Ölümün İçinde Yaşam, Yaşamın İçinde Ölüm

Ölümden Sonra Bilincin Hayatta Kalması

    Hayaletler, ruhlar, reenkarnasyon veya ölümden sonra hayatta kalmayı düşündüren başka herhangi bir tezahür hakkında sunabileceğim nihai bir sonucum yok. Bilinç araştırmasının birçok alanında olduğu gibi, nihai bir görüş, belirsizliğin takdir edilmesinden ve belirsizliğe tolerans gösterilmesinden daha az değerlidir; yanı sıra kanıtları ve iddiaları, kültürleri ve bağlamları dikkatli bir şekilde keşfetme istekliliği. Öteki yaşamı aramanın büyük yan ürünü, içimizdeki yaşam anlayışımızın olağanüstü bir zenginleşmesidir.

    Bu kitabın ilk baskısında, bu konu hakkında yazarken, heyecanımdan öteye dair romantik spekülasyonlara sürüklenmekten kendimi alıkoymakta zorlandım. Bu duygu, uzaktaki bir dağ zirvesine bakmak, orada olduğunu bilmek, güzelliğinin ve görkeminin heyecanıyla harekete geçmek gibi bir şeydi. Bilincin Kökleri Nedir?hakkında (kendime hatırlatmak zorunda kaldım) doğum ve ölüm arasındaki varoluşun sürekliliğidir. Uyumak ve uyanmak arasındaki boşluk gibi bir şey. Birinden diğerine geçmek gerçekten kademeli bir süreçtir. Her adım bizi bir sonrakine götürür. Yaşamak ve ölmek, nefes almak, uyumak, hayal kurmak, var olmak, iletişim kurmak - bilincimiz tüm bu dünyalara dokunur. Yine de, erken dönem Wittgenstein'ın (yirminci yüzyılın büyük pozitivist filozofu) ruhunda, ölümlü yaşamın perdesinin ötesinde (eğer varsa) varoluş hakkında söyleyebileceğim gerçekten anlamlı hiçbir şey yok. Anlatacağım şey, biz canlıların ölümün gizemiyle ilişki içinde geliştirdiğimiz bilinçtir. Çünkü hepimiz onun sessizliğinden etkilendik.
 

Antik Mısır

    Mısır'da ölümden sonraki yaşamın dünyadaki yaşamın doğal bir devamı olduğu düşünülürdü ve insan onların teknolojisiyle birleşen başka bir iç gerçekliği hisseder.

    Daha önceki kabilelerin şamanik uygulamaları, örgütlü Mısır ulusal rahipliğine dahil oldu. Bununla birlikte, Mısır dini artık uygulanmıyor ve eski dil büyük ölçüde kayboldu. Farklı kültler, uygulamaları ve teolojileri hakkında geriye kalan kanıtlar, hala aşılmaz bir gizemle örtülmüştür. Yine de, bu insanlar kendilerini ölü kültüne o kadar yoğun bir şekilde adadılar ki, onların kahin-rahiplerinin çoğunun gerçekten ayrılanların ruhlarını gördüğünü hayal etmek kolaydır.

Aşağıdaki vasiyet, bir 5. Hanedan kralı olan Unas piramidinden gelir:

    Gökler sular saçar, yıldızlar çarpar, okçular etrafta döner, Akeru'nun kemikleri titrer ve onlara esaret altında olanlar, Unas'ın yaşayan tanrı şeklinde bir ruh olarak yükseldiğini gördüklerinde kaçarlar. babalarına ve annelerinin yemeğini yapana. Unas bilgeliğin efendisidir ve annesi onun adını bilmiyor...Unasın kasları arkasında, ayağının tabanı ayaklarının altında, tanrıları üzerinde, uraeileri alnında, yılan kılavuzlar Unas'ın önündedir ve alevin ruhu ruhuna bakar. Unas'ın güçleri onu korur: Unas cennette bir boğadır, adımlarını istediği yere yönlendirir, her tanrının kendi üzerine aldığı biçimle yaşar ve karınlarını büyüyle doldurmaya gelenlerin etini yer. Ateş Gölü'ndeki tılsımlar.

    Yukarıdaki pasajdan anlaşılabileceği gibi, öbür dünyada varoluşun Mısır versiyonu biraz belirsizdir. Bazı durumlarda, Mısırlıların, ölümden sonra, ayrılanların dünyevi zenginlik ve rızık gerektirdiği fiziksel bir varlığa gerçekten inandıkları görülüyor. Diğer tanımlamalar mitoloji alanında vücut bulur, böylece öbür dünyanın doğası tanrı biçimlerinin kendisinde derinden sembolize edilir.

    Mısır'ın ölümden sonra manevi diriliş kavramı, aynı zamanda Mısır kralı olan yaratılışın efendisi Osiris'in hikayesinde mitolojik bir temele sahiptir.

    Osiris, saltanatının zirvesinde kıskanç düşmanı Set tarafından öldürülür. Vücudu Nil'in ağzına yerleştirilmiş bir sandıkla çevrilidir, ancak sonunda Osiris'in karısı Isis tarafından kurtarılır. Ancak Set onu bir kez daha bulur ve on dört parçaya böler ve karaya saçar.

    İsis, Osiris'in vücudunun parçalarını arar ve fallus hariç hepsini bulur. Bu noktada, güneş, şahin tanrısı Horus sahneye çıkar. Güneş tanrısı olarak, her zaman var olmuştur. Aslında şahin muhtemelen Mısırlılar tarafından tapılan ilk canlı şeydir, ancak İsis tarafından Osiris'in progenitif organdan yoksun parçalanmış bedeninden tasarlanmıştır! Horus'un görünüşü Osiris'in dirilişini temsil eder. Babasının ruhuyla dolup Set'i savaşta yener.

    Horus ve Set arasındaki savaş her gün yeniden sahneleniyor. Bu destansı dramayı, şafaktan birkaç saat önce kalkıp sessizce güneşin doğuşunu izleyerek gökyüzünde gelişirken izleyebilirsiniz.

    Eski Mısırlılar, şahin Osiris'in parçalanmış bedeninden nasıl ortaya çıktıysa, farkındalıklarının da bedensel ölümden sonra hayatta kalacağına inanıyorlardı. Bununla birlikte, cennette öbür dünyaya ulaşmak için uygun cenaze törenlerinin gerekli olduğuna da inanıyor gibiydiler. Görünüşe göre daha yüksek felsefe ve okült uygulama ile karışık popüler batıl inançlarla uğraşıyoruz. Birçok yönden Mısırlılar ölümden sonraki yaşamı oldukça fiziksel ve duyusal olarak tanımlıyor gibi görünüyor - ama belki de bu onlar için ne kadar gerçek olduğunun bir açıklamasıdır. Bu fiziksel imge, belki de, eski görücülerin ölümden sonraki yaşamla ilgili imgeleri için şiirsel bir metafordur.
 

