Şeytan çıkarma nedir?

    Şeytan Çıkarma Şeytanları veya kötü ruhları , sahip olduklarına veya istila ettiklerine inanılan veya onların kurbanı veya aracı haline gelebilecek kişilerden, yerlerden veya şeylerden kovma veya kovma eylemidir. kötülük ; bu amaç için kullanılan araçlar, özellikle iblisin Tanrı adına veya tabi olduğu daha yüksek güçlerden herhangi biri adına ciddi ve yetkili çağrısı .

    Kendisi İncil'de olmayan kelime, Septuagint'te ( Yaratılış 24:3 = küfretmeye neden; III(I) Krallar 22:16 = adjure) ve Matta 26:63'te kullanılan exorkizo'dan türetilmiştir . başkâhin İsa'ya , " Yaşayan Tanrı adına sana yalvarıyorum ... " Yoğun olmayan horkizo ve exorkistes ( exorcist ) isimleri, Elçilerin İşleri 19:13'te geçmektedir, burada ikincisi (çoğul olarak), iblisleri kovabileceğini iddia eden bazı gezici Yahudilere uygulanmaktadır . İtiraz yoluyla sınır dışı etmebu nedenle, şeytan çıkarmanın birincil anlamıdır ve Hıristiyan kullanımında olduğu gibi, bu çağrı Tanrı veya Mesih adına olduğunda , şeytan çıkarma kesinlikle dini bir eylem veya ayindir . Ancak etnik dinlerde ve hatta Yahudiler arasında, onun moda olduğuna dair kanıtların olduğu zamanlardan beri, bir din eylemi olarak şeytan çıkarma , büyük ölçüde , günümüzde Katolik olmayan yazarların yaptığı gibi, yalnızca büyülü ve batıl inançların kullanılmasıyla değiştirilir. gün bazen oldukça haksız bir şekilde Hıristiyan şeytan çıkarma işlemini özümser. Batıl inanç dinle karıştırılmamalıdırTarihleri ​​ne kadar iç içe geçmiş olursa olsun, ne kadar beyaz olursa olsun sihir meşru bir dini ayinle iç içe geçmiş olabilir.

Etnik dinlerde

    Kötü ruhların gerçek veya sözde tacizlerine karşı koruyucu araçların kullanılması, doğal olarak onların varlığına olan inançtan kaynaklanmaktadır ve her zaman vahşi ve medeni etnik dinlerin bir özelliği olmuştur ve olmuştur. Bu bağlamda, antik çağın dinlerinden sadece ikisi, Mısır ve Babil , dikkati çeker; ama bu ikisi söz konusu olduğunda bile, konumuza sıkı sıkıya bağlı olanı, içinde gömülü olduğu salt büyü yığınından yalıtmak kolay bir iş değildir. Mısırlılar bazı hastalıkları ve diğer çeşitli kötülükleri iblislere bağladılar ve büyünün etkisine inandılar.onları kovmak veya kovmak için tılsımlar ve büyüler. Ölülerin yeraltı dünyasına olan tehlikeli yolculuklarını güvenli bir şekilde yerine getirebilmeleri için özellikle büyü ile iyi bir şekilde güçlendirilmesi gerekiyordu ( bkz. Budge, Egypt Magic, Londra, 1899). Ancak tam anlamıyla şeytan çıkarmanın Mısır kayıtlarında neredeyse hiç izi yoktur .

    Bekhten Prensi'nin kızından bir iblisin kovulduğu ünlü vakada , insan hizmeti boşunaydı ve tanrı Khonsu'nun bu amaç için ta Tebai'den ta bütün yolu gönderilmesi gerekiyordu . İblis , tanrı ile karşı karşıya kaldığında zarif bir şekilde geri çekildi ve tanrı tarafından "kendi yerine" ayrılmadan önce büyük bir ziyafette tedavi edilmesine izin verildi (op. cit. s. 206 sq.).

