Başkan John F. Kennedy: Hayatı ve Halka Açık Suikast

    Başkan John F. Kennedy'nin hayatı ve bu tarihte, 22 Kasım 1963'te suikasta uğraması üzerine aşağıdaki makale, Garrison: Tarih ve Derin Politika Dergisi'nin yeni yayınlanan sekizinci sayısının baş yazısıdır : ‘1960'ların Siyasi Suikastları.’ JFK, RFK, MLK ve Malcolm X'ten Hammarskjold ve Lumumba'ya kadar, 1960'lar CIA'in Amerika Birleşik Devletleri'ni ele geçirdiği ve tarihin akışını derinden değiştirdiği trajik bir dönemdi ve Garnizon bu tarihi ve bugün için önemini anlamak için vazgeçilmezdir. Bu sayı çift boyutlu ( 348 sayfa ), gerçekten bir kitap. Aşağıdaki makaleyi beğendiyseniz, lütfen Garrison'u destekleyin ve satın alın.

    Son elli sekiz yılda ortaya çıkan yeni araştırma ve bilgi hazinesine rağmen, Başkan John Fitzgerald Kennedy'yi kimin öldürdüğünü ve neden cevaplanamayan sorular olduğunu düşünen birçok insan var. Dr. Martin Schotz'un "belirsizlik suları" olarak adlandırdığı şeyi içtiler ve bu da "her şeye inanılabileceği, ancak hiçbir şeyin bilinemeyeceği, önemli hiçbir şeyin bilinemeyeceği bir kafa karışıklığı durumuna" yol açtı.[1]

    Bir de Warren Komisyonu tarafından önerilen Lee Harvey Oswald'ın "yalnız somun" açıklamasına tutunan başkaları da var.

    Bununla birlikte, her iki grup da, bilinemeyen veya bilindiği iddia edilen gerçek ne olursa olsun, çağdaş bir ilgisi olmadığı, ancak eski şapka, antik tarih, yapacak daha iyi bir şeyi olmayan komplo takıntılı insanlar için bir şeyler olduğu konusunda hemfikir olma eğilimindedir. Genel düşünce, suikastın yarım yüzyıldan daha uzun bir süre önce gerçekleştiği yönünde, bu yüzden devam edelim.

    Hiçbir şey gerçeklerden daha uzak olamazdı, çünkü JFK'nın öldürülmesi, modern Amerikan tarihinin temel olayıdır, Pandora'nın onlarca yıllık trajedinin ortaya çıktığı kutusudur.

 

Savaş Yürütmek İçin Baskı Altında

    John F. Kennedy, 20 Ocak 1961'de Başkan olarak yemin ettiği günden itibaren, Pentagon, Merkezi İstihbarat Teşkilatı ve kendi danışmanlarının birçoğu tarafından gizli, geleneksel ve nükleer savaş yürütmesi için acımasızca baskı gördü.

    22 Kasım 1963'te neden ve kimler tarafından öldürüldüğünü anlamak için, bu baskıyı ve Başkan Kennedy'nin buna sürekli olarak direnmesinin nedenlerini ve bu direnişin sonuçlarını anlamak gerekir.

    Bu, dünyamızın bugünkü durumunu ve ABD'nin neden sonsuz dış savaşlar yürüttüğünü ve JFK'nın ölümünden bu yana evde bir ulusal güvenlik gözetim devleti yarattığını anlamanın anahtarıdır.

 

Savaştan Dehşete Düşmüş Bir Savaş Kahramanı

    Teğmen John Kennedy'nin II. Dünya Savaşı'nda gerçek bir Deniz Savaşı kahramanı olduğunu, PT botlarının bir Japon destroyeri tarafından batırılmasından sonra Güney Pasifik'in hain sularında adamlarını kurtarırken hayatını riske attığını ve ağır yaralandığını hatırlamak çok önemlidir. Ağabeyi Joe ve kayınbiraderi Billy Hartington, teknesinin mürettebatından bazıları gibi savaşta ölmüştü.

    Sonuç olarak, Kennedy savaşın dehşetine karşı son derece hassastı ve 1946'da Massachusetts'te Kongre'ye ilk kez aday olduğunda, başka bir savaştan kaçınmanın bir numaralı önceliği olduğunu açıkça belirtti. Bu bağlılık onunla birlikte kaldı ve kısa başkanlığı boyunca barış için savaşarak öldüğü güne kadar yoğun bir şekilde güçlendi.

   Aksine birçok retoriğe rağmen, bu savaş karşıtı duruş, özellikle 1950'lerde ve 1960'larda bir politikacı için alışılmadık bir durumdu. Kennedy dikkate değer bir adamdı, çünkü başkanlığı özellikle Sovyetler Birliği'ne karşı soğuk bir savaşçı olarak üstlenmesine rağmen, görevdeki deneyimleri bu duruşu hızla bozdu. Çok hızlı bir şekilde, etrafında savaş, hatta nükleer savaş düşüncesinden zevk alan birçok insan olduğunu görmeye başladı ve onları çok tehlikeli olarak görmeye başladı.

 

İleriye Dönük Bir Bakış Açısı

    Yine de başkan olmadan önce bile, 1957'de, Senatör Kennedy, ABD Senatosu'nda, Washington, D.C. ve dünya çapında şok dalgaları gönderen bir konuşma yaptı.[2] Cezayir'in Fransa'dan bağımsızlığını ve genel olarak Afrika'nın kurtuluşunu desteklemek ve sömürgeci emperyalizme karşı çıktı. 1959'da Senato'nun Afrika Alt Komitesi'nin başkanı olarak, Amerikan dış politikasının bir parçası olarak Afrika bağımsızlık hareketlerine sempati duyulmasını istedi. Sömürgeci politikaların sürekli desteklenmesinin yalnızca daha fazla kan dökülmesiyle sonuçlanacağına inanıyordu, çünkü bağımsızlığın sesleri inkar edilmeyecekti ve inkar edilmemelidir.

    Bu konuşma uluslararası bir kargaşaya neden oldu ve ABD'de Kennedy, Eisenhower, Nixon, John Foster Dulles ve hatta Adlai Stevenson ve Dean Acheson gibi Demokrat Parti üyeleri tarafından sert bir şekilde eleştirildi. Ancak Afrika ve Üçüncü Dünya'da alkışlandı.

    Yine de JFK, 1960 başkanlık kampanyası boyunca dünya çapında sömürgeciliğe karşı ve özgür ve bağımsız Afrika ulusları için sesini yükseltmeye devam etti. Bu tür görüşler, CIA ve Başkan Eisenhower'ın Mart 1960'ta Küba'nın Domuzlar Körfezi işgalini onayladıktan dokuz ay sonra yaptığı Veda Konuşmasında gecikmeli olarak uyardığı gelişen askeri sanayi kompleksi de dahil olmak üzere dış politika kurumu için bir lanetlemeydi; bu yan yana gelme, Pentagon ve CIA'in, savaş baskısı yapısal olarak sistemleştikçe, görevdeki başkanlar üzerindeki ve sahip olduğu baskıyı ortaya çıkardı.

 

Patrice Lumumba

    Afrika'nın sömürgecilik karşıtı ve milliyetçi liderlerinden biri karizmatik Kongo Başbakanı Patrice Lumumba'ydı. Haziran 1960'ta, Belçika Kralı II. Leopold tarafından kendisi ve çokuluslu maden şirketleri için yarım yüzyıldan fazla bir süredir vahşice tecavüze uğrayan ve yağmalanan Kongo'nun demokratik olarak seçilmiş ilk lideri olmuştu. Kennedy'nin Afrika'nın bağımsızlığına verdiği destek, Brüksel ile birlikte Lumumba ve Kennedy'yi kendisini destekledikleri için bölgedeki çıkarlarına yönelik tehditler olarak gören CIA tarafından iyi biliniyordu ve özellikle korkuluyordu.

