Paranormal Bilimi: Kendi Zihninize Güvenebilir misiniz?

    ‘Hiçbir canlı organizma, mutlak gerçeklik koşulları altında sağlıklı bir şekilde uzun süre varlığını sürdüremez; bazıları tarafından tarla kuşlarının ve katydidlerin bile rüya gördüğü varsayılır. Aklı başında olmayan Hill House, karanlığı içinde tutarak tepelerinin önünde tek başına duruyordu; seksen yıl ve seksen yıl daha ayakta kalabilir. İçerde duvarlar dimdik devam ediyor, tuğlalar düzgün bir şekilde birleşiyor, zeminler sağlam ve kapılar hissedilir bir şekilde kapalıydı, Tepedeki Ev'in ahşabına ve taşına sessizlik sabit bir şekilde yayılmıştı ve orada yürüyen her kimse, yalnız yürüyordu. ’

- Shirley Jackson, ‘Tepedeki Evin Hayaleti’, 1959

    Cadılar Bayramı'nı çevreleyen tüm doğaüstü olaylar arasında, perili ev gerçek korku uyandıran son kişi olabilir. Cadılar mı? Salem günlerinden beri korkutucu olmadı. Zombiler ? Eğlenceli makyaj, elbette, ama biraz çılgınca. Vampirler mi? O kan emicileri ısırdığı için ışıltılı Robert Pattinson'u suçlayın.

    Ancak perili ev, en sadık inançsızın bile tüylerini diken diken edebilir. Hayalet hikayeleri genellikle şüphelenmeyenlerin başına gelir; bunların senin başına gelmeyebileceğini kim söyleyebilir? Ayrıca, genellikle görünüşte güvenilir kaynaklar tarafından ağızdan ağza aktarılırlar. Günümüzde, İnternet bu sözlü geleneği neredeyse herkese yayıyor: Web sitesinin Jezebel'in yıllık ürkütücü hikayeler yarışmasına tanık olun ( ve sonra bu gece mışıl mışıl uyumaya çalışın ).

    Bilim, elbette, ruhlar ve hortlaklar fikrine karşı şüphecilik önerir. Öyleyse, çarpışan şeylerin sorumlusu gerçek hayaletler değilse, ne olabilir? Araştırmacılar, insan işitme aralığının altındaki elektromanyetik alanlar ve infrasound gibi suçluları araştırmış olsalar da, musallatların nihai kaynağı sadece 3 libre olabilir. ( kulaklar arasındaki organ )

Seste hayalet aramak

    Perili evler için makul bir açıklama , insanların çevredeki bir şeye tepki vermesidir - ancak "bir şey" huzursuz ruhlardan çok daha sıradandır.

    Muhtemel bir suçlu, infrases veya tipik insan işitme eşiği olan 20 hertz'in hemen altındaki seslerdir. 1998'de İngiltere'deki Coventry Üniversitesi'nde araştırmacı olan Vic Tandy, Coventry profesörü arkadaşı Tony Lawrence ile birlikte Tandy'nin bir tıbbi ekipman imalathanesinde yaşadığı ürkütücü deneyimlere dayanan bir makale yazdı. Zaman zaman, çalışanlar ürkütücü hisler ve odada bir varlık olduğu hissini bildirdiler; Tandy, bir gece kendini üşümeye ve kasvetli hissetmeye başlayana kadar tüm bunları aklından çıkardı. Tıbbi gaz tüplerinden hiçbirinin sızdırmadığını kontrol ettikten sonra masasına geri oturdu ve sadece görüşünün köşesinde gri bir figürün belirdiğini gördü. Hayalete doğrudan bakma cesaretini topladığında, hayalet uçup gitti.

    Daha sonra metal keserken yaşadığı bir deneyim, Tandy'nin kendisinin ve meslektaşlarının açıklanamaz deneyimlerine ses enerjisinin neden olup olmadığını merak etmesine neden oldu. Araştırmacılar 1998'de, binadaki belirli bir vantilatörün kapatılmasının ardından "hayaletlerin" ortadan kaybolduğunu yazmıştı.

    Bu fikri kanıtlamak daha zor olmuştur. Klimaların şiddetli rüzgarlarından depremlere kadar pek çok şey infrasound yaratır . Bir deneyde araştırmacılar, Birleşik Krallık, Edinburgh'daki Mary King's Close'da verilen hayalet turları sırasında gizli ses ötesi jeneratörler kullandılar. Kapatma şimdi yer altında, ancak 1600'lerde, bir dizi dar geçit ve yüksek binalardan geçen geçitlerdi; yerel efsane, duvarlara örülmüş veba kurbanlarından bahseder. 2007'de bir şehir hayalet festivali sırasında, bazı masum tur grupları bu ürkütücü geçitlerde dolaşırken infrasound ile patlatıldı. 

