Reenkarnasyon nedir?

    Reenkarnasyon, ölümden sonra ruhun bedenden ayrıldığı ve başka bir ölümlü yaşama devam etmek için başka bir beden aldığı inancıdır. Bu inanca göre, ruhlar ölüm döngülerinden ve yeni enkarnasyonlardan geçer. Örneğin, bir insan, yeni bir karakter olarak doğan yeryüzünde yaşamaya geri dönebilir. "Göç" adı verilen bir reenkarnasyon inancı, büyük günahkarların hayvanlar veya bitkiler olarak reenkarne edilebileceğini öğretir. Bu makalede reenkarnasyonun ne olduğunu, bu kavramın nasıl yaratıldığını ve ne anlama geldiğini keşfedelim.

    Belki de reenkarnasyon inancı, insana doğada gözlemlenen döngüyü uygularken başladı: Güneş ve ay ortaya çıkar ve kaybolur. Ayrıca mevsimler, yeşillikler, çiçekler ve doğadaki diğer birçok şeyin bir döngüsü vardır. Bu yüzden adamın öldüğünü düşündüler ama başka bir bedende tekrar geri döndüler.

    Reenkarnasyon aynı zamanda insanın insanlar arasındaki zeka, sağlık, yetenek, zenginlik vb. farklılıklara açıklama yapma arzusunun sonucudur. Reenkarnasyon doktrinine göre, bu farklılıklar önceki yaşamlardaki davranışlar için kredi veya ceza olacaktır. Bu nedenle yoksullar, hastalar ve sıkıntı çekenler sefil durumlarından dolayı suçlanırlar ve onlar hakkında hiçbir şey yapılmaz, çünkü hatalarını ödüyorlar. Aksine, Müjde bize Tanrı'nın yoksulluk içinde insan haline geldiğini ve yoksullarda Mesih'in kendisini bulduğumuzu gösterir.

    İnsan, anlayamadığı şeylere "cevaplar" uydurmamalıdır. "Büyük Aziz Anthony, ünlü Mısırlı başrahip vahşi doğada meditasyon yapıyordu: Neden bazıları kısa bir yaşamdan sonra ölürken, diğerleri kıskanılacak bir yaşa ulaşıyor? Neden bazıları fakir, bazıları zengin? Neden erdemsizler daha da zenginleşir ve erdemliler ihtiyaç duyar? Sonra ona cevap veren bir ses duydu: "Anthony, Anthony, kendine iyi bak, çünkü bu Tanrı'nın yargısına aittir ve senin için bilmenin bir faydası yoktur" (Çöl Babalarının Tanıklıkları ve Öğretileri, C. Tescaroli).

Karma Yasasına göre Reenkarnasyon nedir?

    Reenkarnasyon, her birinin bir sonraki reenkarnasyonunda iyi veya kötü davranışlarının bedelini ödediği "Karma" kavramıyla bağlantılıdır. İyi karmaya sahip olan birinin ruhu "göç eder" ve daha yüksek bir varlıkta enkarne olur, kötü bir karmaya sahip olan kişi, örneğin bir veya hamamböceği gibi daha aşağı bir varlık olarak reenkarne olur. Birbirini izleyen enkarnasyonlarda ruh, daha fazla reenkarnasyona ihtiyaç duymayan saf bir ruh olmak için mükemmelliğe doğru evrimleşebilir. O zaman sonsuza dek sonsuzluğa daldırılır.

    Reenkarnasyonun savunucuları, ruhun ebedi olduğuna, ancak kişinin olmadığına inanırlar. Ruh bir bedende yaşar ve artık yararlı olmadığında, bir başkası elde edilir. Ruh bireysel değil, "Tanrı" ya da "Brahma"nın bir parçasıdır. Reenkarnasyon döngülerindeki amaç, geçmiş yaşamların günahlarını ödemek ve "bütün"de, "dünya ruhunda" kaybolmayı mümkün kılan "aydınlanmaya" ulaşmak için ruhu kötülükten arındırmaktır. Kendini "her şeyin" bir parçası olarak bilmek, aydınlanmanın bir işaretidir.