Tibet Ölüler Kitabı

    Hindistan'da ortaya çıkan Budizm, Tibet'te bilinç keşiflerinin zirvesine ulaştı. Tibetli Budistler için saf Nirvana dışındaki tüm varoluş durumları, sınırlı öz-bilinç yanılsamasının yansımalarıdır. Tibet Ölüler Kitabı bu gelenek içinde önemli bir belgedir; bilincin ölümden yeniden doğuşa geçişini anlatır. Varoluş, üçü doğumdan ölüme, üçü de ölümden yeniden doğuşa kadar yaşanan altı bardoya bölünmüştür. Yine de Budist felsefe, doğum ve ölümün insan hayatında yalnızca bir kez meydana gelen fenomenler olmadığını öğretir; kesintisiz bir sürecin parçasıdırlar. Her an içimizdeki bir şey ölür ve bir şey yeniden doğar. Farklı bardolar, bu sürecin kendi yaşamlarımızdaki farklı yönlerini temsil eder. Bu devletlerin hepsi akış halindedir.

chikhai bardo : Ölüm anında birincil berrak ışık ve ikincil berrak ışık deneyimi.

    chonyd bardo : Psişik bilinç durumu. Işıkları, sesleri ve ışınları deneyimlemek. Barışçıl tanrıları ve ardından öfkeli tanrıları görmek.

    sidpa bardo : Kişinin karmasının doğmasına yol açtığı dünyanın vizyonları. Cinsel birleşmede erkek ve dişi vizyonları. Bağlanma ve iğrenme duyguları. Seçmek ve rahme girmek.

bsam-gtan bardo : Rüya hali.

skye-gnas bardo : İnsan dünyasına doğmanın günlük uyanık bilinci.

    Bu bardo durumları, yaşam ve yeniden doğuş dönemlerinde ruhun zihinsel süreçlerine atıfta bulunur. Kişinin kendi bilincinin dışında keşfedilmesi gereken başka bir gerçeklik daha vardır. Bu gerçekliğe giriş, herhangi bir noktada, bardo durumunun görüntülerinin ve görünümlerinin yalnızca kişinin kendi bilincinin yansımaları olduğunun anlaşılmasıyla elde edilir.

Her korku ya da dehşet ya da huşu düşüncesiyle 

bir kenara bırakılmış tüm hayali görünüşler için 

Görünüşlerin ne gibi göründüğünü tanıyabilir miyim?

kendi bilincimin yansımaları

    Kendi düşünce biçimlerim olan barışçıl ve öfkeli tanrıların topluluklarından korkmayayım mı?

    Sidpa bardo'da, yeniden doğmadan önce, ölünün ruhunun iyi ve kötü eylemlerinin bir yargısı vardır. 

    Büyük Sembol ya da herhangi bir koruyucu ilah üzerinde dua etmez ve meditasyon yapmayı bilmiyorsan, seninle aynı anda doğmuş olan İyi Dahi şimdi gelecek ve senin iyi işlerini beyaz çakıl taşları ile sayacak ve Kötü Dahi, seninle aynı anda doğan, gelecek ve kötü işlerinizi siyah çakıl taşlarıyla sayacak. Bunun üzerine çok korkacak, ürkecek, dehşete kapılacak ve titreyeceksiniz; ve "Ben kötülük yapmadım" diyerek yalan söylemeye kalkacaksınız.

Sonra Ölüm Lordu, "Karma Aynasına danışacağım" diyecek.

    Böylece her iyi ve kötü davranışın canlı bir şekilde yansıdığı Aynaya bakar. Yalan söylemek fayda etmeyecektir.

    Bu durum, Mısır Ölüler Kitabı'nda anlatılan kalbin tartılmasıyla ve daha sonraki Yunan ve Hıristiyan geleneklerinde görülen yargılarla çok yakından paraleldir. Birçok kültürün derin bilincine nüfuz eden, belki de evrendeki anlam ve düzenin nihai sembolü olan arketipsel bir gerçekliği yansıtıyor gibi görünüyor. Modern araştırma hala bu gerçeği araştırmaya çalışıyor, ancak belki de bardo devletlerinden geçmesine yardımcı olmak için ölümden sonra ayrılan ruhla iletişim kurmanın yollarını geliştirdiğini iddia eden Tibetlilerden daha az karmaşıklıkla.

    İlginçtir ki, Tibet Ölüler Kitabı , psikolojik teorileri bilimsel mantığı mistisizmle birleştirme eğiliminde olan Carl Jung tarafından "sürekli bir arkadaş" olarak kullanılmıştır. Ayrıca Timothy Leary, Richard Alpert ve Ralph Metzner tarafından psikedelik deneyimin doğasını anlamak için temel olarak kullanılmıştır.

    Bardo eyaletlerine herkes erişebilir. Yine de, tüm yüksek bilinç durumlarına erişmeyi içeren süptil bir süreç vardır - bir tür denememeye çalışmak - ki bu, Tibet'in büyük azizi Milarepa'nın hayatında en açık şekilde somutlaşır ve asla ortaya çıkmayan bir kelime söylemez. şarkıda ve şiirde. Yaşamın bu inceliği Çin Taoizminde de kendini gösterir.

    Her kültürün ölümden sonraki yaşamla ilgili bir takım inançları vardır. En ilginçlerinden bazıları bilim adamlarının kendileri tarafından geliştirilenlerdir.
 

Gustav Theodore Fechner'in Hayalleri

    Modern, bilimsel psikolojinin önde gelen kışkırtıcılarından biri olan büyük psikofizikçi Gustav Theodore Fechher, G. Stanley Hall'un şöyle tanımladığı Ölümden Sonra Yaşam Kitabı adlı bir eserde kapsamlı spekülasyonlar yazdı:

    Ölüler şimdi nasıl yaşıyor? İlk ve esas olarak bizde. Fechner, öncü kavramını, Mesih'in vücudunun üyeleri ve asmasının dalları olan takipçilerinde yaşadığı mistik yoldan alır. Kilisedeki bu daha büyük yaşamı için, dünyevi kariyeri sadece bir hardal tohumu tanesidir. Şanlı bir şekilde ruhu yürümeye devam etti. Aynen öyle ölüler üzerimize baskı yapıyor, güçlerini bizimkilere eklemek için can atıyorlar, çünkü böylece sadece yaşamakla kalmıyorlar, büyüyorlar. İçimizdeki yeni dürtüler ve ani içgörüler onlardan ilham alır. Sadece büyük ve iyi ölüler bizi her zaman etkilemekle kalmaz, aynı zamanda kötüye de maruz kalırız. Birçoğu her zaman kötüdür ve eğer irademiz zayıfsa ve kişiliğimiz örgütlenmemişse, bize hükmedebilirler. Ziyaretleri ısrarlı. Platon'un ruhları gibi bedende enkarnasyonu arzulamazlar. ama bizim ahlaki hayatımızda, orada yetkin kılınsınlar diye. Hepimizin içinde, içimizde düşünen ve hareket eden Luther, Goethe, Napoleon vb.'nin yaşamlarından kıvılcımlar vardır, bunlar "artık bedenin sınırlamaları tarafından kısıtlanmayan, yaşamları boyunca şekillendirdikleri, sevindirdikleri dünyaya dökülenlerdir. , sallandı ve kişilikleri ile artık bize onlardan geldiğini asla fark etmediğimiz etkiler sağlıyorlar." Her büyük ölü ruh, insana uzanır ve onları ruhsal bir organizmada birleştirir. Böylece ölüler içimizde birbirleriyle sohbet ederler. Onlar da içimizdeki iyiyle kötüyle savaşır, ruhlarımızda çekişmelere neden olurlar....

    Bununla birlikte, bizim ve her şeyin içinde yaşadığı, hareket ettiği ve varlığımıza sahip olduğu ve içinde ve sadece ruhların gerçek olduğu daha yüksek bir ruh vardır. Aslında, ne olduysak oyuz. Beyin, ruhun yaşaması için çürüyen bir tür tohumdur. Bireysel ruh, bir kartalın sırtında asla ulaşamayacağı yüksekliklere taşınan bir serçe gibi, ölülerin kolektif ruhlarına binebilir, ancak orada olduğunda uçabilir ve hatta biraz daha yükseğe uçabilir. Ölümde, ruh bir eşiğin altına düşer gibi görünür ve bilincin kıvılcımı dışarı çıkmak için tasarlanabilir, ancak ruhun boş bir dünyaya değil, kişiliği noktanın üzerinde tutan çeşitli dirençlerle sürekli olarak karşılaştığı bir dünyaya yansıtıldığı gerçeği dışında. enerjinin korunumuna başvurmadan suya batma veya başka herhangi bir yok olma.

