İskandinav Mitolojisinde Elfler ve Cüceler

     Elfler ve cüceler, İskandinav mitolojisinde küçük ilahi figürleri temsil eder . Elfler ( alfar ) ve cüceler ( dvergar ) değerli nesneler, beceri, çeviklik ve ahlaki belirsizlik yaratma yeteneklerine sahiptir. Cüceler, Thor'un çekicinin dövülmesi veya ejderha Fafnir'in hazinesi gibi birçok önemli hikayede görünür . Elfler ise şiirde tanrılara eşlik eder, ancak demirci Völund dışında aslında bireysel hikayeleri yoktur.

    Daha sonraki folklor ve popüler kültürden etkilenerek , elfleri, cüceleri ve diğer birçok doğaüstü varlığı, onları çok kolay tanımlanabilir kılan belirli özelliklere sahip olarak düşünme eğilimindeyiz. Ancak pagan Kuzeyliler için bu yaratıkların arasına çizilen çizgiler bizim için olduğundan çok daha bulanık olmalıydı. Elfler ve cücelerin yanı sıra hayali uzayda yolcuları hem kutsayan hem de lanetleyebilen toprak ruhları olan landsvættir tarafından doldurulduğunu da hatırlamalıyız ; valkyries, Odin'in salonu için savaşçı seçmedeki yardımcıları; disir , bir tür koruyucu ruh; kötü ruhları veya büyülü dağ sakinlerini tanımlamak için kullanılan bir terim olan troller; ve hatta draugar denilen ölümsüz yaratıklar .

Cücelerin Kökeni

    Folklorda cüceler genellikle zanaatkarlık, madencilik, dağlar, toprak ile ilişkilendirilir ve görünüşleri çok çekici görünmez. " dvergr of voxt ", "cüce gibi kısa" ifadesinin kullanılmasıyla daha kısa oldukları ima edilmektedir . Dvergar şekil değiştirebilir ve bazen oldukça gaddar olabilir. İskandinav kaynaklarında diğer fiziksel özellikler hakkında çok az bilgi vardır; dövme yetenekleri onları ilgi odağı haline getiriyor gibi görünüyor. Kökenleriyle ilgili ayrıntılar, Poetic Edda'nın ilk şiiri olan yaratılış şiiri Völuspá'da bulunur ., 13. yüzyıl CE İskandinav şiirleri koleksiyonu. 9. kıtada tanrılar toplanır ve cüceleri "Brimir'in kanından ve Blain'in bacaklarından" (Hildebrand, 16) kimin yöneteceğine karar verir; bu iki isim muhtemelen Ymir veya onun etiyle eşanlamlıdır.

SNORRİ, ALFHEİM ADLI MUHTEŞEM BİR YERDE YAŞAYAN IŞIK ELFLERİ İLE YERDEN KARA ELFLER ( SVARTÁLFAR ) ARASINDA BİR FARK YARATIR.

    10. kıtada, görünüşte güçlü iki cücenin isimlerine sahibiz , Motsognir ve Durin, ancak aşağıdaki katalogda 16. kıtaya kadar listelenen diğer cücelerde olduğu gibi, onlar hakkında çok az şey biliniyor . belki de yeteneklerini açıklayan akraba (stanza 144). Eski İskandinav'daki Dvergatal gibi, onlar hakkında çok az şey biliniyor. JRR Tolkien bu kataloğu ilham kaynağı olarak kullandı, özellikle Gandalfr ("sihirli elf", cüce değil) ve Eikinskjaldi adlarını kullandı. Ayrıca, cüceleri de Durin'in halkı olarak tanımlar. Pek çok isim arasında, kuzey, güney, doğu ve batı - gökyüzünü tutanlar Norþri, Suþri, Austri ve Vestri'yi de buluyoruz. Lofar adlı bir karaktere kadar uzanan cüce ırkı, yeni bir yuva için dağları terk eder, ancak bu hikaye açıklanamamıştır. Listedeki diğer bir isim olan Dvalin, Poetic Edda'nın başka bir şiiri olan Hávamál'da geçmektedir .

