Rus-Türk Savaşları (1699-1918)

Osmanlı İmparatorluğu'nun Düşüş Dönemi (1699-1792)

    Kuzeydeki sınır bölgeleri Rusya'ya kaybedildi. ama daha da önemlisi imparatorluk teknolojik olarak batıya göre geri kalmaya başladı. Dış dünya, Osmanlı ordularının Güney Yunanistan'daki Rus destekli isyanı bastırmanın hiçbir yolunun olmadığı 1820'lere kadar İmparatorluğun gerilemesinin boyutundan hâlâ habersizdi. Avrupa'nın büyük güçleri Yunanistan'a bağımsızlığını vermek için müdahale etmeye karar verdiler. Böylece Yunanistan, Osmanlı İmparatorluğu'nun bir bölümünden yaratılan ilk bağımsız ülke oldu. Rusya'nın imparatorluğun bir bölümü ve Rusya'nın güney kanadındaki üsler konusundaki özlemleri, İngilizlerin Akdeniz'de deniz hakimiyeti ve Hindistan'a giden kara yolunun kontrolü konusunda korku duymasına neden oldu.

    1853'te Rusya, Sinop'ta tüm Osmanlı donanmasını yok ettiğinde , İngiltere ve Fransa, Osmanlı ordularının bir Rus'u durdurmak için hiçbir şey yapamayacağı gerekçesiyle, büyük bir Rus genişlemesini durdurmanın tek yolunun Osmanlılar tarafında silahlı müdahale olduğu sonucuna vardılar. Konstantinopolis'e yürü. Osmanlılar ve Ruslar her ne kadar karşı tarafta olsalar da, devam eden Kırım savaşının kökleri , İngilizler ve Ruslar arasındaki rekabette yatmaktadır. Savaş , 1856 Paris Barışı ile Ruslar için olumsuz bir şekilde sona erdi.. Savaş, modern teknolojinin ve üstün silahların modern bir ordunun en önemli parçası olduğunu ve Osmanlı İmparatorluğu'nun büyük ölçüde eksik olduğunu gösteren Osmanlı moralinde bir düşüş ve çaresizlik duygusu yarattı. Osmanlılar, İngilizler, Fransızlar ve hatta Piedmontluların yanında savaşırken ne kadar geride kaldıklarını görebiliyordu. O halde, 19. yüzyılın ortalarında, Osmanlı İmparatorluğu'nun dış güçler müdahale edene kadar Rusların insafına kalmış olması şaşırtıcı değildir.

Kırım savaşından sonra işler değişmeye başladı.

    Bir başka değişiklik de Sırbistan'a kalıcı olarak bağımsız statüsünün verilmesiydi. Bu, hem sınırlarında bir Sırp isyanından korkan Avusturya'yı hem de Slav ulusunun bağımsızlığını uzun süredir destekleyen Rusya'yı memnun etti. Avrupalılar ilk kez Türkiye'nin ticaret fırsatını gördükçe diğer değişiklikler ortaya çıktı. Ticaret yoluyla ülkeye giren para miktarı kısa sürede önemli ölçüde arttı. Ayrıca hükümet, çok az yolsuzlukla tek tip bir vergi sisteminden çok fazla ekstra para aldı. Padişah ayrıca taşra beylerini daha sıkı tutmayı başardı ve ödemek zorunda oldukları haraçları artırdı. ne yazık ki AbdülazizDönemin padişahı, bu paranın çoğunu, ziyaret ettiği İngiltere ve Fransa'daki büyük saraylara rakip olacak büyük saraylar inşa etmek ve döşemek için kullandı. İmparatorluk bir devrim yaşıyordu, Anadolu'da yeni bir Osmanlı milliyetçiliği ortaya çıkıyordu ve İmparatorluğun ilk kez bir orta sınıfı vardı. İmparatorluğun düşüşünü tersine çevirmesi mümkün gibi görünüyordu.