    Böylece, JFK'nın göreve başlamasından üç gün önce, Belçika hükümetiyle birlikte CIA, Lumumba'ya işkence edip dövdükten sonra vahşice suikast düzenlemişti. Ağustos 1960'taki Ulusal Güvenlik Konseyi toplantısında not alan Robert Johnson'a göre, Lumumba'nın suikastı, CIA Başkanı Allen Dulles'a Lumumba'yı "ortadan kaldırma" onayı verdiğinde Başkan Eisenhower tarafından onaylanmıştı. Johnson bunu 2000 yılında keşfedilen 1975 röportajında açıkladı. [3]

    26 Ocak 1961'de Dulles, yeni cumhurbaşkanına Kongo hakkında bilgi verdiğinde, JFK'ya Lumumba'yı dokuz gün önce öldürttüklerini söylemedi. Bu, Kennedy'yi ona bir ders vermek için tenterhook'larda tutmak içindi. 13 Şubat 1961'de Kennedy, BM büyükelçisi Adlai Stevenson'dan Lumumba'nın ölümünü bildiren bir telefon aldı. Beyaz Saray fotoğrafçısı Jacques Lowe'un oval ofiste oturan dehşete kapılmış başkanın bu çağrıya cevap verirken çekilmiş bir fotoğrafı var. Bu, gelecek şeylerin açık bir işaretiydi, başkan için bir uyarıydı.

 

Dag Hammarskjöld, Endonezya ve Sukarno

    Kennedy'nin üçüncü dünya bağımsızlığını destekleme çabalarındaki en önemli müttefiklerinden biri Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Dag Hammarskjöld'dü. Hammarskjöld, Kongo'daki barışı koruma çabalarının yanı sıra, JFK'nın endişelerinin merkezinde yer alan her iki önemli ülke olan Endonezya'daki anlaşmazlıkları çözme çabalarına derinden dahil olmuştu. Hammarskjöld, 18 Eylül 1961'de Kongo'ya barış gücü görevindeyken öldürüldü. Suikaste uğradığına ve CIA ile Allen Dulles'ın olaya karıştığına dair önemli kanıtlar var. Kennedy böylesine önemli bir müttefiki kaybettiği için harap oldu. [4]

    Kennedy'nin stratejisi, Güneydoğu Asya'nın Laos ve Vietnam ile başa çıkma politikasının çok önemli bir yönü olarak Soğuk Savaş müttefiki olarak Endonezya'yla arkadaş olmayı ve diğer yanan Soğuk Savaş çatışmalarına barışçıl çözümler bulmayı içeriyordu. Hammarskjöld de bu çabaların merkezindeydi. Dulles liderliğindeki CIA, Kennedy'nin Endonezya'daki stratejisine şiddetle karşı çıktı. Aslında, Dulles ve CIA, on yıllardır zengin kaynaklara sahip Endonezya'da hain manevralara karışmıştı. Başkan Kennedy, Endonezya Devlet Başkanı Sukarno'yu desteklerken, Dulles Endonezya'nın bağımsızlığını savunduğu için ona karşı çıktı.

    Kennedy, 22 Kasım 1963'te öldürülmeden sadece iki gün önce, Endonezya Devlet Başkanı Sukarno'nun ertesi baharda bu ülkeyi ziyaret etme davetini kabul etmişti. Ziyaretin amacı, Endonezya ve Malezya arasındaki çatışmayı ( Konfrontasi ) sona erdirmek ve Kennedy'nin sömürge sonrası Endonezya'yı askeri olmayan ekonomik ve kalkınma yardımlarıyla destekleme çabalarını sürdürmekti. Amacı, Güneydoğu Asya'daki çatışmayı sona erdirmek ve dünya çapında yeni özgürleşen sömürge sonrası ülkelerde demokrasinin büyümesine yardımcı olmaktı.

    Tabii ki, JFK 1964'te Endonezya'ya asla ulaşamadı ve Allen Dulles ve CIA sayesinde Endonezya'yı Amerika'nın tarafına getirme ve Soğuk Savaş'taki gerilimleri hafifletme konusundaki barışçıl stratejisi asla gerçekleşmedi. Kennedy'nin, kısmen Endonezya'daki başarıya dayanan Amerikan askeri danışmanlarının Vietnam'dan çekilmesi önerisi, JFK'nın öldürülmesinden sonra Lyndon Johnson tarafından hızla tersine çevrildi ve kısa bir süre içinde yüz binlerce Amerikan muharebe askeri Vietnam'a gönderildi. Endonezya'da Sukarno zorla çıkarılacak ve yerine önümüzdeki 30 yıl boyunca demir yumrukla yönetecek olan General Suharto getirilecekti. Yakında, her iki ülke de Kennedy'nin CIA ve Pentagon'daki muhalifleri tarafından tasarlanan kitlesel katliamlara maruz kalacak.[5]

 

Domuzlar Körfezi

    Nisan 1961'in ortalarında, başkanlığına üç aydan az bir süre kala, Kennedy'nin Küba'yı işgal etme konusundaki isteksizliğini bilen CIA ve direktörü Allen Dulles tarafından Başkan Kennedy için bir tuzak kuruldu. Yeni başkanın koşullar tarafından son dakikada planladıkları işgali desteklemek için ABD Donanması ve Deniz Kuvvetleri'ni göndermeye zorlanacağını varsaydılar. CIA ve generaller Fidel Castro'yu devirmek istediler ve bu amaç doğrultusunda Küba'yı işgal etmek için Kübalı sürgünlerden oluşan bir güç eğittiler. Bu, Başkan Eisenhower ve Başkan Yardımcısı Nixon döneminde başlamıştı. Kennedy, Amerikan birliklerini göndermeyi reddetti ve işgal tamamen yenildi. CIA, ordu ve Kübalı sürgünler acı bir şekilde Kennedy'yi suçladı.

   Ama hepsi bir sahtekarlıktı. 2000 yılında ortaya çıkarılan gizli belgeler, CIA'in Sovyetlerin işgal tarihini bir haftadan daha önceden öğrendiğini ve Küba Başbakanı Fidel Castro'yu bilgilendirdiğini keşfettiğini, ancak - ve burada insanların saçlarının ucunda durması gereken şaşırtıcı bir gerçek - CIA'in Başkan'a hiçbir zaman söylemediğini ortaya koydu. CIA, işgalin muhtemelen olaydan önce mahkum olduğunu biliyordu ama yine de devam etti.

    Neden? Bu nedenle, daha sonraki başarısızlık için JFK'yı suçlayabilirler.

    Kennedy daha sonra arkadaşları Dave Powell ve Ken O'Donnell'a şunları söyledi: "Onlara teslim olacağımdan ve devam emrini [ Donanma'nın uçak gemisi ] Essex'e göndereceğimden emindiler. Benim gibi yeni bir başkanın paniğe kapılmayacağına ve kendi yüzünü kurtarmayacağına inanamadılar. Şey, beni yanlış anladılar."[6]

    Bu ihanet, olayların gelmesine zemin hazırladı. Kurgunun tüm boyutlarını hisseden ancak tam olarak bilmeyen Kennedy, CIA Direktörü Allen Dulles'ı ( kötü bir şakada olduğu gibi, daha sonra JFK'nın suikastını araştıran Warren Komisyonu'na seçildi ) ve yardımcısı General Charles Cabell'i ( kardeşi Earle Cabell, kötü bir şakayı saçma yapmak için, Kennedy'nin öldürüldüğü gün Dallas belediye başkanıydı ) kovdu. Daha sonra Earle Cabell'in bir CIA varlığı olduğu keşfedildi. [7]

    JFK, "CIA'i bin parçaya bölmek ve rüzgarlara dağıtmak" istediğini söyledi. Onu, gücü katlanarak büyüyen bir hükümet içindeki gizli bir hükümete sevdirme duyguları değil.[8]

 

Kennedy, Domuzlar Körfezi İhanetinden Sonra Yanıt Verdi

    Sahne, şimdi etrafındaki ordu - istihbaratçı insanlardan daha da şüpheci olan ve neredeyse tüm danışmanlarına karşıt olarak, ABD dış politikasında güç kullanımına sürekli olarak karşı çıkan JFK olarak olayların izlenmesi için hazırlanmıştı.

    1961'de, Genelkurmay Başkanı'nın Laos'a muharip birlikler yerleştirme talebine rağmen – Nisan ayı sonuna kadar 140.000 kişiye tavsiyede bulunarak – Kennedy, Cenevre Konferansı'ndaki temsilcisi Averell Harriman'a "Anladınız mı? Laos'ta müzakere edilmiş bir çözüm istiyorum. Asker göndermek istemiyorum." [9] Başkan, Laos ve Vietnam'ın bağlantılı konular olduğunu biliyordu ve Laos gündemine ilk geldiğinden, tarafsız bir Laos için bastırmaya kararlıydı.

