Filistin'in Tarihi

     Filistin, Orta Doğu'nun eski ve modern tarihinde önemli bir rol oynamış küçük bir toprak bölgesidir. Filistin tarihi, birçok büyük dünya dini için önemi nedeniyle ve Filistin'in Afrika ile Asya arasında değerli bir coğrafi kavşakta oturması nedeniyle sık sık siyasi çatışmalar ve şiddetli toprak gaspları ile işaretlenmiştir. Bugün, bu bölgeyi evi olarak adlandıran Arap halkı Filistinliler olarak biliniyor ve Filistin halkı, dünyanın bu tartışmalı bölgesinde özgür ve bağımsız bir devlet kurmak için güçlü bir arzuya sahip.

Filistin Nedir?

    Filistin kelimesi, Eski Yunan yazarlarının M.Ö. 12. yüzyılda bölge hakkındaki açıklamalarına dayanan Yunanca Philistia kelimesinden türemiştir. Osmanlı İmparatorluğu'nun I. Dünya Savaşı'nda 1918'e kadar çöküşünden bu yana, Filistin tipik olarak Akdeniz ile Ürdün Nehri arasında bulunan coğrafi bölgeye atıfta bulundu. Bu bölgeyi evi olarak adlandıran Arap halkı, 20. yüzyılın başlarından beri Filistinliler olarak biliniyor. Bu toprakların çoğu şimdi günümüz İsrail'i olarak kabul ediliyor.

    Bugün Filistin, teorik olarak Batı Şeria'yı (günümüz İsrail ve Ürdün arasında yer alan bir bölge) ve Gazze Şeridi'ni (günümüz İsrail ve Mısır'ı sınırlayan) içermektedir. Bununla birlikte, bu bölge üzerindeki kontrol karmaşık ve gelişen bir durumdur. Sınırlar konusunda uluslararası bir fikir birliği yok ve Filistinlilerin iddia ettiği birçok bölge yıllardır İsrailliler tarafından işgal ediliyor.

    135'ten fazla Birleşmiş Milletler üyesi ülke Filistin'i bağımsız bir devlet olarak tanıyor, ancak İsrail ve ABD de dahil olmak üzere diğer bazı ülkeler bu ayrımı yapmıyor.

Filistin'in İlk Kökleri

    Bilim adamları, "Filistin" adının aslen M.Ö. 12. yüzyılda bölgenin bir bölümünü işgal eden Filistinlilere atıfta bulunan "Filist" kelimesinden geldiğine inanıyorlar.

    Tarih boyunca Filistin, Asurlular, Babilliler, Persler, Yunanlılar, Romalılar, Araplar, Fâtımîler, Selçuklu Türkleri, Haçlılar, Mısırlılar ve Memlükler de dahil olmak üzere çok sayıda grup tarafından yönetilmiştir.

Yaklaşık 1517'den 1917'ye kadar, Osmanlı İmparatorluğu bölgenin çoğunu yönetti.

    I. Dünya Savaşı 1918'de sona erdiğinde, İngilizler Filistin'in kontrolünü ele geçirdi. Milletler Cemiyeti, Filistin için bir İngiliz mandası yayınladı - İngiltere'ye bölge üzerinde idari kontrol sağlayan ve Filistin'de bir Yahudi ulusal vatanı kurmak için hükümler içeren bir belge - 1923'te yürürlüğe girdi.

Filistin'in Bölünmesi

    1947'de, yirmi yıldan fazla süren İngiliz yönetiminden sonra, Birleşmiş Milletler Filistin'i iki bölüme ayırmak için bir plan önerdi: bağımsız bir Yahudi devleti ve bağımsız bir Arap devleti. Hem Yahudiler hem de Filistinli Araplar tarafından başkent olarak iddia edilen Kudüs şehri, özel statüye sahip uluslararası bir bölge olacaktı.

    Yahudi liderler planı kabul etti, ancak bazıları 1920'lerden beri bölgedeki İngiliz ve Yahudi çıkarlarıyla aktif olarak savaşan birçok Filistinli Arap buna şiddetle karşı çıktı.

   Arap grupları, belirli bölgelerdeki nüfusun çoğunluğunu temsil ettiklerini ve daha fazla toprak verilmesi gerektiğini savundular. Filistin genelinde gönüllü ordular kurmaya başladılar.

İsrail Bir Devlet Oluyor

    Mayıs 1948'de, Filistin için Taksim Planı'nın yürürlüğe girmesinden bir yıldan kısa bir süre sonra, İngiltere Filistin'den çekildi ve İsrail, Bölünme Planı'nı uygulamaya istekli olduğunu ima eden bağımsız bir devlet ilan etti.