Reenkarnasyonun Kökeni Nedir?

    Reenkarnasyon inancı Hindistan'da MÖ yedinci yüzyılda başladı Bu, Yahudilerin veya Sümerlerin, Mısırlıların, Perslerin veya Çinlilerin inancı kadar eski olmadığı anlamına gelir. Bunların hiçbiri reenkarnasyona inanmadı, bu yüzden böyle muhteşem mezarlar inşa ettiler.

    Budizm, MÖ beşinci yüzyılda Hindistan'da ortaya çıktı ve reenkarnasyon inancını benimsedi. Daha sonra Yunanistan ve Roma'ya ulaştı. Bazı dinler de anlayamadıkları sorunlar için bu insani açıklamayı benimsemişlerdir. Bazı Yunan filozofları arasında takipçileri vardı. Çağımızda, teozofik toplumların, Hint gurularının, medyumların ve birçok Doğu inancını ithal eden yeni çağ hareketinin öğretileri arasındadır.

Reenkarnasyon Anlamı ve Ruh Anlamı

     Regresyonlar (hipnoz, meditasyon veya diğer teknikleri kullanarak) teorik yaşamlara erişim sağlar. Regresyonlar bilimsel olarak kanıtlanamaz, ancak sağlam kanıtların varlığı (örneğin, daha önce bilinmemiş olabilecek doğru verilerin sağlanması) bu deneyimlere oldukça sağlam bir destek sağlayabilir. Her biri bu kanıtın reenkarnasyon gerçekliğini test etmek için yeterli olup olmadığına karar vermelidir, çünkü bilimin, en azından kısa vadede, bu konuyu araştırmaya adanmış olması zor görünmektedir ve öyle olsa bile, reenkarnasyonu kanıtlamak asla mümkün olmayabilir, çünkü bilim fiziksel ve ölçülebilir olmayan bir şeyin varlığını kanıtlayamaz. Reenkarnasyonun ne olduğu hakkında konuşmak, eğer kanıtlanabilirse, fiziksel bedenden başka "başka bir şeyin" varlığının kesin kanıtı olacaktır. Binlerce yıldır insanlar reenkarnasyona inandılar. Değişen bilinç hallerinde edinilen bilgilere dayanarak (meditasyon, ritüeller, müzik vb. yoluyla bazı bitkileri kullanarak), birçok din, bizim bir parçamız olan ve beden öldüğünde ölmeyen maddi olmayan bir ruhun varlığını kabul eder.

Doğu dinleri ve gelenekleri için Reenkarnasyon nedir?

    Dharmik (Hinduizm'den kaynaklanan) olarak adlandırılan tüm dinler, reenkarnasyonun sonsuz bir döngüde (karma çarkı) var olduğunu belirtirken, iyi işler veya dini yöntemler (iyi son, amaç veya dharma) bu döngünün salıverilmesine veya sona ermesine neden olmak için yeterli değildir.

    Asya'nın çeşitli ülkelerinin geleneksel dinleri (Japonya'daki Şinto'daki Çin'deki atalar gibi) reenkarnasyonu içerir ve bu ülkelerin popüler bağlılığını, kültürünü ve folklorunu büyük ölçüde etkiler.

Hinduizm

    Hinduizm, farklı dinlerin ortaya çıktığı kültürel ve mitolojik çerçevedir, ancak Hinduizm'den popüler olarak bahsetmek genellikle Brahmanizm'e atıfta bulunur. Brahmanik dinin mitolojisinde, beden öldüğünde, ruh ya da temel kısım, işe yaramaz hale gelen bedeni terk eder ve iamadutas (evrendeki tüm ruhların karmasını yargılamaktan sorumlu Tanrı Iamaraya'nın hizmetkar elçileri) tarafından yönlendirilir; ve yargılandı. Eski Mısır'da, eylemleri bir tüyün ağırlığına karşı tartıldı.