    Sonuçlar, ister infrasound'a ister ortam gürültüsüne maruz kalsınlar, paranormal bir deneyim bildiren kişilerin sayısında bir fark olmadığını ortaya koydu. Bununla birlikte, infrasound'a maruz kalan gruplar, genel olarak daha fazla sayıda ürkütücü deneyim bildirdi ve daha fazla insan bu tür birden çok deneyim bildirdi. Bu arada, araştırmacıların bildirdiğine göre, infrasound gruplarındakilerin yüzde 20'si, ortam gürültüsü grubundakilerin yalnızca yüzde 5'ine kıyasla, turları sırasında sıcaklığın arttığını hissettiğini bildirdi.

    Hayaletlerin ve hortlakların basitçe insan kulağının eşiğinin altındaki sesler olduğu fikrinin çınlayan bir onayı değildi; ne de olsa, perili evlerdeki insanlar aşırı sıcaklık hissi değil, genellikle soğuk noktalar bildirirler. Ve infrasound'un neden kişi başına ürkütücü deneyimlerde bir artışa yol açacağı, ancak ürkütücü deneyimler bildiren daha fazla insan neden olmayacağı açık değil.

Heyecan verici titreme

    Hayaletler için başka bir doğal açıklama şu olabilir: elektromanyetik enerji olabilir . Ruhlar etrafımızı sarmıyor olabilir, ancak elektrik hatları ve elektronik cihazların ürettiği elektromanyetik alanlar kesinlikle çevreliyor. Elektronik hayaletimsi titreşimler veriyor olabilir mi?

    Birkaç küçük deney, elektromanyetik alanların bu etkiye sahip olabileceğini düşündürmektedir. 2000 yılında, Kanada'daki Laurentian Üniversitesi'nden bilişsel sinirbilimci Michael Persinger ve meslektaşları, daha önce hayaletimsi deneyimler yaşadığını bildiren 45 yaşındaki bir adamın beynini uyarmak için manyetik alanlar kullandılar; araştırmacıların dergide bildirdiğine göre, manyetik alanlarla, adamın yıllar önce gördüğüne benzer bir hayalet ve buna karşılık gelen bir korku dalgası "yaratmayı" başardılar.

    Ertesi yıl, aynı dergide, Persinger ve meslektaşları, Kutsal Ruh tarafından hamile bırakıldığını ve sol omzunda bir bebeğin görünmez varlığını hissettiğini söyleyen genç bir kızın tuhaf vakasını bildirdiler. Kız, hayatının daha erken dönemlerinde bir beyin hasarı geçirmişti, ancak dini ziyaretin tek nedeni travma değildi: Kızın yatağının yanında, nöbetleri tetiklemek için kullanılanlara benzer manyetik darbeler üreten bir elektrikli saat vardı. epileptik sıçanlarda. Saat çıkarıldıktan sonra, bir varlığın duyguları yok oldu. Persinger ve meslektaşları, bazı insanların, beynin bilgiyi sentezlediği yer olan şakak loblarının bozulmasına özellikle yatkın olduğunu iddia ediyor.

    Londra Üniversitesi Goldsmiths College'da paranormal deneyimlerin kökenlerini araştıran bir psikolog olan Christopher French, beyin ameliyatı geçiren hastaların şakak loblarının gerçeklik deneyiminde ne kadar önemli olabileceğini ortaya koyduğunu söyledi. French, cerrahların beynin temporal ve parietal lobun buluştuğu kısmını - temporoparietal kavşak - uyardıklarında " vücut dışı deneyimleri gerçekten açıp kapatabileceklerini" söyledi.

Kafanın içinde

    Ancak French ve meslektaşları, ses ötesi ve elektromanyetik alanların hayaletimsi görüntüleri açıkladığına dair çok az kanıt buldular. O ve ekibi, katılımcıların 50 dakikalık infrasound, karmaşık elektromanyetik alanlara, her ikisine veya hiçbirine maruz bırakıldığı bir oda inşa ederek bilimsel musallatlar yaratmaya çalıştı. Katılımcılar daha sonra odada geçirdikleri süre boyunca yaşadıkları hisleri bildirdiler.

