Helena Petrovna Blavatsky kimdir?

    Karşılaştırmalı din, mitoloji ve ezoterik konularda üretken yazar ve Teosofi Cemiyeti'nin ( TS ) birincil kurucusu. Helena Petrovna Blavatsky, sayısız kahin ve bilgenin yaşlanmayan bilgeliğini eski haline getirmek için daha büyük bir hareketin parçası olarak, Batı medeniyeti tarihindeki en büyük ezoterist ve "Trans-Himalaya Üstat Kardeşliği'nin doğrudan bir ajanı" olarak adlandırıldı. HPB, daha sonra öğrencileri tarafından tanındığı gibi, 12 Ağustos ( E.T. 31 Temmuz ) 1831'de Rusya'nın Ekaterinoslav kentinde ( şimdi Dnepropetrovsk, Ukrayna ) doğdu. Albay Peter Alexeyevich von Hahn ( 1798 - 1873 ) ve ünlü bir romancı olan Helena Andreyevna de Fadeyev'in ( 1814 - 1842 ) kızıydı. Bir bebek olarak vaftiz edildiğinde, görevli rahibin cübbesi bir mumdan alev aldı, bu da savunacağı mezhepsel ve rahip dinine karşı ateşli muhalefetin görünüşte bir simgesiydi. Çocukken, Blavatsky'ye olağanüstü psişik duyarlılık ve parlak bir zihin verildi. İkincisi, büyükbabasının kütüphanesindeki metafizik kitapların keskin bir şekilde takip edilmesiyle yetiştirildi. Psişik güçleri daha sonra Doğulu öğretmenlerinin yardımıyla kontrol altına alındı. Gençliğinde etrafındakiler için davranışları tuhaf görünüyordu, ancak oynamayı tercih ettiği sokak kestaneleri için ilgi çekiciydi. Annesi öldükten sonra aile, kısmen deveyle seyahat ederek ve bazı Kalmuck Budistleriyle tanışarak Saratov'a taşındı. Yerleştikleri eski konakta çocukların keşfetmeyi sevdiği yeraltı geçitleri vardı. HPB'nin kız kardeşi, Helena'nın eski kır malikanesinde yığılmış sandalyelerden oluşan bir kulenin arasına gizlenmiş "Süleyman'ın Bilgeliği" olarak bilinen bir kitabı okurken nasıl bulunabileceğini anlattı. Yaşlı bir hizmetçinin anlattığı halk ve masallara dalmayı severdi. Oyun arkadaşlarını, valinin villasının yakınındaki bir kum yolunda bulunan taşlaşmış kalıntılardan psikometrize edilmiş, tufan öncesi yaratıkların hikayeleriyle eğlendirirdi. Betimleyici anlatım yeteneği, "The Ensouled Violin" ve diğer Nightmare Tales gibi yetişkin kurgularında ortaya çıkıyor. ( Londra: Theosophical Publishing Society, 1892; The Tell-Tale Picture Gallery, Los Angeles: Theosophy Company, n.d.'de yeniden basılmıştır ). Yetenekli bir dilbilimci, yetenekli bir piyanist ve sanatçı oldu.

    1849'da mürebbiyesine meydan okumak için 40 yaşındaki Nikifor Vassilyevich Blavatsky ( 1809 - ? ) ile evlendi. Birkaç ay içinde Türkiye, Yunanistan, Mısır ve Fransa'ya seyahat etmek için onu terk etti ve Evrenin sırlarına ve altında yatan nedenlere olan ateşli özlemini yerine getirdi. Tekrar eden iki soruyu yanıtlamaya çalışıyordu: "Nerede, KİM, TANRI NEDİR?" ve "İnsanın ölümsüzlüğünden emin olabilmek için insanın ÖLÜMSÜZ RUHU'nu kim gördü?" ( İÜ I:vi ) 

    1851'in başlarında, HPB derin bir depresyon geçirdi ve "felsefe taşını" kavrayıp kavrayamayacağı konusunda umutsuzluğa kapıldı. Kritik bir anda, Thames Nehri'ne bakan bir köprüde, Efendisinin güven verici sesi, arayışında zafer vaat ediyordu ( H. P. B. Speaks, C. Jinarājadāsa tarafından düzenlendi, Cilt II. Adyar: T.P.H., 1951, 66 - 67 ).

    Bu kehanet niteliğindeki karşılaşmadan birkaç ay sonra Blavatsky, 1851'de 20. doğum gününde Londra'da Ustasıyla tanıştığını belirtti. Hintli prenslerden oluşan bir heyetle seyahat ediyordu. Onda insan mükemmelliğinin zirvesini ve çocukluğundan beri onu koruyan kişiyi tanıyarak, Hyde Park'ta onunla birkaç saat sohbet etti. Kontes WACHTMEISTER'e göre, bu görkemli Rajput inisiyatifi, psişik güçlerinin yanı sıra "büyük entelektüel ve zihinsel güçleri ve kısmen Doğulu ve kısmen Batılı doğumu nedeniyle" yapması için dünya çapında büyük bir çalışmanın ana hatlarını çizdi. Üstat MORYA, daha sonra bilindiği gibi, kurmasını istediği Cemiyetle bağlantılı olarak büyük bir sınav, hatta zulümle dolu bir konum konusunda onu önceden uyardı ( bkz. The Irish Theosophist, 15 Haziran 1894, Cilt II, s. 128 ).

