Deniz Kızı Efsanesinin Kökeni

    Bazı efsanevi yaratıklar son derece bölgesel ve menşe yerlerinin dışında tamamen bilinmezken, deniz kızları dünyaya yayılmalarında neredeyse evrenseldir. Nereye dönerseniz dönün, kültürlerin balık kuyruğu olan güzel bir kadın ( veya bazen eşit derecede çekici bir erkek ) hakkında bir hikayesi vardır, boş zamanlarını gülünç derecede iyi görünümü veya büyülü şarkı söyleyen sesiyle denizcileri büyüleyerek geçirir. Bazen şanslı denizciler kızı öper, bazen de zavallı talihsiz ruhlar bir daha asla görülmemek üzere tuzlu sulara sürüklenir. Bu yüzden biriyle karşılaşırsanız belki iki kez düşünün.

    Denizin altından bu gizemli hizmetçilerden birine yelken açarsanız, işte Triton'un çekici ama muhtemelen ölümcül kızları hakkında bazı hızlı ve şüpheli gerçekler. Bu hikayeleri dünyanızın bir parçası haline getirmek istiyorsanız okumaya devam edin. Bu, açıklanan deniz kızlarının efsanesidir.

Atargatis, İlk Deniz Kızı

    Deniz kızları sadece dünyanın her yerinde varyantları olan bir tür folklorik yaratık değildir: gizemli, baştan çıkarıcı ve çoğu zaman tehlikeli deniz hizmetçilerinin hikayeleri de yazılı tarih kadar eskidir. Wired'ın açıkladığı gibi, mitolojiden bilinen en eski deniz kızı benzeri figür, bir bereket tanrıçası olan ve aynı zamanda daha genel olarak halkının refahından sorumlu bir koruyucu olan Suriye tanrıçası Atargatis'tir.

    Atargatis'i Derceto adıyla çağıran tarihçi Diodorus Siculus, tanrıçanın yakışıklı bir insan gencine aşık olduğunu ve ondan bir kız çocuğu doğurduğunu anlatır. Utanç içinde genç adamı öldürdü, bebeği teşhir ederek ölüme terk etti ve kendini bir göle attı.

    Ölmek yerine, insan kafası ve balık vücudu olan bir varlığa dönüştürüldü. Böylece Suriyeliler tarafından bu biçimde ibadet edildi ve görkemli tapınağında kutsal balıklarla dolu bir gölet vardı ve ibadetinde balık yemeye karşı bir yasak vardı. Bu arada bebek için endişelenme: bazı güvercinler onu kurtardı ve efsanevi kraliçe Semiramis olmak için büyüdü.

    Atargatis ilk denizhizmetçisi olsa da, ondan önce Babil deniz tanrısı Ea şeklinde bir denizadamı vardı ve aynı zamanda üstte bir ahbap ve altta balık vardı.

Nereus'un 50 Kızı

    Yunan mitolojisi, etrafta dolaşan çıplak genç kadınlara sahip olma şansını asla kaçırmaz, bu nedenle deniz kızlarının Yunanlıların ve Romalıların hikayelerinde bulunabilmesi muhtemelen sizi şaşırtmayacaktır. Spesifik olarak, Yunan deniz kızları, Theoi Yunan Mitolojisi'nin açıkladığı gibi, şekil değiştiren deniz tanrısı Nereus'un kızları oldukları anlamına gelen Nereidler olarak bilinen deniz perileriydi.

    Denizcilerin ve balıkçıların koruyucularıydılar, aynı zamanda deniz köpüğü, dalgalar ve serin kayalar gibi denizin zengin hazinelerinin çeşitli yönlerini temsil ediyorlardı. 50 Nereid vardı, ancak ismen gerçekten dikkat çeken tek ikisi, Aşil'in annesi ve Nereidlerin resmi olmayan lideri olan Thetis ve Poseidon'un kraliçesi ve deniz kabuğu kabuğu boynuzunu üfleyerek sel sularını yükseltip alçaltabilen deniz adamı oğulları Triton'un annesi Amphitrite.

    Nereidler sürekli olarak deniz kızları olarak tasvir edilmedi ( efsanedeki hiçbir şey tamamen tutarlı değildir ), ancak bazen sadece yunuslara veya deniz atlarına binen ateşli kızlar olarak tasvir edildi.

    Bu arada, Romalı tarihçi Yaşlı Pliny, Nereidleri yarı kadın, yarı balık olarak tanımlar, ancak insan yarısı "hala pullarla kaba" idi ve cesetlerinin bir kısmının deniz kıyısında çöpe atıldığını iddia etti. Aynı şekilde, efsanede anlatılan yardımcı olmak yerine, gemilerin yanlarına tırmanıp batmalarına neden olan bir deniz adamını da anlatıyor.