    İyi veya kötü eylemlere bağlı olarak, ruh üst, orta veya alt bir varoluşa reenkarne olur. Bu, cennetten cehenneme varoluş hallerini, insan hayatının bir ara durum olmasını içerir. Devam eden bu sürece samsara ('dolaşım') denir. Bu terim Sanskritçe fiil samsrí 'birlikte akmak', 'dolaşmak' dan gelir. Doğu dinleri bu dolaşımı (eğlence, açgözlülük, mülk birikimi, "zaman öldürme") amacı ve anlamı olmayan bir yaşam olarak anlarlar.

    Her ruh, yarı tanrılardan (devalar) böceklere kadar uzanan bu çarkta seyahat eder. Bir ruhun bu evrendeki yörüngesinin yönü, eylemlerinin içeriğini veya anlamını işaretler. Modern popüler Hinduizm'e göre, ruhun yeniden doğduğu durum, önceki enkarnasyonlarda yapılan iyi veya kötü eylemleri (karma) tarafından belirlenir.

    Reenkarnasyonun kalitesi, her bireyin performanslarının bir sonucu olarak biriktirdiği liyakat veya liyakat eksikliği ile belirlenir; bu, ruhun yaşamımızda veya geçmiş yaşamlarımızda yaptıklarının karması olarak bilinir. Urantia Kitabı (birçok dinin özetini ifşa eder), hayatta kalan şeyin, farkındalığın artmasına katkıda bulunan her şey olduğunu kabul eder. Örneğin, kötülük yapanların ruhları, "daha düşük" bedenlerde (hayvanlar, böcekler ve ağaçlar gibi), hatta cehennem deneyiminin ve sefil yaşamların daha düşük durumlarında yeniden doğarlar. Karmanın ağırlığı, yoga pratiği (yoganın derecesine ve şekline bağlı olarak tefekkür edici ve birleştirici yüksek seviyelere artan farkındalık), iyi işler (cömertlik, içsel sevinci korumak, kötülüğe iyi cevap vermek), çilecilik (ruhun büyümesini engelleyen veya üstün varlıkların bireyle iletişimini engelleyen şeyleri bırakmak) ve ritüel tekliflerle (şükran ve cömertliğin değeri) değiştirilebilir.

    Hindu dini düşüncesinde, göçe olan inanç ilk olarak, 2000 yıldan fazla bir süredir Hinduizm dini temeli olan Vedalar'ın bir parçası olan Upanişadların Hint dini derlemesinde bir doktrin olarak ortaya çıkar. Upanişadlar M.Ö. 800 ila 400 yılları arasında yaşadılar.

    Hinduizm'de reenkarnasyonun salıverilmesi veya samsaradan kurtuluşu, karmalarının ağırlığını, yani hem iyi hem de kötü eylemlerinin tüm sonuçlarını kefaret ettikten veya aştıktan sonra elde edilir. Bu süreç, bireysel ruh, Atman, tamamen evrimleşene ve daha fazla yeniden doğuşa duyulan ihtiyacın talihsizliğinden kurtulduğu dünyanın yaratıcısı Brahman'ı tanımlayana veya Brahman'a ulaşana kadar devam eder. Bu tanımlama, yogik ve münzevi uygulamalarla gerçekleşir. Son ölümünden sonra maddi evrenden çıkar ve bireysel ruhun (atman) ve evrensel ruhun (Brahman) özdeş olduğu İlahi Işıkla (Brahman'dan yayılan coşku) birleşir.