1851 tekne sahnesi; Blavatsky'nin Ustası ile ilk tanıştığı gün

    ( Theosophist, Ağustos 1931 558, Theosophical Society, Adyar Arşivleri )

    Evren ve insan hakkındaki gerçeği aramak için Amerika, Seylan ve Hindistan'da seyahatlerine devam etti. Alfred Percy SINNETT'in Madame Blavatsky'nin Hayatındaki Olaylar ( Londra: Redway 1886; s. 62 ), 1851'de tıp adamlarıyla konuştuğu Quebec'teki bir Kızılderili kabilesiyle yaşadığı hayal kırıklığını tasvir ediyor. Eşyalarını ve değerli botlarını çaldıklarında, bunların Hıristiyan misyonerler tarafından yozlaştırıldığını hissetti. Kanada'dan güneye, New Orleans'a, Voodoo pratiğini incelemek için gitti. Bir vizyonda tehlikeleri konusunda uyarıldı, Teksas üzerinden Meksika'ya doğru ilerlemeye devam etti. Sinnett şöyle yazıyor:

    Böylece, kanca ya da sahtekarlıkla, Madam her zaman yara almadan ilerlemeyi başardı; Geriye dönüp bakıldığında mucizevi görünse de, o zamanlar genç bir kadın olarak, içine düştüğü vahşi yaşamı gerçekten felaketlere uğramadan sürdürebilmesi gerekiyordu. . . . Hem vahşi hem de medeni her türden kaba topluluktan geçti ve kendi korkusuzluğunun katıksız gücü ve "seksin manyetizması" ile uzaktan yakından ilişkili olsa da tüm düşünceleri şiddetle küçümsediği için kesinlikle korunduğu gibi, zarardan korunmuş gibi görünüyor. ( a.g.e., s. 64 )

     1852'de, Orta ve Güney Amerika'da kapsamlı seyahatlerden sonra, Honduras'taki Copán'da, Hindistan'a kadar kendisine eşlik edecek bir Hindu ve Batı Hint Adaları'nda onlara katılan bir İngiliz beyefendi ile tanıştı. Ne yazık ki, yol arkadaşlarının isimleri bilinmiyor. Bir süre Hindistan'da erkek kılığında seyahat etti. Dr. Albert Leighton Rawson, seyahatlerinin önemli bir tanığıdır. HPB onunla Mısır'ın Kahire kentinde buluşmuştu. 1878'de Rawson, Hindistan'da tanıştığı birkaç arkadaşından alıntı yapan bir mektup yayınladı: "[ Tanıdıklarımdan bazıları ] uzak doğuda Madam Blavatsky ile tanıştı; diğerleri onun oradaki ikametgahını duymuş; örneğin, seçkin doktor ve cerrah, Manila'dan David E. Dudley; Boston, Massachusetts'ten Bay Frank A. Hill, birkaç yıl önce Hindistan'daydı..." ( Helena Blavatsky'nin Olağanüstü Yaşamı ve Etkisi, Sylvia Cranston. New York: Putnam's, 1993, s. 51 ).

    Tibet'e ulaşmak için ilk girişimi başarısız oldu. Tümgeneral C. Murray, 3 Mart 1893'te Henry Steel OLCOTT'a, 1854'te sınırı geçmek için ikinci çabasında planlarını kendisinin engellediğini söyledi ( "H. P. Blavatsky'nin İzleri", The Theosophist, Nisan 1893, s. 4 - 9 ).

    HPB daha sonra Prens Dondoukov'a yaptığı geniş seyahatlerden dolayı şunları yazdı: . . . "Semazenlerle, Lübnan Dağı'nın Dürzileriyle, Bedevi Araplarla ve Şam Marabout'larıyla yaşadım..." ( H. P. B. Speaks, Cilt 2, s. 65 ). 1854'te Amerika'nın Rocky Dağları'nı kapalı vagonla geçtikten sonra, 1855'in sonlarında tekrar Hindistan'a gitti. Keşmir ve Ladakh üzerinden seyahat ederek, Efendisi ile eski gizemler konusunda eğitim almak için nihayet Tibet'e ulaştı ( bkz. Cranston, Pt. III, s. 58 - 9 ve devamı ). Hindistan ve Tibet'e yaptığı ikinci seyahatle ilgili birçok olay Hindostan Mağaraları ve Ormanları'nda ( Wheaton, Illinois: Theosophical Publishing House, 1975 ) kaydedildi. İlk olarak 1879 - 1882 yılları arasında Moskovskiya Vedomosty'de ( Moskova Chronicle ) HPB'nin Radda Bai takma adıyla ortaya çıkan bu kitaplar, aynı editör Mihail N. Katkov tarafından Russkiy Vestnik'te ( Rus Habercisi ) yeniden yayınlandı. Blavatsky'nin öğretmeni bu kurgusal masallarda Thākur Gulāb-Lal-Singh olarak bilinir. 1856 - 57 yılları arasında bir Tatar Şamanı'nın eşlik ettiği seyahatleri onu Hindistan, Keşmir, Tibet, Burma, Siam ve Assam'ın bazı bölgelerine götürdü. Daha sonra Burma'da bir Rangoon yerlisi tarafından şiddetli ateşten tedavi edildi.

    1858'de Java üzerinden Avrupa'ya dönerek, sonunda 1858 sonbaharının sonlarında memleketi Rusya'ya geldi. Sonraki yıllarda, ailesine içsel güçlerinin çoğunu sergiledi ve psişik yetenekleriyle ilgilenen çok sayıda ziyaretçi çekti. Kiev Metropoliti tarafından bu yetkileri ayrımcılıkla kullanması konusunda uyarıldı, çünkü akıllıca kullanılırsa çok iyi şeyler yapabilirdi. 1860 - 1865 yılları arasında Kafkasya'da yaşadı ve seyahat etti, yerli Kudyani ( sihirbazlar ) ile çalıştı ve iyileşmeyi öğrendi. Bu süre zarfında gizemli bir hastalık geçirdi ve güçlerini kontrol altına almaya başladı. Kendisi, "1845-65 Blavatsky'si ile . . . . 1865 - 82'de aşılmaz bir uçurum var" ( H. P. B. Speaks, II, s. 58 ).