    Neredeyse hemen, komşu Arap orduları İsrail devletinin kurulmasını önlemek için harekete geçti. Bunu izleyen 1948 Arap-İsrail Savaşı, İsrail ve beş Arap ülkesini (Ürdün, Irak, Suriye, Mısır ve Lübnan) içeriyordu. Temmuz 1949'da savaşın sona ermesiyle İsrail, eski İngiliz Mandası'nın üçte ikisinden fazlasını kontrol ederken, Ürdün Batı Şeria'nın kontrolünü ele geçirdi ve Mısır Gazze Şeridi'nin kontrolünü ele geçirdi.

    1948 ihtilafı, Yahudiler ve Filistinli Araplar arasındaki mücadelede yeni bir sayfa açtı ve şimdi ulus devletleri ve diplomatik, siyasi ve ekonomik çıkarların bir karmaşasını içeren bölgesel bir rekabet haline geldi.

FKÖ Doğuyor

    1964 yılında Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ), daha önce İngiliz Mandası altında yönetilen ve FKÖ'nün İsrail Devleti tarafından gayrimeşru olarak işgal edildiğini düşündüğü topraklar üzerinde bir Filistin Arap devleti kurmak amacıyla kuruldu.

    FKÖ başlangıçta Filistin devleti hedefine ulaşmanın bir aracı olarak İsrail Devleti'nin yıkılmasına kendini adamış olsa da, 1993 Oslo Anlaşması'nda FKÖ, FKÖ'nün İsrail tarafından resmen tanınması karşılığında İsrail'in var olma hakkını kabul etti - İsrail-Filistin ilişkilerinde yüksek bir dönüm noktası.

    1969'da tanınmış Filistin lideri Yaser Arafat, FKÖ'nün Başkanı oldu ve 2004'te ölene kadar bu unvanı elinde tuttu.

Altı Gün Savaşı

    Altı Gün Savaşı, İsrail ile komşuları arasındaki diplomatik sürtüşme ve çatışmaların değişken bir döneminde tetiklendi. Nisan 1967'de, İsrail ve Suriye, altı Suriye savaş uçağının imha edildiği vahşi bir hava ve topçu çatışmasıyla savaştıktan sonra çatışmalar daha da kötüleşti.

    Nisan ayındaki hava savaşının ardından Sovyetler Birliği, Mısır'a, İsrail'in tam kapsamlı bir işgale hazırlık olarak birliklerini Suriye ile olan kuzey sınırına taşıdığına dair istihbarat sağladı. Bilgiler yanlıştı, ancak yine de Mısır Cumhurbaşkanı Cemal Abdül Nasır'ı, on yıldan fazla bir süredir İsrail sınırını koruyan bir Birleşmiş Milletler barış gücü olan Sina Yarımadası'na kuvvet ilerletmeye teşvik etti.

    İsrail Savunma Kuvvetleri daha sonra 5 Haziran 1967'de Mısır'a karşı önleyici bir hava saldırısı başlattı. Her iki ülke de, 10 Haziran'da sona eren ve Mısır'ın yanında yer alan Ürdün ve Suriye'yi de çeken çatışmada meşru müdafaa içinde hareket ettiklerini iddia etti. Altı Gün Savaşı, denildiği gibi, İsrail için büyük toprak kazanımlarıyla sonuçlandı.

    Savaşın sonunda İsrail, Gazze Şeridi, Batı Şeria, Sina Yarımadası (Akdeniz ile Kızıldeniz arasında yer alan bir çöl bölgesi) ve Golan Tepeleri'nin (Suriye ile günümüz İsrail'i arasında bulunan kayalık bir plato) kontrolünü ele geçirmişti.

    1967 Arap-İsrail Savaşı'nın sonucu, önümüzdeki on yıllarda İsrail ile komşuları arasında gerginliğin ve silahlı çatışmanın devam etmesine yol açacaktır.

Birinci İntifada ve Oslo Anlaşmaları

1987'de Birinci İntifada patlak verdi ve İsrail'in Gazze ve Batı Şeria'da devam eden işgali üzerine Filistinlilerin öfkesi kaynadı. Filistinli milis grupları ayaklandı ve yüzlerce insan öldürüldü.

    Oslo Barış Anlaşmaları olarak bilinen müteakip bir barış süreci, devam eden şiddeti sona erdirmek için çok taraflı bir girişimle 1990'ların başında başlatıldı.

    İlk Oslo Anlaşması (Oslo I), Ortadoğu barış süreci için bir takvim ve Gazze ile Batı Şeria'nın bazı bölgelerinde geçici bir Filistin hükümeti için bir plan oluşturdu. Anlaşma 1993 yılında imzalandı ve İsrail Başbakanı İzak Rabin ve Filistin lideri Yaser Arafat tarafından tanık olundu.

