Fenikeliler Kimlerdi?

    Fenike, Akdeniz kıyılarında yer alan ve şu anda Suriye, Lübnan ve kuzey İsrail boyunca uzanan bağımsız şehir devletlerinden oluşan eski bir uygarlıktı. Fenikeliler, deniz tanrısı Yamm'ın, ölüm tanrısı Mot'un kardeşi Yamm'ın onuruna atların başlarıyla süslenmiş güçlü gemileriyle tanınan büyük bir denizci halktı.

    Sur ada şehri ve Sidon şehri, Fenike'deki en güçlü devletlerdi ve Gebal / Byblos ve Baalbek en önemli manevi / dini merkezlerdi. Fenike şehir devletleri MÖ 3200 dolaylarında oluşmaya başladı ve MÖ 2750 dolaylarında sağlam bir şekilde kuruldu. Fenike, MÖ 1500 - 332 yılları arasında bir deniz tüccarı ve üretim merkezi olarak gelişti ve gemi yapımı, cam yapımı, boya üretimi ve lüks ve ortak malların üretiminde etkileyici bir beceri seviyesi ile büyük saygı gördü.

Mor İnsanlar

    Sur'da Mezopotamya kraliyet ailesinin cübbeleri için üretilen ve kullanılan mor boya, Fenike'ye bugün bildiğimiz adı verdi ( Yunanca Phoinikes'ten Tyrian Moru için ) ve aynı zamanda Fenikelilerin Yunanlılar tarafından 'mor insanlar' olarak bilinmesini ( Yunan tarihçi Herodot'un bize söylediği gibi ) açıklıyor, çünkü boya işçilerin cildini lekeleyecekti.

    Herodot, Fenike'yi alfabenin doğum yeri olarak gösterir ve Fenikeli Kadmus tarafından Yunanistan'a getirildiğini ( MÖ 8. yüzyıldan bir süre önce ) ve bundan önce Yunanlıların alfabesi olmadığını belirtir. Fenike alfabesi, bugün yazılan çoğu batı dilinin temelidir ve Gebal şehri ( Yunanlılar tarafından 'Byblos' olarak adlandırılır ), Gebal, eski Mısır ve Yunanistan'da yazılı olarak kullanılan kağıt olan papirüsün ( Yunanlılara bublos ) büyük ihracatçısı olduğu için İncil'e adını ( Yunanca Ta Biblia'dan, kitaplardan ) vermiştir.

   Ayrıca, Fenike tanrıları Baal ve Yamm ile Zeus ve Poseidon'un Yunan tanrıları ile ilgili bazı hikayelerde tartışılmaz benzerlikler olduğu için antik Yunan tanrılarının çoğunun Fenike'den ithal edildiği düşünülmektedir. Ayrıca, Kutsal Kitap'taki Vahiy Kitabı'nda anlatıldığı gibi, Hristiyan Tanrı ile Şeytan arasındaki savaşın, aynı çatışmanın çok daha sonraki bir versiyonu gibi görünmesi de dikkat çekicidir, aynı ayrıntıların çoğuyla, Baal ve Yamm'ın Fenike mitinde bulunur.

    Zamanında Fenike, Kenan olarak biliniyordu ve Musa'nın İsrailliler'i Mısır'dan yönlendirdiği ve Yeşu'nun daha sonra fethettiği İbranice Kutsal Yazılar'da atıfta bulunulan topraklardır ( Mısır'dan Çıkış ve Yeşu'nun İncil kitaplarına göre, ancak diğer eski metinler tarafından doğrulanmamış ve şimdiye kadar kazılmış fiziksel kanıtlarla desteklenmemiştir ). Akademisyen Richard Miles'a göre:

    [ Ülke halkı ], Kenan ülkesinin sakinleri olan Can'nai olarak etnik bir kimliği paylaşıyordu, ancak ortak bir dilsel, kültürel ve dini mirasa rağmen, bölge çok nadiren siyasi olarak birleşti ve her şehir bir kral tarafından yönetilen egemen bir devlet olarak faaliyet gösterdi.

    Fenike şehir devletleri, büyük şehirlerin Büyük İskender tarafından fethedildiği MÖ 1500 - 322 yılları arasında deniz ticareti yoluyla gelişti ve ölümünden sonra bölge, generalleri arasındaki veraset ve imparatorluk mücadelesinde bir savaş alanı haline geldi. Bölgeden gelen eserler İngiltere kadar uzakta ve Mısır kadar yakın bulunmuştur ve Fenike lüks mallarının ticaret yaptıkları kültürler tarafından çok değerli olduğu açıktır.