   Yine 1961'de, üst düzey generallerinin, Sovyetler Birliği ile Berlin ve Güneydoğu Asya konusundaki bir anlaşmazlıkta nükleer silah kullanma izni verme ısrarını kabul etmeyi reddetti. Üst düzey askeri danışmanlarıyla yaptığı toplantıdan çıkan Kennedy, ellerini havaya attı ve "Bu insanlar deli" dedi. [10]

    Mart 1962'de CIA, efsanevi ajan Edward Lansdale'in şahsında ve Genelkurmay Başkanlığı'nın her üyesinin onayıyla, başkana ABD'nin Küba'yı işgali için bir bahane sundu. Kod adı Northwoods Operasyonu olan yanıltma harekâtı planı, ABD'de masum insanların vurulmasını, Kübalı mültecileri taşıyan teknelerin batırılmasını ve Miami, Washington D.C. ve diğer yerlerde bir terör kampanyası başlatılmasını ve halkın öfkelenmesi ve Küba'nın işgali çağrısında bulunması için Castro hükümetinden sorumlu tutulmasını istedi.[11]

    Kennedy dehşete düştü ve daha sonra kendisine karşı kullanılabilecek Amerikalılara yönelik terörist saldırıları kabul etmesi için onu manipüle etme baskısını reddetti. Hayatının tehlikede olduğunu ve CIA ile ordunun boynuna bir ilmik sıktığını zaten biliyordu. Ama boyun eğmeyi reddetti.

    26 Haziran 1961 gibi erken bir tarihte, Beyaz Saray'da Sovyet Başbakanı Nikita Kruşçev'in sözcüsü Mihail Harlamov ve Kruşçev'in damadı Alexei Adzhubei ile yaptığı bir toplantıda, Harlamov'un iki ülke arasındaki ilişkileri ilerletmek için neden daha hızlı hareket etmediği sorulduğunda, JFK "Bu ülkeyi anlamıyorsunuz. ABD-Sovyet ilişkilerinde çok hızlı hareket edersem, ya akıl hastanesine atılacağım ya da öldürüleceğim."[12]

    JFK, Ekim 1962'deki Küba füze krizi sırasında ordunun istediği gibi Küba'yı bombalamayı ve işgal etmeyi reddetti. Sovyetler, ABD önderliğindeki bir başka işgali önlemek için Küba'ya saldırgan nükleer füzeler ve 30.000'den fazla destek askeri yerleştirmişti. Amerikan hava fotoğrafçılığı füzeleri tespit etmişti. Bu, ABD hükümeti için anlaşılır bir şekilde kabul edilemezdi. JFK, Genelkurmay Başkanları ve güvenilir danışmanları tarafından Küba'ya önleyici bir nükleer saldırı emri vermeye çağrılırken, diplomatik bir çözümün tek çıkış yolu olduğunu biliyordu, çünkü Sovyetler Birliği ile bir dizi nükleer alışverişi takip edecek yüz milyonlarca insanın ölümünü kabul etmeyecekti. Sadece kardeşi Robert ve Savunma Bakanı Robert McNamara, nükleer silahların kullanılmasına karşı çıkmak için onunla birlikte durdu. Eski bir Pentagon ve Rand Corporation analisti olan Daniel Ellsberg, Kennedy'nin saldırmak yerine yerleşmeyi seçtiği için Pentagon'da bir darbe atmosferi olduğunu bildirdi. [13] Sonunda, on üç inanılmaz gergin günün eşiğinden sonra, Kennedy ve Sovyet Başbakanı Nikita Kruşçev mucizevi bir şekilde krizi çözmenin ve bu silahların kullanılmasını önlemenin bir yolunu buldu.

    Daha sonra JFK, arkadaşı John Kenneth Galbraith'e "Bunu yapmak için en ufak bir niyetim olmadı" dedi. [14]

 

Kader Yılı 1963

    JFK, Haziran 1963'te, Amerikan Üniversitesi'nde, nükleer silahların tamamen ortadan kaldırılması, Soğuk Savaş'ın ve "Amerikan savaş silahları tarafından dünyaya dayatılan Pax Americana"nın sona ermesi ve "genel ve tam silahsızlanma"ya doğru hareket çağrısında bulunduğu tarihi bir konuşma yaptı.[15]

    Birkaç ay sonra Nikita Kruşçev ile Sınırlı Test Yasağı Anlaşması imzaladı. [16]

    Ekim 1963'te, 1.000 ABD askeri birliğinin yıl sonuna kadar Vietnam'dan çekilmesini ve 1965'in sonuna kadar tamamen geri çekilmesini isteyen Ulusal Güvenlik Eylem Memorandum 263'ü imzaladı.[17]

    Bütün bunları, Saturday Evening Post editörü ve nükleer silah karşıtı savunucu Norman Cousins, Sovyet ajanı Georgi Bolshakov aracılığıyla Sovyet Başbakanı Nikita Kruşçev ile gizlice görüşmelere girerken yaptı[18] ve Papa XXIII. John,[19] ve Küba Başbakanı Fidel Castro ile çeşitli aracılar aracılığıyla, biri Fransız Gazeteci Jean Daniel idi. Tabii ki, CIA dahil olduğunda sır gizli değildi.

    Küba füze krizinin yakın nükleer felaketinden derinden rahatsız olan Kennedy, böyle yakın bir özlediğin bir daha asla yaşanmamasını sağlamak için arka kanal iletişimini açmaya kararlıydı. Her iki tarafta da hata olduğunu ve bir kayma veya iletişimsizliğin nükleer bir soykırımı başlatabileceğini biliyordu. Bu nedenle, düşmanlarıyla iletişim hatları açmaya çalışmaya kararlıydı.

    Jean Daniel, Fidel Castro ile röportaj yapmak için Küba'ya gidiyordu, ancak ondan önce 24 Ekim 1963'te Kennedy ile röportaj yaptı. Daniel'in Castro'ya söylediklerini söyleyeceğini bilen Kennedy, Daniel'e Castro'nun "kendi hatasıyla dünyanın Ekim 1962'de nükleer savaşın eşiğinde olduğunu" fark edip etmediğini sordu. Ama aynı zamanda mesajı yumuşatmak için şunları da ekledi:

    "Fidel Castro'nun Sierra Maestra'da haklı olarak adalet çağrısı yaptığı ve özellikle Küba'yı yolsuzluktan kurtarmayı arzuladığı bildirisini onayladım. Daha da ileri gideceğim: bir dereceye kadar Batista, Amerika Birleşik Devletleri tarafından bir dizi günahın vücut bulmuş hali gibidir. Şimdi bu günahların bedelini ödemek zorunda kalacağız. Batista rejimi konusunda, ilk Kübalı devrimcilerle aynı fikirdeyim. Bu çok açık." [20]

    Bu tür duygular, CIA ve üst düzey Pentagon generalleri için haince diyelim, lanetliydi. Küba ile savaşa girmeyi, barışı vurgulamayı ve savaştan ziyade çatışmalara çözüm müzakere etmeyi, tüm askeri personelin Vietnam'dan çekilmesini emretmeyi, Soğuk Savaş'a son verme çağrısında bulunmayı ve Soğuk Savaş düşmanlarıyla özel, arka kanal iletişimine girmeye istekli olmayı açıkça reddetmesi, Kennedy'yi ulusal güvenlik devletinin düşmanı olarak işaretledi. Bir çarpışma rotasındaydılar.

 

22 Kasım 1963'teki Suikast

    Domuzlar Körfezi, Küba Füze Krizi ve diğer birçok askeri uçurumdan geçtikten sonra Kennedy, Soğuk Savaşçı'dan barış yapıcıya kadar derin bir metanoya, manevi bir dönüşüm geçirdi. Kendisine tavsiyede bulunan generalleri, insan hayatını değersizleştiren ve nükleer savaşlar başlatmaya kararlı olarak görmeye başladı. Ve savaşa karşı artan direnişinin onu bu generaller ve CIA ile tehlikeli bir çarpışma rotasına soktuğunun farkındaydı. Birçok kez, kendisine karşı bir askeri darbe olasılığından bahsetti.

