Türkiye'deki depremlerin yıkıcı etkilerini anlamak

    6 Şubat sabahı erken saatlerde Türkiye'nin güneydoğusunda meydana gelen 7,8 büyüklüğündeki deprem, 1939'dan bu yana ülkeyi vuran en güçlü sismik olay olarak belirlendi. Felaket — ilk çarpmadan sağ kurtulan birçok bina moloza döndü ve ölü sayısının 50.000'i aştığı bildirildi.

    Bu binalar nasıl farklı tasarlanabilirdi ve şehirlerimizin gelecekteki tektonik değişimlere karşı gücünü artırmak için hangi dersler uygulanabilir?

    Sonny Astani İnşaat ve Çevre Mühendisliği Bölümü'nde ( CEE ) doçent ve yüksek performanslı malzemelerin uygulanmasında uzmanlaşmış, aşırı olaylar bağlamında betonarme yapıların esnekliği konusunda uzman olan Bora Gençtürk'e sorulan soru buydu. . Gençtürk, Deprem Mühendisliği Araştırma Enstitüsü ( EERI ) tarafından kuruluşun Depremlerden Öğrenmek programının bir parçası olarak Türkiye'ye seyahat etmek üzere seçilen seçkin bir yapı mühendisleri grubu arasında yer aldı.

    Ekibin yerinde gözlemleri, tasarım, izin, inşaat ve teftiş çabalarına rehberlik edecek gelecekteki stratejileri bilgilendiren kapsamlı bir keşif raporuna yönlendirilecek. Şimdilik, Gençtürk hala afet bölgelerine maruz kalma durumunu değerlendiriyor - Los Angeles'a dönüşünden kısa bir süre sonra onu yakaladık.

Döndüğünüzden beri kendinizi nasıl hissediyorsunuz ve ilk izlenimleriniz nelerdi?

    Dürüst olmak gerekirse, yoruldum. Tarlada çalışırken, aşırı yıkım manzaralarını özümsemeniz gerekir. Biz üç gün Adana'da ve dört gün Gaziantep'te kalırken ekibimiz etkilenen bölgelerin çoğunu ziyaret etti.

    En son hükümet raporlarına göre, 60.000'den fazla bina olduğu tahmin ediliyor, binalar yıkıldı ve 100.000 bina da ağır hasar gördü. Sokaklarda olduğunuzda, çoğunlukla yıkım işçileri veya enkaz kaldırmak için çalışan ekiplerle karşılaşırsınız; çadırlarda ve geçici konutlarda yaşayan insanlar vardır, ancak bunun dışında en çok etkilenen alanlar çoğunlukla terk edilmiştir. Sakinlerin çoğu, evleri artık oturulamaz olduğu için şehri terk etti.

Deneyim size bir araştırmacı olarak yeni bir bakış açısı kazandırdı mı?

    Bu tür depremlerin, ortalama geri dönüş süresi 500 ila 2000 yıl arasında olan çok nadir olaylar olduğunu belirtmekte fayda var. Bu nedenle, binaların bu gibi durumlarda nasıl davrandığını gözlemlemek çok önemlidir.

    Araştırmam, binaların ve köprülerin betonarme altyapısını iyileştirmek için yüksek performanslı yeni malzemeler kullanmaya ve bunların sismik aktiviteye tepki verme şeklini geliştirmeye odaklanıyor. Gelecekte sadece Türkiye'de değil, Amerika Birleşik Devletleri'nde ve dünyada bu arızaları önlemek için çözümler belirleyebilmemiz için bu binaların nasıl yıkıldığına tanık olmak benim için çok önemliydi.

Yolculuk sırasında tipik bir gün nasıldı?

    Binalara odaklanan 6 kişilik bir ekibin parçasıydım. EERI programının diğer üyeleri, hastanelere odaklanan bir ekip ve limanlar, barajlar, yollar ve enerji nakil hatları gibi altyapı bileşenleri olan cankurtaran hatlarına odaklanan daha büyük bir ekipten oluşuyordu.

    Tipik bir günde, sabahın çok erken saatlerinde ayrılır ve 8 - 16 saat arasında herhangi bir yerde bilgi toplamak için sahada kalır, akşam geç saatlerde geri dönerdim. İki minibüsümüz vardı ve ekibimiz - yerel bağlantılarımızın eşlik ettiği- üçlü gruplara ayrılır ve bölgeyi daha fazla kapsamak için farklı yerlere seyahat ederdi.

    Hedefimize ulaşmak iki ila üç saat sürebilir; yerel bağlantılarımızdan gelen tavsiyeler üzerine durup dışarıdan gözlemler yapıyor ve daha az hasarlı yapılara giriyorduk. Genel olarak, tarihi ve şehir merkezi bölgeleri gibi alanların durumuna ilişkin genel gözlemlere ek olarak yaklaşık 200 binayı inceledik. Tüm ekip daha sonra her günün sonunda bilgi almak, notları değiş tokuş etmek ve ertesi gün için plan yapmak için toplanırdı.

Bu soruşturmalardan ilk çıkarımlardan bazıları nelerdir?

    Hâlâ gözlemleri ve verileri işliyoruz. İlk bakışta, asıl sorunun konut, ticari ve endüstriyel binaların performansı olduğu görülürken, yaşam hatları ve okullar ve hastaneler gibi kritik binalar yapısal açıdan nispeten iyi performans gösterdi ( ancak sürekli çalışma açısından her zaman değil ). .

    1999 Kocaeli depreminden sonra yönetmelikte yapılan bir düzenlemeden sonra inşa edilen yeni binalara odaklandık. Her zaman daha iyi mühendislik uygulamalarını takip etmek, bu büyük bir felaketle karşı karşıya kalındığında yeterli değildi. Örneğin, deprem taleplerinin daha düşük olduğu kat seviyesinde daha yüksek yerine, çelik donatıyı temel seviyesinde ( Türkiye'de 2018 kod değişikliği ile yasaklanmıştır) ekleme.

    Okullar ve hastaneler gibi kritik tesislerin yapısal olarak oldukça iyi performans göstermesi iyi bir işarettir - diğer binaların daha yüksek bir standartta tasarlansaydı depreme dayanabileceğini gösterir.

Keşif raporu için sonraki adımlar nelerdir?

    Toplanan verileri analiz ediyor ve binadaki kat sayısı, inşaat yılı, yanal kuvvete dayanıklı sistemler ve sarsıntının yoğunluğu gibi faktörlerle ilişkili olarak yaygın arıza türlerini belirliyoruz . Ayrıca veri setinden seçilen belirli binaların örnek olay incelemelerini yapıyoruz, bölgedeki deprem yer hareketlerine atıfta bulunuyor ve bu binaların nasıl performans gösterdiğini görüyoruz.

    Bu, mühendislik uygulamaları açısından nelerin iyi yapıldığını ve nelerin kötü yapıldığını belirlememizi sağlayacak - şehirlerimizin aşırı olaylardan nasıl kurtulabileceğini ve gelecekte önemli can kayıplarını önleyebileceğini anlamamızı hızlandıracak yeni bilgiler.