Sirenler: Ne Balık Ne De Kümes Hayvanları

    Deniz kızları, dünya folklorunda ikili bir kişiliğe sahiptir: aşık oldukları denizcilere yardım eden güzel bakireler olabilirler veya dikkatsiz denizcileri Davy Jones'a götürmek isteyen aldatıcı bir şekilde baştan çıkarıcı canavarlar olabilirler. Bu ikinci tasvirin bir kısmı, Theoi Yunan Mitolojisine göre, denizcileri gemilerini kayalara çarpmaya ikna etmek için hipnotik şarkı seslerini kullanan deniz perisi canavarları olan deniz kızlarının Sirenler ile birleştirilmesinden gelebilir.

    Jason ve Argonauts, Altın Post'u ararken onlarla karşılaştı ve Odysseus, tüm adamları kulaklarını tıkarken sadece seslerini duyabildi ve kendini gemisinin direğine bağlayarak hayatta kaldı. Ancak Audubon Society'nin açıkladığı gibi, Sirenler başlangıçta balık kadınları olarak değil, kuş kadınları olarak tasvir edildi. Klasik çanak çömlek ve heykellerde tasvir edilen Sirenler, genellikle alametler ve gizli bilgilerin koruyucuları olarak görülen yaratıklar olan insan kafalarına ve kuşların gövdelerine sahiptir.

    Muhtemelen denizle olan ilişkileri ve Ren Nehri'nin tehlikeli güzelliği Lorelei gibi benzer baştan çıkarıcı şarkı söyleyen su kadınlarıyla birleşmeleri nedeniyle, Sirenler sonunda deniz kızlarına dönüştü ve bugün genellikle popüler olarak bu şekilde tasvir ediliyor. Sirenlerin deniz kızı olarak algılanması o kadar güçlüdür ki, modern İspanyolca, İtalyanca ve Portekizce ( diğerlerinin yanı sıra ) "deniz kızı" kelimesi sirendir.

Melusine, İki Kuyruklu Tatlı Su Deniz Kızı

    Özellikle kuzey ve batı Fransa, Lüksemburg, Belçika ve Hollanda'da iyi bilinen belirli bir deniz kızı efsanesi, kutsal kaynaklarda, nehirlerde veya diğer tatlı su kaynaklarında bulunan bir su ruhu olan Melusine'nin hikayesidir. Ancient Origins'e göre Melusine, bir Haçlı kralının en büyük kızı ve kralın peri olduğunu bilmediği bir kadındır. Ormanda güzel bir kadınla karşılaşır ve üçüz kızlarını yıkarken ona hiç bakmazsa onunla evlenmeyi kabul eder. Kral bu sözünü bozar ve peri anne kızlarıyla birlikte sihirli Avalon adasına kaçar.

    En büyük üçüz Melusine büyüdüğünde, babasını bir dağa hapsederek ondan intikam almak ister. Annesi Melusine'in yaptıklarını öğrendiğinde, her cumartesi belden aşağısını bir balık ( veya bazen yılan ) şeklini alması için onu lanetler. Hikayenin bir çeşidinde, ormanda söz tutan bir kral tarafından bulunan Melusine'in kendisidir, ancak son aşağı yukarı aynı şekilde oynanır.

    Mélusine genellikle bir yerine iki balık kuyruğu olan bir denizkızı olarak tasvir edilir ve Fransız Lusignan hanedanı da dahil olmak üzere ( Mélusine'in Mère Lusine'den, 'Lusignanların annesi'nden türediği söylenir ) bir dizi kraliyet evinin onun soyundan geldiği söylenir. Ancak Mélusine'i Starbucks logosundan tanıma olasılığınız daha yüksektir.

Rus Deniz Kızı Acımasız Ve Ölümcüldür

    Deniz kızının rusalka ( veya çoğul olarak rusalki ) olarak adlandırılan Slav versiyonu, balık gövdeleri yerine bacakları olduğu için diğerlerinden biraz farklıdır, ancak deniz kızları, Nereidler ve Sirenler ile pek çok ortak noktaları vardır, çünkü onlar cazibeleriyle erkekleri cezbeden dişi su ruhlarıdır. Bununla birlikte, Ancient Origins'in açıkladığı gibi, bu tür bir aldatma için motivasyonları kesinlikle uğursuzdur. Rusalka'nın orijinal folklorik formu, ormanlara ve ekinlere büyümelerine yardımcı olmak için tatlı su nemi sağlayan yardımsever bir doğurganlık ruhu iken, 19. yüzyıla gelindiğinde, huzursuz ölülerin huzursuz ruhları haline gelmişlerdi. Spesifik olarak, rusalki, bir sevgili tarafından sarsıldıktan sonra ya cinayetle ya da intihar ederek boğularak şiddetli ölümlerle ölen kadınların ruhlarıydı.