    1865 sonbaharında Rusya'dan ayrılan HPB, Balkanlar, Yunanistan, Mısır, Suriye ve İtalya'da yoğun bir şekilde seyahat etti. Giuseppe Garibaldi'nin davasına katılarak, 3 Kasım 1867'de İtalya'nın Mentana savaşında devrimcilerin arasında yaralandı. HPB, Hindistan üzerinden Tibet'e geri döndü, 1868'in sonlarında ilk kez Usta KOOT HOOMI ile tanıştı ve Küçük Tibet'teki ( şimdi Batı Keşmir ) evinde kaldı. Usta HILARION ile tanıştığı Kıbrıs ve Yunanistan'ı ziyaret ettikten sonra Mısır'a doğru yola çıktı ve SS Eunomia ile seyahat ederek 4 Temmuz 1871'de Spetsai Adası yakınlarında gemi kazası geçirdi. Kahire'ye yerleşerek ( 1871 - 72 ) Société Spirite kurma girişimi başarısız oldu. Allan Kardec'in Spiritizm hakkındaki teorilerini test ederek medyumları ve fenomenleri araştırmayı umuyordu, ancak Cemiyet'in parasıyla kaçan amatör medyumlardan yararlandı. Yılmadan, doğanın gizli kanunları konusundaki eğitimi, Orta Doğu ve Doğu Avrupa'daki seyahatlerle devam etti.

    Usta öğretmenleri tarafından HPB'nin mükemmel olmadığı, ancak Batı'yı Doğu felsefesinin gerçeklerine uyandırmak için bulabilecekleri en iyi araç olduğu kabul edildi. Hem teolojinin hem de bilimin dogmalarına meydan okuma ve endüstriyel çağda materyalizme karşı çıkma cesaretine sahipti. Zaman zaman hızlı patlamasına rağmen, büyük, bağışlayıcı bir kalbe, Öğretmenlerine tam bir sadakate ve örgün eğitim eksikliğine rağmen geniş kapsamlı bir bilgiye sahipti. 19. yüzyılın ortalarında Rusya'da kadınlar erkeklerle aynı eğitimi almıyorlardı, ancak evde mürebbiyeleri tarafından eğitiliyorlardı.

    Sık sık güvenilir arkadaşları ve ortakları tarafından ihanete uğradı. Zaman zaman potansiyel bir düşmanı tanıdı, ancak karmik olarak bireylerin çalışmalarında işbirliği yapma şansını hak ettiğini biliyordu. Son yargıcın Zamanın kendisi olduğunu kanıtlayacağını ve evrenin yasalarının şeylerin büyük planındaki tüm etkileri dengeleyeceğini biliyordu.

    1873 baharında Paris'te, Ustasından New York'a gitme emri aldı. İlk sınıf biletini 3. sınıf biletlerle değiştirerek, dolandırılan yoksul bir anne ve iki çocuğunun Amerika'ya ulaşmasını sağladı. Kalabalık bir ambarda direksiyonla onlarla birlikte seyahat etti. New York'a ulaştıktan sonra, yabancı bir şehirde tek başına olan HPB, geçimini sağlamak için kravatlar hazırladı ve kartvizitler süsledi.

    14 Ekim 1874'te Vermont'taki Eddy çiftlik evinde Albay Henry Steel Olcott ile tanıştı ve burada The Daily Graphic için Spiritüalizmi araştırıyordu. Spiritüalizm o günlerde Amerika'da yaygındı ve diğer ülkelerden üst düzey yetkilileri bile cezbediyordu. Olcott, Öteki Dünyadan İnsanlar'da ( Hartford, Connecticut: American Publishing Co., 1875; s. 453 ) Blavatsky'nin "medyumluğunun şimdiye kadar tanıştığım herhangi bir kişininkinden tamamen farklı olduğunu; çünkü ruhlar tarafından isteklerini yerine getirmeleri için kontrol edilmek yerine, emirlerini yerine getirmeleri için onları kontrol ediyor gibi görünen odur."

    Edebi kariyeri, 1874'ün sonlarında, Spiritüalizm tarafından önerilen "ruhlar" teorisine karşı çıkarken, gerçek Spiritüalist tezahürleri savunarak başladı. New York'ta, 1875 yılının Ağustos civarında, H. P. B., en yakın öğrencilerinden biri ve sonunda Amerikan Teosofi Cemiyeti'nin başkanı olan genç bir avukat olan William Quan JUDGE ile tanıştı. Albay Olcott, William Quan Judge ve diğerleri ile birlikte HPB, 17 Kasım 1875'te Theosophical Society'yi kurdu. Açılış Konuşması Başkan Henry S. Olcott tarafından yapıldı. Cemiyetin başlıca amaçları, Teosofinin Anahtarı'nın ekinde ( s. 308 ) verildiği gibi:

    Birincisi — Irk, inanç, cinsiyet, kast veya renk ayrımı yapmaksızın Evrensel İnsanlık Kardeşliğinin çekirdeğini oluşturmak. İkincisi — Aryan ve diğer Doğu edebiyatlarının, dinlerinin ve bilimlerinin incelenmesini teşvik etmek. Üçüncüsü — Cemiyet üyelerinin yalnızca bir kısmı tarafından takip edilen üçüncü bir amaç — doğanın açıklanamayan yasalarını ve insanın psişik güçlerini araştırmaktır.