Sanskrit

    Jainizm, Hinduizm'in bir parçası olan ve Budizm ile birlikte ortaya çıkan başka bir dindir. Jainizm'de ruhlar, iyi ya da kötü eylemlerinin meyvelerini birbirini izleyen yaşamlar boyunca toplarlar. Bir Jain yeterince iyi karma biriktirdiğinde, ruhunun saflığı deva veya yarı-ilahi bir varlıkta reenkarne olabilir, ancak bu durum kalıcı değildir, bu yüzden Jainler nihai bir salıverme arayışındadır.

Sanskrit

    Reenkarnasyon, aynı zamanda Hindu'nun bir parçası olan bu dinin merkezi bir inancıdır. Sihler, ruhun evriminin bir parçası olarak bir bedenden diğerine göç etmesi gerektiğine inanırlar. Bu evrim nihayetinde ruhun arındırılması yoluyla Tanrı ile yeniden birleşme ile sonuçlanacaktır. Eğer kişi iyi işler yapamazsa, ruh sonsuza dek reenkarne olmaya devam eder. Ruh, Naam'ı söyleyerek, Waheguru'yu akılda tutarak ve Gurmat'ın yolunu izleyerek arındırılır.

Budizm

    Budizm Hinduizm'den doğmuştur, ancak yeni bir din oluşturmak için görüşlerinde büyük bir reform içermektedir. Farklı bir reenkarnasyon kavramına sahiptir, çünkü bir tarafta onu inkar eder ve diğer tarafta onaylar. Bireyde reenkarne edilebilecek bir varlık olduğunu inkar eder; ruh, akıl ve ruh yoktur. Ancak, bir öncekinin eylemlerine bağlı olarak yeni bir bireyin ortaya çıktığını söyleyerek onaylar. Bu reenkarnasyon kavramı, göçten ziyade palingeneze daha yakındır. Budistler, Nirvana'nın, yani tam kurtuluş halinin kavranmasıyla yeniden doğuşun sona ermesinin de sağlandığına inanırlar. Budizm'de Tibet geleneği sıklıkla reenkarnasyona atıfta bulunurken, Zen geleneği gibi diğerleri bunu büyük ölçüde görmezden gelir. Bu nedenle, Tibet geleneği, kelimenin tam anlamıyla "ara devlet" veya "geçiş devleti" anlamına gelen Ozan'dan geçmek zorunda olduğunu belirtir. ölümden hemen sonra.

    Budizm, Hıristiyanlık ve Batı dinlerinin aksine, hiçbir zaman "ölümsüz ruh"unkine benzer bir şey tasarlamamıştır. Milindapañha'da (veya Kral Milinda'nın Soruları), krala talimat veren bilge, bireyler arasında bir süreklilik olduğunu (ben senim ve sen benim), ama birinden diğerine göç edecek hiçbir şey olmadığını bulur.

    Bu tür görünür farklılıkları anlamak için, zaman ve sonsuzluk konularını ve bir Makro varlığın sonsuzluktan nasıl ayrıldığını, içten içe olan ve birbirinden ayrı olduğuna inanan milyarlarca varlığa nasıl ayrıldığını anlamalıyız. Budizm Nirvana'yı doğum ve ölüm çarkının durması olarak sunar. Mahayana okulu ayrıca daha evrensel bir anlam ekler ve döngünün tüm canlılar aydınlanmaya eriştiğinde sona ereceğini belirtir.

Şinto

    Şinto, Budizm'in Japonya'ya gelişine kadar kendilerini bir din olarak tanımlamadılar, bu yüzden inançlarını etkiledi. Animizm ve şamanizmin bir karışımı olarak, zaten yaşayanlarla ilişkili ruhlar veya ruhlar şeklinde bir reenkarnasyon kavramına sahipti. Şinto'nun kurtuluş için açık bir yolu yoktur, ancak bunu Japon Budizm'inden alır. Budist kavramların özümsenmesiyle Şinto, efsanevi unsurlarından bazılarını, çeşitli misyonlarla reenkarne olan kami denilen varlıklar olarak dönüştürdü.