Spiritüalizm fenomeni on dokuzuncu yüzyılın ortalarında Avrupa ve Amerika'da popüler hale geldiğinde, Fechner bir dizi seansta coşkuyla oturdu. O, çağının, hile sezmese de, popüler spiritüalist dürtünün sansasyonelliğini ve ıvır zıvırını birleştirecek ve aynı zamanda aşan bir bilgelik derinliğine sahip olan birkaç adamdan biriydi.
 

Spiritüalizm

   Spiritüalizm toplumsal bir hareket olarak görünüşe göre 1848 Mart'ında New York'un küçük Hydesville kasabasında başladı; burada birkaç ay önce Fox ailesi, önceki kiracıların garip seslerden şikayet ettiği eski bir çiftlik evini devralmıştı. Tilkiler kısa süre sonra, gece meydana gelen ve daha sonra aileleriyle yatmak için ısrar eden iki küçük kızı Margaret ve Kate'i korkutan olağandışı rap seslerini fark ettiler. 31 Mart'ın kader akşamında, en küçük kızı Kate şakacı bir şekilde parmak şıklatmalarını tekrarlamak için tecavüzlere meydan okudu. Meydan okumasına cevap verildi. Birkaç saat içinde komşuların çoğu, esrarengiz gösteriye tanık olmak için eve getirildi.

    Seslerin olumsuz bir yanıt için iki kez ve yalnızca bir kez olumlu yanıt için tekrarlanmasını isteyerek, toplanan insanlar kısa süre sonra bir "(!logo ile - bir ruh kaynağından geldiğini ortaya koyan- bir diyaloga devam edebildiler. Komşulardan biri olan Deusler, harfleri ve cümleleri hecelemek için alfabedeki harflerin isimlendirilmesini ve belirli harflere ulaştıklarında ruh rap yapılmasını önerdi. önceki sahibine ait olan ve bodruma gömülen ev, kazmaya başlandı, ancak yüksek su seviyesi herhangi bir ani keşifleri engelledi.

    Bu arada, yüzlerce komşu, gece gündüz, ruhun rap sesini dinleyerek Fox evini ziyaret etmeye devam etti. Ayrıca ifade almak için bir soruşturma komitesi oluşturdular. Dava, ABD Kongresi üyesi ve Smithsonian Enstitüsü'nün kurucusu Sayın Robert Dale Owen tarafından bile incelendi. 1848 yazında, daha fazla kazma, insan dişlerini, bazı kemik parçalarını ve bazı insan saçlarını ortaya çıkardı.

    Tanıklık belirsiz olsa da, bazı komşular, aile üyeleri yokken bile Fox evinde tecavüzlerin devam ettiğini bildirdi. Bununla birlikte, bu medyumluk biçiminin Fox kardeşler üzerinde odaklandığı ortaya çıktı, ancak kısa sürede diğer birçok insana da yayıldı.

    Elli altı yıl sonra, 1904'te, Fox evinin mahzen duvarlarından birinin kademeli olarak parçalanması, tüm bir insan iskeletini görmeye maruz kaldı.

    Alfabe yöntemini kullanan diğer medyumlar da ölenlerin ruhlarıyla temas halinde olduklarını iddia etti. Ancak mesajları genellikle güvenilir değildi. Görünen o ki, görünüşte gerçek olan her ortam için birçok aldatılmış veya sahte taklitçi vardı.

    Kasım 1849'da, Spiritualistler ilk halka açık toplantılarını Rochester, NY'deki en büyük salonda yaptılar. Rochester'daki üç farklı vatandaş komitesi Fox kardeşleri araştırmak için davet edildi. Üçü de, duyulan seslerin ventrilokizm veya makineler tarafından üretilmediğini belirten olumlu raporlar verdi. Kamuoyu bu haberlere öfkelendi. Bir isyan çıktı ve kızlar öfkeli bir kalabalıktan kaçırılmak zorunda kaldı.

    Fox kardeşler, medyumluklarında kariyer yaptılar. Şovmen PT Barnum'un himayesinde ülkeyi gezdiler. Daha sonra ABD başkanlığına aday olan New York Tribune'ün editörü Horace Greeley'in sempatik ilgisini çekerken, kız kardeşler bir tartışma merkezi olarak kaldılar. 1871'de New York'un önde gelen bankacılarından Charles F. Livermore, güçleri aracılığıyla aldığı teselli için minnettarlık içinde Kate Fox'u İngiltere'ye gönderdi.104 O sırada, daha sonra Nobel ödülü alan fizikçi Sir William Crookes tarafından muayene edildi. talyumu keşfettiği için ödül:

    Birkaç ay boyunca, bu hanımefendinin huzurunda meydana gelen çeşitli fenomenleri test etmek için neredeyse sınırsız fırsatın tadını çıkardım ve özellikle bu seslerin fenomenlerini inceledim. Medyumlarda, genellikle, herhangi bir şey duyulmadan önce resmi bir oturuma oturmak gerekir; ama Bayan Fox söz konusu olduğunda, yalnızca, üç kat bir nabız gibi, bazen birkaç oda öteden duyulacak kadar yüksek bir sesin duyulabilmesi için herhangi bir maddenin üzerine elini koyması yeterli görünüyor. Bu şekilde onları canlı bir ağaçta -- bir cam levha üzerinde -- gerilmiş bir demir tel üzerinde -- gerilmiş bir zar üzerinde -- bir tef üzerinde -- bir taksinin çatısında -- ve bir arabanın zemininde duydum. bir tiyatro. Ayrıca, gerçek temas her zaman gerekli değildir; Ortamdayken zeminden, duvarlardan vb. gelen bu sesleri duydum' Elleri ve ayakları bir sandalyede dururken tavandan bir salıncakta sallanırken - tel kafese kapatıldığında - ve bir kanepeye bayılırken düşerken tutuldu. Onları bir cam hermonikon üzerinde duydum - onları kendi omzumda ve kendi ellerimin altında hissettim. Onları, bir köşesinden geçirilen bir iplik parçasıyla parmakların arasında tutulan bir kağıt yaprağında duydum. Başta Amerika olmak üzere, bu sesleri açıklamak için başlatılan sayısız teorinin tam bilgisiyle, onları gerçek nesnel olaylar oldukları inancından kaçış kalmayana kadar, bulabildiğim her şekilde test ettim. hileli veya mekanik yollarla üretilir.

    Şüphecilerin Fox kardeşleri itibarsızlaştırmak için kullandıkları temel argüman, rap seslerini ayak parmaklarındaki ve eklemlerindeki kemikleri kırarak kendilerinin yaratmalarıydı. Ancak bu hipotez, ortaya çıkan farklı ses türlerini, bunların yüksekliğini, arpej ve kadanslarda sıklıkla meydana gelmelerini ve farklı yerlerden geliyormuş gibi görünmelerini açıklamaya yeterli görünmemektedir.

    Bununla birlikte, 1888'de Margaret Fox, ruhçuları kınayan bir açıklama yaptı ve sesleri ayak parmaklarını çatlatarak çıkardığını iddia etti. O sırada yanında olan Kate, anlaşmış gibi sessiz kaldı. Ancak ertesi yıl Margaret, spiritüalizme düşman olan ve ona para teklif eden insanların etkisi altına girdiğini söyleyerek vazgeçti. Her iki kız kardeş de şu anda alkolikti. Kariyerlerinde hiçbir zaman gerçekten bir dolandırıcılık eylemi tespit edilmediler.