    HPB'nin ilk büyük eseri Isis Unveiled ( New York: J. W. Bouton ) 1877 sonbaharında New York'ta yayınlandı ve on gün içinde 1.000 kopya satarak muazzam bir etki yarattı. N.Y. Herald Tribune'ün yanı sıra diğer büyük gazete ve dergiler tarafından övgü dolu eleştiriler yapıldı. Londra'da eleştirel dergi Public Opinion ( 29 Aralık 1877 ) onu "On Dokuzuncu Yüzyılın en olağanüstü eserlerinden biri" olarak nitelendirdi. HPB'yi Isis üzerinde çalışırken gözlemleyen Olcott, yeni bulduğu öğrenmeye hayran kaldı. Teyzesine eğitimini soran uzun bir mektup yazdı. Nadya, 8 Ekim 1877 tarihli bir mektupta kompakt bir karakter taslağı ile cevap verdi:

    . . . İyi yetiştirilmişti, ama hiç öğrenilmemişti. . . . Ama entelektüel doğasının olağandışı zenginliği, düşüncesinin inceliği ve çabukluğu, en zor konuları anlama, kavrama ve özümseme konusundaki harikulade yeteneği, başka herhangi birinin yıllarca zahmetli bir şekilde çalışmasını gerektirecekti; . . . Bunlar ona alışılmadık bir üstünlük sağladı, . . . genel dikkati çekmekten asla kaçınamayacağı ve bunun sonucunda, önemsiz aşağılıkları içinde, bu gerçekten harika kadının yeteneklerinin ve yeteneklerinin ihtişamıyla yaralanmış hisseden herkesin kıskançlığı ve düşmanlığı. ( Cranston, s. 151 )

    HPB, ailesine Isis'i yazarken başına gelen değişiklik hakkında yazdı ve bu dönemde çifte kimlikle başa çıkma mücadelelerinin yanı sıra davranışlarını ve yazılarını denetleyen bir Hindu'nun varlığından bahsetti. Blavatsky, İsis'in Bilim başlıklı I. Cildinde, eski felsefe ve şifreli bilim sistemlerini inceledi ve böylece gerçek temellerini ortaya çıkardı. II. Cildin ( Teoloji ) kapanışında, Vedalar'dan ve erken Jain, Budist, Mısır ve Keldani öğretilerinden önceki eski dinlerin gizli geleneklerinin izini sürdü; daha sonraki Gnostik, Platonik, Kabalistik ve Yahudi - Hıristiyan sistemlerinde aynı Ezoterik akışı bulmak. Blavatsky, "SİHİRLİ ruhsal BİLGELİK" olduğunu ve "Ortak bir hayati ilkenin her şeyi kapladığını ve bunun mükemmelleştirilmiş insan iradesi tarafından kontrol edilebildiğini" tespit etti ( IU II: 590 ).

    1878 yılının Mayıs ayında, Josephine RANSOM'a göre ( Teosofi Cemiyeti'nin Kısa Tarihi: 1875 - 1937. Adyar: T.P.H., 1938, s. 106 ), HPB, Üstatlarından nihai olarak Hindistan'a ayrılmak için hazırlıklara başlama emri aldı. Görünüşe göre kurucu ortaklar hareketin keşif amaçlı olduğuna inanıyorlardı. ABD'ye asla geri dönmedi, ancak ayrılmadan önce 8 Temmuz 1878'de Amerikan vatandaşı oldu. Blavatsky daha sonra öğretmenlerinin dünyadaki üç Teosofi merkezini canlandırma niyetinde olduğunu açıkladı: Amerika, Hindistan ve Avrupa.

    Yargıç New York'ta kalırken, HPB 17 Aralık 1878'de Olcott ile Hindistan'a gitti, önce Bombay'a yerleşti ve ilk dergisi The Theosophist'i düzenledi. Sri Lanka'dan Mahātma GANDHI ve Anagarika DHARMAPALA da dahil olmak üzere önde gelen Hindu ve Budist şahsiyetler, Hindistan ve Seylan'ın kendi Aryan ve Budist kültürlerine olan inancını Hindistan'daki TS'nin etkisine bağladılar. ( 1975'te Hindistan hükümeti tarafından çıkarılan özel bir pul, TS'nin kuruluşunun 100. kutlamasını anıyordu. ) 25 Mayıs 1880'de HPB ve Olcott Budist oldular ve Seylanlı reformcular Megethuvatte Gunananda ve Anagārika Dharmapāla'ya misyonerlere karşı mücadelelerinde yardım ettiler ve Budizm'in yeniden canlanmasını teşvik ettiler.