    Dallas'a gitmeden önceki gece karısına, "Ama Jackie, eğer birisi beni bir pencereden tüfekle vurmak istiyorsa, kimse durduramaz, o zaman neden endişeleneyim" dedi. [21]

    Ve biliyoruz ki kimse onu durdurmaya çalışmadı çünkü başarısını sağlamak için infazını birden fazla yerden planlamışlardı.

 

Onu Kim Öldürdü?

   1963'ten beri okuduğunuz, izlediğiniz veya dinlediğiniz tek şey ana akım şirket medyası ( MSM ) olsaydı, JFK'nın suikastının resmi açıklamasının, Warren Komisyonu'nun, esasen doğru olduğuna ikna olurdunuz. Yanılıyor olursunuz, çünkü bu şirket medyası bunca yıldır hükümetin, özellikle de Mockingbird Operasyonu adı verilen gizli bir program kapsamında uzun zaman önce onlara sızan ve onları kontrol eden CIA'in sözcüsü olarak hizmet etti. [22] 1977'de ünlü Watergate gazetecisi Carl Bernstein, Rolling Stone için 25.000 kelimelik bir kapak hikayesi olan "CIA ve Medya" yı yayınladı ve burada onlarca yıldır CIA ile el ele çalışan The New York Times, CBS, Time, Newsweek gibi birçok gazeteci ve medyanın isimlerini yayınladı. İronik olarak veya "sınırlı bir hangout" un bir parçası olarak ( daha derin olanları gizlerken bazı gerçekleri kabul etmek için casus konuşması ), bu makale CIA'in kendi web sitesinde bulunabilir.

    Bilginin tam kontrolü medya suç ortaklığını gerektirir ve JFK suikastı ile ve önemli gördükleri her konuda CIA ve MSM birleşmiştir. [23] Bu kontrol edebiyat, sanat, popüler kültür ve haberlere kadar uzanır. Frances Stonor Saunders, 1999 tarihli The Cultural Cold War: The CIA And The World Of Arts And Letters ( Kültürel Soğuk Savaş: CIA ve Sanat ve Edebiyat Dünyası ) adlı kitabında[24] bunu kapsamlı bir şekilde belgeliyor ve Joel Whitney bunu 2016'da Finks: How the CIA Tricked the World's Best Writers ( Kültürel Soğuk Savaş: CIA ve Sanat ve Edebiyat Dünyası ve Edebiyat Dünyası ) adlı kitabında kapsamlı bir şekilde belgeliyor ve bunu 2016'da Finks: How the CIA Tricked the World's Best Writers ( Kültürel Soğuk Savaş: CIA ve Sanat ve Edebiyat Dünyası ve Mektuplar Dünyası )[24] adlı kitabında ve Joel Whitney bunu 2016'da Finks: How the CIA Tricked the World's Best Writers ( Dünyanın En İyi Yazarlarını Nasıl Kandırdı ) ile takip etti. Paris İncelemesi. Bu tür ifşaatlar elbette geriye dönüktür, ancak yalnızca en naif olanlar bu tür operasyonların geçmişte kaldığı sonucuna varabilir.

    Warren Komisyonu, Başkan'ın Lee Harvey Oswald adlı eski bir deniz piyadesi tarafından vurulduğunu, Oswald'ın Teksas Okul Kitapları Deposu'nun 6. katından üç kurşun sıktığını, Kennedy'nin arabasının zaten iki yüz elli metre uzakta olduğunu ve kendisinden uzaklaştığını iddia etmiştir. Ancak bu, daha sonra "sihirli mermi" olarak adlandırılan bu mermilerden birinin Kennedy'nin vücudundan geçerek aşağı yukarı, sağa sola zikzaklar çizerek ön koltukta oturan Teksas Valisi John Connolly'ye isabet ettiği ve toplam yedi yaraya neden olduğu, ancak daha sonra Parkland Hastanesi'nde bir sedyede bozulmamış halde bulunduğu şeklindeki tuhaf iddia da dahil olmak üzere birçok nedenden ötürü açıkça yanlıştır.[25] 6. Caddeye bakan yalnız bir suikastçı limuzini Houston Caddesindeki TSBD'ye kırk metre kadar yaklaştığında zemin penceresi mükemmel bir atış yapabilirdi.

    Hükümetin balistik bir peri masalı olan iddiasının saçmalığı, Oswald'ın Kennedy'yi öldürdüğü iddiasının anahtarıydı. Başkanın ön sağdan vurulduğunu açıkça gösteren ünlü Zapruder filmi tarafından görsel olarak paramparça edildi ve gülünç hale getirildi ve başının sağ önü patladığında, Jacqueline Kennedy kocasının kafatasının ve beyninin bir parçasını almak için arabanın bagajına tırmanırken şiddetle geriye ve soluna atıldı.

    Bu video kanıtı, bir komplonun açık ve basit bir kanıtıdır.[26]

 

Lee Harvey Oswald Kimdi?

    Ancak bunu incelemenin başka bir yolu daha var.

    Warren Komisyonu'nun JFK'yı öldürdüğünü söylediği Lee Harvey Oswald, istihbarat topluluğu, FBI ve CIA ile bağlantılıysa, o zaman mantıksal olarak onun "yalnız bir suikastçı" olmadığı ya da hiç bir suikastçı olmadığı sonucuna varabiliriz. Oswald'ın en başından beri CIA tarafından bir oyundaki bir piyon gibi dünyanın dört bir yanına nasıl taşındığını ve oyun bittiğinde, piyonun iki gün sonra Jack Ruby tarafından Dallas polis merkezinde nasıl ortadan kaldırıldığını gösteren çok sayıda kanıt var.

    James W. Douglass, konuyla ilgili en önemli kitap olan JFK and the Unspeakable: Why He Died and Why It Matters'da şu soruyu sorar:

    Lee Harvey Oswald, ihanet ettiği hükümet tarafından neden bu kadar hoşgörülü ve desteklendi?

    Bu önemli bir sorudur.

    CIA'in Japonya'daki U-2 casus uçağı Atsugi Hava Kuvvetleri Üssü'nde ABD Deniz Piyadesi olarak görev yaptıktan sonra, Kripto izni ( çok gizliden daha yüksek, Warren Komisyonu tarafından bastırılan bir gerçek ) ve Rus dilinde eğitildikten sonra Oswald, Deniz Piyadeleri'nden ayrıldı ve Sovyetler Birliği'ne kaçtı. [27] ABD'yi kınadıktan sonra, Amerikan vatandaşlığını reddettikten sonra, Minsk'teki bir Sovyet fabrikasında çalıştıktan ve bir Rus karısını aldıktan sonra - bu sırada Gary Powers'ın U-2 casus uçağı Sovyetler Birliği üzerinde vuruldu - Moskova'daki Amerikan Büyükelçiliği'nden bir krediyle ABD'ye döndü, ancak Hoboken'deki rıhtımda karşılandı. New Jersey, Spas T. Raikin tarafından, Dışişleri Bakanlığı tarafından önerilen kapsamlı istihbarat bağlantılarına sahip önde gelen bir anti - komünist. [28]

    Oswald göçmenlikten sorunsuz bir şekilde geçti, yargılanmadı, Fort Worth, Teksas'a taşındı ve Dallas CIA Yurtiçi Temaslar Servisi şefinin önerisiyle, bir CIA varlığı olan anti - komünist bir Rus olan George de Mohrenschildt tarafından karşılandı ve arkadaş oldu. De Mohrenschildt, dört gün sonra, Küba üzerindeki U-2 casus görevleriyle ilgili ABD Ordusu Harita Servisi için çok gizli haritalar üzerinde çalışan bir fotoğraf ve grafik sanatları şirketinde ona bir iş buldu.

    Oswald daha sonra de Mohrenschildt tarafından Dallas bölgesinde çobanlık yaptı. 1977'de, CIA için Oswald ile temasa geçtiğini ve Suikastlar Komitesi Seçme Komitesi ile görüşeceğini açıkladığı gün, de Mohrenschildt'in intihar ettiği iddia edildi.