    The Prose Edda'yı yazan ortaçağ İzlandalı yazar Snorri Sturluson, bunların ilkel dev Ymir'in etinden kurtçuklar gibi çıktıklarını ve sonra tanrıların onlara akıl verdiğini belirtir. Toprakta veya kayalarda yaşayabilirler. Tanrıça Freyja'nın muhteşem bir tasma karşılığında bazı cücelerle yattığı Sörla þáttr adlı kısa anlatı , onların kayalarda veya muhtemelen mağaralarda yaşadıklarını da belirtir. İşleri daha da karmaşık hale getirmek için Snorri, Alfheim adlı muhteşem bir yerde yaşayan ışık elfleri ile cücelerle aynı veya akraba olabilecek kara elfler ( svartálfar ) arasında bir fark yaratıyor.

    Şiirsel Edda'nın Fáfnismál şiirinde efsanevi kahraman Sigurd tarafından öldürülen ejderha, kehanet armağanına sahip olan ve herkesin kaderine karar veren tanrıların Nornlardan bazılarının Dvalin ailesinden olduğundan bahseder. Ancak genel olarak çoğu dvergar erkektir. Bazıları hayvanlara dönüşüyor, örneğin, Volsungs klanının efsanesinden (Nibelungs'un kıta döngüsü ile ilgili) yukarıda belirtilen Fafnir, bir balık gibi yaşayan Andvari ve tam anlamıyla bir su samuru anlamına gelen Otr, aynı kökten. Öykü.

Cüce Hediyeleri

    Thor'un çekici Mjölnir'in ve diğer temel öğelerin yapım hikayesi yalnızca Snorri'nin ikincil kaynak olan Edda'sı tarafından aktarılmıştır , ancak şiirde bazen metaforlarda kullanıldıkları için muhtemelen daha eski kaynaklardan gelmektedirler. Skáldskaparmál'da ("Şiirin Dili") Snorri, Sif'in saçına neden altın denildiği sorusuna yanıt olarak bu hikayeyi anlatır . Thor'un karısı Sif, saçını Loki tarafından şaka olsun diye kestirir. Öfkelenen Thor, Loki'yi saçlarını altından yapmak için kara elflere/cücelere bakmaya zorlar. Loki, Odin'in mızrağı Gungnir'i ve Skidbladnir, Freyr'i de yaratan Ivaldi'nin oğullarına gider .gemi. Loki, Brokk adında başka bir cüceyle, kendisinin ve kardeşi Eitri'nin bunlar kadar değerli üç nesneyi yapamayacaklarına dair bahse girer.

    Atölyelerindeki göreve geldiklerinde sinek şeklindeki Loki, Brokk'u rahatsız etmeye başlar, ancak Brokk demirhanede üflemeye devam eder. Bir noktada, göz kapağını kemirdiği için sineği süpürmek için durur, bu yüzden Thor için yaptıkları çekiç bir kusurla gelir, oldukça kısadır. Her dokuz gecede bir dokuz yüzük daha damlatan yüzüğü Draupnir ve herhangi bir attan daha hızlı sihirli bir domuz olan Gullinborsti ile birlikte tanrılara getirirler. Çekiç Mjölnir hakkında, herhangi bir grevde başarısız olmayacağını söylüyorlar. Bunun gerçekten de en büyük hediye olduğuna karar verildikten sonra, Brokk Thor'a Loki'yi onun için yakalattı, ancak aldatıcı Loki, onun boynunu değil kafasına bahse girdiğini ve cücenin kardeşi Alr'ın Loki'nin dudaklarını mühürlediğini söyledi.

Başlıca Karakterler

    Fjalar ve Galar adında iki kötü cüce, şiir mead hikayesinde karşımıza çıkar. İki tanrı ailesinin, Æsir ve Vanir'in karışık tükürüğünden doğan olağanüstü bilgili yaratık olan Kvasir'i, dünyanın başlangıcında savaşlarını sonlandırdıklarında öldürenler onlar. Onu öldürdükten sonra kanını akıtıyorlar, balla karıştırıyorlar ve böylece herkesi yetenekli bir skalaya dönüştürecek büyülü sıvı olan şiir likörünü hazırlıyorlar .. Sonra cüceler Gilling ve karısı adında bir devi davet eder. Bir gün denize açıldıkları sırada tekne alabora olur ve Gilling boğulur. Karısının ağlamasından bıkıp başına bir değirmen taşı düşürürler. Bu haylaz davranışlara öfkelenen Suttung, çiftin oğlu Fjalar ve Galar'ı ele geçirir, ancak tazminat olarak sihirli bal likörü alır. Şiire bazen cücelerin içeceği denmesinin nedeni budur.