Ticaret Aracıları

    Fenikeliler öncelikle gemi yapımında yüksek düzeyde beceri geliştirmiş ve Akdeniz'in sık sık çalkantılı sularında gezinebilen denizciler olarak biliniyorlardı. Gemi yapımı, kavisli gövdenin tasarımının ilk başlatıldığı Byblos'ta mükemmelleştirilmiş gibi görünüyor. Richard Miles, şunları söylüyor:

    ... Takip eden yüzyıllarda, Byblos ve Sidon, Sur, Arvad ve Beyrut gibi diğer Fenike devletleri, denizaşırı pazarlardan lüks malları ve dökme hammaddeleri Yakın Doğu'ya geri taşıyarak kendileri için önemli bir niş yarattılar. Bu yeni ticaret yolları, Kıbrıs, Rodos, Kiklad Adaları, Yunanistan anakarası, Girit, Libya kıyıları ve Mısır da dahil olmak üzere Doğu Akdeniz'in çoğunu aldı.

    Bununla birlikte, Fenikeli denizcilerin İngiltere'ye ve Mezopotamya limanlarına seyahat ettikleri de bilinmektedir.

    Fenike gemi enkazlarından toplanan kanıtlar, günümüz arkeologlarına bu gemilerin taşıdığı bazı yüklerin ilk elden kanıtlarını sunmaktadır:

    Bakır ve kalay külçelerinin yanı sıra, içinde unguents, şarap ve yağ, cam, altın ve gümüş takılar, değerli fayans objeleri ( sırlı toprak eşyalar ), boyalı çanak çömlek aletleri ve hatta hurda metal içerdiği düşünülen saklama kapları da vardı.

    Malları çok değerli olduğu için, Fenike genellikle Yakın Doğu'nun diğer bölgelerinin maruz kaldığı askeri saldırı türlerinden kurtuldu. Çoğunlukla, büyük askeri güçler Fenikelileri ticaretlerine bırakmayı tercih ettiler, ancak bu komşularının kıskançlığı olmadığı anlamına gelmiyordu. Kutsal Kitap, Hezekiel 26:16'dan bir pasajda Fenikeliler'den "denizin prensleri" olarak söz eder; burada peygamber Sur şehrinin yıkımını önceden bildirir ve daha önce bu kadar ünlü olanların alçakgönüllülüğünden belli bir memnuniyet duyar gibi görünür.

    Bununla birlikte, Fenike'de üretilen malların popülaritesi konusunda hiçbir şüphe yoktur. Sidon sanatçılarının cam yapımındaki becerileri o kadar olağanüstüydü ki, Sidonyalıların camı icat ettiği düşünülüyordu. Mısır'ın fayans üretimi için model sağladılar ve bronz ve gümüşte çalışma standardını belirlediler. Dahası, Fenikeliler, seri üretim sanatını, Fenikelilerin ticaret yaptıkları farklı bölgelerde aynı şekilde ve büyük miktarlarda biçimlendirilmiş benzer eserler bulunduğunda geliştirmiş gibi görünmektedir. Miles notları.

    En sevilen motifler arasında Horus'un gözü, bok böceği ve güneş hilali gibi Mısır sihirli sembolleri vardı ve bunların kullanıcılarını yaşayanların dünyasında dolaşan kötü ruhlardan koruduğu düşünülüyordu .

    Yukarıda bahsedilen Fenike mor boyası, Mezopotamya'dan, Mısır'dan ve Roma İmparatorluğu'ndan başlayarak kraliyetin standart süslemesi haline geldi. Bütün bunlar, bölgenin şehir devletleri arasındaki rekabet, malları taşıyan denizcilerin becerileri ve zanaatkarların malların imalatında elde ettikleri yüksek sanat yoluyla gerçekleştirildi.

    Rekabet, özellikle Byblos tüccarlarıyla birlikte, ticaret yaptıkları ulusların kültürel inançlarını ve toplumsal normlarını taşıyan ve birbirlerine aktaran Fenike şehir devletlerinin tartışmasız en ünlüsü olan Sidon ve Sur şehirleri arasında keskindi. Fenikeliler, aslında, kültürel aktarımdaki rolleri nedeniyle birçok bilim adamı ve tarihçi tarafından kültürün 'eski aracıları' olarak adlandırılmıştır.