    Oswald daha sonra Nisan 1963'te New Orleans'a taşındı ve burada CIA bağlantılı William Reily'nin sahip olduğu Reily Coffee Company'de iş buldu. Reily Coffee Company, FBI, CIA, Gizli Servis ve Deniz İstihbarat ofislerine yakın bir mesafede bulunuyordu ve istihbarat servisleri için gizli bir eylem koordinatörü olarak çalışan, Castro karşıtı paramiliterlere silah, para ve eğitim sağlayan FBI'ın Chicago Bürosu'ndan sorumlu eski bir Özel Ajan olan Guy Banister'ın ofisine bir taş atımı uzaklıktaydı. Oswald daha sonra Banister ve CIA paramiliterleri ile çalışmaya başladı.

    Bu zamandan suikasta kadar Oswald, bir gün kendisini Castro yanlısı, ertesi gün Castro karşıtı olarak tasvir ederek, bu tiyatro gösterilerinin çoğu Banister'ın ofisinden yönetilen her türlü çelişkili faaliyette bulundu. Sanki Oswald, kukla ustalarının emriyle, eylemlerinin ardındaki amaçları deşifre etmeye niyetli herkesi şaşırtmak ve onu gelecekteki bir "suikastçı" veya "patsy" olarak kurmak için çok sayıda ve karşıt roller üstleniyordu.

    James Douglass, Oswald'ın "hem CIA hem de FBI ile birlikte çalışıyor gibi göründüğünü" ikna edici bir şekilde, birincisi için bir provokatör ve ikincisi için bir muhbir olarak savunuyor. 1960 - 64 yılları arasında CIA Tokyo İstasyonu'nda çalışan Jim ve Elsie Wilcott, 1978'de San Francisco Chronicle'a verdikleri röportajda, "Oswald'ın ajans için çalıştığı Tokyo CIA istasyonunda yaygın bir bilgiydi" dedi. [29]

    Oswald Nisan 1963'te New Orleans'a taşındığında, de Mohrenschildt, CIA'den Haitili diktatör "Papa Doc" Duvalier için jeolojik bir araştırma yapması için dolaylı olarak 285.000 dolarlık bir sözleşme istedi ve dolaylı olarak verildi. [30]

    Ruth ve Michael Paine daha sonra ipucu üzerine sahneye girdiler. Ruth, Oswald'a de Mohrenschildt tarafından tanıtılmıştı. Eylül 1963'te Ruth Paine, kız kardeşinin Virginia'daki evinden New Orleans'a Marina Oswald'ı almak ve Lee'nin hafta sonları da kaldığı Dallas'a getirmek için sürdü. Dallas'a döndüğünde Ruth Paine, Lee Harvey Oswald için 16 Ekim 1963'te çalışmaya başladığı Texas Book Depository'de uygun bir iş ayarladı.

    Ruth, Marina Oswald ile birlikte, Warren Komisyonu'nun Oswald'a karşı kritik öneme sahip tanığıydı. Allen Dulles, daha önce JFK tarafından kovulmasına rağmen, Warren Komisyonu'nda kilit bir pozisyona atandı. Önündeki Paines'i sorguladı, açıklayıcı sorulardan, özellikle de Paines'le olan kişisel bağlantılarını açığa vurabilecek sorulardan titizlikle kaçındı. Michel Paine'in annesi için, Ruth'un kayınvalidesi Ruth Paine Forbes Young, II. Dünya Savaşı sırasında Dulles ile casus olarak çalışan eski metresi Mary Bancroft'un yakın arkadaşıydı. Bancroft ve kendisi, Ruth Paine Forbes Young'ın Cape Cod açıklarındaki özel adasında misafir olarak davet edilmişti.

   Ruth ve Michael Paine'in kapsamlı istihbarat bağlantıları vardı. Suikasttan otuz yıl sonra, Ruth Paine'in kız kardeşi Sylvia'nın CIA için çalıştığını gösteren bir belgenin gizliliği kaldırıldı. Babası, Uluslararası Kalkınma Ajansı ( CIA cephesi faaliyetleriyle ünlü ) sözleşmesiyle Latin Amerika'yı dolaştı ve CIA'e giden raporlar sundu. Kocası Michael'ın üvey babası Arthur Young, Vietnam Savaşı için önemli bir askeri tedarikçi olan Bell Helicopter'in mucidi idi ve Michael'ın oradaki işi ona bir güvenlik izni verdi.

    Eylül ayının sonundan 22 Kasım'a kadar, Mexico City'den Dallas'a kadar çeşitli "Oswald'ların" aynı anda görüldüğü bildirildi. Teksas Tiyatrosu'nda iki Oswald tutuklandı, gerçek olan ön kapıdan çıkarıldı ve bir sahtekar arkadan çıkarıldı.

    Douglass'ın dediği gibi:

    Lee Harvey Oswald'a karşı kanıt sağlayan Oswald'lar, Warren Raporu'nun kullanabileceğinden ve hatta açıklayabileceğinden daha fazlaydı. [31]

    J. Edgar Hoover bile, Oswald'ın Mexico City'deki Sovyet Büyükelçiliği'ne yaptığı iddia edilen ziyaretle ilgili olarak LBJ'ye söylediği gibi, Oswald sahtekarlarının kullanıldığını biliyordu. Daha sonra bu CIA hilesini şöyle adlandırdı: "Oswald'ın Meksika gezisinin sahte hikayesi... Onların ( CIA'in ) ikili ilişkileri" sözlerini unutamadı. [32]

    Yakından ilgilenen herkes için gölgelerde yüksek seviyelerde çok karmaşık ve ölümcül bir oyunun oynandığı açıktı.

    Oswald'ın Başkan'ın cinayetinden sorumlu tutulduğunu biliyoruz. Ancak suçun izini adil bir şekilde takip edersek, hükümet güçlerinin iş başında olduğu açıkça ortaya çıkar. Douglass ve diğerleri, bunun nasıl böyle olması gerektiğini göstermek için katman katman kanıtlar topladılar.

 

Başkanın güvenliğini geri çekme yetkisi kimdeydi?

    Bu temel soruyu cevaplamak, komplocuları parmakla göstermek ve Vincent Salandria'nın sözleriyle, "devlet suçlarını gizleyen sahte gizemi" açığa çıkarmaktır.[33]

    Ne Oswald, ne mafya ne de Castro karşıtı Kübalılar o gün güvenliğin çoğunu geri çekemezlerdi. Şerif Bill Decker, tüm milletvekillerine "bu [ başkanlık ] motorcadesinin güvenliğinde hiçbir şekilde yer almamalarını" emretti. [34] Polis Şefi Jesse Curry, Dealey Plaza'daki başkan için Dallas polis koruması için de aynısını yaptı. Hem "Şef Curry hem de Şerif Decker, Gizli Servis'ten aldıkları emirlere itaat ederek başkandan güvenliği geri çekme emirlerini verdiler." Gizli Servis, polis motosikletli eskortlarını, önceki başkanlık motosikletlerinde ve önceki gün Houston'da bulundukları başkanın arabasının yanından çekti ve ajanları, normalde silah ateşini engellemek için konuşlandırıldıkları arabanın arkasından çıkardı.

    Gizli Servis, Kennedy'yi korumak için Dealey Plaza'da hiçbir Gizli Servis ajanı olmadığını itiraf etti. Ancak kapsamlı tanık ifadelerinden, suikast sırasında ve sonrasında, Dealey Plaza'da Gizli Servis ajanlarını taklit eden insanlar olduğunu ve polisin ve halkın, bazı atışların geldiği Grassy Knoll'daki bölgeden geçmesini engellediğini biliyoruz. Gizli Servis, Gizli Servis ajanı William Greer tarafından sürülen arabanın salyangoz hızında hareket ettiği ve son kafa vuruşundan önce neredeyse durma noktasına geldiği, açık ve bariz güvenlik ihlalleri olduğu kadersel, köpek bacağı dönüşünü ( 18 Kasım'da kuru bir koşuda ) onayladı. Temsilciler Meclisi Suikastlar Seçme Komitesi bunu sonuçlandırdı, bazı komplo teorisyenleri değil. [35]

    Başkanın boynundan ve kafasından önden vurulduğunu iddia eden birçok doktor ve sağlık personelinin tanıklığını, resmi hikayeyle çelişen ifadeleri kim bastırabilirdi?