    Rusya'dan gelen yeni bir tehditle birleşen parasal ve hükümetsel çöküş, İmparatorluğun çöküşünün son aşamalarını başlattı. Rusya, Kırım Savaşı tarafından Osmanlı başkenti Konstantinopolis'e sahip olma ve Boğaz'ı kontrol etme hırslarından vazgeçmeye zorlanmıştı. Bunun yerine Balkanlar'da güç kazanmaya odaklanmaya karar verdi. Balkanların büyük bölümünün nüfusu, Ruslar gibi Slavlardı. Ruslar gibi onlar da esas olarak Doğu Ortodoks Kilisesi'ni takip ettiler. Rusya'da Slavofiller gibi yeni hareketler bölgeye girmeye başladığında, ajite oldu ve devrime eğilimli oldu. Konstantinopolis'teki hükümet, imparatorluk genelinde bir ekonomik çöküşü önlemek için önlemler almaya çalıştığında, bir Hersek'te bir isyan başlattı.1875'te. Hersek'teki isyan kısa sürede Bosna'ya ve ardından Bulgaristan'a sıçradı. Kısa süre sonra Sırp orduları da Türklere karşı savaşa girdi. Bu isyanlar yeni Osmanlı ordularının ilk sınavıydı. Batı Avrupa standartlarına uygun olmasalar da ordu etkin ve vahşice savaştı. Yakında Balkan isyanları bocalamaya başladı. Ancak Avrupa'da yeni bir sorun gelişiyordu. Rusya'nın gazeteleri Osmanlı askerlerinin binlerce Slav'ı öldürdüğüne dair haberlerle doluydu. Yakında, Rus propagandasından fazlası güneye doğru ilerliyordu ve 1877'de yeni bir Rus-Türk savaşı başladı .başlamıştı. Daha önce hiç olmadığı kadar iyi savaşmalarına rağmen, gelişmiş Osmanlı orduları hala Rus kuvvetlerine eşit değildi. Bu sefer dışarıdan yardım gelmedi, aslında birçok Avrupa ülkesi, Konstantinopolis'e çok yaklaşmadığı sürece Rus savaşını destekledi]]. On buçuk ay sonra, savaş sona erdiğinde Osmanlı'nın Balkanlar üzerindeki egemenliği sona ermişti. Osmanlılar iyi savaşmıştı, yeni Ironclads donanması Karadeniz savaşını kazanmıştı ve Rusların Kafkasya'daki ilerlemeleri asgari düzeyde tutulmuştu. Ancak Balkanlar'da isyancılar tarafından desteklenen Rus ordusu, Osmanlı ordusunu Bulgaristan, Eflak , Romanya ve pek çok ülkenin dışına itmişti. Doğu Rumeli'nin büyük bir kısmından kovmuştu.ve savaşın sonunda Trakya'daki topçu atışları Konstantinopolis'te duyulabilirdi.

San Stefano Anlaşması Müzakereleri

    Rusların boğazlara yakınlığı üzerine İngilizler, padişahın isteklerine karşı savaşa müdahale etti. İngiliz deniz üstünlüğünü temsil eden büyük bir görev gücü Marmara boğazlarına girerek hem kraliyet sarayı hem de Rus ordusunun gözü önünde demir attı. İngilizler, Osmanlı İmparatorluğu'nu bir kez daha kurtarmış olabilir, ancak bu, iki güç arasındaki Kırım Savaşı'ndan bu yana süren pembe ilişkilere son verdi. İngilizlerin savaşa girme ihtimaline bakan Ruslar, anlaşmazlığı çözmeye karar verdiler. San Stephano Antlaşması Romanya ve Karadağ'a bağımsızlıklarını verdi, Sırbistan ve Rusya'nın her birine fazladan toprak verildi, Avusturya'ya Bosna üzerinde kontrol verildi ve Bulgaristan'a neredeyse tam özerklik verildi. Padişahın ümidi, diğer büyük güçlerin böyle tek taraflı bir karara karşı çıkması ve onu gözden geçirmek için bir konferans düzenlenmesiydi. Arzusu gerçek oldu ve 1878'de Almanya'nın anlaşmanın revizyonunda "dürüst bir komisyoncu" olmaya söz verdiği Berlin Kongresi yapıldı . Yeni antlaşmada Bulgar toprakları azaltıldı ve savaş tazminatları iptal edildi. Konferans ayrıca İngilizlere Kıbrıs adasını vererek İngiliz-Osmanlı ilişkilerine de zarar verdi. İngiltere Başbakanı Benjamin Disraeli'ye sinirlenen Sultan, Otto von Bismarck'ı övmekten başka bir şey yapmadı.Rusya'ya birçok büyük taviz vermeye zorlayan. Bu yakın Alman-Osmanlı ilişkileri, her iki imparatorluğun da sonuna kadar devam edecekti.

    Osmanlı'nın eski vilayetlerinin bağımsızlığını desteklemek ve daha sonra Balkanlardaki Slav halklarının tamamını Bulgaristan'ın altına sokmak veya doğuda Ermenianları kullanmak ana temasıyla gelişen bu yüzyıldaki Rus uzantısı sahneyi oluşturuyor. Rus perspektifinden yüzyılın sonunda; Romanya , Sırbistan ve Karadağ ile Bulgaristan'ın özerkliği sağlandı. Bu Büyük Güçleri alarma geçirdi . Berlin Kongresi'nden sonra , Rusya'nın genişlemesi, Bulgaristan'ın genişlemesini durdurarak kontrol edildi. Rus halkı, Berlin Kongresi'nin sonunda binlerce Rus askerinin bir hiç uğruna öldüğünü hissetti.