    Rusalki göllerin, nehirlerin, bataklıkların ve göletlerin etrafında pusuya yatar, insan erkekleri yakalamak ve sulu kaderlerini paylaşmak için onları aşağı sürüklemek için sudan çıkarak onlara ihanet eden insanlıktan intikam almak ister. Rusalki, soluk tenli, yeşil saçlı ve öfkeyle yeşil renkte yanıp sönen gözbebeği olmayan gözleri olduğu söylendiği için diğer kültürlerin güzel deniz kızlarıyla oldukça tezat oluşturuyor. Rusalka'nın hikayesine dayanan trajik bir opera, 1901'de Antonin Dvorak tarafından bestelendi ve muhtemelen şimdiye kadar sahnelenen en ünlü Çek operasıdır. Daha popüler bir Çek operası düşünmeye çalışın. Muhtemelen yapamazsın.

Binbir Gece Masalları'nda Deniz Kızı

    Binbir Gece Masalları'nın çoğu versiyonunda kelimenin tam anlamıyla 1.001 hikaye olmasa da, bu Orta Doğu ve Hint masalları koleksiyonunun çoğu baskısı fantastik temalara sahip yüzlerce hikaye içeriyor, bu yüzden muhtemelen orada bazı deniz kızı hikayeleri olması sizi şaşırtmayacaktır. Böyle bir hikaye, geniş bir ailesi olan Abdullah adında bir balıkçıyı ve balık yakalama konusunda ani bir şanssızlık vakasını anlatan "Balıkçı Abdullah ve Deniz Adamı Abdullah" olarak bilinen hikayedir. Vazgeçmeden önce bir şey yakalamak için yaptığı son denemede, tesadüfen adı da Abdullah olan bir deniz adamına sarılır. İkisi belli ki en iyi arkadaş oluyorlar.

    İş ortağı olurlar ve Karadaki Abdullah, Sudaki Abdullah tarafından kendisine sağlanan su altı mücevherlerini satar, bu da onu önce tutuklatır, ancak sonunda bir prensesle evlenmesine izin verir ( çünkü bu her zaman peri masallarında olur, değil mi? ). Sudaki Abdullah, Karadaki Abdullah'a, çiğ balık yiyen, hafif komünizmle uğraşan ve cenazelerde parti yapan çıplak insanlarla dolu deniz halkı ülkesini ziyaret etmesi için su altında nefes almasını sağlayan sihirli bir merhem verir. Kara Abdullah, Su Abdullah'ı rahatsız eden bu son kısımda kıpırdanır ve böylece deniz krallığından atılır ve hala bir prens olmasına rağmen en iyi merdude'sini bir daha asla görmez, bu yüzden işler çok da kötü gitmedi.

Trajik Çinli Köpekbalığı İnsanı

    Çeşitli Doğu Asya ülkelerinin folkloru da deniz kızı efsanesine çeşitli yaklaşımlara sahiptir. Örneğin Çin, korkutucu isimlerine rağmen aslında bir Sharknado filminde görebileceğiniz her şeyden daha değerli mücevherler ve kumaşlar üretmekle ilişkilendirilen jiāorén'i ( "köpekbalığı insanları" ) anlatıyor. The World of Chinese'e göre, jiāorén aşağı yukarı Batılı deniz kızlarına benziyor, ancak günlerini Dragon Yarn olarak bilinen muhteşem bir efsanevi kumaş dokuyarak geçiriyorlar. Dragon Yarn'ın kar gibi beyaz olduğu ve suya batırıldığında bile ıslanamadığı söylenir. Jiāorén'in ipliklerini normal pazarlar gibi görünmek için sihirli bir şekilde gizlenmiş pazarlarda ölümlülere sattığı bildiriliyor. Ek olarak, ağlarlarsa, jiāorén'in gözyaşları güzel incilere dönüşür. Etraflarındaki irfan büyülü gözyaşlarına çok fazla odaklandığından, jiāorén genellikle Çin edebiyatında trajik figürlerdir.