    JFK tarafından Beyaz Saray'a bizzat getirilen ve başkanın suikaste uğrayacağından korktuğu uyarısında bulunan ilk Afrikalı - Amerikalı Gizli Servis ajanı Abraham Bolden'i kim kovuşturabilir ve hapse atabilirdi? ( Douglass, Bolden'la yedi kez röportaj yaptı ve 2 Kasım'da Chicago'da JFK'yı öldürmek için iptal edilen komplo hakkındaki kanıtları, az bilinen ancak sonuçları bakımından olağanüstü bir hikaye. )

    Ölenlerin listesi, manipüle edilen kanıtlar ve olaylar, eski bir post - facto örtbas ile bastırılan, çarpıtılan ve çarpıtılan soruşturma, kurumsal desteği olmayan haydut aktörlere değil, hükümet içindeki güçlere açıkça işaret ediyor.

    İstihbarat aygıtının en derin düzeylerinde örgütlenmiş bir komplonun kanıtları çok büyüktür. James Douglass bunu o kadar derinlemesine ve o kadar mantıklı bir şekilde sunuyor ki, gerçeğe katılaştırılmış tek bir kişi, JFK ve Söylenemez adlı kitabından derinden etkilenmeyecek ve etkilenmeyecekti.

    Ancak ondan ve bu sahte gizemin Gordion düğümünü birkaç kısa vuruşla kesen diğer araştırmacılardan daha fazlası var.

 

Oswald, Önceden Belirlenmiş Patsy

    ABD İstihbarat operasyonunun bir parçası olarak çalışan Lee Harvey Oswald'ın, Başkan Kennedy'nin suikastının suçunu üstlenmek üzere kurulduğunu ve polis nezaretinde "patsy" olduğunu söylediğinde doğru konuştuğunu göstermek için üç örnek yeterli olacaktır. Bu örnekler, Oswald'ın istihbarat işleyicileri tarafından aldatıldığını ve cinayetten çok önce, suçu yalnız, çılgın bir katil olarak kabul etmek için bilgisi olmadan seçildiğini açıkça ortaya koymaktadır.

    İlk olarak, Kennedy saat 12: 30'da vuruldu. Warren Raporu'na göre, saat 12: 45'te Oswald'ın tanımına mükemmel bir şekilde uyan bir şüpheli için bir polis raporu yayınlandı. Bu, Kitap Deposu'nun karşısında durduğunu ve yaklaşık 5'10 "ve ince, altıncı kattaki pencereden başkanın arabasına bir tüfek ateşleyen beyaz bir adam gördüğünü söyleyen Howard Brennan'ın ifadesine dayanıyordu. Bu açıkça yanlıştı, çünkü çekimden birkaç dakika sonra çekilen fotoğraflar, pencerenin yaklaşık on dört inç kadar altta sadece kısmen açıldığını gösteriyordu ve Brennan'ın söylediği gibi, ayakta duran bir suikastçının "sol pencere pervazına yaslanmış" olarak görülmesi imkansız olurdu ( pencere kenarı yerden bir ayaktı ). Bu nedenle camdan ateş ediyor olması gerekirdi. Şüphelinin tanımı, Oswald'ınkiyle eşleşmesi için önceden açıkça uydurulmuştur.

    Daha sonra Dallas'ın sakin Oak Cliff semtinde saat 13:06 ile 13:15 arasında, Polis Memuru J.D. Tippit vurularak öldürüldü. Brennan'ın polis telsizinden yayınlanan açıklamasına dayanarak, Tippit açıklamaya uyan bir adamı durdurmuştu ve bu adam bir silah çekti ve memuru vurdu. Bu arada Oswald, ev sahibesinin saat 13:03'te ayrıldığını, dışarı çıktığını ve kuzeye giden bir otobüs durağında durduğunu söylediği odasına dönmüştü. Tippet cinayeti, bir tanığın Bayan Higgins'in saat 13:06'da bir silah sesi duyduğunu, dışarı koştuğunu, Tippit'in sokakta yattığını ve Oswald olmadığını söylediği bir tabancayla kaçan bir adamı gördüğü güneyde bir milin onda dokuzu uzaklıkta gerçekleşti.

    Oswald'ın Tippit cinayetinden dakikalar önce Teksas Tiyatrosu'na girdiği bildirildi. İmtiyaz standı operatörü Warren Burroughs, Warren Raporu'nun Tippit'in öldürüldüğünü iddia ettiği saat olan 13:15'te kendisine patlamış mısır sattığını söyledi. Saat 13:50'de Lee Harvey Oswald, Teksas Tiyatrosu'nda tutuklandı ve bir kalabalığın ve birçok polis arabasının onu beklediği ön kapıdan çıkarılırken, birkaç dakika sonra ikinci bir Oswald gizlice sinema salonunun arka kapısından çıkarıldı. ( İkinci Oswald'ın ve onun 22 Kasım 1963 öğleden sonra askeri bir uçakla Dallas'tan çıkıp CIA tarafından hareket ettirilmesinin James W. Douglass tarafından ayrıntılı olarak belgelenen bu hikayesini okumak göz açıcıdır. )

    Oswald ve Tippit cinayetinin resmi anlatısı inandırıcılık uyandırıyor, ancak Oswald'ın bir katil olduğunu "göstermeye" hizmet ediyor. [36]

    İnkarlarına rağmen, önceden paketlenmiş bir açıklamaya dayanarak Kennedy'nin cinayeti için kurulan Oswald, Tippit'in cinayeti için saat 19: 10'da aranıyor. Ertesi güne kadar Kennedy'ninki için suçlanmadı.

 

Air Force One'a Mesaj

    İkincisi, Oswald, tutuklanmasından sonraki öğleden sonraki saatlerde Tippit'in öldürülmesi hakkında sorgulanırken, Air Force One, yeni yemin eden başkan Lyndon Johnson ve başkanlık partisi ile Dallas'tan Washington'a gitti. D.C.'de, Beyaz Saray Durum Odası, Kennedy'nin Ulusal Güvenlik Danışmanı McGeorge Bundy'nin, Domuzlar Körfezi ve Kennedy'nin Vietnam'dan çekilme emri de dahil olmak üzere birçok konuda JFK'ya karşı çıkan yakın CIA bağları olan bir adamın kişisel ve doğrudan kontrolü altındadır. [37]

    Theodore White tarafından bildirildiği gibi, The Making of the President 1964'te, Johnson ve diğerlerine Bundy kontrolündeki Durum Odası tarafından "Oswald'ın kimliğini ve tutuklanmasını öğrenen hiçbir komplo olmadığı" bildirildi.[38]

    Warren Komisyonu'nun en eski ve en zeki eleştirmenlerinden biri olan Vincent Salandria, False Mystery adlı kitabında bunu şöyle ifade etmiştir:[39]

    Bu [ Durum Odası'ndan Air Force One'a Washington, D.C.'ye geri dönüş uçuşunda yapılan duyuru ], Oswald'ın yalnız suikastçı olarak ilk duyurusuydu. Dallas'ta Oswald, ertesi sabah saat 01:30'a kadar Başkan'a suikast düzenlemekle suçlanmadı bile. Uçak 22'sinde saat 17:59'da indi. O sırada Dallas Bölge Savcısı Henry Wade, "ön raporlar, birden fazla kişinin çekime karıştığını gösteriyordu... elektrikli sandalye katiller için çok iyi." Suikast tarafından şaşkınlıkla karşılanan ve bununla ilgili gerçeği meşru bir şekilde arayan herhangi bir hükümet için, suikast zamanından altı saatten daha kısa bir süre sonra, komplo olmadığını bilmek için çok erken olduğuna dair herhangi bir şüphe olabilir mi? Bu duyuru, Oswald'ı yalnız suikastçı olarak tanımlayan ilk duyuruydu.