Crookes ayrıca Bayan Fox ile doğrudan yazma deneyimini de kaydetti:

    Odanın üst kısmından parlak bir el indi ve birkaç saniye yanımda gezindikten sonra kalemi elimden aldı, hızla bir kağıda yazdı, kalemi aşağı fırlattı ve sonra başımızın üzerine yükseldi. , yavaş yavaş karanlığa dönüşüyor.

Allan Kardec'in Ruhçuluğu

    Bilim adamlarının deneysel çalışmalarından biraz farklı olsa da, maneviyatçıların saflarından araştırmalar da yapıldı. İlki, dünyayı ruhların kendi öğretilerine göre tanımlamaya çalıştı. Maneviyatın bu kuramsallaştırılması esas olarak Allan Kardec takma adı altında ünlenen bir tıp doktoru olan LHD Rivail'e (1803-1869) bağlıydı.

    Kardec'in teorileri yeterince basitti: Ölümden sonra ruh bir ruh haline gelir ve Pisagor'un öğrettiği gibi, tüm insan ruhlarının kaderi olan reenkarnasyonu arar; ruhlar geçmişi, şimdiyi ve geleceği bilir; bazen maddeleşebilir ve madde üzerinde hareket edebilirler. Kardec, kendimizi iyi ruhların yönlendirmesine izin vermeli ve kötü ruhları dinlemeyi reddetmeliyiz.

    Kardec, kendi yaşamı boyunca muazzam bir popülerlik kazanan birçok kitap yazdı. Eserleri ayrıca, hâlâ büyük bir takipçi kitlesine sahip olduğu ve yakın zamanda onuruna posta pullarının basıldığı Brezilya'ya da yayıldı. Entelektüel enerjisi kesinlikle hayranlığı hak ediyor. Bununla birlikte, teorisini, sözde bir ruhu somutlaştıran medyumların, sözleri kötü ruhlar tarafından yönlendirilmedikçe, asla yanılmadığı şeklindeki savunulamaz hipotez üzerine inşa etti. Bu kavram, elbette, Michael Faraday gibi şüpheci bilimsel araştırmacılar tarafından düpedüz sahtekarlığa alternatif hipotezler olarak hızla geliştirilen öneri, çoklu kişilik veya bilinçsiz etkilerin olasılıklarını hesaba katmaz.
 

Psişik Araştırmalar Derneği'nin Kuruluşu

    Dublin Kraliyet Bilim Koleji'nde fizik profesörü olan Sir William F. Barrett, 1880'lerde düşünce aktarımı kavramını test eden deneyler yürütüyordu. Barrett, ruhsal fenomenlerin tarafsız bir araştırmasında güçlerini birleştirecek bir ruhçular, bilim adamları ve bilim adamlarından oluşan bir organizasyon oluşturma fikrini tasarladı. FWH Myers, Edmund Gurney ve Henry Sidgewick, Londra'da Barrett'ın topladığı bir konferansa katıldılar ve ilk başkanlığı kabul eden, tarafsız bir akademisyen olarak ün yapmış Sidgewick ile birlikte Psişik Araştırmalar Derneği (SPR) kuruldu.

Dernek, her biri keşif için belirli bir alana sahip altı çalışma komitesi kurdu:

    1. Herhangi bir genel kabul görmüş algı kipinden ayrı olarak, bir zihnin bir başkası üzerinde uygulayabileceği herhangi bir etkinin doğası ve kapsamının incelenmesi.

    2. Hipnotizma ve sözde acıya duyarsızlığıyla mesmerik trans denen biçimlerin incelenmesi; basiret ve diğer müttefik fenomenler.

    3. Reichenbach'ın "hassas" olarak adlandırılan belirli kuruluşlarla yaptığı araştırmaların eleştirel bir revizyonu ve bu tür kuruluşların, tanınan duyu organlarının oldukça yüksek bir duyarlılığının ötesinde herhangi bir algılama gücüne sahip olup olmadıklarının sorgulanması.

    4. Ölüm anında veya başka bir şekilde ortaya çıkan hayaletlerle veya perili olduğu bilinen evlerde meydana gelen rahatsızlıklarla ilgili güçlü tanıklıklara dayanan tüm raporların dikkatli bir şekilde araştırılması.

    5. Yaygın olarak spiritüalist olarak adlandırılan çeşitli fiziksel fenomenler hakkında bir araştırma; nedenlerini ve genel yasalarını keşfetme girişimiyle.

    6. Bu konuların tarihi ile ilgili mevcut materyallerin toplanması ve harmanlanması.

    Büyük Amerikalı psikolog William James, 1882'de İngiltere'de Gurney ile tanıştı ve hemen yakın bir dostluk kurdular. Daha sonra James, Myers'ın da yakın arkadaşı oldu. 1884'te Barrett Amerika Birleşik Devletleri'ni gezdi ve 1885'te kurulan ve William James'in aktif rol aldığı benzer bir toplum oluşturma konusunda Amerikalı bilim adamlarının ilgisini çekmeyi başardı. Amerikan Psişik Araştırmalar Derneği, Amerika Birleşik Devletleri'nde deneysel psikolojik araştırmalar için ilk organize çabayı oluşturdu. Wilhelm Wundt'un Alman deneysel yaklaşımının yükselişinden önce, uzun yıllar boyunca, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki psikoloji, psişik araştırma çabalarıyla eş tutuldu.

    Ölümün ötesindeki yaşamın kanıtı birkaç kaynaktan gelir. Hayaletler ve hayaletler, medyumsal iletişimler ve otomatik yazılar, mülkler, harika çocuk vakaları ve görünürde reenkarnasyon verileri vardır. Bu kanıtların büyük bir kısmı, on dokuzuncu yüzyılda maneviyatın en parlak döneminde toplandı ve FWH Myers tarafından The Human Personality and Its Survival of Bodily Death'de kaydedildi. Modern araştırma, laboratuvar çalışmalarına çok daha fazla önem verir ve kanıtlara çok farklı bir yaklaşıma dayanır.

    İnsan kişiliğinin birçok seviyesi açıkça mevcuttur ve hala genel olarak keşfedilmemiş ve kullanılmamıştır. Yine de, bu tür açıklamaların bile gözlemlenen tüm fenomenleri hesaba katmadığı bazı durumlardan bahsedilebilir.
 

İnsan Kişiliği ve Bedensel Ölümden Kurtulması

    SPR'nin ilk yıllarında birçok başka fenomen araştırıldı. Toplanan büyük veri yığınını sentezlemeye yönelik en büyük girişim Frederick Myers tarafından yapıldı ve ölümünden sonra 1903'te The Human Personality and Its Survival of Bodily Death adlı bir eserde yayınlandı.. Myers, zamanının tüm bilgi alanlarında geniş çapta okundu. Çalışmaları, geniş kapsamlı ve şiirsel zihninin ve psikanalistlerin çalışmalarına olan derin ilgisinin bir kanıtıdır. Aslında, 1893'te Freud'un eserlerini İngiliz kamuoyuna tanıtan ilk yazardı. Onun kitabı hâlâ birçok kişi tarafından psişik araştırma tarihindeki en önemli eser olarak görülüyor. Onun ruhun hayatta kaldığına dair hipotezini kabul etmeyenler bile, kişiliğin bilinçdışı ve bilinçaltı bölgelerine yönelik keşiflerine borçludur.