    Dikkate değer bir başka cüce karakter , Şiirsel Edda'nın Alvíssmál şiirinde bulunan, kelimenin tam anlamıyla "her şeyi bilen" Alviss'tir . Cüce, kızı Throdr'a söz verildiğini söyledikten sonra, Thor onu yeteneklerini kanıtlamak için sorularına cevap vermeye zorlar ve incelik eksikliğinden dolayı ona bir serseri diyerek onu rahatsız eder. Thor, yeryüzünün ne olduğunu sorar , bulutlar , rüzgar, deniz, ateş vb. İlginç bir şekilde, şiir bu ırklar arasında bir çizgi çiziyor gibi göründüğünden, elfler bu elementlerin isimlendirilmesiyle ilgili on bir cevapta görünmektedir. Sonunda Thor, tanık olduğu bilgeliğin zenginliğini kabul eder, ancak konuşma, güneş ışığı onu taşa dönüştürene kadar beklemesini sağlamak için bir hile olduğunu kanıtlar.

HEM REGİN HEM DE FAFNİR AÇGÖZLÜLÜKLERİNE YENİK DÜŞEREK IŞILTILI ALTININ KARARLARINI YENMESİNE İZİN VERİR.

    Üçüncüsü, Sigurd'un hikayesinden bu karakterlere sahibiz. Volsunga destanı MS 13. yüzyılda yazılmıştır ve birçok doğaüstü motiften yararlanır. Sigurd'un maceralarından önce destan , Sigurd'un atalarının güç mücadelelerini konu alır. Babası Sigmund, annesi Hjordis'in bir talipiyle girdiği bir savaşta öldürülür. Danimarka prensi Alf tarafından alınır ve oğlu Sigurd'un olağanüstü bir güç ve karaktere sahip olduğu ortaya çıkar. Hreidmar'ın oğlu Regin, onun üvey babası gibi davranır, ancak onu yaklaşan sonunu tetikleyecek bir arayışa girmeye ikna eder. Ona ailesinin ve iki erkek kardeşi Fafnir ve Otr'un hikayesini ve bir gün Odin, Loki ve Hoenir'in Otr'u su samuru şeklinde nasıl öldürdüğünü anlatıyor.

    Doğal olarak, kral, Andvararnaut yüzüğü olan bir eşyayı lanetleyen cüce Andvari'den alınan altın şeklinde verilen tazminat talep etti. Fafnir babalarını öldürdü, bir ejderhaya dönüştü ve Regin bir demirci olurken tüm hazineyi sakladı. Böylece Sigurd, önce babasının intikamını aldıktan sonra, meydan okumayı kabul eder ve Fafnir'i Odin'in tavsiyesine uyarak altına kazdığı bir hendekte yatarken kalbinden bıçaklar. Regin, Fafnir'in kanını içer ve Sigurd'dan yemesi için kalbini kızartmasını ister. Test etmek isteyen Sigurd, Regin'in Sigurd'u öldürme planlarından bahseden kuşların konuşmasını anlamaya başlar. Bu nedenle, üvey babasını öldürmeye, kalbinin bir kısmını yemeye ve hazinenin çoğunu almaya karar verir.

    Regin ayrıca Völuspá'nın dvergarları arasında da listelenmiştir . Reginsmál sadece kısalığından bahseder, ancak bunun şiddetli , sihirde yetenekli ve bilge olduğunu söylemeye devam eder, bu nedenle bu tanımlama işe yarayabilir. Bununla birlikte, bir noktada ona dev, jotunn da denir . Her neyse, hem Regin hem de Fafnir açgözlülüklerine yenik düşerek ışıltılı altının kararlarını yenmesine izin verir. Yetenekli demirciler oldukları gibi, yaratıcı güçleri onlara karşı dönebilir.

Smith Wayland Efsanesi

    İskandinav mitindeki elfler hakkında çok az şey bilinmektedir. Belki de refah ve iyi hasatla bağlantılı olan tanrı Freyr'in onlarla ortak bir yanı vardı, Grímnismál şiiri , ışık elfleri krallığının, Alfheim'ın kendisine verildiğini öne sürüyor. Efsanevi destanlarda , elf kanının kralları daha önemli görünmektedir. Şair Sigvat'ın Austrfararvísur adlı şiirinde kısaca yorumladığı elf kurbanı, iyi hasat ve atalara tapınmayla ilgili bir şölen olabilirdi.