Taoizm

    Taoizm, yaşamın ve doğanın felsefi bir görüşüdür, dini yönü yaşam biçimleri, sağlık ve meditasyon ile karakterizedir. Taoizm'e göre, Tao evreni saran yüce bir ilkedir ve bu nedenle doğası ölümsüz ve ebedidir. Reenkarnasyon var olur, çünkü hiçbir şey ölmez, Tao'nun içinde akan tüm yaşamdır. Taocu, reencaranción'u doğrudan sona erdirmeye değil, doruk noktası Tao ile bir olmak ve böylece ölümsüzlüğe ulaşmak olan Tao'nun yolunu izler.

Batı dinleri ve gelenekleri için Reenkarnasyon nedir?

Klasik Yunan felsefesi

    Diogenes Laertius, Pisagor'un vurulan bir köpeğin vücudunda ölen bir arkadaşını tanıdığı bir hikayeyi anlatıyor. Platon, Yunanca'da reenkarnasyonun bildiğimiz kadarıyla önde gelen üssüdür. 'Phaedrus' adlı eserinde, insan ruhunun, ulaştığı gerçeğin keşif seviyesine göre, bir tür bedende veya başka bir yerde nasıl doğduğunu yazar. Bu varlıklar ruhların mükemmelleştirildiğinin kanıtıdır. 'Cumhuriyet'te, efsanevi savaşçı Er'in savaş alanında nasıl öldüğünü, ancak on gün sonra geri döndüğünü ve bu sırada yeniden doğmayı bekleyen insanların ruhlarını gördüğünü açıklar.

Musevilik

    Hıristiyanlığa benzer şekilde, reenkarnasyon, Kabala'da görünmesine rağmen, resmi doktrin olarak kabul edilmez. Zohar'da (2.99b) şunları bulabiliriz: "Tüm ruhlar göçe tabidir ve Rab'bin yollarını bilmeyen insanlar kutsanır; mahkemeye çıkarıldıklarını bilmiyorlar, ne bu dünyaya geldiklerinde ne de onu terk ettiklerinde. Birçok göçten ve geçmeleri gereken gizli testten habersizler."

Hıristiyanlık

     Mevcut resmi Hıristiyanlık, reenkarnasyonu İncil'e aykırı bir doktrin, diriliş inancıyla zorlukla uzlaştırılamayan ve bu dini tutan Kurtarıcı tasarımına karşı çıkan bir doktrin olarak kabul ederek çoğunluk olarak reddeder.

    Bununla birlikte, ana akım Hıristiyanlık tarafından mürtet olarak kabul edilen bazı Hıristiyan mezhepleri, reenkarnasyona (özellikle Yeni Düşünce kiliseleri ve Yeni Çağ) veya ruhlara (birçok spiritüelist kilise kendilerini Hristiyan olarak tanımlar) olan inancı teşvik etmiştir. Bu gruplar normalde bu tür doktrinlerin İncil'de veya erken Hıristiyan geleneğinde bulunabileceğini garanti eder.

Erken Hıristiyanlık

    İlk günlerdeki Hıristiyan gruplar, Gnostikler olarak, reenkarnasyon inancını, çok erken bir zamanda, bu görüş antik dünyada yaygın olduğu için kilit bir unsur olarak aldılar. İznik Birinci Konseyi'nden önceki Babalardan bazıları, yazılarında bu konuyu ele alan bu felsefeyle mücadele etmeye çalıştılar, o günlerde muhtemelen bu inancı erken Hıristiyanlık çerçevesinde almakta sorun yaşamayan insanlara çelişkilerini açıkça reddettiler ve göstermeye çalıştılar.

    Tertullian belki de konuyu daha fazla ele alan Baba'ydı ve ruh hakkındaki tezinin sekiz bölümünü reenkarnasyonun ne olduğu sorusuna ayırdı. Irenaeus gibi diğer yazarlar da reenkarnasyon inancını defalarca çürütmeye çalıştılar.

Modern düşünürlere göre Reenkarnasyon Nedir?