    Myers, insan kişiliğinin iki aktif tutarlı düşünce ve duygu akışından oluştuğunu ileri sürmüştür. Sıradan bilinç eşiğinin üzerinde yatanlar eşiküstü, bilincin altında kalanlar ise bilinçaltı olarak kabul edildi. Bu bilinçaltı benliğin varlığının kanıtı, otomatik yazma, çoklu kişilikler, rüyalar ve hipnoz gibi fenomenlerden kaynaklanmaktadır. Bu fenomenlerin tümü, kişiliğin normalde görünmeyen daha derin katmanlarını açığa çıkarır. Çoğu durumda, daha derindeki katmanlar özerk ve eşiküstü benlikten bağımsız görünmektedir. Örneğin, normalde bilinçli zihnin erişemeyeceği belirli anılar hipnoz ve rüyalar yoluyla açığa çıkar. Ya da bazı dahi insanların durumunda, rüyalardan eksiksiz sanat eserleri çıkacaktır.

    Myers, tüm bu fenomenleri dikkatle inceledi ve olağandışı kişilik tezahürlerinden telepatik iletişime, seyahat eden durugörüye, ruhlar tarafından ele geçirilmeye ve vücudun ölümünden sonra kişiliğin bilinçaltı katmanlarının fiilen hayatta kalmasına kadar uzanan bir sürekliliğin parçası olduklarını hissetti. Bu spektrumdaki her deneyimin, diğer varoluş halleriyle ayrılmaz bir şekilde ilişkili olduğunu hissetti. Bu içgörü, onun bilincin köklerine en derin teorik nüfuzuydu.

    Myers, analizine, kişiliğin parçalandığı bilinen yollara bakarak başladı. Israrcı fikirler, saplantılı düşünceler ve unutulmuş korkular, bilinçaltı zihnin belirli vücut fonksiyonlarını eşiküstünden devraldığı histerik nevrozlara yol açar. Yavaş yavaş bu hastalıklar çoklu kişilik vakalarıyla birleşir. Bilinçaltı kişiliklerin genellikle normal bilinçli benliğe göre bir gelişmeyi temsil ettiğini belirtti ve şunları önerdi:

    Histerik, sıradan insanlara göre nasıl duruyorsa, biz sıradan insanlar da imkansız olmayan bir akıl sağlığı ve entegrasyon idealine göre konumlanır.

    Böylece, bilinçaltı benliğin bazı olumsuz yönlerini açığa çıkaran parçalanmış kişilikten Myers, doğal olarak, Myers'a göre, "alt akıntısından eşik ötesi hayata bir derenin çekildiği" dahi insanlara bakmaya yöneldi. Çalışmaları tam anlamıyla bilinçlerinde şekillenen matematik dehalarını ve müzisyenleri tartıştı. Özellikle ilgi çekici olan, hikayelerinin farklı dramatizasyonlarını denemek için rüya hayatını bilinçli olarak kullanan Robert Louis Stevenson'dı. Myers'ın bahsetmediği, ancak burada kesinlikle uygulanabilir olan, Thomas Edison'un (kendisi bir ruhçudur) ve dehası onu alternatif akım ve birçok modern elektrikli cihaz geliştirmeye yönlendiren Nicola Tesla'nın zihinlerine giren inanılmaz icatlar olacaktır.

O korkunç güç, zihnin uçurumundan yükseldi , Her
şeyi saran dipsiz bir buhar gibi,
Birden yalnız bir yolcuyu. kayboldum;
Kırmak için çaba sarf etmeden durduruldu;
Ama şuurlu ruhuma şimdi
"İzzetini tanıyorum" diyebilirim; Böyle bir gasp gücünde
, duyuların ışığı söndüğünde
, ancak görünmez dünyayı ortaya çıkaran bir
parıltıyla, büyüklük ikamet eder.

    Myers, dehalara ek olarak, yaşamları "erişilebilir ve tükenmez bir kaynaktan gelen güç ve zarafeti" özümsemiş aziz erkek ve kadınları da içeriyordu.

    Nevroz, deha ve azizlikten Myers, tüm bireylerin deneyimlediği bir duruma geçti - eşinin üstü yaşamın askıya alınması ve bilinçaltının kurtuluşu olarak tanımladığı uyku. Örneğin, görselleştirme güçleri, kişi uykuya geçerken hipnogojik durumda ve rüya uyanık bilince geçerken hipnopompik durumda yükselir. Myers ayrıca bazı rüyalarda ortaya çıkan hafıza ve mantığın yüksek güçlerini ve rüyalarda daha ileri durugörü ve telepati vakalarını fark etti. Ve hem yaşayan hem de ölmüş kişilerin ruhları tarafından rüyalarda görülen "psişik istilalar" gibi görünen vakaları aktardı. Uykunun her insanın "manevi dünyaya" açılan kapısı olduğunu öne sürerek bitirdi.

    Hipnoz, insan kişiliğinin uyku evresinin deneysel keşfi olarak tanımlandı. Hipnozda meydana gelen olağandışı fenomenler, bu tür durumlarda başvurulan bilinçaltı benliğin gücüne bağlanıyordu. Bilinçaltı benlik, beden üzerinde eşiküstü olandan daha fazla kontrole sahip gibi görünmektedir. Myers ayrıca hipnozun inanç şifası, Lourdes'deki mucizevi tedaviler ve sihirli tılsımların kullanımı gibi diğer fenomenlerle ilişkisine de dikkat çekti. Uzaktan telepatik hipnotik indüksiyonda yapılan deneysel çalışmaların yanı sıra, hipnotize edilen öznede gözlemlenen telepati, durugörü ve önseziye vurgu yaptı.

    Myers, hipnozdan görsel ve işitsel halüsinasyonlara geçti, psişik araştırmacılar duyusal otomatizmleri etiketlediler. Bir ses duymak veya bir renk veya şekil görmek, beraberinde başka bir duyudan gelen görüntülerin bir birleşimini taşıdığında, bu süreç beynin içindedir ve entensefalik olarak adlandırılır. Bu tür algılardan sıradan görmeye giden aşamalar, optik sinir veya gözden gelen uyaranlara bağlı entoptik izlenimleri ve retinada oluşan art görüntüleri içerir. Entensefalik vizyondan içeriye doğru ilerleyen aşamalar arasında hafıza görüntüleri, rüyalar, hayal gücü görüntüleri ve halüsinasyonlar bulunur. Alıntılanan birçok halüsinasyonun daha sonra doğrulanan bilgileri içerdiği gösterildi. Diğer halüsinasyonların kişilik için olumlu yararları olduğu ve hiçbir şekilde hastalıkla ilişkili olmadığı açıkça görülüyordu. Kristale bakma, zihnin halüsinasyon görme yeteneğinin olası bir olumlu kullanımıdır. Diğer halüsinasyonlar, daha önce tartıştığımız canlı ve ölü fantezilerini içerir.

    Myers, duyusal otomatizmlerden, otomatik yazma ve dillerde konuşma dahil olmak üzere motorlu otomatizmlere geçti. Bu fenomenlerin çoğu, otomatistin kendi beynindeki bilinçaltı zihne atfedilebilir. Diğer vakalar, telepatiden ve ölen ruhlardan olası iletişimden şüphelenmeye yol açar. Örneğin, ölen bir kişinin el yazısının iddia edildiği otomatik yazma vakaları vardır. Bunun daha ileri bir gelişmesi, bilinçaltı benlikten başka bir kişiliğe sahip olmak olacaktır. Bununla birlikte, ruha sahip olma vakalarını çoklu kişilik vakalarından ayırt etmek çok zordur. Böyle bir ruhun kişisel kimliği, hafızası ve karakteri ile açıkça ayırt edilmelidir. Yine de bu, en az bir kez gözlemlenen tüm dini gelenekler için ortak bir fenomendir, diye düşündü Myers, SPR araştırmacıları tarafından. Bu tür bir bulundurmanın medya üzerinde zararlı bir etkisi olmadığını belirtti.