    Araştırmacıların 2009'da Cortex dergisinde bildirdiğine göre, insanların çoğu deney sırasında bir tür tuhaflık bildirdi: Neredeyse yüzde 80'i başlarının döndüğünü, yarısı dönüyormuş gibi hissettiklerini ve yüzde 23'ü bedenlerinden koptuğunu hissettiklerini söyledi . Dikkat çekici bir şekilde, yüzde 23'ü de bir varlık hissettiğini ve yüzde 8'i katıksız bir korku hissettiğini söyledi.

    Bu deneyimlerden bazıları kesinlikle bir musallat olma hissini taklit eder; diğerleri, çok fazla değil ( örneğin, katılımcıların yüzde 5'i cinsel olarak uyarıldığını bildirdi ). Ancak araştırmacılar verileri analiz ettiklerinde, katılımcıların hangi deneysel koşulda olduğunun önemli olmadığını fark ettiler. French  verdiği demeçte, elektromanyetik alanların açık veya kapalı olması veya infrasound patlamasının hiçbir önemi yoktu. Ancak, katılımcıların bireysel telkin edilebilirlik düzeylerinin sonuçları etkilediğini bulmuşlardır.

    French, "En cimri açıklama, telkine yatkın insanlara 'Buraya girin ve bazı tuhaf deneyimler yaşayabilirsiniz' demenizdir," dedi.

    French'in çalışmasının öne sürdüğü gibi, musallat olmanın gerçek nedeni basitçe insan beyni olabilir. Perceptual and Motor Skills dergisinde 1996 yılında yayınlanan bir çalışmada, iki katılımcıdan evlerinde bir ay boyunca "poltergeist benzeri" faaliyetler hakkında bir günlük tutmaları istendiğinde, aniden her yerde potansiyel polterjistlerin kanıtlarını görmeye başladılar. Aynı dergide yayınlanan bir takip makalesinde , çalışma araştırmacıları, unutulmaz olayların, insanların biraz belirsiz olayları paranormal olarak yanlış algılamaları ve ardından daha da tuhaf şeyleri aramaya hazır hale gelmeleri nedeniyle meydana geldiğini varsaydılar. 

    Temel kişilik özellikleri, insanların özellikle geceleri bir çarpmayı bir hayalete veya ghoul'a atfetmesine neden olabilir. Yakın zamanda California'daki Chapman Üniversitesi tarafından yayınlanan bir anket, bir kişinin genel olarak ne kadar korkmuşsa, paranormal olaylara inanma olasılığının o kadar yüksek olduğunu buldu. Ağustos 2013'te Consciousness and Cognition dergisinde çevrimiçi olarak yayınlanan bir başka çalışma, paranormal inananların faillik yanılsamasına veya bir olayın arkasında kasıtlı bir varlık olduğuna inanma olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldu.

    Bu çalışma, insanların var olmayan kalıpları görmek için evrimleştiği teorisine dayanıyordu. Amsterdam Üniversitesi'nde bir psikolog olan araştırmacı araştırmacı Michiel van Elk, geceleri ormanda yürüdüğünüzü hayal edin. Ağaçlarda bir hışırtı duyarsınız. Devam mı edeceksin yoksa kaçacak mısın? Devam ederseniz saldırıya uğrayabilirsiniz. Eğer kaçarsan, zarar gelmez.

    Van Elk  “Üzgün ​​​​olmaktansa güvende olmak daha iyidir” dedi.

    Evrim teorisyenleri, olayları faili olan bir varlığa atfetme eğiliminin hayaletlere, meleklere , şeytanlara ve hatta Tanrı'ya olan inançları açıklayabileceğini öne sürüyorlar. Fikri test etmek için Van Elk, psişik bir sokak fuarına gitti ve psişik inananlardan hareketli ışık noktalarının bilgisayar animasyonlarını izlemelerini istedi. Bazı noktalar, yürüyen görünmez bir çöp figürün eklemleri gibi görünecek şekilde düzenlendi; diğer noktalar rastgele hareket etti. Katılımcılardan noktaların rastgele hareket edip etmediğini veya hareketin arkasında kasıtlı bir ajanın ( yürüyen bir kişi ) olup olmadığını belirlemeleri istendi. Bazı durumlarda, rastgele veya kasıtlı noktaları gizlemek için ek dans eden noktalar eklendi ve bu da görevi daha zor hale getirdi.

    Hem doğaüstü inananlar hem de inanmayanlar, ayrım net olduğunda, aracılı hareket ile rastgele hareket arasındaki farkı söylemede iyiydiler. Ancak daha muğlak durumlarda, daha fazla paranormal inançları olan kişilerin, inanmayanlara göre faili içeren bir açıklamaya atlama olasılığı daha yüksekti.

