Modern Paganizm Tarihi

    Çağdaş Paganizm, yerli dinin, özellikle de eski Avrupa dininin restorasyonudur. Paganizmin popülaritesi son yüz yılda büyük ölçüde arttı. Büyüme, Avrupa'da Hristiyanlıkta bir düşüş ve geçmiş ve uzak kültürler hakkındaki bilgilerdeki artışla aynı zamana denk geliyor.

Rönesans, Reformasyon ve Akılcılık

    Avrupa'daki insanlar, 1500 civarında Rönesans döneminde antik dünyanın sanat ve felsefesinin daha fazla farkına vardı ( 'Rönesans' kelimesi 'yeniden doğuş' anlamına geliyor ). 1453'te Konstantinopolis'in düşüşünden sonra kurtarılan belgeler, Orta Çağ öncesinin fikirlerini insanlara tanıttı. Ve Avrupa Hristiyan olarak kalmasına rağmen, Antik Yunan'ın Pagan tanrıları ve tanrıçaları, Hristiyanlığın koruyucu azizleriyle halka açık bir anıt üzerinde itişip kakıştılar ve klasik felsefe, insanların etik ve ahlak hakkındaki düşüncelerini değiştirmeye başladı.

    Britanya'da 1600'lerde yapılan Reform, İngiltere'yi Katolik bir ülkeden Protestan bir ülkeye dönüştürdü. Bu değişiklikle birlikte ortaya çıkan dini çatışma, istenen dini profile uymayanların zulmüne yol açtı. Dini histeri ( ruhsal temizlik kılığına girmiş ) bazı kişilerin 'cadı' olarak tanımlanmasına yol açtı. Ancak bu insanlar herhangi bir dini hareketin parçası değillerdi, sadece yerel kan davalarının ve kavgaların kurbanıydılar. Birkaçı bitkisel ilaç uygulayıcılarıydı, ancak çoğu sıradan, geleneksel vatandaşlardı.

    1600'lerin muazzam siyasi ve entelektüel ayaklanmalarının sona ermesinden sonra, anında lanetlenme korkusu olmadan Hristiyanlık dışındaki düşünce yollarını keşfetmek mümkün hale geldi ve Yunan ve Roma klasiklerinin incelenmesi her okul çocuğunun eğitiminin bir parçası haline geldi.

    'Avrupa' adı ( kendisi de Yunan mitinde bir karakter ) 18. yüzyılın ortalarında 'Hıristiyan leminin' yerini aldı. Ticaretin ve kolonilerin genişlemesinden etkilenerek diğer kültürlere ve maneviyatlara yönelik bir farkındalık ve ilgi arttı. 17. ve 18. Yüzyıllardaki bu yeni akıl çağı, Aydınlanma olarak tanındı.

Geleneksel kültürlerin ve eski geleneklerin canlanması

    Restore edilecek ilk Pagan geleneği Britanya'daki Druidlerinkiydi. 1600'lü yılların ortalarında dört buçuk bin yıl önce inşa edilen taş çemberler ve diğer anıtlar bilim adamlarının ilgisini çekmeye başladı. Bazıları onları orijinal Druidlerin ( Avrupa'nın tarih öncesi kabile halkı ) inşa ettiğini düşünüyordu. 1717'de bu bilim adamlarından İrlandalı teolog John Toland, Evrensel Bağ'ın İngiliz Çemberi olarak bilinen Eski Druid Tarikatı'nın ilk Seçilmiş Şefi oldu.

    19. yüzyılda insanlar farklı yer ve zamanların inançlarına bakarak dinin temel ilkelerini araştırdıkça yeni bir bakış açısı ortaya çıktı.

    Helena Blavatsky, Teosofi Cemiyeti'ni 1875'te kurdu. Öğretileri Hinduizm, Tibet Budizmi, Neo-Platonik düşünce ve eski Mısır dinine dayanıyordu. Doğaya saygı duyan ve çok tanrılı Pagan felsefeleri, çağdaş maneviyata sofistike katkılar olarak görülmeye başlandı.

    Avrupa'nın her yerinde insanlar yerli kültürlerini yeniden keşfediyorlardı. Kuzey Avrupa'da Sakson ve İskandinav geleneklerine artan bir ilgi vardı. İngiltere'de William Morris İzlanda destanlarını tercüme etti ve Cecil Sharp köy dansları ve şarkıları topladı.