    Myers'ın bilinçaltı benliğin beyinden bağımsız olarak, eşiküstü benliğe göründüğü şekliyle hem uzayı hem de zamanı değiştirecek şekilde çalışabildiğini iddia ettiği bu deneyimler sürekliliği temelindedir. Nasıl ki bilinçaltı benlik, en iyi hipnotik deneylerle örneklendiği gibi, beynin ve vücudun fizyolojik fonksiyonlarını kontrol edebiliyorsa, aynı şekilde havaya yükselme, cisimleşme, ruh tecavüzü vb. gibi diğer fiziksel nesneler üzerinde de güç uygulayabilir.
 

Watseka Harikası

    Watseka Wonder vakası, Myers tarafından, spiritüalist hipotezi kuvvetle öneren bir çoklu kişilik vakası olarak listelenmiştir. İlk olarak 1879'da Religio-Philosophical Journal'da ve daha sonra EW Stevens tarafından "Watseka Wonder" başlığıyla broşür şeklinde yayınlandı. Myers tarafından çok yetenekli ve dürüst bir araştırmacı olarak kabul edilen derginin editörü, Dr. Stevens'tan övgüyle bahsetti ve yetkin tanıklardan "şaşırtıcı gerçeklerin tam olarak doğrulanmasını" elde etmek için büyük çaba sarf ettiğini iddia etti. Dava kısaca, Lurancy yaklaşık on beş aylıkken on sekiz yaşında ölen bir komşunun kızı Mary Roff'un ruhu tarafından on üç yaşındaki Lurancy Vennum'a sahip olunduğu iddiasıdır.

Myers, köşeli parantez içindeki kısaltmalarıyla Dr. Stevens'tan alıntı yapıyor:

    [Mary Lurancy Vennum, "Watseka Wonder", 16 Nisan 1864'te Milford ilçesinde, Watseka, Illinois'den yaklaşık yedi mil uzakta doğdu. Aile, Temmuz 1864'te (Lurancy yaklaşık üç aylıkken) Iowa'ya taşındı ve Ekim 1865'te (Mary Roff'un ölümünden üç ay sonra) Watseka'dan sekiz mil yakına geri döndü. Lurancy o zaman yaklaşık bir buçuk yaşındaydı. Mahallede iki kez daha taşındıktan sonra, aile 1 Nisan 1871'de Watseka'ya taşındı ve AB Roff'un evinden yaklaşık kırk çubuk buldu. Yaz boyunca bu yerde kaldılar. Sezon boyunca iki aile arasında şimdiye kadar olan tek tanıdık, Bayan Roff'un birkaç dakikalığına, Bayan Vennum'a yaptığı kısa bir telefon görüşmesiydi, bu telefon asla geri çevrilmedi ve iki beyefendi arasında resmi bir konuşma yapıldı.

Tanıdık olarak "Rancy", 1873'te hafif bir kızamık nöbeti dışında hiç hasta olmamıştı.

    [11 Temmuz 1877'de bir tür nöbet geçirdi ve beş saat boyunca bilincini kaybetti. Ertesi gün nöbet tekrarladı, ama ölü gibi yatarken hislerini ailesine anlattı, cenneti ve melekleri, küçük bir erkek ve kız kardeşi ve ölen diğerlerini görebildiğini ilan etti. Cennette olduğunu iddia ettiğinde ara sıra ecstasy'ye dönüşen nöbetler veya translar, 1878 Ocak ayının sonuna kadar günde birkaç kez meydana geldi; genel olarak onun deli olduğuna inanılıyordu ve ailenin çoğu arkadaşı onun akıl hastanesine gönderilmesini istedi.

    Bu aşamada, göreceğimiz gibi, kızı Mary Roff'un delilik dönemleri geçirmiş olan Bay ve Bayan Asa B. Roff, Bay Vennum'u, Janesville, Wisconsin'den Dr. EW Stevens'ı soruşturması için getirmesine izin vermeye ikna etti. dosya.]

    31 Ocak 1878 öğleden sonra, iki beyefendi, Bay Vennum'un şehrin biraz dışında bulunan konutuna gittiler. Aileye tamamen yabancı olan Dr. Stevens, Bay Roff tarafından saat dörtte tanıştırıldı; aileden başka kimse yok. Kız sobanın yanında, ortak bir sandalyede oturuyordu, dirsekleri dizlerinde, elleri çenesinin altında, ayakları sandalyede kıvrılmış, gözleri birbirine bakıyor, her birine bir "ol' cadı" gibi bakıyordu. Dokunulmayı, hatta tokalaşmayı bile reddediyor ve özgürce sohbete girdiği ve nedenlerini açıkladığı doktor dışında herkese karşı suskun ve somurtkandı; onun ruhani bir doktor olduğunu ve onu anlayacağını söyledi.

    [Kendisini önce Katrina Hogan adında yaşlı bir kadın, sonra Willie Canning adında genç bir adam olarak tanımladı ve çılgın bir konuşmadan sonra başka bir nöbet geçirdi, Dr. Stevens onu hipnotize ederek rahatlattı. Daha sonra sakinleşti ve kötü ruhlar tarafından kontrol edildiğini söyledi. Dr. Stevens, daha iyi bir kontrole sahip olmaya çalışmasını önerdi ve onu bir tane denemeye ve bulmaya teşvik etti. Daha sonra, Mary Roff adında gelmek isteyen birinin olduğunu söyleyerek ölen birkaç kişinin isimlerinden bahsetti.

    Bay Roff hazır bulunarak şöyle dedi: "İşte benim kızım, Mary Roff benim kızım. On iki yıldır cennette. Evet, bırakın gelsin, gelmesine sevineceğiz." Bay Roff, Lurancy'ye Mary'nin iyi ve zeki olduğuna ve ona elinden geldiğince yardım edeceğine dair güvence verdi; Ayrıca Mary'nin de kendisi gibi koşullara tabi olduğunu belirtiyor. Lurancy, ruhlarla gerekli müzakere ve danışmanlıktan sonra, Mary'nin eski vahşi ve mantıksız etkinin yerini alacağını söyledi. Bay Roff ona, "Annen seni benim evime getirsin ve Mary muhtemelen gelecek ve Mary ile olan önceki deneyimlerimizden karşılıklı bir fayda elde edilebilir" dedi.

    [Ertesi sabah, 1 Şubat Cuma günü, Bay Vennum, Bay Roff'un ofisini aradı ve ona, kızın Mary Roff olduğunu iddia ettiğini ve eve gitmek istediğini bildirdi. "Babasını, annesini ve erkek kardeşlerini görmek isteyen gerçek bir yurdu özleyen bir çocuk gibi görünüyor" dedi.

    Mary Roff, Ekim 1846'da Indiana'da doğdu. Mary'nin altı aylıktan itibaren sık sık nöbetleri vardı, bu da giderek şiddetlendi. Ayrıca, 1864 yılının Temmuz ayında, bayılana kadar kolunu bir bıçakla kestiği umutsuzluk dönemleri geçirmişti. Beş gün süren çılgın bir çılgınlık izledi, ardından kimseyi tanımadı ve tüm doğal duyularını yitirmiş gibiydi, ancak gözleri bağlıyken sanki görüyormuş gibi her şeyi okuyabiliyor ve yapabiliyordu. Birkaç gün sonra normal durumuna döndü, ancak nöbetleri daha da kötüleşti ve 1865 yılının Temmuz ayında bunlardan birinde öldü. Gizemli hastalığı, yaşamı boyunca onu mahallede kötü bir üne kavuşturmuştu ve kendi "Gazete editörleri ve din adamları da dahil olmak üzere Watseka'nın önde gelen tüm vatandaşları tarafından, sözde durugörü yetkilerinin dikkatle araştırıldığı söylenir.