    HPB, 1883'te Karargahı Bombay'dan Adyar, Madras'a ( Chennai ) devretti. Bazı Brahminler, saygı duydukları Üstatlarının varlığını ortaya çıkaran bir organizasyonu destekleme konusunda isteksiz olmalarına rağmen, Hint üyeliği hızla büyüdü. İngiliz sömürge gazetesi The Pioneer'ın editörü Alfred Percy SINNETT, bu ağustos varlıklarıyla temasa geçmek için hararetle yalvardı ve sonunda onlarla yazışmaya başladı. Böylece 1880 - 84 yıllarını kapsayan ve sonunda A. Trevor BARKER tarafından düzenlenen The Mahatma Letters to A. P. Sinnett ( Londra: T. Fisher Unwin, 1923 ) adlı mektuplar dizisi başladı. Usta Morya ve Koot Hoomi'nin teosofi öğretisi ve güncel olaylar hakkında çok sayıda soruyu ele aldığı bu mektuplar şimdi Londra'da British Museum'da bulunuyor. En eski mektuplar, Sinnett'in The Occult World ( Londra: Trübner, 1881 ) ve Ezoterik Budizm ( Trübner, 1883 ) kitaplarının temeli oldu. Hindistan Ulusal Kongresi'nin babası olan bir ornitolog ve İngiliz memur olan Allan Octavian HUME ( 1829 - 1912 ) da aynı ayrıcalığı aradı. Sinnett ile birlikte, HPB'nin sık sık ziyaret ettiği Simla'da TS'nin Eklektik Şubesini kurdu. Kibri, gizli öğretilerinin bilimsel kanıtları konusundaki ısrarı ve Blavatsky'yi küçümsemesi, Mah€tmalar'ın yazışmaları durdurmasına neden oldu. Bütünlükleri içinde bu mektuplar Batı'ya Okült ( yani gizli ) Kardeşliğin daha tutarlı öğretileri ve bunları şu anda Batı'ya sunma amacı hakkında bir fikir verdi. Okuyucular, "Üstatların" Tanrılar değil, herkese açık bir evrim durumuna ulaşmış gelişmiş insanlar olduğunu öğrendiler. Onlar sadece Hindular veya Budistler değil, aynı zamanda dünya çapında insanlığı yükseltmeye çalışan bir Trans-Himalaya Kardeşliği'nin üyeleriydi.

    Hindistan'daki ilk günlerde HPB tarafından çok sayıda fenomen üretildi. Üstatlar K. H. ve Morya nadiren kimseye görünmese de, birçok arayış içinde olan birçok kişi, habercilerinin huzurunda meydana gelen olaylara tanık olmak için Adyar'a geldi. Ünlü Rus ressam Nicholas ROERICH'in "Haberci" adlı portresi, İnsanlık için açılan Doğu HPB'nin kapısını simgeliyor. Şimdi Teosofi Cemiyeti'nin Uluslararası Genel Merkezi Adyar'da asılı duruyor.

    Olcott, Budizm ve şifa ile giderek daha fazla emilirken, HPB, Damodar K. MAVALANKAR ve S gibi bir dizi Hindu öğrencisini etkiledi.RAMASWAMIER. Damodar, IŞİD'i okuduktan ve TS'ye katıldıktan sonra yazdı . . . "Bu çalışma, her erkeğin dinine daha fazla saygı duymasını sağlıyor." ( "Hindistan'daki Yol", Teosofist, Mayıs 1880, s. 196 - 7. ) 20. yüzyıla kadar HPB'nin çalışmalarının Mohandas Karamchand Gandhi, Jawaharlal NEHRU ve S. Radhakrishnan gibi Hintli figürler tarafından beğenildiğini görüyoruz. Teosofi Cemiyeti'nin Hint Cemiyeti üzerindeki etkisi Hindistan'da yaygın olarak kabul edilmektedir.

    Ancak, HPB'nin 1884 ve 1885 yılları arasındaki çalışmalarına bir gölge düştü ve bu da bir süre için bir aksama yarattı. Bu kısmen Emma ve Alexis Coulomb'un ihanetinden kaynaklanıyordu. Emma Coulomb, HPB'nin Kahire'deki önceki yolculuğunda zor durumda olduğu zamanlarda Blavatsky'ye yardım etmişti. Daha sonra Coulomb'lar Adyar'da iş için yalvarmaya başladılar. Adyar'da ev yardımcıları olarak, Üstat mektuplarının somutlaştırıldığı türbeye erişimleri vardı. Kurucuları İngiltere'deyken TS fonlarına iftira ve gasp nedeniyle ihraç edilen Coulomb'lar derhal ayrılmayı reddetti. HPB'nin el yazısıyla para kabul ederek ve sahte mektuplar yazarak Hıristiyan misyonerlerin gönüllü piyonları oldular. Bu mektuplar, 11 Eylül 1884 tarihli Madras Christian College Magazine'de "Koot Hoomi'nin Çöküşü" başlığı altında yeniden üretildi. Emma Coulomb, tapınak dolabına Blavatsky'nin odasından arkasındaki gizli sürgülü panellerle erişildiğini iddia etti. ( 1872'den 1884'e kadar Madam Blavatsky ile olan ilişkimin bazı hesapları. Madras: Higginbotham ve Co., 1884. ) Psişik güçlerinin beceriksiz ve önyargılı bir araştırması, Psişik Araştırmalar Derneği'nden Richard HODGSON tarafından yürütüldü. Başlangıçta Blavatsky'ye ve teosofistlere karşı olumlu bir eğilim gösterdiğini iddia etmesine rağmen, özel olarak Blavatsky'nin bir Rus casusu olduğu görüşüne sahipti. Suçlamaları araştırmak için oraya gönderilen Yargıç'a göre, tapınağın panelleri yakın zamanda yetenekli bir marangoz olan Alexis Coulomb tarafından eklenmişti. Psişik Araştırmalar Derneği'nin ima edici raporu, Adlai Waterman tarafından Ölüm İlanı: Madame Blavatsky Üzerine "Hodgson Raporu", 1885 - 1960 ( Adyar: T.P.H., 1963 ) adlı eserinde reddedildi. 1986'da S.P.R.'den Vernon Harrison, Hodgson Raporu'ndaki birçok kusura dikkat çekti ( "J'Accuse", Journal of the Society for Psychical Research, Nisan 1986, Cilt 53, s. 286 - 310 ).

