Ayasofya Tarihi

Ayasofya, İstanbul

    M.S. 330 yılında Roma İmparatoru I. Konstantinus tarafından fethedilen ve imparatorun adını taşıyan Konstantinopolis şehri ( şimdi İstanbul ). Ayasofya'nın selefi olan Hristiyan Bazilikası, daha sonra Hıristiyan milletinin, Doğu Roma İmparatorluğu'nun başkenti olan bu şehirde 360 ​​yılında tamamlandı. Bundan sonra doğal afetler ve isyanla yıkılan katedral, 537 yılında I. Justinianus tarafından yeniden inşa edilmiş ve o zamandan beri neredeyse o zamanki gibi kalmıştır. 

    Hıristiyan dünyasında uzun süre genel piskopos olarak hüküm süren Ayasofia, 15. yüzyılın ortalarında bir dönüm noktasına geldi. 1453'te Konstantinopolis Osmanlı Türkiye'si tarafından düştüğünde, İstanbul olarak yeniden adlandırılan şehir İslam'la doldu ve Ayasofia, bir Hıristiyan katedralinden Müslüman bir camiye dönüştürüldü. 

    Osmanlı İmparatorluğu döneminde Ayasofia, prens her cuma ziyaret ettiğinde imparatorluğun en prestijli camisiydi, ancak 20. yüzyılın ilk yarısında Türkiye Cumhuriyeti doğduğunda bina camiden müzeye dönüştü.

Sultan'ın da hayran kaldığı muhteşem mimari yapı

    Sultan'ı bile şaşırtan Ayasofia'nın özelliği, çevresindeki yarım daire şeklindeki kubbenin yerden 55 metre yükseklikte ve 33 metre çapında devasa bir merkezi kubbeyi desteklediği mimari yapıdır. Yüksek bir gölgelikle kaplı geniş iç mekan, kendinizi bir saray gibi ağırbaşlı hissettiriyor ve Ayasofia bugün bile "Bizans ( Doğu Roma İmparatorluğu ) mimarisinin şaheseri" olarak selamlanıyor.

    Ayasofia'nın mimari yapısı da Osmanlı İmparatorluğu'nun mimarları üzerinde büyük etkiye sahipti.

    Süleymanie Camii ve Sultan Ahmet Jamie ( Sultanahmet Camii ) gibi halen İstanbul'da kalan Osmanlı İmparatorluğu döneminden kalma binalara daha yakından bakın. Ayasofya mimarisinin etkisini devasa bir kubbe ile görebilirsiniz.

Camiye yönlendirme

    Ayasofia, yüksek inşaat teknolojisi nedeniyle Osmanlı İmparatorluğu döneminde bile önemli görülüyordu, ancak İmparatorluk döneminde camiye dönüştürülmesinin kalıntıları burada ve orada hala görülebiliyor. 

    Öncelikle dışarıdan bakıldığında, günde beş defa ibadete çağırmak için yapının etrafına dört minare ( kule ) inşa edildiğini görebilirsiniz.

    Ayrıca içerisine İslam'ın en büyük kutsal mekanı Mekke yönünü gösteren gömme duvar tesisi, Miffrab ve Mimbal ( vaaz platformu ) kuruldu.

    Ayrıca binaya girer girmez öne çıkan yuvarlak disk şeklindeki dekorasyonda, "tek tanrı Allah" ve "Hz. Muhammed" i temsil eden Arapça karakterler yer alıyor.

Hıristiyan Bazilikası döneminin izleri

    Ancak yapının içine baktığınızda ön taraftaki yarım kubbeye çizilmiş Meryem Ana ve Çocuk heykelini, yani Hz. İsa ve Meryem Ana heykelini de göreceksiniz. Müslüman bir camiye çizilmiş bir Hıristiyan motifi. Bu gizemli kombinasyon tam olarak ne anlama geliyor?

    Gizemli ipucu 15. yüzyılda caminin yenilenmesi sırasında ortaya çıktı. II. Mehmet görkemli Ayasofya binasını yıkmak istemese de, puta tapmayı yasaklayan Müslüman bir ulusun prensiydi ve Ayasofya'nın içindeki duvarda bir İsa ve bir Hıristiyan aziz vardı. Onu olduğu gibi bırakamazdık. II. Ahmet, Hıristiyan resimlerinin ve mozaiklerinin vernikle kaplanmasını ve halka görünmez hale getirilmesini emretti.

    Ancak 20. yüzyılda müze haline gelen Ayasofya'da restorasyon çalışmaları devam ederken, Ayasofia'yı bir Hristiyan katedrali yapan cila altında altın Bizans mozaik resimleri ardı ardına keşfedildi. Bu gerçek yeniden ön plana çıktı.

    Antik çağlardan beri popüler olan mozaik tekniği, Bizans döneminde zirveye ulaşmış ve bu dönemde yaratılan muhteşem renkli cam ve altın mozaikler, Bizans sanatının en yüksek zirvesinde konumlanmıştır. 

    Ayasofia arasında 2. kat koridor galerisinin duvarına asılan "Dysis" adlı mozaik resim, Bizans dönemindeki mozaik sanatının en güzel başyapıtlarından biridir ve mutlaka görülmesi gereken bir şaheserdir.

    Kaybolması gereken Bizans dönemi mozaikleriyle Müslüman bir camide gizemli bir karşılaşma, şehir Hristiyanlık ile İslam arasında, "Konstantinopolis" ten " Adını "İstanbul" olarak değiştiren kendisi ve mükemmel sanata saygı, din sınırlarının ötesinde evrensel olduğunu gösteriyor gibi görünüyor.