    Lurancy'nin sözde "kontrolü" Şubat 1878'de başladı. Kız daha sonra yumuşak huylu, uysal, kibar ve çekingen oldu, aileden hiçbirini tanımadı, ama sürekli eve gitmek için yalvardı" ve "kendi dediği gibi, kısa ziyaretler için cennete geri dönmekten memnun oldu."]

    Vücudun kontrolünü ele geçirmesinden yaklaşık bir hafta sonra, Bayan AB Roff ve kızı Bayan Minerva Alter, Mary'nin kız kardeşi, olağanüstü değişikliği duyunca kızı görmeye gittiler. Sokağın çok aşağısında göründüklerinde, Mary pencereden dışarı bakarak sevinçle haykırdı, "İşte annem ve kız kardeşim Nervie geliyor!" -- Mary'nin kızlık çağında Bayan Alter'ı çağırdığı isim. Eve girdiklerinde onları boyunlarından yakaladı, ağladı ve sevinçten ağladı ve onlarla tanıştığı için çok mutlu görünüyordu. Bu andan itibaren, eskisinden daha fazla ev hasreti çekmeye başladı. Bazen eve gitmek için neredeyse çılgına dönmüş görünüyordu.

    11 Şubat 1878'de kızı, "babası ve annesi" ve ailenin her bir üyesiyle tanıştığı Bay Roff'a gönderdiler, sevgi ve şefkatin en tatmin edici ifadeleriyle, kelimeler ve kucaklamalarla. Ne kadar kalacağı sorulduğunda, "Melekler Mayıs ayına kadar kalmama izin verecekler" dedi.

    Kız şimdi yeni evinde tamamen mutlu ve memnun görünüyordu, on iki ila yirmi beş yıl önce orijinal vücudunda Mary'nin bildiği her insanı ve her şeyi tanıyordu, ailenin arkadaşları ve komşuları olanları tanıyor ve isimleriyle çağırıyordu. 1852'den 1865'e kadar, Mary öldüğünde, doğal hayatı boyunca meydana gelen sayısız olaya, evet, yüzlerce olaya dikkat çekti. Bay Roff'ta kaldığı süre boyunca, Bay Vennum'un ailesini, arkadaşlarını veya komşularını tanımadı ve hiçbir bilgisi yoktu, ancak Bay ve Bayan Vennum ve çocukları, onu ve Bay Roff'un insanlarını ziyaret etti. , onlara herhangi bir yabancı gibi tanıtılıyor. Sık sık ziyaret ettikten ve onlardan sık sık ve olumlu konuşulduğunu duyduktan sonra, onları tanıdık olarak sevmeyi öğrendi ve onları Bayan Roff ile üç kez ziyaret etti.

    Bir gün, Mary evde bir kızken dul olan Bay Roff'un eski bir arkadaşı ve komşusu ile tanıştı. Bayan, henüz birlikte yaşadığı Bay Wagoner ile evleneli birkaç yıl oldu. Ama Bayan Wagoner ile tanıştığında onu boynuna doladı ve "Ey Mary Lord, çok doğal görünüyorsun ve döndüğümden beri gördüğüm en az şeyi değiştirmişsin" dedi. Bayan Lord bir şekilde Vennum ailesiyle akrabaydı ve onlara yakın oturuyordu, ancak Mary ona yalnızca on beş yıl önce tanıdığı adla hitap edebildi ve evli olduğunu anlayamadı. Bayan Lord, Mary'nin ölümünden birkaç ay öncesine kadar birkaç yıl boyunca Bay Roff'un evinin tam karşısında yaşadı; ikisi de aynı Metodist kilisenin üyeleri oldukları için çok samimiydiler.

    Mart ayının sonlarında bir akşam, Bay Roff odada oturmuş çay bekliyor ve gazete okuyordu, Mary dışarıdaydı. Bayan Roff'a, Mary'nin geçen yıl ölmeden önce giydiği kadife bir başlık bulup bulamayacağını sordu. Eğer öyleyse, onu kürsüye koymak ve bu konuda hiçbir şey söylememek, Mary'nin onu tanıyıp tanımayacağını görmek için. Bayan Roff hemen buldu ve kürsüye koydu. Kız çok geçmeden içeri girdi ve standa yaklaşırken hemen bağırdı, "Ah, işte saçım kısayken giydiğim başlığım!" Daha sonra, "Anne, mektup kutum nerede? Henüz almadın mı?" diye sordu. Bayan Roff, "Evet, Mary, bende onlardan var" diye yanıtladı. İçinde birçok harf bulunan kutuyu hemen aldı. Mary onları incelemeye başladığında, "Ah, anne, işte tattığım bir tasma! Anne,

     Yazarla önceki hayatı hakkında konuşurken, daha önce belirtildiği gibi kolunu kesmekten bahsetti ve nerede yaptığını gördü mü diye sordu. Olumsuz bir cevap aldığında, yarayı gösterecekmiş gibi kolunu sıvadı, ama aniden, sanki ani bir düşünceyle hareketini durdurdu ve çabucak, "Ah, bu kol değil; şu kolda," dedi. zemin" dedi ve nereye gömüldüğünü ve nasıl yapıldığını gördüğünü ve etrafta kimin durduğunu, nasıl hissettiklerini vb. anlatmaya başladı, ama kendini kötü hissetmiyordu. Bay Roff'a ve mevcut arkadaşlarına birkaç yıl önce bir medyum aracılığıyla ona nasıl bir mesaj yazdığını, isim, zaman ve yer vererek anlattığını duydum. Ayrıca rap yapmak ve bir mesajı başka bir araçla hecelemek, zaman, isim, yer, &c., &c vermek. ebeveynlerin hepsinin doğru olduğunu kabul ettiği....

     Bay Roff'ta kaldığı süre boyunca, fiziksel durumu, sözde ebeveynlerinin bakım ve tedavisi ve doktorunun tavsiyesi ve yardımı altında olduğundan, sürekli olarak iyileşti. Dikkatli ve bilge bir çocuk gibi, hükümetin ve ailenin kurallarına her zaman itaatkardı, sokağın karşısındaki en yakın komşuya gitmedikçe, her zaman aileden bazılarının yanındaydı. Sık sık davet edildi ve Bayan Roff'la birlikte şehrin ilk ailelerini ziyaret etmeye gitti, bu aile kısa sürede kızın deli değil, iyi, iyi huylu bir çocuk olduğuna ikna oldu.

    Lurancy'nin ebeveynlerine ve evine geri verilmesi için zaman yaklaştıkça, Mary bazen Lurancy'nin anısına ve tarzına kısa bir süre için geri çekilirdi, ancak kimliğini kaybetmeye veya Lurancy'nin zihninin tezahürüne izin vermeye yeterli değildi, ama varlığını kendi vücudunda etkilediğini göstermeye yetecek kadar.

    [19 Mayıs'ta, Lurancy'nin kardeşi Henry Vennum'un huzurunda, Mary bir süre kontrolü bıraktı ve "Lurancy, Henry'yi kardeşi olarak tanıyarak kendi vücuduna tam olarak sahip oldu. Bayan Vennum geldiğinde kontrol değişikliği tekrar gerçekleşti. onu aynı gün gör.]

21 Mayıs sabahı Bay Roff şöyle yazıyor: -- 

     "Mary bugün Rancy'nin cesedini bırakacak, saat on bir gibi diyor. Komşulara ve arkadaşlara veda ediyor. Rancy bugün eve dönecek. Mary yukarıdaki odasından geldi, Lottie ile yattığı yerde, dün gece saat onda yanımıza uzandı, bize sarıldı, öptü ve ağladı çünkü bize veda etmesi gerekiyor, tüm resimlerini, misketlerini ve kartlarını vermemizi söyledi ve Bayan Vennum'un ona Rancy'ye verdiği yirmi beş sent ve bizden Rancy'yi sık sık ziyaret edeceğimize söz vermemizi istedi."

