargılı olmasıdır.

    El-Mâtürîdî'nin diğer üç eseri Raddu Awail al-Adilla li al-Ka'bi, Raddu wa 'id al-Fussaq li al-Ka'bi ve Raddu Tazzib al-Jadl li al-Ka'bi'dir. Bütün bunlar, Ebu Kasım bin Ahmed el-Ka'bi adlı Mu'tezilî bir şahsiyetin düşüncelerini çürütmek için yazılmıştır.

    Beyan Avam el-Mu'tezile genel olarak Mu'tezile'ye karşı koymak için derlenmiştir. Raddü'l-İmame ise Şiilerin İmam inancına bir reddiye olarak kaleme alınmıştır.