    Babil büyüsü büyük ölçüde tıbba bağlıydı, bazı hastalıklar bir tür şeytani mülkiyete atfedildi ve şeytan çıkarma onları iyileştirmenin tek olmasa da en kolay yolu olarak kabul edildi (Sayce, Hibbert Lect. 1887, 310). Bu amaçla bazı tanrı veya tanrıçaların veya bir grup ilahın kötü olanı çağırmak ve neden olduğu yaramazlığı onarmak için çağrıldığı belirli adjürans formülleri kullanıldı. Aşağıdaki örnek (Sayce'den, age, cit., 441 sek.) aktarılabilir: "Bir insanı ele geçiren (sahip olan) iblis , bir adamı ele geçiren iblis (ekimmu); Fesatlık yapan (tutan) iblis , kötü iblis, Conjure, ey ​​cennetin ruhu ; conjure, Ey yeryüzünün ruhu." Daha fazla örnek için bakınız King, Babylonian Magic and Sorcery (Londra, 1896).

Yahudiler arasında

    Eski Ahit'te iblislerin insanlar tarafından kovulduğuna dair bir örnek yoktur . Tobias 8:3'te, " şeytanı alıp yukarı Mısır çölünde onu bağlayan " melek ; ve daha önce genç Tobias'a ( 6:18-19 ) balığın kalbini gelin odasında kızartmak için verilen talimat, meleğin kendi kimliğini gizleme planının yalnızca bir parçası gibi görünüyor . Ancak, kanonik olmayan Yahudi literatüründe , örnekleri Talmud'da görülebilen şeytanları kovmak için büyüler vardır (Schabbath, xiv, 3; Aboda Zara , xii, 2; Sanhedrin, x, 1). Bunlar bazen, bir koleksiyonu (MS yedinci yüzyıla ait olduğu tahmin edilmektedir) Berlin'deki Kraliyet Müzesi'nde korunan toprak kaselerin iç yüzeylerine yazılmıştır ; ve koleksiyondaki yazıtlar yayınlandı, Wohlstein tarafından "Zeitschrift für Assyriologie"de çevrildi (Aralık, 1893; Nisan, 1894).

    Bu Yahudi kovma ayinlerinin başlıca özellikleri, etkili olduğuna inanılan isimlerin, yani tek başına veya El (= Tanrı ) ile birlikte kullanılan iyi meleklerin isimlerinin isimlendirilmesidir ; aslında sadece isimlere güvenmek çok önceleri yahudiler arasında bir hurafe haline gelmişti ve farklı zamanlara ve durumlara göre değişen uygun isimlerin kullanılması en önemli olarak kabul edildi. Aziz Pavlus'un İsa adına başarılı şeytan çıkarma ayinlerine tanık olan Sceva'nın oğullarını, kendi hesaplarına şu formülü denemeye sevk eden de bu batıl inançtı . Pavlus'un vaaz ettiği İsa ", itibarları için feci sonuçlarla ( Elçilerin İşleri 19:13 ). Süleyman'ın cinleri kovma gücünü aldığı ve onun bestelediği, Josephus gibi bilgili bir kozmopolit tarafından bile kabul edilen popüler bir Yahudi inancıydı . Yahudi tarihçi , İmparator Vespasian ve subaylarının huzurunda, Eleazar adlı bir kişinin, ele geçirilmiş bir kişinin burnuna uygulanan sihirli bir yüzükle çizim yapmayı nasıl başardığını kaydeder . iblis dışarıburun deliklerinden - yüzüğün erdemi, Süleyman'ın formüllerinde belirtilen ve elde edilmesi son derece zor olan belirli bir nadir kökü içermesinden kaynaklanmaktadır (Ant. Jud, VIII, ii, 5; cf. Bell Yargıç VII, vi, 3).