    [Mary, kız kardeşi Bayan Alter'in ona veda etmek için eve gelmesini ve Lurancy saat on birde geldiğinde onu Bay Roff'un ofisine götürmesini ve onun Bay Roff'un ofisine gitmesini ayarladı. Vennum onunla. Yolda bazı kontrol değişiklikleri oldu, ancak normal Lurancy Vennum'un son dönüşü, Bay Roff'un ofisine ulaşmadan önce gerçekleşti ve kendi evine vardığında, kendi ailesinin tüm üyelerini bu şekilde tanıdı ve kendi çevresinde gayet iyi ve mutluydu. Birkaç gün sonra, Bay Roff'un evinde bakımı altında bulunduğu Dr. Stevens ile tanıştığında, ona tamamen bir yabancı olarak tanıtılması ve ona böyle davranması gerekti. Ertesi gün, Mary Roff'un kendisine gelip onunla buluşmasını söylediğini söyleyerek kendiliğinden geldi.

    1890'da Richard Hodgson, Watseka'yı ziyaret etti ve bu davanın önde gelen tanıklarının çoğuyla görüştü. Tanıklıkları Dr. Stevens'ın sunumuyla uyumluydu. Ancak Hodgson, Lurancy Vennum'un kendisi ile temas kuramadı. Davaya aşağıdaki sonuçları çıkarır:

    Olayların büyük ölçüde Dr. Stevens tarafından anlatıldığı gibi gerçekleştiğinden şüphem yok ve benim görüşüme göre vakanın - ruhçuluk dışında - akla yatkın görünen tek diğer yorumu, ortaya konan yorumdur. Bayan Piper'ın trans-iletişimlerini ve benzer vakaları, yani olağanüstü güçlere sahip ikincil kişiliği açıklamak için ruhçu teoriye alternatif olarak ileri. Watseka Harikası örneğinde, kayıtların karşılaştırmalı yetersizliği ve çevredeki olası "telkin" bolluğu nedeniyle bu hipotezi çürütmek zor olurdu ve ulaşabileceğimiz herhangi bir sonuç muhtemelen büyük ölçüde bizim tarafımızdan belirlenecektir. diğer davalarla ilgili mahkumiyetler. Benim kişisel görüşüm, "Watseka Wonder"

Görünüşler ve Periler

    SPR'nin onursal sekreteri olarak çalışan ve edebiyat komitesinde aktif olan Edmund Gurney, kısa sürede rapor edilen en büyük tek olay sınıfının kriz görünümleri olarak etiketlenenler olduğunu keşfetti. Bunlar, bir kaza veya ölüm gibi bir kriz yaşayan canlı bir kişinin figürü veya sesi görüldüğünde veya duyulduğunda meydana gelir.

    Muhtemelen siz veya arkadaşlarınız, daha sonra gerçek krizle ilgili haberlerle garip bir şekilde doğrulanan böyle deneyimler yaşadınız.

    Kuruluşundan sonraki bir yıl içinde, SPR bu tür vakalarla ilgili 400'den fazla rapor topladı ve 1886'da Gurney, 702 farklı hayalet vakasının analiz edildiği Yaşayan Hayaletler başlıklı 1.300 sayfalık bir belge yayınladı. Tüm kanıtlar, algılayıcılardan ilk elden elde edildi ve genellikle doğrulayıcı tanıklıklarla desteklendi. Tanıklarla, tüm tanıklıkların değerini değerlendiren SPR üyeleri de görüştü.

    Gurney, birkaç hayalet vakası kategorisi tanımladı. Bunlar, gönderici bir şok veya güçlü bir duyguya maruz kaldığında ortaya çıkan spontan telepati vakalarıdır. Örneğin, yatakta yatan bir kadın, kocasının yanlışlıkla çenesine çarptığı anda ağzında bir ağrı hissedebilir. Ardından, algılayanın deneyiminin, failin deneyiminin tam bir yeniden üretimi olmadığı, ancak yalnızca bunun üzerine kurulduğu, alıcının kendi zihninden ayrıntılı bir resim oluşturduğu durumlar gelir. Bir yere varmak üzere olan bir kişinin, varmadan önce onu beklemeyen biri tarafından gerçekten orada görüldüğü bu türden birçok durum vardır. Ajanın, başkalarının onu gördüğü gibi kendi imajına sahip olması pek olası değildir.

    Gurney, bu vakaların, ajandan gelen telepatik bir mesaj aracılığıyla algılayıcının zihninde indüklenen halüsinasyonlar olarak açıklanabileceğini hissetti. Açıklaması daha zor olan şey, birkaç kişinin bağımsız olarak aynı hayaleti algıladığı kolektif hayaletlerdi. Ayrıca, kendini uzak bir sahnede zanneden bir kişinin aslında başkaları tarafından o konumda görüldüğü karşılıklı durumlar da vardı. 

    Yaşayan Hayaletler , kısa süre sonra ünlü Amerikalı filozof CS Pierce ve diğerleri tarafından, bildirilen vakaların kanıt olarak kabul edilmek için yeterli koşulları karşılamadığı gerekçesiyle eleştirildi. Bu eleştirel kişilerin çoğu kitabın tamamını okumadı. Eleştirileri en zayıf vakalara odaklandı ve her bakımdan çok iyi belgelenmiş bazı vakaları gözden kaçırdı. Bununla birlikte, Gurney, yalnızca birkaç tek vakanın güçlü bir şekilde kanıtlanması durumunda, kriz telepatisi için sonuçların kaçınılmaz olduğunu hissetti. Tüm veri paketini reddetmek için şüpheci argümanların ne kadar ileri sürülmesi gerektiğini vurguladı:

    Yakın geçmişin basit ve çarpıcı gerçekleri hakkında, başka herhangi bir deneyim yelpazesinde tamamen örneği olmayan, yalnızca bu kadar büyük bir unutkanlık ve yanlışlık varsaymak zorunda değiliz. Sadece başka bir kişi hakkında üzücü veya heyecan verici bir haberin hafızada stres veya heyecanla bağlantılı olarak başka herhangi bir biçimde not edilmemiş bir tahribat yarattığını varsaymak zorunda değiliz. Bu genel zemini bir yana bırakıp, kanıtın kendisi kadar ayrıntılı varsayımlarda bulunmalıyız. Bazı kişilerin, takvime aldırmadan mektuplarını tarihlendirme veya günlüklerine yanlış sayfaya giriş yapma ve hatayı asla keşfetmeme gibi bir yollarının olduğunu varsaymalıyız; ve tüm ailelerin, üyelerinden birinin belirli bir açıklama yaptığı toplu halüsinasyondan etkilendiğini, özü o üyelerin kafasına hiç girmemiş; ve hiç yaşanmamış yaslar hakkında yaslı mektuplar yazmanın tanınmış bir gelenek olduğunu; ve bir kadın, kocasının uykusunu sıkıntı ya da korku sözleriyle böldüğünde, bunun sadece eğlence için ya da yeterince hizmet edilmeyen sempati için ani, hastalıklı bir özlem olduğunu; ve insanlar, not etme fırsatı buldukları belirli bir zamanda sağlıklarının yerinde olduğunu, morallerinin yerinde olduğunu ve tamamen uyanık olduklarını iddia ettiklerinde, kabus gördükleri veya sinir hipokondri. Bu olasılıkların her biri belki de kendi içinde bir olasılıktır; ama anlatılar bizi umutsuz bir çareden diğerine sürüklerken,

    Yaşayanların Hayaletleri, on iki saatten uzun süredir ölü olan kiş