    Almanya'da özellikle Schlegel ve Schelling geleneksel halk geleneklerinin arkasında gördükleri doğa dinine ilgi duydular ve 20. yüzyılın başında Guido von Liszt runelerin çalışılmasına öncülük etti.

    Kuzeydoğu Avrupa'da, özellikle Litvanya'da milliyetçi hareketler yayıldı ve yerli diller geri alındı, geleneksel masallar kaydedildi ve eski festivaller kutlandı. Halk müziği, aksi takdirde unutulacak olan gelenekleri koruyarak, yerel kimliğin bu yeniden kanıtlanmasının bir parçasıydı.

Büyücülük, Yeni Çağ ve modern Cadılık hareketi

    19. yüzyılda büyücülüğe ilgi gelişti. 1828'de bir tarihçi, 16. - 17. yüzyılların sözde cadılarının aslında Pagan dininin yeraltı uygulayıcıları olduğunu öne sürdü. Ve 1899'da Amerikalı bir gazeteci Charles Godfrey Leland, İtalya'da günümüz cadılarını keşfettiğini iddia etti.

    1951 yılına kadar günümüz büyücülüğünün ilk uygulayıcıları biliniyordu. Bu sırada Birleşik Krallık, son büyücülük yasalarını yürürlükten kaldırmak için Avrupa'nın geri kalanını takip etti. Bu akılcı çağda hiçbir yasanın gerekli olmadığı düşünülüyordu. Ama şaşırtıcı bir şekilde, emekli bir çay ekici ve amatör arkeolog Gerald Brousseau Gardner, Taş Devri'nden kalma bir Pagan dinini uygulayan birkaç İngiliz cadı cadılarından biri adına konuştuğunu iddia ederek çıktı. Gardner cadılarının Wicca adlı doğurganlık dininin uygulayıcıları olduğunu iddia etti.

Hippi izi ve ötesi

   1960'lar ve 1970'ler radikal sosyal değişim dönemleriydi. Hinduizm ve Taoizm, hippi yolu insanları Doğu dinleri ve felsefelerine ilgi duymaya yönlendirirken çağdaş Paganizmi şekillendirmeye yardımcı oldu. Diğer gelenekler de yeniden canlandırıldı ve Pagan uygulamalarına dahil edildi.

    Kuzey Amerikalılar, Kızılderili geleneklerini ve Santeria, Candomble ve Vodoun'un Afro-Amerikan geleneklerini yeniden keşfettiler.

    Avrupa gelenekleri yerel kutsal mekanları yeniden inşa etti ve geleneksel törenleri yeniden canlandırdı.

    Paganizm, 1960'ların ekolojik ve feminist hareketlerinde bir müttefik buldu. Pagan felsefeleri, Doğayı kutsal olarak gören ve Büyük Tanrıça'yı Tabiat Ana olarak tanıyan birçok eko-aktivisti cezbetti. Cadı imajı, feministler tarafından bağımsız güçlü kadının bir rol modeli    olarak ve tek Büyük Tanrıça, kadınların içsel gücü ve haysiyetinin arketipi olarak ele alındı.

    Büyücülük gelişmeye devam etti ve 1960'lardan itibaren Gardner'ın geleneğinin dışından cadılar ortaya çıktı. Bazıları, belirli bir Pagan dini yapısı olmayan, geleneksel pratik şifa ve büyü uygulayıcılarıydı. Diğerleri Pagan büyülü dininin farklı bir versiyonunu takip etti.

    1990'larda birçok İngiliz geleneksel cadı, çit cadıları adını kullanmaya başladı. ( Bir çit cadı, bir cemaatle uyumlu olmayan ve bitkisel şifa ve büyüler uygulayan yalnız bir uygulayıcıdır. ) Bunlar geleneksel pratik zanaatta uzmanlardı.

Paganizm bugün

    Günümüzde dünya çapında pek çok Pagan örgütü var, çoğu Druidry veya Asatru gibi belirli geleneklere hizmet ediyor, ancak Pagan Federation ( f. 1971, UK ) veya Pan-Pacific Pagan Alliance ( f. 1991, Avustralya ) gibi birkaçı, tüm geleneği temsil ediyor.

    Pagan hastane ziyaretçileri ve hapishane bakanları, modern yaşamın tanınmış bir parçasıdır ve Druid ritüelleri ve Pagan evlilikleri ( el toplantıları ) veya cenazeler gibi halka açık Pagan törenleri rutin bir mesele olarak gerçekleşir.