    McGeorge Bundy'nin, bu duyuru Durum Odası'ndan yayınlandığında, böyle bir mesajın Air Force One'daki Başkanlık partisine [ ve tüm kabine ile birlikte geri dönen ve Pasifik Okyanusu'na geri dönen ayrı bir düzleme ] iletildiğinde gerçek anlamının, iletilen görünüşte mesaj olmadığını bilmek için bir nedeni olduğu tezini öneriyorum. Aksine, Bundy'yi teslim ediyorum... Oswald'ın aleyhindeki herhangi bir kanıt tespit edilmeden önce yalnız suikastçı olarak tanımlandığı düşüncesini Başkanlık partisine gerçekten aktarıyordu. İstihbarat servislerinin merkezi bir koordinatörü olarak Bundy, Durum Odası aracılığıyla böyle bir mesaj iletirken, Başkanlık partisine, ABD Hükümeti istihbarat servisleri ile yalnız suikastçı doktrini arasında kutsal olmayan bir evliliğin gerçekleştiğini söylüyordu. Cumhurbaşkanlığı partisine ısrarla, 'Şimdi, bunu duyun! Oswald suikastçıdır, tek suikastçıdır. Kanıt henüz mevcut değil. Deliller elde edilecek veya bunun yerine deliller oluşturulacaktır. Bu, kanıt bekleyemeyen çok önemli bir devlet meselesidir. Yeni yöneticiler konuştu. Siz, orada, Bay Yeni Başkan, ve dolayısıyla gönderilebilir şeyler ve siz devrik bir Başkanın astları, mesaja iyi kulak verdiniz." Bundy'nin Durum Odası, Orwellci bir çifte düşünme işlevine hizmet etmiyor muydu?[40]

 

Oswald'ın Önceden Paketlenmiş Yaşam Öyküsü

    Son olarak, Hava Kuvvetleri Albay Fletcher Prouty, hükümetin suikast hakkında başından beri yalan söylediğine dair daha fazla kanıta ihtiyaç duyanlar için CIA komplosunun üçüncü bir örneğini ekliyor.

   Prouty, Kennedy yıllarından önce ve Pentagon'da Özel Operasyonlar Şefiydi. O, Genelkurmay Başkanlığı ile CIA arasındaki bağlantıydı ve Direktör Allen Dulles ve diğerleriyle birlikte CIA'in askeri kılıf altındaki gizli operasyonlarını desteklemek için yakın bir şekilde çalışıyordu. Kennedy suikastından önce adı geçen CIA ajanı Edward Lansdale ( Northwoods Operasyonu ) tarafından ülke dışına Güney Kutbu'na gönderilmişti ve 22 Kasım 1963'te geri dönüyordu. Yeni Zelanda'nın Christchurch kentindeki bir mola gününde, başkanın öldürüldüğüne dair bir radyo haberi duydu, ancak ayrıntı bilmiyordu. 23 Kasım Yeni Zelanda saatiyle 07:30'da bir ABD Kongre Üyesi ile kahvaltı yapıyordu. Kısa bir süre sonra, 22 Kasım Dallas saatiyle 16:30 sularında, Christchurch Star 23 Kasım 1963 tarihli gazeteyi satın aldı ve Kongre Üyesi ile birlikte okudu.

    Olay yerinden çıkan gazete haberleri, Kennedy'nin daha sonra Oswald için iddia edildiği gibi, 6.8 saniyede üç ayrı atış yapan tek bir atış tüfeği değil, otomatik silah ateşi patlamalarıyla öldürüldüğünü söyledi. Ancak onu gerçekten şaşırtan şey, Oswald'ın daha yeni tutuklandığı ve Memur Tippit'in öldürülmesinden bile suçlanmadığı bir zamanda, Oswald, Rusya'daki zamanı, New Orleans'taki Küba için Fair Play Komitesi ile olan ilişkisi vb. hakkında ayrıntılı arka plan bilgileri olmasıydı. " dedi Prouty. " Dahası, Oswald'ın bir iş elbisesi içinde iyi giyinmiş bir resmi var, oysa Başkan'ın ölümünden sonra Dallas sokaklarında alındığında, üzerinde bir tişört ya da başka bir şey vardı...

    Bu senaryoyu kim yazmıştı? O senaryoyu kim yazdı... Oswald'ın Başkan'ı öldürdüğünü ve bunu üç el ateş ederek yaptığını söylemek için cinayetten önce o kadar çok haber yazılmıştı ki... Birisi Oswald'ın patsy'si olacağına karar vermişti... Polis onu suçla suçlamadan önce nereden aldılar? Oswald kadar 'nerede' değil, 'neden' Oswald? [41]

    Pentagon'da CIA için çalışan deneyimli bir askeri adam olan Prouty, ordu - istihbarat "Yüksek Kabal"ı, Başkan Kennedy'yi ayrıntılı ve sofistike bir komploda öldürmekle suçladı ve yıllar önce kurmaya başladıkları Oswald'ı suçladı.

    Başkan John Kennedy'nin öldürülmesinde bir hükümet planının, suikast düzenlemenin, örtbas etmenin ve bir patsy seçmeyi planladığına dair kanıtlar çok büyük. [42]

   JFK'nın öldürülmesinden beş yıl sonra, başkanın küçük kardeşi Senatör Robert F. Kennedy'nin, aynı derecede cesur ve korkusuzca, 1968'de başkanlığa giderken ve kardeşinin katillerinin peşine düşerken başının arkasına bir kurşun sıkacağını üzüntümüzle ve şanımızla öğrenecektik. Aynı korkaklar tekrar saldırdı.

    Halefleri hala ülkeyi yönetiyor ve durdurulması gerekiyor.

 

James W. Douglass'ın Son Sözü

    "John F. Kennedy servetin, gücün ve ayrıcalığın ölümünden büyüdü. Milyoner bir büyükelçinin oğlu olarak, sistemi yönetmek için doğdu, büyüdü ve eğitildi. Başkan seçildiğinde, Kennedy'nin iktidar mirası, tarihteki en büyük ulusal güvenlik devletinin başı olarak pozisyonuna karşılık geliyordu. Ancak Kennedy, Lazarus gibi, bu sistemin ölümünden büyüdü. Her şeye rağmen, bir barışçı ve dolayısıyla sisteme ihanet eden biri oldu.

    "Neden? Kennedy'yi ölümden dirilten neydi? John Kennedy neden ölümün ortasında yaşamı seçti ve yaşamı seçmeye devam ederek kendini ölüme mahkum etti? Kennedy'nin çeşitli biyografilerini incelerken bu soru karşısında şaşkına döndüm. Bir barışçı olarak dirilişi için bir lütuf kaynağı önerebilir miyim? Hikayesini okurken, çocuklarına olan bağlılığından etkileniyor. Caroline ve John'a olan sevgisinin derinliğini ve Jacqueline ile oğulları Patrick'in ölümünde yaşadıkları ezici acıyı yanlış anlamak mümkün değil. Robert Kennedy, On Üç Gün adlı kitabında, kardeşinin Küba Füze Krizi'ni çocuklarının ve tüm çocuklarının geleceği açısından nasıl gördüğünü anlattı. John Kennedy'nin en azından kısmen çocuklarının hayatıyla ulusal güvenlik devletinin ölümünden dirildiğine inanıyorum. Son aylarının kahramanca barışı, kendi ölümündeki muhtemel maliyetini kabul etmesiyle, sanırım, kısmen onların içinde ve içinden gördüğü evrensel yaşamın bir sonucuydu. Sanırım Soğuk Savaş'ı reddetmenin temeli olarak Amerikan Üniversitesi'nde yaptığı konuşmada söylediği sözlere derinden inanıyordu: "En temel ortak bağlantımız, hepimizin bu küçük gezegende yaşadığımızdır. Hepimiz aynı havayı soluyoruz. Hepimiz çocuklarımızın geleceğine değer veriyoruz. Ve hepimiz ölümlüyüz.'" [43]

Edward Curtin tarafından, 22 Kasım 2021, edwardcurtin.com

Başvuru

[1] Tarih Bizi Affetmeyecek: Orwellci Kontrol, Kamu İnkarı ve Başkan Kennedy'nin Öldürülmesi, E. Martin Schotz, Kurtz, Ulmer, & DeLucia Book Publishers, 1996.

[2] JFK ve Anlatılmaz: Neden Öldü & Neden Önemli, James W. Douglass, Orbis Books, 2008[1][2], s. 8 & s.212. Kader İhanete Uğradı, James DiEugenio, 2Nd Baskı, Skyhorse Yayıncılık, 2012, s. 17 - 33.