    Arafat, 27 yıl sürgünde kaldıktan sonra 1994 yılında Gazze'ye döndü. Yeni kurulan Filistin Yönetimi'ne başkanlık etti.

    1995'te Oslo II, İsrail birliklerinin Batı Şeria'nın bazı bölgelerinden ve diğer bölgelerden tamamen çekilmesi için zemin hazırladı. Ayrıca Filistin Yasama Konseyi seçimleri için bir program belirledi.

    Ne yazık ki, Oslo Anlaşması, İsrail ve Filistinlileri tam teşekküllü bir barış planı üzerinde anlaşmaya varmaya getirme nihai hedefinde başarısız oldu.

İkinci İntifada: Şiddet Devam Ediyor

    Eylül 2000'de İkinci Filistin İntifadası başladı. Şiddetin tetikleyicilerinden biri, daha sonra İsrail'in başbakanı olacak olan sağcı, Yahudi bir İsrailli olan Ariel Şaron'un Kudüs'teki El Aksa Camii'ndeki Müslüman kutsal alanını ziyaret etmesiydi. Birçok Filistinli bunun saldırgan bir hareket olduğunu hissetti ve protesto ettiler.

    Ayaklanmalar, intihar bombalamaları ve diğer saldırılar daha sonra patlak verdi ve bir zamanlar umut vaat eden barış sürecine son verdi.

    Filistinliler ve İsrailliler arasındaki bu şiddet dönemi yaklaşık beş yıl sürdü. Yaser Arafat Kasım 2004'te öldü ve Ağustos 2005'te İsrail ordusu Gazze'den çekildi.

Hamas

2006 yılında Sünni İslamcı militan bir grup olan Hamas, Filistin yasama seçimlerini kazandı.

    Aynı yıl, Hamas ile FKÖ'yü kontrol eden siyasi grup El Fetih arasında çatışmalar başladı. 2007'de Hamas, Gazze için yapılan bir savaşta El Fetih'i yendi.

    Birçok ülke Hamas'ı terör örgütü olarak görüyor. Grup intihar saldırıları düzenledi ve defalarca İsrail'in yok edilmesi çağrısında bulundu.

    Hamas ve İsrail, Aralık 2008'de Dökme Kurşun Operasyonu, Kasım 2012'de Savunma Sütunu Operasyonu ve Temmuz 2014'te Koruyucu Sınır Operasyonu da dahil olmak üzere birçok kanlı savaşta birbirleriyle savaştı.

Nisan 2014'te Hamas ve El Fetih, birleşik bir ulusal Filistin hükümeti kuracak bir anlaşmayı kabul etti.

Mevcut Filistin Devleti

Filistinliler hala tüm ülkeler tarafından resmen tanınan resmi bir devlet için savaşıyorlar.

    Filistinliler Batı Şeria ve Gazze Şeridi de dahil olmak üzere kilit toprak alanlarını işgal etse de, bazı İsrailliler, hükümetlerinin onayıyla, genellikle Filistin kontrolü altında olduğu kabul edilen bölgelere yerleşmeye devam ediyor. Birçok uluslararası hak grubu bu tür yerleşimleri yasadışı buluyor, sınırlar açıkça tanımlanmıyor ve kalıcı çatışmalar norm olmaya devam ediyor. İsraillilerin önemli bir kısmı da yerleşimlere karşı çıkıyor ve Filistinlilerle olan toprak anlaşmazlıklarını çözmek için barışçıl yollar bulmayı tercih ediyor.

Mayıs 2017'de Hamas liderleri, başkenti Kudüs olan 1967 tanımlı sınırları kullanarak bir Filistin devletinin kurulmasını öneren bir belge sundu. Bununla birlikte, grup İsrail'i bir devlet olarak tanımayı reddetti ve İsrail hükümeti planı derhal reddetti.

   Mayıs 2018'de, ABD Büyükelçiliği Tel Aviv'den Kudüs'e taşındığında gerginlikler patlak verdi. Bunu, İsrail'in başkenti olarak Kudüs'e Amerikan desteğinin işareti olarak algılayan Filistinliler, Gazze-İsrail sınırında, İsrail gücüyle karşılanan ve düzinelerce protestocunun ölümüyle sonuçlanan protestolarla karşılık verdi.

    Filistin tarihinin büyük bir kısmı kan dökülmesi, yerinden edilme ve istikrarsızlık içermesine rağmen, birçok dünya lideri bölge genelinde barışla sonuçlanacak bir çözüm için çalışmaya devam ediyor.