    En ünlü elf, öyküsü tüm Germen uzayında çeşitli versiyonlarda dolaşan Smith Wayland (Eski İskandinav dilinde Völund, Anglo- Sakson'da Wēland, Almanca'da Wieland) idi. Bu rakam, Eski İngilizcede MS 8. yüzyılın başlarında mevcuttur ve muhtemelen bir yüzyıl sonra İskandinavya'da yayılmaktadır. Völund, MS 13. yüzyıldaki Poetic Edda'nın ilk kahramanlık şiirinde , yani Völundarkviða'da ( Völund Lay , Eski İskandinav: Vǫlundarkviða) ünlü zanaatkarın kral Nithuth tarafından nasıl topallandığını ve ardından korkunç bir intikam aldığını anlatan uzun uzadıya kutlanır.

    Giriş bölümünde, Völund, kral Finni'nin oğlu olarak sunulur, muhtemelen Laponya sakinlerine İskandinav dilinde büyü ile ilgili bir göndermedir. destanlarında büyü ile ilişkili Laponya sakinlerine bir göndermedir.. Bu yetenekli figür, kardeşleriyle birlikte kuğu kızları (valkyries) eş olarak alır, ancak birkaç yıl sonra uçup giderler. Kardeşleri onları aramaya giderken, Völund evde kalır ve eşini bekleyen değerli taşlarla yüzükler yapar. Bunu yaparken, Nithuth nerede olduğunu öğrenir ve o yokken adamlarını Völund'un salonuna gönderir. Bir ipte 700 yüzük görüyorlar ama sadece birini alıyorlar. Eve geldikten sonra, "elflerin efendisi" (stanza 13) karısı Hervor'un döndüğünü düşünerek kayıp olanı fark eder. Uykuya daldıktan sonra Nithuth tarafından yakalanır ve hazinesini çalmakla suçlanır, ancak elf altının Ren tepelerinde olmadığını söyler. Bu bilgi parçası, İskandinav hikayesinin güneyden ilham aldığını gösteriyordu.

    Kral Völund'un kılıcını alır, kızı Völund'un karısı için olan altın yüzüğü alır ve kraliçe bu yaratığın veya Myrkwood'un (Tolkien tarafından da kullanılan büyülü bir yer) kötü görünümünden ve yaklaşan mutsuzluğundan bahseder. "Gözlerinin parıldayan yılanlar gibi parladığını" ve kılıcı ve yüzüğü gördüğünde "dişlerini gıcırdattığını", bu yüzden bacaklarını kesip onu bir adaya yerleştirdiklerini söylüyor (Hildebrand, 359). Orada kral için her türlü değerli eşyayı yapar, hiç dinlenmez . Bir gün Nithuth'un oğulları, elfin büyük hazinesini görmek için adaya gelirler. Völund'u ikinci ziyaretlerinde onları öldürür ve cesetlerini körüklerinin altına saklar.

    Zalimce intikamcı, gümüş yaparkral için kafataslarından kupalar, anneleri için gözlerinden taşlar ve kız kardeşleri Bothvild için dişlerinden bir broş. Hikaye, Bothvild'in yüzüğünün kırıldığına pişman olduğu satırlardaki bir boşluktan sonra devam ediyor. Völund bunu düzeltmeye söz verir ve sonra birlikte içerler ve onun sandalyesinde uyuyakalır. Völund, prensesi sevgilisi yapar ve adadan kaçmayı başaran ortağı için ağlar. Şiirdeki bir başka boşluk ve belirsiz satırlardan sonra kral, oğullarına ne olduğunu açıklamak için "kurnaz elf" Völund'u çağırır (Hildebrand, 367). Elf itiraf etmeden önce gelinine, yani Bothvild'e ve taşıdığı çocuğa bir zarar gelmeyeceğine dair ona yemin ettirir. Nithuth intikamını almak istese de elfe ulaşamaz: "Hiç kimse seni atından alacak kadar uzun değildir,

    Hikaye, Bothvild'in Völund'un sözlerini ve elfin kaçışını doğrulamasıyla sona erer. Lay of Völund , onun nasıl uçup gitmeyi başardığını açıklamaz, ancak bunu anlamak için başka bir kaynaktan yararlanabiliriz. Büyük Theoderic hakkındaki efsanelere dayanan bir ortaçağ edebiyatı olan Thidrekssaga'da , Völund'un kardeşi Egil'in kuşları vurmasına ve tüy kostümü yapmasına yardım ettiğini öğreniyoruz. Egil aynı zamanda Nithuth tarafından Völund'a ateş etmeye zorlanan kişidir, ancak kralın düşmanının öldürüldüğüne inanabilmesi için kanla dolu bir mesaneyi kolunun altına saklamadan önce değil. Ayrıca, bu ayrıntılar, efsanevi konularla dolu bir 8. yüzyıl CE Anglo-Sakson sandığı olan Franks fildişi tabutundaki sahnelerde önerilmektedir .