[3] Şeytanın Satranç Tahtası: Allen Dulles, CIA ve Amerika'nın Gizli Hükümetinin Yükselişi, David Talbot, Harper Collins, 2015, s. 375-389. MORI DocID: 1451843 s. 464, s. 473, "The CIA's Family Jewels," 16 Mayıs 1973, Ulusal Güvenlik Arşivleri.

[4] Dag Hammarskjold'un ve ona eşlik eden parti üyelerinin trajik ölümüyle sonuçlanan durum ve koşulların soruşturulması ( Birleşmiş Milletler Genel Kurulu belgesi, ) Yargıç Mohamed Chande Othman, 5 Eylül 2017, s. 49 ve 50, Dag Hammarskjöld Uçak Kazası Son Gelişmeler, BM Derneği, Westminster Şubesi İngiltere.

[5] Edward Curtin, Greg Poulgrain ile The Incubus of Intervention: Conflicting Indonesian Strategies of John F. Kennedy and Allen Dulles ( Müdahalenin İnkubus'u: John F. Kennedy ve Allen Dulles'ın Çatışan Endonezya Stratejileri ) üzerine röportaj yapıyor, Global Research, 22 Temmuz 2016. Bölüm 2 - JFK, Dulles ve Hammarskjöld, Müdahale İnkubus'u. Greg Poulgrain, JFK vs Allen Dulles: Savaş Alanı Endonezya, Simon & Schuster, 2020.

[6] Robert F. Kennedy, Jr., American Values, Harper Collins, 2018, s. 117.

[7] JFK Suikastı Sırasında Dallas Belediye Başkanı CIA Varlığıydı, Kim.What.Neden, 2 Ağustos 2017.

[8] Peter Kornbluh, Mayıs 2000'de yazarla yaptığı telefon görüşmesinde bunu doğruladı. Taylor Komisyonu Raporu'nun yeni yayınlanan bölümleri, Zapata Operasyonu hakkında kritik yeni ayrıntılar sağlıyor, Ulusal Güvenlik Arşivi brifing kitabı No. 29, 3 Mayıs 2000.

[9] Averell Harriman, Charles Stevenson, The End Of Nowhere; 1954'ten Beri Laos'a Yönelik Amerikan Politikası, 1972, s. 154.

[10] Richard Reeves, Başkan Kennedy: İktidarın Profili, Simon & Schuster, 1994, s. 222.

[11] Pentagon 1962'de Küba İşgali İçin Önerilen Bahaneler, Ulusal Güvenlik Arşivi'ndeki FOIA belgeleri.

[12] Pierre Salinger, PS: Bir Hatıra, St. Martin's Press, 1995, s. 253.

[13] Talbot, a.g.e., sayfa 453.

[14] John Kenneth Galbraith, A Life in Our Times, Houghton Mifflin, 1981, s. 388.

[15] Amerikan Üniversitesi Mezuniyet Konuşması, Başkan Kennedy, 10 Haziran 1963.

[16] Başkan Kennedy Radyo ve TV Nükleer Test Yasağı Anlaşması Üzerine Amerikan Halkına Sesleniş, 26 Temmuz 1963. 5 Ağustos 1963'te Moskova'da imzalanan Atmosferde, Dış Uzayda ve Su Altında Nükleer Silah Testlerini Yasaklayan Antlaşma, 10 Ekim 1963'te yürürlüğe girdi.

[17] Bkz. James K. Galbraith, "Exit Strategy," Boston Review, Ekim / Kasım 2003.

[18] Pierre Salinger, Kennedy ile birlikte, Doubleday & Co., 1966, s.198.

[19] Bkz. Norman Cousins, The Improbable Triumvirate: John F. Kennedy, Papa John, Nikita Kruşçev – An Asterisk to the History of a Hopeful Year, 1962-1963, W.W. Norton & Co., 1972.

[20] Jean Daniel, "Unofficial Envoy – An Historic Report from Two Capitals," The New Republic, 14 Aralık 1963.

[21] Kenneth P. O'Donnell ve David F. Powers, "Johnny, Ye'yi Neredeyse Tanımıyorduk;" John Fitzgerald Kennedy'nin Anıları, Little Brown, 1972, s.25.

[22] Bkz. The Black Vault'ta CIA tarafından yayınlanan tek FOIA belgesi olan Mockingbird Operasyonu. Carl Bernstein, "CIA VE MEDYA – Amerika'nın En Güçlü Haber Medyası Merkezi İstihbarat Teşkilatı ile Nasıl El Ele Çalıştı ve Kilise Komitesi Neden Bunu Örtbas Etti?" Rolling Stone, 20 Ekim 1977.

[23] James F. Tracy, "CIA ve Medya: Dünyanın Bilmesi Gereken 50 Gerçek," Global Research/ratical.org, 2018.

[24] Frances Stonor Saunders, The Cultural Cold War: The CIA And The World Of Arts And Letters, New Press. 1999. Ayrıca bakınız: James Petras, "The CIA and the Cultural Cold War Revisited," Monthly Review, Kasım 1999.

[25] Bkz. Vincent J. Salandria, "The Warren Report?" Kurtuluş, Mart 1965.

[26] Zapruder Film ağır çekimde ( 1:33 ).

[27] Gerald D. McKnight, Güven İhlali: Warren Komisyonu Ulusu Nasıl Başarısızlığa Uğrattı ve Neden, Univ. Kansas Press, 2005, Jim DiEugenio'nun incelemesi.

[28] Douglass, a.g.e., sayfa 46.

[29] Bkz. James ve Elsie Wilcott: CIA Profile in Courage, JFK and the Unspeakable'dan alıntı, s. 144 - 148, 421 - 422.

[30] Douglass, a.g.e., sayfa 47 - 48.

[31] Bkz. Oswald'ın Çiftleri: Bir Yalnız Günah Keçisi Oluşturmak için Birden Çok Lookalike Nasıl Kullanıldı, JFK ve Söylenemez'den alıntı, s. 286 - 303, 350 - 355, 464 - 470, 481 - 483.

[32] Douglass, a.g.e., sayfa 81.

[33] Vincent Salandria, The JFK Assassination: A False Mystery Hide State Crimes, Coalition on Political Assassinations'da sunum, 20 Kasım 1998.

[34] Dallas Şerif Yardımcısı Roger Dean Craig, When They Kill A President, 1971.

[35] Douglass, a.g.e., s. 270 - 277 ve James Douglass'ın 2009 COPA Açılış Konuşması'nın 75. Başkan Kennedy'nin 21 Kasım 1963'te Houston'a yaptığı ziyarete ilişkin Gizli Servis Nihai Anket Raporu, HSCA Öncesi Duruşmalara Ek, cilt 11, s.529'da alıntılanmıştır.

[36] Douglass, a.g.e., s. 287 - 304. DiEugenio, a.g.e., s. 391 - 2.

[37] Talbot, a.g.e., s. 407-8. & NSAM 263 (belge 194), Amerika Birleşik Devletleri'nin Dış İlişkileri, Vietnam v. IV, Ağustos - Aralık'63.

[38] Theodore White, The Making of the President, 1964, Atheneum, 1965, s. 33. Ayrıca bakınız, Yeniden Başlayalım: Kennedy Başkanlığının Sözlü Tarihi, Gerald S. Strober, Debra Strober, Perennial, 1993, s. 450 - 451.

[39]  Sahte Gizem, Vincent Salandria'nın JFK Suikastı Üzerine Denemeler, rat haus reality press, 2017

[40] Bundy Continue to Shape Hawkish Policies, Vincent J. Salandria, "The Assassination of President John F. Kennedy: A Model of Explanation," Computers and Automation, Aralık 1971, s. 32-40.

[41] David T. Ratcliffe, Özel Operasyonları Anlamak: 1989 L. Fletcher Prouty ile Röportaj, rat haus reality press, 1999, s. 214 - 215.

[42] Bkz. The President John F. Kennedy Assassination Records Collection at The National Archives.

[43] James Douglass, "The Assassinations of Martin Luther King and John F. Kennedy in the Light of the Fourth Gospel," [ Martin Luther King ve John F. Kennedy'nin Dördüncü İncil'in Işığında Suikastları ], Sewanee Theological Review, 1998