    HPB'nin Mahatmaların mektuplarını yazdığı yönündeki suçlamalarla ilgili olarak, Harrison'ın bulguları, 1886'da Dr. Ernst Shütze ve 1964'te Kaliforniya Üniversitesi kriminoloji bölümünden Dr. Paul L. Kirk tarafından yazı stillerindeki eşitsizliklerle ilgili daha önceki sonuçlarla paralellik gösteriyordu. Dr. Charles Marshall, yazar olmadığını kanıtlamak için HPB, Master K. H. ve M.'nin sözdizimi ve yazı stilinin bilgisayar analizini kullandı ( "Mahatma Mektupları — 19. Yüzyıl Okültisti Helena Petrovna Blavatsky'nin Sahtecilik Olasılığına İlişkin Sözdizimsel Bir Araştırma", Viewpoint Aquarius, Londra, İngiltere, Ekim 1980 ).

    1885'te HPB Hindistan'ı tiksinti, cesaret kırgın ve hasta bıraktı, çünkü Olcott ve diğer teosofistler yasal işlem başlatmayı reddetti. Bu dönemle ilgili sözleri "Neden Hindistan'a Dönmüyorum" ( Blavatsky Collected Writings, Cilt XII, s. 162 ) kitabındandır:

    Eğer diyorum ki, o kritik anda, Cemiyet üyeleri ve özellikle Adyar'daki Hindu ve Avrupalı liderleri, Üstatların gerçekliğine ve gücüne olan inançlarında kararlı bir şekilde tek bir adam olarak bir arada durmuş olsalardı, Teosofi her zamankinden daha muzaffer bir şekilde ortaya çıkar ve korkularının hiçbiri gerçekleşmezdi. ne kadar kurnazca olursa olsun, benim için kurulan yasal tuzaklar ve onların mütevazı temsilcisi olan ben, konunun yürütülmesinde yapmış olabileceğim hatalar ve muhakeme hataları ne olursa olsun.

    Ancak Adyar Yetkililerinin ve Üstatlara güvenen birkaç Avrupalının sadakati ve cesareti, dava geldiğinde eşit değildi. Protestolarıma rağmen Karargah'tan alelacele uzaklaştırıldım. Doktorların dediği gibi, hasta olduğum gibi, neredeyse ölüyordum, yine de protesto ettim ve sadık bir destek bulsaydım, Hindistan'da Teosofi için son nefesime kadar savaşacaktım. Ancak bazıları yasal karışıklıklardan korkuyordu, bazıları Hükümet, en iyi arkadaşlarım ise doktorların Hindistan'da kalırsam ölmem gerektiği yönündeki tehditlerine inanıyordu.

    Almanya'nın Würzburg kentinde Blavatsky, daha sonra en büyük eserini yazıya dökmesine yardımcı olan Constance WACHTMEISTER tarafından sağlığına kavuşturuldu. ( Bkz. Wachtmeister'in H. P. Blavatsky'nin Anıları ve "Gizli Doktrin", Londra: Theosophical Publishing Society, 1893. ) Daha sonra, HPB 1886 yazını Oostende'de geçirdi ve orada kalışını sonbahara kadar uzatırken İngiliz öğrencilerden çok sayıda ziyaret aldı. O sonbaharda Sinnett'in Madam Blavatsky'nin Yaşamındaki Olaylar'ın basılması, S.P.R. raporuna verilen olumsuz tepkinin üstesinden gelerek güveni yeniden tesis etmek için çok şey yaptı. Kitabı, HPB'yi son derece insancıl ve kendini adamış bir birey olarak tasvir etti. Aynı yıl Blavatsky, mürekkep fabrikasının tapusunu kapısındaki yoksul bir kadına bağışladı. Mürekkep fabrikası girişimi, o yaz Oostende'de bulunan düşük kaliteli mürekkeple çağrıştırıldı. Bu yüzden HPB kendi üretimini yaptı. Bu arada, Londra'dan gelen öğrenciler, gelip orada gerçek işçiler için bir merkez kurması için defalarca yalvardılar. Var olan London Lodge sadece üst sınıflara hitap ediyordu ve durgunlaşmıştı. Archibald ve Bertrand KEIGHTLEY, İngiltere'de kalacak yer ayarladılar ve HPB'nin ağır hastalığının bu döneminde transferine yardımcı oldular.

    Blavatsky, Ustası Morya tarafından birkaç kez ölümden kurtarıldığını belirtiyor. Bu, bu krizler sırasında başucunda başkanlık eden birkaç doktor tarafından doğrulandı. Böyle bir bölümde Dr. Ashton Ellis, Kontes Wachtmeister'in HPB'ye katılma isteği üzerine Londra'dan Belçika'nın Oostende kentine geldi. Orada, vasiyetini hazırlaması için çağrılan bir avukat ve bir Amerikan Konsolosu bile onun olağanüstü iyileşmesine tanık oldu. ( Bkz. Cranston, s. 320 - 1. ) Birkaç gün sonra Londra'ya yolculuk için yeterince formdaydı.

    HPB'nin Londra'ya gelişinden kısa bir süre sonra, 19 Mayıs 1887'de Blavatsky Lodge kuruldu. 25 Mayıs'ta The Secret Doctrine'in yapımına yardımcı olmak için bir yayınevi kuruldu ve yeni bir dergi olan Lucifer piyasaya sürüldü. Vurgusu, okült fenomenlerden ziyade teosofi felsefesi ve etiği üzerinde olmaktı. Mabel Collins başlangıçta yardımcı editördü, daha sonra yerini Annie Besant aldı. HPB Press tüm baskıyı üstlendi.