    Ancak batıl inanç ve sihir bir yana, Mesih'in , O'nu Beelzebub'un gücüyle iblisleri kovmakla suçlayan Ferisilere verdiği yanıtlarda , O'nun zamanında bazı Yahudilerin Tanrı adına cinleri başarıyla kovdukları ima edilir : "Ve eğer ben Beelzebub tarafından kovsaydım şeytanlar , çocuklarınız onları kimden kovuyor?" ( Matta 12:27 ). Bu yanıtı salt ironi olarak ya da gerçeğin kabul edilmediğini ima eden salt bir argümanum ad hominem olarak anlamak makul görünmüyor ; dahası, başka yerlerde olduğu gibi (Markos 9:37-38 ) Mesih'in adına cinleri kovan bir öğrenci olmayan ve Mesih'in eylemlerini kınamayı ya da yasaklamayı reddettiği bir kişiyle ilgili bir kaydımız var .

Yeni Ahit'te Şeytan Çıkarma

    Mesih'in yetkisinin taahhüt edildiği şeytani mülkiyet gerçeğini varsayarsak, İsa'nın , Mesihliğin tanınmış işaretlerinden biri olarak şeytanlar üzerindeki gücüne başvurduğu gözlemlenmelidir ( Matta 12:23, 28 ; Luka 11:20 ) . . Şeytanları kovduğunu, düşmanlarının iddia ettiği gibi, cinlerin prensi ile gizli anlaşma yoluyla değil, Tanrı'nın parmağı veya ruhuyla ilan etti ( Matta 12:24, 27 ; Markos 3:22 ; Luka 11:15, 19 ) . ; ve O'nun sadece delege etmediğiniancak tam anlamıyla Kendisine ait olan kişisel bir otorite, iblise ayrılmasını buyurduğu doğrudan ve zorunlu yoldan açıkça anlaşılmaktadır ( Markos 9:24 ; karş. 1:25 vb.): " Ruhları onunla birlikte kovdu. onun sözü ve bütün hastaları iyileştirdi" ( Matta 8:16 ). Bazen, Kenanlı kadının kızında olduğu gibi , şeytan çıkarma uzaktan yapılırdı ( Matta 15:22 kare ; Markos 7:25 ). Bazen yine kovulan ruhların İsa'yı " Tanrı'nın Kutsalı" olarak kabul ettiklerini ifade etmelerine izin verildi ( Markos 1:24 ).) ve O'nun onlara "zamanından önce", yani cezalarının çekileceği zamandan önce işkence etmeye geldiğinden şikayet etmek ( Matta 8:29 kare ; Luka 8:28 kare ). Şeytani ele geçirmeye genellikle bir hastalık eşlik ettiyse de, ikisi Mesih ya da Evanjelistler tarafından karıştırılmadı . Örneğin, Luka 13:32'de, Üstün'ün Kendisi , kötü ruhların kovulması ile hastalıkları iyileştirme arasında açıkça bir ayrım yapar.

    Mesih ayrıca Havarilere ve Havarilere Kendisi henüz yeryüzündeyken kendi adına cinleri kovma yetkisi verdi ( Matta 10:1 ve 8 ; Markos 6:7 ; Luka 9:1 ; 10:17 ) ve genel olarak inananlara söz verdi. aynı güç ( Markos 16:17 ). Ancak, havarilerin kendilerinin şeytan çıkarmalarında her zaman başarılı olmadıkları gerçeğinden gördüğümüz gibi, devredilen bu gücün etkisi koşulluydu: Mesih'in açıkladığı gibi belirli türdeki ruhlar ancak dua ve oruç ile kovulabilirdi.( Matta 17:15, 20 ; Markos 9:27-28 ; Luka 9:40 ). Başka bir deyişle, Hıristiyanlar tarafından Mesih adına şeytan çıkarmanın başarısı, hem duanın etkinliğinin hem de karizmatik gücün kullanımının bağlı olduğu aynı genel koşullara tabidir. Yine de göze çarpan bir başarı vaat edildi ( Markos 16:17 ). Aziz Paul ( Elçilerin İşleri 16:18 ; 19:12 ) ve şüphesiz diğer Havariler ve Havariler , fırsat buldukça, kovma güçlerinden ve Kilise'den düzenli olarak yararlandılar.günümüze kadar kesintisiz olarak devam ettirmiştir.