Balkanlar

    Batı tarafı için iki ana hareket vardı. İlki, Osmanlılar Yunan ayaklanmasıyla uğraşırken yapıldı. Yunanlıların bağımsızlık savaşı, Rus kuvvetlerinin Türkler barış için dava açmadan önce Bulgaristan'a doğru ilerlemesine yol açtı.

    14 Eylül 1829'da imzalanan Edirne (Edirne) Antlaşması, Rusya'ya Karadeniz'in doğu kıyısının çoğunu ve Tuna'nın ağzını verdi.

İkinci hareket ... ayaklanmalar altında gerçekleşti.

    Sırbistan özerklik kazandı ve Rusya'nın Boğdan ve Eflak'ı (refahlarını ve tam "ticaret özgürlüğünü" garanti ederek ) işgal etmesine izin verildi, ta ki Türkiye büyük bir tazminat ödeyene kadar. Ayaklanmalar , 8 Temmuz'da Balkan yarımadasını sonuca göre paylaşma konusunda gizli Reichstadt Anlaşması yapan Rus ( Prens Gorchakov ) ve Avusturya-Macaristan'ın ( Kont Andrássy ) şansını artırdı . Bu dönemdeki tarihi olaylardan biri de Plevne Kuşatması'dır.

    Şubat 1878'de Rus ordusu neredeyse Osmanlı başkentine ulaşmıştı, ancak şehrin düşmesinden korkan İngilizler , Rusya'nın şehre girmesini korkutmak için bir savaş gemisi filosu gönderdi. Müzakere etme filosunun baskısı altında ve muazzam kayıplara maruz kalan (bazı tahminlere göre yaklaşık 200.000 adam) Rusya , 3 Mart'ta Osmanlı İmparatorluğu'nun bağımsızlığını tanıdığı Ayastefanos Anlaşması (Türkçe Ayastefanos Anlaşması) uyarınca bir anlaşmayı kabul etti. eski iller Romanya , Sırbistan ve Karadağ ve Bulgaristan'ın özerkliği.

Kafkasya

    Yunan ayaklanması sırasında, Rus imparatorluğu Kafkasya'ya ve kuzeydoğu Anadolu'ya ulaştı. Edirne Antlaşması hükümlerine göre , Osmanlı İmparatorluğu, Gürcistan ve günümüz Ermenistan'ının bazı kısımları üzerinde Rus egemenliğini tanıdı .

Çözülme (1792–1922)

    Birinci Dünya Savaşı'nın ilk aylarında Kars, Osmanlı ordusu için önemli bir askeri hedefti. Osmanlı Devleti'ni I. Dünya Savaşı'na iten İsmail Enver , konumunu savunmak için Ruslara karşı bir zafere ihtiyaç duyuyordu. Doğu sınırında bir ordu topladı. Ordu, 2 Ocak 1915'te Sarıkamış Muharebesi'nde Enver'in komutasındaki Nikolai Nikolayeviç Yudeniç'e karşı ağır bir yenilgiye uğradı .

    Rusların Kars'ı tahliye etmeye hazırlandıkları gerçeği göz önüne alındığında, bu yenilgi daha çok kış havası ve kötü planlama nedeniyle oldu. Doğu ordusunun kaybedilmesiyle, Osmanlı savunması daha küçük muharebelerle parçalandı, o dönemdeki Ermeni isyanı göz önüne alındığında, Rus kuvvetleri Erzincan'a kadar batıya kadar ilerlemeyi başardı.

    1917 devriminden sonra Rus ordusunun çöküşü , kaçınılmaz Osmanlı karşı saldırısına direnmek için yalnızca çok az yayılmış Ermeni birlikleri bıraktı. 1918'de Birinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden önce, Osmanlı ordusu orta doğu kolundan kalanlarla reform yaptı ve doğu sınırında kalanlar arasında bir çizgi oluşturmaya çalıştı. Yeni ilan edilen Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti, Nisan 1918'de Kars'ı ele geçirdi ve Hazar denizi üzerinde Bakü'ye ulaştı. Diğer cephelerdeki yenilgiler, Osmanlı İmparatorluğu'nun teslim olmasına ve savaş öncesi sınırlarına çekilmesine neden oldu. Ancak Türkler, tarihsel olarak kendilerine ait olduğunu düşündükleri toprakları geri almak istediler.

Türk Kurtuluş Savaşı'nın başladığı noktada , Osmanlı İmparatorluğu Kars'ı ve diğer bazı şehirleri geri kazanmıştı.