    Avrupa'da başlatılan Gizli Doktrin ( S.D. ), 1888'de Londra'da Theosophical Publishing Company tarafından yayınlandı. Daha sonra 1889'da Keightley, New York Times muhabirine HPB'nin S.D.'yi yazarken danışacak çok az kitabı olduğunu açıkladı. HPB'nin astral olarak gördüğü birçok alıntıyı British Museum'da kontrol etti ve doğru buldu. Bu anıtsal çalışma, William CROOKES, Sfenks'in editörü Dr. HÜBBE-SCHLEIDEN ve Blavatsky'nin MS ve yazışmalarından sık sık alıntı yaptığı Kabalist J. Ralston Skinner dahil olmak üzere birçok bilim adamını ve akademisyeni etkileyecekti. S.D. ayrıca İrlanda Edebi Rönesansı'ndan George W. RUSSELL ( AE ), Charles JOHNSTON, William B. YEATS, W. K. Magee ( John Eglinton ) ve Charles Weekes. TS'nin Dublin Locası'nı oluşturan bu Kelt grubu, HPB'nin "Çok Yıllık Felsefesinden" dürtü toplayarak, Evrensel Kardeşliği ve insanın içsel tanrısallığının ezoterik geleneğini hedef olarak ilan etti. Tanınmış İngiliz reformcu Annie BESANT, Blavatsky'nin Londra'daki Pall Mall Gazette ( 25 Nisan 1889 ) için Kozmogenez ve Antropogenez üzerine iki ciltlik özetini gözden geçirdi ve hayatının sonuna kadar HPB ile yakından ilişkili oldu. 1890 / 91'de Blavatsky Locası'nın İşlemleri, Theosophical Publishing Society tarafından yayınlandı ve HPB'nin öğrencilerin Gizli Doktrin ile ilgili sorularına doğrudan cevaplar verdi.

    Gizli Doktrin, yalnızca HPB'nin günü için değil, gelecek nesiller için tasarlandı. Geniş kapsamı, insanın kozmik kökenini ve ilahi atalarını kapsar. Doğanın krallıklarındaki muazzam gelişim döngüleri, öğretilerini aldığı Üstatlara benzer yüce bir duruma ulaşma olasılığını verir. Blavatsky, tüm antik kozmogoni sisteminin, "bir ya da birkaç yalıtılmış bireyin fantezisi" değil, "binlerce kuşak Kahin'i kapsayan kesintisiz kayıt" olduğunu gösterdi. . . . Vizyonlar tarafından kontrol edilip onaylanana kadar bir ustanın vizyonu kabul edilmedi. . . diğer ustaların ve yüzyılların deneyimleriyle "( SD I: 272 - 73 ).

    Bu ciltleri inceleyen bir kişi, bugün modern bilim adamlarının onun peygamberlik ifadelerinin bir kısmını doğruladığına tanık olabilir. Dr. Freeman Dyson, Dr. David Bohm, Rupert Sheldrake ve hatta Stephen Hawking gibi birkaçı, bunun tesadüf değil, çok seviyeli bir düzen evreni olduğu önermesine benzer fikirler ifade ediyor! Albert Einstein'ın masasının üzerinde Gizli Doktrin olduğu bildirildi. Çoğu fizikçi ve gökbilimci, kökenimizin gerçekten de fiziksel algılarımızın ötesindeki madde ve enerji durumlarını ( veya etkileşen alanları ) içeren, ancak 20. yüzyıl astrofiziği ve radyo astronomisinin ileri teknolojisiyle kayıtlı olan yıldızlı tonoz olduğunu iddia ediyor.

    1888 yılının Ekim ayında, HPB tüm teosofistleri bir Ezoterik Okula katılmaya davet etti. "Ezoterik felsefenin daha derin çalışmasını" teşvik etmek için TS'nin "ORİJİNAL ÇİZGİLERİ" üzerinde düzenlenecekti. Ezoterik Bölüm, egzoterik Teosofi Cemiyeti ile resmi veya kurumsal bir bağlantısı olmaksızın, yalnızca Madam Blavatsky'nin yönetimi altında olacaktı. W. Q. Yargıç yönergeler için temyiz başvurusunda bulunduğundan ve HPB'yi "İç Bölümü kamuoyuna açıklamaya" çağırdığından, ondan İngiltere'ye gelmesini istedi. Daha önce kendisine gönderdiği bir Ön Muhtıra ve Kurallar için el yazısıyla yazdığı taslağın satırları boyunca E.S.'nin bulunmasına yardım edecekti. ABD'deki pek çok kişi, sıradan şelalar haline gelerek Üstatların davasına daha doğrudan hizmet etmek istedi. Yargıç, HPB'nin Amerika'daki tek temsilcisi olarak atandı.

    Sağlığının hızla bozulduğu bu son yıllarda, sadece Lucifer dergisini kurmakla kalmadı, aynı zamanda The Theosophist için makaleler yazmaya ve dünya çapında önde gelen dergi ve gazetelere mektuplar yazmaya devam etti. Lucifer'de ( Cilt IV, s. 188; CW XI:202 ) HPB şunları yazdı:

    Çünkü gerçek Teosofi özgeciliktir ve bunu çok sık tekrarlayamayız. Kardeş sevgisi, karşılıklı yardımlaşma, Gerçeğe sarsılmaz bağlılıktır.