Dini şeytan çıkarma

    En katı anlamıyla şeytan çıkarmanın yanı sıra - yani sahip olunanlardan iblisleri kovmak için - Katolik ritüeli, eski gelenekleri takip ederek , çeşitli diğer şeytan çıkarma ayinlerini korumuştur ve bunlar burada da dikkat çekiyor.

Sahip olunan şeytan çıkarma

    İlk yüzyıllarda sadece din adamlarının değil , aynı zamanda laik Hıristiyanların da Mesih'in gücüyle demoniacs veya energumens'i teslim edebildiklerini ve başarılarının temyiz edildiğini , konuya atıfta bulunan tüm erken yazarların yetkisine sahibiz. İlk Apolojistler tarafından Hıristiyan dininin Kutsallığı için güçlü bir argüman olarak ( Justin Martyr , First Apology 6 ; Dialogue with Trypho 30 ve 85 ; Minutius Felix , Octavius ​​27 ; Origen ,Celsus I.25'e Karşı ; VII.4 ; VII.67 ; Tertullian , Apology 22, 23 ; vb.). Bahsedilen tanıklıklardan da anlaşılacağı gibi, hiçbir büyüsel ya da batıl inançlı araç kullanılmamıştır, ancak bu ilk yüzyıllarda, daha sonraki zamanlarda olduğu gibi , şeytana Tanrı adınave daha özellikle Mesih adına hitap eden basit ve yetkili bir adjyondur . çarmıha germe, şeytan çıkarmanın olağan şekliydi.

    Ancak bazen kelimelere ek olarak nefes almak ( insuflatio ) veya elleri konuya koymak veya haç işareti yapmak gibi bazı sembolik eylemler kullanıldı . Aziz Justin , “ Hıristiyanların dokunuşundan ve nefesinden ” ( İkinci Özür 6 ) uçan iblislerden , onları yakan bir alevden fırlamış gibi söz eder, diye ekler Kudüslü Aziz Cyril ( Catechetical Lectures 20.3 ). Origen , ellerin uzanmasından bahseder ve St. Ambrose (Paulinus, Vit. Ambr., n. 28, 43, PL, XIV, 36, 42), St. Ephraem Syrus (Nyssa'lı Gregory , De Vit. Ephr., PG, XLVI, 848) ve diğerleri bu töreni şeytan çıkarmada kullandılar . Kişinin Çarmıha Gerilmiş Olan'a olan inancını ifade etmenin ve O'nun İlahi gücünü çağırmanın en kısa ve en basit yolu olan haç işareti, her türlü şeytani tacize karşı etkinliği nedeniyle birçok Baba tarafından övülür (Lactantius, Divine Institutes IV.27 ; Athanasius, On the Incarnation of the Word 47 ; Basil, In Isai., XI, 249, PG, XXX, 557, Cyril of Jerusalem , Catechtical Lectures 13.3 ; Gregory Nazianzen, Karm. reklam iram, v, 415 metrekare; PG, XXXVII, 842). Babalar ayrıca, duaların ve eşlik eden duaların Kutsal Yazı sözleriyle yazılmasını tavsiye eder ( Cyril of Jerusalem , Procatechesis 9 ; Athanasius , Ad Marcell., n. 33, PG, XXVII, 45). Roma Ritüelinde verilen mevcut şeytan çıkarma ayini , patristik öğretiyle tamamen uyumludur ve bu konuda Katolik geleneğinin sürekliliğinin bir kanıtıdır .