    Reenkarnasyonu eleştiren modern düşünürler arasında, The Spiritist Error adlı kitabında bu konuda yazan Rene Guenon'u buluyoruz. Bu doktrinin Batı'da hiçbir zaman öğretilmediğini ve on dokuzuncu yüzyılın ortalarında, Herder ve ütopik sosyalizmle bağlantılı diğer Alman düşünürlerin, Hindistan'dan Vedanta, Upanişadlar ve bu kültürden diğer kutsal kitaplar hakkında gelen ilk raporları tercüme ettiğini ve uyarladığını iddia ediyor. İddiaya göre, bu "gizli doktrin" (onların deyimiyle), işçilerin Sanayi Devrimi'nin bir sonucu olarak neden sömürüldüğünü açıklamaya hizmet etti ve bu dünyada kurban edilen bir yaşamdan sonra mutluluk durumunda "reenkarne olacaklarını" söyledi.

    Yirminci yüzyılda, Helena Blavatsky'nin Teozofisi veya Allan Kardeck'in Spiritüalizmi gibi bir dizi okul bu teoriyi onayladı ve geliştirdi. Reenkarnasyon konusu için önemli olan, antropozofinin babası Rudolf Steiner'in katkısıdır. Dil hakkında çok az bilgiye sahip olan Doğulular, ilk başta onu kabul ettiler, ancak daha sonra yeniden doğuş terimini benimsemeyi seçtiler. Daisaku Ikeda, "Life, An Enigma" adlı kitabında, ikincisi doğru kavram olsa da, sözde geçmiş yaşamların bilgisine yol açan regresyon tekniklerini veya hipnozu kabul etmemiz gerektiğini, çünkü "bu bir şekilde doğru" olduğunu söylüyor.

Batı popüler kültürü

    Yirminci yüzyıl boyunca Batı, Asya'nın eski İngiliz ve Fransız sömürgelerinden dinsel-felsefi kavramların asimilasyonu konusunda, belki de sadece egzotik ve uzak olana yönelik popüler zevki genişletmek ve dolaylı olarak yayılmacılığı kendi tarafında reklamlarla meşrulaştırmak amacıyla daha geçirgen olmuştur.

    Bununla birlikte, birçok Avrupalı ve Amerikalı kurbanın yaşam durumu, kişisel yaşam anlayışlarını doğrudan etkileyen ekonomik kaos ve siyasi gerilimlerin neden olduğu acı verici belirsizliğin yaşam durumu, acı ve varoluşla ilgili sorularla başa çıkmanın yeni yollarına yol açtı. ABD ve Avrupa aristokrasisinin moda olan spiritüalistler (özellikle gençler arasında her zaman düşündürücü etkiye sahip olan) ile siyasi fikir birliği arasındaki iç gerilimlerden kaçınması kutsaldı. Reenkarnasyon, sosyal adaletsizlikleri karmanın metabilimsel açıklamasına yönlendirdi, öyle ki Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri'nde çok sayıda Oryantalist mezhep, sözde bir öbür dünyada daha iyi bir varoluşu aşmak için "benlikte" "gerçeğin" aranması lehine, siyasi tarafsızlığa ve sosyal ve kişisel yaşamın feci olaylarına boyun eğmeye vurgu yaptı.

    Rönesans kavramı ya da Batı'da tercüme edildiği gibi, Reenkarnasyon, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Aborjin Ovaları arasında da: Yaşamda, insanın Kırmızı Yol'da ya da Kara Yol'da yürüdüğünü ve ölmenin, eğer ilk yolu izlemişse, doğmayı ve ölmeyi bırakmayı ve her şeyin merkezine geri çekilmeyi bırakarak sonuçlanan bir yolculuk yaptığını düşünün. Bunun yerine, bencil ve yanlış yönlendirilmiş duygularla dolu bir yaşam, davranışlarını temizlemek için yeni doğumlara layıktır.