Tyre & Sidon

    Sidon şehri ( modern Sidonia, Lübnan ) başlangıçta en müreffeh olanıydı, ancak kardeş şehri Sur'a sürekli olarak zemin kaybetti. Sur, yeni kurulan İsrail Krallığı ile çok kazançlı olduğunu kanıtlayan ve din adamlarının gücünü azaltarak ve serveti şehrin vatandaşlarına daha verimli bir şekilde dağıtarak servetini daha da genişleten bir ittifak kurdu.

    İsrail ile eşit derecede müreffeh bir ticaret kurmayı uman Sidon, evlilik yoluyla ticareti ve ittifakı sağlamlaştırmaya çalıştı. Sidon, I. ve II. Kralların İncil kitaplarında kronikleştirildiği gibi, İsrail Kralı Ahab ile evli olan prenses İzebel'in doğum yeriydi. İzebel'in dinini, onurunu ve kültürel kimliğini kocasının kültürüne bırakmayı reddetmesi, tebaasının çoğuyla, özellikle de onu düzenli olarak kınayan İbrani peygamber İlyas ile iyi oturmadı. Ahab ve İzebel'in yönetimi, General Yehu'nun ordunun kontrolünü ele geçirdiği ve tahtı gasp ettiği İlyas'tan esinlenen bir darbeyle sona erdi. Bunu takiben, Sidon ile İsrail arasındaki ticari ilişkiler sona erdi. Ancak Tyre gelişmeye devam etti.

Büyük İskender Fenike'yi fetheder

    MÖ 332'de Büyük İskender, Baalbek'i fethetti ( Heliopolis olarak yeniden adlandırdı ) ve aynı yıl Byblos ve Sidon şehirlerini bastırmak için yürüdü. Sur'a vardığında, vatandaşlar Sidon'un ortaya koyduğu örneği izlediler ve İskender'in boyun eğme talebine barışçıl bir şekilde boyun eğdiler. İskender daha sonra Sur'daki kutsal Melqart tapınağında bir kurban sunmak istedi ve Tyrians buna izin veremedi.

    Tyrian'ların dini inançları, yabancıların tapınakta fedakarlık yapmalarını, hatta hizmetlere katılmalarını yasakladı ve bu nedenle İskender'e, anakaradaki eski şehirde kurban sunabileceği, ancak Sur ada kompleksindeki tapınakta kurban sunamayacağı bir uzlaşma teklif ettiler. İskender bu teklifi kabul edilemez buldu ve Sur'a elçiler göndererek teslim olmalarını istedi. Tyrian'lar elçileri öldürdüler ve cesetlerini duvarların üzerine attılar.

    Bu noktada, İskender Sur'un kuşatılmasını emretti ve şehri almaya o kadar kararlıydı ki, eski şehrin kalıntılarından, enkazlardan ve kesilen ağaçlardan, anakaradan adaya bir geçit inşa etti ( yüzyıllar boyunca tortu birikintileri nedeniyle Sur'un bugün bir ada olmamasının nedeni budur ) ve, Yedi ay sonra duvarları yıktı ve halkın çoğunu katletti.

    Sur'un 30.000'den fazla vatandaşının katledildiği veya köle olarak satıldığı ve yalnızca İskender'e rüşvet verecek kadar zengin olanların hayatlarıyla kaçmasına izin verildiği tahmin edilmektedir ( gizlice kaçmanın bir yolunu bulanların yanı sıra ). Sur'un düşmesinden sonra, diğer şehir devletleri Sidon'un örneğini izledi ve İskender'in egemenliğine teslim oldu, böylece Fenike Uygarlığı sona erdi ve Helenistik Çağ'ı başlattı.

Romalı Fenike

    MÖ 64 yılına gelindiğinde, Fenike'nin sökülmüş kısımları Roma tarafından ilhak edildi ve MS 15'te Roma İmparatorluğu'nun kolonileriydi ve Heliopolis, kalıntıları bugüne kadar iyi korunmuş olan tüm İmparatorluk'taki en büyük dini binaya ( Jüpiter Baal Tapınağı ) sahip olan önemli bir hac yeri olarak kaldı. Fenike'nin en ünlü mirası şüphesiz alfabedir, ancak sanata katkıları ve antik dünya kültürlerini yaymadaki rolleri de aynı derecede etkileyicidir.