    Adanmışlık mücevheri Sessizliğin Sesi 1889'da yayınlandı ve aynı yıl Teosofinin Anahtarı yayınlandı. Çoğu teosofistin kabul ettiği Ses, teosofinin kalp doktrinini ifade eder. Dr. DT Suzuki tarafından Ağustos 1965 tarihli Budist Haberleri'nde "gerçek Mahāyāna Budizmi" olarak alkışlandı ( s. 90 ). HPB, doktorunun talebi üzerine iyileşmek için gittiği Paris yakınlarındaki Fontainebleau'da yazdı. Orada, canlanan orman havasının ortasında, en şiirsel eserini kaleme aldı. Altın İlkeler Kitabı'na dayanarak, HPB 90 incelemeden 39'unu ezbere öğrenmişti, muhtemelen Tibet'e daha önceki bir gezide. Onları "Teosofi Cemiyeti'nin birkaç gerçek mistiklerine" adadı. O zamandan beri Alfred Lord Tennyson ve Edwin ARNOLD da dahil olmak üzere birçok şair değerlerini takdir etti. Cranston'a göre Tennyson, ölümünden kısa bir süre önce The Voice'u okuyordu ( s. 390 ). Bir TS üyesi olan William James, The Varieties of Religious Experience'da birkaç pasajdan alıntı yaparak şöyle diyor: "Bu şeylerin musallat olduğu zihnin bir kenarı var; ve oradan gelen fısıltılar, sonsuz okyanusun sularının dalgalarını kıyılarımızda uzanan çakıl taşları arasında kırılmaya göndermesi gibi, anlayışımızın işleyişine karışıyor." ( N.Y.: Longmans Green, 1925, s. 421 - 2 )

    Sessizliğin Sesi, 14. Dalai Lama'nın Nisan 1989'da yazdığı gibi, "Bodhisattva Yolu'nun bilgeliğine ve şefkatine başvuran birçok samimi arayıcıyı ve adayı güçlü bir şekilde etkiledi." Diyalog formatında yazılmış, Teosofinin Anahtarı ( Londra: T.P.H., 1889 ), teosofi öğretilerinin en açık taslağı olarak kabul edildi. Önsözü, bunun kapsamlı bir teosofi ders kitabı olarak kabul edilmediğini, "sadece daha derin çalışmaya götüren kapının kilidini açan bir anahtar" olduğunu belirtiyor. Bugünün öğrencilerine, bugün hala bizi rahatsız eden sosyal kötülükleri hafifletmeye yardımcı olacak pratik araçlar sağlar. HPB, s. 229'da şöyle yazıyor: "Görev, İnsanlığa, hemcinslerimize, komşularımıza, ailemize ve özellikle de kendimizden daha fakir ve daha çaresiz olan herkese borçlu olduğumuz şeydir." Blavatsky'nin Amerikan Sözleşmelerine Mektupları da aynı insani kaygıları aşılıyor. HPB'nin TS'nin Amerikan Bölümü'nün ikinci yıllık toplantısında ( 22 Nisan 1888 ) okumasını istediği Yargıç'a yazdığı bir mektupta, "Teosofistler, insanlığın koşullarının iyileştirilmesi için ister entelektüel ister sadece pratik olsun, dünyadaki tüm hareketlerin dostlarıdır. Sarhoşluğa, hayvanlara yapılan zulme, kadınlara yapılan adaletsizliğe, toplumdaki veya hükümetteki yozlaşmaya karşı savaşan herkesin dostuyuz, ancak siyasete karışmayız" ( CW IX:246 ). Blavatsky, 1890 Ağustos'unda düşük ücretli çalışan kızlar için bir konut açılmasını finanse etti ve bu "Kadınlar Kulübü"nün herkese açık olması konusunda ısrar etti.

    8 Mayıs 1891'de vefat eden HPB'nin cesedi İngiltere'nin Surrey kentinde yakıldı. Ölüm haberi dünya çapında bildirildi. 15 Mayıs tarihli Indian Mirror gazetesi şunları söyledi: "O şu ya da bu milletten değildi. Geniş yeryüzü onun eviydi ve tüm insanlık onun kardeşleriydi..." ( Cranston, s. 412 ). Cesaretinden dolayı HPB'ye "aslan yürekli" denildi. Dilini zar zor bildiği yabancı bir ülkede, materyalist bir kültürün ortasında özgecil bir toplum kurma gayretini başka kim gösterebilirdi? William Q. Judge, yüzyılın zihnini bulduğu gibi ele aldığını, "günün düşüncesine fikirleri, doktrinleri, Bilgelik-Din'in isimlendirmesini enjekte edebildiğini" belirtti. ( Yol, New York, Haziran 1891, Cilt VI, s. 68 ). 10 Mayıs 1891 tarihli New York Tribune'de yayınlanan bir başyazı, basının elinden aldığı tüm karalamaların ötesini gördü:

    Zamanımızda çok az kadın Madam Blavatsky'den daha ısrarla yanlış tanıtıldı, iftiraya uğradı ve karalandı, ancak kötülük ve cehalet onun üzerinde en kötüsünü yapsa da, yaşam çalışmasının kendini haklı çıkaracağına, dayanacağına ve sonsuza kadar işleyeceğine dair çok sayıda belirti var. . . . Madam Blavatsky'nin hayatı olağanüstüydü, ancak bu, onun iniş çıkışlarından bahsetmenin yeri veya zamanı değil. Neredeyse yirmi yıl boyunca kendini, temel ilkeleri en yüce etik karaktere sahip olan doktrinlerin yayılmasına adadığını söylemek yeterli olmalıdır. . . . Madam Blavatsky, insanlığın yenilenmesinin özgeciliğin gelişmesine dayanması gerektiğini savundu. Bu konuda, yalnızca günümüzün değil, tüm zamanların en büyük düşünürleriyle bir aradaydı. . . . Tek başına bu, onun öğretilerini, doğruluğu sağlayan etkilere saygı duyan herkesin samimi ve ciddi bir şekilde değerlendirilmesine hak kazanacaktır. . . . Ve bir gün, bir anda olmasa da, amaçlarının yüceliği ve saflığı, öğretilerinin bilgeliği ve kapsamı daha iyi tanınacak ve hatırasına haklı olarak hak ettiği onur verilecektir.