    Völund, Snorri'nin bahsettiği aydınlık ve karanlık elflerin yönlerini yeniden birleştiren karmaşık bir karakterdir: önce barışçıl ve melankolik, sonra hapsedilmesinden sonra saldırgan ve acımasız. En belirleyici özelliği zanaatkarlığıdır: hüneri ona hem ün hem de sorun getirir, yine de özgürlüğünü yeniden kazanmasına yardımcı olur. Yılan görünümüne sahip olması, dünya ile bir ilişkisi olduğunu düşündürür ve Thidrekssaga , dövme sanatını cücelerden öğrendiğini ekler. Völund/Wayland efsanesi , Exeter Kitabında, MS 10. yüzyıldan kalma bir Eski İngiliz şiiri olan Deor'un Ağıtında özetlenmiştir; bu şiirde, acı çeken şair, aralarında elf demircinin de bulunduğu çok fazla acıya katlanmış kahramanları listeler. Ona başka göndermeler Beowulf şiirlerinde ortaya çıkıyor. ve Waldere , Ardre'de bir İsveç runik taşı üzerinde ve çeşitli ortaçağ folklor gelenekleri .

    Enfes nesneler üretme yetenekleri ve bilgili, biraz büyülü doğaları göz önüne alındığında, elflerin ve cücelerin tanrılar ve insanlar arasında aracı bir yer işgal ettiğini varsayabiliriz. Gizli halklar olan hludufólk'un bir parçası olarak modern folklorda hayatta kaldılar. Tıbbi metinler, muhtemelen Hıristiyan etkisi altında, onları oldukça olumsuz, şeytanlar olarak görüyor. Turville-Petre'nin belirttiği gibi,

    Elflerin hastalıklara neden olduğu eski ve yaygın bir inançtır ve Eski İngilizce terminolojisi bunu gösteren ifadeler açısından zengindir. Ælfsiden'in bir kabus anlamına geldiği ve ælfogoða'nın hıçkırık anlamına geldiği söylenir . Ylfagescot (elf-shot), insan ve hayvanların belirli hastalıklarına uygulanır. 

    Bir Cüceye Karşı Anglo-Sakson şiiri , bir tür uyku sorunu, bir kabus, "elf rüyası" ( Almanca Alptraum ) hastalığını tedavi ettiği varsayılan bir tılsımdır.

Bilim adamı Ármann Jakobsson, tüm bu doğaüstü yaratıklar arasındaki farklarla ilgili olarak şunları ekliyor:

    Kuzey halk geleneklerinin sürekliliği kavramları […] her nesilde, modası hiç geçmeden, ince değişikliklerle yeniden canlandırılır. Bazı durumlarda böyle bir süreklilik için argümanlar ileri sürülebilse de, yalnızca sınırlı veya belirli durumlardan genel varsayımlar yapmak tehlikeli olabilir. Bunun yerine her dava kendi esasına göre değerlendirilmelidir. Bir başka yanılgı da, aynı kelimelerin on dokuzuncu ve yirminci yüzyıllarda neyi belirtmek için kullanıldığını bildiğimiz için, ortaçağ kaynaklarındaki gerçek kullanımlarını hiç incelemeden, ortaçağ kavram ve terminolojisinin ne anlama geldiğini her zaman bildiğimizi varsaymak olacaktır. 

    Elfler ve cüceler muhtemelen birbirinin yerine geçebilen varlıklar olarak görülüyordu, Kuzeyliler bizim net kategorilere olan tutkumuzu paylaşmadıkları için, çıplak gözün kavrayabileceğinden çok daha zengin görülen bir dünyayı dolduran büyük ruhlar ailesine aitti. Bu varlıklar hakkında, şimdiki halk masallarında sunulan imgelerden farklı fikirlere sahip olabileceklerini de akılda tutmakta fayda var. Lord of the Rings'i yeniden izleyenleriniz için , Legolas'ın Gimli'ye daha çok benzemesi durumunda nasıl görüneceğini hayal etmek, şimdi ilginç bir bakış açısı değişikliği olabilir.