Vaftiz şeytan çıkarma

    Erken yaşta bu uygulama, Vaftiz Ayini için bir hazırlık olarak katekümenleri kovma Kilisesi'ne tanıtıldı . Bu, şeytanlar gibi saplantılı olarak kabul edildikleri anlamına gelmiyordu, sadece orijinal günahın (ve yetişkinlerde kişisel günahların ) sonucu olarak, az ya da çok şeytanın gücüne tabi oldukları anlamına geliyordu. vazgeçmeye çağrıldıkları ve vaftiz lütfunun onları teslim etmek üzere olduğu işler" ya da " şatafatlar " .

    Bu bağlamda şeytan çıkarma ayini, yenilenme ayininin başlıca etkilerinden birinin sembolik bir öngörüsüdür ; ve kişisel günahı olmayan çocuklar söz konusu olduğunda kullanıldığından , St. Augustine , orijinal günah doktrinini açıkça ima ettiği için Pelagianlara karşı ona başvurabilir (Ep. cxciv, n. 46. PL, XXXIII, 890; C. III, 8; PL, XXXIV, 705 ve başka yerlerde). Kudüslü Aziz Cyril ( Procatechesis 14 ) vaftizle şeytan çıkarmanın ayrıntılı bir tanımını verir ; buradan, şeytan çıkarma yağıyla meshedilmesinin bu şeytan çıkarmanın bir parçasını oluşturduğu anlaşılmaktadır.Doğu . Unction'ı vaftiz şeytan çıkarmanın bir parçası olarak ele alan ilk Batılı tanık, Hippolytus'un Arap Kanunları'ndaki (n. 19, 29) tanıktır. Bazen törenin bir parçası olan adayın Exsufflatio veya iblisin nefes vermesi, işlerinden ve ihtişamlarından vazgeçmesini sembolize ederken, Insufflatio veya Kutsal Ruh'un bakanlar ve asistanlar tarafından solunması sembolize edildi. sakrament tarafından kutsallaştırıcı lütfun infüzyonu . Bu eski törenlerin çoğu Kilise tarafından muhafaza edilmiştir.ciddi vaftiz töreninde bu güne kadar .

Diğer şeytan çıkarma

    Katolik inancına göre iblisler veya düşmüş melekler, akıllı varlıklar olarak, maddi evren üzerinde hareket etme ve maddi nesneleri kullanma ve maddi güçleri kendi kötü amaçları için yönlendirme konusundaki doğal güçlerini korurlar ; ve kendi içinde sınırlı olan ve elbette İlahi takdirin kontrolüne tabi olan bu gücün, insanlığın günahı sonucunda faaliyeti için daha geniş bir alana izin verildiğine inanılmaktadır . Bu nedenle, insanlar kadar yerler ve şeyler de, Tanrı'nın izin verdiği sınırlar dahilinde, doğal olarak şeytani istilaya açıktır ve bunlarla ilgili olarak şeytan çıkarma, Tanrı'ya yapılan bir duadan başka bir şey değildir .Kilisesi adına , bu şeytani gücü doğaüstü bir şekilde dizginlemek ve yeryüzündeki hizmetkarları adına bunu yapmaya istekli olduğuna bir inanç beyanı.

     Resmi olarak kutsamada kovulan başlıca şeyler su , tuz , yağdır ve bunlar sırasıyla kişisel şeytan çıkarma ayinlerinde ve kutsama veya kutsanma yerlerinde (örneğin kiliseler) ve halka açık ibadetle bağlantılı nesnelerde (örneğin sunaklar , kutsal kaplar , kilise çanları ) kullanılır. veya özel adanmışlık için tasarlanmıştır . Sıradan inananların en aşina olduğu kutsal su, kovulmuş su ve kovulmuş tuzun bir karışımıdır .; ve kutsama duasında , Allah'tan bu maddi unsurlara, onları imanla kullananları şeytanın tüm saldırılarına karşı koruyan doğaüstü bir güç bahşetmesi istenmektedir . Şeytan kovulan nesneler aracılığıyla yapılan bu tür dolaylı şeytan çıkarma, orijinal fikrin bir uzantısıdır ; ama yeni bir ilke getirmez ve en eski çağlardan beri Kilise'de kullanılmaktadır.