    Buna karşılık, ningyo ( "balık insanı" ) olarak bilinen Japon deniz kızı, balık benzeri özellikleri, kemikli parmakları ve uzun, keskin pençeleri olan, uhrevi bir yaratıktır. Efsaneye göre, ningyo'nun etini yiyen herkes sonsuz yaşam ve gençlik kazanacaktır. Bununla birlikte, çok az kişi böyle bir avı riske atmaya isteklidir, çünkü ningyo, onları ele geçirmeye çalışanlara, tüm kasabaları depremler veya gelgit dalgalarıyla yok etmek de dahil olmak üzere güçlü bir lanet koyabilir.

Ah, Kocaman Denizayısı

    Deniz kızlarının gerçek hayattaki en ünlü manzaralarından biri, 9 Ocak 1493'te, Kristof Kolomb ve ekibinin, şimdi Hispaniola olarak bilinen adayı yağmalamaya giderken Karayipler'de üç deniz kızını gözetlediği zaman meydana geldi. Tarihe göre, Hindistan'ı bulmak için yanlış girişiminde İspanya'dan yola çıktıktan altı ay sonra, Kolomb denizde üç deniz kızı gördüğünü kaydetti, ancak bunların "boyandıklarının yarısı kadar güzel olmadıklarını" iddia etti. Bunun nedeni, gerçekte gördüğü şeyin ya denizayıları, dugonglar ya da artık soyu tükenmiş Steller'in deniz olması olabilir. Bu sevimli yaratıkların yuvarlak yüzleri ve insan benzeri gözleri vardır ve Haiti'yi Hindistan ile karıştıracak türden biriyseniz, sıcak balık hanımlarına benzeyebilir.

    Deniz memelileri ve diğer büyük deniz canlılarının, deniz kızları gibi insansı deniz canlılarının birçok görüntüsünün arkasında olduğu düşünülmektedir. Rönesans Avrupası, deniz altındaki yaşamın karadaki yaşamı mükemmel bir şekilde yansıttığına inanıyordu, bu nedenle deniz, köpek balıkları ve benzerlerinin yanı sıra, deniz piskoposları ve deniz keşişleri gibi tam bir denizaltı din adamı da hayal ettiler. Bu canlıların aslında kuzey Avrupa'daki kıyılara vurdukları söyleniyor ve gerçek kimlikleri hiçbir zaman kesin olarak belirlenmemiş olsa da, teoriler arasında morslar, kukuletalı foklar, fener balığı, dev kalamarlar veya melek köpekbalıkları oldukları yer alıyor.

Orjinal Küçük Deniz Kızı'nın Ruhu Yoktu

    Neredeyse kesinlikle deniz kızlarıyla ilgili en ünlü peri masalı, Hans Christian Andersen'in "Küçük Deniz Kızı", edebi masalların tartışmasız en sevilen yazarının en sevilen hikayelerinden biri. Bu özel hikaye, Danimarka'da yerel bir gurur kaynağı olmaktan, aynı adlı 1989 Disney filmi sayesinde dünya çapında tam bir fenomene dönüştü. Bununla birlikte, Bustle'ın kaydettiği gibi, Disney versiyonunun orijinal hikayeden çeşitli şekillerde ayrıldığını söylemek yeterlidir. Örneğin, animasyonlu Ariel ( peri masalında isimsiz ) insan bacaklarına sahip olduğunda, film yürümenin bıçakla bıçaklanmak gibi hissettirdiğinden bahsetmiyor. Ayrıca, peri masalı deniz kızı prensi alamaz, düğününde başka biriyle dans etmek zorunda kalır ve ancak prensi evlilik yatağında bıçaklayarak öldürürse korkunç bir kaderden kurtulabilir.

    Ancak Andersen'in hikayesinde odaklanılan deniz kızı bilgisinin belki de en çarpıcı yönü, deniz kızlarının ruhları olmadığı ve öldüklerinde cennete gitmek yerine deniz köpüğüne dönüştükleri fikridir. Bununla birlikte, bir insan asilzadesiyle evlenerek bir ruh kazanabilirler, bu da en az küçük deniz kızının motivasyonu kadar aşktır. Andersen, deniz kızı ontolojisinin bu yönünü, Undine olarak bilinen deniz kızı benzeri efsanevi bir yaratıktan aldı.

Li Ban, Deniz Kızı Aziz

    Halk Katolikliği hakkında bir şey biliyorsanız - kilisenin alenen benimsediği resmi şeyler değil, sıradan insanların inandığı şeyler - hemen hemen her şeyden bir aziz yapacaklarını bilirsiniz. Kurt adam olan bir aziz var, köpek olan bir aziz ve etkileyici bir şekilde sakallı bir kadın olan bir aziz var. Bu nedenle, İrlanda'nın hayatının çeşitli noktalarında Li Ban veya Muirgen olarak bilinen bir deniz kızı azizi olduğunu öğrenmek sizi şaşırtmayabilir.