    Van Elk, "Yalnızca rastgele hareket eden noktalar olduğunda bile, psişik inananlar noktalarda hareket eden bir insan figürü gördüklerini söylerlerdi" dedi. 

    Çalışma, faillik illüzyonunun tuzağına düşmenin doğaüstü olaylara olan inancı açıklayabileceğini öne sürüyor; eski bir evde bir hava cereyanı ya da yerleşen tahtaların gıcırtıları kolayca bir hayalet olarak yanlış yorumlanabilir. Ancak Van Elk, bu yanıltıcı ajans yanlılığının genetik mi yoksa öğrenilmiş mi olduğu net değil.

    "Bu, alanın en önemli zorluklarından biri olmaya devam ediyor: Bu iki açıklamayı birbirinden ayırmak için iyi bir çalışma yapmanın mümkün olup olmadığını görmek. Hikayenin doğa kısmı nedir ve yetiştirme kısmı nedir? Öykü?" dedi.

Yalancı gözlerin

    Gerçekten de, insanların deneyleriyle ilgili kendi raporlarına ne kadar güveneceklerini bilmek bile zor. Bir takipte Van Elk, 2013 çalışmasını tekrarlayamadı. Bunun nedeninin, orijinal psişik-inançlı katılımcılarının, diğer insan gruplarından daha çok memnun etmeye istekli olabileceğinden şüpheleniyor. Başka bir deyişle, hareket eden noktalardaki bir kişiyi algısal düzeyde halüsinasyon görmeyebilirler. Bunun yerine, deneyi yapanın beklentileri olduğunu düşündüklerini karşılamak için bilgileri aşırı derecede cömertçe yorumluyor olabilirler. Yalan söylediklerinden değil, dedi Van Elk; bunun yerine, yorumları onlara gerçek bir algı kadar gerçek geliyor. Sadece hata, beyin işlemenin farklı bir seviyesinde ortaya çıkıyor.

    Psişik sorun, insanların kendi güvenilirliklerini abarttıklarını gösteren tek kanıt değil. Bir çalışmada, French ve ekibi katılımcılara bir medyumun metal bir anahtarı zihniyle büktüğü varsayılan bir videoyu izletti. Deneyin bazı versiyonlarında, psişik ( aslında bir el çabukluğu sihirbazı ), anahtarı masaya koyarak ve "Yakından bakarsanız, hala büküldüğünü görebilirsiniz" diyerek bitirdi.

    Anahtar hala bükülmemişti. Ancak büküldüğüne dair sözlü öneriyi duyanların yüzde 40'ı hareket ettiğini gördüğünü bildirdi. French, aksine, grupta sözlü işareti duymayan hiç kimsenin hareket ettiğini söylemediğini söyledi.

    Ve birden çok tanık, bir raporu daha inandırıcı kılmaz. French, odadaki başka bir kişinin, medyumun hala eğilmekte olduğunu ileri sürdükten sonra anahtarın hareket ettiğini gördüğünü söylediğinde, hareket gördüklerini söyleyenlerin yüzdesinin yüzde 40'tan yüzde 60'a çıktığını söyledi.

    "Kendine çok güvenen ama gerçekte yanlış olan bir tanığınız varsa, bu diğer tanıkların hafızasını etkileyebilir" dedi.

    Çalışmalar, doğaüstü inançlara sahip insanların özellikle zengin hayal gücüne sahip olma eğiliminde olduklarını ve görevlere kolayca kapılma eğiliminde olduklarını buluyor, dedi French. Ayrıca yanlış anılara ortalamadan daha eğilimlidirler. Örneğin, yanlış anılara eğilimli kişiler, 2002'deki Bali gece kulübü bombalama videosunu gördüklerinde nerede ve kiminle olduklarını net bir şekilde hatırladıklarını söyleyebilirler. Ancak bu bombalama olayı videoya kaydedilmedi.

    French, "Muhtemelen yaptıkları şey, onu hayal ettikleri zamanı hatırlamaktır" dedi. "[Ve] bir şeyi hayal ettiklerinde, gerçeğe çok benziyor - belki benim gibilere olduğundan daha fazla - yanlış bir anı yaratma olasılıkları daha yüksek."

    Başka bir deyişle, hayaletler ve ruhlar için olası açıklama, gerçek hayaletlerden daha korkutucu olabilir: Kendi zihninize bile güvenemezsiniz.