    Irish Central'ın açıkladığı gibi, Li Ban, Ulster Kralı'nın kızıydı ve toprakları ve sarayı, Lough Neagh'ı oluşturan ani bir su kabarmasıyla sular altında kaldığında hayatta kalan tek kişiydi ve bir yıl boyunca bir su altı odasında yalnız yaşamayı başardı. Bu süre zarfında, İrlanda tanrıçası Danu'ya somon balığına dönüşüp yüzerek uzaklaşması için dua etti. Dileğinin yarısını aldı, yarı somon deniz kızına dönüştü ( köpeği su samuru oldu, merak etmeyin ). İkisi açık denize yüzdü ve Hıristiyanlık İrlanda'ya gelene kadar 300 yıl boyunca sürüklendi. Bu noktada balık ağlarına yakalandı ve karaya çıkarıldı, bu noktada vaftiz edildi ve Muirgen ( "deniz doğumlu" ) olarak vaftiz edildi. Kısa bir süre sonra öldü, ancak kendisine vaat edilen Cennetin ödülünü aldı ve sonsuza dek Deniz Kızı Azizi oldu.

Zennor'un Deniz Kızı Koltuğu

    Deniz kızıyla ilgili en ilginç eserlerden biri, Zennor'un Cornish köyündeki St. Senara'ya adanmış bir kilisenin içindeki alışılmadık bir sandalyedir. Atlas Obscura'nın tarif ettiği gibi, söz konusu nesne, koltuğun üzerine boyanmış balıkların bulunduğu süslü bir bank ve yan tarafına oyulmuş bir aynada kendine hayran kalan güzel bir deniz kızıdır. Üzerinde deniz kızı bulunan bu sandalye, uygun bir şekilde Deniz Kızı Sandalyesi olarak bilinir.

    Efsaneye göre, güzel ama gizemli bir kadın bu kilisedeki ayinlere katılırdı. Kimse onun kim olduğunu bilmiyordu, ancak köylüler onun güzel görünüşüne ve şarkı söyleyen sesine ve hiç yaşlanmamış gibi göründüğüne dikkat çekti. Sonunda, Matthew Trewella adında genç bir adama aşık oldu ve genç, bir daha asla görülmemek üzere evini takip etti. Daha sonra, demirlemiş bir gemi, koyda bir deniz kızı göründüğünde şaşırdı ve evinin girişini engellediği için çapalarını hareket ettirmelerini istedi. Onu kilisedeki gizemli genç kadın olarak tanıyan denizciler, Matta'nın deniz kralının kızı tarafından kaçırıldığını biliyorlardı. Tarihi 15. yüzyıla kadar uzanan Deniz Kızı Sandalyesi'nin ya deniz kızının kilisede oturup şarkı söylediği bank ya da genç erkeklere eve kimi takip ettiklerine dikkat etmeleri için bir uyarı olduğu söylenir.

PT Barnum'un Çirkin Deniz Kızı

    1840'larda buralarda olan bunu okuyanlarınız için, bir deniz kızı görmek için en iyi şansınız, dünyayı şereflendiren en güvenilir adam olan PT Barnum tarafından düzenlenen birçok sergiden birinde olurdu. Live Science'ın açıkladığı gibi, New York, Boston ve Londra'da gösterilen ünlü sergisi Feejee Deniz Kızı ( bazen Fiji veya Fejee olarak da yazılır ) olarak biliniyordu. Efsane ve irfanın klasik güzellikteki deniz kızının aksine, Barnum'un Feejee deniz kızı herkesin bildiği gibi iğrençti. Barnum'un kendisi onu "yaklaşık 3 fit uzunluğunda, çirkin, kurumuş, siyah görünümlü küçücük bir örnek" olarak tanımladı. Ağzı açıktı, kuyruğu ters dönmüştü ve kolları havaya kalkmıştı, bu da ona büyük bir ıstırap içinde ölmüş gibi görünüyordu."

    Bunun nedeni, bu "deniz kızının" neredeyse kesinlikle bir somonun alt yarısına dikilmiş bir orangutanın üst yarısından yapılmış olmasıydı. Feejee deniz kızı, Japon balıkçılar tarafından bir araya getirilen ve Hollandalı tüccarlar aracılığıyla Batı'ya giden bu tür sahte deniz kızlarından yalnızca biriydi, ancak bu özel kimerik aldatmacanın başarısı, Barnum'un bir tür oldukça iyi şovmen olarak yeteneğini gösteriyor. Ne yazık ki, Feejee deniz kızı 1859'da Boston'daki bir müzeden kayboldu ve şu anda nerede olduğu bilinmiyor.